ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Συνεκδ. Υποθέσεις αρ. 1258/2023 και 316/2024
30 Μαΐου 2024
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Υπόθ. αρ. 1258/2023
M. A., από το Πακιστάν
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ' ης η αίτηση.
__________________________________
Υπόθ. αρ. 316/2024
M. A., από το Πακιστάν
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ' ης η αίτηση.
____________________________________________________
Χρ. Π. Χριστοδουλίδης, Δικηγόρος για τον Αιτητή.
Χρ. Δημητρίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.Δ.Δ.: Με την προσφυγή με αρ. 1258/2023, ο Αιτητής ζητά από το Δικαστήριο δήλωση ότι η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 18.07.2023 με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή του κατά της αίτηση για έκδοση προσωρινής άδειας διαμονής του στη Δημοκρατία ως σύντροφος ευρωπαίας πολίτιδας, είναι άκυρη, παράνομη και αντισυνταγματική.
Με την προσφυγή με αρ. 316/2024, ο Αιτητής εξαιτείται από το Δικαστήριο δήλωση ότι η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 20.02.2024 με την οποία αυτός κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης και συνακόλουθα εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης εναντίον του, είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή αντισυνταγματική και ενάντια στις πρόνοιες του Νόμου 7(Ι)/2007.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως οι δύο ενώπιον του Δικαστηρίου Προσφυγές, τυγχάνουν συνεκδίκασης δυνάμει διατάγματος ημερ. 10.4.2024 επειδή η μία πράξη έχει συνάφεια και/ή αποτελεί προαπαιτούμενο της άλλης.
Ως καταγράφεται στην Ένσταση των Καθ' ων η Αίτηση και προκύπτει από τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου, τα σχετικά με την παρούσα υπόθεση γεγονότα έχουν ως ακολούθως:
Ο Αιτητής είναι υπήκοος Πακιστάν, με ημερομηνία γέννησης στις 16.07.1999. Στις 2.07.2019 αφού αφίχθηκε στο έδαφος της Κ.Δ. μέσω των κατεχομένων εδαφών, ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση Διεθνούς προστασίας, η οποία απορρίφθηκε πρωτοβάθμια από την Υπηρεσία Ασύλου στις 22.01.2021. Κατά της απόφασης υπέβαλε στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας στις 22.03.2021 τη προσφυγή αρ. 1175/2021, η οποία απορρίφθηκε από το Δ.Δ.Δ.Π. στις 21.12.2021. Στον Αιτητή ορίστηκε προθεσμία αναχώρησης του από τη Δημοκρατία μέχρι τις 24.1.2022. Στις 13.05.2022 κρίθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου απαράδεκτη και η μεταγενέστερη αίτηση του Αιτητή, ενώ στις 16.06.2023 η προσφυγή του στο Δ.Δ.Δ.Π. απορρίφθηκε.
Στις 09.12.2021 ο Αιτητής φέρεται να τέλεσε θρησκευτικό γάμο στο Πακιστάν με 54χρονη ευρωπαία πολίτη, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως τέτοιος στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Στις 29.07.2021 ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για έκδοση προσωρινής άδειας διαμονής στη Δημοκρατία, ως σύντροφος ευρωπαίας πολίτιδας. Στις 17.12.2021 το Τμήμα απέρριψε την αίτηση του Αιτητή καθώς δεν κατέθεσε τα απαραίτητα έγγραφα και η συμβίωση των δύο δεν είχε αποδειχθεί. H απορριπτική απόφαση ημερομηνίας 17.12.2021, ως οι σχετικές σημειώσεις επί των εγγράφων εντός του διοικητικού φακέλου (Ερυθρούν 8, 53, 174 και 194) γνωστοποιήθηκε στον Αιτητή και στη συμβία του, μέσω επιστολών που τους απεστάλησαν στις 20.12.2021 στη διεύθυνση που είχαν δηλώσει. Στον Αιτητή δόθηκε προθεσμία 30 ημερών να αναχωρήσει από την Κ.Δ. και συνεπεία τούτου, τα στοιχεία του Αιτητή καταχωρήθηκαν στον κατάλογο αναζητουμένων προσώπων από τις Αρχές.
Στις 20.03.2023, ο Αιτητής υπέβαλε μέσω του δικηγόρου του, ιεραρχική προσφυγή στον Υπουργό Εσωτερικών κατά της απορριπτικής αυτής αποφάσεως, δυνάμει του άρθρου 32Α του Ν. 7(Ι)/2007. Η υπό αναφορά ιεραρχική προσφυγή εξετάστηκε από τον Υπουργό Εσωτερικών την 22.05.2023 και μετά από σχετικό Σημείωμα της Λειτουργού Μετανάστευσης ΕΟΧ ημερ. 8.5.2023, απορρίφθηκε ως εκπρόθεσμη, αφού δυνάμει του άρθρου 32Α(2) η προθεσμία άσκησης της ιεραρχικής προσφυγής είναι 20 ημέρες, η οποία κρίθηκε ότι είχε εκπνεύσει. Περαιτέρω στο εδάφιο 3 παράγραφο (α) του άρθρου 32Α προβλέπεται ότι καθίσταται εκτελεστή η απόφαση της αρμόδιας αρχής αφού παρέλθει άπρακτη η προθεσμία άσκησης της ιεραρχικής προσφυγής.
Στις 18.07.2023 εκδόθηκε διάταγμα κράτησης και απέλασης κατά του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης νόμου, ωστόσο αφέθηκε ελεύθερος. Ο Αιτητής στις 19.07.2023 υπέβαλε παράπονο για ξυλοδαρμό του από την αστυνομία.
Στις 03.08.2023 ο Αιτητής καταχώρησε στο παρόν δικαστήριο την προσφυγή αρ. 1258/23, κατά της απόρριψης της ιεραρχικής του προσφυγής.
Στις 26.6.2023 ο Αιτητής υπέβαλε μέσω δικηγόρου ανθρωπιστικό αίτημα δυνάμει του άρθρου 18ΟΗ(4) του ΚΕΦ.105 στον Υπουργό Εσωτερικών. Στο κείμενο δεν γίνεται οιαδήποτε αναφορά ότι αυτός είναι σύντροφος ευρωπαίας πολίτιδας και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοιος. Τουναντίον, ο μόνος ισχυρισμός τον οποίον προωθεί ο δικηγόρος του είναι ότι θα πρέπει να επιτραπεί στον Αιτητή η διαμονή στη Κ.Δ. ώστε να συνεχίσει να εργάζεται, επειδή αυτός οφείλει χρήματα σε «επικίνδυνους ανθρώπους» στη πατρίδα του, οι οποίοι πάντα κατά τον ισχυρισμό του δικηγόρου του, απειλούν τον πελάτη του και την οικογένεια του στο Πακιστάν.
Στις 20.2.2024, ο Αιτητής συνελήφθη στη Λευκωσία για παράνομη παραμονή στην Δημοκρατία,. Την ίδια ημέρα εκδόθηκαν, δυνάμει του άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης νόμου, διατάγματα κράτησης και απέλασης του Αιτητή, πράξεις τις οποίες προσβάλλει με την προσφυγή με αρ. 316/2024.
Ανατρέχοντας στο περιεχόμενο των διαταγμάτων αλλά και τα ως άνω γεγονότα προκύπτει ότι, το υπόβαθρο για την έκδοση των προσβαλλόμενων με την προσφυγή 316/2024 διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, συνιστά η διοικητική απόφαση επί της προσφυγής 1258/2023, ήτοι η απορριπτική απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών ημερ. 8.5.2023, επί της ιεραρχικής προσφυγής την οποία υπέβαλε ο Αιτητής. Γίνεται παραδεκτό και μέσα από τις αγορεύσεις των δύο πλευρών ότι, σε περίπτωση που η εν λόγω απόφαση ακυρωθεί, τότε θα συμπαρασυρθούν σε ακύρωση και τα διατάγματα κράτησης και απέλασης ημερομηνίας 20.2.2024, λόγω ακύρωσης του υποβάθρου έκδοσης τους. Αντίθετα, σε περίπτωση που η προσφυγή 1258/2023 απορριφθεί, η απορριπτική απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών που αποτέλεσε τον λόγο έκδοσης των διαταγμάτων, περιβάλλεται πλέον με τεκμήριο νομιμότητας, με συνέπεια να οδηγήσει σε απόρριψη και την προσφυγή με αρ. 316/2024.
