ΕΦΕΤΕΙΟ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 21/2024)
23 Mαῒου 2024
[ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
YVES ALEXIS OWONA ZOBI FOUDA
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
MEΣΩ YΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Εφεσίβλητης.
--------------------
Κ. Κουπαρή (κα), για Εφεσείoντα.
Γ. Χατζηπροδρόμου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για Εφεσίβλητη.
--------------------
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Δ. Λυσάνδρου.
-----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ.: Η Εφεσίβλητη (και πρωτοδίκως Καθ’ης η αίτηση) χορήγησε, βάσει των περί του Δικαιώματος των Πολιτών της Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους να Κυκλοφορούν και να Διαμένουν Ελεύθερα στη Δημοκρατία Νόμων (εφεξής «ο Νόμος 7(Ι) του 2007»), βεβαίωση εγγραφής ημερ. 20.9.2018 στη σύζυγο του Εφεσείοντα (ο οποίος πρωτόδικα ήταν ο προσφεύγων).
Αντιθέτως, η Εφεσίβλητη απέρριψε (με επιστολή της ημερ. 17.1.2019) αίτηση του Εφεσείοντα για χορήγηση σε αυτόν δελτίου διαμονής υπό την ιδιότητά του ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης. Η επιστολή 17.1.2019 παραθέτει τα εξής, ως λόγους για την απόρριψη της αίτησης του Εφεσείοντα:
(α) η (πολίτης της Ένωσης) σύζυγός του αναχώρησε από την Κύπρο και, επιπλέον, δεν είναι εργοδοτημένη ή αυτοεργοδοτούμενη ούτε έχει επαρκείς πόρους κατά τα διαλαμβανόμενα στο Άρθρο 9(Ι) του Νόμου 7(Ι) του 2007,
(β) συνεπώς, ο Εφεσείων δεν πληρούσε τους όρους διατήρησης του δικαιώματος διαμονής του στη Δημοκρατία κατά τα διαλαμβανόμενα στα Άρθρα 4, 9(2), 27(2) και 37 του Νόμου 7(Ι) του 2007.
Με την ως άνω επιστολή, η Εφεσίβλητη ενημέρωσε τον Εφεσείοντα ότι δικαιούτο να υποβάλει, κατά της απορριπτικής απόφασης, ιεραρχική προσφυγή στον Υπουργό Εσωτερικών βάσει του Άρθρου 32Α του Νόμου 7(Ι) του 2007 ή να καταχωρήσει προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Σε υπηρεσιακό σημείωμα ημερ. 16.1.2019, το οποίο προπαρασκεύασε την απορριπτική απόφαση, διαφαίνεται (ως κύριος λόγος απόρριψης της αίτησης του Εφεσείοντα), η διαπίστωση ότι η σύζυγός του ζει και εργάζεται στο εξωτερικό.
Ο Εφεσείων καταχώρησε την Προσφυγή Αρ. 446/2019 κατά της εν λόγω απορριπτικής απόφασης, πλην όμως την απέσυρε, ενώ προηγουμένως είχε καταχωρήσει νέα αίτηση ημερ. 19.9.2019 προς εξασφάλιση δελτίου διαμονής.
Η νέα αίτηση του Εφεσείοντα έτυχε απόρριψης δια της (ενώπιόν μας) επίδικης επιστολής ημερ. 16.4.2021 η οποία παραθέτει, ως αιτιολογία, τη διαπίστωση ότι-
(α) ο Εφεσείων δεν συζεί με τη σύζυγό του αφού εκείνη αναχώρησε από την Κύπρο, και
(β) συνεπώς, ο ίδιος δεν πληρούσε τους όρους διατήρησης του δικαιώματος διαμονής κατά τα διαλαμβανόμενα στα Άρθρα 4, 9(2) και 27(2) του Νόμου 7(Ι) του 2007.
Επίσης, η εν λόγω επιστολή –
(α) καλούσε τον Εφεσείοντα να αναχωρήσει από την Κυπριακή Δημοκρατία εντός 30 ημερών, αν δεν ήθελε να ληφθούν μέτρα εναντίον του βάσει του Νόμου 7(Ι) του 2007 και
(β) όπως η προγενέστερη επιστολή ημερ. 17.1.2019, τον ενημέρωσε για το δικαίωμά του να υποβάλει ιεραρχική προσφυγή βάσει του Άρθρου 32Α του Νόμου 7 (Ι) του 2007 ή να καταχωρήσει διοικητική προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Σε υπηρεσιακό σημείωμα ημερ. 16.4.2021, το οποίο προπαρασκεύασε την (ίδιας ημερομηνίας) απορριπτική απόφαση, διαφαίνεται ότι ο κύριος λόγος απόρριψης της νέας αίτησης του Εφεσείοντα είναι ότι δεν συμβιώνει με τη σύζυγό του στη Δημοκρατία, αφού η τελευταία διαβιεί ως επί το πλείστον στη χώρα της.
