ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΙΔΙΩΝ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Μ. Μαρκουλλής, Δικαστής Παιδιών
Αρ. Υπόθεσης: 5115/2022
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Κατηγορούσα Αρχή
ν
1. Μ.Α.
2. Ξ.Κ.
3. Σ.Σ.
4. Α.Α.
Κατηγορούμενοι
Ημερομηνία: 23.04.2024
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα. Στ. Πίπη
Για τον Κατηγορούμενο 1: κα. Κινοσίδου
Για τον Κατηγορούμενο 3: κα. Ο. Οικονόμου
Κατηγορούμενοι 1 και 3 παρόντες.
Ασκούντες την γονική μέριμνα των Κατηγορούμενων 1 και 3 παρόντες.
ΑΠΟΦΑΣΗ
1. Εισαγωγή
Η παρούσα υπόθεση αφορά ποινικά αδικήματα για τα οποία κατηγορούνται οι Κατηγορούμενοι 1 και 3 ότι διέπραξαν στο Γυμνάσιο Βεργίνας στην Λάρνακα.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο ημερ. 10.06.2022, ο Κατηγορούμενος 1 κατηγορείται ότι την 09.06.2021 και περί ώρα 13:00 εισήλθε σε ξένη περιουσία, ήτοι στο Γυμνάσιο Βεργίνας, με σκοπό να διαπράξει το αδίκημα της κατοχής επιθετικού οργάνου (1η κατηγορία) και κατείχε χωρίς εύλογη αιτία επιθετικό όργανο, ήτοι σιδερολοστό, σε δημόσιο χώρο (2η κατηγορία). Ο δε Κατηγορούμενος 3 κατηγορείται ότι την ίδια ημέρα και περί ώρα 10:45 διέπραξε το αδίκημα της κοινής επίθεσης κατά του Α.Δ. από τα [ ] (3η κατηγορία).
Το κατηγορητήριο περιλαμβάνει και 4η κατηγορία, η οποία αφορά τους Κατηγορούμενους 2, 3 και 4. Οι Κατηγορούμενοι 2 και 3 αθωώθηκαν στις 19.01.2024 στο στάδιο του εκ πρώτης όψεως, ενώ ο Κατηγορούμενος 4 απαλλάχθηκε στις 31.01.2023 καθώς η ποινική δίωξη διακόπηκε λόγω αναστολής της από την Κατηγορούσα Αρχή.
2. Η Μαρτυρία
Η Κατηγορούσα Αρχή παρουσίασε επτά μάρτυρες για απόδειξη της υπόθεσης της, ήτοι τους Κ.Γ. (ΜΚ1), Ε.Σ. (ΜΚ2), Τ.Γ. (ΜΚ3), Π.Α. (ΜΚ4), Ε.Σ. (ΜΚ5), Μ.Π. (ΜΚ6) και Φ.Κ. (ΜΚ7). Αφού το Δικαστήριο έκρινε ότι στοιχειοθετείτο εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον των Κατηγορούμενων σε σχέση με τις κατηγορίες 1, 2 και 3, τους κάλεσε σε απολογία και να προβάλουν την υπεράσπιση τους. Αμφότεροι οι Κατηγορούμενοι 1 και 3 επέλεξαν το δικαίωμα της σιωπής, ενώ ο Κατηγορούμενος 1 κάλεσε ένα μάρτυρα υπεράσπισης, ήτοι τον παππού του, Α.Α. (ΜΥ1). Η όλη μαρτυρία που προσφέρθηκε είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά του Δικαστηρίου και κατωτέρω παραθέτω τα κύρια σημεία της.
Η ΜΚ1, κατά τον επίδικο χρόνο, ήταν εκπαιδευτικός και βοηθός διευθύντρια στο Γυμνάσιο Βεργίνας και υιοθέτησε την κατάθεση της ημερ. 15.06.2021 που έδωσε στην Αστυνομία, Τεκμήριο 1. Την 09.06.2021 και περί ώρα 12:40 που ήταν το τελευταίο δεκάλεπτο διάλειμμα στο σχολικό πρόγραμμα, είδε αρκετά παιδιά και εκπαιδευτικούς να είναι μαζεμένοι στην εσωτερική αυλή του σχολείου και κατευθύνθηκε προς το πλήθος. Εκεί είδε ένα νεαρό άνδρα με εξωσχολική ενδυμασία να κρατεί στο χέρι του ένα αντικείμενο ευθυτενές και μακρύ μήκους ενός μέτρου περίπου και να κατευθύνεται προς την έξοδο. Δεν μπόρεσε να τον αναγνωρίσει καθώς τον είδε από απόσταση 25 με 30 μέτρων. Την επόμενη ημέρα, ήτοι στις 10.06.2021 άκουσε ότι ο ανωτέρω εξωσχολικός επιτέθηκε σε κάποιον μαθητή και το αντικείμενο που κρατούσε ήταν σιδερολοστός.
Η ΜΚ2, κατά τον επίδικο χρόνο, ήταν εκπαιδευτικός στο Γυμνάσιο Βεργίνας και υιοθέτησε την κατάθεση της ημερ. 13.06.2021 που έδωσε στην Αστυνομία, Τεκμήριο 2. Την 09.06.2021 και περί ώρα 12:50 βρισκόταν στην αυλή του σχολείου και άκουσε φασαρία και είδε μια ομάδα αγοριών να είναι συγκεντρωμένοι. Η ίδια φώναζε στους μαθητές να διαλυθούν και πρόσεξε ένα μαθητή, τον Α.Δ., να είναι τραυματισμένος πάνω από το αριστερό φρύδι του. Τον πήρε στις τουαλέτες για να περιθάλψει το τραύμα του και αφού κάλεσε 2-3 μαθητές να μπουν στην τουαλέτα μαζί του, η ίδια παρέμεινε έξω από την πόρτα της τουαλέτας για να μην εισέλθει άλλο πρόσωπο. Μετά από 4 με 5 λεπτά ήρθε ο διευθυντής του σχολείου, Π.Α. (ΜΚ4), ο οποίος παρέλαβε τον Α.Δ. και τον πήρε στο γραφείο του. Στην συνέχεια είδε κάποιον να τρέχει προς το γήπεδο και να κρατεί στα χέρια του ένα σιδερολοστό, τον οποίο κτυπούσε στο έδαφος, και μετά να φεύγει από το σχολείο από τον χώρο στάθμευσης λεωφορείων, ενώ πίσω του έτρεχε μια ομάδα μαθητών. Δεν είδε το πρόσωπο εκείνου που κρατούσε τον σιδερολοστό, καθώς τον έβλεπε από πίσω.
