[*47] 1985 Ιουν. 28
(ΑΓΡΟΤΗΣ, ΠΡ., ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΚΑΙ ΧΕΙΛΙΔΗΣ, ΠΑΡΕΔΡΟΙ) ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
KYPROXIL Designs Ltd.,
Αιτητές,
ν.
Πάνου Εγγλέζου & Σία Λτδ.,
Καθ' ων η Αίτηση.
(Αρ. Αιτήσεως Κ 161/83).
Ενοικιοστάσιο - Ο Περί Ενοικιοστασίου Νόμος 23/83, Άρθρο 14 - Παραχώρηση νέας ενοικιάσεως καταστήματος σε ενοικιαστή κατά του οποίου εκδόθηκε διάταγμα εξώσεως βάσει του άρθρου 11(1)(η) - Προϋποθέσεις - Η προϋπόθεση της επίδοσης ειδοποιήσεως στον ιδιοκτήτη εντός τριών μηνών από της εκδόσεως του διατάγματος ή αποφάσεως - Η προθεσμία αυτή αρχίζει να τρέχει από της εκδόσεως του διατάγματος ή αποφάσεως, ανεξάρτητα από το αν καταχωρηθεί ή όχι έφεση ή από το αν η εκτέλεση του εν λόγω διατάγματος ή αποφάσεως ανασταλεί ή όχι - Πότε η παραχώρηση νέας ενοικίασης πρέπει να θεωρείται υφ' όλας τας περιστάσεις λογική".
Μ. Μοντάνιος και Χρ. Κληρίδης, για τους Αιτητές.
Δ. Ιωαννίδης, Κρ. Λιβέρας και
Μ. Κλεόπας, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Η απόφαση δόθηκε από:
ΑΓΡΟΤΗ, Ε.Δ.:- Η αιτήτρια εταιρεία με Αίτησή της Αρ. 115/82 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας που, συμφωνά με το άρθρο [*48] 32(1) του Περί Ενοικιοστασίου Νόμου 23/83, ως εκκρεμής δικαστική υπόθεση μεταφέρθηκε και καταχωρίστηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων (Τμήμα Λευκωσίας) με αριθμό Κ.161/83, ζητά Διάταγμα που να διατάσσει την Καθ' ης η Αίτηση- Ιδιοκτήτρια εταιρεία να της παραχωρήσει νέαν ενοικίαση που κατά το μάλλον ή ήττον να είναι ανάλογος σε διαστάσεις, πρόσοψη και τοποθεσία με το προηγούμενο υποστατικό που κατείχε η Αιτήτρια-Ενοικιάστρια, στη Λεωφ. Μακαρίου Γ' αρ. 76, στη Λευκωσία. Ακόμη η Αιτήτρια ζητά καθορισμό λογικού ενοικίου για τη νέα ενοικίαση και οποιαδήποτε άλλη ή περαιτέρω θεραπεία το Δικαστήριο ήθελε κρίνει πρέπουσα υπό τας περιστάσεις.
Η Αίτηση στηρίζεται στο άρθρο 18(1) και (2) του Νόμου 36/75 που αναφέρει:
"18(1). Ενοικιαστής καταστήματος, εναντίον του οποίου εξεδόθη απόφασις ή διάταγμα δυνάμει των διατάξεων της παραγράφου (η) ή (θ) του εδαφίου (1) του άρθρου 16, και του οποίου το επιτήδευμα ή η εργασία συνεδέθη κατά τα τελευταία πέντε έτη με το κατάστημα, κατά τοιούτον τρόπον ώστε να υποστή ζημίαν εάν μεταφέρη και συνεχίση το επιτήδευμα ή την εργασίαν του εις άλλο κατάστημα, δύναται, εκτός εάν επιδικασθή εις αυτόν αποζημίωσις δυνάμει του άρθρου 17, εν ή περιπτώσει τα νέα [*49] ακίνητα περιλαμβάνουν οιονδήποτε κατάστημα, εντός δυο μηνών από της εκδόσεως της αποφάσεως ή του διατάγματος, δια της επί τούτω επιδόσεως ειδοποιήοεως