ΕΦΕΤΕΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ.: 84/22)
30 Απριλίου 2024
[Ρ. ΛΙΜΝΑΤΙΤΟΥ, Πρ., Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Εφεσείων
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Εφεσίβλητης
‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑
Κ. Πιερούδη (κα), για Εφεσείοντα
Φ. Κακούρη (κα), για Γενικόν Εισαγγελέα, για Εφεσίβλητη
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη και θα απαγγελθεί από την Παπαδοπούλου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την υπό κρίση Έφεση ο Εφεσείων προσβάλλει την καταδίκη του από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στις κατηγορίες της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Β και ειδικότερα 224,72 γραμμαρίων κάνναβης από την οποία δεν έχει εξαχθεί η ρητίνη, της κατοχής της πιο πάνω ποσότητας με σκοπό την προμήθεια της σε τρίτα πρόσωπα, καθώς και της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Α, συγκεκριμένα ιχνών κοκαΐνης. Σημειώνουμε ότι οι ποινές που επιβλήθηκαν δεν εφεσιβάλλονται.
Κρίνουμε χρήσιμο όπως εξετάσουμε πρώτα την ενότητα των Λόγων Εφέσεως που αφορά στα θέματα διαδικασίας, εφόσον ενδεχόμενη επιτυχία αυτών θα είναι καθοριστική στο αποτέλεσμα της παρούσας.
Παρατηρούμε ότι τα όσα προβάλλονται στην αιτιολογία του Λόγου Έφεσης Α και αναπτύσσονται στο Διάγραμμα της ευπαιδεύτου συνηγόρου για τον Εφεσείοντα δεν βρίσκουν έρεισμα στα πρακτικά της διαδικασίας. Συγκεκριμένα, ο Εφεσείων παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο της Υπόθεσης Αρ. 12798/18 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στις 19.11.2018, οπόταν του απαγγελθήκαν οι Κατηγορίες 1 έως 5 και 8, τις οποίες και δεν παραδέχθηκε. Κατ΄ επέκταση η διαδικασία που προβλέπει το Άρθρο 37 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155 τηρήθηκε και ουδεμία παράβαση του εν λόγω άρθρου υπήρξε ως ισχυρίζεται ο Εφεσείων. Μάλιστα στις 6.12.2021 ο Εφεσείων ερωτήθηκε αν επιμένει στη μη παραδοχή του και απάντησε καταφατικά χωρίς να εκφράσει οποιαδήποτε επιφύλαξη.
Ούτε και ευσταθεί η θέση ότι μετά την ημερομηνία αυτή ο Εφεσείων δεν εμφανίστηκε ξανά στο Δικαστήριο μέχρι το 2021, αφού μελέτη των πρακτικών καταδεικνύει ότι αυτός ήταν παρών στο Δικαστήριο στις 17.4.2019 και στις 15.11.2019, ενώ κατά τις ημερομηνίες 3.4.2020, 1.6.2020, 13.10.2020 και 23.3.2021 η υπόθεση διεκπεραιώθηκε χωρίς την παρουσία των διαδίκων ενόψει των οδηγιών του Ανωτάτου Δικαστηρίου που εκδόθηκαν ένεκα της πανδημίας του κορονοϊού. Κατά τη δικάσιμο της 14.10.2021 η υπόθεση σε σχέση με τον Εφεσείοντα ορίστηκε για ακρόαση στις 6.12.2021 και δόθηκαν οδηγίες όπως εκδοθεί ένταλμα προσαγωγής του από τις Κεντρικές Φυλακές, ενώ μετέπειτα ο Εφεσείων ήταν παρών σε όλες τις δικασίμους. Τα όσα δε αναφέρονται περί απόσυρσης της υπόθεσης το 2018 και επανακαταχώρισης της το 2021, δεν ευσταθούν. Η υπόθεση στην οποία αφορά η παρούσα Έφεση ήταν η υπ’ αρ. 12798/18, η οποία ουδέποτε αποσύρθηκε και στο πλαίσιο της οποίας εξεδόθη η εφεσιβαλλόμενη Απόφαση.
