ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 4/2024)
9 Ιουλίου 2024
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στές]
ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ.190/2023
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤA ΑΡΘΡA 3 ΚΑΙ 9 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ 1964 ΕΩΣ (ΑΡ.3) ΤΟΥ 2022
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ 2018 ΚΑΙ 2023
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ Μ. Ρ., ΕΚ ΛΕΜΕΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΕΡΕΥΝΑΣ Η/ΝΙΑΣ 19/09/2023 ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΓΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΛΥΟΜΕΝΗΣ ΟΙΚΙΑΣ ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ, ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΩΝ ΑΡ. 27 ΚΑΙ 28 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ, ΚΕΦ.155 ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 29(3) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΟΤΡΟΠΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ 1977 (Ν.29/1977)
____________________
Αίτηση ημερ. 19.4.24 για τροποποίηση Ειδοποίησης Έφεσης
Χ. Καραολίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄ μαζί με Μ. Μασούρα (κα), Δικηγόρο της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Εφεσείοντα/Αιτητή.
Α. Χρίστου μαζί με Ν. Ζένιο, για Α. Χρίστου & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τον Εφεσίβλητο/Καθ΄ου η Αίτηση.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και
θα δοθεί από την Εφραίμ, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Μετά από την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari με το οποίο ακυρώθηκε το ένταλμα έρευνας οικίας ημερ. 19.9.2023 σχετικά με διερευνώμενη υπόθεση ναρκωτικών, ο Εφεσείων καταχώρισε την παρούσα Έφεση προβάλλοντας δύο λόγους έφεσης. Ο πρώτος αφορά στο ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα ακύρωσε το ένταλμα έρευνας στη βάση του ότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για την έκδοση του και ειδικότερα ότι δεν υπήρχε εύλογη υποψία που να διασυνδέει την οικία με τα αναζητούμενα πράγματα. Με τον δεύτερο λόγο έφεσης αποδίδεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη στο σύνολο της τη μαρτυρία προς υποστήριξη του αιτήματος για την έκδοση του εντάλματος έρευνας και η οποία δημιουργούσε εύλογη υποψία, με αποτέλεσμα να καταλήξει σε λανθασμένα ευρήματα.
Μετά την καταχώριση του περιγράμματος αγόρευσης του Εφεσείοντα σύμφωνα με τις οδηγίες του Δικαστηρίου, ο τελευταίος καταχώρισε την υπό κρίση Αίτηση με την οποία ζητά την προσθήκη των ακόλουθων λόγων έφεσης:
Τρίτος Λόγος Έφεσης
Tο πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα υπερέβη τη δικαιοδοσία του ως αυτή προκύπτει από τον Νόμο και τη νομολογία καθότι προέβη σε έλεγχο της ορθότητας της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου και όχι σε έλεγχο της νομιμότητας της.
Τέταρτος Λόγος Έφεσης
To πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε με πλάνη αναφορικά με τα γεγονότα της υπόθεσης και συγκεκριμένα αναφορικά με τα «αναζητούμενα» από την Αστυνομία αντικείμενα, τα οποία εύλογα αναμενόταν να εντοπιστούν και εσφαλμένα περιόρισε τα αναζητούμενα πράγματα στις ναρκωτικές ουσίες.
Πέμπτος Λόγος Έφεσης
Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα ακύρωσε το ένταλμα έρευνας αφού ενήργησε με πλάνη περί το νόμο και συγκεκριμένα το άρθρο 27 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155.
Η Αίτηση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση γραμματειακού λειτουργού της Νομικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας. Η ενόρκως δηλούσα ισχυρίζεται ότι κατά τη μελέτη και ετοιμασία του περιγράμματος αγόρευσης διαπιστώθηκαν τα ζητήματα για τα οποία κρίθηκε αναγκαία η προσθήκη των προτεινόμενων λόγων έφεσης. Αναφέρει πως οι λόγοι είναι άμεσα σχετικοί με τους υφιστάμενους και δεν επιχειρείται η αλλαγή της ουσίας της Έφεσης. Γι’ αυτό θεωρεί ότι δικαιολογείται η έγκριση της Αίτησης.
Ο Εφεσίβλητος – Καθ’ ου καταχώρισε ένσταση οι λόγοι της οποίας συνοψίζονται ως εξής:
1. Η Αίτηση βασίζεται σε λανθασμένη νομική βάση.
2. Με τον τρίτο προτεινόμενο λόγο επιδιώκεται η εισαγωγή νέου εφέσιμου θέματος και η ανεπίτρεπτη διεύρυνση των επίδικων θεμάτων της Έφεσης.
3. Οι δύο πρώτοι προτεινόμενοι λόγοι δεν συνιστούν έγκυρους λόγους έφεσης.
4. Η αιτιολογία των δύο τελευταίων λόγων έφεσης αποτελούν επανάληψη των υφιστάμενων λόγων έφεσης και επομένως η προσθήκη τους δεν είναι αναγκαία.
5. Η Αίτηση καταχωρίστηκε καταχρηστικά και με μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση.
Η ένσταση συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του Εφεσίβλητου – Καθ’ ου ο οποίος βασικά επαναλαμβάνει και αναλύει τους λόγους ένστασης.
