ΑΚΥΡΩΤΙΚΟ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9(2)(δ), ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 33/64.
(Ένσταση Αρ. 3/2024)
26 Ιουνίου, 2024
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Π., ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΣΑΝΤΗΣ, ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, ΚΑΡΑΚΑΝΝΑ, ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΚΑΛΛΙΓΕΡΟΥ, ΜΕΛΗ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 9(2)(δ) ΚΑΙ 10(5)(ζ), ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964-2022
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2023, ΩΣ ΑΥΤΟΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΗΜΕΡ. 13.5.2024 (Η ΟΠΟΙΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΗΝ 14.5.2024), ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑ ΘΕΟΧΑΡΙΔΟΥ Κ. ΚΑΛΥΨΩ ΓΙΑ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΔΙΚΑΣΤΟΥ.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΥΠΟΒΛΗΘΗΚΕ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 10(5)(ζ) ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 33/64, ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑ ΘΕΟΧΑΡΙΔΟΥ Κ. ΚΑΛΥΨΩ, ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ.
-----------------
(Ένσταση Αρ. 4/2024)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 9(2)(δ) ΚΑΙ 10(5)(ζ), ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964-2022
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2023.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΗΜΕΡ. 13.5.2024, ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΗ ΘΕΣΕΩΝ ΕΠΑΡΧΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 17.11.2023.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΥΠΟΒΛΗΘΗΚΕ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 10(5)(ζ) ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 33/64, ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΟΧΙΑ, ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ.
---------------
Ενιστάμενη στην Ένσταση 3/24, Κ. Θεοχαρίδου (κα), αυτοπροσώπως.
Ενιστάμενος στην Ένσταση 4/24, Δ. Λοχίας, παρών, γι΄ αυτόν Χρ. Πουργουρίδης.
Καμιά εμφάνιση για το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο.
Π. Χριστοδούλου (κα) με Μ. Βασιλείου (κα) για Γ.Ζ. Γεωργίου, για Κούρα Αγγελίνα.
Π. Πολυβίου, Μ. Αντωνίου (κα), Ν. Καλλένος και Ι. Γεωργιάδου (κα), για Κύζη Κούλλα και Μιντή-Οικονόμου Εύα.
Α. Γαβριηλίδης για Σκορδής & Παπαπέτρου & Σία ΔΕΠΕ, για Σάββα Αλεξάνδρα και Χαραλαμπίδη Α. Αφροδίτη.
Στ. Μαξούτη (κα) με Γ. Χατζηγιώργη για Τ. Παπαδόπουλος & Σία, για Στρόππο Χρίστο και Χατζηαναστάση Κωνσταντίνα.
Αλ. Γαβριηλίδης για A.G. Erotocritou LLC, για Για Σωκράτους Μαρία και Χατζηξενοφώντος Λώρια.
------------
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου ετοιμάστηκε από τους Οικονόμου, Δ. και Καλλιγέρου, Δ. και θα δοθεί από τον Οικονόμου, Δ.
----------------
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο (ΑΔΣ) στις 17.11.2023 ανακοίνωσε την πρόθεση του να πληρώσει 18 θέσεις επαρχιακών δικαστών. Ακολούθησε την καθοριζόμενη διαδικασία («Διαδικασία και Κριτήρια Διορισμού Δικαστών») η οποία προβλέπει την κλήση των υποψηφίων καταρχάς σε πρώτη συνέντευξη. Υποψήφιοι οι οποίοι συγκεντρώνουν την απόλυτη πλειοψηφία από τα παριστάμενα μέλη του ΑΔΣ τοποθετούνται στον Κατάλογο Επικρατεστέρων Υποψηφίων ώστε να δύνανται να κληθούν σε δεύτερη συνέντευξη. Μετά από τη δεύτερη συνέντευξη διορίζονται υποψήφιοι που συγκεντρώνουν την απόλυτη πλειοψηφία.
Εν προκειμένω μόνο δέκα από τους υποψηφίους συγκέντρωσαν την απαιτούμενη πλειοψηφία και το ΑΔΣ τους προσέφερε διορισμό. Ο ένας εξ αυτών απέσυρε το ενδιαφέρον του. Οι υπόλοιπες θέσεις παρέμειναν κενές.
Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο ενεργεί ως ακυρωτικό Δευτεροβάθμιο Δικαστικό Συμβούλιο (εν τοις εφεξής «το Συμβούλιο») κατά αποφάσεων του ΑΔΣ αποδεχόμενο ενστάσεις υφ’ οιουδήποτε επηρεαζομένου (Άρθρο 9(2)(δ) και Άρθρο 10(5)(ζ) του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου του 1964, Ν. 33/1964 όπως τροποποιήθηκε).