Η ΜΚ3, κατά τον επίδικο χρόνο, ήταν εκπαιδευτικός στο Γυμνάσιο Βεργίνας και υιοθέτησε την κατάθεση της ημερ. 13.06.2021 που έδωσε στην Αστυνομία, Τεκμήριο 3. Την 09.06.2021 εκτελούσε χρέη εφημερίας και περί ώρα 13:00 όταν τελείωσε το τελευταίο δεκάλεπτο διάλειμμα του σχολικού προγράμματος πρόσεξε από τον πάνω όροφο που βρισκόταν να υπάρχει ένα μπουλούκι από μαθητές στην αυλή του σχολείου. Μέσα σε αυτό το μπουλούκι πρόσεξε ένα πρόσωπο με κοντό γκρίζο παντελονάκι να κρατά στο χέρι του ένα κομμάτι σίδερο αρκετά μεγάλο, που ήταν κυλινδρικό σαν σωλήνας, και να το έχει προτεταμένο προς τους άλλους μαθητές. Ρώτησε κάποιους άλλους συναδέλφους της ποιο ήταν αυτό το πρόσωπο και της απάντησαν ότι είναι ο Μ.Α., αδελφός του Α.Α., ο οποίος ήταν μαθητής του σχολείου. Ακολούθως, πήγε να ενημερώσει τον διευθυντή του σχολείου και είδε στο γραφείο του διευθυντή ένα μαθητή να είναι τραυματισμένος στο αριστερό φρύδι του. Κάλεσε, επίσης, κάποιους άλλους μαθητές που αναγνώρισε η ίδια για να πάνε να ενημερώσουν τον διευθυντή για όλα όσα είχαν συμβεί.
Ο ΜΚ4 ήταν ο διευθυντής του Γυμνασίου Βεργίνας κατά τον επίδικο χρόνο. Κατέθεσε και υιοθέτησε την κατάθεση ημερ. 10.06.2021 που έδωσε στην Αστυνομία, Τεκμήριο 4. Την 09.06.2021 οι Κατηγορούμενοι 2, 3 και 4, μαθητές του σχολείου κατά τον επίδικο χρόνο, βρίσκονταν στον χώρο του σχολείου από το πρωί, αλλά δεν είχαν μπει στην τάξη τους. Την ίδια ημέρα και περί ώρα 12:50, κατά το διάλειμμα του σχολικού προγράμματος, πληροφορήθηκε ότι ο Κατηγορούμενος 3 έδωσε μια γροθιά στον μαθητή Α.Δ. προκαλώντας του τραύμα πάνω στο αριστερό φρύδι. Ο ίδιος ενημερώθηκε από τους εφημερεύοντες καθηγητές ΜΚ1, ΜΚ2, ΜΚ3, ΜΚ5 και ΜΚ6 και πήγε αμέσως στο σημείο και αφού παρέλαβε τον Α.Δ. τον μετέφερε στο γραφείο του, όπου του πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες. Ακολούθως, ενημέρωσε τους γονείς του, οι οποίοι τον μετέφεραν στο νοσοκομείο για προληπτικούς λόγους. Επειδή πληροφορήθηκε ότι οι Κατηγορούμενοι 3 και 4 εμπλέκονταν στον τραυματισμό του Α.Δ., τους κάλεσε στο γραφείο του, αλλά αυτοί δεν προσήλθαν. Ακολούθως και περί ώρα 13:00 ενημερώθηκε από τους ανωτέρω εφημερεύοντες καθηγητές ότι εισήλθε στον χώρο του σχολείου ο Κατηγορούμενος 1, ο οποίος ήταν εξωσχολικός και είναι αδελφός του Κατηγορούμενου 4, κρατώντας μαχαίρι και λοστό και απειλώντας τους πάντες.
Στην αντεξέταση του, ανέφερε ότι την πληροφόρηση ότι ο Κατηγορούμενος 3 χτύπησε τον Α.Δ. την έλαβε από την ΜΚ3, καθώς ο ίδιος ο Α.Δ. δεν ήθελε να του πει ποιος τον είχε χτυπήσει. Επίσης, κάλεσε και κάποιους άλλους μαθητές την επόμενη ημέρα και τους ρώτησε και του είπαν ότι αυτός που είχε χτυπήσει τον Α.Δ. στο φρύδι ήταν ο Κατηγορούμενος 3. Σε ένα άλλο σημείο στην αντεξέταση του ανέφερε ότι ο λόγος που κάλεσε τους Κατηγορούμενους 3 και 4 να έρθουν στο γραφείο του ήταν επειδή πληροφορήθηκε από τον Α.Δ. για τα εμπλεκόμενα άτομα στον τραυματισμό του. Μετά από μερικές μέρες οι Κατηγορούμενοι 3 και 4 πήγαν στο γραφείο του και απολογήθηκαν για το συμβάν. Για την παρουσία του Κατηγορούμενου 1 στο σχολείο, ανέφερε ότι το πληροφορήθηκε από τους ανωτέρω καθηγητές και ιδιαίτερα από την ΜΚ3, καθώς ο ίδιος δεν είχε δει τον Κατηγορούμενο 1 στο σχολείο.
Η ΜΚ5 είναι βοηθός διευθύντρια στο Γυμνάσιο Βεργίνας και υιοθέτησε την κατάθεση της ημερ. 13.06.2021 που έδωσε στην Αστυνομία, Τεκμήριο 5. Την 09.06.2021 ασκούσε καθήκοντα εφημερίας στο σχολείο και μετά το τελευταίο διάλειμμα και έναρξη της 7ης περιόδου μαθήματος διαπίστωσε συγκεντρωμένους μαθητές και άκουσε έντονες φωνές. Όταν πλησίασε είδε την συνάδελφο της, ΜΚ6, η οποία της είπε ότι ο Α.Δ. χτυπήθηκε και βρισκόταν στις τουαλέτες. Ακολούθως, πήγε μαζί με την ΜΚ6 στις τουαλέτες και τους είπαν ότι ο εν λόγω μαθητής ήταν καλά. Μετά, πήγε μαζί με την ΜΚ6 στον χώρο που βρισκόταν κάποιος εξωσχολικός και τον είδαν να κρατά ένα λοστό μήκους 1,5 μέτρου περίπου και χοντρού διαμετρήματος. Η ίδια είχε οπτική επαφή 5 με 6 λεπτά με τον εξωσχολικό από απόσταση τεσσάρων μέτρων περίπου. Η ΜΚ6 ρώτησε τον εξωσχολικό τι κάνει στον χώρο του σχολείου και αυτός αποκρίθηκε «άφησε με ήσυχο». Ακολούθως, ο εξωσχολικός αποχώρησε από τον χώρο του σχολείου. Στο Δικαστήριο αναγνώρισε τον Κατηγορούμενο 1 ως τον ανωτέρω εξωσχολικό που είχε δει στο σχολείο.