Η τροποποίηση έφεσης επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου η οποία ασκείται με γνώμονα το συμφέρον της δικαιοσύνης και με βάση τα δεδομένα της κάθε υπόθεσης. Αυτή η αρχή έχει μεταξύ άλλων τονιστεί στις υποθέσεις Waterworld Holdings Ltd v. Δημοκρατίας (2016) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2129 και Φακοντής v. Βρυωνή (2003) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1714. Στην τελευταία υπόθεση λέχθηκε επίσης ότι τροποποιήσεις οι οποίες βασικά επεξηγούν με πληρέστερο τρόπο τους υφιστάμενους λόγους έφεσης εγκρίνονται, ενώ τροποποιήσεις οι οποίες συνεπάγονται την ανάπλαση της έφεσης δεν είναι κατά κανόνα επιτρεπτές.
Ο προτεινόμενος τρίτος λόγος έφεσης δεν προσθέτει οτιδήποτε, ούτε διευρύνει το πλαίσιο των υφιστάμενων λόγων έφεσης. Το ζήτημα παραμένει κατά πόσο από τον όρκο που είχε τεθεί ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για την έκδοση του εντάλματος έρευνας.
Ο προτεινόμενος τέταρτος λόγος έφεσης αφορά στο ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέλαβε ότι τα αναζητούμενα από την Αστυνομία πράγματα περιορίζονταν σε ναρκωτικές ουσίες. Η αιτιολογία αυτού του λόγου ασχολείται αποκλειστικά με αυτό το ζήτημα. Αυτό όμως καλύπτεται ήδη από τους υφιστάμενους λόγους έφεσης. Ειδικότερα, στην αιτιολογία του πρώτου λόγου έφεσης προβάλλονται διάφοροι ισχυρισμοί ως προς αυτό το ζήτημα. Σε αυτή γίνεται αναφορά στο ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο παραγνώρισε παντελώς τα υπόλοιπα πράγματα για τα οποία η Αστυνομία αιτείτο το ένταλμα έρευνας, ήτοι «οποιοδήποτε αντικείμενο, όπως άλλα ναρκωτικά, κινητά τηλέφωνα, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, έγγραφα και άλλα τεκμήρια τα οποία θα παρείχαν απόδειξη στη διάπραξη των αδικημάτων». Γίνεται επίσης αναφορά στο ότι αυτό που απαιτείτο ήταν η εύλογη υπόνοια ότι στην εν λόγω οικία θα εντοπιζόταν «οποιοδήποτε τεκμήριο θα παρείχε απόδειξη ως προς τη διάπραξη των υπό αναφορά αδικημάτων». Και στην αιτιολογία του δεύτερου λόγου έφεσης γίνεται αναφορά στην πιθανότητα ο Καθ’ ου, εκεί ύποπτος, «να έχει και άλλα ναρκωτικά στην κατοχή του ή τεκμήρια που σχετίζονται με τις προηγούμενες ποσότητες ναρκωτικών» και ότι «αναζητούνταν μεταξύ άλλων προσωπικά αντικείμενα του … Εφεσίβλητου, που λογικά μόνο εκεί αναμενόταν να εντοπιστούν.».
Επομένως, στο πλαίσιο των υφιστάμενων λόγων έφεσης θα εξετάσουμε κατά πόσο υφίστατο «εύλογη αιτία να πιστεύεται» ότι το κάθε αντικείμενο που αναφέρεται στο ένταλμα βρισκόταν στην οικία του Αιτητή και συνδεόταν με τα υπό διερεύνηση αδικήματα, χωρίς να καθίσταται ανάγκη προσθήκης ξεχωριστού λόγου έφεσης για αυτό το ζήτημα.
Η ίδια διαπίστωση ισχύει και για τον προτεινόμενο πέμπτο λόγο έφεσης. Αυτός αναφέρεται στις προϋποθέσεις του άρθρου 27 του Κεφ. 155. Στην αιτιολογία αυτού του λόγου γίνεται αναφορά στο άρθρο 27 και στο ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο το εφάρμοσε λανθασμένα αναζητώντας μαρτυρία που να συνέδεε την οικία με τις ναρκωτικές ουσίες. Αυτό ακριβώς το επιχείρημα περιλαμβάνεται στην αιτιολογία του πρώτου λόγου έφεσης, όπου αναφέρεται «εσφαλμένα το Δικαστήριο θεώρησε ότι απαιτείτο η διασύνδεση της κατοικίας, με κάποιο τρόπο, με τις ναρκωτικές ουσίες» και ακολούθως αναφέρεται στο άρθρο 27 και τι απαιτείτο να ικανοποιηθεί το κατώτερο Δικαστήριο δυνάμει αυτού.
Με βάση όσα αναφέρονται ανωτέρω, καταλήγουμε ότι δεν έχει καταδειχθεί ικανοποιητικός λόγος που να δικαιολογεί την έγκριση της Αίτησης.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Τα έξοδα αυτής επιδικάζονται υπέρ του Εφεσίβλητου – Καθ’ ου και εναντίον του Εφεσείοντα – Αιτητή, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/κβπ