(2006) 3 ΑΑΔ 622
[*622]21 Σεπτεμβρίου, 2006
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ,
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ,
ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΦΩΤΙΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
NASSER FAROUK ALI ABDEL WAHAD,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣTΕΥΣΗΣ,
2. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Καθ’ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 356/2005)
Αλλοδαποί ― Έννομο συμφέρον συνέχισης της δίκης κατά των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, παρόλο που αυτά ακυρώθηκαν μία μέρα πριν την καταχώρηση της προσφυγής ― Δεν τεκμηριώθηκε εκ πρώτης όψεως πιθανότητα επέλευσης ηθικής ή υλικής ζημίας.
Ο αιτητής καταχώρησε προσφυγή κατά των διαταγμάτων κράτησης και απέλασής του, τα οποία όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια, είχαν ήδη ανακληθεί μία μέρα πριν την καταχώρηση της προσφυγής.
Η πλήρης Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Πάγια θέση της νομολογίας είναι ότι η εξαφάνιση του αντικειμένου της προσφυγής αποτελεί λόγο διαγραφής της.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση του ενδίκου μέσου της προσφυγής είναι η ύπαρξη στον αιτητή εννόμου συμφέροντος το οποίο πρέπει να είναι άμεσο, ενεστώς και συγκεκριμένο.
Στην παρούσα υπόθεση όταν καταχωρήθηκε η προσφυγή στις 5.4.2005 δεν υπήρχαν σε ισχύ διατάγματα απέλασης και κράτησης του αιτητή, γιατί αυτά είχαν ήδη ανακληθεί και ακυρωθεί από την [*623]προηγούμενη ημέρα, την 4.4.2005. Η προσφυγή δηλαδή προσέβαλλε πράξη η οποία όμως είχε ήδη ανακληθεί.
Σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου η προσφυγή παραμένει εν ζωή νοουμένου ότι ο αιτητής εκ πρώτης όψεως πιθανολογεί ηθική ή υλική ζημία. Τέτοια όμως πιθανολόγηση δεν έχει τεκμηριωθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Στράκκα Λτδ. v. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 643,
Irrigation Division Katzilos v. The Republic (1983) 3 C.L.R. 1068,
Salem v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 453.
Προσφυγή.
Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Αιτητή.
Μ. Κυπριανού, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Μ. Κρονίδης.
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, Αιγύπτιος στην καταγωγή, αφίχθηκε στην Κύπρο στις 16.3.2004 και του παραχωρήθηκε άδεια παραμονής και εργασίας μέχρι τις 31.10.2004 για να εργάζεται ως τεχνικός στην εταιρεία Freij Entertainment Ltd.. Έκτοτε ο αιτητής παραμένει παράνομα στην Κύπρο, χωρίς άδεια παραμονής και εργασίας. Στις 28.11.2004 συνέβηκε ατύχημα σε Λούνα Παρκ στην Αγία Νάπα το οποίο διαχειρίζετο η πιο πάνω εταιρεία. Συνεπεία τούτου τραυματίστηκε ένα οκτάχρονο παιδί. Η αστυνομία συνέλαβε τον αιτητή και τον ιδιοκτήτη του Λούνα Παρκ, την ίδια ημέρα. Κατά τη διερεύνηση δε του ατυχήματος διαπιστώθηκε ότι ο αιτητής διέμενε και εργαζόταν στην Κύπρο παράνομα, μετά τη λήξη της άδειας του. Προσήφθησαν σχετικές κατηγορίες τόσο εναντίον του αιτητή όσο και εναντίον του εργοδότη για παράνομη εργοδότηση. Το Δικαστήριο επέβαλε ποινή φυλάκισης εις μεν τον αιτητή 20 ημερών εις δε τον εργοδότη του 30 ημερών.
Μετά την αποφυλάκιση του αιτητή εκδόθηκαν από το Λειτουργό Μετανάστευσης διατάγματα κράτησης και απέλασης του. [*624]Εν τω μεταξύ ο αιτητής, όπως και δύο άλλα πρόσωπα, κατηγορήθηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου για αμελή και/ή απερίσκεπτη πράξη, και για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης για αδικήματα που προέκυψαν από το ατύχημα και τον τραυματισμό του ηλικίας 8 ετών παιδιού στις 28.11.2004. Το Επαρχιακό Δικαστήριο άφησε ελεύθερο τον αιτητή - κατηγορούμενο στην ποινική υπόθεση – με όρους. Ο αιτητής εξακολουθούσε να παραμένει υπό κράτηση με βάση τα διατάγματα απέλασης και κράτησης της Λειτουργού Μετανάστευσης.
Ο αιτητής, μέσω των δικηγόρων του, προέβη σε αλλεπάλληλα διαβήματα προς τη Λειτουργό Μετανάστευσης για την απόλυση του. Προσέφυγε ακόμα και στην Επίτροπο Διοικήσεως.
Τελικά τα διατάγματα κράτησης και απέλασης του αιτητή ανακλήθηκαν και ακυρώθηκαν από τη Λειτουργό Μετανάστευσης από τις 4.4.2005 και ο αιτητής αφέθηκε ελεύθερος.