Πριν προχωρήσω στην εξέταση των λόγων ακύρωσης οι οποίοι προβάλλονται από τον δικηγόρο του Αιτητή, το Δικαστήριο θα απασχολήσει ζήτημα εκπροθέσμου της προσφυγής 1258/2023. Παρόλο που η πλευρά των Καθ' ων η αίτηση δεν εγείρει το προδικαστικό αυτό ζήτημα μέσω της Ένστασης της, πρόταξε ζήτημα εκπροθέσμου της προσφυγής 1258/23 μέσω της γραπτής της αγόρευσης. Σε κάθε περίπτωση, το εν λόγω ζήτημα εξετάζεται από το Δικαστήριο και αυτεπαγγέλτως (ex proprio motu) ως ζήτημα δημοσίου συμφέροντος.
Όπως έχει καταγραφεί ανωτέρω, στα γεγονότα τα οποία συνοδεύουν τις δύο υποθέσεις, η απορριπτική απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών ημερομηνίας 17.12.2021, ως οι σχετικές σημειώσεις επί των δύο εγγράφων μέσω επιστολών φέρουν χειρόγραφη σημείωση επ' αυτών, απεστάλησαν στη διεύθυνση που είχε δηλώσει ο Αιτητής, στις 20.12.2021. Η Ιεραρχική προσφυγή δυνάμει του άρθρου 32Α του Ν.7(Ι)/2007 καταχωρήθηκε μετά τη πάροδο χρονικού διαστήματος πέραν των δύο ετών και σίγουρα μετά τις 20 ημέρες οι οποίες προβλέπονται από τη νομοθεσία ως προθεσμία, στις 20.03.2023. Ως εκ τούτου υπεβλήθη εκπρόθεσμα και εύλογα έχει απορριφθεί ως τέτοια. Αυτή είναι και η εισήγηση της δικηγόρου των Καθ' ων η αίτηση.
Αντιθέτως, η θέση η οποία προβάλλεται από τον δικηγόρο του Αιτητή είναι πως δεν αποδεικνύεται πότε ακριβώς και πως απεστάλη η απορριπτική απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών στον πελάτη του, ενώ αμφισβητεί και την διεύθυνση στην οποία απεστάλη από τους Καθ' ων η αίτηση. Υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει θετική μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου ούτως ώστε αυτό να αποφανθεί σχετικά. Χωρίς οιαδήποτε υποστηρικτική μαρτυρία, υποστηρίζει ότι, η απορριπτική απόφαση ήρθε σε γνώση του Αιτητή μέσω της επιστολής ημερομηνίας 18.07.2023 οπότε εκδόθηκε για πρώτη φορά το διάταγμα κράτησης και απέλασης κατά του Αιτητή, δυνάμει του άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης νόμου. Είναι η θέση του πως το βάρος απόδειξης του ισχυρισμού περί αποστολής της επιστολής με την απορριπτική απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών ημερομηνίας 17.12.2021, στις 20.12.2021, βρίσκεται στους ώμους των Καθ' ων η αίτηση.
Προς υποστήριξη των θέσεων της, η ευπαίδευτη δικηγόρος της Δημοκρατίας αναφέρεται σχετικά σε πρόσφατη απόφαση της αδελφής Γαβριήλ Δ.Δ.Δ. ημερομηνίας 24/10/2023 στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις υπ' αριθμό 323/2023 και 1301/2023 M.S. ν. Κυπριακή Δημοκρατία μέσω 1.Υπουργού Εσωτερικών, 2.Διευθύντρια Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα, τα οποία ως εισηγείται, τυγχάνουν απόλυτης εφαρμογής και στην υπό εξέταση περίπτωση.
«Ανακύπτει ως πρώτιστο ζήτημα προς εξέταση, αυτό το εκπροθέσμου της προσφυγής με αρ. 323/2023. Είναι παγίως νομολογημένο πως η προθεσμία που τάσσεται εκ του Άρθρου 146.3 του Συντάγματος είναι ανατρεπτική και ως εκ τούτου, μη καταχώρηση της αιτήσεως ακυρώσεως εντός της προθεσμίας των 75 ημερών, οδηγεί σε απόρριψη λόγω απαραδέκτου (Καραγιώργη κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 137).
Στις περιπτώσεις που δεν επιβάλλεται η δημοσίευση μίας διοικητικής πράξης, η προθεσμία αρχίζει να μετρά από το χρονικό σημείο που ο αιτητής έλαβε πλήρη γνώση αυτής, κατά τρόπο που επιτρέπει στον ίδιο να διαγνώσει με βεβαιότητα την ακρίβεια της υλικής ή ηθικής ζημίας που του προκαλείται (Φιλίππου ν. Α.Η.Κ. (2006) 3 Α.Α.Δ. 729).
