ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Συνεκδικαζόμενες υποθέσεις αρ. 746/2019 και 1830/2019)
18 Απριλίου 2024
[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ AΡΘΡΑ 30 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 19(1) ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 47 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., ΤΟ ΑΡΘΡΟ 11 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2011/92/ΕΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΟΥΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ, ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ (ΚΥΡΩΤΙΚΟΥ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 2003 (33(ΙΙΙ)/2003 ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 55 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΠΌ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΕΡΓΑ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 2018 (127(Ι)/2008 ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 25 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΕΡΓΑ ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ 2005 ΜΕΧΡΙ 2018 (40(Ι)/2005), ΤΟ ΑΡΘΡΟ 45 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1972 (90/1972) ΩΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ
(Υπόθ. αρ. 746/2019)
1. ΔΡ Λ. Δ.
2. Λ. Μ.
3. Μ. Μ.
4. Β. Χ.
5. Χ. Τ.
6. Α. Μ.
7. Ρ. Λ.
8. Φ. Λ.
9. Ρ. Π.
10. W. W.
11. Κ. Χ.
12. A. W.
13. O. I.
14. C. M. M.,
ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
«ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΥΠΑΤΙΑΣ»
Αιτητές,
-ΚΑΙ-
1. ΔΗΜΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΩΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ
2. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΟΕΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Καθ’ ων η αίτηση.
________________________________
(Υπόθ. αρ. 1830/2019)
1. ΔΡ Λ. Δ.
2. Λ. Μ.
3. Μ. Μ.
4. Β. Χ.
5. Χ. Τ.
6. Α. Μ.
7. Ρ. Λ.
8. Φ. Λ.
9. Ρ. Π.
10. W. W.
11. Κ. Χ.
12. A. W.
13. O. I.
14. C. M. M.,
ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
«ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΥΠΑΤΙΑΣ»
Αιτητές,
-ΚΑΙ-
1. ΔΗΜΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ
2. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ, ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΟΕΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Καθ’ ων η αίτηση.
……………………………
Αίτηση ημερομηνίας 26.10.2023 για λήψη υπόψιν ως μαρτυρίας προηγούμενων ενόρκων δηλώσεων υποστηρικτικών άλλης ενδιάμεσης διαδικασίας
Νικολέττα Χαραλαμπίδου, για Νικολέττα Χαραλαμπίδου Δ.Ε.Π.Ε., για τους αιτητές.
Μαρία Χριστοφή, για Ηλίας Νεοκλέους & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τον καθ’ ου η αίτηση αρ. 1.
Θεοδώρα Πιπερή, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση αρ. 2.
Κάτια Κακουλλή, για Chrysses Demetriades & Co. LLC, για το ενδιαφερόμενο μέρος, Pafilia Limassol Landmark Building Ltd.
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Με την συμπλήρωση των γραπτών αγορεύσεων επί της ουσίας της προσφυγής, καταχωρίστηκε στις 26.10.2023, εκ μέρους των αιτητών, η υπό κρίση ενδιάμεση αίτηση, με την οποία αξιώνεται το εξής:-
«1. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να επιτρέπεται όπως οι ένορκες δηλώσεις και τα συνημμένα σε αυτές τεκμήρια, που κατατέθηκαν εκ μέρους των Αιτητών στο πλαίσια της ενδιάμεσης αίτησης ημερ. 21/5/2019, και οι οποίες αποτελούν μέρος του φακέλου του Δικαστηρίου, ληφθούν υπόψη αυτούσιες ως μαρτυρία εκ μέρους των Αιτητών στα πλαίσιο εκδίκασης της κυρίως αίτησης προς υποστήριξη των λόγων ακύρωσης».
