ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Aίτηση Αρ. 131/2024)
(i-Justice)
12 Σεπτεμβρίου, 2024
[ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ SIXTH SEASON BAR & RESTAURANT LIMITED (HE172772) KAI I. Α. ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟ, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION
KAI
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΜΟΝΟΜΕΡΕΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΗΜΕΡ. 18/07/2024, ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΑΠΟ Π.Ε.Δ. ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΗΚΕ ΩΣ ΕΠΙΣΤΡΕΠΤΕΟ 25/07/2024 ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΑΡ. ΑΓ. 648/2024.
_________________
Αλ. Κληρίδης για Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.:- Εκκρεμούσης της αγωγής 648/2024, η οποία καταχωρίστηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (στο εξής «το κατώτερο Δικαστήριο»), οι δεκατρείς ενάγοντες εξασφάλισαν, κατόπιν μονομερούς αίτησης, στις 18.7.2024, το ακόλουθο προσωρινό διάταγμα, το οποίο στρέφεται εναντίον των εναγόμενων 1 και 2 (αιτητών στην παρούσα διαδικασία):
«Το Δικαστήριο αυτό ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ ΟΠΩΣ:
Εκδοθεί και δια του παρόντος εκδίδεται προσωρινό διάταγμα του Δικαστηρίου που εμποδίζει και/ή απαγορεύει στους Εναγομένους/Καθ΄ ων η αίτηση 1 και/ή 2 και/ή στους υπηρέτες και/ή υπαλλήλους και/ή αντιπροσώπους και/ή συνεργάτες τους και/ή τα άτομα που έχουν τον έλεγχο του εν λόγω υποστατικού με ονομασία «Guaba» στην οδό Λεωφόρο Αμαθούντος 7, στη Μουταγιάκα, Λεμεσός, να προβαίνουν σε και/ή να επιτρέπουν και/ή να ανέχονται τη χρήση μεγαφώνων και/ή άλλων συστημάτων εκπομπής ήχου σε οποιουσδήποτε χώρους του εν λόγω υποστατικού με τρόπο που να προκαλεί ηχητική επιβάρυνση πέραν του νόμιμου και/ή επιτρεπτού με βάση οποιοδήποτε Νόμο, Κανονισμό, Κανονιστική Διοικητική Πράξη, Διάταγμα, Άδεια και/ή άλλως πως, μέχρι την εκδίκαση και τελική αποπεράτωση αυτής της αγωγής ή άλλης νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου.»
Με την υπό εκδίκαση μονομερή Αίτηση, οι εναγόμενοι 1 και 2, επιδιώκουν τώρα να τους χορηγηθεί άδεια για να καταχωρίσουν αίτηση διά κλήσεως για την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται το πιο πάνω εκδοθέν προσωρινό διάταγμα. Κατά την ακρόαση της Αιτήσεως, ο ευπαίδευτος συνήγορος μου ανέφερε πως οι εναγόμενοι 1 και 2 έχουν καταχωρίσει ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου ένσταση κατά του εκδοθέντος προσωρινού διατάγματος και ότι η Αίτηση είναι ορισμένη για οδηγίες και όχι για ακρόαση, στις 30.9.2024 (σχετική είναι η Συμπληρωματική Ένορκη Δήλωση ημερ. 4.9.2024 που καταχωρίστηκε με οδηγίες του Ανώτατου Δικαστηρίου).
Έχω θέσει ενώπιον μου το μαρτυρικό υλικό και τα γεγονότα που υποστηρίζουν το συγκεκριμένο αίτημα. Το ίδιο ισχύει και για τα όσα ανέφερε ο ευπαίδευτος συνήγορος με την εμπεριστατωμένη αγόρευση του, περιλαμβανομένης και της νομολογίας στην οποία με παρέπεμψε. Θα κάνω ειδική αναφορά σε όλα αυτά όπου ήθελε κριθεί αναγκαίο, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει πως δεν έλαβα υπόψη μου το σύνολο του μαρτυρικού υλικού, των προβληθέντων επιχειρημάτων και της νομολογίας.
Ουκ ολίγες φορές έχει λεχθεί ότι η έκδοση Προνομιακών Ενταλμάτων δεν λειτουργεί ως υποκατάστατο της έφεσης ή των άλλων ένδικων μέσων. Το Προνομιακό Ένταλμα Certiorari δεν μπορεί να χρησιμοποιείται «ούτε σαν έφεση υπό μεταμφίεση, ούτε ως μέσο επανακρόασης του ζητήματος που εγείρεται» (Βιολάρη (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 1327). Όπως εύστοχα τέθηκε στην Αναφορικά με την Αίτηση του ΧΧΧ Πεππή Οφειλέτη/Χρεώστη για τη Χορήγηση Άδειας Καταχώρισης Εντάλματος Certiorari, Πολ. Αίτηση Αρ. 68/2019, ημερ. 9.5.2019, ECLI:CY:AD:2019:D176: «Είναι γνωστό ότι τα Προνομιακά Εντάλματα κατά προνόμιο δίδονται διότι αποτελούν εξαίρεση της φυσιολογικής πορείας των πραγμάτων που είναι η εξάντληση των άλλων διαθέσιμων ένδικων μέσων ή διαδικασιών ενώπιον του ίδιου του Δικαστηρίου που ανέλαβε εν πρώτοις τη διαδικασία …». Βεβαίως, η υπό εκδίκαση Αίτηση αφορά σε παροχή άδειας όπου σε αυτό το στάδιο, αυτό που απαιτείται είναι να καταδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση (In re Mobil Oil Cyprus Ltd (1985) 1 C.L.R. 781, 787). Σε τέτοια περίπτωση, το Ανώτατο Δικαστήριο, υπό την πρωτοβάθμια δικαιοδοσία του, «ενασκεί διακριτική ευχέρεια» (Αναφορικά με την Αίτηση των Aristo Developers Ltd, Αλκιβιάδη Γαβριηλίδου και της Λυδίας Μελισσά Γαβριηλίδου για Καταχώριση Αίτησης για Έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, Πολ. Έφ. Αρ. 104/2022, ημερ. 6.7.2023).
Ξεκινώ από τη θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου ότι το κατώτερο Δικαστήριο «… έκδωσε ένα διάταγμα το οποίο οι νομοθεσίες όχι απλά δεν του δίδουν αυτό το δικαίωμα, αλλά προνοούν και για εντελώς διαφορετικό τρόπο διαχείρισης τέτοιων θεμάτων. Δηλαδή έχουμε …, όλες οι νομοθεσίες που καταπιάνονται με το εν λόγω ζήτημα, είναι ο περί Δήμων Νόμος, ο οποίος ασχολείται με τα θέματα οχληρίας, είναι ο περί Αστικών Αδικημάτων, που και πάλιν ασχολείται με το αστικό αδίκημα της οχληρίας, και είναι και οι Ειδικοί Κανονισμοί, Κανονιστικές Διοικητικές Πράξεις, που προνοούν για τα θέματα ήχου. Όπως θα δει το Σεβαστό σας Δικαστήριο, Εντιμότατε, αυτές οι νομοθεσίες όχι απλά δεν δίδουν στο Επαρχιακό Δικαστήριο τέτοια εξουσία και δικαιοδοσία, αλλά μάλιστα προνοούν και συγκεκριμένα για άλλες διαδικασίες, σε άλλα εποπτικά όργανα. Συνεπώς, φαίνεται έκδηλα ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο δεν θα μπορούσε να εκδώσει ένα τέτοιο διάταγμα.»