Η ΜΚ6, κατά τον επίδικο χρόνο, εργαζόταν ως σύμβουλος στο Γυμνάσιο Βεργίνας. Κατέθεσε και υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασης της την κατάθεση ημερ. 13.06.2021 που έδωσε στην Αστυνομία, Τεκμήριο 6. Την 09.06.2021 βρισκόταν στο γραφείο της και ενημερώθηκε από συνάδελφο της ότι υπήρξε συμπλοκή στην αυλή του σχολείου. Η ίδια είδε ένα μπουλούκι μαθητών και συγκεκριμένα ένα μαθητή να κτυπά ένα άλλο μαθητή και ακολούθως ενημέρωσε τον Α.Σ., ο οποίος εκτελούσε καθήκοντα εφημερίας και επιλήφθηκε του περιστατικού. Δεν ήταν σε θέση, όμως, να αναγνωρίσει ποιος μαθητής είχε χτυπήσει ποιον, καθώς βρισκόταν στον 1ο όροφο και το περιστατικό έγινε στην αυλή και είχε ένα μεγάλο μπουλούκι μαθητών. Ούτε και έμαθε μετά ποιος ήταν αυτός ο μαθητής. Μετά και γύρω στις 13:00 παρατήρησε πολλούς μαθητές να έχουν μαζευτεί και δύο εξ αυτών να χτυπιούνται. Πρόσεξε, επίσης, ένα νεαρό πρόσωπο με κοντό παντελονάκι γκρίζο, ο οποίος δεν ήταν μαθητής του σχολείου, να τρέχει πίσω από ένα άλλο μαθητή και να κρατεί σιδερολοστό. Η ίδια τους φώναξε να σταματήσουν και ο εξωσχολικός της απάντησε «φύε που δαμαί, παραίτα με τζιαι εσύ» και κτυπούσε τον σιδερολοστό στο έδαφος. Επειδή αυτός ήταν σε έξαλλη κατάσταση, η ΜΚ6 δεν τον πλησίασε φοβούμενη να μην της χτυπήσει. Μετά ο εξωσχολικός κατευθύνθηκε στην έξοδο που είναι ο χώρος στάθμευσης λεωφορείων. Η ίδια ρώτησε τους εκεί μαθητές και της είπαν ότι το ανωτέρω πρόσωπο είναι ο Μ.Α., αδελφός του Α.Α., ο οποίος είναι μαθητής του σχολείου. Στο Δικαστήριο αναγνώρισε τον Κατηγορούμενο 1 ως τον ανωτέρω εξωσχολικό που κρατούσε τον σιδερολοστό.
Ο ΜΚ7, κατά τον επίδικο χρόνο, ήταν εκπαιδευτικός στο Γυμνάσιο Βεργίνας. Υιοθέτησε την κατάθεση του ημερ. 11.06.2021 που έδωσε στην Αστυνομία, Τεκμήριο 7. Η μαρτυρία του αφορά κυρίως το περιστατικό σε σχέση με την 4η κατηγορία, από την οποία οι Κατηγορούμενοι 2, 3 και 4 απαλλάχθηκαν ήδη ως αναφέρεται ανωτέρω. Σε σχέση με τον Κατηγορούμενο 1 ανέφερε ότι δεν τον γνωρίζει και δεν τον είδε στο σχολείο κατά τον επίδικο χρόνο. Ο ίδιος είχε δει μόνο τον Α.Δ. όταν είχε τραυματιστεί αλλά δεν είδε ποιος του κτύπησε. Αν και τον είχε ρωτήσει αν ξέρει αυτόν που του κτύπησε, ο Α.Δ. του απάντησε «είναι κάποιος που δεν τον ξέρω».
Ο ΜΥ1 είναι ο παππούς των Κατηγορούμενων 1 και 4, οι οποίοι είναι αδέλφια. Ανέφερε ότι όταν ο Κατηγορούμενος 1 έφυγε από το Γυμνάσιο Βεργίνας περί τον Απρίλιο του 2021 εργαζόταν μαζί του στις οικοδομές. Την 09.06.2021 ο Κατηγορούμενος 1 ήταν μαζί του στις οικοδομές και συγκεκριμένα στον Κόρνο, ενώ ο Κατηγορούμενος 4 ήταν μαθητής στο Γυμνάσιο Βεργίνας και είχε πάει σχολείο. Ο λόγος που θυμόταν την συγκεκριμένη ημερομηνία ήταν επειδή τον πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής του σχολείου. Δεν πήγε να δώσει κατάθεση στην Αστυνομία, καθότι δεν του ζητήθηκε ως ανέφερε.
3. Μη Αμφισβητούμενα Γεγονότα
Τα κατωτέρω γεγονότα δεν αμφισβητήθηκαν από τις δύο πλευρές και συνιστούν ευρήματα του Δικαστηρίου (βλ. Αντρέου ν Δήμου Λάρνακας (2014) 2 ΑΑΔ 263 και Ocean Reef Properties Ltd v Colville (2015) 1 ΑΑΔ 1002):
(α) Κατά τον επίδικο χρόνο, ήτοι στις 09.06.2021 ο Κατηγορούμενος 1 δεν ήταν μαθητής του Γυμνασίου Βεργίνας. Από την άλλη, οι Κατηγορούμενοι 2, 3 και 4 ήταν μαθητές του ανωτέρω σχολείου.
(β) Κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο, οι ΜΚ1, ΜΚ2, ΜΚ3, ΜΚ5 και ΜΚ7 εργάζονταν ως εκπαιδευτικοί στο Γυμνάσιο Βεργίνας, η ΜΚ6 εργαζόταν ως σύμβουλος και ο ΜΚ4 ήταν ο διευθυντής του εν λόγω σχολείου.
(γ) Ο ΜΚ4 δεν έδωσε άδεια στον Κατηγορούμενο 1 να εισέλθει στον χώρο του Γυμνασίου Βεργίνας κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο.
