ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 75/2024)
7 Ιουνίου, 2024
[Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 11 KAI 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3, 3Α, 9, 11, 14, 15 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) (ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΤΙΚΟ) (ΑΡ.2) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2022
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΗ ΚΑΙ/Ή ΦΥΛΑΚΙΣΗ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΠΑΦΟΥ ΤΟΥ ALDEIMES MOHAMAD, EK ΣΥΡΙΑΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/Ή ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ, ΗΜ. 09/06/23 ΚΑΙ 08/06/23 ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/Ή ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ALDEIMES MOHAMAD, EK ΣΥΡΙΑΣ, ΝΥΝ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΠΑΦΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS AD SUBJICIENDUM.
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2008/115/ΕΚ ΑΡΘΡΟ 15, ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΑΡΘΡΟ 11(1)(2), ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (ΕΣΔΑ) ΑΡΘΡΑ 5(1) ΚΑΙ 6(1)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 6, 13, 14, 18ΠΓ ΚΑΙ 18ΠΣΤ (1)(4)(5)(6)(7) ΚΑΙ (8) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΝΟΜΟΥ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 29 ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟΥ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 3 ΤΟΥ 153(Ι)/2011 ΚΑΙ ΑΡΘΡΟΥ 15, 16 ΚΑΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΊΑΣ 115/2008/ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 16ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΚ) ΑΡ. 343/2003 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ 18ΗΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2003, ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΝΟΜΟΥ 7(Ι)/2007, ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΎΜΒΑΣΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (ΕΣΔΑ) ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30, 34 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ 1.ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, 2. ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ, 3. ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
......................
Κ. Σοφοκλέους (κα), για Κ. Σοφοκλέους & Ι. Ιωάννου Δ.Ε.Π.Ε., για τον Αιτητή.
Θ. Παπανικολάου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΔΑΥΙΔ, Δ.: Ο Αιτητής, αιτείται την έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus ad Subjiciendum, με το οποίο να κηρύσσεται παράνομη και/ή αντισυνταγματική η κράτηση του με σκοπό να απελαθεί από τη Δημοκρατία, η οποία άρχισε και συνεχίζεται στη βάση σχετικών διαταγμάτων τα οποία είχαν εκδοθεί στις 09.06.2023.
Στο ως άνω αίτημα, που υποστηρίζεται με ένορκη δήλωση της Ιωσηφίνας Ιωάννου, δικηγόρου στο δικηγορικό οίκο που εκπροσωπεί τον Αιτητή, αντέδρασε η Δημοκρατία, καταχωρώντας, στις 27.05.2024, Ειδοποίηση Πρόθεσης Ένστασης, που υποστηρίζεται με ένορκη δήλωση ίδιας ημερομηνίας, Λειτουργού στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης.
Παρεμβάλλεται ότι είναι η δεύτερη φορά που ο Αιτητής επικαλείται την εξουσία του Ανώτατου Δικαστηρίου για την έκδοση προνομιακού εντάλματος του είδους. Προηγήθηκε σχετική αίτησή του (Πολιτική Αίτηση Αρ. 31/2024), η οποία απορρίφθηκε από το Δικαστήριο στις 05.04.2024.