Έχουμε ενώπιον μας δύο τέτοιες Ενστάσεις. Η μια προέρχεται από υποψήφια η οποία αποκλείστηκε μετά την πρώτη συνέντευξη (εν τοις εφεξής καλούμενη «η ενιστάμενη αρ.1») (Ένσταση Αρ. 3/2024). Η δεύτερη προέρχεται από υποψήφιο ο οποίος αποκλείστηκε μετά τη δεύτερη συνέντευξη (εν τοις εφεξής καλούμενος «ο ενιστάμενος αρ.2») (Ένσταση Αρ. 4/2024).
Το ΑΔΣ δεν παρουσιάστηκε στη διαδικασία ενώπιον μας. Παρουσιάστηκαν διά δικηγόρων τα εννέα πρόσωπα στα οποία προσφέρθηκε διορισμός (εν τοις εφεξής «τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα»).
Τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα προέβαλαν προδικαστική ένσταση λέγοντας ότι οι δύο ενιστάμενοι δεν έχουν έννομο συμφέρον να προωθούν την Ένσταση τους κατά του διορισμού τους. Τούτο καθότι η διαδικασία οδήγησε στην πλήρωση μόνο 9 εκ των 18 κενών θέσεων. Επιπρόσθετα, δεδομένου ότι δεν τέθηκε ζήτημα συγκριτικής αποτίμησης των ενισταμένων με τους επιλεγέντες. Συνεπώς αυτό που επιδιώκουν είναι την ακύρωση της απορριπτικής για τους ίδιους απόφασης και όχι την ακύρωση της απόφασης του διορισμού των ενδιαφερομένων προσώπων.
Με αυτό το σκεπτικό οι ευπαίδευτοι δικηγόροι τους κάλεσαν το Συμβούλιο όπως επικυρώσει τις αποφάσεις του ΑΔΣ αναφορικά με τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, ώστε να παραμείνουν ως επίδικα ζητήματα οι εν λόγω απορριπτικές αποφάσεις του ΑΔΣ αναφορικά με τους ενισταμένους.
Εν πάση περιπτώσει το ζήτημα, εφόσον άπτεται της νομιμοποίησης των ενισταμένων, εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως από το Συμβούλιο.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του ενιστάμενου αρ.2 συμφώνησε με την παραπάνω εισήγηση και υπερθεμάτισε, τονίζοντας ότι «ασφαλώς και δεν αμφισβητούμε την επιλογή των συναδέλφων και ασφαλώς το θέμα που θέτουμε ενώπιον του δικού σας Σώματος είναι ότι κακώς δεν επιλέγηκε ο πελάτης μας». […] «… Επομένως, δέχομαι ως ορθή τη θέση ότι η πράξη διορισμού τους είναι ανεξάρτητη και αυτοτελής από την πράξη μη διορισμού του πελάτη μου. Επομένως, καίτοι είναι τυπικό το θέμα, ουσιαστικά θα συμφωνούσα με την εισήγηση του κ. Πολυβίου ότι θα πρέπει να επικυρώσετε σήμερα, αν είναι δυνατό, τους διορισμούς και να εξετασθούν τα θέματα των Ενιστάμενων, ανεξάρτητα από τη διαδικασία, που αφορά αυτούς που έχουν επιλεγεί.»
Αντίθετα η ενιστάμενη αρ.1, η οποία εμφανίστηκε αυτοπροσώπως, διαφώνησε. Ήταν η θέση της ότι με την Ένσταση της εγείρει ζήτημα αναφορικά με τη γενικότερη διαδικασία ενώπιον του ΑΔΣ η οποία είχε ως αποτέλεσμα τους συγκεκριμένους διορισμούς και συνεπώς ότι θα πρέπει το Συμβούλιο να εξετάσει το «γενικότερο πλαίσιο». Εκείνο που προσβάλλει, είπε, είναι η εν συνόλω διαδικασία η οποία είχε ως αποτέλεσμα τους συγκεκριμένους διορισμούς. Επομένως κατέληξε «ο χαρακτήρας είναι διττός», και αφορά αφενός στην όλη διαδικασία που ακολουθήθηκε και αφετέρου στη μη επιλογή της ίδιας ως αποτέλεσμα τέτοιας διαδικασίας.
