ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση Αρ. 1071/2021)
9 Απριλίου 2024
[ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΣ, Πρόεδρος]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Μ. Δ.
Αιτητής
ΚΑΙ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ
2. ΑΡΧΗΓΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
4. ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Καθ’ ων η Αίτηση
Ν. Καλλής, για Αιτητή
Μ. Δρυμιώτου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για Καθ’ ων η Αίτηση
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΣ, Π.Δ.Δ.: Αντικείμενο της υπό κρίση προσφυγής, αποτελεί η νομιμότητα και εγκυρότητα της απόφασης του Αρχηγού Αστυνομίας («ο Αρχηγός»), ημερομηνίας 15.8.2021, σύμφωνα με την οποία ο αιτητής τέθηκε σε διαθεσιμότητα από 15.8.2021 και «αρχικά για περίοδο ενός μηνός», αναφορικά με την εκ μέρους του πιθανή διάπραξη πειθαρχικών και ποινικών αδικημάτων. Κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητάς του, σύμφωνα πάντα με την επίδικη απόφαση, ο αιτητής θα ελάμβανε ως «χορήγημα διαθεσιμότητας», το ½ του μισθού του.
Τονίζεται εξ’ αρχής ότι οι περιεχόμενες στα αιτητικά Β και Γ της προσφυγής θεραπείες, απαραδέκτως τίθενται δια του δικογράφου της αίτησης ακυρώσεως, εφόσον αυτές εκφεύγουν του ακυρωτικού ελέγχου του Δικαστηρίου τούτου και, συνακόλουθα, απορρίπτονται. Με τις εν λόγω θεραπείες, ο αιτητής ζητεί «Β. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία να διατάσσονται οι Καθ’ ων η αίτηση να ανακαλέσουν την απόφαση τους ημερομηνίας 15/08/2021 και όπως ο Αιτητής παραμείνει στα καθήκοντα του, τουλάχιστον μέχρι εκδικάσεως της ισχυριζόμενης διάπραξης των αδικημάτων για τα οποία προτίθενται να του ασκήσουν ποινική δίωξη», καθώς και «Γ. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία να διατάσσονται οι Καθ’ ων η αίτηση όπως αναγνωρίσουν και/ή αποδεχθούν το δικαίωμα του Αιτητή να επιστρέψει στην εργασία και/ή στα καθήκοντα του».
Σύντομη αναδρομή στα γεγονότα, αποκαλύπτει τα εξής:
Ο αιτητής συνελήφθη στις 15.8.2021 και τέθηκε υπό κράτηση δυνάμει δικαστικού εντάλματος, αναφορικά με διερεύνηση για πιθανή διάπραξη ποινικών αδικημάτων (απειλή βίας, πράξεις διαφθοράς ή δωροδοκίας, κατάχρηση εξουσίας, συνομωσία προς διάπραξη πλημμελήματος, γραπτές απειλές για φόνο, αποστολή υβριστικών και απειλητικών μηνυμάτων μέσω δημόσιου δικτύου επικοινωνιών, διάδοση μίσους ή βίας κατά ομάδας προσώπων με βάση τη θρησκεία τους). Πέραν την ποινικής υπόθεσης, διενεργήθηκε εναντίον του αιτητή και πειθαρχική έρευνα, στο πλαίσιο της οποίας διορίστηκε ερευνών λειτουργός. Τελικά, στις 15.8.2021, αποφασίστηκε η διαθεσιμότητα του αιτητή από 15.8.2021 και για έναν μήνα, σύμφωνα με τον Κανονισμό 31 των περί Αστυνομίας (Πειθαρχικών) Κανονισμών του 1989 (Κ.Δ.Π. 53/89), ως αυτοί ίσχυαν κατά τον ουσιώδη χρόνο («οι Κανονισμοί»).
Ακολούθως, και αυτό αποτελεί παραδεκτό γεγονός, μετά το πέρας του ενός μηνός, η διαθεσιμότητα του αιτητή παρατάθηκε, ωστόσο η απόφαση παράτασης της διαθεσιμότητας προσβλήθηκε με ξεχωριστή προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου και συνεχίζει να εκκρεμεί. Συναφώς, επισημαίνεται στο σημείο αυτό, ότι δεν θα τύχουν εξέτασης λόγοι ακύρωσης και/ή ισχυρισμοί του αιτητή που αναπτύσσονται και αφορούν στην παράταση της διαθεσιμότητάς του, εφόσον αυτοί αποτελούν αντικείμενο ξεχωριστής πρσφυγής και όχι της παρούσας.
Κατά της αρχικής απόφασης διαθεσιμότητάς του, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή, στις 14.9.2021.
Προβάλλει ο αιτητής ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι προϊόν νομικής και/ή πραγματικής πλάνης, οι δε καθ’ ων η αίτηση ενήργησαν αυθαίρετα, παράνομα, καθ’ υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας και χωρίς τη δέουσα έρευνα προς επιβεβαίωση των θέσεων τους, καταδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο, συμπεριφορά που στοιχειοθετεί οξεία έχθρα και/ή προκατάληψη εναντίον του αιτητή και έλλειψη αμερόληπτης κρίσης. Στο πλαίσιο του ισχυρισμού περί μη διενέργειας της δέουσας έρευνας, ο κ. Καλλής ισχυρίζεται ότι δεν λήφθηκαν υπόψη όλοι οι παράγοντες και τα γεγονότα της υπόθεσης, αλλ’ ούτε οι θέσεις του αιτητή. Ισχυρίζεται επίσης ο συνήγορος του αιτητή ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη, αλλά και δυσανάλογη, ενώ γίνεται αναφορά και σε παραβίαση των Άρθρων 24 και 28 του Συντάγματος.
Τέλος, ως αυτοτελής λόγος ακύρωσης προβάλλεται και ο ισχυρισμός ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης του αιτητή, καθότι δεν δόθηκε σε αυτόν το δικαίωμα να προβάλει τις θέσεις του προτού τεθεί σε διαθεσιμότητα.
Οι καθ’ ων η αίτηση προέβαλαν, αρχικώς δια της ενστάσεώς τους και ακολούθως δια της γραπτής αγόρευσης των συνηγόρων τους, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε κατόπιν διενέργειας της δέουσας έρευνας, καθόλα ορθά και νόμιμα, είναι δε αυτή επαρκώς και/ή δεόντως αιτιολογημένη, εύλογα επιτρεπτή και εντός των ορίων της διακριτικής ευχέρειας της Διοίκησης και ουδεμία πλάνη εμφιλοχώρησε κατά τη λήψη αυτής. Επιπρόσθετα, η πλευρά των καθ’ ων η αίτηση, μέσω της γραπτής αγόρευσης των συνηγόρων της, εστίασε στην παντελή έλλειψη, από την γραπτή αγόρευση του συνηγόρου του αιτητή, εξειδίκευσης και/ή τεκμηρίωσης οποιουδήποτε λόγου ακύρωσης.
Πράγματι, έχοντας εξετάσει την γραπτή αγόρευση του συνηγόρου του αιτητή, διαπιστώνω ότι δεν στοιχειοθετούνται με την απαιτούμενη επάρκεια και δεν αναπτύσσονται, έστω στοιχειωδώς, οι προβαλλόμενοι λόγοι ακύρωσης. Βεβαίως, γίνεται δια της γραπτής αγόρευσης του συνήγορου του αιτητή, προς υποστήριξη των θέσεών του, αναφορά σε σχετική νομολογία, αλλά και σε οικείες νομοθετικές διατάξεις και σε συγγράμματα. Ωστόσο, αυτό από μόνο του δεν μπορεί να είναι αρκετό για να στοιχειοθετήσει οποιονδήποτε λόγο ακύρωσης, εφόσον ελλείπει η στοιχειώδης υπαγωγή των γεγονότων της υπόθεσης και των ισχυρισμών του αιτητή στα πιο πάνω, προκειμένου να καταστεί αντιληπτή η επιχειρηματολογία του και να διαπιστωθεί το βάσιμο των εγειρόμενων λόγων ακύρωσης. Δεν αναφέρει ο αιτητής ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ του ισχυρισμού περί εμφιλοχωρήσασας πλάνης της Διοίκησης. Ούτε και υποδεικνύει, έστω στοιχειωδώς, που έγκειται ο ισχυρισμός περί ελλιπούς και/ή ανεπαρκούς αιτιολογίας της πράξης ή περί παραβίασης των Άρθρων 24 και 28 του Συντάγματος. Επιπρόσθετα, στο πλαίσιο του ισχυρισμού περί μη διενέργειας της δέουσας έρευνας, πέραν της γενικόλογης αναφοράς ότι δεν λήφθηκαν υπόψη από τους καθ’ ων η αίτηση όλα τα στοιχεία και/ή θέσεις του αιτητή, δεν συγκεκριμενοποιείται ποια είναι τα στοιχεία αυτά και ποιες αυτές οι θέσεις. Τα ίδια ισχύουν εν πολλοίς και για τους ισχυρισμούς περί κατάχρησης και/ή υπέρβασης εξουσίας, παραβίασης της αρχής της αμεροληψίας, αλλά και περί παραβίασης του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης του αιτητή.
Όπως λέχθηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 56, «Μόνο στοιχειοθετημένοι λόγοι ακύρωσης μπορεί να παράσχουν έρεισμα στο αίτημα για την ακύρωση της διοικητικής απόφασης που προσβάλλεται-(βλ. Βασιλείου ν. Δήμου Παραλιμνίου, Υπόθεση Αρ. 1061/94, 30/6/95, Βαρνάβας Νικολάου και Υιοί Λτδ. ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 380/94, 31/8/95, Κυριακίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 212/95 και 259/95, 31/1/97. Ευθυμίου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 281)». Εξάλλου, σύμφωνα με τον Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1962, κάθε διάδικος υποχρεούται δια των εγγράφων προτάσεών του «να εκθέτει τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως». Σε πλήρη συμβατότητα με το πιο πάνω και η ημεδαπή νομολογία: στην Κυπριακή Δημοκρατία v. Svetlana Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598, λέχθηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι «Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων είναι απαραίτητη για την εξέταση των λόγων ακύρωσης από το δικαστήριο. Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια, αναπόφευκτα επηρεάζει τη νομική βάση των λόγων, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να κριθούν αναιτιολόγητοι και ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτίμησης». Η δε γενικόλογη, αόριστη και εν πολλοίς ρητορική αναφορά σε σειρά επιχειρημάτων και/ή λόγων ακύρωσης, όπως έλλειψη έρευνας, κατάχρηση εξουσίας κλπ, χωρίς να δίδεται οποιοδήποτε στοιχείο ή επιχείρημα που να τεκμηριώνει τους ισχυρισμούς, δεν είναι αρκετή (TAHIR MAHMOOD ν. Κυπριακής Δημοκρατίας κ.α., Υποθ. Αρ. 254/2006, ημερ. 15.5.2007, Καρατασουσίδης ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 836/2016, ημερ. 25.9.2020).
Ως εκ των πιο πάνω, κρίνω ότι δεν υφίσταται το απαιτούμενο έρεισμα προς υποστήριξη της ακύρωσης της προσβαλλόμενης πράξης, η οποία παραμένει νόμιμη. Όπως λέχθηκε στην Καρατασουσίδης, ανωτέρω, «Η διοικητική πράξη φέρει το τεκμήριο νομιμότητας και το βάρος απόδειξης ότι συντρέχουν λόγοι ακυρώσεως το φέρει ο αιτητής σε προσφυγή. Η υιοθέτηση των λόγων ακυρώσεως που μόνο καταγράφονται στο δικόγραφο, δεν επαρκεί προς υποστήριξη των λόγων ακυρώσεως περί έλλειψης δέουσας έρευνας, πλάνης, έλλειψης αιτιολογίας και κατάχρησης εξουσίας, οι οποίοι δεν εξετάζονται αυτεπαγγέλτως, αλλά στην βάση των γραπτών αγορεύσεων.».
Οι πιο πάνω διαπιστώσεις στοιχειοθετούν, άνευ ετέρου, επαρκή λόγο απόρριψης της παρούσας προσφυγής, εφόσον ουδείς εκ των λόγων ακύρωσης που δικογραφούνται στα νομικά σημεία της αίτησης ακυρώσεως δεν έχει αναπτυχθεί και/ή προωθηθεί με την στοιχειώδη, έστω, επάρκεια. Παρόμοια προσέγγιση ακολούθησε και το παρόν Δικαστήριο στην Bawadi ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1878/2019, ημερ. 4.2.2022, αλλά και πιο πρόσφατα, στην A.S. v. Δημοκρατίας, 601/2022 (Κ)(i-Justice), ημερ. 13.12.2022 και LIYANA THANTEEGAMAGE SRIYANEE ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1850/2019, ημερ. 6.7.2022, απορρίπτοντας τις προσφυγές.
Ωστόσο, και προς ολοκλήρωση του σκεπτικού του Δικαστηρίου τούτου, επισημαίνω ότι, ούτως ή άλλως, ουδείς εκ των προβαλλόμενων λόγων ακύρωσης που εκτίθενται στη γραπτή αγόρευση του αιτητή, ευσταθεί.
Εν πρώτοις, στη βάση του συνόλου των ενώπιον μου τεθέντων στοιχείων, προκύπτει ότι οι καθ’ ων η αίτηση διενήργησαν τη δέουσα έρευνα πριν από την λήψη της επίδικης απόφασης, εφόσον αξιολόγησαν και έλαβαν υπόψη όλα όσα είχαν ενώπιον τους και τα οποία είχαν εξασφαλιστεί στο πλαίσιο της σχετικής έρευνας που καθόλα νόμιμα διενεργήθηκε με τον διορισμό ερευνώντα λειτουργού. Μάλιστα, προκύπτει από το παράρτημα Δ του δικογράφου της ενστάσεως, ότι πριν από τη λήψη της επίδικης απόφασης, δόθηκε το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης στον αιτητή, σύμφωνα με το άρθρο 43(1) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου (Ν.158(Ι)/1999). Δεν διαπιστώνεται ούτε κενό έρευνας, ούτε κενό αιτιολόγησης της επίδικης πράξης, αλλ’ ούτε να έχει εμφιλοχωρήσει πλάνη στην επίδικη κρίση. Στην προσβαλλόμενη απόφασή του, ημερομηνίας 15.8.2021 (παράρτημα ΣΤ στην ένσταση), ο Αρχηγός εκθέτει με σαφήνεια τους λόγους, αλλά και τις νομοθετικές/κανονιστικές διατάξεις που αποτέλεσαν το έρεισμα αυτής, κατά τρόπο που να καθίσταται ευχερής η διενέργεια του απαιτούμενου δικαστικού ελέγχου που είναι και το ζητούμενο (Στέφανος Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270). Παρομοίως, στην Ειδοποίηση Διαθεσιμότητας που απεστάλη στον αιτητή, ημερομηνίας 15.8.2021, παρατίθενται με την απαιτούμενη σαφήνεια οι λόγοι, αλλά και οι νομοθετικές/κανονιστικές διατάξεις που οδήγησαν στη λήψη αυτής.
Περαιτέρω, δεν έχει καταδειχθεί που έγκειται η κατ’ ισχυρισμόν παραβίαση των συνταγματικών διατάξων, ενώ μετέωροι παραμένουν οι ισχυρισμοί περί κατάχρησης και/ή υπέρβασης εξουσίας, αλλά και παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας και την αμεροληψίας εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση.
Τέλος, αδίκως παραπονείται ο αιτητής για παραβίαση του δικαιώματος ακρόασής του, πριν από τη λήψη της απόφασης για τη διαθεσιμότητά του. Όπως λέχθηκε ήδη πιο πάνω, οι καθ’ ων η αίτηση, πριν από τη λήψη της επίδικης απόφασης, παρέσχαν, σύμφωνα με το άρθρο 43(1) του Νόμου 158(Ι)/1999, το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης στον αιτητή, ο οποίος, όταν ρωτήθηκε αν είχε οτιδήποτε να πει ως προς το γιατί να μην τεθεί σε διαθεσιμότητα, απάντησε «Τίποτε. Ότι έχω να πω θα το πω στο Δικαστήριο» (παράρτημα Δ στην ένσταση).
Ενόψει των πιο πάνω, καταλήγω ότι δεν στοιχειοθετείται λόγος ακύρωσης και δε χωρεί επέμβαση του Δικαστηρίου.
Κατά συνέπεια, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Επιδικάζονται €1500 έξοδα υπέρ των καθ’ ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Φ.ΚΩΜΟΔΡΟΜΟΣ, Π.Δ.Δ.