ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 140/2016)
17 Ιουλίου, 2024
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στές]
GEORGE VARELLAS LTD
Εφεσείοντες,
ν.
PHOTO STRATOS LTD
Εφεσίβλητοι.
...............
Ντ. Σαβεριάδης, για Σαβεριάδης & Σία ΔΕΠΕ, για τους Εφεσείοντες.
Β. Ιωάννου, για τους Εφεσίβλητους.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και
θα δοθεί από την Εφραίμ, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Με την παρούσα Έφεση προσβάλλεται ως λανθασμένη η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να απορρίψει την ανταπαίτηση των Εφεσειόντων. Αυτή αφορούσε σε υπόλοιπο λογαριασμού για την πώληση από τους Εφεσείοντες στους Εφεσίβλητους μιας φωτοτυπικής μηχανής.
Οι Εφεσίβλητοι ήγειραν την αγωγή ζητώντας το ποσό των €26.180 το οποίο είχαν καταβάλει για την αγορά της φωτοτυπικής πλέον αποζημιώσεις ύψους €15.000 για απώλεια κερδών, λόγω του ότι αυτή ήταν κατ’ ισχυρισμό ελαττωματική και παρουσίαζε προβλήματα στην εκτύπωση και στην ποιότητα της εικόνας. Οι Εφεσείοντες αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς των Εφεσίβλητων και ισχυρίστηκαν ότι δικαιούνται στην πληρωμή του υπολοίπου του λογαριασμού που ανέρχεται στο ποσό των €6.730,25, το οποίο αποτελεί τον ΦΠΑ επί της τιμής πώλησης και την αξία προϊόντων τα οποία παραδόθηκαν στους Εφεσίβλητους, το οποίο και ανταπαιτούν.
Κατόπιν ακρόασης, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν δέχθηκε τη μαρτυρία των Εφεσίβλητων και έκρινε ως αξιόπιστη τη μαρτυρία των Εφεσειόντων. Επομένως, απέρριψε την αγωγή. Ταυτόχρονα απέρριψε και την ανταπαίτηση στη βάση του ότι οι Εφεσείοντες απέτυχαν να αποδείξουν την οφειλή του αξιούμενου ποσού.
Όπως έχει ήδη λεχθεί, η Έφεση αφορά μόνο στην απόρριψη της ανταπαίτησης. Στο πλαίσιο της Έφεσης, υπήρξε εμφάνιση εκ μέρους των Εφεσίβλητων και δήλωση ότι αυτοί δεν θα λάμβαναν μέρος στη διαδικασία αλλά θα ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της Έφεσης. Έτσι, οι Εφεσίβλητοι δεν καταχώρισαν περίγραμμα αγόρευσης και δεν εμφανίστηκαν καν κατά την ακρόαση της Έφεσης η οποία διεξήχθη με την εμφάνιση μόνο των Εφεσειόντων.
Θεωρούμε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε ως προς την κατάληξη του πως δεν απεδείχθη η ανταπαίτηση. Και τούτο καθότι το ύψος και η οφειλή του εν λόγω ποσού ήταν παραδεκτή στο δικόγραφο των Εφεσειόντων και επομένως δεν απαιτείτο οποιαδήποτε μαρτυρία προς απόδειξη τούτου. Συγκεκριμένα, στην υπεράσπιση τους, την οποία υιοθετούν και επαναλαμβάνουν στην ανταπαίτηση τους, οι Εφεσείοντες αναφέρουν ότι σύμφωνα με την κατάσταση λογαριασμού των Εφεσίβλητων κατά ή περί τις 15.1.2012 οι τελευταίοι όφειλαν στους Εφεσείοντες το συνολικό ποσό των €6.730,25. Στην απάντηση στην υπεράσπιση, την οποία υιοθετούν και επαναλαμβάνουν στην υπεράσπιση στην ανταπαίτηση τους, οι Εφεσίβλητοι παραδέχονται το περιεχόμενο της εν λόγω παραγράφου.