Ούτε και υπήρξε σε οποιοδήποτε στάδιο «τροποποίηση του κατηγορητηρίου» ως ισχυρίζεται ο Εφεσείων. Εκείνο που υπήρξε ήταν διακοπή των κατηγοριών 5 και 8. Εφόσον οι λοιπές κατηγορίες παρέμειναν αμετάβλητες ουδεμία υποχρέωση υπήρχε να επανακατηγορηθεί σε αυτές ο Εφεσείων.
Ο Λόγος Έφεσης Α απορρίπτεται.
Με τον Λόγο Έφεσης Θ ο Εφεσείων ισχυρίζεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο παραβίασε το Άρθρο 7 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155, αποστερώντας του το δικαίωμα να κατέχει όλο το μαρτυρικό υλικό της υπόθεσης.
Εν πρώτοις σημειώνουμε ότι η θέση αυτή προβάλλεται στο διάγραμμα του Εφεσείοντος με γενικό και αόριστο τρόπο, χωρίς συγκεκριμενοποίηση του μαρτυρικού υλικού το οποίο κατά τη θέση του δεν του είχε δοθεί ή πώς αυτό επηρέασε το δικαίωμα του Εφεσείοντα σε δίκαιη δίκη.
Όπως δε προκύπτει από τα πρακτικά, στις 6.12.2021 παραδόθηκε στον Εφεσείοντα τα μαρτυρικό υλικό και το πρωτόδικο Δικαστήριο παρείχε σε αυτόν χρόνο να το μελετήσει ώστε να παρουσιάσει την υπεράσπιση του. Παρά τους ισχυρισμούς που ο Εφεσείων προέβαλε στις 20.1.2022 ότι δεν του είχε παραδοθεί όλος ο «ποινικός φάκελος», η ευπαίδευτη συνήγορος για την Εφεσίβλητη δήλωσε κατά την εν λόγω ημερομηνία ότι το μόνο που απουσίαζε ήταν φωτογραφικό υλικό, το οποίο και παραδόθηκε στον Εφεσείοντα την ίδια μέρα. Στις 9.2.2022 ο Εφεσείων έθεσε το ίδιο θέμα, με το Δικαστήριο να δίδει άμεσα οδηγίες όπως δοθεί το μαρτυρικό υλικό σε αυτόν, μετά δε τη διακοπή ώστε αυτό να λάβει χώρα, ο Εφεσείων προχώρησε στην κατάθεση αριθμού καταθέσεων παραδεκτών ως προς το περιεχόμενο τους, ενώ προέβη σε εκτεταμένη αντεξέταση των Μ.Κ.2 και 3, προβάλλοντας και ενστάσεις ως προς την κατάθεση τεκμηρίων από μέρους του Μ.Κ.3 με αναφορά σε κατάθεση άλλου μάρτυρα.
Επισημαίνουμε ότι μετά το πέρας της κυρίως εξέτασης του Μ.Κ.3 ακολούθησε η εξής στιχομυθία:
«Δικαστήριο: Κύριε Νικολάου, θέλω να είμαι απόλυτα δίκαιος μαζί σας, ενόψει και του γεγονότος ότι δεν εκπροσωπείστε από δικηγόρο, είστε έτοιμος να προβείτε στην αντεξέταση του μάρτυρα σήμερα; Εφόσον είναι ένας από τους βασικούς Μάρτυρες Κατηγορίας ή θέλετε χρόνο για να μελετήσετε;
Κατηγορούμενος: Είμαι πανέτοιμος Εντιμότατε…».
