ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση αρ. 2055/2023)
(i-Justice)
29 Φεβρουαρίου 2024
[ΚΕΛΕΠΕΣΙΗ, Δ.Δ.Δ.]
1.PAPOUIS DAIRIES LIMITED(HE 129294)
2.ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΓΕΛΑΔΟΤΡΟΦΩΝ
(ΠΟΑ) ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΙΜΙΤΕΔ (ΗΕ144770)
3.ΠΑΓΚΥΠΡΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΓΕΛΑΔΟΤΡΟΦΩΝ(Αρ. Μητρώου 534)
Αιτητών,
και
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Υπουργείο Ενέργειας, Εμπορίου και Βιομηχανίας
Καθ’ ης η αίτηση
Αίτηση εκ μέρους των αιτητών ημερομηνίας 7/12/23
Αχιλλέως (κα) για Μάρκος Π. Σπανός και Σία, δικηγόροι για τους αιτητές.
Ε. Νεοφύτου (κα) Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, δικηγόρος για την καθ’ ης η αίτηση.
Π. Παναγιώτου, για Κωνσταντίνου-Παναγιώτου & ΣΙΑ ΔΕΠΕ, δικηγόρος για Ομάδα Αιγοπροβατοτρόφων Λεμεσού «Ο ΠΟΙΜΕΝΑΣ» ΛΤΔ.
κ. Βρακάς, για Λοΐζος Χατζηδημητρίου & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, δικηγόρος για Σύνδεσμο Αιγοπροβατοτρόφων Κύπρου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΕΛΕΠΕΣΙΗ, Δ.Δ.Δ.: Οι αιτητές με την Προσφυγή τους προσβάλλουν τη νομιμότητα της απόφασης της καθ’ ης η αίτηση, ημερομηνίας 20.10.2023, δια της οποίας όρισε την ελάχιστη αναλογία αιγινού ή πρόβειου γάλακτος ή μείγματος αυτών στις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται για την Παρασκευή του χαλουμιού σε 19% για την περίοδο μεταξύ 20ης Οκτωβρίου 2023 και 31ης Ιανουαρίου 2024 και σε 25% για την περίοδο μεταξύ 1ης Φεβρουαρίου και 31ης Ιουλίου 2024, η οποία δημοσιεύθηκε στις 20.10.23 στο Τρίτο Παράρτημα, ΜΕΡΟΣ Ι, της Επίσημης Εφημερίδας της Δημοκρατίας αρ. 54830 (ΚΔΠ 332/2023).
Η Προσφυγή των αιτητών καταχωρήθηκε στις 7.12.2023 και την ίδια ημέρα καταχωρήθηκε μονομερώς από τους αιτητές η υπό εξέταση αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος με το οποίο να αναστέλλεται η προσβαλλόμενη απόφαση της καθ΄ης η αίτηση.
Στις 7.12.2023 δόθηκαν οδηγίες από το Δικαστήριο όπως η μονομερής αίτηση επιδοθεί στην καθ΄ης αίτηση και κατά τη δικασιμο ημερομηνίας 14.12.2023 δόθηκαν οδηγίες για καταχώρηση ένστασης της καθ΄ης η αίτηση μέχρι τις 8.1.2024. Επίδοση της Προσφυγής και της υπό εξέταση αίτησης ημερομηνίας 7.12.2023 διενεργήθηκε και στο Σύνδεσμο Αιγοπροβατοτρόφων Κύπρου καθώς και στην Ομάδα Αιγοπροβατοτρόφων Λεμεσού «Ο ΠΟΙΜΕΝΑΣ» ΛΤΔ, οι οποίοι εμφανιζόμενοι κατά τη δικάσιμο ημερομηνίας 14.12.2023 δήλωσαν ότι θα προέβαιναν σε καταχώρηση αίτησης παρέμβασης για συμμετοχή τους στη διαδικασία, αίτημα στο οποίο οι αιτητές δήλωσαν ότι δεν θα φέρουν ένσταση, δηλώνοντας μάλιστα μετά από σχετικό ερώτημα του Δικαστηρίου ότι θα προχωρούσαν σε σχετική επίδοση. Κατά τη δικάσιμο ημερομηνίας 9.1.2024 δόθηκαν Οδηγίες με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για καταχώρηση τυχόν ενστάσεων και εκατέρωθεν γραπτών αγορεύσεων όλων των πλευρών και η ενδιάμεση αίτηση ορίστηκε για ακρόαση στις 13.2.2024.