Σε προηγούμενη δικάσιμο η ενιστάμενη αρ. 1 είχε σαφώς διευκρινίσει ότι «δεν τίθεται θέμα σύγκρισης ή επιθυμίας να έρθουμε σε αντιδικία με τους αγαπητούς συναδέλφους και διορισθέντες. Και αυτό θέλω να καταγραφεί και να είναι ξεκάθαρο.» Περιπλέον, στο προβλεπόμενο έντυπο Ένστασης (ΤΥΠΟΣ Ε, Κανονισμός 11(1)) από τον περί της Λειτουργίας του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου Διαδικαστικό Κανονισμό του 2023, επέλεξε όπως μη καταγράψει οποιοδήποτε όνομα προσώπου κατά του διορισμού του οποίου να στρέφεται η Ένσταση της. Η εξήγηση που έδωσε κατά την τελευταία δικάσιμο σε σχέση με την παράλειψη της αυτή ήταν ότι έπραξε τούτο για να μην καταλήξει πολυσέλιδη η Ένσταση της ήδη από τον τίτλο και μόνο. Τέτοια εξήγηση ασφαλώς δεν είναι βάσιμη. Η αρχική της δήλωση ήταν σαφής. Σε τελευταία ανάλυση η Ένσταση της δεν υποβλήθηκε συγκριτικά με τους επιλεγέντες. Αλλ’ ούτε, εν πάση περιπτώσει, είχε έννομο συμφέρον να προσβάλλει τη διαδικασία στο σύνολο της, όπως το έθεσε.
Ένας ενιστάμενος δύναται να προβάλλει λόγους ακυρώσεως οι οποίοι τον ωφελούν και μόνο εξ αντανακλάσεως πλήττουν τα συμφέροντα των επιτυχόντων υποψηφίων. Δηλαδή κανείς δεν μπορεί να προβάλλει λόγους ακυρώσεως που θα έχουν ως αποτέλεσμα (αν επιτύχουν) να πλήξουν τα συμφέροντα των επιτυχόντων υποψηφίων, χωρίς όμως να ωφελήσουν τον ίδιο. Τέτοιοι λόγοι ακυρώσεως είναι αλυσιτελείς.
Ο λόγος για τον οποίο οι ενιστάμενοι δεν διορίστηκαν, δεν είναι η κατάληψη της θέσης που διεκδικούσαν με διορισμό άλλων υποψηφίων, αλλά η μη κατάληψη μίας εκ των υπολοίπων 9 κενών θέσεων που αποφασίστηκε να μην πληρωθούν λόγω μη ανεύρεσης, κατά την κρίση του ΑΔΣ, άλλων κατάλληλων υποψηφίων. Όπως προαναφέρθηκε ουδείς δύναται να προσβάλει μια απόφαση με στόχο να βλάψει τρίτους που επωφελήθηκαν από αυτή, χωρίς ο ίδιος να ωφελείται από την ακύρωση της απόφασης. Η ακύρωση του σκέλους της τελικής απόφασης που αφορά στο διορισμό των ενδιαφερομένων μερών που επιλέγησαν για διορισμό, καθόλου δεν θα ωφελέσει την ενιστάμενη αρ.1, αφού ο λόγος, κατά το ΑΔΣ, για τον οποίο η ίδια δεν διορίστηκε, δεν ήταν η επιλογή των ενδιαφερομένων προσώπων ως καταλληλότερων αυτής στην διεκδίκηση θέσεων που καταλήφθηκαν τελικά από τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα αντί της ιδίας, αλλά το γεγονός ότι παρά την ύπαρξη περισσότερων κενών θέσεων η ίδια δεν κρίθηκε ικανή να διεκδικήσει μία από αυτές, και αυτό μάλιστα σε αρχικό στάδιο της διαδικασίας.
Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνεται, όπως δικαίως και ορθά συμφώνησε ο κ. Πουργουρίδης, πως οι δύο ενιστάμενοι δεν νομιμοποιούνται να στρέφονται κατά του διορισμού των ενδιαφερομένων προσώπων. Νομιμοποιούνται σε ό,τι αφορά στο σκέλος της τελικής απόφασης που αφορά τους ιδίους και τον μη διορισμό τους παράλληλα με την μη πλήρωση των εναπομεινασών 9 κενών θέσεων. Παρόμοια ήταν η προσέγγιση στην υπόθεση Χατζόγλου ν. Πανεπιστημίου Κύπρου κ.α. (2001) 3 ΑΑΔ 687.
Ως αποτέλεσμα το σκέλος της τελικής απόφασης του ΑΔΣ αναφορικά με την προσφορά διορισμών στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα επικυρώνεται, λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος προσβολής του από τους ενιστάμενους. Παραμένουν για ακρόαση οι Ενστάσεις, υπό την έννοια που έχει εξηγηθεί.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Π.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
Ν. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.
Τ. ΚΑΡΑΚΑΝΝΑ, Δ.
Η. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Δ.
Μ. ΚΑΛΛΙΓΕΡΟΥ, Δ.
/φκ