Ως αναδύεται από το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν υπόψη του Δικαστηρίου, ο Αιτητής, με ημερομηνία γέννησης 1.8.1998 και καταγωγή από τη Συρία, στις 08.12.2017 υπέβαλε στη Δημοκρατία αίτημα για διεθνή προστασία. Αφού εξετάσθηκε τούτο από την Υπηρεσία Ασύλου, στις 29.07.2019, του παραχωρήθηκε το καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας. Παρά την παραχώρηση της προστασίας που επιζητούσε, η στάση του απέναντι στους νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως κατέδειξε η μεταγενέστερη συμπεριφορά του, δεν ήταν η αναμενόμενη. Στις 07.04.2023, καταδικάστηκε από Δικαστήριο της Δημοκρατίας, συνολικά, σε 3 χρόνια φυλάκισης, για αδικήματα που σχετίζονται με τη συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος, διάρρηξη κατοικίας και κλοπής, μεταφορά πυροβόλου όπλου και άλλα εγκλήματα. Αμέσως μετά την αποφυλάκισή του, εκδόθηκαν εναντίον του, στις 09.06.2023, διατάγματα κράτησης και απέλασης, δυνάμει του άρθρου 14 του Περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου (Κεφ. 105). Ωστόσο, ενόψει του γεγονότος ότι αντιμετώπιζε ποινικές υποθέσεις για δύο άλλα αδικήματα, το σχετικό διάταγμα για απέλασή του αναστάληκε. Στις 05.10.2023, του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης ενός μηνός σε σχέση με ένα από αυτά. Με την αποφυλάκισή του, τον Νοέμβριο του 2023, αποφασίστηκε η προώθηση της απέλασής του. Αυτός είναι ο λόγος που ο Αιτητής εξακολουθεί έκτοτε να τελεί υπό κράτηση, στη βάση του εντάλματος κράτησης που εκδόθηκε ήδη από τις 09.06.2023, προς το σκοπό απέλασής του ως σχετικό διάταγμα ίδιας ημερομηνίας.
Δεν αμφισβητεί η ευπαίδευτη συνήγορος του Αιτητή τη νομιμότητα του διατάγματος κράτησης και απέλασης του τελευταίου. Το παράπονο της πλευράς του, ως υπέδειξε, εστιάζεται αποκλειστικά στη διάρκεια της κράτησης του Αιτητή, η οποία, ως υποδεικνύει, άρχισε και συνεχίζεται με την έκδοση των ως άνω διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, ημερομηνίας 09.06.2023. Ο τελευταίος, σημειώνει, επανέρχεται με νέο, δεύτερο αίτημα έκδοσης προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus σε σχέση με την ως άνω κράτησή του, προκρίνοντας το χρόνο που έχει παρέλθει τελώντας υπό κράτηση, (ένα περίπου χρόνο) χωρίς ταυτόχρονα να υπάρχει προοπτική ή χρονοδιάγραμμα για την απέλασή του.
Το ζήτημα του χρόνου κράτησης του Αιτητή προς το σκοπό της απέλασής του, απασχόλησε ήδη, στο πλαίσιο της προγενέστερης αίτησης του Αιτητή (πολιτική Αίτηση Αρ. 31/2024). Με δεδομένη την μεσολάβηση της ποινικής καταδίκης του στις 05.10.2023, μετά την έκδοση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του στις 09.06.2023 και την έκτιση της ποινής που του επιβλήθηκε στις Κεντρικές Φύλακες, το Δικαστήριο υπέδειξε μεταξύ άλλων, χωρίς τούτο να αμφισβητηθεί, ότι:
«Στην προκειμένη περίπτωση, βασικά, η κράτηση του αιτητή προς το σκοπό απέλασης του άρχισε από την 1.11.2023 όταν αυτός αποφυλακίστηκε, υπό τις συνθήκες που έχουν προαναφερθεί. Η προηγούμενη περίοδος, δεν μπορεί, βέβαια να ληφθεί υπόψη, λόγω της φυλάκισης που του είχε επιβληθεί κατά την αμέσως προηγούμενη περίοδο. Επομένως αυτός τελεί υπό κράτηση για σκοπούς του υπο αναφορά Νόμου, για περίοδο πέντε μηνών και μερικών ημερών.»
Μέσω της νέας, υπο συζήτηση αίτησης, η πλευρά του Αιτητή προκρίνει πως ο χρόνος ο οποίος συνολικά έχει διαρρεύσει με τον Αιτητή να τελεί υπο κράτηση, σε συνδυασμό με το γεγονός πως δεν φαίνεται να υπάρχει πραγματική προοπτική απέλασης στη χώρα καταγωγής του, ούτε έχουν γίνει ουσιαστικές ενέργειες για ενεργοποίηση και ολοκλήρωση της διαδικασίας απέλασης του τελευταίου μετά την απόρριψη του προηγούμενου, πανομοιότυπου αιτήματος του, ο Αιτητής δεν μπορεί να παραμένει επ’ αόριστο υπο κράτηση, χωρίς να υπάρχει προοπτική απομάκρυνσης του από τη Δημοκρατία.
Στην υπόθεση Δημητράκης Χ'Σάββας (1993) 1 Α.Α.Δ. 102, αναφέρθηκε ότι:
«Το Habeas Corpus ad subjiciendum είναι προνομιακή διαδικασία για τη διασφάλιση της ελευθερίας του πολίτη. Παρέχει αποτελεσματικό μέσο άμεσης απελευθέρωσης από παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε στη φυλακή, είτε σε ιδιωτικό χώρο, από Αρχή ή ιδιώτη. Απαραίτητη προϋπόθεση δι' έκδοση του εντάλματος η απόδειξη, εκ μέρους του αιτούντος, του παράνομου της κράτησης ή φυλάκισης (Βλέπε Καρφοπούλου (1998) 1 A.Α.Δ. 55).»
Ομοίως, στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Κυριάκου Ζάνα (2013) 1(Β) Α.Α.Δ. 1156, 1162-3 αναφέρθηκε ότι:
«Η ελευθερία του ατόµου είναι το ύψιστο αγαθό που πρέπει να διασφαλίζεται σε κάθε δηµοκρατική κοινωνία, διεπόµενη από το κράτος δικαίου. Σε περίπτωση παράνοµης κράτησης ή περιορισµού προσφέρεται η δυνατότητα στον πολίτη να αµφισβητήσει τη νοµιµότητα της τοιαύτης κράτησης, µέσω του προνοµιακού εντάλµατος Habeas Corpus Ad Subjiciendum.
Το ένταλµα Habeas Corpus είναι άµεσο δραστικό µέτρο για την απελευθέρωση ατόµου από παράνοµη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε αυτή ενεργείται από δηµοσία αρχή, ή ιδιώτη. Είναι µια θεραπεία η οποία επικεντρώνεται στο πρόσωπο που τελεί υπό κράτηση.»
Είναι γεγονός ότι η κράτηση, ως περιορισμός του δικαιώματος της ελευθερίας το οποίο διασφαλίζεται όχι μόνο από το Σύνταγμα, (Άρθρο 11) αλλά και από την ΕΣΔΑ (Άρθρο 5), δεν μπορεί να καθίσταται αυτοσκοπός, με την επ’ αόριστο αναβολή της απέλασης. Όπως χαρακτηριστικά τέθηκε στην υπόθεση Khlaief v. Δημοκρατίας (2003) 1 Α.Α.Δ. 1402:
«…Η κράτηση είναι περιορισμός του συνταγματικού δικαιώματος της ελευθερίας. Η απόκλιση επιτρέπεται από το Άρθρο 11.2(στ) “προς το σκοπό απελάσεως”. Δεν μπορεί να καθίσταται αυτοσκοπός με την επ΄ αόριστο αναβολή της απέλασης, ούτε να απολήγει ουσιαστικά σε αδικαιολόγητη κράτηση. Γενομένη με την προοπτική της απέλασης, εξυπακούεται ότι η απέλαση θα γίνει εντός του ευλόγου χρόνου που απαιτείται προς διευθέτηση της. Άλλως, ο λόγος της συνέχισης της καταρρέει. Τούτο επιτάσσει δε όχι μόνο το όλο πνεύμα του Άρθρου 11 προς το σκοπό προστασίας των δικαιωμάτων του αλλοδαπού αλλά και η ίδια η επιδίωξη της απέλασης που είναι η άνευ χρονοτριβής αποκατάσταση της νομιμότητας με το ακραίο και αποτελεσματικό μέτρο της απομάκρυνσης του διαπιστωθέντος μη δικαιούμενου να ευρίσκεται στη Δημοκρατία αλλοδαπού.»