Στη βάση του άρθρου 2 του περί Ερμηνείας Νόμου, αλλά και βάσει της διαμορφωθείσας νομολογίας, δημιουργήθηκε ένα τεκμήριο αποστολής, αλλά και παραλαβής επιστολών που αποστέλλονται με σύνηθες ταχυδρομείο, χωρίς την αναγκαιότητα αποστολής τους, ως συστημένων.
Δημιουργείται, έτσι, μαχητό τεκμήριο παράδοσης μίας επιστολής, εντός ευλόγου χρόνου, ήτοι εντός κάποιων ημερών, προς το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται, εάν η επιστολή ταχυδρομήθηκε στην ορθή διεύθυνση και δεν έχει επιστραφεί (Theodorou v. The Abbot of Kykko Monastery Mr. Chrysostomos and Others (1965) 1 C.L.R. 9).
Αυτό το τεκμήριο ανατρέπεται και μετατίθεται στους ώμους του αιτητή το βάρος να αποδείξει, τεκμηριωμένα όμως, ότι παρέλαβε καθυστερημένα ή και καθόλου την επιστολή, έξω δηλαδή από την προθεσμία των 2 - 3 ημερών από την αποστολή της (HadjiGavriel v. Republic (1986) 3(A) C.L.R. 52, Πατάτας ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 248, Α.Ε. 49/12 Σάββα ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 7.2.2018).»
Στη προκειμένη περίπτωση το ζήτημα του εκπροθέσμου της καταχώρησης της ιεραρχικής προσφυγής που υπέβαλε ο δικηγόρος του Αιτητή κατά της απορριπτικής απόφασης στις 17.12.2021, στην αίτηση ημερομηνίας 29.07.2021 την οποία υπέβαλε ο πελάτης του για έκδοση προσωρινής άδειας διαμονής στη Δημοκρατία, ως σύντροφος ευρωπαίας πολίτιδας. Όπως έχω σημειώσει στα γεγονότα της υπόθεσης ανωτέρω, από τους διοικητικούς φακέλους προκύπτει ότι, στις 17.12.2021 το Τμήμα απέρριψε την αίτηση του Αιτητή καθώς κρίθηκε ότι αυτός και η παρουσιαζόμενη ως συμβία του, δεν κατέθεσαν τα απαραίτητα έγγραφα και η συμβίωση των δύο δεν είχε αποδειχθεί. H απορριπτική απόφαση ημερομηνίας 17.12.2021, ως οι σχετικές σημειώσεις επί των εγγράφων εντός του διοικητικού φακέλου (Ερυθρούν 8, 53, 174 και 194) γνωστοποιήθηκε στον Αιτητή και στη συμβία του, μέσω επιστολών που απεστάλησαν ξεχωριστά προς τον κάθε έναν εξ αυτών στις 20.12.2021. Εντοπίζω σε αμφότερες τις επιστολές να καταγράφεται η χειρόγραφη σημείωση «Στάληκε στις 20.12.2021». Το κείμενο των επιστολών, φέρει ως αποστολέα το αρμόδιο τμήμα και ως παραλήπτη, στη μια επιστολή τον Αιτητή και στην άλλη επιστολή τη φερόμενη ως συμβία αυτού, ενώ αμφότερες απευθύνονται στη διεύθυνση που είχαν δηλώσει οι διοικούμενοι και η οποία εντοπίζεται στο διοικητικό φάκελο σε διάφορα έγγραφα. Σημειώνεται ότι δεν αμφισβητείται από τον Αιτητή ότι η συγκεκριμένη διεύθυνση ήταν η ορθή διεύθυνση διαμονής του, κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Συνεπώς, αφού έχω μελετήσει το περιεχόμενο των εγγράφων του διοικητικού φακέλου κρίνω ότι, στη βάση, τόσο της χειρόγραφης σημείωσης αποστολής, όσο και της ορθότητας της ταχυδρομικής θυρίδας, έχει, εν προκειμένω, δημιουργηθεί μαχητό τεκμήριο αποστολής - λήψης της επιστολής ημερομηνίας 17.12.2021 και πως οι Καθ' ων η αίτηση έχουν εξαντλήσει την υποχρέωση απόδειξης αποστολής της διοικητικής απόφασης, μετά από σύντομο χρονικό διάστημα από τις 20.12.2021, χρόνο οπότε η επιστολή θεωρείται ότι εντάχθηκε πλέον στη σφαίρα του Αιτητή. Σημειώνω σχετικά ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, με τη συνήθη πορεία του απλού ταχυδρομείου, οι επιστολές φθάνουν στον προορισμό τους εντός του εδάφους της Κ.Δ., μέσα σε μερικές μέρες.
Είναι η θέση του δικηγόρου του Αιτητή, πως το βάρος απόδειξης του εκπροθέσμου το φέρουν οι Καθ' ων η αίτηση, προκειμένου να αποδείξουν ότι η επιστολή αποστάλθηκε με το ταχυδρομείο στην ορθή διεύθυνση. Επέρχεται, όμως, αντιστροφή του βάρους απόδειξης στις περιπτώσεις που οι καθ' ων η αίτηση αποδεικνύουν τα πιο πάνω και πλέον αυτό βαρύνει τους ώμους του Αιτητή, προκειμένου να ανατρέψει το τεκμήριο παραλαβής της εντός εύλογου χρόνου και να αποδείξει, είτε ότι δεν ταχυδρομήθηκε η επιστολή, είτε ότι έλαβε γνώση καθυστερημένα ή ακόμα καθόλου της διοικητικής πράξης, εκτός δηλαδή της προθεσμίας των είκοσι ημερών για καταχώρηση ιεραρχικής προσφυγής.
Σε μία τέτοια περίπτωση, όπως ο εδώ ισχυρισμός του Αιτητή ότι η απορριπτική απόφαση δεν ελήφθη ποτέ μέσω της επιστολής ημερομηνίας 17.12.2021 η οποία υπάρχει μαρτυρία ότι απεστάλη ταχυδρομικώς στη δηλωθείσα ως κατοικία του στις 20.12.2021, αλλά πληροφορήθηκε για την απορριπτική απόφαση στην αίτηση του ημερομηνίας 29.07.2021 για έκδοση προσωρινής άδειας διαμονής στη Δημοκρατία, δύο χρόνια αργότερα, μέσω της επιστολής ημερομηνίας 18.07.2023, το βάρος απόδειξης περνά πλέον στους ώμους του Αιτητή (HadjiGavriel v. Republic (1986) 3(A) C.L.R. 52, Αντώνιος Πατάτας ν. Δημοκρατίας (1990) 3 ΑΑΔ 248, Ε.Δ.Δ. 36/2016 Eze ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 19.5.2022). Όπως δε λέχθηκε από την πρώην Πρ.Δ.Δ.Δ., κα Μ. Καλλιγέρου, στα πλαίσια της Προσφυγής υπ' αριθμό 31/2021, Asim Rasheed ν. ΤΑΠΜ, ημερομηνίας 10/02/2022 (η έμφαση προστίθεται):
«Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η γνώση για την έκδοση της πράξης για να κινήσει την προθεσμία για καταχώριση προσφυγής δύναται και να τεκμαίρεται σε περιπτώσεις που έχει παρέλθει πολύ μεγάλο διάστημα από την έκδοση της απόφασης και ο αιτητής να μην έχει επιδείξει οποιαδήποτε επιμέλεια να ενημερωθεί, παρά το εύλογο ενδιαφέρον του για την υπόθεσή του.
Σχετική είναι οι απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου Γεωργία Σοφοκλέους Χειμωνίδου ν. Ιατρικών Υπηρεσιών κ.α. (1994) 2040, από την οποία παραθέτω το κατωτέρω απόσπασμα και στο οποίο γίνεται αναφορά και σε απόσπασμα από τα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929 - 1959.»
Σημειώνεται ότι, ο Αιτητής παρέλειψε να προσάψει μαρτυρία προς υποστήριξη της θέσης του ότι η προσβαλλόμενη με την προσφυγή 323/2023 απόφαση του γνωστοποιήθηκε δύο σχεδόν έτη μετά τη λήψη αυτής και ο ίδιος στο μεσοδιάστημα δεν έχει επιδείξει οποιαδήποτε επιμέλεια να ενημερωθεί, παρά το εύλογο ενδιαφέρον το οποίο θα έπρεπε να διατηρεί για την υπόθεσή του. Όπως εύστοχα έχει παραπέμψει το Δικαστήριο η πλευρά των Καθ΄ων η Αίτηση, στην απόφαση Πατάτας ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 248, Ε.Δ.Δ. 36/2016 Eze ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 19.5.2022 σημειώθηκε ότι: «Καμιά μαρτυρία δεν προσήγαγε στο δικαστήριο ο αιτητής. Ούτε με ένορκη δήλωση του ούτε προφορικά και κανένα στοιχείο δεν τέθηκε ενώπιον του δικαστηρίου από τον ευπαίδευτο δικηγόρο του που να υποστηρίζει τον ισχυρισμό του ότι η επιστολή πραγματικά λήφθηκε στις 29/6/1988.»
Σχετικά με το ζήτημα της αποστολής της απορριπτικής απόφασης στη δηλωθείσα διεύθυνση του Αιτητή, παραπέμπω και στην απόφαση της Α. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ - ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ ημερ. 29/07/2016 στη Προσφυγή Αρ. 46/2013, ΗΟΑΙ ΤΗΙ LE και Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της Διευθύντριας του Τμήματος Αλλοδαπών και Μετανάστευσης, όπου αναφέρθηκαν τα πιο κάτω:
«Λαμβάνοντας υπόψη ότι σύμφωνα με τη νομολογία μας (Βλ. Θεανώ Θεμιστοκλέους κ.ά ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2007)3 Α.Α.Δ 415, Katsiantonis ν. Frantzeskou (1981) 1 Α.Α.Δ 566), η πρόνοια στο άρθρο 2 του περί Ερμηνείας Νόμου Κεφ. 1 για «επίδοση με ταχυδρομείο», δεν επιβάλλει γενική υποχρέωση να είναι ασφαλισμένες οι επιστολές και δεδομένης της μη αμφισβήτησης της αιτήτριας για την ορθότητα της διεύθυνσης και τη μη επιστροφή της επιστολής, κατά τη κρίση μου η σημείωση στην εν λόγω επιστολή, ότι αυτή στάληκε στις 8/5/2012 με ταχυδρομείο, τεκμηριώνει ότι η επιστολή ταχυδρομήθηκε. Εξάλλου η αιτήτρια δεν έχει προσκομίσει οποιαδήποτε μαρτυρία που να ανατρέπει το τεκμήριο της λήψης της επιστολής.
Απόλυτα σχετικό επί του θέματος είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση Θεανώ Θεμιστοκλέους (ανωτέρω). «Αλλά είναι και χωρίς δυσκολία που προκύπτει πως η σχετική πρόνοια του άρθρου 2 του περί Ερμηνείας Νόμου Κεφ. 1, «επίδοση με ταχυδρομείο», δεν επιβάλλει γενική υποχρέωση να είναι ασφαλισμένες οι επιστολές στις οποίες αναφέρεται. (Βλ. συναφώς Katsiantonis ν. Frantzeskou (1981) 1 Α.Α.Δ.566). Ενώ, παράλληλα, καμιά άλλη νομοθετική πρόνοια δεν προτάθηκε ως επιβάλλουσα τέτοια υποχρέωση. Και η εισήγηση των εφεσιβλήτων πως δεν υπάρχει τέτοια, παρέμεινε αναπάντητη. Από την άλλη, ενώ πράγματι το τεκμήριο λήψης, ενόψει της πιο πάνω νομοθετικής πρόνοιας και της νομολογίας (βλ. Theodorou ν. The Abbot of Kykko Monastery (1965) 1 C.L.R. 9, Πιττάκα ν. Γ & B Χατζηδημοσθένους Λτδ (2004) 1 Α.Α.Δ 1895) προϋποθέτει ταχυδρόμηση στην ορθή διεύθυνση και μη επιστροφή, όπως ήδη σημειώσαμε, εδώ κάθε άλλο παρά διατυπώθηκε αμφισβήτηση επί αυτών, ενόψει της οποίας, ως προς εγειρόμενο επίδικο θέμα πλέον, οι εφεσίβλητοι θα είχαν βάρος να αποσείσουν με εν τέλει κριτή το Δικαστήριο, αναλόγως με τους χειρισμούς, το υλικό του φακέλου και την όποια μαρτυρία θα επέτρεπε να προσαχθεί. (Βλ. Θεοφάνης Χατζηγιάννη κ.α. ν. Υπουργικού Συμβουλίου κ.α., Προσφυγή Αρ. 846/01, ημερομηνίας 30.5.03 και συναφώς Busy Bodys Wine Bar & Rest. Ltd ν. Εφόρου Φ.Π.Α. (1999) 2 Α.ΑΛ. 516). Ούτε και επιχειρήθηκε ανατροπή του τεκμηρίου με την προσαγωγή μαρτυρίας ως προς τη μη λήψη της επιστολής (βλ. Katsiantonis ν. Frantzeskou (ανωτέρω). Ορθώς, λοιπόν, ο συνάδελφός μας χαρακτήρισε τον ισχυρισμό ως ατεκμηρίωτο».
Συνεπώς, θεωρείται κατά τεκμήριο ότι η επιστολή ημερομηνίας 8/5/2012 είχε φθάσει στον προορισμό της, εφόσον εστάλη στη διεύθυνση που η αιτήτρια είχε δηλώσει και δεν επεστράφη. Κατ' επέκταση η αιτήτρια έλαβε γνώση του περιεχομένου της εν λόγω επιστολής, δηλαδή την απόρριψη του αιτήματος της εντός εύλογου χρόνου από την ταχυδρόμηση της. Επομένως ή κατά πολύ αργότερο (9 μήνες), καταχωρισθείσα προσφυγή της αιτήτριας, είναι εκπρόθεσμη.
Η προδικαστική ένσταση των καθ' ων η αίτηση γίνεται αποδεκτή.»
Εν προκειμένω ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση ημερομηνίας 29.07.2021 για έκδοση προσωρινής άδειας διαμονής στη Δημοκρατία λόγω του ότι, ως υποστηρίζει, συμβιώνει με ευρωπαία υπήκοο, εντούτοις δεν έχει επιδείξει οποιαδήποτε επιμέλεια να ενημερωθεί, παρά το εύλογο ενδιαφέρον το οποίο θα έπρεπε να έχει για την υπόθεσή του, αφού αυτό καθορίζει τη νομιμότητα της διαμονής του στο έδαφος της Κ.Δ.. Εντέλει, όπως υποστηρίζει ο δικηγόρος του, δύο χρόνια αργότερα, πληροφορείται ότι αυτή έχει απορριφθεί μέσω της επιστολής ημερομηνίας 18.07.2023 η οποία αφορά και την έκδοση διαταγμάτων κράτησης και απέλασης συνεπεία ακριβώς αυτής της απόρριψης της εν λόγω αίτησης. Για τους ισχυρισμούς του δεν προσκομίζει οιαδήποτε υποστηρικτική μαρτυρία.
Ολοκληρώνοντας την εξέταση του προδικαστικού ζητήματος, αποδέχομαι τη θέση των Καθ΄ ων η αίτηση ότι η απορριπτική απόφαση ημερομηνίας 17.12.2021, η οποία εστάλη ταχυδρομικώς προς τον Αιτητή στις 20/12/2021, συνιστούσε εκτελεστή διοικητική πράξη και η προθεσμία για την προσβολή της αρχίζει μετά τον εύλογο χρόνο παραλαβής της. Η ιεραρχική προσφυγή εκ μέρους του Αιτητή, δυνάμει του άρθρου 32Α του Ν.7(Ι)/2007 καταχωρήθηκε μετά τη πάροδο πέραν των δύο ετών χρονικού διαστήματος και σίγουρα μετά τις 20 ημέρες οι οποίες προβλέπονται από τη νομοθεσία ως προθεσμία, στις 20.03.2023. Αυτό, δεν διέκοψε την προθεσμία, ούτε και ενσωμάτωνε την απορριπτική απόφαση ημερομηνίας 17.12.2021 στην εκδοθείσα επί της ιεραρχικής προσφυγής απόφασης, η οποία προσβάλλεται μέσω της προσφυγής 1258/2023. Συνεπώς, ορθά η ιεραρχική προσφυγή είχε απορριφθεί ως εκπρόθεσμη και γι' αυτό τον λόγο κρίνω ότι η καταχώρηση της επίδικης προσφυγής 1258/2023 ενάντια στην απορριπτική απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών επί της ιεραρχικής προσφυγής που υπέβαλε ο Αιτητής, βρίσκεται εκτός της ανατρεπτικής προθεσμίας των 75 ημερών την οποία προβλέπει το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος. Ως εκ τούτου καταλήγω ότι η Υπόθεση αρ. 1258/2023 απορρίπτεται.
