(2004) 1 ΑΑΔ 552
[*552]20 Φεβρουαρίου, 2004
[ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 1964 ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ
33/64, 35/75, 72/77, 59/81, 3/87 ΚΑΙ 158/88,
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΝ ΣΟΦΟΚΛΗ ΜΑΡΚΙΔΗ, ΤΟΥΛΛΑΣ ΤΡΥΦΩΝΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΟΥΛΛΑΣ ΜΑΡΚΙΔΟΥ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
KAI
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 17/11/2003 ΕΚΔΟΘΕΝ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟ Κ175/03 ΜΕΤΑΞΥ AMORE SHOES LTD ΚΑΙ ΣΟΦΟΚΛΗ ΜΑΡΚΙΔΗ, ΤΟΥΛΛΑΣ ΤΡΥΦΩΝΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΟΥΛΛΑΣ ΜΑΡΚΙΔΟΥ.
(Αίτηση Αρ. 133/2003)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Διάταγμα του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων με το οποίο διατάχθηκαν οι αιτητές όπως προβούν στις αναγκαίες ενέργειες ώστε να παύσει η ροή νερών από τις υδραυλικές εγκαταστάσεις των διαμερισμάτων τους που βρίσκονταν πάνω από υποστατικά τα οποία λειτουργούσαν ως εργοστάσιο υποδημάτων ― Αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari προς ακύρωσή του, για ισχυριζόμενη έλλειψη της απαιτούμενης δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να εκδώσει το εν λόγω διάταγμα ― Απορρίφθηκε λόγω ύπαρξης εναλλακτικών ένδικων μέσων και μη στοιχειοθέτησης εξαιρετικών περιστάσεων για παράκαμψη του κανόνα ότι όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο δεν χωρεί αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari.
Το θέμα που εγείρεται στην παρούσα υπόθεση αφορά τη γενική αρχή ότι δεν μπορεί να εκδοθεί προνομιακό ένταλμα Certiorari όπου υπάρχουν εναλλακτικά ένδικα μέσα, εκτός εάν αποδειχθούν εξαιρετικές περιστάσεις, και κατά πόσο η εν λόγω αρχή δεν έχει εφαρμογή [*553]όταν ο προβαλλόμενος λόγος για έκδοση προνομιακού εντάλματος είναι η έλλειψη δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari προς ακύρωση διατάγματος του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων για τον λόγο ότι το Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία να το εκδώσει, αποφάνθηκε ότι ούτε και σ’ αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να παρακαμφθεί η πιο πάνω γενική αρχή στην απουσία εξαιρετικών περιστάσεων.
Η αίτηση απορρίφθηκε χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ηλία (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 869,
Ορεινός, Αίτηση Αρ. 92/2001, ημερ. 12.10.2001,
Μαρκιτανής ν. Μουντζούρη (2000) 1 Α.Α.Δ. 923,
Αρχή Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 260,
Κωνσταντινίδη (1992) 1 Α.Α.Δ. 853,
Hellenger Trading Ltd (2000) 1 A.A.Δ. 1965.
Αίτηση.
Αίτηση από τους αιτητές για έκδοση διατάγματος Certiorari με το οποίο να ακυρώνεται διάταγμα του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας, ημερομηνίας 17.11.2003, το οποίο εκδόθηκε στην Αίτηση υπ’ αρ. 175/2003, και με το οποίο διατάχθηκαν όπως προβούν πάραυτα εις όλες τις αναγκαίες ενέργειες ώστε να παύσει η ροή νερών από τις υδραυλικές εγκαταστάσεις των διαμερισμάτων τους τα οποία βρίσκονταν πάνω από τα επίδικα υποστατικά τα οποία λειτουργούσαν ως εργοστάσιο υποδημάτων.
Χ. Μάρκου, για τους Αιτητές.
Λ. Βασιλείου, για την Καθ’ ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με μονομερή αίτηση, την οποία καταχώ[*554]ρησαν στις 10.12.2003, οι αιτητές ζήτησαν άδεια για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση εντάλματος Certiorari με το οποίο να ακυρώνεται διάταγμα του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας, ημερομηνίας 17.11.2003, το οποίο εκδόθηκε στην Αίτηση υπ΄ αρ. 175/2003, και με το οποίο διατάχθηκαν όπως “προβούν πάραυτα εις όλες τις αναγκαίες ενέργειες ώστε να παύσει η ροή νερών από τις υδραυλικές εγκαταστάσεις των διαμερισμάτων των ευρισκόμενων πάνω από τα επίδικα υποστατικά, επί της όδού Γράμμου αρ. 22-24 και 26 και Αρτέμιδος 2, 2Α, 2Β και 4Α τα οποία λειτουργούν ως εργοστάσιο υποδημάτων.” Προβλήθηκε ο λόγος ότι το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων δεν είχε δικαιοδοσία να εκδώσει το επίδικο διάταγμα. Ταυτόχρονα, ζητήθηκε η αναστολή της εκτέλεσής του.
Αφού άκουσα την αίτηση, στις 15.12.2003 χορήγησα τη ζητηθείσα άδεια και καθόρισα τις προθεσμίες μέσα στις οποίες έπρεπε να καταχωρηθεί η αίτηση, όπως και η τυχόν ένσταση της καθ΄ης η αίτηση εταιρείας Amore Shoes Ltd. Ταυτόχρονα, ανέστειλα την εκτέλεση του επίδικου διατάγματος μέχρι την ακρόαση της αίτησης και την έκδοση απόφασης.
