ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΦΕΣΕΩΝ
Πολιτική Έφεση Αρ. 16/2024
18 Σεπτεμβρίου, 2024
[Γ.N. ΓΙΑΣΕΜΗΣ Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Α. ΔΑΥΙΔ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ 113/2024
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (33/1964), ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤON ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018 (5/2018), ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ κ.κ. Α. Π., Κ. Π., Σ. Π. ΚΑΙ Π. Π., ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΚΑΙ/Ή ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ/Ή ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟ 2652/2024, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28.3.2024 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 38 ΚΑΙ 42(3) ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ, ΚΕΦ. 155
Γ. Βρυώνη (κα) με Κων. Κωνσταντίνου, για Πελεκάνος & Πελεκάνου, Δ.Ε.Π.Ε, για Αιτητές
------------------------------------
Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το
Δικαστή Γ.Ν. Γιασεμή.
------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ. Όταν η προηγηθείσα μονομερής αίτηση των αιτητών, εφεσειόντων, για την παραχώρηση άδειας προς το σκοπό προώθησης διαδικασίας έκδοσης εντάλματος certiorari απερρίφθη, οι τελευταίοι καταχώρησαν την παρούσα έφεση. Με δύο λόγους που προβάλλονται σε αυτή, ψέγουν την ορθότητα της απόφασης Δικαστή του παρόντος Δικαστηρίου που της επιλήφθηκε, να αποφασίσει ως ανωτέρω και δη ότι οι αιτητές ενώπιον του δεν νομιμοποιούντο στην αξίωση τους για έκδοση του εν λόγω εντάλματος.
Συγκεκριμένα, οι εφεσείοντες, με την εν λόγω αίτηση για άδεια, είχαν προβάλει ότι ο Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας διατάσσοντας, στις 28.3.2024, την καταχώρηση κατηγορητηρίου με 30 κατηγορίες το οποίο παρεμπιπτόντως έλαβε αριθμό υπόθεσης 2652/2024, ενήργησε καθ’ υπέρβαση της δικαιοδοσίας του. Το εν λόγω νομικό σφάλμα, όπως μπορεί να χαρακτηριστεί, έγκειτο στο ότι για το αδίκημα της 30ης κατηγορίας το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, αντιμετώπιζε μόνο συγκεκριμένη εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, η κατηγορούμενη 1, προβλέπει ποινή φυλάκισης πέραν των πέντε ετών. Εντούτοις, δε λήφθηκε η άδεια του Γενικού Εισαγγελέα για την καταχώρηση του ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου όπως απαιτείται στο άρθρο 24 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, (Ν.14/1960), όπως έχει τροποποιηθεί.
Ο αδελφός Δικαστής αποφασίζοντας ως ανωτέρω έλαβε υπόψη του, κατά κύριο λόγο, το γεγονός ότι η εν λόγω 30η κατηγορία δεν αφορούσε τους εφεσείοντες, κατηγορούμενους 2, 3, 5 και 6 επί του κατηγορητηρίου. Επιπρόσθετα, επεσήμανε και το γεγονός ότι, στις 25.6.2024, ο Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ενεργώντας αυτεπάγγελτα διέταξε την απόρριψη της 30ης κατηγορίας.
Δεδομένης της πιο πάνω κατάστασης πραγμάτων, τέθηκε από το Εφετείο προς την ευπαίδευτη συνήγορο των εφεσειόντων, στο στάδιο που η έφεση ήταν ορισμένη για προδικασία, κατά πόσο αυτή είναι προδήλως αβάσιμη. Τέτοια προσέγγιση είναι επιτρεπτή κατά το στάδιο της προδικασίας, δυνάμει του Κ.10(i) του περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικός Κανονισμός του 1996 (Κ.4/1996). Πόσον μάλλον που η φερόμενη ως επιλήψιμη κατηγορία είχε, στο μεταξύ, διαγραφεί, οπότε η εξέταση της έφεσης επί της ουσίας, ενδεχόμενα να είναι επί ματαίω.
