ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Υπόθεση Αρ. 482/2019
15 Φεβρουαρίου, 2024
[Λ. Ν. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Royal Ris Ltd
Αιτήτρια,
v.
Δήμου Λάρνακας
Καθ' ου η Αίτηση.
_________________________
ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 9.6.2021
ΓΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ
____________________________________________________________
Κατ. Παναγιώτου (κα) για Ανδρεας Σ. Αγγελίδης Δ.Ε.Π.Ε., δικηγόροι για την Αιτήτρια.
Κ. Κότροφου, για Δρ. Ανδρέας Π. Ποιητής & Σια Δ.Ε.Π.Ε., δικηγόροι για τον Καθ' ου η αίτηση.
Α. Σάββα (κα), για Αλέκος Ευαγγέλου & Σια Δ.Ε.Π.Ε., δικηγόροι για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
___________________
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Λ. Ν. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ : Με την επίδικη αίτηση η Αιτήτρια ζητά Άδεια και/ή Διαταγή του Δικαστηρίου όπως επιτραπεί η τροποποίηση του τίτλου της προσφυγής, καθώς και του τίτλου της γραπτής αγόρευσης και απάντησης ως ακολούθως: «με τη διαγραφή του ονόματος της Αιτήτριας “Royal Ris Ltd” και την αντικατάσταση της με το ορθό όνομα, που είναι “Royal Ris Restaurant Ltd”.
Με την Προσφυγή της η Αιτήτρια στρέφεται κατά της απόφασης του Καθ' ου η Αίτηση ημερομηνίας 09.08.2016, με την οποία δόθηκε πολεοδομική άδεια υπέρ του Ενδιαφερομένου Προσώπου RESPIRO ENTERPRISES LTD, σε σχέση με τα τεμάχια με αρ.349, 350 του Φ/ΣΧ41470103, τμήμα 4 στη Λάρνακα, με σκοπό την αλλαγή της χρήσης συγκεκριμένου καταστήματος σε Εστιατόριο, η οποία κατά την Αιτήτρια είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Η ενώπιον του Δικαστηρίου αίτηση ημερ. 9.6.2021 στηρίζεται στους Κανονισμούς 17, 18 και 19 του Περί Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, στον Περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Νόμου του 2015 (Ν. 131(Ι)/15), στους Περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικούς Κανονισμούς, επί των θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας 1955, Δ.9, Θ1,2, 10 11, Δ.25, Θ1 και Θ6, Δ.48, Θ.Θ1 - 4, 7 έως 9, Δ.64, στο Άρθρο 30 του Συντάγματος και στο άρθρο 6 της ΕΣΔΑ και τις Γενικές Εξουσίες του Δικαστηρίου, της διακριτικής του ευχέρειας και της Νομολογίας.
Την αίτηση υποστηρίζει με ένορκη δήλωση της η δικηγόρος στο γραφείου που εκπροσωπεί την αιτήτρια κα. Μ. Μ. από τη Λευκωσία, η οποία ορκίζεται ότι:
«2. Εκ παραδρομής και/ή από αβλεψία και/ή λόγο καλόπιστου λάθους κατά την ετοιμασία της παρούσας προσφυγής καταγράφηκε στον τίτλο αυτής ως Αιτήτρια η Εταιρεία «Royal Ris Ltd» αντί το ορθό που είναι η Εταιρεία «Royal Ris Restaurant Ltd».
3. Πρόκειται περί προφανούς καλόπιστου λάθους των δικηγόρων της Αιτήτριας που δεν τους εξηγήθηκε επαρκώς ή έγκαιρα ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές εταιρείες των οποίων οι Διευθυντές είναι οι ίδιοι.
4. Το ζήτημα προέκυψε με την αγόρευση του καθ' ου η αίτηση, ο οποίος ορθά αναφέρει ότι είναι η εταιρεία «Royal Ris Restaurant Ltd» που εξασφάλισε το σχετικό διάταγμα στην αγωγή 675/2017 που αφορά τη χρήση του πλακόστρωτου χώρου που βρίσκεται επί της Λεωφόρου Αθηνών στη Λάρνακα. Αυτό εξάλλου προκύπτει από το ίδιο το διάταγμα (συνημμένο στην ένσταση) και από τα συνοδευτικά στην ένσταση έγγραφα (π.χ. τεκμήρια 3, 10, 12, 20).