Κατ’ επέκταση δεν έχει καταδειχθεί ότι όντως δεν παραδόθηκε ολόκληρο το μαρτυρικό υλικό στον Εφεσείοντα, αφού τον ισχυρισμό του αυτό στηρίζει απλώς σε εικασία στην οποία ο ίδιος προβαίνει αναφορικά με την αρίθμηση των εγγράφων. Πιο σημαντικό, όμως, είναι το ότι δεν έχει καταδειχθεί κάποιος δυσμενής επηρεασμός των δικαιωμάτων ή της υπεράσπισης του Εφεσείοντος από τέτοια κατ’ ισχυρισμόν μη κατοχή μαρτυρικού υλικού. Τυγχάνει, συναφώς, εφαρμογής το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση Κυπριανού ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 50/2016, ημερ. 19.7.2017, ECLI:CY:AD:2017:B262, στην οποία και η ίδια η συνήγορος για τον Εφεσείοντα παρέπεμψε:
«Κρίνοντας από αυτό το πρακτικό, το οποίο έχουμε παραθέσει πιο πάνω, καθίσταται έκδηλο ότι το παράπονο το οποίο διατυπώνεται από τον εφεσείοντα είναι εντελώς αβάσιμο. Τα έγγραφα τα οποία παρουσίασε η Κατηγορούσα Αρχή και συγκεκριμένα τα τεκμήρια 16 και 17, σε κανένα στάδιο της διαδικασίας δεν αναφέρθηκε από τον εφεσείοντα ότι δεν ήταν στην κατοχή του. Παρατηρούμε μια ευρύτατη και λεπτομερέστατη αντεξέταση τόσο του παραπονουμένου, του μάρτυρα της τράπεζας και της κτηματολογικού λειτουργού, με μια παράλληλη και αόριστη προβολή παραπόνου για χιλιάδες έγγραφα τα οποία θα ήθελε ο εφεσείων να έχει στην κατοχή του. Έγινε τρεις φορές προσπάθεια από το δικαστήριο, με παράλληλη δέσμευση του εφεσείοντα να προσδιορίσει τι είναι που αναζητεί, έτσι ώστε να προσδιοριστεί η ανάγκη, κάτι το οποίο τελικώς δεν έκαμε. Στη συνέχεια, υλοποιείται η επιθυμία του να μεταβεί, τη συνοδεία της αστυνομίας, στα γραφεία της εταιρείας του και ο ίδιος δηλώνει ότι «ως δια μαγείας έχουν εξαφανιστεί».
Θα πρέπει οι δικηγόροι να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν διατυπώνουν παράπονα αυτού του τύπου, που άπτονται της δίκαιης δίκης και έχουν την καταλυτική τους σημασία σε μια ποινική διαδικασία. Η ατεκμηρίωτη προβολή εισηγήσεων περί παραβίασης των θεσμών της δίκαιης δίκης πλήττουν το σύστημα δικαιοσύνης και ουσιαστικώς, θα πρέπει να αποφεύγονται όταν τελικώς δεν έχουν οποιαδήποτε στέρεη βάση, όπως εν προκειμένω».
Ούτε ο Λόγος Έφεσης Θ ευσταθεί και απορρίπτεται.
Για σκοπούς εξέτασης των λοιπών Λόγων Έφεσης κρίνουμε χρήσιμη μια σύνοψη των γεγονότων που περιβάλλουν τις κατηγορίες, στον βαθμό που αυτά αποτελούν κοινό έδαφος, ειδικά δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος της μαρτυρίας κατατέθηκε υπό μορφή παραδεκτών γεγονότων.
Στις 9.3.2019 και περί ώρα 22.05 επεσυνέβη τροχαίο ατύχημα με ενεχόμενα οχήματα τη μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού που οδηγείτο από τον Εφεσείοντα και όχημα που οδηγούσε άγνωστο πρόσωπο το οποίο εγκατέλειψε τη σκηνή. Μετά από κλήση, αφίχθηκε στη σκηνή ο Μ.Κ.1 ο οποίος εντόπισε τον Εφεσείοντα και τον επιβάτη της μοτοσικλέτας τραυματισμένους αλλά να διατηρούν τις αισθήσεις τους. Η σκηνή αποκλείστηκε και διαφυλάχθηκε ανέπαφη. Ο Μ.Κ.1 κατά την παραμονή του στη σκηνή εντόπισε μια ζυγαριά ακριβείας και ένα μαύρο νάιλον σακούλι για το οποίο ηγέρθησαν υποψίες ότι πιθανό να περιείχε ναρκωτικές ουσίες, πράγμα που τον οδήγησε στο να ενημερώσει την Υ.ΚΑ.Ν.