4. Η Αξιολόγηση της Μαρτυρίας
Μέσα από την ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω με προσοχή όλους τους μάρτυρες και είμαι σε θέση να αξιολογήσω την όλη μαρτυρία και αξιοπιστία των μαρτύρων με το κριτήριο του μέσου λογικού αντικειμενικού παρατηρητή (βλ. Νεοφύτου ν Γερακιώτη (2010) 1 ΑΑΔ 25) και αφού έχω λάβει υπόψιν μου τόσο την εμφάνιση και συμπεριφορά των μαρτύρων (βλ. C&A Pelekanos v Πελεκάνου (1999) 1 ΑΑΔ1273), όσο και το περιεχόμενο, ποιότητα και πειστικότητα της μαρτυρίας τους (βλ. Μαυροσκούφη ν Τράπεζα Πειραιώς (2014) 1 ΑΑΔ 839 και Ομήρου ν Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 506) αντιπαραβαλλόμενη με το σύνολο της μαρτυρίας στην δίκη, είτε προέρχεται από άλλη ζώσα μαρτυρία είτε από έγγραφη μαρτυρία και τεκμήρια (βλ. Γεώργιος & Σπύρος Τσαππή Λτδ ν Πολυβίου (2009) 1 ΑΑΔ 339, Στυλιανίδης ν Χατζηπιέρα (1992) 1 ΑΑΔ 1056, Pal Tekinder v Δημοκρατίας (2010) 2 ΑΑΔ 551 και Στέγη Ευγηρίας «Αρχάγγελος Μιχαήλ» ν Αργυρίδου (Πολιτική Έφεση 32/2014) ημερ. 29/09/2021, ECLI:CY:AD:2021:A430). Δεν μου διαφεύγει ότι μικρές ή επουσιώδεις αντιφάσεις είναι φυσιολογικό να υπάρχουν και τείνουν να ενισχύουν την φιλαλήθεια και αξιοπιστία των μαρτύρων (βλ. Κουδουνάρης ν Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 320 και Ξυδιάς ν Αστυνομίας (1993) 2 ΑΑΔ 174), εκτός βέβαια αν είναι τέτοια ουσιαστικής μορφής που πλήττουν την αξιοπιστία ενός μάρτυρα ή καταδεικνύουν την πρόθεση του να πει ψέματα (βλ. Κυπριανού ν Αστυνομίας (2008) 2 ΑΑΔ 816).
Η ΜΚ1 ανέφερε τα όσα κατάφερε να δει η ίδια κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο, χωρίς, όμως, να είναι σαφής και να δείχνει σίγουρη για τα όσα ανέφερε στο Δικαστήριο. Συγκεκριμένα, δεν θυμόταν τι φορούσε ο άγνωστος νεαρός και ούτε ήταν σίγουρη για την περιγραφή του, αφού ανέφερε «Νομίζω ήταν λεπτός και ούτε πολύ ψηλός». Σε σχέση με το αντικείμενο που κρατούσε στα χέρια του, δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει τι ήταν. Η περιγραφή της ότι κρατούσε ένα ευθυτενές και ενός μέτρου μήκος αντικείμενο, το οποίο δεν μπορούσε να διακρίνει αν ήταν μεταλλικό ή ξύλινο, δεν μπορεί να είναι σαφής. Επίσης, βρισκόταν σε απόσταση 25 με 30 μέτρων από το εν λόγω πρόσωπο και δεν κατάφερε να δει ούτε το πρόσωπο του. Τα όσα δε ανέφερε σε σχέση με προφορικές δηλώσεις τρίτων προσώπων για το επίδικο συμβάν συνιστούν εξ ακοής μαρτυρία και η ΜΚ1 δεν αποκάλυψε ποια πρόσωπα προέβησαν σε τέτοιες δηλώσεις (βλ. άρθρο 24(1) και 27 του Περί Αποδείξεως Νόμου (ΚΕΦ.9)). Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο απορρίπτει και δεν αποδέχεται την μαρτυρία της.
Ούτε η ΜΚ2 έκαμε καλή εντύπωση στο Δικαστήριο, καθώς δεν θυμόταν πολύ καλά τα επίδικα γεγονότα, ενώ η μαρτυρία της ήταν συγχυσμένη σε σχέση με τα όσα είχε η ίδια γνώση και όσα ήταν εξ ακοής. Η ίδια ανέφερε σε σχέση με το περιστατικό με τον Δ.Α. «Δεν θυμούμαι σχεδόν καθόλου, ούτε το περιστατικό θυμούμαι. Κάτι πάω να θυμηθώ ότι ήταν τραυματισμένος, αλλά έτσι πολλά αμυδρά». Για το περιστατικό με το πρόσωπο με τον σιδερολοστό ανέφερε «Αυτό το θυμάμαι λίγο πιο καλά». Δεν θυμόταν, όμως, τι φορούσε και δεν μπορούσε με σιγουριά να πει αν ήταν εξωσχολικός, παρά το ότι τον είδε σε σχετικά κοντινή απόσταση. Ενώ ανέφερε ότι τον είδε να κρατεί τον σιδερολοστό, τον οποίο περιέγραψε ως «ένα πράγμα σιδερένιο», στην αντεξέταση της ανέφερε ότι «ακούστηκε για το σίδερο», χωρίς να ξεκαθαρίσει αν όντως είδε τον σιδερολοστό ή αν απλώς άκουσε ότι ήταν σιδερολοστός. Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο δεν αποδέχεται την μαρτυρία της και την απορρίπτει.