Με τον προσήκοντα σεβασμό, διαφωνώ. Η αγωγή στο πλαίσιο της οποίας εξεδόθη το προσβαλλόμενο προσωρινό διάταγμα, αφορά «σε πρόκληση συστηματικής οχληρίας και/ή ενόχλησης, σε παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων και ειδικά του δικαιώματος απόλαυσης της περιουσίας, του δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτικής και/ή οικογενειακής ζωής και/ή κατοικίας». Οι αξιούμενες τελικές θεραπείες συναρτώνται με τα πιο πάνω. Συνεπώς, είναι δυνατό στο πλαίσιο μιας τέτοιας αγωγής να εκδοθεί διάταγμα με το οποίο να διατάσσεται ο εναγόμενος να μην προκαλεί οχληρία εκκρεμούσης της αγωγής. Και βεβαίως είναι άλλο θέμα κατά πόσο συντρέχουν οι προϋποθέσεις έκδοσης, και το περιεχόμενο, ενός τέτοιου προσωρινού διατάγματος.
Επικεντρώνομαι στις εξαιρετικές περιστάσεις. Στην Re Hellenger Trading Ltd (2000) 1 A.Α.Δ 1965, ο Κωνσταντινίδης, Δ., σημείωσε τα ακόλουθα σε σχέση με το πιο πάνω θέμα:
«… ενώ η ύπαρξη εναλλακτικής θεραπείας δεν αποκλείει τη διεκδίκηση certiorari, αυτό, στο πλαίσιο της νομολογίας, μπορεί να γίνει μόνο αν υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να το δικαιολογούν. Όπως αντιλαμβάνομαι το θέμα, αυτό ισχύει γενικά, ανεξάρτητα δηλαδή από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα. Και εφόσον παρέχεται η δυνατότητα άσκησης έφεσης, που επίσης θα εκδικαστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο, και δι' αυτής θα είναι δυνατή η παροχή πλήρους και εξ ίσου αποτελεσματικής θεραπείας, η αίτηση που απευθύνεται στο κατάλοιπο της εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δεν δικαιολογείται.»
Η πιο πάνω προσέγγισή του υιοθετήθηκε από τις αποφάσεις της Ολομέλειας του Ανώτατου Δικαστηρίου, Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535 και Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1(Α) Α.Α.Δ. 878. Στη δεύτερη, παρατίθεται το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Base Metal Τrading Ltd (ανωτέρω):
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State [1986] 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή "ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα". Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ., επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»
Στην Base Metal Trading Ltd (ανωτέρω), η Ολομέλεια του Ανώτατου Δικαστηρίου ακυρώνοντας το εκδοθέν Προνομιακό Ένταλμα Certiorari σημείωσε και τα ακόλουθα:
«…. Στις εφεσίβλητες Fastact και Eva, προσφερόταν άλλη θεραπεία, ήτοι ένσταση στο διάταγμα της 29.1.2002. Θεραπεία την οποία, στις 28.2.2002, δήλωσαν στο Δικαστήριο ότι θα επεδίωκαν με την καταχώρηση ένστασης μέχρι τις 15.3.2002. Αντί τούτου, επτά μέρες αργότερα, στις 7.3.2002, άλλαξαν πορεία. Και με την υπ' αρ. 17/2002 μονομερή αίτηση (ex parte) ζήτησαν άδεια από το Ανώτατο Δικαστήριο για καταχώρηση αίτησης για ένταλμα certiorari για ακύρωση του διατάγματος χωρίς να συντρέχουν, όπως αναφέραμε, επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις».
Στην πρόσφατη απόφαση, Αναφορικά με την Αίτηση της ACP Trading I LLC, Πολ. Έφ. Αρ. 8/2024, ημερ. 2.7.2024, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο (πρωτόδικη δικαιοδοσία) είχε απορρίψει την Αίτηση για χορήγηση άδειας, σημειώθηκαν τα ακόλουθα σε σχέση με τις εξαιρετικές περιστάσεις:
«Το τι συνιστά εξαιρετική περίσταση δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί εκ των προτέρων. Το ζήτημα κρίνεται πάντοτε με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (P.S.P. Freestyle Ltd (1993) 1 A.A.Δ. 626, 632). Όπως υπογραμμίστηκε στην υπόθεση Lucan Invest Ltd κ.ά. (2011) 1 Α.Α.Δ. 1904, «Τι συνιστά εξαιρετικές περιστάσεις είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια και το ζήτημα κρίνεται με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Οι εξαιρετικές περιστάσεις διακριβώνονται με τη σύγκριση των δυνατοτήτων που προσφέρει η διαδικασία των προνομιακών ενταλμάτων από τη μια και η διαθέσιμη θεραπεία στη συγκεκριμένη περίπτωση».