εις τον ιδιοκτήτην, να απαιτήση την εις αυτόν παραχώρησιν νέας ενοικιάσεως τοιούτου καταστήματος, εάν υπάρχη, το οποίον να είναι κατά το μάλλον ή ήττον ανάλογον εις διαστάσεις, πρόσοψιν και τοποθεσίαν προς το υπ' αυτού κατεχόμενον κατάστημα εν σχέσει προς το οποίον εξεδόθη η απόφασις ή το διάταγμα επί πληρωμή λογικού ενοικίου, εάν δε ο ιδιοκτήτης αρνηθή να προβή εις την παραχώρησιν τοιαύτης ενοικιάσεως ή εντός δυο μηνών από της εις αυτόν επιδόσεως της ειδοποιήσεως δεν γνωστοποιήση την επιθυμίαν του να πράξη ούτω, ο ενοικιαστής δύναται να αποταθή εις το Δικαστήριον δια την παραχώρησιν της τοιαύτης ενοικιάσεως, και εάν το Δικαστήριον κρίνη ότι η παραχώρησις νέας ενοικιάσεως είναι υφ' όλας τας περιστάσεις λογική το Δικαστήριον δύναται να διατάξη την παραχώρησιν τοιαύτης ενοικιάσεως επί πληρωμή λογικού ενοικίου και δια τοιαύτην περίοδον και υπό τοιούτους όρους οίους το Δικαστήριον ήθελε, ελλείψει συμφωνίας μεταξύ των μερών, κρίνει καταλλήλους.
(2). Δια τους σκοπούς του άρθρου τούτου 'λογικόν ενοίκιον' σημαίνει ενοίκιον το οποίον, ελλείψει συμφωνίας μεταξύ των μερών, θα καθορί- ζηται υπό του Δικαστηρίου".
[*50] Στις 22.4.1983 καταργήθηκε ο Νόμος 36/75 με το νέο Περί Ενοικιοστασίου Νόμο 23/83 που στο άρθρο 32 ασχολείται με τις εκκρεμούσες δικαστικές υποθέσεις και εφέσεις και που στο άρθρο 32(1) αναφέρει :
"32(1). Άπασαι αι εκκρεμούσαι κατά την ημερομηνίαν ενάρξεως της ισχύος του παρόντος Νόμου δικαστικαί υποθέσεις μεταφέρονται και καταχωρούνται παρά τη Γραμματεία του δυνάμει του παρόντος Νόμου εγκαθιδρυομένου Δικαστηρίου, το δε Δικαστήριον επιλαμβάνεται τούτων και εκδίδει τοιούτο διάταγμα ή απόφασιν συμφώνως προς τας διατάξεις του παρόντος Νόμου".
Επομένως η υπόθεση που έχουμε θα εξετασθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.23/83 και ανάλογο άρθρο του 18(1) και (2) του Ν.36/75 είναι το άρθρο 14 που αναφέρει:
"14(1). Ενοικιαστής καταστήματος - (α) εναντίον του οποίου εξεδόθη απόφασις ή διάταγμα δυνάμει των διατάξεων της παραγράφου (η) του εδαφίου (1) του άρθρου 11, και (β) του οποίου το επιτήδευμα ή η εργασία συνεδέθη κατά τα τελευταία πέντε έτη με το κατάστημα, κατά τοιούτον τρόπον ώστε να υποστή ζημίαν εάν μεταφέρη και συνεχίση το επιτήδευμα ή την εργασίαν του εις άλλο κατάστημα, δύναται, [*51] εν η περιπτώσει τα νέα ακίνητα περιλαμβάνουν οιονδήποτε κατάστημα, να απαιτήση δια της επί τούτω επιδόσεως ειδοποιήσεως εις τον ιδιοκτήτην, εντός τριών μηνών από της εκδόσεως της αποφάσεως ή του διατάγματος, την εις αυτόν παραχώρησιν νέας ενοικιάσεως τοιούτου καταστήματος, εάν υπάρχη, επί προσφορά δικαίου ενοικίου.