Κατ’ επανάληψη έχει διακηρυχθεί από τη νομολογία ότι η διάρκεια της κράτησης προς το σκοπό της απέλασης, δεν εξετάζεται in abstracto, αλλά στη βάση των συγκεκριμένων γεγονότων μιας υπόθεσης. Εν πάση περιπτώσει, αυτή δεν μπορεί να είναι απεριόριστη. Περιορίζεται στο χρόνο που είναι εύλογος, λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων, για να γίνει κατορθωτή η απέλαση. (Fasel v. Δημοκρατίας Πολ. Εφ. 236/2015, ημερομηνίας 31.3.2016). Στην ΧΧΧ Al Lakoud, Πολ. Έφ. 95/20, ημερομηνίας 08.06.2021, ECLI:CY:AD:2021:A232, όπου η κράτηση είχε διαταχθεί για λόγους εθνικής ασφάλειας, υποδείχθηκε πως:
«Όπως ορθά επισημάνθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο, στην προκείμενη περίπτωση ο έλεγχος της διάρκειας της κράτησης δεν εξετάζετο μεμονωμένα, αλλά στο πλαίσιο των γεγονότων της υπόθεσης, επισημαίνοντας ότι εξετάζεται κατά πόσο οι ανάλογες και σχετικές διοικητικές διαδικασίες που διεξάγονται, εξετάζονται και συνδέονται με το λόγο κράτησης και ότι αυτές εκτελούνται χωρίς περιττές καθυστερήσεις.»
Ως έχει ήδη σημειωθεί, στην υπό συζήτηση περίπτωση δεν αμφισβητείται η νομιμότητα του σχετικού διατάγματος κράτησης και απέλασης του Αιτητή. Το παράπονο του τελευταίου, εστιάζεται στη διάρκεια της κράτησής του.
Με δεδομένο ότι ο Αιτητής αποτελεί Σύρο υπήκοο, δεν αμφισβητείται το γεγονός ότι λόγω της έκρυθμης κατάστασης που εξακολουθεί να επικρατεί στη συγκεκριμένη χώρα, σε συνάρτηση τούτο με διεθνείς υποχρεώσεις που ανέλαβε η Δημοκρατία αλλά και ως αποτέλεσμα Ευρωπαϊκής και εθνικής νομοθεσίας και νομολογίας, η απέλαση του στη συγκεκριμένη χώρα δεν είναι επί του παρόντος εφικτή. Σημειώνεται, επί τούτου, ότι γενική και αόριστη παρέμεινε η αναφορά εκ μέρους της ευπαίδευτης δικηγόρου που εμφανίστηκε για τη Δημοκρατία σε σχέση με τις προσπάθειες που γίνονται για απέλαση του Αιτητή σε τρίτη χώρα που στο μέλλον, ήθελε τυχόν δηλώσει διαθέσιμη να τον αποδεχθεί, χωρίς ωστόσο να τεθεί υπόψη του Δικαστηρίου οτιδήποτε που να συγκεκριμενοποιεί το όλο ζήτημα. Γεγονός παραμένει πως οι όποιες προσπάθειες καταβλήθηκαν για ενεργοποίηση και ολοκλήρωση της διαδικασίας απέλασης του Αιτητή, δεν καρποφόρησαν. Άλλωστε, τέτοιες προσπάθειες απέλασης προκρίθηκε ότι έγιναν και την προηγούμενη φορά που ο Αιτητής απευθύνθηκε στο Δικαστήριο για την έκδοση διατάγματος του είδους, χωρίς αυτές, εκ του αποτελέσματος, μέχρι σήμερα να καρποφορούν. Η ολοκλήρωση ποινικών διαδικασιών που προηγούμενα ή στην εξέλιξη των πραγμάτων αντιμετώπιζε