ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση αρ. 640/2020)
13 Μαΐου 2024
[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ AΡΘΡΑ 1Α, 23, 25, 26, 28, 35 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Δ. Δ.
Αιτητή
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ’ ων η αίτηση.
……………………………
Ξένια Ευγενίου, για Ανδρέας Σ. Αγγελίδης Δ.Ε.Π.Ε., για τον αιτητή.
Θάσος Χατζηλούκα, Δικηγόρος, για το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Ο αιτητής με την υπό εκδίκαση προσφυγή, αξιώνει από το Δικαστήριο την εξής θεραπεία:-
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση του Καθ’ ου η αίτηση αρ. 1 η οποία στάληκε στον Αιτητή με επιστολή ημερ. 22.06.2020 (Παράρτημα Α) Ανάκληση της από προηγουμένως χορηγηθείσας στον Αιτητή Πολεοδομικής άδειας με αρ. ΛΕΥ/0329/2019 για ανέγερση Πολυκατοικίας οκτώ διαμερισμάτων επί του τεμαχίου αρ. […], Φύλλο / Σχέδιο […] στο Στρόβολο στη Λευκωσία, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος».
Ο αιτητής είναι ο ιδιοκτήτης του τεμαχίου με αρ. […], Φ./Σχ. […] στο Δήμο Στροβόλου, το οποίο εμπίπτει στην Οικιστική Ζώνη Κα5 του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, με μέγιστο επιτρεπόμενο συντελεστή δόμησης 1,00:1, ποσοστό κάλυψης 0,50:1, αριθμό ορόφων 3 και μέγιστο ύψος 13,50 μέτρα. Το υπό αναφορά τεμάχιο, χωροθετείται βόρεια της Λεωφόρου Σταυρού και δυτικά της Λεωφόρου Χατζηιωσήφ, στο Δήμο Στροβόλου. Για το εν λόγω σημείο, γίνεται αναφορά στην παράγραφο 13.16.2 του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες της οποίας, δεν θα επιτρέπεται η ανέγερση οικοδομών σε υποστυλώματα, με στόχο την διατήρηση του χαρακτήρα και της φυσιογνωμίας της περιοχής.
Στις 25.2.2019, ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για έκδοση πολεοδομικής άδειας με αρ. ΛΕΥ/329/2019 για την ανέγερση τριώροφης πολυκατοικίας οκτώ διαμερισμάτων με ισόγειο υπόστεγο χώρο στάθμευσης. Η εν λόγω πολεοδομική άδεια, εκδόθηκε στις 30.5.2019. Στις 17.9.2019, ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για έγκριση τροποποιημένων σχεδίων της χορηγηθείσας πολεοδομικής άδειας, αίτηση που αφορούσε σε προσθήκες/ μετατροπές στη μία από τις οκτώ εγκεκριμένες οικιστικές μονάδες, καθώς και παραχώρηση επιπρόσθετου συντελεστή δόμησης, λόγω χρήσης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Ακολούθως, περίοικος απέστειλε προς τον Επαρχιακό Λειτουργό Πολεοδομίας και Οικήσεως επιστολή / παράπονο, ημερομηνίας 23.10.2019, με την οποία ενημέρωσε το Τμήμα πως είχαν ξεκινήσει εργασίες ανέγερσης οικοδομής επί του εν λόγω τεμαχίου, ενώ ζητούσε και πληροφόρηση για το κατά πόσον είχε εκδοθεί Πολεοδομική άδεια για τη συγκεκριμένη ανάπτυξη, η οποία εμπίπτει στην πολεοδομική ζώνη Κα5, όπου για τη συγκεκριμένη περιοχή υφίσταται η πρόνοια της παραγράφου 13.16.2 του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, που απαγορεύει την ανέγερση οικοδομής σε υποστυλώματα, με στόχο την διατήρηση του χαρακτήρα και της φυσιογνωμίας της περιοχής.
Η Πολεοδομική Αρχή, ήτοι το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως, επέδωσε προς τον αιτητή, ειδοποίηση επιβολής ημερομηνίας 6.11.2019, μετά τη διαπίστωση περί έναρξης οικοδομικών εργασιών, προτού εκδοθεί άδεια οικοδομής από τον Δήμο Στροβόλου, αίτηση η οποία ακόμα εκκρεμούσε. Παράλληλα, το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως, με επιστολή ημερομηνίας 8.11.2019, προς τον Δήμο Στροβόλου, ζήτησε όπως μη προχωρήσει με την έκδοση της οικοδομικής άδειας, διότι η διαδικασία χορήγησης της πολεοδομικής άδειας, ήταν υπό διερεύνηση.
Τόσο ο μελετητής του έργου, όσο και ο αιτητής, αλλά κι ο δικηγόρος του, με επιστολές τους ημερομηνίας 11.11.2019, 13.11.2019 και 19.11.2019, εξέφρασαν την διαφωνία τους και τις θέσεις τους, σε σχέση με τις πληροφορίες που είχαν λάβει περί εξέτασης του ενδεχομένου ανάκλησης έκδοσης της πολεοδομικής άδειας που εκδόθηκε.
Στο μεταξύ, το ζήτημα της εφαρμογής των προνοιών της παραγράφου 13.16.2, τέθηκε προς συζήτηση στο Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως και προς τούτο, δόθηκαν γραπτώς οι θέσεις του Διευθυντή του Τμήματος, με την επιστολή ημερομηνίας 26.11.2019. Με την προαναφερόμενη επιστολή, οι θέσεις του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, ήταν πως η εκδοθείσα πολεοδομική άδεια με αρ. ΛΕΥ/329/2019 έπρεπε ν’ ανακληθεί, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 36 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου «εφόσον η ανάπτυξη όπως εγκρίθηκε θα επηρεάσει την πρέπουσα πολεοδομική ρύθμιση της περιοχής, λόγω του ότι συγκρούεται με σαφή αυστηρότατη πρόνοια με την οποία πρέπει να συνάδουν όλες οι πολεοδομικές άδειες που χορηγούνται από την Πολεοδομική Αρχή». Όπως επίσης αναφέρθηκε, ο αιτητής δεν επιθυμούσε να προβεί σε ενέργειες για υποβολή τροποποιημένων σχεδίων με ημιυπόγειο χώρο στάθμευσης, ώστε το δάπεδο του ισόγειου διαμερίσματος πάνω από το ημιυπόγειο να μην υπερβαίνεται τα 1,20 μέτρα από το φυσικό έδαφος. Ως εκ τούτου, ο Διευθυντής του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, ανέφερε τα εξής:-
«[…] παρακαλώ όπως ενεργοποιήσετε αμέσως τις διαδικασίες του άρθρου 36 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, εφόσον η ανάπτυξη όπως εγκρίθηκε θα επηρεάσει την πρέπουσα πολεοδομική ρύθμιση της περιοχής, λόγω του ότι συγκρούεται με σαφή αυστηρότατη πρόνοια με την οποία πρέπει να συνάδουν όλες οι πολεοδομικές άδειες που χορηγούνται από την Πολεοδομική Αρχή».
Το Επαρχιακό Γραφείο Πολεοδομίας και Οικήσεως, με επιστολή του ημερομηνίας 14.2.2020, απέστειλε προς τον Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών, αιτιολογημένη έκθεση για την ανάκληση της εκδοθείσας πολεοδομικής άδειας. Με επιστολή ημερομηνίας 13.4.2020, γνωστοποιήθηκε στον αιτητή πως η Πολεοδομική Αρχή, μετά από γνωμάτευση του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, προχώρησε σε διαδικασία ανάκλησης της πολεοδομικής άδειας. Ο μελετητής του έργου, με επιστολή του ημερομηνίας 29.4.2020, υπέβαλε τις παραστάσεις του. Η σχετική Πρόταση της Πολεοδομικής Αρχής για ανάκληση της πολεοδομικής άδειας, τέθηκε ενώπιον του Υπουργού Εσωτερικών (Τεκμήριο 1) και στις 3.6.2020, την ενέκρινε.
Η απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών να εγκρίνει και να επικυρώσει το Διάταγμα Ανάκλησης της πολεοδομικής άδειας με αρ. ΛΕΥ/329/2019, γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 22.6.2020, η νομιμότητα της οποίας, συνιστά την προσβαλλόμενη με την προσφυγή διοικητική απόφαση.
Προς ακύρωση της επίδικης απόφασης, ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή υπέβαλε πως υπήρξε εκ μέρους του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, αδικαιολόγητη ανάμειξη στα καθήκοντα του Δήμου Στροβόλου, ο οποίος καθυστέρησε στην έκδοση της άδειας οικοδομής, χωρίς νόμιμη αιτιολογία. Κατά δεύτερον, εισηγείται ο αιτητής πως υπό πλάνη η διοίκηση εφάρμοσε τις διατάξεις του άρθρου 36 του περί Πολεοδομίας και Οικήσεως Νόμου, αφού εκδόθηκε διάταγμα ανάκλησης χωρίς αιτιολογία, ενώ ο αιτητής είχε ήδη προχωρήσει στην υλοποίηση του έργου του για την ανέγερση της πολυκατοικίας, αφού για το χρονικό διάστημα από 30.5.2019 μέχρι 22.6.2020, είχαν ήδη δημιουργηθεί όλες οι ευνοϊκές καταστάσεις για τον αιτητή και είχε ήδη ξοδέψει μεγάλο χρηματικό ποσό. Εισηγείται παράβαση του δικαιώματος ακρόασης, αφού τα ερωτήματα που υπέβαλε παρέμειναν αναπάντητα, κυρίως σε ό,τι αφορά το κατά πόσον στη διαμόρφωση της παραγράφου 13.16.2 του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, είχαν εμπλοκή άμεσα επηρεαζόμενα πρόσωπα που ήταν υπάλληλοι του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως.
Στην απαντητική γραπτή αγόρευση, ο αιτητής πρόσθεσε ισχυρισμούς περί αναρμοδιότητας της λειτουργού κας Μ. Χ. η οποία εισηγήθηκε την άμεση έκδοση διατάγματος ανάκλησης της εκδοθείσας πολεοδομικής άδειας, που κατά τις θέσεις του, είναι άγνωστο το κατά πόσον δόθηκαν οδηγίες ή εξουσιοδότηση σ’ αυτήν να ενεργήσει για τον Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως. Επιπροσθέτως, διατείνεται πως δεν έχει παρουσιαστεί η απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών με την οποία ο ίδιος ενέκρινε το εκδοθέν διάταγμα ανάκλησης. Ισχυρίζεται πως η διοίκηση επέλεξε τη λύση της ανάκλησης της πολεοδομικής άδειας, αντί να εξετάσει τις τροποποιήσεις που ήδη εφαρμόστηκαν για την έκδοση της πολεοδομικής άδειας, ήτοι φύτευση δέντρων πλούσιας κόμης κι επένδυση με τοιχοποιίες και καλαίσθητα αρχιτεκτονικά σχέδια, ενώ υποστήριξε και παράβαση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία, αφού η προσβαλλόμενη απόφαση ουσιαστικά αποστέρησε από τον αιτητή το δικαίωμα στην ιδιοκτησία.
Αντίθετες υπήρξαν οι θέσεις και εισηγήσεις του ευπαιδεύτου συνηγόρου των καθ’ ων η αίτηση, ο οποίος υπέβαλε πως πέντε μήνες μετά την έκδοση της πολεοδομικής άδειας, εκδόθηκε ειδοποίηση επιβολής, ενώ υπήρξε κι ενημέρωση του αιτητή πως μελετάται πιθανή ανάκληση της άδειας, ενεργώντας η διοίκηση χωρίς καμία καθυστέρηση. Υποδείχθηκε πως, η ιδιοκτησία γης δεν παρέχει αυτόματα στον ιδιοκτήτη της το δικαίωμα εκμετάλλευσης με τον τρόπο που αυτός κρίνει σκόπιμο, αλλά δυνατόν να υπόκειται σε όρους και περιορισμούς στη βάση των συνταγματικών προνοιών.
Ως προς τα ζητήματα που αναπτύχθηκαν στην απαντητική γραπτή αγόρευση του αιτητή, δόθηκε προς τους καθ’ ων η αίτηση το δικαίωμα καταχώρησης συμπληρωματικής γραπτής αγόρευσης. Όπως αναφέρεται εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση, το επίδικο διάταγμα ανάκλησης της εκδοθείσας πολεοδομικής άδειας, εκδόθηκε δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 36 του σχετικού Νόμου, από την Πολεοδομική Αρχή κι εγκρίθηκε από τον Υπουργό Εσωτερικών, αφού προηγουμένως, ζητήθηκε από την Πολεοδομική Αρχή καθοδήγηση από τον Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, η οποία δόθηκε από την κα Μ. Χ., Πρώτη Λειτουργό Πολεοδομίας, στον Τομέα Πολεοδομικού Ελέγχου και Εφαρμογής Σχεδίων, η οποία ενήργησε για τον Διευθυντή του Τμήματος. Για την εγκριτική απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, γίνεται παραπομπή στο σχετικό σημείωμα, το οποίο απευθυνόταν προς τον ίδιο και στο οποίο καταγράφεται πως αυτός συμφωνεί.
Επίδικη, εν προκειμένω, είναι η διοικητική απόφαση που κοινοποιήθηκε στον αιτητή δια της επιστολής ημερομηνίας 22.6.2020, με την οποία του γνωστοποιήθηκε πως ο Υπουργός Εσωτερικών αποφάσισε όπως εγκρίνει κι επικυρώσει το Διάταγμα Ανάκλησης της πολεοδομικής άδειας με αρ. ΛΕΥ/329/2019. Η έκδοση της προαναφερόμενης πολεοδομικής άδειας, έλαβε χώρα στις 30.5.2019 και αφορούσε την ανέγερση πολυκατοικίας οκτώ διαμερισμάτων, σε τεμάχιο που εμπίπτει στην Πολεοδομική Ζώνη Κα5. Σημειώνεται πως, δεν αμφισβητήθηκε ότι για το συγκεκριμένο τεμάχιο ισχύουν οι διατάξεις της παραγράφου 13.16.2 του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, σύμφωνα με τις οποίες:-
«Στην Οικιστική Ζώνη Κα5 βόρεια της Λεωφόρου Σταυρού και δυτικά της Λεωφόρου Χ΄΄Ιωσήφ στα διοικητικά όρια του Δήμου Στροβόλου, η Πολεοδομική Αρχή δεν θα επιτρέπει την ανέγερση οικοδομών σε υποστυλώματα, με στόχο τη διατήρηση του χαρακτήρα και της φυσιογνωμίας (της) περιοχής.»
Αυτό το οποίο αμφισβητήθηκε από την πλευρά του αιτητή, αφορούσε το κατά πόσον, πράγματι, στην εν λόγω περιοχή, υπήρχε συγκεκριμένος χαρακτήρας και φυσιογνωμία που θα έπρεπε να διατηρηθεί. Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο κι ούτε το Δικαστήριο έχει αυτόν τον ρόλο, ήτοι της εξέτασης της φύσης και του πολεοδομικού χαρακτήρα, είτε της περιοχής, είτε της αιτούμενης ανάπτυξης, ως ζήτημα τεχνικής φύσεως, για το οποίο, το Δικαστήριο δεν μπορεί να επέμβει.
Το ζητούμενο, εν προκειμένω, είναι το κατά πόσον, νομίμως και ευλόγως, η Πολεοδομική Αρχή, παρά το γεγονός ότι εξέδωσε την συγκεκριμένη άδεια ανάπτυξης, θεώρησε πως η υλοποίησή της θα επηρεάσει σοβαρώς την πολεοδομική ρύθμιση της περιοχής, έτσι ώστε να κάνει χρήση της δυνατότητας των προνοιών του άρθρου 36, με την έκδοση διατάγματος ανάκλησης της εκδοθείσας άδειας.
Όπως αναφέρθηκε, για το επίδικο τεμάχιο που χωροθετείται βόρεια της Λεωφόρου Σταυρού και δυτικά της Λεωφόρου Χατζηιωσήφ, τυγχάνει εφαρμογής η πρόνοια της παραγράφου 13.16.2 του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, σύμφωνα με την οποία στην συγκεκριμένη οικιστική ζώνη (Κα5), δεν επιτρέπεται η ανέγερση οικοδομών σε υποστυλώματα.
Σημειώνεται πως, οι πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου, ως σχέδιο ανάπτυξης, είναι δεσμευτικές κι αφ’ ης στιγμής η νομιμότητα αυτού δεν προσεβλήθη με προσφυγή από της δημοσίευσής του, δεν είναι δυνατός ούτε ο παρεμπίπτων έλεγχος αυτού, στα πλαίσια αμφισβήτησης άλλων διοικητικών πράξεων που έχουν εκδοθεί κατ’ εφαρμογή του.
Όπως διαπιστώνεται από τα ενώπιον μου έγγραφα το θέμα της πλήρους απόκρυψης των υποστυλωμάτων του υπόστεγου χώρου στάθμευσης που βρίσκεται στον προθάλαμο της εισόδου της πολυκατοικίας, είχε αντιμετωπιστεί από την Πολεοδομική Αρχή, κατά την έκδοση της πολεοδομικής άδειας, με κατακόρυφα αρχιτεκτονικά στοιχεία επί των προσόψεων της γωνιακής οικοδομής. Συνεπώς, τα εν λόγω υποστυλώματα υπήρχαν, τα οποία δημιουργούσαν ουσιαστικά αύξηση στο ύψος της οικοδομής, αλλά είχαν αποκρυφτεί με αρχιτεκτονικά στοιχεία. Στη συνέχεια, όμως, μετά από την έκδοση της πολεοδομικής άδειας και αφού το θέμα εξετάστηκε από τον Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, για σκοπούς ομοιόμορφης εφαρμογής των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου, αποφασίστηκε η ανάκληση της άδειας, λόγω ακριβώς του γεγονότος πως με αυτά, επιτυγχανόταν αύξηση του ύψους της οικοδομής, κατά τρόπο αντίθετο προς τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου.
Στη βάση των πιο πάνω, καταλήγω πως, αφ’ ης στιγμής η συγκεκριμένη ανάπτυξη, ήταν αντίθετη σε συγκεκριμένες πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας (παράγραφος 13.16.2) και αυτό δεν αντικρούστηκε, ορθώς η Πολεοδομική Αρχή προχώρησε στα διαβήματα που προνοούνται εκ των διατάξεων του άρθρου 36 του Ν. 90/72.
Οποιοσδήποτε ισχυρισμός προβάλλεται εκ μέρους του αιτητή, σε σχέση με την παράλειψη του Δήμου Στροβόλου να προχωρήσει στην έκδοση άδειας οικοδομής, απορρίπτεται, καθότι η έκδοση άδειας οικοδομής κι η τυχόν παράλειψη έκδοσης αυτής, συνιστά αυτοτελή διοικητική πράξη, άσχετη με την υπό κρίση προσφυγή, στρεφόμενη κατά άλλου διοικητικού οργάνου. Εν πάση περιπτώσει, στην υπό κρίση περίπτωση, ο αιτητής παράνομα έσπευσε να υλοποιήσει την εκδοθείσα πολεοδομική άδεια, προτού εκδοθεί η οικοδομική άδεια που του επέτρεπε την έναρξη οικοδομικών εργασιών, εξ ου κι η έκδοση εκ μέρους της Πολεοδομικής Αρχής, σχετικής ειδοποίησης επιβολής ημερομηνίας 6.11.2019, ήτοι τέσσερις μήνες αργότερα της εκδόσεως (30.5.2019).
Συνεπώς, ο αιτητής από δικές του παράνομες ενέργειες προχώρησε σε υλοποίηση της εκδοθείσας πολεοδομικής άδειας, ενώ η ίδια η Πολεοδομική Αρχή εξέταζε το ενδεχόμενο ανάκλησης αυτής, λόγω παραβίασης συγκεκριμένης πρόνοιας, γεγονός για το οποίο ήταν ενήμερος ο αιτητής, εξέταση η οποία έλαβε χώρα εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος, με την έκδοση του διατάγματος ανάκλησης εκ μέρους του Υπουργού Εσωτερικών, ήτοι έντεκα μήνες αργότερα, στις 22.6.2020, ενώ είχε ήδη γνωστοποιηθεί προς τον αιτητή η πρόθεση ανάκλησης της πολεοδομικής άδειας στις 13.4.2020.
Ο ισχυρισμός του αιτητή πως υπήρξε παράβαση του δικαιώματος του να ακουστεί απορρίπτεται, καθότι τόσο ο ίδιος, όσο κι ο μελετητής του, με επιστολές τους ημερομηνίας 11.11.2019, 13.10.2019, 19.11.2019, εξέφρασαν τις θέσεις τους σε σχέση, τόσο με τις επίδικες πρόνοιες της παραγράφου 13.16.2 του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, όσο και για τη φυσιογνωμία και χαρακτήρα της περιοχής. Το κατά πόσον για την διαμόρφωση της εν λόγω πρόνοιας του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, είχε εμπλοκή πρόσωπο που εργαζόταν τότε στο Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως, τέθηκε προς περαιτέρω διερεύνηση από τους καθ’ ων η αίτηση, με την έναρξη, όπως προκύπτει από τους διοικητικούς φακέλους, σχετικής διοικητικής έρευνας, αλλά εν πάση περιπτώσει, το γεγονός αυτό, δεν αίρει την ύπαρξη της δεσμευτικής πρόνοιας του Τοπικού Σχεδίου.
Απορριπτέοι τυγχάνουν κι ισχυρισμοί που πρόσθεσε ο αιτητής στην απαντητική του γραπτή αγόρευση, περί αναρμοδιότητας της λειτουργού κας Μ. Χ. να προβεί σε εισήγηση για έκδοση διατάγματος ανάκλησης της πολεοδομικής άδειας. Η εν λόγω λειτουργός, που όπως αναφέρθηκε εκ μέρους των καθ’ ων η αίτηση, κατέχει τη θέση της Πρώτης Λειτουργού Πολεοδομίας, στον Τομέα Πολεοδομικού Ελέγχου και Εφαρμογής Σχεδίων, ως εκ της θέσεως της, ζήτησε από τον Επαρχιακό Λειτουργό Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Λευκωσίας, που αποτελούσε την Πολεοδομική Αρχή, εν τοιαύτη περιπτώσει, να ενεργοποιηθούν οι διατάξεις του άρθρου 36 του Ν. 90/72. Δεν εντοπίζω ζήτημα αναρμοδιότητας της να επιληφθεί, ως υπεύθυνη του Τομέα Πολεοδομικού Ελέγχου και Εφαρμογής Σχεδίων Ανάπτυξης, όπως ακριβώς είναι και το ίδιο το Τοπικό Σχέδιο Λευκωσίας. Εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα και με τα όσα αναφέρονται στις διατάξεις του άρθρου 36, είναι η Πολεοδομική Αρχή, ήτοι ο Επαρχιακός Λειτουργός Λευκωσίας του Τμήματος, που υπέβαλε την αιτιολογημένη έκθεση, ημερομηνίας 14.2.2020, για ανάκληση της πολεοδομικής άδειας ΛΕΥ/329/2019, προς τον Υπουργό Εσωτερικών, προς επικύρωση.
Απορριπτέος τυγχάνει κι ο ισχυρισμός του αιτητή πως δεν έχει παρουσιαστεί η απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών με την οποία επικυρώνεται το διάταγμα ανάκλησης, αφού στη βάση των σχετικών σημειωμάτων που περιλαμβάνονται στο Τεκμήριο 1, προκύπτει πως το σχετικό σημείωμα με την αντίστοιχη εισήγηση για επικύρωση του σχετικού διατάγματος, τέθηκε υπόψη του Υπουργού Εσωτερικών και η απάντηση που δόθηκε ήταν «Συμφωνώ με την εισήγηση του ΓΔ», εισήγηση που ήταν για ανάκληση της πολεοδομικής άδειας.
Τέλος, προβλήθηκε εκ μέρους του αιτητή ισχυρισμός περί στέρησης του δικαιώματός του στην ιδιοκτησία. Επ’ αυτού, υπενθυμίζονται τα όσα κρίθηκαν στην Δημητριάδη κ.ά. ν. Υπουργικού Συμβουλίου κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 85, πως όροι περιοριστικοί της χρήσης της ιδιοκτησίας, που αφήνουν άθικτο τον πυρήνα του δικαιώματος της ιδιοκτησίας, συνιστούν περιορισμό και όχι στέρηση, αφού η ιδιοκτησία δεν καθίσταται αδρανής. Επιπροσθέτως, μεταφέρω και το εξής απόσπασμα:-
«Η ιδιοκτησία γης δεν παρέχει δικαίωμα χρήσης της για οικοδομικούς σκοπούς ή, γενικότερα, δικαίωμα για την οικοδομική ανάπτυξη του ακινήτου.
Η χρήση του ακινήτου για οικοδομικούς σκοπούς συναρτάται με και εξαρτάται από τον πολεοδομικό σχεδιασμό, θέμα το οποίο ανάγεται στη ρυθμιστική εξουσία του Κράτους […]
7. Οι όροι οικοδομικής ανάπτυξης μιας περιοχής, που τίθενται με την ένταξή της σε πολεοδομική ζώνη, επάγονται, κατά κανόνα, όπως αναγνωρίζει η νομολογία, περιορισμό της χρήσης και όχι στέρηση ιδιοκτησίας - (βλ. Tryphonos and Others v. Nicosia Municipality (1988) 3 C.L.R. 901· Μιχαήλ Κωνσταντινίδης και Άλλοι v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Στροβόλου και Άλλων, (Υποθέσεις Αρ. 216/86, 220/86, 222/86, 224/86, και 225/86 - 30/4/1990)).
