ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟBΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 5/2024)
(i-justice)
29 Aπριλίου, 2024
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΗΜΕΡ. 12/2/2024 ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ) ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 13/2024 (I-JUSTICE)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΑΠΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΙ ΤΥΧΩΝΟΒ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ/Ή PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΙ ΤΥΧΩΝΟΒ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 21/12/2023 ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΥΠ. ΑΡΙΘΜ. 106/2022 ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΤΟΥ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 17(1) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΝΟΜΟΥ (ΚΕΦ. 2)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ EX TEMPORE ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΙ ΤΥΧΩΝΟΒ ΣΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΤΟΥ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ EX TEMPORE THN 21ΗΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023
__________________
ANDREY ST. TIKHONOV για ANDREY ST. TIKHONOV & CO LLC, για τον Αιτητή-Εφεσείοντα.
__________________
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Ιωαννίδη, Δ.
__________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.: Mε την υπό εκδίκαση έφεση ο δικηγόρος, κ. Andrey Tikhonov, προσβάλλει την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, πρωτοβάθμια δικαιοδοσία, με την οποία απερρίφθη η μονομερής αίτηση που είχε καταχωρίσει για να του επιτραπεί να καταχωρίσει αίτηση διά κλήσεως για την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari και/ή Prohibition:
(α) για ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης που εξεδόθη από το Πειθαρχικό Συμβούλιο Δικηγόρων στις 21.12.2023, με την οποία είχαν απορριφθεί οι προδικαστικές του ενστάσεις στην Υπόθεση Αρ. 106/2022, η οποία καταχωρίστηκε εναντίον του, και
(β) για ακύρωση της ex tempore απόφασης που εξεδόθη από το εν λόγω Πειθαρχικό Συμβούλιο, επίσης στις 21.12.2023, με την οποία απορρίφθηκαν οι ενστάσεις του αιτητή στο κατηγορητήριο της πιο πάνω υπόθεσης.
Θεωρούμε σκόπιμο στο σημείο αυτό να παραθέσουμε αυτολεξεί τα γεγονότα, ως αυτά παρατίθενται στην πρωτόδικη απόφαση που τώρα προσβάλλεται:
«Ο Αιτητής είναι δικηγόρος και ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου μέσω της Εταιρείας Andrey St. Tikhonov & Co LLC.
Στις 7/7/2022 η Nina Yartseva υπέβαλε παράπονο εναντίον του Αιτητή στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, ισχυριζόμενη, μεταξύ άλλων, ότι ο διορισμός του Αιτητή ως συνηγόρου της στην Υπόθεση υπ’ αρ. 26/2014, είχε γίνει άνευ της συγκατάθεσης της, χωρίς αυτή να είχε δώσει ποτέ εντολή στον Αιτητή να την εκπροσωπήσει.
Στις 27/9/2022 ο Αιτητής απέστειλε στο Συμβούλιο την άποψη του επί του παραπόνου.
Στις 11/11/2022 το Συμβούλιο απέστειλε την Υπόθεση υπ’ αρ. 106/2022 προς έκδοση Κατηγορητηρίου εναντίον του Αιτητή. Βάσει του Κατηγορητηρίου της εν λόγω υπόθεσης ο Αιτητής αντιμετωπίζει την Κατηγορία της επονείδιστης ή ασυμβίβαστης διαγωγής προς το επάγγελμα του δικηγόρου κατά παράβαση του Άρθρου 17(1) του Δικηγόρων Νόμου, Κεφ. 2, όπως τροποποιήθηκε και επίδειξη συμπεριφοράς που αντιβαίνει ή συγκρούεται με τις πρόνοιες των περί Δεοντολογίας των Δικηγόρων Κανονισμών του 2002 και συγκεκριμένα των Άρθρων 4-9, 11, 16, 20(1) (2) και 22.
Η υπόθεση ορίστηκε για απάντηση στο Κατηγορητήριο στις 7/9/2023, ημερομηνία κατά την οποία ο Αιτητής δεν εμφανίστηκε ενώπιον του Συμβουλίου και η υπόθεση ορίστηκε για απόδειξη στις 22/9/2023.
Στις 22/9/2023, αφού εμφανίστηκε συγκεκριμένο πρόσωπο εκ μέρους της Παραπονούμενης και ενημερώθηκε για την όλη διαδικασία, η υπόθεση ορίστηκε εκ νέου για απόδειξη την 1/12/2023.
Εν τω μεταξύ στις 30/11/2023 ο Αιτητής υπέβαλε στο Συμβούλιο προδικαστικές ενστάσεις, επιδιώκοντας την απόρριψη της υπόθεσης χωρίς την εξέταση της ουσίας της.
Το Συμβούλιο, αφού εξέτασε τις προδικαστικές ενστάσεις του Αιτητή, εξέδωσε στις 21/12/2023 ενδιάμεση Απόφαση με την οποία την απέρριψε, καλώντας συγχρόνως τον Αιτητή να απαντήσει στην Κατηγορία που αντιμετώπιζε.»
Ως ελέχθη, το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τη μονομερή αίτηση, αφού, ως καταγράφεται στην προσβαλλόμενη απόφασή του: «δεν έχω ικανοποιηθεί ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση και/ή συζητήσιμο θέμα. Ούτε έχω ικανοποιηθεί ότι ο Αιτητής με τα όσα έχει πιο πάνω αναφέρει και με δεδομένη τη δυνατότητα έφεσης, έχει καταδείξει την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων που να δικαιολογούν τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας». Προηγουμένως, με την ίδια απόφασή του έκρινε πως η αίτηση σε σχέση με την ex tempore απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου για την οποία επίσης εξέφραζε παράπονο, δεν μπορούσε να εξεταστεί αφού η εν λόγω απόφαση δεν είχε επισυναφθεί. Μάλιστα για το θέμα αυτό παρέπεμψε στην πλούσια νομολογία.
Ο αιτητής δεν έμεινε ικανοποιημένος από την πρωτόδικη απόφαση, εξού και η καταχώριση εκ μέρους του έφεσης. Πέντε είναι οι λόγο έφεσης, τους οποίους παραθέτουμε, χωρίς την αιτιολογία τους, αυτολεξεί:
«Πρώτος Λόγος Έφεσης: πρωτοδίκως το Δικαστήριο λανθασμένα ερμήνευσε τις διατάξεις του Άρθρου 2 του Περί Δικηγόρων Νόμου (ΚΕΦ.2) (εφεξής - ο «ΚΕΦ 2») και του Άρθρου 6(3) των Κανονισμών δυνάμει των άρθρων 17 και 32 του Περί Δικηγόρων Νόμου (ΚΕΦ2) (εφεξής - οι «Κανονισμοί») που διέπουν το ζήτημα αντιπροσωπεύσεως στη διαδικασία του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου (εφεξής - το «Συμβούλιο»).
Δεύτερος Λόγος Έφεσης: πρωτοδίκως το Δικαστήριο παράλειψε να αναγνωρίσει την έκδηλη πλάνη του Συμβουλίου σχετικώς με την μη θεραπεύσιμη πλάνη νόμου όσον αφορά τον τρόπο κοινοποιήσεως προσκλήσεων ή ειδοποιήσεων στον Αιτητή.
Τρίτος Λόγος Έφεσης: πρωτοδίκως το Δικαστήριο παράλειψε να αναγνωρίσει ότι όλοι οι λόγοι του Αιτητή άπτονται της νομιμότητας και όχι της ορθότητας της Αποφάσεως.
Τέταρτος Λόγος Έφεσης: πρωτοδίκως το Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ότι η εν λόγω απόφαση του Συμβουλίου είναι εφέσιμη.
Πέμπτος Λόγος Έφεσης: πρωτοδίκως το Δικαστήριο παράλειψε να αποφανθεί επί της προκαταλήψεως του Συμβουλίου.»
Αναφέρουμε από τώρα πως έχουμε θέσει ενώπιον μας και την αιτιολογία εκάστου λόγου έφεσης αλλά και τα όσα υποστήριξε ο εφεσείων ενώπιον μας.
Ουκ ολίγες φορές έχει λεχθεί ότι η χορήγηση Προνομιακών Ενταλμάτων Certiorari και/ή Prohibition είναι προαιρετική. Η έκδοσή τους και η παροχή άδειας για τον ίδιο σκοπό, ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου (Θεοδούλου (Αρ. 1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 438). Μάλιστα, όπως υπεδείχθη στην Easygroup Holdings Limited (2016) 1(Β) Α.Α.Δ. 1599:
«Εκεί όπου εκ πρώτης όψεως διαφαίνεται ότι το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία με ομαλή εξέλιξη της διαδικασίας, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν προχωρεί στην έκδοση προνομιακού εντάλματος επειδή το πρωτόδικο Δικαστήριο ενδεχομένως να αντιλήφθηκε λάθος ένα νομικό σημείο ή να προέβη σε λανθασμένη ερμηνεία νόμου. (βλ. In Re Χρίστου (1996) 1(Α) Α.Α.Δ. 398), In Re Aίτηση της Marewave Shipping and Trading Co. Ltd (1992) 1(A) A.A.Δ. 116 και Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1(Α) Α.Α.Δ. 878).»
Εν προκειμένω, ο εφεσείων στο πλαίσιο εκδίκασης υπόθεσης που αντιμετωπίζει ενώπιον του Πειθαρχικού Συμβουλίου Δικηγόρων, εμφανίστηκε και προέβαλε όλες τις θέσεις και ενστάσεις του, οι οποίες και απορρίφθηκαν.
Το ένταλμα Certiorari δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για την εποπτεία της διαδικασίας που λαμβάνει χώρα ή της πρακτικής που ακολουθείται. Ούτε στοχεύει στη διόρθωση λανθασμένης απόφασης. Όπως πολύ ορθά υπέδειξε και το πρωτόδικο Δικαστήριο, ο εφεσείων θα μπορεί, εάν στο τέλος κριθεί ένοχος, «να εφεσιβάλει την τελική απόφαση που θα εκδοθεί και, στο πλαίσιο αυτό, να συμπεριλάβει όλα τα ζητήματα που ισχυρίζεται τώρα». Και ούτε είναι ορθό να αμφισβητείται μέσω Προνομιακών Ενταλμάτων ουσιαστικά η ορθότητα ενδιάμεσων αποφάσεων σε μία διαδικασία η οποία συνεχίζει να είναι ζωντανή και στην οποία παρέχεται το δικαίωμα στον εφεσείοντα να προβάλλει και υποστηρίζει όλες τις θέσεις και επιχειρήματά του.
Όσον αφορά στο παράπονο του εφεσείοντα ότι αυτός υφίσταται «ανεκλάλητη και άνευ προηγουμένου προκατάληψη του Συμβουλίου», κάτι το οποίο το πρωτόδικο Δικαστήριο, κατά τον ίδιο, «παρέλειψε να αποφανθεί» (πέμπτος λόγος έφεσης), θα σημειώσουμε απλώς πως ούτε και αυτός ο λόγος έφεσης ευσταθεί. Το πρωτόδικο Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του σημείωσε πως «Τα όσα ο αιτητής επικαλείται, με κάθε σεβασμό, δεν στοιχειοθετούν ούτε για σκοπούς παροχής άδειας ότι το κατώτερο Δικαστήριο ενήργησε με πρόδηλη νομική πλάνη ή καθ΄ υπέρβαση δικαιοδοσίας ή κατ΄ άλλο τρόπο που να καθιστά την απόφασή του ελεγχόμενη ως προς τη νομιμότητά της». Συνεπώς, προκύπτει από τα πιο πάνω πως έθεσε ενώπιόν του και την κατ΄ ισχυρισμόν προκατάληψη, για την οποία εμείς θα αρκεστούμε να παραθέσουμε αυτολεξεί κάποιους από τους ισχυρισμούς του εφεσείοντα.
«42. Συν τοις άλλοις, στις 21/12/2023, δηλαδή στην τελευταία συνεδρία του Συμβουλίου, το Συμβούλιο απέρριψε την ένστασή μου στο κατηγορητήριο, αντίγραφο της οποίας επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 3.
43. Φρονώ ότι η εν λόγω απόρριψη δεν ήταν αιτιολογημένη.
44. Εκ δευτέρου μου εφάνη ότι την Ex Tempore Απόφαση την είχε πάρει μονομερώς (παρόλο που το Συμβούλιο ανακοίνωσε την Ex Tempore Απόφαση ως ομόφωνη) ένα μέρος της τριμελούς συνθέσεως του Συμβουλίου την ώρα που τα υπόλοιπα δύο μέλη της συνθέσεως δεν είχαν καν αναγνώσει την ένστασή μου. […]
45. Ιδιαίτερης μνείας χρήζει το γεγονός ότι η Ex Tempore Απόφαση ελήφθη, όπως μου εφάνη, άνευ αναγνώσεως της ενστάσεώς μου. Με άλλα λόγια, η Ex Tempore Απόφαση είναι φορμαλιστική. Όπως περιέγραψα παραπάνω, το Συμβούλιο δεν με εφοδίασε με την Ex Tempore Απόφαση.
46. Εκ των ανωτέρω και από το Τεκμήριο 8 εκπηγάζει τρανώ τω τρόπω ότι υφίσταμαι διάκριση και προκατάληψη του Συμβουλίου που έγκειται στην παράνομη άρνηση/παράλειψη προσκομίσεως των Εγγράφων.
[…]
48. Επίσης στις 21/12/2023 το Συμβούλιο πρόσφερε δωρεάν στον κύριο Denis Yartsev την υπηρεσία εκτυπώσεως της λεγόμενης «δηλώσεως της Παραπονούμενης». Και τούτο την ώρα που το Συμβούλιο ζητά από μένα να καταβάλω από δύο έως πέντε ευρώ ανά κόλλα για να εκτυπώσει οτιδήποτε για μένα.»
Τα πιο πάνω, στα οποία δεν ήταν απαραίτητο να κάνει ειδική αναφορά το πρωτόδικο Δικαστήριο στην απόφασή του, εν ουδεμιά περιπτώσει δικαιολογούν τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας για την κατ΄ ισχυρισμόν προκατάληψη.
Εν κατακλείδι, όλοι οι λόγοι έφεσης είναι αβάσιμοι. Η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή. Η έφεση απορρίπτεται.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/ΣΓεωργίου