Η υπό κρίση ενδιάμεση αίτηση, στηρίζεται, μεταξύ άλλων, στις διατάξεις των Άρθρων 30 και 146 του Συντάγματος, στα άρθρα 8 και 13 της ΕΣΔΑ, στο άρθρο 19(1) της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, στο άρθρο 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο άρθρο 11 της Οδηγίας 2011/92/ΕΕ, στα άρθρα 3 και 9 του περί της Σύμβασης του Άαρχους Αναφορικά με την Πρόσβαση στην Πληροφόρηση, τη Δημόσια Συμμετοχή στη Λήψη Αποφάσεων και την Πρόσβαση στην Δικαιοσύνη σε Περιβαλλοντικά Θέματα (Κυρωτικού) Νόμου του 2003, Ν. 33(ΙΙΙ)/2003, στους Κανονισμούς 9 και 11 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, στον Κανονισμό 2 του περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου (Αρ. 1) Διαδικαστικού Κανονισμού του 2015, στη Δ.32 και Δ.48 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση της κας Α. Μ., δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο Νικολέττα Χαραλαμπίδου Δ.Ε.Π.Ε., η οποία όπως αναφέρεται στις παραγράφους 2 και 5 της ενόρκου δηλώσεως της, αιτείται όπως, με διάταγμα του Δικαστηρίου, οι ένορκες δηλώσεις και τα συνημμένα σ’ αυτές τεκμήρια, που κατατέθηκαν εκ μέρους των αιτητών στα πλαίσια της ενδιάμεσης αίτησης ημερομηνίας 21.5.2019, για αναστολή εκτέλεσης των προβαλλόμενων αποφάσεων, οι οποίες αποτελούν μέρος του φακέλου του Δικαστηρίου, ληφθούν υπόψη αυτούσιες ως μαρτυρία των αιτητών. Κι ειδικότερα, οι αρχικές ένορκες δηλώσεις της Δρος Λ. Δ. εκ μέρους των αιτητών και του κου Κλ. Π., ειδικού στην περιβαλλοντική κοινωνική επιστήμη, με τα συνημμένα σ’ αυτές τεκμήρια, όπως επίσης κι οι κατατεθείσες συμπληρωματικές ένορκες δηλώσεις, ημερομηνίας 11.9.2019 από τα ίδια πιο πάνω αναφερόμενα πρόσωπα.
Όπως αναφέρει η ομνύουσα στις παραγράφους 6 έως και 10 της ενόρκου δηλώσεως της, η μαρτυρία που περιλαμβάνεται στις πιο πάνω αναφερόμενες ένορκες δηλώσεις, αποτελεί ήδη μέρος του φακέλου του Δικαστηρίου, έχει μελετηθεί από το Δικαστήριο, έχει ληφθεί υπόψη κατά την έκδοση της ενδιάμεσης απόφασης ημερομηνίας 10.2.2020 και κατά τους ισχυρισμούς, αποτελεί μαρτυρία που έχει γίνει ήδη δεκτή από το Δικαστήριο, ως προς την προσαγωγή της. Διατείνεται η ενόρκως δηλούσα πως, παρόλο που η εν λόγω μαρτυρία είχε ως στόχο να αποδείξει τις δύο προϋποθέσεις που συνδέονται με την έκδοση διατάγματος αναστολής εκτέλεσης, ήτοι την έκδηλη παρανομία και την ανεπανόρθωτη ζημία, εντούτοις, αυτή είναι άμεσα σχετική με τους λόγους ακύρωσης που προωθούν οι αιτητές, σχετίζονται άμεσα με την παραβίαση των δικαιωμάτων τους, ως ενδιαφερόμενου κοινού ή κοινού σε σχέση με την ενημέρωση, διαβούλευση και συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, με την παραβίαση του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού και τη νομιμότητα των Σχεδίων Παροχής Κινήτρων που εκδόθηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο, ζητήματα που προωθούνται από τους αιτητές, ως λόγοι ακύρωσης.
Στην παράγραφο 11 της ενόρκου δηλώσεως της κας Μ., αναφέρεται πως σε περίπτωση που η υπό εκδίκαση αίτηση δεν γίνει αποδεκτή, οι αιτητές θα υποβάλουν αίτηση για προσαγωγή μαρτυρίας, κάτι που κατά τις θέσεις της, θα καθυστερήσει περαιτέρω την διαδικασία και δεν εξυπηρετεί το συμφέρον της δικαιοσύνης. Τέλος, όπως αναφέρει η ομνύουσα στις παραγράφους 12 και 13 της δηλώσεως της, η υπό εκδίκαση αίτηση αποτελεί έκφανση του δικαιώματος των αιτητών σε αποτελεσματικό ένδικο μέσο, μέρος του οποίου είναι και το δικαίωμα τους να ακουστούν από το Δικαστήριο, όπως αυτό κατοχυρώνεται από το ενωσιακό δίκαιο και την ΕΣΔΑ.
Τόσο η πλευρά των καθ’ ων η αίτηση, όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος, καταχώρησαν ένσταση.
Η ένσταση του καθ’ ου η αίτηση αρ. 1, Δήμου Λεμεσού, συνοδεύεται από την ένορκη δήλωση της κας Μ. Π., νομικής λειτουργού στην υπηρεσία του Δήμου Λεμεσού, η οποία υποστηρίζει πως η υπό εκδίκαση αίτηση είναι ανεπίτρεπτη και δικονομικά απαράδεκτη, καθότι οι ένορκες δηλώσεις τις οποίες επιθυμεί η πλευρά των αιτητών να λάβει υπόψη το Δικαστήριο, ως μαρτυρία, αφορούσαν σε άλλη αίτηση που είχε περιορισμένο σκοπό, ήτοι την αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης κι εφόσον αυτές ληφθούν υπόψη θα προκληθεί εκτροχιασμός της διαδικασίας από τα επίδικα θέματα.
Κατά τις εισηγήσεις της ομνύουσας, ακόμα και εάν θεωρηθεί η υπό εκδίκαση αίτηση, ως αίτηση για προσαγωγή μαρτυρίας, εντούτοις δεν έχει προσδιοριστεί με ποιους λόγους ακύρωσης συνδέεται η σκοπούμενη μαρτυρία η οποία, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι σχετική με τα επίδικα θέματα. Η ενόρκως δηλούσα, στις παραγράφους 8 μέχρι 15 της δηλώσεως της, με παραπομπή στο περιεχόμενο των ενόρκων δηλώσεων για τις οποίες ζητείται άδεια του Δικαστηρίου για λήψη υπόψη ως μαρτυρίας (συνολικά τέσσερεις ένορκες δηλώσεις), υποστηρίζει την μη σχετικότητα τους με τα επίδικα θέματα, πως άπτονται τεχνικών ζητημάτων που τυχόν αποδοχή τους θα οδηγούσε με ανάληψη δικαιοδοσίας ελέγχου της ουσιαστικής κρίσης της διοίκησης, ενώ υποστήριξε πως αποτελούν όγκο μη ουσιωδών εγγράφων που προκαλούν σύγχυση, ενώ μεταβάλλουν κι αλλοιώνουν το περιεχόμενο των στοιχείων που ήταν ενώπιον της διοίκησης, κατά τον ουσιώδη χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης.
Ομοίως, η πλευρά της καθ’ ης η αίτηση αρ. 2, Δημοκρατίας, στην ένσταση που καταχώρησε κι η οποία συνοδεύεται από την ένορκη δήλωση του κου Θ. Χ., Δικηγόρου στη Νομική Υπηρεσία, υποστηρίζει πως η υπό εκδίκαση αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί ως παράτυπη, δικονομικά αντικανονική κι ανεπίτρεπτη, αφού επιχειρείται να αντληθεί το δικονομικό υπόβαθρο της αίτησης από άλλη απορριφθείσα αίτηση, η οποία καταχωρήθηκε από τους αιτητές, στα πλαίσια αίτησης για έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής εκτέλεσης, στη βάση διαφορετικής δικονομικής βάσης και νομολογιακών αρχών.
Κατά τις εισηγήσεις του ομνύοντα στις παραγράφους 3 και 4 της ενόρκου δηλώσεως του, η μαρτυρία που επιθυμεί η πλευρά των αιτητών να ληφθεί υπόψη, δεν σχετίζεται με τα επίδικα θέματα, αλλά αποτελεί προσπάθεια εισαγωγής ενός συνονθυλεύματος από ισχυρισμούς, με σκοπό γενικά κι αόριστα να διορθωθούν και να τροποποιηθούν τυχόν κενά στην επιχειρηματολογία που εγέρθηκε στα δικόγραφα. Όπως υποστηρίζει, η προτεινόμενη μαρτυρία δεν είναι σχετική με τα επίδικα θέματα, αλλοιώνει τα πραγματικά δεδομένα, ενώ πλείστες παράγραφοι από τις ένορκες δηλώσεις, αφορούν νομική επιχειρηματολογία, προσωπικές εκτιμήσεις των ομνυόντων, κατά κατάχρηση της, ενώπιον του Δικαστηρίου, διαδικασίας.
Στην ίδια πλεύση κινείται κι η ένσταση που καταχωρήθηκε από το ενδιαφερόμενο μέρος, η οποία υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του κου Μ. Χ., δικηγόρου στο γραφείο που εκπροσωπεί το ενδιαφερόμενο μέρος. Κατά τις εισηγήσεις του ομνύοντα, αυτό που επιδιώκει η πλευρά των αιτητών, είναι η εισαγωγή συλλήβδην μαρτυρίας, ως επί το πλείστον, άσχετης με τα επίδικα θέματα, η οποία παραπέμπει σε σωρεία εγγράφων, χωρίς αυτά να συνοψιστούν και συσχετιστούν με τους λόγους ακύρωσης που προβάλλονται, κατά τρόπο δικονομικά απαράδεκτο.