Οι πολεοδομικές ζώνες προδιαγράφουν τους όρους ανάπτυξης της περιοχής. Δεν αποστερούν τους ιδιοκτήτες του δικαιώματος χρήσης της ιδιοκτησίας τους στην κατάσταση στην οποία ευρίσκεται, ή, γενικότερα, της χρήσης της για τους σκοπούς για τους οποίους την προοιωνίζει η φυσική της κατάσταση.
Η επιβολή ζωνών συνιστά μέσο για τη διαφύλαξη του χαρακτήρα της περιοχής και προδιαγραφή των όρων για τη μελλοντική της ανάπτυξη. Αποτελεί μέτρο για την εναρμόνιση της ανάπτυξης με το περιβάλλον, χάριν του κοινού συμφέροντος στη διαφύλαξη των αγαθών της φύσης και της ποιότητας ζωής που αρμόζει στον άνθρωπο.
8. Περιορισμοί απολήγουν σε στέρηση της ιδιοκτησίας οποτεδήποτε καθιστούν τη γη αδρανή για το σκοπό για τον οποίο, εξ αντικειμένου, προορίζεται. Σ' εκείνη την περίπτωση, το δικαίωμα ιδιοκτησίας καθίσταται άνευ αντικειμένου, εφόσον δεν παρέχεται η δυνατότητα χρήσης της γης για οποιοδήποτε γόνιμο σκοπό.
Η ιδιοκτησία γης συναρτάται με οικοδομικούς σκοπούς μόνο στην περίπτωση που το ακίνητο συνιστά οικόπεδο. Η φύση του ακινήτου προοιωνίζει, σ' εκείνη την περίπτωση, τη χρήση του για οικοδομικούς σκοπούς. Αλλά και η χρήση οικοπέδων για οικοδομικούς σκοπούς μπορεί να περιοριστεί, νοουμένου ότι με τους περιορισμούς δεν αποκλείεται κάθε οικοδομική ανάπτυξη. Περιορισμοί οι οποίοι αποκλείουν τη χρήση οικοπέδου για οικοδομικούς σκοπούς καθιστούν την ιδιοκτησία αδρανή, γιατί δεν επιτρέπουν τη χρήση της για τους σκοπούς για τους οποίους η φυσική της κατάσταση την προοιωνίζει - (βλ. Ιωάννης Δ. Σαρμάς - "Η συνταγματική και διοικητική νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας", Β' έκδοση, σελ. 512-513· Κυριακοπούλου - "Ελληνικόν Διοικητικόν Δίκαιον", Τόμος Γ', ειδικόν μέρος, έκδοσις τετάρτη, σελ. 367· Ανδρούλλα Π. Χριστοδούλου και Άλλη v. Kυπριακής Δημοκρατίας, (Αναθεωρητική Έφεση 516 - 30/3/1990)) […]
Ο πολεοδομικός σχεδιασμός, ο οποίος συνεπάγεται την επιβολή περιορισμών στη χρήση ακίνητης ιδιοκτησίας, συνιστά εκτελεστική ή διοικητική λειτουργία, υποκείμενη στους κανόνες της χρηστής διοίκησης. Η παροχή ευκαιρίας στον επηρεαζόμενο να ακουστεί δεν αποτελεί, όπως υποστήριξαν οι καθ' ων η αίτηση, προϋπόθεση ή ενέργεια η οποία επιβάλλεται από τους κανόνες της χρηστής διοίκησης για τη σύννομη άσκηση της εξουσίας - (βλ., μεταξύ άλλων, Kontemeniotis v. C.B.C. (1982) 3 C.L.R. 1027· Mobil Oil (Cyprus) Limited v. Δημοτικού Συμβουλίου Λάρνακας κ.ά., (Υπόθεση Αρ. 109/89, κ.ά., - 11/10/1991)· και Μιχαήλ Κωνσταντινίδης και Άλλοι v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Στροβόλου και Άλλων (ανωτέρω)).»
Για τους πιο πάνω λόγους, οι ισχυρισμοί που εγείρονται εκ μέρους του αιτητή, απορρίπτονται στην ολότητα τους και η προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση, κρίνεται νόμιμη και ορθή.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €2.000 έξοδα εναντίον του αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.