[…]
Είναι, συνεπώς, σαφές, με βάση την πάγια νομολογία, ότι εκεί όπου υφίσταται άλλο ένδικο μέσο πρέπει να αποδεικνύονται εξαιρετικές περιστάσεις ανεξαρτήτως του λόγου για τον οποίο επιδιώκεται η εξασφάλιση άδειας. Η υπέρβαση δικαιοδοσίας καθώς και το έκδηλο νομικό σφάλμα δεν συνιστούν αφ’ εαυτών και χωρίς κάτι άλλο εξαιρετικές περιστάσεις, αλλά μόνο λόγους για τους οποίους αξιώνεται η άδεια. Το ότι μπορεί στα περιστατικά μιας υπόθεσης η διαπίστωση εξόφθαλμης υπέρβασης δικαιοδοσίας ή παράβασης των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης ή παρανομίας έκδηλης στο πρακτικό να οδηγήσει στην έκδοση διατάγματος της φύσης Certiorari, παρά το διαθέσιμο άλλου ένδικου μέσου, δεν διαφοροποιεί τα πράγματα.»
Tέλος, θεωρώ σκόπιμο να παραπέμψω και στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση της Ελληνικής Τράπεζας Δημόσια Εταιρεία Λτδ για Άδεια για Καταχώριση Αίτησης για Έκδοση Προνομιακών Ενταλμάτων Certiorari και Prohibition, Πολ. Έφ. Αρ. 108/2018, ημερ. 16.5.2019, ECLI:CY:AD:2019:A187. Στην εν λόγω υπόθεση είχε εκδοθεί προσωρινό διάταγμα το οποίο ήταν επιστρεπτέο σε συγκεκριμένη ημερομηνία. Αδελφός Δικαστής έκρινε ότι το κατώτερο Δικαστήριο εκδίδοντας το προσωρινό διάταγμα είχε υποπέσει σε έκδηλη νομική πλάνη και ότι υπήρχε νομικό σφάλμα λόγω έκδηλης έλλειψης δικαιοδοσίας. Κατ΄ επέκταση, χορήγησε το Προνομιακό Ένταλμα Certiorari. Στο πλαίσιο έφεσης που ακολούθησε, η Ολομέλεια του Ανώτατου Δικαστηρίου, με παραπομπή στις υποθέσεις Fastact (ανωτέρω), Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ (ανωτέρω) και Αναφορικά με την Αίτηση του ΧΧΧ Μιτέλα για Άδεια για την Καταχώριση Αίτησης για την Έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari και/ή Prohibition, Πολ. Έφ. 43/2019, ημερ. 2.4.2019, ECLI:CY:AD:2019:A121, έκανε δεκτή την έφεση και παραμέρισε το εκδοθέν Προνομιακό Ένταλμα Certiorari. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση της Ολομέλειας:
«Δεν αμφισβητήθηκε από τους εφεσιβλήτους ότι υπήρχε εναλλακτικό ένδικο μέτρο. Προς εξέταση τίθεται κατά πόσο, τυχόν έλλειψη δικαιοδοσίας συνιστά εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν την έκδοση διατάγματος Certiorari.
Η έλλειψη δικαιοδοσίας θα μπορούσε να ενταχθεί στο πλαίσιο των εξαιρετικών περιστάσεων που θα δικαιολογούσαν την έκδοση εντάλματος Certiorari, ανεξαρτήτως της ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου; Αυτό είναι το ερώτημα που προβάλλεται επί του προκειμένου.