(2). Εις περίπτωσιν καθ' ην ο ιδιοκτήτης - (α) αρνηθή να προβή εις παραχώρησιν τοιαύτης ενοικιάσεως ως εν τω εδαφίω (1) προβλέπεται, ή (β) δεν γνωστοποιήση εντός δύο μηνών από της επιδόσεως της ειδοποιήσεως την επιθυμίαν του να πράξη ούτω, ο ενοικιαστής δύναται να αποταθή εις το Δικαστήριον δια την παραχώρησιν της τοιαύτης ενοικιάσεως, και εάν το Δικαστήριον κρίνη ότι η παραχώρησις νέας ενοικιάσεως είναι υφ' όλας τας περιστάσεις λογική δύναται να διατάξη την παραχώρησιν τοιαύτης ενοικιάσεως επί πληρωμή δικαίου ενοικίου και δια τοιαύτην περίοδον και υπό τοιούτους όρους το Δικαστήριον ήθελε, ελλείψει συμφωνίας μεταξύ των μερών, κρίνει καταλλήλους και υπό τον όρον ότι ο ενοικιαστής θα επιστρέψη πάραυτα την εις αυτόν καταβληθείσαν αποζημίωσιν δυνάμει του άρθρου 12 του παρόντος Νόμου.
[*52] (3). Δια τους σκοπούς του παρόντος άρθρου 'δίκαιον ενοίκιον' σημαίνει ενοίκιον το οποίον, ελλείψει συμφωνίας μεταξύ των μερών, θα καθορίζηται υπό του Δικαστηρίου ως προνοείται εις το εδάφιον (5) του άρθρου 8".
Θα εξετάσω τώρα τα γεγονότα όπως βγαίνουν από τη μαρτυρία που βρίσκεται ενώπιον μου.
Η Καθ' ης η Αίτηση εταιρεία είναι ιδιοκτήτρια του ακινήτου που βρίσκεται στη Λεωφόρο Μακαρίου του Γ' αρ. 76-80 στη Λευκωσία από το 1977 και που αποτελείτο από δυο καταστήματα στο ισόγειο επί της Μακαρίου και δυο διαμερίσματα και άλλους βοηθητικούς χώρους στο πίσω μέρος του ισογείου και κατοικία στον πρώτο όροφο. Ένα από τα καταστήματα ήταν ενοικιασμένο στην Αιτήτρια και με Αίτηση αρ. 262/78 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας η ιδιοκτήτρια το ζητούσε για ιδιόχρηση. Αυτή η αίτηση αποσύρθηκε και απορρίφθηκε άνευ βλάβης των δικαιωμάτων των Αιτητών να καταχωρίσουν νέα Αίτηση. Με νέα Αίτηση στο ίδιο Δικαστήριο και με αρ. 578/79 οι ιδιοκτήτες πέτυχαν στις 22.4.80 ανάκτηση ελευθέρας κατοχής του επίδικου υποστατικού με το λόγο της ουσιαστικής μετατροπής και με αναστολή εκτελέσεως του Διατάγματος Εξώσεως μέχρι 31.1.81. Στις 17.4.81 με την Έφεση αρ. 6106 η αναστολή εκτελέσεως παρετάθηκε κοινή συναινέσει μέχρι 31.12.82 και ως εκ τούτου η έφεση εκ συμφώνου αποσύρθηκε και δηλώθηκε επιφήλαξη των δικαιωμάτων των ενοικιαστών για νέα ενοικίαση. Στις 4.6.81 στάλθηκε στους ιδιοκτήτες από τους ενοικιαστές ειδοποίηση [*53] για παραχώρηση νέας ενοικιάσεως. Οι ενοικιαστές παρέδωσαν ελεύθερη κατοχή του επίδικου υποστατικού τον Ιούνιο του 1983.
Η Αιτήτρια από το 1970-71 ήταν ενοικιάστρια του επίδικου υποστατικού και απασχολήθηκε με διάφορες δουλειές. Αρχικά το ενοίκιο ήταν £40.- και μετά το 1974 μειώθηκε στις '£32.- λόγω του 20% της μειώσεως των ενοικίων λόγω απωλείας του εργοστασίου επίπλων των ενοικιαστών στη Μια Μηλιά. Μέχρι το 1974 ήταν χώρος εκθέσεως επίπλων, μετά το 1974 πωλούσε είδη προίκας κάποιου Ονησιφόρου από τη Λάρνακα και δώρα για 11/2 χρόνο. Μετά πωλούσε φορέματα για πολύ λίγο χρόνο και στη συνέχεια από το 1977,περίπου, πωλούσε παιγνίδια.
Γνώριζε η ενοικιάστρια, όπως η ίδια ανέφερε στη μαρτυρία της, ότι οι ιδιοκτήτες θα ένωναν τους χώρους και θα έκαμναν ένα ενιαίο χώρο, όμως σε ερώτηση του Δικαστηρίου αν εγκατέλειψε το υποστατικό με την εντύπωση ότι θα έπαιρνε νέο κατάστημα, απάντησε "Όχι, αφού ο ιδιοκτήτης τα ήθελε για την εταιρεία του δεν είχα καμμιά ελπίδα".
Ο ανώτερος τεχνικός του Δήμου Λευκωσίας (Μ.Α. 2) μας είπε πως οι ουσιαστικές αλλαγές και αρχικά προνοούσαν για ενιαίο χώρο των δύο καταστημάτων και των δύο διαμερισμάτων, και με την αλλαγή που έγινε πάλιν έγινε ενιαίος ο χώρος και ακόμη ότι υπήρξε κάποια βασική αλλαγή στα σχέδια, απ' αυτά που κατατέθηκαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο και εκδόθηκε Διάταγμα Εξώσεως. Η σκάλα [*54] τότε ήταν στο μέσον μπροστά της προσόψεως στη Μακαρίου και με τα νέα σχέδια πήγε στο πλευρό. Επίσης έγινε πρόνοια για κατασκευή υπογείου.
Στους προηγούμενους Περί Ενοικιοστασίου Νόμους βλέπουμε ότι υπάρχει κάτι αντίστοιχο με το άρθρο 14 του 23/83 και 18 του 36/75, όπως π.χ. το άρθρο 20 στο Νόμο 13/54, το άρθρο 20 του Κεφ. 86, και το άρθρο 12 του Νόμου 17/61.
Στη περίπτωσή μας έχουμε να εφαρμόσουμε το άρθρο 14 του Νόμου 23/83 και βλέπουμε ότι για να προχωρήσει δικαστικά ο ενοικιαστής πρέπει:
(1) Να υπάρχει Διάταγμα Εξώσεως εναντίον ενοικιαστή καταστήματος.
(2) Όχι Διάταγμα Εξώσεως για οποιοδήποτε λόγο παρά μόνο για κατεδάφιση, ή για κατεδάφιση και επανοικοδόμηση ή για ουσιαστικές αλλαγές.
(3) Να υπάρχει σύνδεση της δουλειάς του ενοικιαστή με το κατάστημα τα τελευταία πέντε χρόνια.
(4) Πρόκληση ζημιάς ως εκ της συνδέσεως της δουλειάς του ενοικιαστή με το κατάστημα αν μεταφέρει και συνεχίσει τη δουλειά του σε άλλο κατάστημα.
(5) Να υπάρχει στο νέο κτίριο οποιοδήποτε κατάστημα.
(6) Να υπάρξει επίδοση ειδοποιήσεως στον ιδιοκτήτη εντός τριών μηνών από της εκδόσεως της αποφάσεως [*55] ή του διατάγματος για παραχώρηση νέας ενοικιάσεως.
(7) Να περάσουν δύο μήνες από την επίδοση της ειδοποιήσεως και ο ιδιοκτήτης να αγνοήσει ή να αρνηθεί την ειδοποίηση.
Αν υπάρχουν οι πιο πάνω προϋποθέσεις ο ενοικιαστής βρίσκεται πολύ κοντά στο να λάβει νέαν ενοικίαση. Όμως για να πάρει νέα ενοικίαση θα πρέπει το Δικαστήριο να το κρίνει "ότι η παραχώρηση νέας ενοικιάσεως είναι υφ' όλας τας περιστάσεις λογική".
Θα εξετάσουμε τώρα αν υπάρχουν τα προαπαιτούμενα και στη συνέχεια αν το Δικαστήριο κρίνει ότι η παραχώρηση νέας ενοικιάσεως είναι υφ' όλας τας περιστάσεις λογική.