Η ευπαίδευτη συνήγορος εκ μέρους των εφεσειόντων, εξέφρασε την ετοιμότητα της να αγορεύσει σε σχέση με το ως άνω εγερθέν ζήτημα. Της δόθηκε η ευκαιρία προς τούτο, με την συνήγορο να καλύπτει, τελικά, στο σύνολο τους, τα εγειρόμενα με τους προαναφερθέντες λόγους έφεσης ζητήματα. Τοιουτοτρόπως, η διαδικασία εξελίχθηκε σε ακρόαση παρακάμπτοντας το στάδιο της προδικασίας, πορεία η οποία είναι επιτρεπτή από τον Κ.5 του Κ.4/1996. Η άδεια του Επαρχιακού Δικαστή για καταχώρηση του κατηγορητηρίου, υπέδειξε, δε διέκρινε μεταξύ της 30ης κατηγορίας και των υπολοίπων 29 κατηγοριών. Τούτο, συμπλήρωσε, δεν ήταν και νομικά δυνατό αφού το κατηγορητήριο ήταν ενιαίο και ως τέτοιο εγκρίθηκε. Επομένως, εκδίδοντας τη διαταγή για καταχώρησή του, χωρίς την συγκατάθεση του Γενικού Εισαγγελέα, ενήργησε κατά παράβαση του άρθρου 24 του Ν.14/1960. Παράβαση, αποτέλεσμα της οποίας ήταν να καταστήσει τους αιτητές κατηγορούμενους.
Πράγματι η διαταγή του Επαρχιακού Δικαστηρίου για καταχώρηση του εν λόγω κατηγορητηρίου, το αφορούσε στο σύνολο του περιλαμβανομένης της κατηγορίας 30 σε αυτό. Τέτοια είναι η πρόνοια του άρθρου 43(2)[1] του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155. Δεν παρέχει εξουσία στο Δικαστήριο παρά μόνο να διατάξει την καταχώρηση κατηγορητηρίου ως ενιαίου εγγράφου. Αυτό λοιπόν και έπραξε. Ωσαύτως, η διαταγή για καταχώρηση του κατηγορητηρίου παρουσιάζεται εξ αρχής αντίθετη με το άρθρο 24 του Ν.14/1960, επιμολύνοντας έτσι το κατηγορητήριο, στο σύνολο του. Τούτο, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η κατηγορία 30 δεν αφορούσε τους εφεσείοντες, αλλά ένα τρίτο νομικό πρόσωπο. Γεγονός παραμένει ότι από την καταχώρηση και προώθηση σε βάρος τους, ενός παράνομου στο σύνολο του κατηγορητηρίου, θα μπορούσαν, ενδεχομένως, από το αρχικό εκείνο στάδιο να υπάρξουν δυσμενείς συνέπειες για τους κατηγορούμενους, νυν εφεσείοντες. Ενδεικτικά, συνέπειες που θα μπορούσαν να συναρτώνται από το γεγονός και μόνο της συμπερίληψης τους στο ως άνω κατηγορητήριο, αλλά και η πιθανή επιβολή σε βάρος τους συγκεκριμένων όρων εγγύησης για την διασφάλιση της εμφάνισης τους στη διαδικασία που δρομολογήθηκε στη βάση του ως άνω κατηγορητήριου. Ούτε βεβαίως εξαντλεί κάθε συζήτηση για τα πιο πάνω, το γεγονός ότι σε κάποιο στάδιο, μεταγενέστερο, η 30η κατηγορία απορρίφθηκε «αυτεπάγγελτα» από το κατώτερο Δικαστήριο.
Από την προηγηθείσα λοιπόν συζήτηση, διαπιστώνεται ότι στο στάδιο της μονομερούς αίτησης για άδεια, είχε αποκαλυφθεί συζητήσιμη υπόθεση στην έκταση που απαιτείται σε αιτήσεις του είδους, ώστε να δικαιολογείτο η παραχώρηση της αιτηθείσας, ως ανωτέρω, άδειας. Κατά συνέπεια η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Δίδονται οδηγίες για καταχώρηση δια κλήσεως αίτησης εντός δύο (2) βδομάδων από σήμερα, η οποία στη συνέχεια να τεθεί ενώπιον του αδελφού Δικαστή για τα περαιτέρω.
Γ.N. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.
Α. ΔΑΥΙΔ, Δ.
/γκ
[1] 43.-(1) Κάθε κατηγορητήριο παρουσιάζεται σε Δικαστή του Δικαστηρίου στο οποίο το κατηγορητήριο απαγγέλλεται.
(2) Κατόπιν μελέτης του κατηγορητηρίου ο Δικαστής δύναται να διατάξει όπως αυτό καταχωριστεί ή, αν αρνείται να δώσει τέτοια διαταγή, αυτός πρέπει, αν παρακληθεί με αυτό τον τρόπο από το πρόσωπο που απαγγέλλει την κατηγορία εντός δέκα ημερών από την ημερομηνία της άρνησης, να δώσει σε αυτό βεβαίωση της άρνησης, και το πρόσωπο αυτό δύναται, εντός δέκα ημερών από την ημερομηνία της εξασφάλισης της βεβαίωσης να ζητήσει από το Ανώτατο Δικαστήριο ή Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου την έκδοση διατάγματος που να διατάσσει την καταχώριση του κατηγορητηρίου και, αν το διάταγμα εκδοθεί, το κατηγορητήριο καταχωρίζεται ανάλογα.