Με όλο το σεβασμό προς τον αδελφό Δικαστή, είμαστε της γνώμης ότι, υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, το γεγονός ότι το επαρχιακό δικαστήριο, εξέδωσε τα αμφισβητηθέντα διατάγματα χωρίς να έχει δικαιοδοσία, δεν συνιστά εξαιρετική περίπτωση.»
Να σημειώσω πως η Ολομέλεια του Ανώτατου Δικαστηρίου στο πλαίσιο της πιο πάνω έφεσης, δεν παρέλειψε να σημειώσει πως:
«Στην υπό εξέταση υπόθεση το προσωρινό διάταγμα, που εμπόδιζε τη σύλληψη των δύο πλοίων, εκδόθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2018 και ορίστηκε επιστρεπτέο στις 21 Φεβρουαρίου 2018. Υπήρχε συναφώς η δυνατότητα καταχώρισης ένστασης και αμφισβήτησης της νομιμότητας των εν λόγω διαταγμάτων. Κατ΄ επέκταση υπήρχε και, μελλοντικά, η δυνατότητα άσκησης του δικαιώματος έφεσης, αν χρειαζόταν.»
Εν προκειμένω, οι αιτητές, ως ελέχθη, έχουν ήδη καταχωρίσει ένσταση και αναμένουν την ετυμηγορία του κατώτερου Δικαστηρίου. Με άλλα λόγια, η δυνατότητα για την οποία κάνει αναφορά η υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση της Ελληνικής Τράπεζας Δημόσια Εταιρεία Λτδ (ανωτέρω), έλαβε σάρκα και οστά. Γι΄ αυτό και μόνο τον λόγο, θα απέρριπτα την Αίτηση αφού δεν νοείται να επιδιώκεται η ακύρωση του προσωρινού διατάγματος με την καταχώριση ενστάσεως και ταυτόχρονα με τη διαδικασία του Προνομιακού Εντάλματος Certiorari. Εν πάση περιπτώσει, δεν διαπιστώνω εξαιρετικές περιστάσεις ούτως ώστε να δικαιολογείται η χορήγηση της αιτούμενης άδειας, παρά την ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου, που αδιαμφισβήτητα εδώ υπάρχει.
Λίγα λόγια και για τη θέση των αιτητών ότι το εκδοθέν προσωρινό διάταγμα πάσχει από γενικότητα και αοριστία, και κατ΄ επέκταση «δίδει το ανέλεγκτο δικαίωμα στους ενάγοντες να προωθήσουν καταχρηστικές διαδικασίες παρακοής». Και αυτό το θέμα, είναι θέμα που μπορεί να εξεταστεί στο πλαίσιο εκδίκασης της Αίτησης από το κατώτερο Δικαστήριο αφού ακούσει και τις δύο πλευρές. Τα ίδια ισχύουν και στην περίπτωση που καταχωριστεί αίτηση παρακοής εναντίον των αιτητών (Τάσος Μιχαηλίδης ν. Οργανισμού Συγκοινωνιών Επαρχίας Λευκωσίας (Ο.Σ.Ε.Λ.) Λτδ κ.ά., Πολ. Έφ. Αρ. Ε128/2017, ημερ. 29.11.2023).
Εν κατακλείδι, έχοντας ενώπιον μου τα όσα υποστηρίζουν το συγκεκριμένο αίτημα και τα όσα ο ευπαίδευτος συνήγορος ανέπτυξε με την ικανή αγόρευση του, δεν έχω ικανοποιηθεί πως οι αιτητές έχουν αποκαλύψει εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας σε μίαν υπόθεση όπου με την καταχωρισθείσα ένσταση στην Αίτηση, στο πλαίσιο της οποίας εξεδόθη το συγκεκριμένο προσωρινό διάταγμα, είναι δυνατή η παροχή πλήρους και εξίσου αποτελεσματικής θεραπείας. Και βεβαίως αναμένεται πως η Αίτηση θα εκδικαστεί από το κατώτερο Δικαστήριο χωρίς καθυστέρηση (Παστελλά (2015) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2926, 2939).
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/ΣΓεωργίου