ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
i-justice
(Αρ. Αίτησης 80/2024)
24 Μαΐου 2024
[Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018, ΩΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ B.G.G. ΕΚ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ στις 09/05/2024, ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΤΟΥ Α/1367 ΧΡ. ΛΟΪΖΟΥ, ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 17, 18 ΚΑΙ 44 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ (ΚΕΦ.155)
____________________
Α. Χρίστου και Ν. Ζένιου για Α. Χρίστου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τον Αιτητή.
____________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
(Δοθείσα Αυθημερόν)
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: O Aιτητής ζητά άδεια για να καταχωρίσει αίτηση με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για ακύρωση του εντάλματος σύλληψης του, ημερ.9.5.2024, που εκδόθηκε από Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, το κατώτερο Δικαστήριο.
Προβάλλονται ουσιαστικά δύο λόγοι στους οποίους θα βασιστεί για την ακύρωση του εντάλματος. Ότι εκδόθηκε καθ’ υπέρβαση δικαιοδοσίας γιατί από τη μαρτυρία που είχε τεθεί ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου δεν δημιουργείτο η αναγκαία εύλογη υπόνοια της διάπραξης από τον Αιτητή του αδικήματος της απόσπασης χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις, που ήταν το ένα από τα δύο αδικήματα για τα οποία είχε εκδοθεί το ένταλμα. Περαιτέρω, ότι δεν υπήρχε αναγκαιότητα για την έκδοση του και ότι με την έκδοση του παραβιάστηκε η αρχή της αναλογικότητας.
Το δεύτερο αδίκημα για το οποίο εκδόθηκε το ένταλμα, ήταν αυτό της συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος. Ο Αιτητής δεν αμφισβητεί ότι είχε τεθεί ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου μαρτυρία που τεκμηρίωνε εύλογη υπόνοια διάπραξης συνωμοσίας από τον ίδιο.
Σύμφωνα με το περιεχόμενο του όρκου που είχε τεθεί ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου, η παραπονούμενη ηλικίας 83 χρόνων δέχθηκε το απόγευμα της 1.5.2024 ένα τηλεφώνημα. Άκουσε πρώτα μια ανδρική φωνή να λέει κλαίγοντας «γιαγιά εττούμπαρα πάλε» και στη συνέχεια, άλλη ανδρική φωνή να παρουσιάζεται ως ιατρός, να ομιλεί ελληνική διάλεκτο και να ζητά χρήματα από την παραπονούμενη για το σκοπό διενέργειας εγχείρησης στον εγγονό της. Η παραπονούμενη μάζεψε €650 και τα έβαλε σε νάιλον κόκκινη τσάντα. Τότε ο προσποιούμενος τον ιατρό της είπε ότι θα στείλει κάποιο στο σπίτι της για να τα παραλάβει. Σε μικρό χρονικό διάστημα κατέφθασε στο σπίτι της ένας άνδρας. Του έδωσε την κόκκινη τσάντα. Την άνοιξε και μέτρησε τα χρήματα. Τότε κτύπησε το τηλέφωνο του και τον άκουσε να λέει με σπαστά ελληνικά «Μετρώ τα χρήματα και είναι εντάξει». Στη συνέχεια αυτός αποχώρησε. Η παραπονούμενη αντιλήφθηκε ότι επρόκειτο για απάτη, όταν στη συνέχεια μίλησε με συγγενικά της πρόσωπα.
Ότι ο άνδρας που την επισκέφθηκε στο σπίτι της ήταν ο Αιτητής βασίστηκε σε αναγνώριση του από την ίδια, μετά που από κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης εξακριβώθηκαν τα στοιχεία του αυτοκινήτου που χρησιμοποίησε και εξασφαλίστηκε φωτογραφία του την οποία η Αστυνομία επέδειξε στην παραπονούμενη. Δεν έγκειται εδώ η αμφισβήτηση. Αυτό που ο Αιτητής θέτει ως βάση για την επιχειρηματολογία του είναι ότι δεν είναι ένα από τα πρόσωπα που τηλεφώνησαν στην παραπονούμενη, γιατί η μαρτυρία ήταν ότι ομιλούσαν ο ένας κυπριακά, ο άλλος ελληνικά, ενώ ο ίδιος σπαστά ελληνικά.
Η επιχειρηματολογία του είναι αβάσιμη. Αυτό που μαρτυρήθηκε εναντίον του Αιτητή δημιουργούσε εύλογη υπόνοια ότι αυτός ενεχόταν και στο αδίκημα της απόσπασης χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις, ακόμα και αν δεν ήταν ένα από τα πρόσωπα που είχαν προβεί στις ψευδείς παραστάσεις από το τηλέφωνο. Η μαρτυρία ήταν ότι ο ρόλος του στην τέλεση του αδικήματος ήταν να επισκεφθεί την παραπονούμενη στο σπίτι της και να παραλάβει το ποσό που έτσι αποσπάστηκε με τις δια τηλεφώνου ψευδείς παραστάσεις των συνεργατών του που προηγήθηκαν και με τους οποίους φερόταν να είχε συνωμοτήσει για να διαπράξουν αυτό το αδίκημα.
Το αδίκημα ήταν σοβαρό και φαινόταν να είχε διαπραχθεί κατόπιν συνωμοσίας στην οποία ο Αιτητής ενεχόταν. Διαφαινόταν ότι οι συνεργοί ήταν τρείς, ίσως και περισσότεροι. Αναζητούνταν τεκμήρια της υπόθεσης, όπως περιγράφονται στον όρκο, μεταξύ άλλων ο ρουχισμός που φορούσε ο Αιτητής κατά την επίσκεψη του στο σπίτι της παραπονούμενης και είχε καταγραφεί από κλειστά κυκλώματα, το χρηματικό ποσό που είχε αποσπαστεί από την παραπονούμενη και η νάιλον κόκκινη τσάντα. Επομένως, το ένταλμα που εκδόθηκε ήταν αναγκαίο ώστε να εμποδιστεί ο Αιτητής από του να τα καταστρέψει ή αποκρύψει.
Το δε γεγονός ότι είχαν παρέλθει οκτώ ημέρες από τη διάπραξη των αδικημάτων, δεν αναιρούσε την αναγκαιότητα για την έκδοση του, όπως εισηγήθηκε ο Αιτητής. Πιθανό η διερεύνηση να ήταν πιο αποτελεσματική αν δεν παρατηρείτο η καθυστέρηση για την οποία δεν δόθηκαν εξηγήσεις. Δεν αποκλείεται τα τεκμήρια να είχαν ήδη καταστραφεί, όπως δεν αποκλειόταν να βρίσκονταν ακόμα στην κατοχή ή υπό τον έλεγχο του Αιτητή. Στην δεύτερη περίπτωση, αναμφίβολα υπήρχε κίνδυνος καταστροφής ή απόκρυψης τους εάν ο Αιτητής δεν συλλαμβάνετο, ενώ θα γνώριζε πλέον ότι η Αστυνομία τον θεωρούσε ύποπτο και τον αναζητούσε.
Ούτε και καταδεικνύεται συζητήσιμο ζήτημα ότι παραβιάστηκε η αρχή της αναλογικότητας δεδομένης της σοβαρότητας του αδικήματος. Το αδίκημα της απόσπασης χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις είναι εξ αντικειμένου σοβαρό. Ο νομοθέτης το κατατάσσει ως κακούργημα που επισύρει ποινή φυλάκισης πέντε χρόνια. Οι δε περιστάσεις κάτω από τις οποίες φέρεται να έχει διαπραχθεί, με οργάνωση και προσχεδιασμό με τη συνέργεια ομάδας προσώπων, συνηγορούσαν υπέρ του ότι επρόκειτο για ιδιαίτερα σοβαρή περίπτωση.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Χ. Μαλαχτός, Δ.