ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
Δικαιοδοσία δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Ν. 33/1964
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ
(Αρ. Αίτησης 12/2024)
9 Ιουλίου 2024
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ
1. ΝΙΚΟΥ ΕΓΓΛΕΖΟΥ
2. ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΛΕΖΟΥ ΚΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΛΤΔ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ, ΑΡ. ΥΠΟΘΕΣΗΣ: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΥΠ’ ΑΡ. 295/2018, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28/03/2024
Μεταξύ:
1. ΝΙΚΟΥ ΕΓΓΛΕΖΟΥ
2. ΝΙΚΟΣ Δ. ΕΓΓΛΕΖΟΣ ΚΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΙΣΕΙΣ ΛΙΜΙΤΕΔ
Εφεσειόντων,
ν.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΦΑΡΙΔΗΣ ΕΣΤΕΗΤ ΛΙΜΙΤΕΔ
Εφεσίβλητης.
Γ. Φ. Πιττάτζης για Γιώργος Φ. Πιττάτζης Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές.
Χάρης Κυριακίδης Δ.Ε.Π.Ε., για την Καθ΄ ης η Αίτηση.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από την Εφραίμ, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Η Καθ΄ ης η Αίτηση καταχώρισε την Αίτηση Ε19/2014 ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου-Ενοικιάσεων Λευκωσίας-Λάρνακας Αμμοχώστου, Τμήμα Αμμοχώστου, με την οποία ζητούσε διάταγμα ανάκτησης κατοχής του ιδιοκτησίας της καταστήματος το οποίο ενοικίαζε από το 1996 ο Αιτητής 1 και χρησιμοποιούσε ως εστιατόριο, πλέον τα καθυστερημένα ενοίκια και τα ενοίκια μέχρι την εκκένωση και παράδοση σε αυτή. Η Αιτήτρια 2 ήταν αυτή που κατά καιρούς κατέβαλλε εκ μέρους του Αιτητή 1 το ενοίκιο για το εν λόγω κατάστημα.
Κατόπιν ακρόασης, το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε το διάταγμα ανάκτησης κατοχής με εννέα μήνες αναστολή και απόφαση για τα ενοίκια υπέρ της Καθ’ ης και εναντίον του Αιτητή 1. Απέρριψε την Αίτηση εναντίον της Αιτήτριας 2. Απέρριψε όμως και την ανταπαίτηση της τελευταίας.
Οι Αιτητές καταχώρισαν την έφεση 295/2018 εναντίον της εν λόγω απόφασης. Ένας από τους λόγους έφεσης ήταν πως το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε στη νομική ερμηνεία και κατάληξη του ότι παρά το γεγονός ότι για το επίδικο υποστατικό δεν είχαν εκδοθεί πολεοδομική άδεια, άδεια οικοδομής ούτε και πιστοποιητικό έγκρισης και δεν είχε εκδοθεί άδεια λειτουργίας από τον ΚΟΤ, η Καθ΄ ης ιδιοκτήτρια είχε δικαίωμα είσπραξης του ενοικίου.
Επί αυτού του λόγου έφεσης, το Εφετείο υιοθέτησε το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι το επίδικο υποστατικό είχε άδεια λειτουργίας από τον ΚΟΤ μέχρι και το 2006 και έκτοτε ο Αιτητής 1 μπορούσε να λάβει άδεια εφόσον προσκομίζονταν τα απαραίτητα πιστοποιητικά και κατέβαλλε το σχετικό τέλος. Το Εφετείο κατέληξε ότι, παρόλο που δεν υπήρχαν άδειες, και συγκεκριμένα άδεια οικοδομής και πολεοδομική άδεια, εντούτοις υπήρχε αίτηση για καλυπτική άδεια οικοδομής και ότι, με βάση τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, οι Αιτητές προέβησαν σε προσθηκομετατροπές στο εστιατόριο και σε άλλα μέρη του κτιρίου, οι οποίες πρόσθεσαν στο υφιστάμενο πρόβλημα της ανυπαρξίας των αδειών, για τις οποίες η Καθ’ ης κατάγγειλε τους Αιτητές στον Δήμο Παραλιμνίου και καταχώρισε ιδιωτική ποινική υπόθεση εναντίον τους. Το Εφετείο δεν δέχθηκε τη θέση των Αιτητών ότι εφαρμόζετο το λατινικό αξίωμα «ex turpi causa non oritur action» καθότι δεν υπήρχε παρανομία στη σύμβαση ενοικίασης και κατέληξε ότι ο Αιτητής 1 λειτουργούσε το εστιατόριο απρόσκοπτα, δυνάμει συμφωνίας η οποία δεν ήταν παράνομη, από το οποίο μάλιστα αποκόμιζε όφελος.
Το Εφετείο απέρριψε και όλους τους υπόλοιπους λόγους έφεσης, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση στην ολότητα της και απορρίπτοντας την έφεση.