Η ΜΚ3 άφησε θετική εικόνα στο Δικαστήριο ως προσώπου που ήρθε να μαρτυρήσει με ειλικρίνεια για τα όσα είχε προσωπική γνώση. Δεν υπέπεσε σε οποιεσδήποτε ουσιώδεις αντιφάσεις και κρίνω αξιόπιστη την μαρτυρία της για τα όσα κατέθεσε που είχε ιδίαν γνώση, ήτοι ότι κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο υπήρχε ένα νεαρό πρόσωπο στην αυλή του σχολείου να κρατά στο χέρι του ένα κομμάτι σίδερο αρκετά μεγάλο, που ήταν κυλινδρικό σαν σωλήνας, και να τον στρέφει επικίνδυνα προς τους άλλους μαθητές. Το εν λόγω πρόσωπο, μάλιστα, δεν φορούσε την στολή του σχολείου, καθώς ήταν με κοντό παντελονάκι. Σημειώνω δε ότι η ίδια δεν αναγνώρισε ποιο ήταν αυτό το πρόσωπο, καθώς της είχαν αναφέρει άλλοι συνάδελφοι της ότι ήταν ο Κατηγορούμενος 1. Η ανωτέρω εξ ακοής μαρτυρία πρέπει να αποτιμηθεί σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Περί Αποδείξεως Νόμου (ΚΕΦ.9). Η ΜΚ3 δεν ανέφερε ποιοι συγκεκριμένοι συνάδελφοι της είχαν αναφέρει ότι το ανωτέρω πρόσωπο ήταν ο Κατηγορούμενος 1 και πως το γνώριζαν. Το άρθρο 23 του ΚΕΦ.9 ορίζει την «αρχική δήλωση» ως την δήλωση προσώπου «που έχει προσωπική γνώση του γεγονότος». Στην παρούσα περίπτωση, είναι άγνωστο αν αυτοί οι συνάδελφοι της είχαν προσωπική γνώση του γεγονότος που ανέφεραν στην ΜΚ3. Επίσης, η άγνωστη ταυτότητα των συναδέλφων της, ήτοι των προσώπων που προέβησαν στην δήλωση προς την ΜΚ3, στερεί από την Υπεράσπιση το δικαίωμα να τους κλητεύσει δυνάμει του άρθρου 26(1) του ΚΕΦ.9. Εφαρμόζοντας, λοιπόν, τις αρχές και κριτήρια του άρθρου 27 του ΚΕΦ.9, κρίνω ότι το Δικαστήριο δεν πρέπει να αποδώσει οποιαδήποτε βαρύτητα σε αυτή την μαρτυρία. Ως εκ τούτου, από την μαρτυρία της ΜΚ3 αποδέχομαι μόνο τα όσα ανέφερε και είχε ιδίαν γνώση.
Ο ΜΚ4 έδωσε την εικόνα προσώπου, το οποίο ήρθε στο Δικαστήριο δείχνοντας αγάπη και ενδιαφέρον για τους Κατηγορούμενους, τους οποίους γνώριζε και προσπάθησε να τους βοηθήσει όταν ήταν μαθητές στο σχολείο του. Η πλείστη μαρτυρία του, όμως, ήταν γενικόλογη και αφορούσε δηλώσεις τρίτων προσώπων και συνεπώς πρόκειται κυρίως για εξ ακοής μαρτυρία. Ο ίδιος δεν είδε τον Κατηγορούμενο 1 στον χώρο του σχολείου κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο, αλλά το πληροφορήθηκε από τους ΜΚ1, ΜΚ2, ΜΚ3 και ΜΚ6, αλλά και από κάποιους μαθητές, των οποίων δεν θυμόταν τα ονόματα τους. Ως έχει ήδη αναφερθεί ανωτέρω, οι ΜΚ1, ΜΚ2 και ΜΚ3 δεν αναγνώρισαν το εν λόγω πρόσωπο. Όσον αφορά την ΜΚ6, θα αναφερθώ κατωτέρω στην μαρτυρία της.
Σε σχέση με το πρόσωπο που προκάλεσε τον τραυματισμό του Α.Δ., ο ΜΚ4 ανέφερε ότι η ΜΚ3 είπε στον ίδιο ότι ήταν ο Κατηγορούμενος 3. Η ΜΚ3, όμως, ανέφερε στο Δικαστήριο ότι δεν γνώριζε ποιος κτύπησε τον Α.Δ.. Επίσης, στην αρχή της αντεξέτασης του ανέφερε ότι ρώτησε τον Α.Δ. ποιος τον κτύπησε, αλλά αυτός δεν ήθελε να του πει ποιος ήταν και δεν ανέφερε οποιαδήποτε ονόματα, διευκρινίζοντας ότι τα ονόματα των εμπλεκομένων αναφέρθηκαν από τους καθηγητές. Στην συνέχεια, όμως, ανέφερε ότι ο Α.Δ. τού είπε ότι τον είχε κτυπήσει ο Κατηγορούμενος 3. Η ανωτέρω αντίφαση πλήττει συθέμελα την αξιοπιστία της εξ ακοής μαρτυρίας του σε σχέση με τα όσα του ανέφερε ο Α.Δ.. Τονίζεται δε ότι ο Α.Δ. δεν ήρθε στο Δικαστήριο να δώσει μαρτυρία και ούτε προσκομίστηκε ενώπιον μου οποιαδήποτε τυχόν κατάθεση που έδωσε στην Αστυνομία. Ακολούθως, ο ΜΚ4 αναφέρθηκε σε κάποιους άλλους μαθητές, τους οποίους κάλεσε την επόμενη ημέρα στο γραφείο του, και οι οποίοι του είπαν ότι ήταν ο Κατηγορούμενος 3 που χτύπησε τον Α.Δ.. Και πάλι, όμως, δεν ανέφερε ποιοι ήταν αυτοί οι μαθητές και πως γνώριζαν αυτό το γεγονός.
Ενόψει όλων των ανωτέρω, η μαρτυρία του ΜΚ4 δεν στηρίζεται σε στέρεο βάθρο και γι’ αυτό απορρίπτεται από το Δικαστήριο στην ολότητά της.
Η ΜΚ5 έκαμε καλή εντύπωση στο Δικαστήριο και δεν υπέπεσε σε οποιεσδήποτε αντιφάσεις. Ανέφερε ότι είδε ένα νεαρό που κρατούσε ένα λοστό στην αυλή του σχολείου και είχε την δυνατότητα να τον δει για 5 με 6 λεπτά από απόσταση τεσσάρων μέτρων περίπου. Δεν τον γνώριζε και άκουσε το όνομα «Μ.Α.» που διαδόθηκε στο σχολείο. Στο Δικαστήριο αναγνώρισε τον Κατηγορούμενο 1 ως το ανωτέρω πρόσωπο. Αν και δεν θυμόταν ποιοι άλλοι μαθητές ήταν κοντά στο επίδικο περιστατικό και της είπαν το όνομα του νεαρού με τον λοστό, δεν κρίνω ότι πλήττεται η αξιοπιστία της για τα όσα ανέφερε και είχε ιδίαν γνώση. Ως εκ των ανωτέρω, κρίνω ως αξιόπιστη την μαρτυρία της και την αποδέχομαι.