Είναι πολύ καλά γνωστή η νομική αρχή ότι τα επίδικα θέματα καθορίζονται από τα δικόγραφα (βλ. Παπαγεωργίου v. Κλάππα (1991) 1(A) A.A.Δ. 24). Όπου ένας ισχυρισμός είναι παραδεκτός στη δικογραφία, τότε δεν απαιτείται μαρτυρία προς απόδειξη αυτού. Παραπέμπουμε στις υποθέσεις Λυσιώτης v. Αχιλλέως κ.ά (1998) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1567 και Επενδυτικό Συγκρότημα Συνεργατικών Εταιρειών Λευκόνοικο Λτδ v. Χατζηγαβριήλ κ.ά., Πολ. Έφ. Αρ. 450/2011, ημερ. 13.7.2022, ECLI:CY:AD:2022:D300.
Ούτε και κατά την ακρόαση αμφισβητήθηκε το εν λόγω ποσό. Στην αντεξέταση του ο πρώτος μάρτυρας, διευθυντής, των Εφεσίβλητων δέχθηκε ότι οφείλεται το εν λόγω ποσό το οποίο αντιπροσωπεύει τον ΦΠΑ και αναλώσιμα προϊόντα τα οποία παραδόθηκαν από τους Εφεσείοντες στους Εφεσίβλητους. Η μεταγενέστερη γενική και αόριστη άρνηση του για το εν λόγω ποσό δεν συνάδει με τη δικογραφημένη θέση των Εφεσίβλητων και επομένως δεν θα μπορούσε να γίνει δεκτή. Κατά τη μαρτυρία του πρώτου μάρτυρα των Εφεσειόντων, διευθυντή των Εφεσίβλητων, αυτός κατέθεσε τη σχετική κατάσταση λογαριασμού η οποία δεικνύει το υπόλοιπο, το οποίο και δεν αμφισβητήθηκε, παρά μόνο του υποβλήθηκαν κάποιες ερωτήσεις στην αντεξέταση του αναφορικά με το χαρτί που παραδόθηκε για την εκτύπωση φωτογραφιών.
Επομένως, το πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε ως προς τη διαπίστωση πως οι Εφεσίβλητοι αρνήθηκαν το υπόλοιπο, το οποίο ήταν παραδεκτό. Συνακόλουθα έσφαλε και ως προς την αναγκαιότητα μαρτυρίας για την απόδειξη του περιεχόμενου της κατάστασης λογαριασμού. Η διαπίστωση πως δεν έχουν διαχωριστεί τα ποσά του ΦΠΑ και των αναλώσιμων «στον βαθμό που απαιτείται από τη νομολογία» κρίνεται άστοχη, εφόσον αυτά ήταν παραδεκτό σε τι αφορούσαν. Οι αποφάσεις (A. L. Mantovani & Sons Ltd v. Christis Travel & Tourism Ltd (1999) 1(Α) Α.Α.Δ. 156, Marketrends Insurance Ltd v. Μιχαήλ κ.ά. (2006) 1(Α) Α.Α.Δ. 734, D & G Products Ltd v. Premixco Asphalting Company Ltd (1999) 1(A) A.A.Δ. 263 και Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ v. Σταυρινού (2005) 1(Β) Α.Α.Δ. 1390), στις οποίες παρέπεμψε το πρωτόδικο Δικαστήριο απαιτούσαν την απόδειξη του περιεχόμενου λογαριασμού με μαρτυρία εκεί βεβαίως όπου το υπόλοιπο δεν είναι παραδεκτό και αμφισβητείται, κάτι το οποίο διακρίνει τις εν λόγω αποφάσεις από την παρούσα περίπτωση.
Ως εκ τούτου η Έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση αναφορικά με την ανταπαίτηση παραμερίζεται. Εκδίδεται απόφαση στην ανταπαίτηση υπέρ των Εφεσειόντων και εναντίον των Εφεσίβλητων για το ποσό των €6.730,25 πλέον νόμιμο τόκο. Συνακόλουθα η πρωτόδικη διαταγή για τα έξοδα της ανταπαίτησης επίσης παραμερίζεται. Τα έξοδα της ανταπαίτησης επιδικάζονται υπέρ των Εφεσειόντων και εναντίον των Εφεσίβλητων, όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή του πρωτόδικου Δικαστηρίου και εγκριθούν από τον αρμόδιο Δικαστή.
Τα έξοδα της Έφεσης εκ €1.600, πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ των Εφεσειόντων και εναντίον των Εφεσίβλητων.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/κβπ