ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση αρ. Ε72/2023)
14 Μαρτίου, 2024
[ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΟΥ, Δ/στές]
1. ΟΛΓΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
2. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Εφεσείοντες /Αιτητές
v.
ΜΑΡΙΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ
Εφεσίβλητης/Καθ’ ης η αίτηση
-----------------------------
Αίτηση ημερομηνίας 22/6/2023 για αναστολή εκτέλεσης απόφασης
Στέλιος Αμερικάνος με Σωτήρη Κώστα και Κούλλα Κύζη (κα), για Στέλιος Αμερικάνος & Σία ΔΕΠΕ, για Εφεσείοντες.
Θανάσης Κορφιώτης, για Κούσιος Κορφιώτης Παπαχαραλάμπους ΔΕΠΕ, για Εφεσίβλητη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τη Στυλιανίδου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΟΥ, Δ.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο εξέδωσε διατάγματα με τα οποία κηρύχθηκαν άκυρες οι μεταβιβάσεις μετοχών σε ιδιωτική εταιρεία στο όνομα των Εφεσειόντων - Αιτητών στη βάση του Περί Δόλιων Μεταβιβάσεων (Ακύρωση) Νόμου Κεφ. 62 («Κεφ. 62»), και διατάχθηκε η επανεγγραφή των εν λόγω μετοχών στην προηγούμενη κάτοχο τους, η οποία ήταν ιδιωτική εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με μετοχές. Με την ενώπιον μας αίτηση οι Εφεσείοντες αιτούνται την αναστολή εκτέλεσης της ως άνω απόφασης. Η εταιρεία η οποία προέβη στην επίδικη μεταβίβαση μετοχών ήταν εξ αποφάσεως οφειλέτης της Εφεσείουσας. Υποστηρίζεται με τον πρώτο λόγο έφεσης ότι ο πατέρας των Εφεσειόντων «ήταν ο αποκλειστικός πραγματικός δικαιούχος» της εν λόγω εταιρείας.
Οι Εφεσείοντες καταχώρισαν αίτηση αναστολής εκτέλεσης της απόφασης στο πρωτόδικο Δικαστήριο η οποία απορρίφθηκε, έτσι τηρήθηκε η σχετική δικονομική προϋπόθεση για την καταχώριση της παρούσας αίτησης στο Εφετείο. Η Εφεσίβλητη καταχώρισε ένσταση στην παρούσα διαδικασία.
Στις ΜΑΡΙΑ ΡΑΦΑΕΛΑ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ.: 207/2021, 206/2021, 6/9/2023, και ΑΝΔΡΕΑ ΑΖΑ v. ΕΙΡΗΝΟΥΛΛΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΡΑΚΑ ΑΛΛΩΣ ΕΙΡΗΝΟΥΛΛΑΣ ΑΖΑ, Πολιτική Έφεση αρ. E31/2023, 30/11/2023, ECLI:CY:AD:2023:D144 έγινε αναφορά στην εφαρμογή από το Εφετείο των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας του 2023 σε σχέση με το ζήτημα της αναστολής εκτέλεσης απόφασης.
Εν όψει της ομοιότητας των νέων Κανονισμών με τους παλαιούς Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, τυγχάνει εφαρμογής και η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε σχέση με τους τελευταίους.
Στην υπόθεση Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ 1147, λέχθηκαν τα πιο κάτω σε σχέση με το υπό εξέταση ζήτημα:
«Η Έφεση δεν αναστέλλει το δικαίωμα εκτέλεσης ούτε μειώνει το κύρος της Πρωτόδικης απόφασης. Η αναστολή μπορεί να εγκριθεί στο πλαίσιο της διακριτικής ευχέρειας που παρέχεται στο Δικαστήριο από την Δ.35 Θ.18. Η διασφάλιση του τελεσφόρου της πρωτόδικης απόφασης, αφενός, και της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για άσκηση Έφεσης, αφετέρου, συνιστούν τους κατεξοχήν παράγοντες που επενεργούν στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου.
Η εξισορρόπηση των συγκρουομένων δικαιωμάτων επιβάλλει την στάθμιση κάθε γεγονότος που σχετίζεται τόσο με της επιπτώσεις της αναστολής όσον και την ζωτικότητα του δικαιώματος για άσκηση Έφεσης. Οι προοπτικές επιτυχίας της Έφεσης είναι μεν παράγοντας σχετικός, αλλά οριακής σημασίας στις πλείστες περιπτώσεις.»
Σύμφωνα με τη νομολογία, η κάθε αίτηση για αναστολή εκτέλεσης απόφασης κρίνεται σε σχέση με το σύνολο των δικών της δεδομένων και περιστάσεων.