Η ΜΚ6 έκαμε επίσης πολύ καλή εντύπωση στο Δικαστήριο. Δεν υπέπεσε σε οποιεσδήποτε ουσιώδεις αντιφάσεις και ήταν σαφής και σταθερή στις απαντήσεις της. Γνώριζε πολύ καλά τους Κατηγορούμενους 1, 2 και 3 αφού όταν ήταν μαθητές της πέρασε πολλές ώρες μαζί τους στο γραφείο της και προσπάθησε πολύ να τους βοηθήσει. Βρισκόταν μαζί με την ΜΚ5 όταν έβλεπε τον νεαρό με τον σιδερολοστό στην αυλή του σχολείου. Μάλιστα, είχε μια σύντομη στιχομυθία μαζί του, αφού του είπε να σταματήσει και αυτός της αποκρίθηκε. Αν και αρχικά δεν αναγνώρισε ότι ήταν ο Κατηγορούμενος 1, όταν οι μαθητές τής είπαν μετά το όνομα του, αντιλήφθηκε ότι ήταν ο Κατηγορούμενος 1 το πρόσωπο που είχε δει. Τον αναγνώρισε και στο Δικαστήριο ως το πρόσωπο που κατείχε τον σιδερολοστό. Ως εκ των ανωτέρω, η μαρτυρία της κρίνεται αξιόπιστη και την αποδέχομαι.
Ο ΜΚ7 έδωσε την εικόνα προσώπου που δεν επιθυμούσε να κατηγορήσει ευθέως τους Κατηγορούμενους. Άλλωστε, στην κατάθεση του είχε αναφέρει ότι δεν επιθυμούσε να καταθέσει στο Δικαστήριο. Παρουσίασε το περιστατικό με τους Κατηγορούμενους 2, 3 και 4 που έσπρωχναν την πόρτα για να εισέλθουν στο εργαστήριο φυσικής ως απλή επιθυμία τους να εισέλθουν στο εργαστήριο. Σε σχέση με τον Α.Δ., ανέφερε ότι του είπε πως δεν γνώριζε ποιος του κτύπησε και ο ίδιος υπέθεσε ότι ήταν κάποιος εξωσχολικός. Η ποιότητα της μαρτυρίας του δεν έχει πείσει το Δικαστήριο και γι’ αυτό δεν την αποδέχομαι.
Ο ΜΥ1 είναι το πρόσωπο που εμφανιζόταν ενώπιον του Δικαστηρίου ως ο ασκών την γονική μέριμνα του Κατηγορούμενου 1. Το μόνο που ανέφερε στο Δικαστήριο ήταν ότι κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο ο Κατηγορούμενος 1 ήταν μαζί του στις οικοδομές για δουλειά στον Κόρνο. Όταν δε ρωτήθηκε πως και γιατί θυμόταν ότι την συγκεκριμένη ημερομηνία βρισκόταν στον Κόρνο και μαζί του ήταν ο Κατηγορούμενος 1, ανέφερε ότι το θυμόταν επειδή τον είχε πάρει τηλέφωνο ο διευθυντής του σχολείου, ΜΚ4. Τέτοια θέση, όμως, ουδέποτε υποβλήθηκε από την συνήγορο του Κατηγορούμενου 1 στους μάρτυρες κατηγορίας και δη στον ΜΚ4, ήτοι ότι ο Κατηγορούμενος 1 βρισκόταν μαζί με τον ΜΥ1 στον Κόρνο και του είχε τηλεφωνήσει ο ΜΚ4. Λαμβάνοντας υπόψιν τα ανωτέρω, αλλά και την στενή συγγενική σχέση του ΜΥ1 με τον Κατηγορούμενο 1, η μαρτυρία του δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από το Δικαστήριο και απορρίπτεται.
5. Η Νομική Πτυχή και Τα Ευρήματα του Δικαστηρίου
Εφόσον οι Κατηγορούμενοι αρνούνται την διάπραξη των επίδικων αδικημάτων, η Κατηγορούσα Αρχή έχει υποχρέωση να αποδείξει κάθε συστατικό στοιχείο του αδικήματος πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Οι εικασίες, υποθέσεις και υποψίες, ακόμα και ευλογοφανείς, δεν έχουν οποιαδήποτε νομική ισχύ και δεν μπορούν να καλύψουν τυχόν κενά της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής. Από την άλλη, οι Κατηγορούμενοι δεν υποχρεούνται να αποδείξουν ότι οι ισχυρισμοί τους είναι αληθινοί ή βάσιμοι αλλά αρκεί η δημιουργία λογικής αμφιβολίας. Οι απομακρυσμένες πιθανότητες, όμως, δεν είναι αρκετές να δημιουργήσουν λογική αμφιβολία.
Κατηγορούμενος 1 (Κατηγορίες 1 και 2)
Με την 1η κατηγορία, ο Κατηγορούμενος 1 κατηγορείται ότι εισήλθε παράνομα στο Γυμνάσιο Βεργίνας με σκοπό να διαπράξει το ποινικό αδίκημα της κατοχής επιθετικού οργάνου, το οποίο αφορά η 2η κατηγορία.
Για σκοπούς συνοχής θα αρχίσω από την 2η κατηγορία. Σχετικό είναι το άρθρο 3(1) του Περί Επιθετικών Όπλων (Απαγόρευση) Νόμου (ΚΕΦ.159), το οποίο προνοεί τα εξής:
«Πρόσωπο το οποίο χωρίς νόμιμη εξουσιοδότηση ή εύλογη δικαιολογία, η απόδειξη των οποίων βαρύνει αυτό, έχει μαζί του σε οποιοδήποτε δημόσιο χώρο οποιοδήποτε επιθετικό όπλο είναι ένοχο αδικήματος, και υπόκειται σε περίπτωση καταδίκης σε φυλάκιση για περίοδο που δεν υπερβαίνει τα δύο έτη ή σε πρόστιμο που δεν υπερβαίνει τις χίλιες πεντακόσιες λίρες ή και στις δύο αυτές ποινές της φυλάκισης και του προστίμου»
Αρχίζοντας από το συστατικό στοιχείο του «δημόσιου χώρου», αυτός ορίζεται στο άρθρο 2 του ΚΕΦ.159 ότι «περιλαμβάνει οποιοδήποτε αυτοκινητόδρομο και οποιαδήποτε άλλα υποστατικά ή τόπο στον οποίο κατά τον ουσιώδη χρόνο το κοινό έχει ή του επιτρέπεται να έχει πρόσβαση, είτε με πληρωμή είτε με άλλο τρόπο». Στο Γυμνάσιο Βεργίνας, επιτρέπεται η πρόσβαση σε μαθητές, καθηγητές και εργαζομένους, αλλά και σε οποιοδήποτε τρίτο πρόσωπο κατόπιν άδειας της διεύθυνσης του σχολείου (βλ. Κανονισμό 4(7) των Περί Λειτουργίας των Δημοσίων Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης Κανονισμών του 2017 (ΚΔΠ 60/2017)). Ως εκ τούτου, το Γυμνάσιο Βεργίνας συνιστά «δημόσιο χώρο» για τους σκοπούς του ΚΕΦ.159.