ο αιτητής, όπως και η έκτιση της ποινής που του επιβλήθηκε, αποτελούν ασφαλώς παραμέτρους που λαμβάνονται υπόψη, κρινόμενες ενίοτε, αρκούντως ικανές να δικαιολογήσουν την παράταση του χρόνου κράτησης προς το σκοπό απέλασης. Όπως και η στάση του σε διαδικασίες που κατά περίπτωση κρίνονται αναγκαίες για την προώθηση και ολοκλήρωση της διαδικασίας απέλασης. Στην περίπτωση του Αιτητή, καθ’ ον χρόνο ο τελευταίος σε προγενέστερο χρόνο είχε απευθυνθεί στο Δικαστήριο επιζητώντας την έκδοση σχετικού διατάγματος, συνεκτιμήθηκαν τέτοια ζητήματα, όπως γίνεται τούτο και στο πλαίσιο της παρούσας. Πέραν όμως και ανεξάρτητα από τη συνδρομή ή μη του Αιτητή στο διαρρεύσαν χρονικό διάστημα, ούτε από την πλευρά της Δημοκρατίας φαίνεται να αναλήφθηκε οποιαδήποτε ουσιαστική πρωτοβουλία ή να εφαρμόστηκε άλλη μέθοδος, ικανές να οδηγήσουν στην ολοκλήρωση της από μακρού χρόνου διαταχθείσας απέλασης του Αιτητή. Από την 01.11.2023 μέχρι σήμερα, έχει παρέλθει αρκετός χρόνος (πέριξ των οχτώ μηνών) χωρίς να ολοκληρωθεί η διαδικασία απομάκρυνσης του ενώ η προοπτική ολοκλήρωσης της, για τους λόγους που πιο πάνω έχουν αναφερθεί και υπό τις επικρατούσες συνθήκες (νομικές και πραγματικές), φαίνεται να είναι, αν όχι αδύνατη, εξαιρετικά αμφίβολη. Υπο τις ως άνω περιστάσεις, παραμένει ορατό το ενδεχόμενο ο τελευταίος να βρίσκεται επ’ αόριστο υπό κράτηση, εν αναμονή της απέλασής του. Ως υποδείχθηκε στην Hawillo v. Δημοκρατίας κ.α. (1977) 1 Α.Α.Δ. 1615, δεν δικαιολογείται η κράτηση προσώπου ενόψει του γεγονότος ότι οι προσπάθειες που καταβλήθηκαν για απέλαση του δεν καρποφόρησαν. Σε μια τέτοια περίπτωση, σημειώθηκε, η περαιτέρω κράτηση του θα παραβιάζει τις πρόνοιες του άρθρου 5 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά και του άρθρου 11 του Συντάγματος.
Υπό το σύνολο των περιστάσεων που περιβάλλουν την υπό συζήτηση περίπτωση και τον Αιτητή, η συνέχιση της κράτησης του τελευταίου, κατ’ επίκληση του διατάγματος κράτησης και απέλασης του, ημερομηνίας 09.06.2023, δεν φαίνεται να δικαιολογείται. Η διαδικασία για την απομάκρυνσή του δεν εξελίχθηκε κατά τρόπο που να δικαιολογείται, πλέον, η διατήρηση της κράτησής του. Επιβάλλεται, συνακόλουθα, η αιτούμενη παρέμβαση του Δικαστηρίου.
Η Αίτηση εγκρίνεται.
Εκδίδεται προνομιακό ένταλμα Habeas Corpus ad Subjiciendum και διατάσσεται όπως η Αιτητής αφεθεί ελεύθερος.
Τα έξοδα της Αίτησης, υπέρ του Αιτητή και εναντίον της Δημοκρατίας, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
/κβπ