5. Ενόψει των πιο πάνω, συντρέχει η αναγκαιότητα τροποποίησης του τίτλου της προσφυγής και των αγορεύσεων που καταχώρησε η Αιτήτρια. με τη διαγραφή του ονόματος «Royal Ris Ltd» και την αντικατάσταση του με το ορθό όνομα «Royal Ris Restaurant Ltd», για να ανταποκρίνεται ο τίτλος της προσφυγής και των γραπτών αγορεύσεων στα πραγματικά δεδομένα.
6. Πιστεύω ότι στα πλαίσια του ανακριτικού συστήματος από το Διοικητικό Δικαστήριο για τον έλεγχο της νομιμότητας της προσβληθείσης διοικητικής πράξης και με βάση τις νομικές αρχές που διέπουν τη διαδικασία τροποποίησης των δικογράφων είναι ορθό και εύλογο και προς το συμφέρον της Δικαιοσύνης, όπως το Σεβαστό Δικαστήριο εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα.»
Αντίστοιχα. ο Καθ' ου η Αίτηση μέσω των δικηγόρων του καταχώρησε την ακόλουθη Ειδοποίηση Ένστασης (παραθέτω ολόκληρο το κείμενο):
«Οι ως άνω Καθ’ ων η αίτηση ειδοποιούν ότι προτίθενται να υποβάλουν ένσταση εις την αίτηση της Αιτήτριας ημερ. 9/06/2021.
Η παρούσα ένσταση βασίζεται στο άρθρο 73 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, την Δ.43 και την Δ.48, Κ.2 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών.
Οι λόγοι επί των οποίων στηρίζεται η παρούσα ένσταση εμφαίνονται στη δικογραφία και έχουν όπως στη συνημμένη ένορκη δήλωση της κυρίας Κ. Κ. ως εξής:
1. Ούτε στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, ούτε στην αίτηση των Αιτητών φαίνεται κάτι που να δείχνει την ταυτότητα της ενόρκως δηλούσας.
2. Η αίτηση σημαίνει όχι αλλαγή του ονόματος λόγω misnomer, αλλά του ίδιου του αιτητή, λόγω του ότι πρόκειται περί δύο εταιρειών, στις οποίες οι μέτοχοι είναι οι ίδιοι. Όμως, η Royal Ris Ltd δεν έχει δικαίωμα να προχωρήσει με την παρούσα προσφυγή, αφού είναι εκπρόθεσμη.
3. Δεν πρόκειται περί καλόπιστου λάθους ή αβλεψίας, αλλά περί ουσιαστικής αλλαγής προσώπου. Η ενόρκως δηλούσα αναφέρει ότι το ζήτημα προέκυψε με την αγόρευση του Καθ’ ου η αίτηση. Όμως από την ημέρα που καταχωρήθηκε η αγόρευση εκείνη έχει παρέλθει και πάλι περίοδος πέραν των 75 ημέρων. Η αίτηση της νέας εταιρείας έχει παραγραφεί.
4. Οποιαδήποτε τροποποίηση θα σημαίνει άδεια για παράταση χρόνου καταχώρησης προσφυγής από τρίτο πρόσωπο που είναι η Royal Ris Restaurant Ltd.»
Οι δικηγόροι της Αιτήτριας και του Καθ΄ου η Αίτηση καταχώρησαν γραπτές αγορεύσεις, ενώ στο στάδιο της ακρόασης της αίτησης αγόρευσαν προφορικά και επικαλέστηκαν δικαστικές αποφάσεις προς υποστήριξη των θέσεων τους. Η δικηγόρος του Ε.Μ. αρκέστηκε να υιοθετήσει τις θέσεις του Καθ΄ου η Αίτηση.
Η ευπαίδευτη δικηγόρος της Αιτήτριας, τόσο στην γραπτή της αγόρευση αλλά και στη τοποθέτηση της ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την ακρόαση της αίτησης, τονίζει ότι η Ένσταση του Καθ΄ου η Αίτηση στηρίζεται σε παντελώς λανθασμένη και άσχετη νομική βάση. Συγκεκριμένα, υποδεικνύει ότι, αυτή στηρίζεται στο άρθρο 73 του Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου (Κεφ. 6) το οποίο έχει ως πλαγιότιτλο «ένταλμα κατάσχεσης κινητών ή χρεών στα χέρια τρίτου» και στη Δ.43 με πλαγιότιτλο «εκτέλεση δια κατάσχεσης χρέους περιουσίας», τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με το επίδικο αίτημα για τροποποίηση του τίτλου της Προσφυγής. Σημειώνοντας επίσης ότι, στη νομική βάση δεν συμπεριλήφθηκε ούτε η Δ.64, σύμφωνα με την οποία θα μπορούσε να θεραπευτεί οποιοδήποτε λάθος, καταλήγει ότι, ως έχει νομολογηθεί ότι, ο καθορισμός του νομικού βάθρου με αναφορά στα άρθρα που το στοιχειοθετούν αποτελεί σύμφωνα με τις Διατάξεις της Δ.48 Θ.1, όρο απαράβατο για την εγκυρότητα του Δικονομικού μέτρου. Καταλήγει σχετικά η κα.Παναγιώτου ότι, η εντελώς λανθασμένη νομική βάση της Ένστασης δεν δίνει άλλη επιλογή στο Δικαστήριο από την απόρριψη της.
Σε αυτή τη θέση της Αιτήτριας, ο Καθ΄ου η Αίτηση αρκέστηκε να εκφράσει την έκπληξη του, επαναλαμβάνοντας τη θέση της αγόρευσης του ότι, επιδιώκεται η αντικατάσταση της αιτήτριας από διαφορετικό πρόσωπο και έτσι θα καταστρατηγηθεί η προθεσμία των 75 ημερών που επιβάλει το Σύνταγμα. Επί του νομικά αβάσιμου της Ένστασης του και απάντηση των όσων προβάλει η Αιτήτρια, ουδέν προέταξε, ούτε γραπτώς αλλά ούτε και προφορικά κατά την Ακρόαση.
Ανατρέχοντας στο σώμα της Ένστασης, όπως την έχω περιλάβει στην απόφαση μου πιο πάνω, διαπιστώνω ότι η νομική βάση που επέλεξε ο Καθ' ου η Αίτηση είναι ομολογουμένως άσχετη με τα ζητήματα που πραγματεύεται η παρούσα Αίτηση. Συγκεκριμένα, το Άρθρο 73 του Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου βρίσκεται κάτω από το Μέρος VII Εκτέλεση με Κατάσχεση Ιδιοκτησίας στα χέρια Τρίτου, ενώ το ίδιο το άρθρο φέρει τίτλο «Ένταλμα κατάσχεσης κινητών ή χρεών στα χέρια τρίτου». Η δε Διαταγή 43 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας αναφέρεται και πάλι σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με κατάσχεση στα χέρια τρίτου, η Διαταγή 48 Κ. 2 αναφέρεται στους τύπους 45 και 46 που χρησιμοποιούνται στις Αιτήσεις ex-parte και Δια Κλήσεως αντίστοιχα. Οι παραλείψεις τις οποίες διαπιστώνω, αναφορικά με τη νομική βάση της Ένστασης, δεν αφορούν μόνο τυπικά λάθη τα οποία θα μπορούσαν, ενδεχομένως, υπό άλλες περιστάσεις να διορθωθούν και να γίνει αποδεχτή η Ένσταση και οι ισχυρισμοί που περιέχονται σε αυτήν. Το εύρος των ελλείψεων αναφορικά με τη νομική βάση της Ένστασης είναι τόσο μεγάλο, με αποτέλεσμα να απουσιάζουν από αυτήν οι απαιτούμενες Διαταγές και Θεσμοί της Πολιτικής Δικονομίας, γεγονός που στερεί τη δυνατότητα από το παρόν Δικαστήριο να την εξετάσει και να λάβει υπόψη τους ισχυρισμούς που αυτή περιέχει.
Σχετική με τα ανωτέρω είναι η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στην υπόθεση Μιχαήλ Χριστάκης ν. Μιχαήλ Σκορδή (2003) 1 ΑΑΔ 1108, όπου, εξετάζοντας αίτηση στην οποία υπήρξε παράλειψη συμπερίληψης στη νομική βάση της ένστασης σε αίτηση της ορθής νομικής βάσης, το Δικαστήριο ανέφερε τα ακόλουθα:
«Ο τελευταίος λόγος έφεσης αφορά στη διαπίστωση του δικάσαντος Δικαστηρίου ότι η αίτηση εστερείτο ορθής νομικής βάσης, μεμπτότητα η οποία, καθιστούσε εξ υπαρχής άκυρη την αίτηση και ως εκ τούτου, μη δυνάμενη να προωθηθεί. Η διαπίστωση είναι ορθή. Οι κανονισμοί επί των οποίων στηρίχθηκε η αίτηση δεν ενεργοποιούσαν τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου να επιληφθεί της αίτησης, μεμπτότητα η οποία θα δικαιολογούσε την απόρριψη της αίτησης χωρίς ο,τιδήποτε άλλο.
Η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα.»
Ομοίως και στην υπόθεση Φλουρέντζου κ.α ν Cashgrove Betting Ltd, Πολ. Έφεση 7/2005, ημερ. 27/03/2007, λέχθηκαν τα πιο κάτω σε σχέση με το θέμα:
«Σύμφωνα με τη νομολογία (βλ. μεταξύ άλλων Μαχλουραρίδης ν. Ιωαννίδης κα (1990) 1 Α.Α.Δ. 965, Σάββα ν. Κυπριακές Αερογραμμές (1992) 1 Α.Α.Δ. 1146 και Χριστοφόρου ν. Οικοδομικές Επιχειρήσεις Λ. Ιορδάνους Λτδ. (2001) 1 (Β) Α.Α.Δ. 743) μια ενδιάμεση αίτηση πρέπει απαραιτήτως να προσδιορίζει τις δικονομικές διατάξεις πάνω στις οποίες βασίζεται. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει η αίτηση να στηρίζεται στην ορθή δικονομική και/ή νομική διάταξη. Αν η διάταξη στην οποία στηρίζεται είναι εντελώς άσχετη, τότε η νομική της βάση είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Στην παρούσα περίπτωση η αίτηση δεν έχει στηριχθεί στην ορθή δικονομική διάταξη και επομένως αυτός είναι αρκετός λόγος για απόρριψή της.»
Στην υπόθεση Θεοφάνης Θεοφάνους ν. Φαίδρα Αυγουστή ως συνδιαχειρίστρια του αποβιώσαντος Κυριάκου Μιχαήλ Φιλίππου κ.α., Αρ. Αγωγής 1149/10, ημερ. 21/7/2017 στην οποία γίνεται αναφορά σε υποθέσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου επί του θέματος, το Δικαστήριο εξετάζοντας Ένσταση που καταχωρήθηκε ενώπιον του και η οποία εμπεριείχε εντελώς λανθασμένη νομική βάση, όπως και στη παρούσα περίπτωση, ανέφερε τα ακόλουθα:
«Στην υπόθεση Περικλέους ν. Ellinas Finance Ltd κ.α. Πολ. Έφεση 283/10 ημερομηνίας 03.07.14, έγινε, μεταξύ άλλων, αναφορά στη σημασία της ορθής καταγραφής της νομικής βάσης μίας αίτησης και της δυνατότητας για θεραπεία λανθασμένης νομικής βάσης δυνάμει της Δ.64. Συγκεκριμένα αναφέρθηκαν τα ακόλουθα (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου):
«Εκτός των πιο πάνω, υπάρχουν και άλλοι λόγοι που θα συνηγορούσαν υπέρ της απόρριψης της αίτησης. Ο πρώτος αφορά στη λανθασμένη νομική βάση της Αίτησης από την οποία απουσιάζει η Δ.35 Θ.4. η οποία είναι η πιο σχετική διάταξη στην περίπτωση τροποποίησης των λόγων έφεσης. Η Αιτήτρια δέχεται ότι εκ παραδρομής δεν αναφέρθηκε η σχετική διάταξη, παρά ταύτα θεωρεί ότι η αίτηση είναι νομότυπη. Διαζευκτικά ισχυρίζεται ότι αν θεωρηθεί παρατυπία, μπορεί να θεραπευθεί με βάση τη Δ.64 θ. 1. Η νομική βάση μιας αίτησης σύμφωνα με τη νομολογία έχει μεγάλη σημασία, αφού προσδιορίζει το νομικό υπόβαθρο της αίτησης, το οποίο προσδίδει εγκυρότητα στο δικονομικό μέτρο (βλ. Χριστόφορου ν. Οικοδομικές Επιχειρήσεις Λοίζος Ιορδάνους Λίμιτεδ (2001) 1Β ΑΑΔ 743). Μετά την τροποποίηση της Δ.64 και την κατάργηση της διάκρισης μεταξύ άκυρου και αντικανονικού δικονομικού μέτρου, ενδεχομένως στην παρούσα περίπτωση η παράλειψη να μπορούσε να θεραπευθεί. Όμως καμία αίτηση δεν υποβλήθηκε από την Αιτήτρια ζητώντας να θεραπευθεί η παράλειψη, ώστε να αποκτήσει η αίτηση το αναγκαίο νομικό υπόβαθρο. Υπάρχουν περιπτώσεις που το δικαστήριο κατ' εξαίρεση μπορεί αυτεπάνγελτα να θεωρήσει ότι η παράλειψη έχει ήδη θεραπευθεί. αλλά η παρούσα δεν είναι μια τέτοια περίπτωση. Στην υπόθεση Φαλέκκου ν. Χριστοφίδη, Πολιτική Έφεση Αρ. 63/10, ημερ. 17.12.2013. τονίσαμε ότι οι παρατηρήσεις μας ως προς την ευχέρεια που πάντοτε έχει το δικαστήριο να θεραπεύει παρατυπία «δεν πρέπει να τύχουν παρανόησης ως προς το καθήκον του κάθε δικηγόρου ή διαδίκου που διαπιστώνει την παρατυπία να λαμβάνει έγκαιρα στην κατάλληλη περίπτωση τα αναγκαία μέτρα για θεραπεία της και όχι να αφήνει τα πράγματα να τύχουν διόρθωσης από το δικαστήριο».
Όσα αποφασίσθηκαν στην Περικλέους ν. Ellinas Finance Ltd κ.α (ανωτέρω) θεωρώ ότι ισχύουν mutatis mutandis και στην περίπτωση της λανθασμένης νομικής βάσης σε ένσταση. Επομένως η παράλειψη συμπερίληψης στη νομική βάση της ένστασης του Κεφ.5 και του συγκεκριμένου άρθρου του εν λόγω νόμου επί του οποίου στηρίζεται η επίδικη προδικαστική ένσταση είναι μοιραία Κατά συνέπεια ο υπό αναφορά λόγος ένστασης δεν μπορεί παρά να απορριφθεί.»
Ομοίως και στην ενώπιον μου περίπτωση, έχω διαπιστώσει ότι, ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν στηρίζει την Ένσταση του στην ορθή νομική βάση, με αποτέλεσμα το Δικαστήριο να εμποδίζεται από το να την εξετάσει.
Ωστόσο, η απόρριψη της Ένστασης του Καθ’ ου η Αίτηση ως νομικά αβάσιμης, δεν συνεπάγεται ταυτόχρονα και την αποδοχή της επίδικης αίτησης χωρίς προηγουμένως την ενδελεχή εξέταση της από το παρόν Δικαστήριο, λόγω ακριβώς του εξεταστικού χαρακτήρα λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου. Προχωρώ στην εξέταση των θέσεων της Αιτήτριας αλλά και των περιστατικών ως προκύπτουν από τα ενώπιον μου δικόγραφα, ως ακολούθως.
Η Αιτήτρια υποστηρίζει πως στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται περί καλόπιστου τυπογραφικού λάθους (misnomer) στην περιγραφή του ονόματος της. Όπως έχει προβληθεί με την αγόρευση της και έχει ξεκαθαριστεί κατά την ακρόαση της Αίτησης στη παρουσία όλων των μερών, υφίστανται δύο διαφορετικές εταιρείες με τους ίδιους διευθυντές και μέτοχους. Η μία, η «Royal Ris Restaurant Ltd», είναι ενεργή και διαχειρίζεται εστιατόριο, ενώ η άλλη, η «Royal Ris Ltd», αφορά επιχείρηση ταξιδιωτικού πρακτορείου η οποία έπαυσε να λειτουργεί από το 2014 και αναμένεται η διαγραφή της από τον Έφορο Εταιριών. Η δικηγόρος της Αιτήτριας υποστηρίζει ότι, αντί να αναγραφεί το ορθό όνομα της αιτήτριας εταιρείας «Royal Ris Restaurant Ltd» όπως ήταν και η σχετική εξουσιοδότηση δικηγόρου (Retainer) εκ «προφανούς καλόπιστου λάθους» η καταχώρηση της προσφυγής λανθασμένα έγινε υπό τον τίτλο «Royal Ris Ltd». Όπως ορθά σημειώνει η δικηγόρος της Αιτήτριας και προκύπτει από τον φάκελο του Δικαστηρίου, η εξουσιοδότηση δικηγόρου που επισυνάφθηκε με την καταχώρηση της παρούσας Προσφυγής, φέρει τη σφραγίδα με την ονομασία «Royal Ris Restaurant ltd».
Υποστηρίζει ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση το Δικαστήριο βρίσκεται ενώπιον περίπτωσης προφανούς καλόπιστου λάθους στην περιγραφή του ονόματος της Αιτήτριας (Royal Ris Restaurant Ltd) αφού η παρούσα υπόθεση αφορούσε πάντα αυτήν την εταιρεία, ενώ σε καμία περίπτωση δεν ισχύουν οι ισχυρισμοί του Καθ’ ου η αίτηση περί επιχειρούμενης αλλαγής της αιτήτριας εταιρείας με άλλο νομικό πρόσωπο και συνεπώς ούτε καταστρατήγηση της προθεσμίας του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος. Όπως παραπέμπει στη γραπτή της Αγόρευση η Αιτήτρια, με αναφορά και στο περιεχόμενο των δικογράφων που έχει ενώπιον του το Δικαστήριο, η αιτούμενη τροποποίηση του τίτλου ουδόλως θα επηρεάσει την ουσία της Προσφυγής, δεν επιφέρει διαφοροποίηση ως προς το χρόνο καταχώρησης, αλλά και ούτε καταλαμβάνει τον αντίδικο απροετοίμαστο.
Όπως τονίζει, η παρούσα υπόθεση αφορούσε πάντα την ίδια εταιρεία (Royal Ris Restaurant Ltd) γεγονός που αποδεικνύεται μέσω της Ένστασης στη Προσφυγή και των παραρτημάτων που τη συνοδεύουν, και φαίνετια ότι ο Καθ' ου η Αίτηση αναγνωρίζει ότι η Αιτήτρια στην παρούσα Προσφυγή είναι η Royal Ris Restaurant Ltd και καμιά σύγχυση ως προς τούτο δεν του δημιουργήθηκε από την αναγραφή λανθασμένα της ονομασίας της Αιτήτριας στον τίτλο.
Συγκεκριμένα, καταδεικνύει η Αιτήτρια, και διαπιστώνει το Δικαστήριο, ο Καθ’ ου η Αίτηση στο σημείο 1(ε) της Ένστασής του στη Προσφυγή, αναφέρει επί λέξει «Παράλληλα με την προσφυγή η Αιτήτρια καταχώρησε στο ΕΔ Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας την αγωγή υπ’ αρ. 675/17, στην οποία αιτήθηκε και έλαβε προσωρινό Διάταγμα». Ο Καθ’ ου η Αίτηση μάλιστα επισυνάπτει ως παράρτημα την Αίτηση της Αιτήτριας, στο Επαρχιακό Δικαστήριο, το Προσωρινό Διάταγμα που εξασφάλισε, την Ένστασή του, την Απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, καθώς και την Απόφαση του Εφετείου. Όπως φαίνεται από τα εν λόγω έγγραφα, στην Αγωγή Αρ. 675/17 Ενάγουσα είναι η Royal Ris Restaurant Ltd την οποία ο Καθ’ ου η Αίτηση στην Ένστασή του στην Προσφυγή αναγνωρίζει ο ίδιος ως Αιτήτρια. Περαιτέρω, εντοπίζεται από τη δικηγόρο της Αιτήτριας και επιβεβαιώνεται από το Δικαστήριο ότι, στο σημείο 1(στ) της Ένστασής του ο Καθ’ ου η Αίτηση επισυνάπτει ως Παράρτημα την απόφαση που έλαβε ημερ. 30.01.2019 συνεπεία του αποτελέσματος της Έφεσης που ασκήθηκε στην Αγωγή 675/17. Στην εν λόγω απόφαση ο Καθ’ ου η Αίτηση αναφέρει ότι παραχωρεί στην Respiro Enterpises Ltd την άδεια χρήσης που κατείχε έως τις 31.12.2016 η Royal Ris Restaurant Ltd, ενώ, επιπλέον παραχωρεί στην Royal Ris Restaurant Ltd μέρος του πλακόστρωτου που κατείχε μέχρι τις 31.12.2016 άλλη εταιρεία. Συνεπώς, ήταν και είναι ξεκάθαρο και από την απόφαση που έλαβε ο ίδιος ο Καθ’ ου η Αίτηση και επισύναψε στην Ένσταση του ότι το ζήτημα του συγκεκριμένου Πλακόστρωτου (επίδικο ζήτημα μέσω της προσφυγής) αφορά την Royal Ris Restaurant Ltd, η οποία και είναι η Αιτήτρια στην παρούσα προσφυγή. Το γεγονός ότι αναφέρεται η αιτήτρια ως Royal Ris Restaurant Ltd, αποδεικνύει ότι η λανθασμένη αναγραφή της ως Royal Ris Ltd δεν επηρέασε καθόλου τον Καθ’ ου η Αίτηση, αφού φαίνεται ότι γνώριζε εξ’ αρχής ποια είναι η αιτήτρια εταιρεία και αυτό υποστηρίζει πλήρως τη θέση της ότι πρόκειται περί καλόπιστού τυπογραφικού λάθους. Σημειώνεται και η αναφορά στο σημείο 2 της Ένστασής, όπου ο Καθ’ ου η Αίτηση κάνει αναφορά στην Προσφυγή 483/2019 με Αιτήτρια την Royal Ris Restaurant Ltd και Καθ’ ου η Αίτηση τον Δήμο Λάρνακας, όπου ισχυρίζεται ότι η Αιτήτρια κωλύεται να προωθεί παράλληλα τις δύο αυτές διαδικασίες, δηλαδή την παρούσα υπόθεση και την Υπόθεση υπ’ αρ. 483/2019. Χωρίς το παρόν δικαστήριο να γνωρίζει το αντικείμενο της εκεί υπόθεσης, συμφωνεί με τη θέση της Αιτήτριας ότι ο Καθ' ου η Αίτηση φαίνεται να αναγνωρίζει ότι και τις δύο Προσφυγές ουσιαστικά τις προωθεί το ίδιο νομικό πρόσωπο, ήτοι η Royal Ris Restaurant Ltd.