Στις παραγράφους 4 έως 6 της ενόρκου δηλώσεως του κου Χ., γίνεται αναφορά στο περιεχόμενο των προτιθέμενων ενόρκων δηλώσεων να ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο, ως μαρτυρία, σκοπός των οποίων ήταν η απόδειξη έκδηλης παρανομίας κι ανεπανόρθωτης ζημίας σε περίπτωση μη έκδοσης διατάγματος αναστολής εκτέλεσης, ζητήματα που, ως επί το πλείστον, αφορούν σε τεχνικά θέματα τα οποία εκφεύγουν του δικαστικού ελέγχου, ενώ επισυνάπτονται σ’ αυτές ως Τεκμήρια και εκθέσεις ιδιωτών καθηγητών πανεπιστημίου που απαντούν και σε νομικά ζητήματα, τα οποία καλείται το Δικαστήριο να κρίνει, ως επίδικα.
Κατά το στάδιο της ακρόασης της υπό εκδίκαση αίτησης, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι παρέθεσαν με ιδιαίτερη επιμέλεια και γλαφυρότητα τις θέσεις τους, ενώ εφοδίασαν το Δικαστήριο και με εμπεριστατωμένες γραπτές αγορεύσεις.
Με την υπό εκδίκαση αίτηση ζητείται, εκ μέρους των αιτητών, όπως ληφθούν υπόψη οι ένορκες δηλώσεις που έχουν καταχωρηθεί στα πλαίσια εκδίκασης της αίτησης ημερομηνίας 21.5.2019, η οποία αφορούσε σε αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής εκτέλεσης της διοικητικής πράξης που αποτελεί το αντικείμενο της προσφυγής 746/2019, ήτοι της εκδοθείσας, υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους, πολεοδομικής άδειας για την συγκεκριμένη ανάπτυξη.
Ανατρέχοντας στην προαναφερόμενη αίτηση, προκύπτει πως αυτή υποστηριζόταν από δύο πολυσέλιδες ένορκες δηλώσεις. Αυτήν της Δρος Λ. Δ., η οποία αναπτύσσει την κατ΄ισχυρισμόν έκδηλη παρανομία από τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, την παραβίαση των δικαιωμάτων του ενδιαφερόμενου κοινού, την παραβίαση του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού, των προνοιών του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου και σχετικών Κανονισμών και την παρανομία στην έκδοση του Σχεδίου Παροχής Πολεοδομικών Κινήτρων, όπως αυτό εκδόθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο, αναπτύσσοντας, παράλληλα και το ζήτημα της ανεπανόρθωτης ζημίας, σε περίπτωση μη αναστολής της εκδοθείσας πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση της αδειοδοτηθείσας ανάπτυξης. Η δεύτερη ένορκη δήλωση, η οποία υποστήριζε την αίτηση ημερομηνίας 21.5.2019, δοθείσα από τον κο Κλ. Π., αφορούσε σε ανάλυση της Γνωμάτευσης Προκαταρκτικής Έκθεσης Επιπτώσεων στο Περιβάλλον και τις επιπτώσεις που αναμένετο το συγκεκριμένο έργο να επιφέρει στο περιβάλλον, προς υποστήριξη, επίσης ισχυρισμών περί έκδηλης παρανομίας και ανεπανόρθωτης ζημίας.
Πέραν των ανωτέρω, είχαν καταχωρηθεί από τους προαναφερόμενους ομνύοντες και δύο συμπληρωματικές πολυσέλιδες ένορκες δηλώσεις, ημερομηνίας 11.9.2019, προς υποστήριξη της έκδηλης παρανομίας κι ανεπανόρθωτης ζημίας, που αποτελούσε τότε επίδικο ζήτημα προς εξέταση.
Ομολογουμένως, πρόκειται για μία ιδιόμορφη αίτηση, η οποία όπως διαπιστώνω και από την νομική της βάση, δεν στηρίζεται σε συγκεκριμένο δικονομικό κανόνα, αλλά στην γενικότερη έννοια του ενωσιακού δικαίου, αλλά και της Σύμβασης του Άαρχους, για την αποτελεσματική δικαστική προστασία, διασφάλιση του κοινού σε πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του στη λήψη αποφάσεων και το δικαίωμα πρόσβασης στη δικαιοσύνη. Εντούτοις, το ενωσιακό δίκαιο, σέβεται την αρχή της δικονομικής αυτονομίας των κρατών μελών, αφού τα κράτη μέλη διαθέτουν αυτονομία επιλογής των σχετικών διαδικαστικών και δικονομικών κανόνων που κρίνονται απαραίτητοι για την εφαρμογή των ενωσιακών ρυθμίσεων σε εθνικό επίπεδο, νοουμένου ότι διασφαλίζεται η αποτελεσματική δικαστική προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών[1]
Με την υπό κρίση αίτηση, επιχειρείται, ουσιαστικά, εκ μέρους των αιτητών, να ληφθούν υπόψη, για τους σκοπούς της κυρίως δίκης, οι πιο πάνω αναφερόμενες πολυσέλιδες ένορκες δηλώσεις που έχουν καταχωριστεί στις 21.5.2019 και 11.9.2019 προς υποστήριξη αιτήσεως για έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής εκτέλεσης της εκδοθείσας πολεοδομικής άδειας, χωρίς να γίνεται κανένας προσδιορισμός, με εύλογη λεπτομέρεια ως η απαίτηση της νομολογίας, των γεγονότων τα οποία επιδιώκουν οι αιτητές να αποδείξουν, προκειμένου να είναι σε θέση το Δικαστήριο, ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, να εξετάσει τη σχετικότητα τους με τα επίδικα θέματα.