Στη σκηνή μετέβησαν μέλη της Υ.ΚΑ.Ν., μεταξύ αυτών και ο Μ.Κ.3, ο οποίος διαπίστωσε ότι επρόκειτο για μεταλλική ζυγαριά και ένα μαύρο νάιλον σακούλι εντός του οποίου υπήρχε τεμάχιο ροζ ημιδιαφανές σακούλι, το οποίο περιείχε δύο νάιλον ροζ ημιδιαφανείς τσάντες με ξηρή φυτική ύλη που ομοίαζε με κάνναβη. Αφού φωτογραφήθηκαν, τα τεκμήρια μεταφέρθηκαν στα γραφεία της Υ.ΚΑ.Ν. όπου σφραγίστηκαν κατάλληλα. Η ζυγαριά ακριβείας και το μαύρο νάιλον σακούλι παραδόθηκαν στις 15.3.2018 στο Ινστιτούτο Νευρολογίας & Γενετικής και στις 17.4.2018 στο Κρατικό Χημείο για εξετάσεις. Ακολούθως η ποσότητα πράσινης ξηρής φυτικής ύλης μεταφέρθηκε στα γραφεία της Υ.ΚΑ.Ν. όπου φυλάχθηκε.
Μετά από γραπτή συγκατάθεση του Εφεσείοντος λήφθηκαν δύο παρειακά του επιχρίσματα και τα δακτυλικά του αποτυπώματα για σκοπούς σύγκρισης με τα ανευρεθέντα τεκμήρια. Από την Έκθεση του δρος Καριόλου του Ινστιτούτου Νευρολογίας & Γενετικής, της οποίας το περιεχόμενο κατατέθηκε ως παραδεκτό, προκύπτει ότι από τη μεταλλική ζυγαριά απομονώθηκε πολύ μικρή ποσότητα μικτού γενετικού υλικού του οποίου δεν μπορεί να αποκλειστεί από δότης ο Εφεσείων, ενώ από τα τρία κουμπιά και την οθόνη αυτής απομονώθηκε γενετικό υλικό του οποίου ο Εφεσείων είναι ο κύριος δότης. Από το μαύρο νάιλον σακούλι απομονώθηκε μικτό γενετικό υλικό που ταυτίζεται με το γενετικό προφίλ του Εφεσείοντος, ενώ σε κομμάτι από την άκρη του νάιλον διαφανούς σακουλιού που περιείχε άσπρη σκόνη, εντοπίστηκε γενετικό υλικό το οποίο ταυτίζεται με το γενετικό προφίλ του γενετικού υλικού που απομονώθηκε από το παρειακό επίχρισμα του Εφεσείοντα.
Σύμφωνα με την Έκθεση του Κρατικού Χημείου, που το περιεχόμενο της επίσης κατατέθηκε από κοινού ως παραδεκτό, στη μεταλλική ζυγαριά εντοπίστηκαν ίχνη κοκαΐνης, ενώ στο μαύρο νάιλον σακούλι που περιείχε τα δύο ροζ σακούλια εντοπίστηκε πράσινη ξηρή φυτική ύλη η οποία είναι κάνναβη, από την οποία δεν έχει εξαχθεί η ρητίνη, συνολικού βάρους 224,72γρ.
Ο Εφεσείων με τον Λόγο Έφεσης Ζ προβάλλει ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσκεμμένα και αντινομικά είχε παραβλέψει όλες τις παραβιάσεις της Νομοθεσίας και των Αστυνομικών Διατάξεων που αφορούν στη φύλαξη και προστασία των τεκμηρίων. Εισηγείται ότι το μαύρο νάιλον σακούλι μετακινήθηκε σε τρεις διαφορετικούς τόπους στη σκηνή του εγκλήματος, ισχυριζόμενος ότι αυτό έγινε με στόχο την εναπόθεση του γενετικού υλικού του πάνω στα τεκμήρια.
Το ζήτημα άπτεται της αξιολόγησης της μαρτυρίας από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Σημειώνουμε την καλά εδραιωμένη στη νομολογία αρχή ότι το Εφετείο σπάνια επεμβαίνει στο γενόμενο από το πρωτόδικο Δικαστήριο έργο της αξιολόγησης (βλ. Παντελής Αναστάση ν. Ανδρέα Φυσέντζου, Πολ. Έφ. 354/14, ημερ. 5.10.2023, Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (2016) 2 Α.Α.Δ. 705, Δ.Β.Γ.Κ. ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 3/22, ημερ. 29.2.2024). Παραθέτουμε απόσπασμα από την πρόσφατη απόφαση Ιωάννου ν. Γενικός Εισαγγελέας, Πολ. Έφ. 26/21, ημερ. 28.2.2024:
«Θεωρούμε χρήσιμο να επαναλάβουμε ότι η αξιολόγηση της αξιοπιστίας των μαρτύρων ανήκει κατ’ εξοχήν στο πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο είχε την ευκαιρία να ακούσει τους μάρτυρες και να παρακολουθήσει τη συμπεριφορά τους στο εδώλιο. Κατά κανόνα, το Εφετείο σπάνια επεμβαίνει στην πρωτόδικη κρίση για την αξιοπιστία ενός μάρτυρα. Ευχέρεια για τον παραγκωνισμό ευρημάτων περί της αξιοπιστίας παρέχεται μόνο όταν αυτά καταφαίνονται εξ αντικειμένου ανυπόστατα ή όταν είναι παράλογα ή αυθαίρετα ή δεν υποστηρίζονται από τη μαρτυρία που το πρωτόδικο Δικαστήριο έχει αποδεχθεί. Εάν ήταν εύλογα επιτρεπτό στο πρωτόδικο Δικαστήριο να προβεί στα υπό κρίση ευρήματα σε σχέση με την αξιοπιστία, το Εφετείο δεν επεμβαίνει (βλ. Kyriakou v. Aristotelous (1970) 1 C.L.R. 172 και Σολωμού ν. Vineyard View Tourist Enterprises Ltd (1998) 1 Α.Α.Δ. 300)».
Έχουμε την άποψη πως δεν υπάρχει τίποτε το οποίο να δικαιολογεί επέμβαση μας στα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου που σχετίζονται με την αξιοπιστία των συγκεκριμένων μαρτύρων. Εν προκειμένω, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν αποδέχτηκε τον ισχυρισμό του Εφεσείοντος περί εσκεμμένης τοποθέτησης από την Αστυνομία του γενετικού του υλικού επί των ναρκωτικών, παρατηρώντας ότι δεν είχε καταδειχθεί οποιοδήποτε κίνητρο, καθώς και ότι η θέση του Εφεσείοντος στερείτο λογικής. Αξιολογώντας τη μαρτυρία του ιδίου του Εφεσείοντος παρατήρησε πως προέβαλλε αντιφατικές θέσεις, ήτοι από τη μία ότι οι ουσίες τοποθετήθηκαν στη σκηνή από την Αστυνομία με σκοπό να τον ενοχοποιήσουν και, από την άλλη, ότι δεν επρόκειτο καν για παράνομες ουσίες. Επεσήμανε ότι η εκδοχή αυτή δεν είχε τεθεί από τον Εφεσείοντα στην ανακριτική του κατάθεση, η δε κατάθεση του Μ.Κ.1, στην οποία εκείνος δήλωνε ότι εντόπισε τα ναρκωτικά στη σκηνή προτού κληθεί η Υ.ΚΑ.Ν. στο σημείο είχε δηλωθεί ως παραδεκτό γεγονός. Παραδεκτές είχαν γίνει και οι καταθέσεις των νοσηλευτών και οδηγού ασθενοφόρου, από όπου προκύπτει ότι ο Εφεσείων είχε τις αισθήσεις του και καθόταν στο πεζοδρόμιο. Έκρινε επιπλέον ότι στερείτο λογικής η θέση του Εφεσείοντος, εφόσον για να ευσταθούσε θα έπρεπε η Αστυνομία να γνώριζε εκ των προτέρων ότι αυτός θα εμπλέκετο τη συγκεκριμένη στιγμή σε τροχαίο ατύχημα και να ήταν έτοιμη να τοποθετήσει ουσίες στην σκηνή με σκοπό να τον ενοχοποιήσει. Τα πιο πάνω καθιστούν εύλογη την κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς την αξιολόγηση της μαρτυρίας.