Προχωρώντας στο δεύτερο συστατικό στοιχείο, ήτοι στο «επιθετικό όπλο», αυτό ορίζεται ως «οποιοδήποτε αντικείμενο που κατασκευάστηκε ή προσαρμόστηκε για να προκαλεί όταν χρησιμοποιείται βλάβη σε πρόσωπο ή ζημιά σε περιουσία, ή που προορίζεται από το πρόσωπο που το έχει μαζί του για τέτοια χρήση από αυτό». Στην αγγλική απόφαση Houghton v Chief Constable of Greater Manchester (1987) 84 Cr App R 319 κρίθηκε ότι το αστυνομικό γκλομπ συνιστά επιθετικό όπλο per se, δηλαδή προκαλεί βλάβη ή ζημιά όταν χρησιμοποιείται. Επομένως, κρίνω ότι ο σιδερολοστός και γενικά ένα σχετικά μακρύ σιδερένιο ρόπαλο, σωλήνας ή ραβδί συνιστά επιθετικό όπλο per se (βλ. επίσης Χατζηξενοφώντος ν Δημοκρατίας (Ποινική Έφεση 26/2020) ημερ. 06.10.2021, ECLI:CY:AD:2021:B441 και Αστυνομία ν Καλλιτσιώνη (Ποινικές Εφέσεις 223/2018 κ.α.) ημερ. 27.11.2019, ECLI:CY:AD:2019:B497). Επίσης, το γεγονός ότι ο επίδικος σιδερολοστός δεν παρουσιάστηκε ενώπιον μου δεν αποτελεί κενό στην μαρτυρία της Κατηγορούσας Αρχής, αφού οι ΜΚ3, ΜΚ5 και ΜΚ6 τον περιέγραψαν επαρκώς (βλ. Καλλιτσιώνη (ανωτέρω)).
Επομένως, εκείνο που απομένει να αποδειχθεί είναι αν ο Κατηγορούμενος 1 ήταν το πρόσωπο που κατείχε τον σιδερολοστό κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο. Ως έχει ήδη αναφερθεί ανωτέρω, οι ΜΚ5 και ΜΚ6, οι οποίοι κρίθηκαν ως αξιόπιστοι μάρτυρες, αναγνώρισαν τον Κατηγορούμενο 1 ως το πρόσωπο που κρατούσε τον σιδερολοστό. Η αναγνώριση έγινε για πρώτη φορά μετά το επίδικο περιστατικό εντός του Δικαστηρίου, καθώς δεν προηγήθηκε οποιαδήποτε αναγνώριση εκτός Δικαστηρίου, είτε με αναγνωριστική παράταξη είτε άλλως πως. Τέτοια αναγνώριση κρίνεται γενικά ως ανεπιθύμητη, αλλά δεν παραβιάζει per se το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη εκτός υπό εξαιρετικές περιστάσεις, καθώς η αποδοχή (admissibility) της μαρτυρίας αναγνώρισης εξαρτάται από τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (βλ. Τουμάζου ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 166/2016) ημερ. 05.10.2018, ECLI:CY:AD:2018:B432). Μάλιστα, σε ήσσονος σημασίας αδικήματα, τα οποία στην Αγγλία κατατάσσονται ως “summary offences” («συνοπτικής εκδίκασης») υπάρχει μια πιο ελαστική προσέγγιση, σε αντίθεση με τα σοβαρά αδικήματα, τα οποία κατατάσσονται ως “offences triable on indictment” (βλ. Τουμάζου (ανωτέρω), όπου υιοθετήθηκε η ανωτέρω προσέγγιση). Στην Αγγλία δε, το αδίκημα της 2ης κατηγορίας μπορεί να εκδικαστεί και ως “summary offence” (βλ. s.1(1) του Αγγλικού Prevention of Crime Act 1953). Επίσης, στην απόφαση Καλλιτσιώνη (ανωτέρω), η οποία σε σχέση με τον εκεί κατηγορούμενο 7 αφορούσε πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης, η αναγνώριση στο εδώλιο ήταν επιτρεπτή και θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή (admissible), νοουμένου ότι το Δικαστήριο προειδοποιήσει κατάλληλα προηγουμένως τον εαυτό του για τους κινδύνους που υπάρχουν σε τέτοια αναγνώριση με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές που δόθηκαν στην αγγλική απόφαση R v Turnbull [1976] 3 All ER 549 (βλ. επίσης Νεοφύτου ν Αστυνομίας (2013) 2 ΑΑΔ 242 και Σπανούδης ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 283/2018) ημερ. 20.11.2019, ECLI:CY:AD:2019:B479). Λαμβάνοντας υπόψιν την φύση και ιδιαίτερες περιστάσεις της όλης υπόθεσης, κρίνω ότι στην παρούσα περίπτωση η αναγνώριση στο εδώλιο μπορεί να γίνει αποδεκτή (admissible) και αποτιμηθεί στην βάση των αρχών της Turnbull.