Κατά την ημέρα της ακρόασης όμως η συνήγορος των αιτητών δήλωσε ότι θα αποσύρει την παρούσα αίτηση καθότι έχει εκδοθεί νέο Διάταγμα και ως εκ τούτου το παρόν Διάταγμα έχει καταστεί άνευ αντικείμενου.
Προέκυψε, ωστόσο, διαφωνία μεταξύ των πλευρών ως προς τα έξοδα. Δεδομένου των εκ διαμέτρου απόψεων των συνηγόρων αναφορικά με το ποια πλευρά θα επωμιστεί τα έξοδα της υπό απόσυρση, αίτησης ημερομηνίας 7.12.2023, το Δικαστήριο επαναόρισε την υπόθεση στις 27.2.2024 όπου οι συνήγοροι των πλευρών τοποθετήθηκαν προφορικά επί του θέματος αυτού.
Η κα Αχιλλέως εκ μέρους των αιτητών εισηγήθηκε ότι στην παρούσα περίπτωση δεν έχει εκδικαστεί η ενδιάμεση αίτηση έτσι ώστε να υπάρχει αποτέλεσμα για να μπορεί να ακολουθηθεί. Υπέβαλε όμως ότι τα έξοδα θα πρέπει να επιδικαστούν υπέρ των αιτητών καθότι το προσβαλλόμενο με τη Προσφυγή διάταγμα, η αναστολή του οποίου αποτέλεσε το αντικείμενο της ενδιάμεσης αίτησης έχει αντικατασταθεί από νέο διάταγμα και επομένως έπαυσε να ισχύει. Επεσήμανε δε η ευπαίδευτη συνήγορος ότι οι αιτητές δεν είχαν οιανδήποτε ενημέρωση όσον αφορά την αντικατάσταση του προσβαλλόμενου διατάγματος. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσαν ούτε να προβούν σε οποιανδήποτε ενέργεια ούτε να μετριάσουν τα έξοδα που έχουν δημιουργηθεί στην παρούσα διαδικασία.
Η ευπαίδευτη συνήγορος της καθ΄ ης η αίτηση τονίζοντας ότι η συμπεριφορά των διαδίκων διαδραματίζει ουσιαστικό και καθοριστικό ρόλο στην υπό κρίση περίπτωση, αναφέρε ότι το επίδικο διάταγμα εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2023 ενώ η Προσφυγή και η αίτηση για έκδοση του προσωρινού διατάγματος καταχωρήθηκε το Δεκέμβριο του 2023. Επομένως κατά την κα Νεοφύτου αυτή η καθυστέρηση στην προώθηση της αίτησης για έκδοση του προσωρινού διατάγματος η οποία είναι άμεσα συνυφασμένη, με την μετέπειτα τροποποίηση του διατάγματος και το ζήτημα το οποίο θα καλείτο να εξετάσει το Δικαστήριο ως προς το κατά πόσο υφίστατο επείγουσα ανάγκη ή μη για την έκδοση του εν λόγω διατάγματος, συνιστά καθοριστικό παράγοντα ως προς το ζήτημα της επιδίκασης εξόδων, τα οποία δεν δικαιούνται οι αιτητές. Πρόσθετα η ευπαίδευτη συνήγορος επεσήμανε –αν και η ίδια αναγνώρισε ότι η εισήγηση της άπτετο της ουσίας της Προσφυγής- ότι τόσο το επίδικο διάταγμα, όσο και αυτό το οποίο τροποποίησε το επίδικο διάταγμα είναι ευνοϊκό προς τους αιτητές γεγονός που συναρτάται μεν με το έννομο συμφέρον των αιτητών αλλά ως γεγονός δεικνύει έτι περισσότερο ότι οι αιτητές δεν δικαιούνται σε έξοδα.
Ο κ. Παναγιώτου εκ μέρους της Ομάδας Αιγοπροβατοτρόφων Λεμεσού «Ο ΠΟΙΜΕΝΑΣ» ΛΤΔ υιοθέτησε τη θέση της συνηγόρου της καθ΄ης η αίτηση και με ανάδρομη στα γεγονότα που έλαβαν χώρα στα πλαίσια της παρούσας αίτησης, τόνισε ότι το προσβαλλόμενο διάταγμα εκδόθηκε στις 20.10.2023 και η μονομερής αίτηση καταχωρήθηκε στις 7.12.2023, ενώ η πρώτη περίοδος που καθορίζετο στο εν λόγω διάταγμα έληγε στις 31.1.2024, ημερομηνία κατά την οποία η αίτηση είχε καταστεί ούτως ή άλλως άνευ αντικειμένου. Ακολούθως, υπέβαλε ο ευπαίδευτος συνήγορος, ότι όταν εκδόθηκε το νέο διάταγμα στις 31.1.2024 ενημέρωσε τους αιτητές ως προς τούτο, χωρίς όμως να λάβει οποιαδήποτε απάντηση αναφορικά με το κατά πόσο θα επέμεναν και/ή θα απέσυραν την παρούσα αίτηση και ως εκ τούτου προέβηκαν στην καταχώρηση γραπτής αγόρευσης. Αναφορικά δε με τη δεύτερη περίοδο που αναφέρεται στο προσβαλλόμενο με τη Προσφυγή διάταγμα, επεσήμανε ότι το ποσοστό του 25% είχε συμφωνηθεί από το 2022 και οι αιτητές δεν το είχαν προσβάλει. Κατέληξε δε ότι οι αιτητές δεν επηρεάστηκαν δυσμενώς με την αντικατάσταση του νέου διατάγματος και ότι η ενδιάμεση αίτηση για αναστολή δεν θα είχε καμία τύχη σε περίπτωση εκδίκασης της. Σημειώνω ότι ο κ. Παναγιώτου επικαλέστηκε και πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναφορικά, όμως, με την ουσία της Προσφυγής.
Τα ίδια εν πολλοίς εισηγήθηκε και ο κ. Βρακάς εκ μέρους του Συνδέσμου Αιγοπροβατοτρόφων Κύπρου τονίζοντας ότι τα έξοδα της ενδιάμεσης διαδικασίας θα πρέπει να επιδικαστούν εναντίον των αιτητών, επισημαίνοντας ότι ενώ οι αιτητές γνώριζαν ότι εκδόθηκε το νέο Διάταγμα το οποίο καταργεί στην ουσία το επίδικο Διάταγμα, εντούτοις άφησαν και τους καθ' ων αίτηση και τα ενδιαφερόμενα μέρη να προετοιμαστούν για την ακρόαση στις 13.02.2024.
Η κα Αχιλλέως ανταπαντώντας στις ανωτέρω θέσεις, τόνισε ότι τα όσα υποβάλλονται θα αποτελούσαν ζητήματα που θα εξετάζονταν κατά την εκδίκαση της ενδιάμεσης αίτησης. Επεσήμανε δε ότι η καθυστέρηση να αποταθούν οι αιτητές στο Δικαστήριο οφείλετο στο ότι οι ίδιοι προσπαθούσαν να εξεύρουν λύση χωρίς να απασχολήσουν το σύστημα της δικαιοσύνης, πράγμα που δεν μπορεί να προσμετρήσει εναντίον τους. Επανέλαβε δε τη θέση ότι η ζητηθείσα απόσυρση έγκειται στο ότι αντικαταστάθηκε το προσβαλλόμενο διάταγμα και εξαιτίας τούτου κατέστη άνευ αντικειμένου η ενδιάμεση αίτηση.
Έχω εξετάσει τις εκατέρωθεν θέσεις των ευπαιδεύτων συνηγόρων.
Εν πρώτοις επισημαίνω ότι οι θέσεις των συνηγόρων που προβλήθηκαν και άπτονται της ουσίας της Προσφυγής δεν μπορούν να απασχολήσουν το Δικαστήριο κατ΄ αυτό το στάδιο, όπου το μοναδικό ζήτημα προς επίλυση έγκειται στο ποια πλευρά θα επωμιστεί τα έξοδα της υπό απόσυρση ενδιάμεσης αίτησης.