Οι ένορκες δηλώσεις που είχαν καταχωρηθεί τότε, αποσκοπούσαν να αποσοβήσουν την υλοποίηση της προσβαλλόμενης με την προσφυγή 746/2019 πολεοδομικής άδειας. Κι είχαν καταχωρηθεί για να υποστηρίξουν ένα εντελώς ξεχωριστό διάβημα, ήτοι την έκδοση προσωρινού διατάγματος που να αναστέλλει την εκτέλεση της διοικητικής πράξης, στη βάση των αρχών που έχει καθορίσει, σε τέτοιες περιπτώσεις, η νομολογία.
Χωρίς να χρειάζεται να λεχθούν πολλά, τυχόν έγκριση της υπό κρίση αίτησης, λόγω του ότι οι ένορκες δηλώσεις αποτελούν ήδη μέρος του φακέλου του Δικαστηρίου, όπως αποτελεί ισχυρισμό των αιτητών, θα καθιστούσε ανεφάρμοστες τις βασικές δικονομικές αρχές, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί νομολογιακά, για την δυνατότητα των διαδίκων να προσάξουν μαρτυρία στην αναθεωρητική δίκη. Κάθε ενδιάμεση αίτηση που καταχωρείται στα πλαίσια της κυρίως δίκης, εξακολουθεί να διατηρεί την αυτοτέλεια της και να ρυθμίζεται, αλλά και να εξετάζεται υπό το πρίσμα των δικονομικών και νομολογιακών κανόνων που την διέπουν.
Η υπό κρίση αίτηση, θα πρέπει να έχει απορριπτική κατάληξη. Η απλή παραπομπή σε ένορκες δηλώσεις που είχαν καταχωρηθεί στα πλαίσια άλλης αιτήσεως, με άλλο αντικείμενο, δεν αρκεί προς υποστήριξη του αιτούμενου διατάγματος. Εν πάση περιπτώσει, η σκοπούμενη να προσαχθεί μαρτυρία, δεν προσδιορίζει με εύλογη λεπτομέρεια τα γεγονότα τα οποία επιδιώκει να αποδείξει, δεν αποδεικνύει πως αυτή είναι σχετική με τα επίδικα θέματα, ούτε και αποδεικτική συγκεκριμένων λόγων ακύρωσης, έτσι ώστε να βοηθηθεί το Δικαστήριο στην απονομή της δικαιοσύνης (Sportsman Betting Co. Limited v. Κυπριακής Δημοκρατíaς (2000) 3 Α.Α.Δ. 591).
Εξάλλου, η σχετικότητα της προτιθέμενης να προσαχθεί μαρτυρίας, κρίνεται μετά την αποκρυστάλλωση των νομικών ισχυρισμών των διαδίκων και όχι κατά το πρώιμο στάδιο της καταχώρησης της αίτησης για έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής εκτέλεσης, στη βάση ενόρκων δηλώσεων που καταχωρήθηκαν το έτος 2019.
Για τους πιο πάνω λόγους, η αίτηση απορρίπτεται με €950 έξοδα (πλέον Φ.Π.Α. εκεί που υπάρχει) εναντίον των αιτητών κι υπέρ των καθ’ ων η αίτηση, καταβλητέα εξ ημισείας.
Η υπόθεση ορίζεται για οδηγίες στις 27.5.2024 και ώρα 8:30 π.μ.
Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.
[1] Βλ. μεταξύ άλλων, C-432/2005 Unibet (London) Ltd, ημερομηνίας 13.3.2007 (σκέψεις 38-40), C-93/2012 ET Agrokonsulting-04-Velko Stoyanov, ημερομηνίας 27.6.2013 (σκέψη 35).