Όπως προκύπτει από την Ευαγγέλου v. Dorami Marine Ltd (1991) 1 Α.Α.Δ. 172, παρόλο που στο πλαίσιο της παρούσας αίτησης το Εφετείο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της έφεσης, οι Εφεσείοντες -Αιτητές πρέπει να ικανοποιήσουν ότι εκ πρώτης όψεως έχουν καλή υπόθεση στην έφεση.
Με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την παρούσα αίτηση υποστηρίζεται ότι η έφεση έχει πολύ καλές πιθανότητες επιτυχίας καθότι με βάση την προσκομισθείσα μαρτυρία υπήρχε αντάλλαγμα για την επίδικη μεταβίβαση των μετοχών στους Εφεσείοντες, αφού σύμφωνα με την ομνύουσα, η μεταβίβαση έγινε όχι με σκοπό την καταδολίευση της Εφεσίβλητης, αλλά επειδή οι Εφεσείοντες είχαν παραχωρήσει προσωπικές εγγυήσεις για δάνεια του πατέρα τους και είχαν υποθηκεύσει ακίνητη περιουσία σε τράπεζα ώστε αυτός να εξασφαλίσει δάνειο.
Η πιο πάνω θέση συναρτάται με τον πρώτο λόγο έφεσης με τον οποίο προβάλλεται ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο κήρυξε δόλια τη μεταβίβαση επειδή θεώρησε ότι αυτή έγινε χωρίς αντάλλαγμα.
Μελετώντας την πρωτόδικη απόφαση παρατηρούμε ότι το Δικαστήριο προέβη σε εύρημα ότι η υπό κρίση μεταβίβαση μετοχών έγινε με πρόθεση να αποξενωθούν οι επίδικες μετοχές και να προστατευθούν από ενδεχόμενες προσπάθειες πιστωτών, (συμπεριλαμβανομένης της Εφεσίβλητης), να εισπράξουν το λαβείν τους. Ουσιωδώς δε, το πρωτόδικο Δικαστήριο στηρίχθηκε στο ότι η ομνύουσα στην ένορκη δήλωση στην ενώπιον μας αίτηση (Εναγόμενη και Καθ’ ης η αίτηση στην πρωτόδικη διαδικασία), στην δια ζώσης μαρτυρία της, επιβεβαίωσε ότι αυτή ήταν η πρόθεση με τις αναφορές της στην αντεξέταση της ότι ενδεχόμενη ακύρωση των επιδίκων μεταβιβάσεων θα είχε ως αποτέλεσμα να προσπαθήσει η Εφεσίβλητη και άλλοι πιστωτές να «βουτήσουν» για να εισπράξουν έναντι των επίδικων μετοχών για τις οφειλές της προηγούμενης κατόχου τους.
Είναι εν προκειμένω πολύ σημαντικό ότι το πιο πάνω εύρημα δεν εφεσιβάλλεται στην υπό κρίση έφεση ούτε και αντικρούεται με οποιοδήποτε τρόπο από την ομνύουσα στην ενώπιον μας αίτηση.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό ότι σύμφωνα με το Άρθρο 3 (3) του Κεφ. 62, ακόμη και αν ήθελε γίνει δεχτή η θέση της ομνύουσας ότι η επίδικη μεταβίβαση έγινε με αντάλλαγμα, εντούτοις είναι ακυρώσιμη αν αποδειχτεί ότι το πρόσωπο που αποδέχτηκε τη μεταβίβαση το έπραξε εν γνώσει του ότι αυτή έγινε από τον μεταβιβάζοντα με πρόθεση να καθυστερήσει ή καταδολιεύσει τους πιστωτές του.
Δεδομένου του πιο πάνω σχετικού με τη γνώση των Εφεσειόντων ευρήματος του πρωτόδικου Δικαστηρίου, το οποίο τονίζουμε δεν εφεσιβλήθηκε, και της σαφούς πιο πάνω πρόνοιας του Κεφ. 62, είμαστε της άποψης ότι οι Αιτητές δεν απέσεισαν στο στάδιο αυτό το βάρος να καταδείξουν ότι έχουν εκ πρώτης όψεως καλή υπόθεση στην παρούσα έφεση.