Από τη μαρτυρία που βρίσκεται ενώπιόν μου βρίσκω ότι το πρώτο, σύμφωνα και με την υπόθεση Salim Aziz ν. Fevzi Akarsou 23 C.L.R. 32, το δεύτερο και το τρίτο από τα προαπαιτούμενα υπάρχουν και θεωρώ περιττόν να τα συζητήσω περισσότερο. Αναφορικά με το τέταρτο προαπαιτούμενο, παρά του ότι βρίσκω ότι σήμερα η ενοικιάστρια εταιρεία είναι εγκατεστημένη σε δικά του συζύγου της διευθύντριας υποστατικά παρόμοιας εκτάσεως με αυτό που είχε πριν, στην Ακρόπολη, δέχομαι από τη μαρτυρία ότι έπεσαν οι δουλειές τους και επομένως υπάρχει ζημιά από τη μετακίνηση που έγινε του καταστήματος από τη Λεωφόρο Μακαρίου του Γ', Λευκωσία, στην Οδό Ιφιγένειας στην [*56] Ακρόπολη, επομένως και αυτή η προϋπόθεση υπάρχει. Το πέμπτο προαπαιτούμενο, η ύπαρξη δηλαδή οποιουδήποτε καταστήματος στο νέο ακίνητο δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι υφίσταται και επομένως υπάρχει και αυτή η προϋπόθεση. Η έκτη προϋπόθεση έχει προβληματίσει το Δικαστήριο γιατί από τα γεγονότα φαίνεται ότι ενώ το Διάταγμα Εξώσεως εκδόθηκε στις 22.4.1980 με κάποια αναστολή εκτελέσεως, ειδοποίηση για νέα ενοικίαση δεν στάλθηκε εντός δυο μηνών από της εκδόσεως του διατάγματος όπως ο ισχύων τότε Νόμος 36/75 πρόβλεπε, αλλά στις 4.6.1981, δηλαδή εντός δυο μηνών από της εκ συμφώνου αποφάσεως του Εφετείου. Ο ευπαίδευτος Δικηγόρος των Αιτητών ισχυρίστηκε ότι δεν απέστειλε προς τους ιδιοκτήτες ειδοποίηση για παραχώρηση νέας ενοικιάσεως σύμφωνα με το νόμο, διότι τούτο θα σήμαινε αποδοχή της αποφάσεως του πρωτόδικου Δικαστηρίου και επομένως ασυμβίβαστου με την υποβολή εφέσεως. Το Δικαστήριο δεν μπορεί να βρει οποιαδήποτε νομική βάση ή αυθεντία που να δικαιολογεί τον ισχυρισμό αυτό. Απλή υποβολή εφέσεως δεν δικαιολογεί την παράλειψη συμμορφώσεως με μια διάταξη που παραχωρεί σε ένα διάδικο δικαιώματα αν ο διάδικος θέλει να επωφεληθεί.
Μια σχετική πρόνοια που μπορεί να είναι υποβοηθητική στην περίπτωση αυτή βρίσκεται στον Καν. 18 της Διάταξης 35 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Κανονισμών, παρόλο που δεν πρόκειται για αναστολή εκτελέσεως στην προκειμένη περίπτωση και έχει ως ακολούθως:
[*57] "18. An appeal shall not operate as a stay of execution or of proceedings under the decision appealed from except so far as the Court appealed from or the Court of Appeal, or a Judge of either Court, may order; and no intermediate act or proceedings shall be invalidated, except so far as the Court appealed from may direct ....".
Θα μπορούσε, κατά τη γνώμη μου, μια τέτοια ειδοποίηση να εδίδετο ύστερα από σχετική άδεια του Δικαστηρίου αν υπήρχε φόβος να επηρεαστεί δυσμενώς η έφεση, ή ακόμη - κάτι πιο απλό - να επιδοθεί η ειδοποίηση άνευ επηρεασμού των σχετικών δικαιωμάτων των ενοικιαστών.
Άλλωστε είναι φανερό πως και ο σκοπός του νομοθέτη ήταν να δοθεί η ειδοποίηση από τον ενοικιαστή μέσα σε μια λογικά σύντομη χρονική περίοδο για να ξέρει και ο ιδιοκτήτης σε ποια διαβήματα να προβεί και τι προβλήματα και υποχρεώσεις θα έχει να αντιμετωπίσει σχετικά με την ανέγερση και ενοικίαση των καταστημάτων του. Σίγουρα θα ήταν αδικία για τον ιδιοκτήτη αν ήταν υπόχρεως μετά την ανέγερση των νέων υποστατικών να μην μπορεί να τα ενοικιάσει και να περιμένει και τρεις μήνες μετά την αποπεράτωση της εφέσεως για να αποφασίσει ο πρώην ενοικιαστής αν θα ζητήσει να του παραχωρηθεί νέο κατάστημα ή όχι.
Έπειτα ο νόμος καθαρά λέει στο άρθρο 14(1)(β) "εντός τριών μηνών από της εκδόσεως της αποφάσεως ή του διατάγματος" και στο άρθρο 11(1) αναφέρει ότι [*58] "Ουδεμία απόφαση και ουδέν διάταγμα εκδίδεται δια την ανάκτηση της κατοχής . ..." και στο άρθρο 2 αναφέρει ότι "Δικαστήριο σημαίνει το καθιδρυόμενο δυνάμει του άρθρου 4 του Παρόντος Νόμου", ήτοι το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων. Επομένως βγαίνει αβασάνιστα ότι η απόφαση ή το διάταγμα που αναφέρεται στο άρθρο 14 είναι του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων και επομένως θα πρέπει εντός τριών μηνών (και με τον παλιό Περί Ενοικιοστασίου Νόμο εντός δυο μηνών) από της εκδόσεως της απόφασης του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων να ζητηθεί με επίδοση εγγράφου ειδοποιήσεως νέα ενοικίαση - εκτός σε εξαιρετικές περιπτώσεις όπως π.χ. παρουσιάζεται στην υπόθεση Φοίβος Μιχαηλίδης ν. Αικατερίνη Καρατζιά (1982) 1 J.S.C. 42, στη σελίδα 58(b). Επομένως αυτή η προϋπόθεση για νέα ενοικίαση δεν υπάρχει.
Η έβδομη προϋπόθεση δεν έχει σημασία να την εξετάσω, αν παρήλθαν δυο μήνες και αδιαφόρησαν οι ιδιοκτήτες να προσφέρουν νέα ενοικίαση, αλλά σίγουρα από τα γεγονότα βγαίνει ότι ουδέποτε οι ιδιοκτήτες πρόσφεραν νέα ενοικίαση και επομένως για λόγους θεωρητικούς δέχομαι ότι υπάρχει αυτή η προϋπόθεση.
Βέβαια και μια από τις προϋποθέσεις να μην υπάρχει, η αίτηση για νέα ενοικίαση δεν μπορεί να ευσταθίσει, εν πάση περιπτώσει, και αν ακόμη δεχθώ ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, για λόγους [*59] εφέσεως, θα πρέπει να εξετάσω αν το Δικαστήριο κρίνει ότι η παραχώρηση νέας ενοικιάσεως είναι υφ' όλας τας περιστάσεις λογική.
Στην υπόθεση Φοίβος Μιχαηλίδης ν. Αικατερίνη Καρατζιά, ανωτέρω, στη σελίδα 62 ο Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου, τότε Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, κ. Πικής, αναφέρει:
"The Court may approve a new tenancy if so to do is reasonable. Reasonableness in this context necessitates an examination of (a) the merits of the claim of the applicant for a new tenancy, (b) the nature of the old and the new premises, (c) the circumstances of the landlord, and (d) the conduct of the parties so far regarding the grant of a new tenancy. I must not be taken as laying down an exhaustive definition of reasonableness but certainly the Court would pay heed to the above-mentioned consideration, among others, in deciding whether it is reasonable to grant a new tenancy".
Στην περίπτωσή μας αφού έλαβα υπόψη μου όλες τις περιστάσεις της υποθέσεως, το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες ήταν προηγουμένως κάτοχοι των τριών περίπου τετάρτων του εμβαδού του νέου ενιαίου υποστατικού στο ισόγειο και πάρα πολλούς άλλους παράγοντες, όπως αυτοί πηγάζουν από την ενώπιόν μου μαρτυρία και τη [*60] συμπεριφορά των μαρτύρων κατά την ακρόαση, κρίνω ότι η παραχώρηση νέας ενοικιάσεως δεν είναι υφ' όλας τας περιστάσεις λογική.
Ενόψη των πιο πάνω και με τη σύμφωνο γνώμη των Παρέδρων, η Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος των Αιτητών. Τα έξοδα να υπολογισθούν από τον Γραμματέα του Δικαστηρίου και να εγκριθούν από το Δικαστήριο.