Ακολούθησε η καταχώριση από τους Αιτητές της παρούσας Αίτησης με την οποία ζητούν άδεια για την εκδίκαση θέματος που προκύπτει από την απόφαση του Εφετείου ημερ. 28.3.2024 ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2024.
Οι λόγοι ένστασης της Καθ’ ης συνοψίζονται ως ακολούθως:
(i) Η Αίτηση δεν προσδιορίζει σαφώς τα προκύπτονται από την απόφαση του Εφετείου και δεν υπάρχει ξεχωριστή αιτιολογία για το καθένα όπως προνοούν οι περί Διαδικαστικοί Κανονισμοί του Ανώτατου Δικαστηρίου του 2023.
(ii) Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας.
(iii) Η Αίτηση καταχωρίστηκε κακόπιστα και ή καταχρηστικά.
Το άρθρο 9(3)(γ) του Ν.14/60 προνοεί ότι άδεια δίδεται νοουμένου ότι η αίτηση αφορά σε νομικά θέματα που προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου «τα οποία συναρτώνται με τη διαφοροποίηση πάγιας νομολογίας ή με την ανάγκη ορθής ερμηνείας, είτε πρωτογενούς είτε δευτερογενούς ουσιαστικής νομοθετικής διατάξεως, ή με μείζον ζήτημα δημοσίου συμφέροντος ή γενικής δημόσιας σημασίας ή με ζήτημα συνοχής του δικαίου επί συγκρουόμενων ή αντιφατικών αποφάσεων του Εφετείου κατά την υπ’ αυτού ενασκούμενη πολιτική ή ποινική δικαιοδοσία».
Η πρώτη επιφύλαξη του εν λόγω άρθρου απαιτεί όπως η αίτηση προσδιορίζει σαφώς τα νομικά θέματα που προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου, καθώς επίσης τους πλήρεις λόγους και τα αναγκαία στοιχεία που τα υποστηρίζουν.
Στον Κανονισμό 9 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανώτατου Δικαστηρίου του 2023, προβλέπεται πως η αίτηση για χορήγηση άδειας δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Ν.33/1964 υποβάλλεται σύμφωνα με το συνημμένο Έντυπο 1. Σε αυτή επισυνάπτονται, μεταξύ άλλων, η «Έκθεση νομικών θεμάτων που προκύπτουν από την απόφαση του Εφετείου σε ξεχωριστές αριθμημένες παραγράφους και ξεχωριστή αιτιολογία για το κάθε ένα».
Η παρούσα Αίτηση, ομολογουμένως, δεν έχει συνταχθεί σύμφωνα με τον προβλεπόμενο τύπο. Στο Μέρος που τιτλοφορείται «Η Απόφαση του Εφετείου», μετά την αναφορά των στοιχείων της εν λόγω απόφασης, περιέχεται ο τίτλος «Αιτούμενη Απόφαση από το Ανώτατο Δικαστήριο» και ακολούθως τα εξής:
«Δήλωση ή και Απόφαση ή και Διάταγμα ότι πρέπει να παραχωρηθεί άδεια από το Ανώτατο Δικαστήριο για να παραπεμφθούν προς ακρόαση από το Ανώτατο τα κάτωθι θέματα της Έφεσης 295/2018 για τα οποία το Εφετείο έσφαλε.
1. Δήλωση ότι η απόφαση του Εφετείου ότι η ανυπαρξία άδειας οικοδομής, πιστοποιητικού έγκρισης και άδειας του ΚΟΤ για ένα εστιατόριο δεν συνιστά κώλυμα στην διεκδίκηση ενοικίων γιατί δεν εφαρμόζεται το αξίωμα EX TURPI CAUSA NON ORITUS ACTIO είναι λανθασμένη και αντίθετη με τη Νομολογία.
2. Δήλωση ή και διάταγμα ή και απόφαση για ακύρωση της απόφασης του Εφετείου στην Έφεση … 295/2018 ημερομηνία απόφασης 28/3/2024 με την οποία έκρινε ότι στα γεγονότα της επίδικης υπόθεσης με δεδομένο ότι το εστιατόριο κτίσθηκε α) χωρίς άδεια οικοδομής και β) για το οποίο δεν δόθηκε πιστοποιητικό έγκρισης γ) ούτε άδεια του ΚΟΤ δ) ενώ οι ιδιοκτήτες είχαν συμβατική υποχρέωση έκδοσης άδειας του ΚΟΤ. Ότι αυτά όλα δεν συνιστούσαν κώλυμα στον ιδιοκτήτη Αιτητή-Εφεσίβλητο στη διεκδίκηση ενοικίων για τέτοιο εστιατόριο στη βάση της θέσης του Εφεσείοντα ότι αυτά τα γεγονότα συνιστούσαν κώλυμα διεκδίκησης ενοικίων από το νομικό αξίωμα EX TURPI CAUSA NON ORITUS ACTIO.»