Ακριβώς, η απόρριψη της προσφυγής 1258/2023 λόγω της κατάληξης του Δικαστηρίου ότι αυτή έχει καταχωρηθεί εκπρόθεσμα, καθιστά νόμιμο και τον λόγο έκδοσης των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, ο οποίος ήταν ακριβώς η απορριπτική απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών στην ιεραρχική προσφυγή του, στην αίτηση του για εξασφάλιση δελτίου διαμονής ως συμβίος ευρωπαίας πολίτιδας, λόγος για τον οποίο ο Αιτητής κηρύχθηκε απαγορευμένος μετανάστης. Ως καταγράφει και ο δικηγόρος του Αιτητή, στη σελίδα 2 της κοινής για τις δύο συνεκδικαζόμενες υποθέσεις αγόρευσης του, «Η εν λόγω απόφαση των Καθ΄ων η Αίτηση, αποτελεί το υπόβαθρο της απόφασης κήρυξης του Αιτητή ως απαγορευμένου μετανάστη στις 20/02/2024 και της έκδοσης των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης στη προσφυγή 316/2024.».
Περαιτέρω όμως, παρά τη κατάληξη μου ότι η προσφυγή με αρ. 1258/2023 απορρίπτεται ως εκπρόθεσμη, η οποία διαπίστωση επιβεβαιώνει ότι και τα προσβαλλόμενα διατάγματα στηρίζονται σε νόμιμη αιτιολογία, θα προχωρήσω περαιτέρω στην εξέταση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης και της νομιμότητας.
Εξετάζοντας λοιπόν και τους υπόλοιπους λόγους τους οποίους προωθεί ο δικηγόρος του Αιτητή προς ακύρωση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, σημειώνω τα ακόλουθα. Τα περιστατικά που αφορούν την απόφαση κήρυξης του Αιτητή ως απαγορευμένου μετανάστη και της έκδοσης των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης ημερ. 20.02.2024, επιβεβαιώνουν την θέση της δικηγόρου των Καθ' ων η Αίτηση ότι, η επίδικη απόφαση έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και της κείμενης νομοθεσίας, μετά από δέουσα έρευνα και σωστή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ' ων η αίτηση. Διαπιστώνω ότι, λήφθηκαν προηγουμένως υπόψιν όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης, είναι δε επίσης επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και δεν υπήρχε οποιαδήποτε λανθασμένη εκτίμηση ή παρερμηνεία των στοιχείων, που ο Αιτητής είχε θέσει ενώπιον των αρμοδίων οργάνων της Διοίκησης. Συνεπώς, οι Καθ' ων η Αίτηση υπό τις περιστάσεις ενήργησαν νόμιμα.
Αντίθετα, ο Αιτητής δεν απέσεισε το βάρος απόδειξης που τον βαραίνει. Η προβολή ισχυρισμών και θέσεων από μόνη της, χωρίς την αναγκαία τεκμηρίωση και θεμελίωση δεν αποσείει το σχετικό βάρος απόδειξης. Σημειώνω ότι, ο δικηγόρος του Αιτητή, με αναφορές στα γεγονότα τα οποία περιεγράφηκαν ανωτέρω, προβάλει και άλλους ισχυρισμούς γεγονότων πέραν του περιεχομένου των διοικητικών φακέλων. Ωστόσο, ισχυρισμοί οι οποίοι δεν υποστηρίζονται από το περιεχόμενο των εγγράφων εντός σχετικού διοικητικού φακέλου, ουδόλως δύναται να απασχολήσουν το Δικαστήριο. Ως έχει πολλάκις νομολογηθεί, η αγόρευση σε υποθέσεις διοικητικού δικαίου δεν είναι μέσο για θεμελίωση πραγματικών δεδομένων και περαιτέρω, δεν είναι επιτρεπτή η προσαγωγή μαρτυρίας χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου, κάτι το οποίο δεν έχει επιτραπεί.
Η διαπίστωση του Δικαστηρίου είναι ότι, οι ενέργειες των Καθ' ων η Αίτηση αποδεικνύουν ότι έπραξαν σύμφωνα με τις αρχές της χρηστής διοίκησης και εντός των πλαισίων της διακριτικής τους ευχέρειας και ουδείς εκ των λόγων ακύρωσης των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης ευσταθεί.
Καταλήγοντας, ενόψει των όσων έχω προαναφέρει, κρίνω ότι ορθώς εκδόθηκαν τα προσβαλλόμενα διατάγματα και ουδείς εκ των λόγων ακυρώσεως που προωθήθηκαν ευσταθεί. Ως εκ τούτου και η Υπόθεση αρ. 316/2024 απορρίπτεται.
Για τους πιο πάνω λόγους, αμφότερες οι προσφυγές απορρίπτονται. Ενόψει της συνεκδίκασης των προσφυγών ήδη από το στάδιο των γραπτών αγορεύσεων, επιδικάζονται €500 έξοδα στην κάθε προσφυγή, εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.
Λ. Ν. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.