Μια μέρα αργότερα, στις 5.4.2005, ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή ζητώντας ακριβώς την ακύρωση των ήδη ανακληθέντων διαταγμάτων.
Όπως ήταν αναμενόμενο η δικηγόρος των καθ’ ων η αίτηση στη γραπτή της ένσταση προβάλλει κατ’ αρχήν προδικαστική ένσταση ισχυριζόμενη ότι η προσφυγή είναι άνευ αντικειμένου εφόσον τα προσβαλλόμενα διατάγματα κράτησης και απέλασης έχουν ήδη ακυρωθεί από τη Λειτουργό Μετανάστευσης και ο αιτητής αυθημερόν είχε αφεθεί ελεύθερος στις 4.4.2005.
Ο δικηγόρος του αιτητή παραδέχεται μεν ότι έχουν ακυρωθεί τα διατάγματα αλλά ισχυρίζεται ότι ο αιτητής είχε αφεθεί ελεύθερος το πρωί της 5.4.2004, όταν ήδη η προσφυγή είχε καταχωρηθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο. Αφήνει δε να νοηθεί στη γραπτή του αγόρευση ότι ορθά προχωρεί στην εκδίκαση της χωρίς όμως να προβάλλει οποιοδήποτε πειστικό ή μη λόγο. Δεν προβάλλει ιδιαίτερα κανένα ισχυρισμό για πιθανολόγηση ηθικής ή υλικής βλάβης.
Θα εξετάσουμε πρώτα την προδικαστική ένσταση γιατί τυχόν επιτυχία της θα προδιαγράψει την τύχη της προσφυγής.
Το θέμα έχει εξετασθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο επανειλημμένα. Πάγια θέση της νομολογίας είναι ότι η εξαφάνιση του αντικειμένου της προσφυγής αποτελεί λόγο διαγραφής της.
[*625]
Στην απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας Στράκκα Λτδ. v. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 643 αναφέρονται τα εξής επί του θέματος:-
«Αποτελεί βασική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι η δίκη καταργείται για διάφορους λόγους στους οποίους περιλαμβάνεται η έλλειψη αντικειμένου. Κατά κανόνα η προσφυγή δεν μπορεί να προωθηθεί και πρέπει να διαγραφεί αν μετά την καταχώρηση και πριν την εκδίκασή της επισυμβούν γεγονότα που έχουν ως συνέπεια την εξαφάνιση του αντικειμένου της, όπως π.χ. η ρητή ανάκληση της προσβαλλόμενης πράξης στο σύνολό της, η σιωπηρά ανάκλησή της η οποία εξυπακούεται από νέα πράξη του ίδιου οργάνου που ρυθμίζει το ίδιο θέμα και η πλήρης ικανοποίηση της αξίωσης του αιτητή. Στις περιπτώσεις αυτές η δίκη καταργείται γιατί η συνέχισή της δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό. Στην περίπτωση όμως που έχουν προκύψει στον αιτητή ζημιογόνες συνέπειες από την προσβαλλόμενη διοικητική πράξη ή παράλειψη ενώ αυτή βρισκόταν ακόμα σε ισχύ, η δίκη δεν καταργείται. Εναπόκειται, βέβαια, στον εκάστοτε αιτητή να αποδείξει ότι έχουν ήδη προκύψει σ’ αυτόν ζημιογόνες συνέπειες από την προσβαλλόμενη πράξη πριν την ανάκλησή της ή την ικανοποίηση της αξίωσής του και συντρέχει, επομένως, λόγος για τη συνέχιση της δίκης.»
(Βλέπε επίσης: Irrigation Division Katzilos v. The Republic (1983) 3 C.L.R. 1068, Salem v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 453 και Tσάτσος, Αίτηση Ακυρώσεως 3η Έκδοση, σελ. 372)
Απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση του ενδίκου μέσου της προσφυγής είναι η ύπαρξη στον αιτητή εννόμου συμφέροντος το οποίο πρέπει να είναι άμεσο, ενεστώς και συγκεκριμένο.
Στην παρούσα υπόθεση όταν καταχωρήθηκε η προσφυγή στις 5.4.2005 δεν υπήρχαν σε ισχύ διατάγματα απέλασης και κράτησης του αιτητή γιατί αυτά είχαν ήδη ανακληθεί και ακυρωθεί από την προηγούμενη ημέρα, την 4.4.2005.Η προσφυγή δηλαδή προσέβαλλε πράξη η οποία όμως είχε ήδη ανακληθεί.
Σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου η προσφυγή παραμένει εν ζωή νοουμένου ότι ο αιτητής εκ πρώτης όψεως πιθανολογεί ηθική ή υλική ζημία. Τέτοια όμως πιθανολόγηση δεν έχει τεκμηριωθεί.
[*626]Για τους λόγους αυτούς έχουμε καταλήξει ότι η προσφυγή είναι άνευ αντικειμένου και ως τέτοια είναι απαράδεκτη και απορριπτέα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.