Στην Έκθεση Νομικών Θεμάτων αναφέρονται διάφοροι τίτλοι με πρώτο «Πρώτα τα Αδιαφιλονίκητα Γεγονότα» και ακολουθεί η παράθεση διαφόρων γεγονότων σε σχέση με την ύπαρξη ή μη αδειών για το επίδικο εστιατόριο, και αναφορά στους δικογραφημένους ισχυρισμούς και στην προώθηση πρωτόδικα της θέσης περί εφαρμογής του ανωτέρου λατινικού αξιώματος, καθώς επίσης στην απόρριψη αυτής της θέσης τόσο από το πρωτόδικο όσο και από το Εφετείο. Ακολουθεί νέος τίτλος «Οι παρανομίες», στις οποίες γίνεται παραπομπή στο τι προνοούν διάφορα άρθρα των περί Κέντρων Αναψυχής Νόμων του 1985 μέχρι 1999 και του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149, και των περί Κέντρων Αναψυχής Κανονισμών του 1986, ΚΔΠ 265/86. Ο επόμενος τίτλος είναι «Ex Turpi Causa Non Oritur Actio» στον οποίο γίνεται παραπομπή σε σχετική νομολογία επί αυτού του αξιώματος. Ακολουθούν τίτλος «Λίγα Σχόλια επί των Ανωτέρω Δεδομένων» και «Το Κοινοδίκαιο» με εισήγηση περί εφαρμογής του στην υπό κρίση υπόθεση, με καταληκτική παρατήρηση ότι ενώ το Εφετείο ανέφερε ότι σε κάποιο στάδιο εκδόθηκε πολεοδομική άδεια, αυτή εκδόθηκε στην πορεία και δεν είχε σχέση με «την σωρεία των παρανομιών που εγίνοντο». Τέλος, αναφέρεται ότι «τα Πρωτόδικα Δικαστήρια παρεβίασαν και το Νόμο και τη Νομολογία και θα πρέπει να δοθεί άδεια για να αποφασίσει το θέμα το Ανώτατο Δικαστήριο».
Είναι προφανές ότι η Αίτηση δεν περιλαμβάνει το προβλεπόμενο στους Κανονισμούς και στον Νόμο μέρος στο οποίο εκτίθενται σε ξεχωριστές παραγράφους τα νομικά θέματα για τα οποία ζητείται η άδεια προς εκδίκαση σε τρίτο βαθμό από το Ανώτατο Δικαστήριο με τη ξεχωριστή αιτιολογία γιατί θα πρέπει να δοθεί η αιτούμενη άδεια για αυτά. Αντί αυτού στο μέρος αυτό, περιλαμβάνονται γεγονότα, λανθασμένες, κατά τους Αιτητές, κρίσεις τόσο του πρωτόδικου Δικαστηρίου όσο και του Εφετείου επί αυτών, νομική ανάλυση του λατινικού αξιώματος και σχολιασμός, τα οποία ουδόλως συνάδουν με αυτά που απαιτούνται για σκοπούς της υπό κρίση διαδικασίας και εν πάση περιπτώσει ξεφεύγουν παντελώς του πλαισίου αυτής που περιορίζεται σε νομικά ζητήματα.
Ακόμα και αν ήθελε θεωρηθεί ότι τα νομικά θέματα περιέχονται στο μέρος της απόφασης του Εφετείου, αυτά ως είναι διατυπωμένα δεν περιορίζονται σε αμιγώς νομικά ζητήματα αλλά βασικά αποσκοπούν στην αναθεώρηση της απόφασης του Εφετείου σε τρίτο βαθμό και μάλιστα σε κρίση επί των γεγονότων για τα οποία οι Αιτητές θέτουν υπόβαθρο το οποίο δεν αποτελεί την κρίση του Εφετείου.
Θεωρούμε χρήσιμο να αναφέρουμε πως τέτοιας φύσης αιτήσεις θα πρέπει να διατυπώνουν με κάθε σαφήνεια καθαρά νομικό θέμα, ούτως ώστε η απάντηση του να αφορά όχι μόνο στην υπό κρίση υπόθεση αλλά και να αποτελεί γενικότερη καθοδήγηση επί του ζητήματος. Αυτός φαίνεται να είναι ο σκοπός του Νομοθέτη μέσω του άρθρου 9(3)(γ) το οποίο αφορά αποκλειστικά σε νομικά θέματα τα οποία συναρτώνται με διαφοροποίηση της υφιστάμενης νομολογίας, ορθή ερμηνεία νομοθεσίας και γενικά ζητήματα γενικής σημασίας και συμφέροντος.
Υπό το φως όλων των πιο πάνω, καταλήγουμε ότι η Αίτηση δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται.
Επιδικάζονται €2.000 έξοδα υπέρ της Καθ’ ης η Αίτηση και εναντίον των Αιτητών, πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.