Η πιο πάνω διαπίστωση μας δεν προδικάζει την έκβαση της έφεσης. Εν όψει όμως της μαρτυρίας που προσκομίστηκε από τους Εφεσείοντες προς υποστήριξη της παρούσας αίτησης, κρίνουμε ότι το ζήτημα της προοπτικής επιτυχίας της έφεσης είναι καθοριστικής σημασίας στην έκβαση της υπό κρίση αίτησης. Στην NAVARINO WINE LODGE LIMITED v. TCN HOLDING COMPANY LTD, Πολιτική Έφεση Αρ. 105/2020, 30/10/2020) λέχθηκαν τα εξής σχετικά με το πώς προσεγγίζει το υπό εξέταση ζήτημα το Δικαστήριο:
«Είναι η διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι η περίπτωση δεν είναι τέτοια που η προοπτική επιτυχίας της έφεσης είναι καθοριστικής σημασίας στην έκβαση της υπό κρίση Αίτησης. Αυτή θα πρέπει να κριθεί στη βάση της εξισορρόπησης των συγκρουόμενων δικαιωμάτων των διαδίκων όπως επεξηγείται στη Ναυτικός Όμιλος Πάφου».
Προκύπτει από την πιο πάνω νομολογία ότι το Δικαστήριο προχωρά στην εξισορρόπηση των συγκρουόμενων δικαιωμάτων των διαδίκων, στις περιπτώσεις όπου ο αιτητής έχει αποσείσει το βάρος να αποδείξει ότι έχει εκ πρώτης όψεως καλή υπόθεση στην έφεση.
Εν πάση περιπτώσει, είμαστε της άποψης ότι σε μία προσπάθεια εξισορρόπησης των αντιθέτων παραγόντων με βάση τα δεδομένα και τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης, εφόσον δεν αμφισβητείται με την έφεση ούτε και με την παρούσα αίτηση το καίριο πιο πάνω εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, θα είχε ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία η διαιώνιση της παρανομίας από τους Εφεσείοντες σε περίπτωση που εκδιδόταν διάταγμα αναστολής εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης.
Στην Μ. ΜΑΡΚΟΥ κ.α. v. ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ, Πολιτική Έφεση Αρ. E50/2019, Ε51/2019 και Ε52/2019, 21/12/2020, ECLI:CY:AD:2020:A444, υπόθεση που επίσης αφορούσε δόλια μεταβίβαση βάσει του Κεφ. 62 λέχθηκαν τα εξής:
«Στην προσπάθεια εξισορρόπησης των αντίθετων παραγόντων που έχουν εκτεθεί πιο πάνω δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη θέση των καθ’ ων η αίτηση πως, αν εδίδετο αναστολή, εν τινί τρόπω θα επιτυγχάνετο μια «νομιμοποίηση» των δόλιων, ως έχουν κριθεί, μεταβιβάσεων εκκρεμούσης της έφεσης».
Επιπλέον, ιδιαίτερη βαρύτητα θα είχε και ο παράγοντας της τελεσιδικίας, ως παράγοντας συναρτώμενος με την ορθή απονομή της δικαιοσύνης και με το κράτος δικαίου ευρύτερα (βλ. Κωνσταντινίδη v. Κωμοδρόμου (2016) 1 ΑΑΔ 772).
Δεν παραβλέπουμε το γεγονός ότι οι Εφεσείοντες πρότειναν όπως εκδοθεί διάταγμα αναστολής της εκτέλεσης της πρωτόδικης απόφασης με όρο την καταβολή από αυτούς τραπεζικής εγγύησης για το ως άνω εξ αποφάσεως χρέος, καθώς και με όρους που να διασφαλίζουν τη μη αποξένωση των επίδικων μετοχών.
Επισημαίνουμε όμως σχετικά, τα πιο κάτω λεχθέντα στην Χ''Ιωάννου v. Gordian Holdings Limited, Πολιτική Έφεση Αρ. 273/2019, 8/9/2020, ECLI:CY:AD:2020:A298:
«Η πληρωμή του ποσού της απόφασης στο Δικαστήριο ή η παροχή άλλης εξασφάλισης μπορεί να τεθεί ως όρος από το Δικαστήριο για την χορήγηση της αναστολής. Διαφορετικά η αναστολή θα διατασσόταν χωρίς άλλο, οποτεδήποτε ο εξ αποφάσεως οφειλέτης κατάθετε το ποσό χρηματικής απόφασης στο Δικαστήριο».
Προκύπτει συνεπώς ότι εφόσον εν όψει όλων των πιο πάνω δεδομένων και περιστάσεων της παρούσας υπόθεσης, καταλήξαμε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις της νομολογίας για χορήγηση αναστολής, η δυνατότητα επιβολής όρων δεν επηρεάζει την κατάληξή μας.
Η αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της Εφεσίβλητης και εναντίον των Εφεσειόντων ύψους €1.700 πλέον Φ.Π.Α. αν υπάρχει.
Αλ. Παναγιώτου, Δ.
Μ. Παπαδοπούλου, Δ.
Ι. Στυλιανίδου, Δ.