Κατά πάγια νομολογία η επιδίκαση των εξόδων στην αναθεωρητική δίκη είναι ζήτημα το οποίο ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και συνιστά σύμφυτη δικαιοδοσία του δικαστηρίου, απαραίτητη για την εκπλήρωση του δικαστικού έργου. (Χατζηγεωργίου v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 23), Χαψή ν. Γενικού Εισαγγελέα (1997) 1 Α.Α.Δ. 1403) Στυλιανίδου v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ 124). Μάλιστα στα πλαίσια της εξουσίας του, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο εξέδωσε τον Κανόνα 22 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού του 1962, ο οποίος ορίζει ότι «τα Δικαστικά έξοδα οποιασδήποτε διαδικασίας θα επαφίενται εις την κρίσιν του Δικαστηρίου».
Στην προκειμένη περίπτωση, είναι αδιαμφισβήτητο ότι το Διάταγμα ημερομηνίας 20.10.2023 (ΚΔΠ 332/2023) όριζε την ελάχιστη αναλογία αιγινού και πρόβειου γάλακτος στις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή χαλλουμιού, κατά συγκεκριμένες χρονικές περιόδους. Η πρώτη περίοδος άρχετο στις 20 Οκτώβριου 2023, ημέρα κατά την οποία εκδόθηκε το διάταγμα και έληγε στις 31 Ιανουαρίου 2024. Η δεύτερη χρονική περίοδος (με διαφορετική ποσόστωση) άρχετο την 1η Φεβρουαρίου και έληγε στις 31 Ιουλίου 2024.
Πράγματι και δεδομένου ότι η πρώτη περίοδος ίσχυε αποκλειστικά μέχρι τις 31.1.2024 εντοπίζω μεγάλη καθυστέρηση στην καταχώρηση της αίτησης για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση, η οποία έλαβε χώρα την ίδια ημέρα με την καταχώρηση της Προσφυγής, ήτοι στις 7.12.2023, αφήνοντας ουσιαστικά να παρέλθει άπρακτο το χρονικό διάστημα ενός και πλέον μήνα από την έκδοση του εν λόγω Διατάγματος. Η καθυστέρηση αυτή επί της ουσίας επενέργησε εις βάρος των αιτητών και δημιούργησε έξοδα στην Προσφυγή, τα οποία δεν θεωρώ δίκαιο να επωμιστεί η πλευρά της καθ΄η η αίτηση αφού κατά την ήμερα που ήταν ορισμένη η παρούσα αίτηση για ακρόαση η πρώτη περίοδος είχε ήδη λήξει και η αίτηση για αναστολή, ως προς αυτή την πτυχή, είχε καταστεί άνευ αντικειμένου. Όμως, ως παρατηρώ αυτός δεν ήταν ο λόγος, ήτοι η λήξη της 1ης περιόδου, ο οποίος ζητήθηκε η απόσυρση της ενδιάμεσης αίτησης αλλά η έκδοση του νέου Διατάγματος (ΚΔΠ 35/24) στις 31.1.2024, στο οποίο ως ρητώς καταγράφεται, καταργεί το Διάταγμα ημερομηνίας 20.10.2023 ορίζοντας εκ νέου την ελάχιστη αναλογία αιγινού ή πρόβειου γάλακτος ή μείγματος αυτών στις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται για την Παρασκευή του χαλουμιού σε 19% για την περίοδο μεταξύ 31ης Ιανουαρίου 2024 και 21ης Φεβρουαρίου 2024 και σε 25% για την περίοδο μεταξύ της 22ας Φεβρουαρίου 2024 και της 9ης Ιουλίου 2024. Επομένως και υπό αυτή την πτυχή, ήτοι της κατάργησης του Διατάγματος ημερομηνίας 20.12.2023, ο οποίος συνιστά κατά τους αιτητές τον λόγο απόσυρσης της παρούσας αίτησης - ειδικότερα και όσον αφορά τη 2η χρονική περίοδο- δεν θεωρώ δίκαιο να επωμιστούν οι αιτητές τα έξοδα.
Υπό το φως των ανωτέρω η ενδιάμεση αίτηση ημερομηνίας 7.12.2023 απορρίπτεται, χωρίς οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Κελεπέσιη, Δ.Δ.Δ.