Τέλος, από τα Παραρτήματα 10 και 12 που επισυνάπτει ο Καθ' ου η Αίτηση στην Ένσταση της Προσφυγής, και αφορούν γραπτές ενστάσεις στην έκδοση πολεοδομικής άδειας σε εστιατόριο τις οποίες υπέβαλε η Αιτήτρια (Royal Ris Restaurant Ltd) μέσω επιστολών του Διευθυντή της ημερ. 14.01.2016 και 05.02.2016, προς την Πολεοδομική Αρχή του Δήμου Λάρνακας ομοίως συνάγεται ότι η αναγραφή του ονόματος της στη προσφυγή πρόκειται περί καλόπιστου τυπογραφικού λάθους.
Όλες οι πιο πάνω διαπιστώσεις και κυρίως το διοριστήριο στο φάκελο του Δικαστηρίου με το οποίο το δικηγορικό γραφείο εξουσιοδοτήθηκε και ανάλαβε την καταχώρηση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο προσφυγής, το οποίο φέρει την σφραγίδα της Royal Ris Restaurant Ltd, δεν μπορούν παρά να οδηγήσουν του Δικαστήριο στο εύλογο συμπέρασμα ότι το όνομα της Αιτήτριας στην παρούσα Προσφυγή έχει αναγραφεί λανθασμένα, συνεπεία τυπογραφικού και καλόπιστου λάθους (mere misnomer). Πρόκειται, θεωρώ, περί εσφαλμένης αναγραφής του ορθού ονόματος της Αιτήτριας η οποία δια της παρούσης ενδιάμεση διαδικασίας θα αποκατασταθεί χωρίς να καταστρατηγείται η προθεσμία του άρθρου 146.3 του Συντάγματος. Σχετική η απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Τιμοθέου ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 269, όπως και η απόφαση Δημοτικό Συμβούλιο Αγλαντζιάς ν. Χαρικλείδη (2001) 1 Α.Α.Δ.1608, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο, με αναφορά στις αγγλικές αποφάσεις όπως η Davies ν. Elsby Brothers Ltd [1960] 3 All E.R. 672 και Singh v. Atombrook Ltd [1989] 1 All E.R. 385, καθόρισε το κριτήριο που θα πρέπει να καθοδηγήσει το Δικαστήριο που εξετάζει αίτηση για τροποποίηση τίτλου, για να αποφασίσει αν αυτό που επιδιώκεται είναι η αντικατάσταση ή προσθήκη διαδίκου ή απλή διόρθωση σφάλματος περί το όνομα.
Στην προαναφερθείσα υπόθεση Davies λέχθηκαν τα εξής σχετικά τα οποία εφαρμόζονται κατ’ αναλογία και στην παρούσα υπόθεση: «Στο Αγγλικό Δίκαιο σαν θέμα γενικής αρχής το ζήτημα δεν είναι τί σκόπευε ή εννοούσε ο συγγραφέας του εγγράφου αλλά το πώς ένας λογικός άνθρωπος που διαβάζει το έγγραφο θα αντιλαμβανόταν το νόημα του και εκείνο είναι το κριτήριο που πρέπει σαν θέμα γενικού κανόνα να εφαρμόζεται στις περιπτώσεις 'σφάλματος περί το όνομα' (misnomer) - το οποίο μπορεί να περιλάβει αριθμό άλλων καταστάσεων εκτός από 'σφάλμα περί το όνομα' (misnomer) στο κλητήριο, για παράδειγμα λάθος ως προς την ταυτότητα κατά τον καταρτισμό μιας συμφωνίας. Το κριτήριο πρέπει να είναι: πως θα εκλάβει το έγγραφο ένα λογικό πρόσωπο που το παραλαμβάνει. Αν κάτω από όλες τις περιστάσεις της υπόθεσης και εξετάζοντας το έγγραφο στο σύνολο του θα πεί στον εαυτό του: 'Σίγουρα πρέπει να εννοεί εμένα, αλλά έχουν γράψει το όνομα μου λανθασμένα' τότε έχουμε την περίπτωση απλού 'σφάλματος περί το όνομα' (misnomer). Αν, από την άλλη, θα πεί: 'από αυτό τούτο το έγγραφο δεν μπορώ να πω κατά πόσον εννοούν εμένα ή όχι και πρέπει να διερευνήσω το θέμα' τότε μου φαίνεται ότι ξεφεύγουμε από τα όρια του 'σφάλματος περί το όνομα' (misnomer).»
Η παρούσα αίτηση δεν αποσκοπεί στην ετεροχρονισμένη αντικατάσταση της αναγραφόμενης στο τίτλο Αιτήτριας με άλλο πρόσωπο, αλλά επιτρεπτής διόρθωσης της καταγραφής του ονόματος της λόγω γραμματειακού ή τυπογραφικού λάθους. Περαιτέρω, σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κατά κανόνα, είναι επιτρεπτή τροποποίηση, εφόσον δεν προκαλείται με την έγκρισή της, ανεπανόρθωτη ζημιά στη θέση της άλλης πλευράς και εκτροχιασμός της δίκης από τα παραδεκτά θεσμικά και χρονικά πλαίσια απονομής της δικαιοσύνης (Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 21/2008 Sigma Radio TV Ltd ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ. 2) (2010) 3 ΑΑΔ 579). Εν προκειμένω, η τροποποίηση ουδόλως μεταβάλει το περιεχόμενο των στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφαση, και τα οποία αποτελούν τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης, ο οποίος αποτελεί, σύμφωνα με τη νομολογία, τον μοναδικό οδηγό ως προς την ύπαρξη δεδομένων και γεγονότων (βλ. Δημοκρατία ν. Δ. Αυλωνίτης και Υιοί Λτδ (2000) 3 Α.Α.Δ. 137). Ούτε, δεδομένων των διαπιστώσεων μου, οποιαδήποτε άλλη αλλαγή πέραν της τροποποίησης της ονομασίας της Αιτήτριας στον τίτλο της υπόθεσης, θα επέλθει στη διαδικασία, η οποία πιθανόν να οδηγούσε τη δικαστική διαδικασία σε καθυστέρηση.
Εκτιμώ ότι, είναι ορθή η θέση της Αιτήτριας πως η επιτυχία της αιτήσεως για τροποποίηση του τίτλου της προσφυγής ως προτείνεται, εξυπηρετεί το συμφέρον της δικαιοσύνης ως προβλέπεται στον Κανονισμό 19 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, ενώ διαπιστώνω ότι ουδόλως επηρεάζει δυσμενώς τα δικαιώματα του Καθ’ ου η αίτηση.
Καταλήγοντας. αφού έχω προσεγγίσει με προσοχή την πιο πάνω αίτηση στη βάση της ισχύουσας νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου και τα συγκεκριμένα δεδομένα της περίπτωσης, καταλήγω ότι η παρούσα αίτηση μπορεί να επιτύχει.
Διατάσσεται η τροποποίηση του τίτλου της προσφυγής, καθώς και του τίτλου των γραπτών αγορεύσεων της Αιτήτριας, του Καθ΄ου η Αίτηση και του Ενδιαφερομένου Μέρους με τη διαγραφή του ονόματος της Αιτήτριας «Royal Ris Ltd» και την αντικατάσταση της με το ορθό όνομα «Royal Ris Restaurant Ltd» σε αυτές.
Η παρούσα αίτηση εγκρίνεται, με έξοδα €500 πλέον ΦΠΑ υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον του Καθ' ου η αίτηση.
Η (κυρίως) υπόθεση ορίζεται για περαιτέρω οδηγίες τις 20/02/2024, ώρα 9:00 π.μ..
Λ. Ν. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.