Το Δικαστήριο προειδοποιεί τον εαυτό του για τους κινδύνους αναγνώρισης ενός κατηγορούμενου και για το δικαίωμα του σε δίκαιη δίκη. Ιδιαίτερα, μάλιστα, στην παρούσα περίπτωση, όπου δεν προηγήθηκε οποιαδήποτε αναγνωριστική παράταξη, χωρίς να δοθεί οποιαδήποτε εξήγηση ως προς τούτο από την Κατηγορούσα Αρχή, η οποία στηρίζει την όλη υπόθεση της εναντίον του Κατηγορούμενου 1 στην αναγνώριση του από τους μάρτυρες κατηγορίας. Προς τούτο, το Δικαστήριο θα ανατρέξει στις συνθήκες αναγνώρισης του Κατηγορούμενου 1 από τις ΜΚ5 και ΜΚ6, οι οποίες ήταν οι μόνες μάρτυρες κατηγορίας που τον αναγνώρισαν εντός της αίθουσας του Δικαστηρίου. Η ΜΚ5 δεν γνώριζε προηγουμένως τον Κατηγορούμενο 1, σε αντίθεση με την ΜΚ6, η οποία τον γνώριζε όταν ήταν μαθητής στο σχολείο και είχε περάσει χρόνο μαζί του προσπαθώντας να τον βοηθήσει και στηρίξει (βλ. Χατζηδημητρίου ν Δημοκρατίας (1998) 2 ΑΑΔ 104). Κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο, οι ΜΚ5 και ΜΚ6 βρίσκονταν μαζί όταν είδαν το πρόσωπο που κρατούσε τον σιδερολοστό στην αυλή του σχολείου και τον είδαν από πολύ κοντινή απόσταση, ενώ μάλιστα η ΜΚ6 είχε και μια στιχομυθία μαζί του. Παρά το ότι η ΜΚ6 δεν αναγνώρισε αμέσως ότι το εν λόγω πρόσωπο ήταν ο Κατηγορούμενος 1, το αντιλήφθηκε μετά όταν οι εκεί μαθητές της είπαν ότι ήταν ο Μ.Α., τον οποίο και γνώριζε ως αναφέρεται ανωτέρω. Επίσης, παρά το ότι η αναγνώριση του Κατηγορούμενου 1 από τους αξιόπιστους ΜΚ5 και ΜΚ6 έλαβε χώρα στο Δικαστήριο μετά από 2½ έτη από το επίδικο περιστατικό, οι εν λόγω μάρτυρες είχαν τρία πρόσωπα απέναντι τους στο εδώλιο, ήτοι τους Κατηγορούμενους 1, 2 και 3, οι οποίοι είναι συνομήλικοι και περίπου του ίδιου ύψους και διαστάσεων και αναγνώρισαν αμέσως και χωρίς δισταγμό τον Κατηγορούμενο 1 ως το πρόσωπο που κρατούσε τον σιδερολοστό.
Ενόψει των ανωτέρω, κρίνω ότι η μαρτυρία αναγνώρισης των ΜΚ5 και ΜΚ6 είναι στέρεη και ασφαλής με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές της Turnbull, έτσι ώστε να καταλήξω σε εύρημα ότι ο Κατηγορούμενος 1 ήταν το πρόσωπο που κρατούσε μαζί του τον σιδερολοστό κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο. Συνεπώς, η Κατηγορούσα Αρχή έχει αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας όλα τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της 2ης κατηγορίας.
Σε σχέση με την 1η κατηγορία, το άρθρο 280 του Περί Ποινικού Κώδικα Νόμου (ΚΕΦ.154) προνοεί τα εξής:
«Όποιος εισέρχεται σε περιουσία που είναι στην κατοχή άλλου, με σκοπό διάπραξης ποινικού αδικήματος που τιμωρείται σύμφωνα με τον Κώδικα αυτό ή με οποιοδήποτε άλλο νόμο που ισχύει στη Δημοκρατία ή με σκοπό εκφοβισμού, εξύβρισης ή όχλησης του κατόχου τέτοιας περιουσίας ή όποιος, αφού εισέρθει νόμιμα σε τέτοια περιουσία, παραμένει σε αυτή παράνομα, με σκοπό εκφοβισμού, εξύβρισης ή όχλησης του κατόχου τέτοιας περιουσίας ή με σκοπό διάπραξης ποινικού αδικήματος που τιμωρείται σύμφωνα με τον Κώδικα αυτό ή με οποιοδήποτε άλλο νόμο που ισχύει στη Δημοκρατία, είναι ένοχος πλημμελήματος και υπόκειται σε φυλάκιση δύο χρόνων»
Στην παρούσα υπόθεση, με δεδομένα (α) την παρουσία του Κατηγορούμενου 1 στον χώρο του Γυμνασίου Βεργίνας κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο, (β) την μη λήψη άδειας για την είσοδο του στο σχολείο (βλ. Κανονισμό 4(7) της ΚΔΠ 60/2017) και (γ) την ενοχή του στην 2η κατηγορία, κρίνω ότι έχει αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και η διάπραξη του αδικήματος της 1ης κατηγορίας από τον Κατηγορούμενο 1.
Δεν μου διαφεύγει, φυσικά, ότι ο χώρος και το κτίριο του Γυμνασίου Βεργίνας δεν κατέχεται από το Υπουργείο Παιδείας (ως αναφέρεται στις λεπτομέρειες του αδικήματος της 1ης κατηγορίας), αλλά συνιστά περιουσία της οικείας σχολικής εφορείας, στην οποία περιέρχεται και η κατοχή του (βλ. άρθρο 10(1) του Περί Σχολικών Εφορειών Νόμου (Ν.108(I)/1997)). Εντούτοις, εφόσον το ιδιοκτησιακό καθεστώς και φυσική κατοχή της περιουσίας στην οποία εισήλθε ο Κατηγορούμενος 1 δεν πρόκειται για συστατικό στοιχείο του αδικήματος, το Δικαστήριο μπορεί να προχωρήσει δυνάμει του άρθρου 85(1) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου (ΚΕΦ.155) σε καταδίκη του χωρίς τροποποίηση του κατηγορητηρίου (βλ. Θωμά ν Αστυνομίας (1995) 2 ΑΑΔ 255 και Παναγίδη ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 197/2017) ημερ. 08.10.2018, ECLI:CY:AD:2018:B434).
Κατηγορούμενος 3 (Κατηγορία 3)
Ο Κατηγορούμενος 3 αντιμετωπίζει την κατηγορία της κοινής επίθεσης εναντίον του Α.Δ., ο οποίος δεν έδωσε μαρτυρία στο Δικαστήριο και ούτε καν κατάθεση στην Αστυνομία. Ό,τι είχε προσαχθεί ενώπιον του Δικαστηρίου ήταν εξ ακοής μαρτυρία, η οποία απορρίφθηκε και το Δικαστήριο δεν απέδωσε οποιαδήποτε βαρύτητα για τους λόγους που εξηγήθηκαν ανωτέρω.
Ως εκ τούτου, καταλήγω ότι η Κατηγορούσα Αρχή απέτυχε να αποδείξει την διάπραξη του αδικήματος της 3ης κατηγορίας από τον Κατηγορούμενο 3.
6. Κατάληξη
Για όλους τους λόγους που καταγράφονται ανωτέρω, ο Κατηγορούμενος 1 κρίνεται ένοχος στις κατηγορίες 1 και 2, ενώ ο Κατηγορούμενος 3 αθωώνεται και απαλλάσσεται από την 3η κατηγορία που αντιμετωπίζει.
(Υπ.).....................................
Μ. Μαρκουλλής
Δικαστής Παιδιών
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής