(2001) 1 ΑΑΔ 247
[*247]1 Μαρτίου, 2001
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΣΤΕΛΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΟΥΝ ΑΙΤΗΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ/Ή ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ,
PROHIBITION ΚΑΙ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 30/1/2001 ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ
Η ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 4/4/2000 ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ
ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΗΜΕΡ. 13/1/99 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 3194/90 ΜΕΤΑΞΥ Α/ΦΟΙ ΠΟΥΛΛΟΥ ΛΤΔ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΣΤΕΛΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, ΕΚΚΡΕΜΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΕΣΗΣ 10756 ΓΙΑ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΩΝ
ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΕΩΣ.
(Αίτηση Αρ. 13/2001)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari και Prohibition ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari και Prohibition εναντίον απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία είχε απορριφθεί αίτηση για αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης εκκρεμούσης εφέσεως ― Άρνηση άδειας λόγω ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου και μη στοιχειοθέτησης εξαιρετικών περιστάσεων για παράκαμψη του κανόνα ότι όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο δεν χωρεί αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari.
Οι αιτητές ζητούν να τους παρασχεθεί άδεια να καταχωρήσουν αίτηση για την έκδοση διαταγμάτων certiorari και prohibition με τα οποία, αφενός, να ακυρώνεται η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση τους για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Δικαστηρίου, βάσει της οποίας απορρίφθηκε αίτηση για ακύρωση των διαταγμάτων φυλακίσεως στην [*248]αγωγή 3194/90, για το λόγο ότι καταχωρήθηκε η υπ’ αρ. 10756 έφεση κατά της απόφασης και, αφετέρου, να απαγορεύεται η εκτέλεση των διαταγμάτων φυλάκισης, εκκρεμούσης της έφεσης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Σύμφωνα με τη νομολογία, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού διατάγματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση που προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα.
2. Από τη Δ.35, Θ. 18 και Θ. 19 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας προκύπτει καθαρά ότι, σε περίπτωση απόρριψης από το Επαρχιακό Δικαστήριο αίτησης για αναστολή της εκτέλεσης απόφασης που εφεσιβλήθηκε, όπως συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση, ο αιτητής μπορεί να υποβάλει νέα παρόμοια αίτηση στο Εφετείο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί η έφεση. Εδώ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Αντί, σύμφωνα με τη Δ.35, Θ. 19 να υποβάλουν νέα αίτηση για αναστολή, στο Εφετείο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί η έφεση 10756, οι αιτητές υπέβαλαν την παρούσα αίτηση.
Δεν την δικαιολόγησαν, όμως, με αναφορά σε οποιαδήποτε επαρκή εξαιρετική περίσταση που να καθιστά συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον υπάρχει άλλη θεραπεία, ο αιτούμενος την έκδοση προνομιακού διατάγματος δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
R. v. Secretary of State [1986] 1 All E.R. 717,
Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41,
Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469.
Αίτηση.
Αίτηση από τους αιτητές για άδεια να καταχωρήσουν αίτηση για [*249]την έκδοση διαταγμάτων certiorari και prohibition με τα οποία, αφενός, να ακυρώνεται η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 30.1.2001, με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή τους, ημερομηνίας 4.4.2000, για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Δικαστηρίου, ημερομηνίας 22.3.2000, βάσει της οποίας απορρίφθηκε αίτηση για ακύρωση των διαταγμάτων φυλακίσεως, ημερομηνίας 13.1.1999, στην Αγωγή 3194/90 και, αφετέρου, να απαγορεύεται η εκτέλεση των διαταγμάτων φυλάκισης, ημερομηνίας 13/1/99, εκκρεμούσης της έφεσης.
Ο Αιτητής Χρ. Μιχαήλ παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Καμία εμφάνιση για τον Αιτητή Στ. Μιχαηλίδη.
Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ,�Δ.: Με την παρούσα αίτηση οι αιτητές ζητούν να τους παρασχεθεί άδεια να καταχωρήσουν αίτηση για την έκδοση διαταγμάτων certiorari και prohibition με τα οποία, αφενός, να ακυρώνεται η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 30.1.2001, με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή τους, ημερομηνίας 4.4.2000, για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Δικαστηρίου, ημερομηνίας 22.3.2000, βάσει της οποίας απορρίφθηκε αίτηση για ακύρωση των διαταγμάτων φυλακίσεως, ημερομηνίας 13.1.1999, στην Αγωγή 3194/90, για το λόγο ότι, την 31.3.2001, καταχωρήθηκε η υπ’ αρ. 10756 έφεση κατά της απόφασης της 22.3.2000 και, αφετέρου, να απαγορεύεται η εκτέλεση των διαταγμάτων φυλακίσεως, ημερομηνίας 13.1.1999, εκκρεμούσης της έφεσης.
Η αίτηση της 4.4.2000 απορρίφθηκε για το λόγο ότι ούτε στην ένορκο δήλωση των αιτητών ούτε κατά την ακρόαση της αίτησης αναφέρθηκε ότι αν οι καθ΄ων η αίτηση – ενάγοντες χάσουν στην έφεση δε θα μπορούν να επιστρέψουν τα ποσά που τους πλήρωσαν οι αιτητές-εναγόμενοι με τα διατάγματα φυλακίσεως.
Σύμφωνα με τη νομολογία, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού διατάγματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση που προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις που να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ. R. v. Secretary of State [1986] 1 All ER 717, Ανθίμου [*250](1991) 1 Α.Α.Δ. 41 και Σταύρου Μεστάνα (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469).
Στην προκείμενη περίπτωση, η αίτηση της 4.4.2000 για αναστολή της εκτέλεσης της απόφασης του Δικαστηρίου, ημερομηνίας 22.3.2000, στην Αγωγή 3194/90, στηρίχθηκε στη Δ.35 θ.18 η οποία έχει ως εξής:
«Η έφεση δεν συνεπάγεται την αναστολή της εκτελέσεως ή της διαδικασίας της απόφασης που εφεσιβάλλεται εκτός κατόπιν διατάγματος του Δικαστηρίου του οποίου η απόφαση εφεσιβάλλεται ή του Εφετείου ή ενός Δικαστή των ανωτέρω Δικαστηρίων και ουδεμία ενδιάμεση πράξη ή διαδικασία παύει να ισχύει εκτός κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου του οποίου η απόφαση εφεσιβάλλεται.»
Όμως, σύμφωνα με τη Δ.35, θ.19:
«Οποτεδήποτε αίτηση στηριζόμενη στους παρόντες θεσμούς μπορεί να γίνει είτε στο κατώτερο Δικαστήριο ή στο Εφετείο ή σε ένα Δικαστή των ανωτέρω Δικαστηρίων αυτή πρέπει πρώτα να γίνεται στο Δικαστήριο ή το Δικαστή του κατώτερου Δικαστηρίου.»
(Υπογράμμιση δική μου.)
Από τους πιο πάνω θεσμούς προκύπτει καθαρά ότι, σε περίπτωση απόρριψης από το Επαρχιακό Δικαστήριο αίτησης για αναστολή της εκτέλεσης απόφασης που εφεσιβλήθηκε, όπως συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση, ο αιτητής μπορεί να υποβάλει νέα παρόμοια αίτηση στο Εφετείο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί η έφεση. Εδώ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Αντί, σύμφωνα με τη Δ.35, θ.19, να υποβάλουν νέα αίτηση για αναστολή, στο Εφετείο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί η έφεση 10756, οι αιτητές υπέβαλαν την παρούσα αίτηση. Δεν την δικαιολόγησαν, όμως, με αναφορά σε οποιαδήποτε επαρκή εξαιρετική περίσταση που να καθιστά συζητήσιμο το ότι πρέπει να παρεκκλίνω από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλη θεραπεία, όπως είναι στην προκείμενη περίπτωση η υποβολή νέας αίτησης για αναστολή ενώπιον του Εφετείου, ο αιτούμενος την έκδοση προνομιακού διατάγματος δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Η�αίτηση απορρίπτεται.