Κατ’ επέκταση δεν έχει καταδειχθεί οτιδήποτε βάσιμο που να υποστηρίζει τον Λόγο Έφεσης Ζ.
Τα ίδια ισχύουν αναφορικά με τον Λόγο Έφεσης Στ με τον οποίο ο Εφεσείων ισχυρίζεται ότι δεν τεκμηριώνεται η ύπαρξη οποιουδήποτε φαρμάκου Τάξεως Α στα τεκμήρια της υπόθεσης. Με την 4η κατηγορία, στην οποία και αφορά ο συγκεκριμένος Λόγος Έφεσης, αποδίδετο στον Εφεσείοντα η κατοχή ιχνών κοκαΐνης. Στην έκθεση του Κρατικού Χημείου η οποία κατατέθηκε ως Τεκμήριο 6, παραδεκτή ως προς την αλήθεια του περιεχομένου της, καταγράφεται ότι στο δείγμα με αριθμό 958/F/18 (που αντιστοιχεί στη μεταλλική ζυγαριά) ανιχνεύθηκε, μεταξύ άλλων, κοκαΐνη. Δεν ευσταθεί, συνεπώς ο ισχυρισμός του Εφεσείοντος ότι δεν τεκμηριώθηκε η ύπαρξη φαρμάκου Τάξεως Α και ο Λόγος Έφεσης Στ απορρίπτεται.
Με τον Λόγο Έφεσης Η ο Εφεσείων ισχυρίζεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο συγκάλυψε την παραπλάνηση από μέρους της Εφεσίβλητης ώστε να εκδώσει ένταλμα σύλληψης εναντίον του ενώ αυτός βρισκόταν ήδη στις Κεντρικές Φυλακές. Προς υποστήριξη της θέσης του παρέπεμψε στην απόφαση Νικόλας Νικολάου ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 227. Η προαναφερόμενη απόφαση, όμως, αφορούσε έφεση του νυν Εφεσείοντος σε διάταγμα κράτησης που είχε εκδοθεί από Κακουργοδικείο, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι δεν δικαιολογούνταν τα επιχειρήματα που προέβαλλε η Αστυνομία περί μη ανεύρεσης του Εφεσείοντος για σκοπούς επίδοσης. Ουδόλως καθιέρωσε η εν λόγω απόφαση κάποια αρχή ότι δεν πρέπει να εκδίδεται ένταλμα συλλήψεως αναφορικά με διερεύνηση νέων αδικημάτων εναντίον ατόμου που εκτίει ποινή στις Κεντρικές Φυλακές σε σχέση με τη διάπραξη άλλων αδικημάτων. Ούτως ή άλλως αυτός είναι ο μόνος τρόπος κράτησης ατόμου από την Αστυνομία για σκοπούς διευκόλυνσης των ανακρίσεων σε συγκεκριμένη υπόθεση.
Παραμένουν οι Λόγοι Έφεσης Β, Γ, Δ και Ε με τους οποίους ο Εφεσείων προσβάλλει την κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η ουσία που ανευρέθηκε ήταν απαγορευμένη κάνναβη.
Εν πρώτοις επαναλαμβάνουμε ότι η Έκθεση του Κρατικού Χημείου κατατέθηκε ως παραδεκτή ως προς την αλήθεια του περιεχομένου της. Σε αυτήν καταγράφεται ότι «η πράσινη ξηρή φυτική ύλη … είναι κάνναβη από την οποία δεν έχει εξαχθεί η ρητίνη». Ο Εφεσείων προσκόμισε στο Δικαστήριο αποσπάσματα από ιστοσελίδες που τύπωσε από το διαδίκτυο, ισχυριζόμενος ότι η κάνναβη έχει τρία βασικά συστατικά, ήτοι το TΗC, CBD και CBN και πως για να μπορεί να θεωρηθεί παράνομη μια ουσία θα πρέπει να περιέχει και τα τρία.
Ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι για απόδειξη του πιο πάνω ισχυρισμού απαιτείτο μαρτυρία εμπειρογνώμονα, την οποία και δεν προσκόμισε ο Εφεσείων. Το ζήτημα των συστατικών στοιχείων ναρκωτικής ουσίας ενέπιπτε στη σφαίρα εμπειρογνωμοσύνης, και μόνο άτομα τα οποία κατέχουν τα απαιτούμενα προσόντα ή πείρα για να θεωρηθούν εμπειρογνώμονες μπορούν να προσφέρουν τέτοια μαρτυρία γνώμης. Όπως λέχθηκε στην απόφαση Kayat Trading Limited v. Genzyme Corporation (2013) 1 Α.Α.Δ. 543:
«Προκειμένου ένας διάδικος να μπορέσει να προσφέρει μαρτυρία εμπειρογνώμονα θα πρέπει να καταδειχθεί ότι η μαρτυρία αυτή είναι αναγκαία στα περιστατικά της υπόθεσης και ότι ο προτιθέμενος να καταθέσει «εμπειρογνώμονας» έχει τα προσόντα που χρειάζονται ώστε να δώσει μαρτυρία. Το βάρος είναι επί των ώμων εκείνου που επιθυμεί να προσάξει τέτοιους είδους μαρτυρία».
Ο ισχυρισμός του Εφεσείοντα περί του ότι η επίδικη ουσία δεν περιείχε τα απαραίτητα συστατικά για να θεωρηθεί παράνομη, παρέμεινε μετέωρος και αναπόδεικτος. Πέραν τούτου βρισκόταν σε αντίφαση, ως παρατήρησε και το πρωτόδικο Δικαστήριο, με τα παραδεκτά γεγονότα που περιέχονται στην έκθεση του Κρατικού Χημείου.
Έστω και εκ του περισσού σημειώνουμε ότι η κάνναβη και η ρητίνη καννάβεως περιλαμβάνονται στο Μέρος ΙΙ του Πρώτου Πίνακα του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/1977 ως απαγορευμένες ουσίες. Στον ορισμό που περιέχεται στο Άρθρο 2 του ιδίου Νόμου προβλέπονται τα εξής:
«“κάνναβις”, με εξαίρεση την περίπτωση που ο όρος αυτός χρησιμοποιείται στον όρο “ρητίνη καννάβεως”, σημαίνει τις ανθισμένες ή καρποφόρες κορυφές κάθε φυτού του γένους Cannabis, από τις οποίες δεν αφαιρέθηκε η ρητίνη, οποιαδήποτε ονομασία και αν αυτές φέρουν και περιλαμβάνει τα φύλλα και το στέλεχος οποιουδήποτε τέτοιου φυτού, εξαιρουμένης της βιομηχανικής κάνναβης»·
Στην προκειμένη περίπτωση τέθηκε ως παραδεκτό γεγονός ότι η επίδικη ποσότητα των 224,72γρ. ήταν κάνναβη από την οποία δεν είχε εξαχθεί η ρητίνη. Αυτό δεν διαφοροποιείται απλώς από το γεγονός ότι ο Εφεσείων πρωτόδικα είχε παρουσιάσει προϊόντα που αγόρασε από το λιανικό εμπόριο τα οποία περιείχαν επίσης κάποιας μορφής κάνναβη, ισχυριζόμενος ότι ήταν εξίσου επιβλαβή με τα επίδικα.
Κατά συνέπεια απορρίπτονται και οι Λόγοι Έφεσης Β έως Ε.
Κατ’ ακολουθία η Έφεση απορρίπτεται.
Ρ. ΛΙΜΝΑΤΙΤΟΥ, Πρ.
Χ.Β. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Δ.
Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.