O Eφεσείων καταχώρησε, κατά της νέας απορριπτικής απόφασης, την Προσφυγή Αρ. 650/2021 η οποία αρχικώς συνεκδικάστηκε με την Προσφυγή Αρ. 1859/2023 (iJustice) η οποία προσβάλλει τη νομιμότητα της (περί την 31.10.2023) κήρυξης του Εφεσείοντα ως απαγορευμένου μετανάστη και τη θέση του σε κράτηση. Παρά την αρχική συνεκδίκαση, τελικώς το πρωτόδικο Δικαστήριο προβληματίστηκε για την εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης η οποία εμπεριέχεται στην επιστολή ημερ. 16.4.2021 και, με την (ενώπιόν μας) εφεσιβαλλόμενη απόφασή του ημερ. 1.3.2024, την έκρινε ως βεβαιωτική της προηγούμενης απορριπτικής απόφασης ημερ. 17.1.2019. Κατά προέκταση, με την ίδια απόφασή του, το πρωτόδικο Δικαστήριο αποσυνένωσε τις (μέχρι τότε συνεκδικαζόμενες) Προσφυγές Αρ. 650/2021 και Αρ. 1859/2023 (iJustice) και απέρριψε την πρώτη ως δικονομικά απαράδεκτη (όπως και ενδιάμεση αίτηση του Εφεσείοντα για προσαγωγή μαρτυρίας στο πλαίσιο της απορριφθείσας Προσφυγής).
Κατά τον πρώτο και δεύτερο λόγο έφεσης, οι οποίοι συμπλέκονται, εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι η απορριπτική απόφαση ημερ. 16.4.2021 ήταν μη εκτελεστή διοικητική πράξη, ως βεβαιωτική της προγενέστερης απορριπτικής απόφασης ημερ. 17.1.2019. Συγκεκριμένα, ο Εφεσείων ισχυρίζεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα-
(α) έκρινε ότι ο Εφεσείων δεν υπέβαλε στην Εφεσίβλητη νέα στοιχεία με τη δεύτερη του αίτηση ημερ. 19.9.2019, αφού υπέβαλε δι’ αυτής επαρκή στοιχεία για να αποδείξει ικανοποιητικούς πόρους τόσο του ιδίου όσο και της συζύγου του για αρμονική συμβίωσή τους στη Δημοκρατία (πρώτος λόγος έφεσης), και
(β) έκρινε ότι η ίδια η διατύπωση της προσβαλλόμενης απορριπτικής απόφασης ημερ. 16.4.2021 καταδεικνύει την εκτελεστότητά της, με το να παραπέμπει τον Εφεσείοντα σε προσβολή της δια ιεραρχικής ή δικαστικής προσφυγής·
(γ) εσφαλμένα αποσυνένωσε την Προσφυγή Αρ. 650/2021 από την Προσφυγή 1859/2023 iJustice (δεύτερος λόγος έφεσης)
Σύμφωνα με τη νομολογία, μια νέα διοικητική πράξη επί του ίδιου θέματος είναι βεβαιωτική προγενέστερης όταν διέπονται αμφότερες από ταυτοσημία της εκδίδουσας αυτές διοικητικής αρχής, του παραλήπτη, της ακολουθητέας νόμιμης διαδικασίας, της πραγματικής αιτιολογίας και του διατακτικού τους και, επιπλέον, εφόσον η νέα πράξη δεν λήφθηκε στη βάση νέων στοιχείων τα οποία δεν προσμετρήθηκαν κατά την έκδοση της προγενέστερης πράξης (Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 25/2018 Respicio ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερομηνίας 15.12.2023).
Το υπηρεσιακό σημείωμα ημερ. 16.4.2021, το οποίο προπαρασκεύασε την ίδιας ημερομηνίας προσβαλλόμενη απορριπτική απόφαση, αναφέρει πως η υπογράφουσα αυτό λειτουργός επικοινώνησε τηλεφωνικώς με την ενοικιάστρια του ζεύγους η οποία την ενημέρωσε ότι η σύζυγος του Εφεσείοντα «ήρθε το καλοκαίρι για 1 μήνα και έφυγε για τη χώρα της», όπερ σημαίνει ότι διεξήχθη νέα έρευνα και λήφθηκαν υπόψη νέα πραγματικά δεδομένα, σε σχέση με τα πραγματικά δεδομένα τα οποία συνιστούν το υπόβαθρο της προγενέστερης απορριπτικής απόφασης ημερ. 17.1.2019.
Εκ των ανωτέρω, κρίνουμε ότι η νέα απορριπτική απόφαση ημερ. 16.4.2021 ήταν νέα εκτελεστή πράξη και όχι βεβαιωτική, δυνάμενη συνεπώς να προσβληθεί ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Συνάγεται ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε την προσβαλλόμενη απορριπτική απόφαση ως βεβαιωτικής φύσης και, κατά προέκταση, εσφαλμένα απέρριψε την Προσφυγή Αρ. 650/2021 ως δικονομικά απαράδεκτη.
Ενόψει της επιτυχίας του πρώτου λόγου έφεσης, παρέλκει η εκδίκαση των λοιπών λόγων έφεσης.
Καταληκτική κρίση του Δικαστηρίου:
Η έφεση επιτυγχάνει και παραμερίζεται η εφεσιβαλλόμενη απόφαση ημερ. 1.3.2024 (περιλαμβανομένης της διαταγής για έξοδα) επί της Προσφυγής Αρ. 650/2021.
Επιδικάζεται το ποσό των 3800 ευρώ (επιπλέον ΦΠΑ), ως πρωτόδικα και κατ’ έφεση έξοδα, κατά της Εφεσίβλητης και υπέρ του Εφεσείοντα.
Η υπόθεση παραπέμπεται στο πρωτόδικο Δικαστήριο προς εκδίκασή της, το συντομότερο δυνατό, από τον ίδιο Δικαστή.
Α. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.
Γ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Δ.
Δ. ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ.