ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9(3)(γ) ΤΟΥ Ν.33/1964
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ
ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 3/2023
28 Ιουνίου, 2024
[Γ.N. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΤΡΕΟΥ, Α. ΔΑΥΙΔ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ
1. ΜΟΔΕΣΤΟΣ ΣΤΕΛΙΟΥ
2. ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΕΛΙΟΥ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ – ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΔΟΣΙΑΣ - ΣΤΗΝ ΈΦΕΣΗ ΑΡ. Ε59/2022, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 7.9.2023, ECLI:CY:AD:2023:A275
ΜΕΤΑΞΥ:
1. ΜΟΔΕΣΤΟΣ ΣΤΕΛΙΟΥ
2. ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΕΛΙΟΥ
Αιτητή
- και -
ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ (ΚΥΠΡΟΥ) ΛΤΔ
Καθ’ ης η Αίτηση
---------------------
Σ. Ζαννούπας, για Αιτητές
Κ. Σέργη, για Καθ’ ης η Αίτηση
------------------------
Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ.Ν. Γιασεμή.
----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ. Οι αιτητές, ενεργώντας διά του δικηγόρου τους, αιτούνται από το Ανώτατο Δικαστήριο, δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου του 1964, (Ν.33/1964), όπως αυτός έχει τροποποιηθεί, (ο Νόμος),:
«Απόφαση με την οποία να ανατρέπεται η απόφαση του Εφετείου στην Πολιτική Έφεση αρ. Ε59/2022, ημερομηνίας 7.9.2023, ECLI:CY:AD:2023:A275 και παραμερισμό της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου ημερομηνίας 24.5.2021.»
Για την υποβολή της πιο πάνω αίτησης χρησιμοποιήθηκε, ορθώς, το Έντυπο αρ. 1, που προβλέπεται στο Μέρος 2, Κανονισμός 9(1) των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 2023. Όπως και να έχει η αιτούμενη απόφαση εκ μέρους των αιτητών, ανωτέρω, σε περίπτωση που δοθεί άδεια και η υπόθεση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει επιτυχή έκβαση, σύμφωνα με τη δεύτερη επιφύλαξη του άρθρου 9(3)(γ) «…η απόφαση του Εφετείου αντικαθίσταται από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου» για ό,τι τούτο μπορεί να συνεπάγεται, σε κάθε, συγκεκριμένη, περίπτωση, δεδομένων και των προνοιών του άρθρου 25(3) του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, (Ν.14/960), όπως αυτός έχει τροποποιηθεί.
Να λεχθεί, εξαρχής, ότι αίτηση η οποία καταχωρίζεται, δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Νόμου, πρέπει, οπωσδήποτε, να ικανοποιεί με σχολαστικότητα τις πρόνοιες του. Τούτο, προκειμένου να διατυπώνεται με ακρίβεια το νομικό θέμα που προκύπτει από την απόφαση του Εφετείου και όλως ιδιαιτέρως ο λόγος για τον οποίο επιδιώκεται η παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Η βασική πρόνοια επί τούτου, προβλέπει τα εξής:
«9. (3) Από την 1η Ιουλίου 2023, το Ανώτατο Δικαστήριο-
(α) ……………………………………………………………………………………
(β) …………………………………………………………………………………….
(γ) αποφασίζει σε τρίτο και τελευταίο βαθμό βάσει αιτήσεως, η οποία υποβάλλεται από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ή οιονδήποτε των διαδίκων κατόπιν αδείας παραχωρουμένης υπό του ιδίου και κατόπιν προηγηθείσας διαδικασίας πολιτικής ή ποινικής εφέσεως επί νομικών θεμάτων τα οποία προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου και συναρτώνται με τη διαφοροποίηση πάγιας νομολογίας ή με την ανάγκη ορθής ερμηνείας, είτε πρωτογενούς είτε δευτερογενούς ουσιαστικής νομοθετικής διατάξεως, ή με μείζον ζήτημα δημοσίου συμφέροντος ή γενικής δημόσιας σημασίας ή συνοχής του δικαίου επί συγκρουομένων ή αντιφατικών αποφάσεων του Εφετείου, κατά την υπ’ αυτού ενασκουμένη πολιτική ή ποινική δικαιοδοσία:»
Στην πρώτη επιφύλαξή της, αναφέρεται, επικουρικά:
«Νοείται ότι, η συμφώνως των πιο πάνω, υποβαλλομένη αίτηση δέον να προσδιορίζει σαφώς τα προκύπτοντα από την οικεία απόφαση νομικά θέματα, ως και τους πλήρεις λόγους και τα αναγκαία στοιχεία τα υποστηρίζοντα το αίτημα, προκειμένου το Ανώτατο Δικαστήριο να αποφανθεί κατά πόσο θα παραχωρήσει την απαιτούμενη άδεια:…»
Το άρθρο 9(3)(γ), λοιπόν, συνοπτικά, προνοεί ότι με την αίτηση για άδεια προβάλλονται νομικά θέματα που προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου, τα οποία εξετάζονται υπό το πρίσμα των λόγων που προβλέπονται σε αυτό και επιδιώκουν την ευθυγράμμιση της νομολογίας επί συγκεκριμένης πτυχής του δικαίου ή αποφασίζουν σε σχέση με θέματα που ενδιαφέρουν, ιδιαιτέρως, το ευρύ κοινό. Όπως προκύπτει από την πρώτη επιφύλαξη, ανωτέρω, οι προβαλλόμενοι, σε κάθε περίπτωση λόγοι, πρέπει να υποστηρίζονται με επαρκή και συγκεκριμένη αιτιολογία, τα δε νομικά θέματα να προσδιορίζονται με σαφήνεια, υπό το φως και της εφετειακής απόφασης, αντικείμενο της αίτησης για άδεια. Τούτα, ώστε να παρατίθεται με ευκρίνεια η ανάγκη για «αντικατάσταση» της απόφασης του Εφετείου, ως η αίτηση. Ο πιο πάνω τρόπος προβολής αίτησης, δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Νόμου, προφανώς, περιορίζει στο ελάχιστο τους λόγους για τους οποίους δυνατό να ζητείται η παραχώρηση της αιτούμενης άδειας.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο προσδιορισμός των νομικών θεμάτων και των λόγων, για τους οποίους γίνεται επίκληση του άρθρου 9(3)(γ), παραπέμπει, εν μέρει, στους λόγους έφεσης ενώπιον του Εφετείου. Συγκεκριμένα, οι τέσσερις πρώτοι λόγοι έφεσης καταπιάνονται με την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να εξετάσει την ενώπιον του αίτηση για παραμερισμό απόφασης εκδοθείσας ερήμην, στη βάση της Δ.33 κ.5 αντί της Δ.16 κ.7 των ισχυόντων Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας. Στο πλαίσιο της παρούσας αίτησης, μόνο το νομικό θέμα αριθμός 3 εγείρει την πιο πάνω δικονομική αντιμετώπιση του Εφετείου από το εκδικάσαν Δικαστήριο και είναι τούτη νομικού περιεχομένου. Στα άλλα «νομικά θέματα» γίνεται αναφορά σε γεγονότα, μόνο. Για παράδειγμα, στο υπ’ αριθμό 1 αναφέρεται, «Λανθασμένα το Εφετείο εξέλαβε ότι η Αγωγή Αρ. 632/2015 του Ε.Δ. Λάρνακας ήταν ορισμένη για ακρόαση στις 24-05-2021». Παρόμοιο είναι και το υπ΄αριθμό 2, ενώ στο υπ’ αριθμό 4 αναφέρεται πως, «Με την απόφαση του Ημερομηνίας 07-09-2023 το Εφετείο δεν απένειμε δικαιοσύνη.»· εντελώς γενικό και απροσδιόριστο, ώστε να μην ικανοποιούνται ούτε κατά το ελάχιστο οι πρόνοιες, ανωτέρω, στο άρθρο 9(3)(γ) του Νόμου. Παρεμπιπτόντως, σημειώνεται πως οι πραγματικές συνθήκες υπό τις οποίες εκδόθηκε η προαναφερθείσα πρωτόδικη απόφαση, δεν είχαν καταστεί αντικείμενο της έφεσης. Ο πέμπτος λόγος έφεσης που αφορούσε στη διαταγή του εκδικάσαντος Δικαστηρίου σε σχέση με τα επιδικασθέντα έξοδα, άφησε αδιάφορους τους αιτητές.
Πλέον σημαντικό, όμως, είναι πως, σε σχέση με την απόφαση του Εφετείου, δεν προβάλλεται κάποιο νομικό θέμα το οποίο να εντάσσεται σε οποιοδήποτε από τους λόγους για τους οποίους θα μπορούσε να δοθεί άδεια από το Δικαστήριο τούτο. Συγκεκριμένα, υπό τον τίτλο «Λόγοι για χορήγηση άδειας από το Ανώτατο Δικαστήριο», παρατίθενται επτά λόγοι οι οποίοι αρχίζουν όλοι με τη φράση: «Για να αποφασιστεί σε τρίτο και τελευταίο βαθμό κατά πόσο …» και συμπληρώνεται στις επόμενες μία ή δύο γραμμές με αναφορά σε κάποιο γεγονός ή σε κάποιο νομικό ερώτημα. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο πρώτος λόγος και ο τέταρτος λόγος, οι οποίοι διατυπώνονται ως εξής:
«1ος λόγος: Για να αποφασιστεί σε τρίτο και τελευταίο βαθμό κατά πόσο στις 24-05-2021 η Αγωγή Αρ. 632/2015 του Ε.Δ. Λάρνακας ήταν ορισμένη για Ακρόαση ή όχι.
4ος λόγος: Για να αποφασιστεί σε τρίτο και τελευταίο βαθμό κατά πόσο στην Αίτηση των Αιτητών Ημερομηνία 18-10-2021 τύγχανε εφαρμογής η Δ.16 Θ.7 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.»
Στο ίδιο μοτίβο είναι και οι υπόλοιποι πέντε λόγοι. Επομένως, διαπιστώνεται πως ουδεμία αναφορά γίνεται σε κάποιο από τους λόγους που παρατίθενται στο άρθρο 9(3)(γ) του Νόμου, για τους οποίους μπορεί να παραχωρηθεί άδεια, δυνάμει αυτού. Στην πραγματικότητα, η αίτηση είναι ελλιπής.
Για τους λόγους που αναφέρονται πιο πάνω η αίτηση απορρίπτεται. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των καθ’ ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €2.000.-, πλέον Φ.Π.Α.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
/γκ