Η αίτηση καταχωρήθηκε στις 29.12.2003, η δε ένσταση στις 23.1.2004.
Μεταξύ των λόγων επί των οποίων στηρίχθηκε η ένσταση ήταν και το ότι, λόγω της ύπαρξης εναλλακτικών ένδικων μέσων, το ένταλμα Certiorari δε θάπρεπε να εκδοθεί εφόσον “ουδεμία εξαιρετική περίσταση προβάλλεται στην αίτηση”.
Κατά την ακρόαση, η δικηγόρος των αιτητών, αφού αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στις αποφάσεις Ηλία (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 869, Ορεινός, Αίτηση Αρ. 92/2001, 12.10.2001 και Μαρκιτανής ν. Μουντζούρη (2000) 1 Α.Α.Δ. 923, εισηγήθηκε ότι ο κανόνας ότι δεν εκδίδεται ένταλμα Certiorari εφόσον προσφέρονται εναλλακτικά ένδικα μέσα, εκτός εάν ο αιτητής δείξει ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να δικαιολογούν την παρέκκλιση από τον κανόνα, δεν ισχύει όταν ο προβαλλόμενος λόγος είναι, όπως εδώ, έλλειψη δικαιοδοσίας.
Την αντίθετη θέση υποστήριξε ο δικηγόρος της καθ΄ης η αίτηση. Με παρέπεμψε σχετικά σε αριθμό παλαιότερων αποφάσεων στις οποίες εκτίθεται ο γενικός κανόνας, με ιδιαίτερη αναφορά στην Αρχή Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 260 και στην Κωνσταντινίδη (1992) 1 Α.Α.Δ. 853, όπου, λόγω της ύπαρξης εναλλακτικών ένδικων μέσων, το δικαστήριο, ελλείψει εξαιρετικών περιστάσεων, [*555]δεν χορήγησε άδεια για καταχώρηση αίτησης για ένταλμα Certiorari, παρά το γεγονός ότι το ζήτημα αφορούσε τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων για την έκδοση προσωρινού διατάγματος.
Το ακόλουθο απόσπασμα από τον Halsbury, 3rd Ed., Vol.11, p.140, para 265, το οποίο και επαναλαμβάνεται στον Halsbury, 4th Ed., Vol.1, p.157, para 162, συνηγορεί υπέρ της εισήγησης της δικηγόρου των αιτητών. Έχει ως εξής:
“Although the order is not of course, it will nevertheless be granted ex debito justitiae, to quash proceedings which the court has power to quash, where it is shown that the court below has acted without jurisdiction or in excess of jurisdiction, if the application is made by an aggrieved party and not merely by a member of the public and if the conduct of the party applying has not been such as to disentitle him to relief; and this is the case even though certiorari is taken away by statute, and although there is an alternative remedy.”
Όμως, στην Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, ο συνάδελφος δικαστής Κωνσταντινίδης, ενώπιον του οποίου προβλήθηκε παρόμοια εισήγηση, ότι δηλαδή θάπρεπε να χορηγήσει άδεια για Certiorari παρά την ύπαρξη δυνατότητας άσκησης έφεσης, ενόψει της δικαιοδοτικής φύσης των σημείων που συζητήθηκαν και, κυρίως, ενόψει του πιο πάνω αποσπάσματος από τον Halsbury, αφού διεξήλθε τη νομολογία στην οποία γίνεται παραπομπή στο εν λόγω απόσπασμα, κατέληξε, ορθά κατά την άποψή μου, ότι αυτό δεν αποδίδει καθόλου εκείνο το οποίο προκύπτει από τη νομολογία στην οποία παραπέμπει. Και κατέληξε ως εξής:
“Καταλήγω πως ενώ ή ύπαρξη εναλλακτικής θεραπείας δεν αποκλείει τη διεκδίκηση certiorari, αυτό, στο πλαίσιο της νομολογίας, μπορεί να γίνει μόνο αν υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να το δικαιολογούν. Όπως αντιλαμβάνομαι το θέμα, αυτό ισχύει γενικά, ανεξάρτητα δηλαδή από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα. Και εφόσον παρέχεται η δυνατότητα άσκησης έφεσης, που επίσης θα εκδικαστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο, και δι΄αυτής θα είναι δυνατή η παροχή πλήρους και εξ ίσου αποτελεσματικής θεραπείας, η αίτηση που απευθύνεται στο κατάλοιπο της εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δεν δικαιολογείται.”
Ενόψει των ανωτέρω, και δεδομένου ότι οι αιτητές διέθεταν [*556]εναλλακτικά ένδικα μέσα για να ακυρώσουν το επίδικο διάταγμα του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων της 17.11.2003, όπως αίτηση δια κλήσεως για ακύρωσή του, βάσει της Δ.48 θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ή έφεση, βάσει του άρθρου 25(3) του περί Δικαστηρίων Νόμου, ελλείψει εξαιρετικών περιστάσεων, η αίτηση δεν μπορεί παρά να αποτύχει.
Η αίτηση απορρίπτεται. Θεωρώ, όμως, δίκαιο να μην εκδώσω διαταγή για τα έξοδα.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.