ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση αρ. 891/2021)
27 Ιουνίου 2024
[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
M. F. Y.
Αιτητής
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ’ ων η αίτηση.
……………………………
Γεώργιος Βασιλόπουλος, για Χρίστο Π. Χριστοδουλίδη, για τον αιτητή.
Αίγλη Κίτσιου, Δικηγόρος, για το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Με την υπό εκδίκαση προσφυγή, ο αιτητής αξιώνει από το Δικαστήριο ακύρωση της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση ημερομηνίας 5.7.2021, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση που υπέβαλε στις 17.11.2020 για έκδοση δελτίου διαμονής ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, λόγω μη υποβολής στοιχείων και εγγράφων που να αποδεικνύουν πως συζούσε με την ευρωπαία πρώην σύζυγό του, κατά τα τελευταία τρία χρόνια, εκ των οποίων το ένα στη Δημοκρατία.
Σε αυτό το στάδιο, θα πρέπει να επισημανθεί πως η πρακτική που ακολουθείται, να διατυπώνονται ως αξιούμενες θεραπείες στο αιτητικό της προσφυγής, λόγοι ακύρωσης, οι οποίοι προωθούνται στη συνέχεια, ως επιχειρήματα, κατά της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, δεν προσθέτουν οτιδήποτε, αλλά αντιθέτως, δημιουργούν δυσχέρεια στον επακριβή προσδιορισμό της προσβαλλόμενης διοικητικής αποφάσεως και θα πρέπει αυτή η πρακτική να αποφεύγεται.
Η αξιούμενη θεραπεία, θα έπρεπε πολύ απλά να περιορίζεται και μόνον στο αιτητικό (Α), ήτοι στην προσβολή της νομιμότητας της διοικητικής απόφασης με την οποία έτυχε απόρριψης η αίτηση που υπέβαλε για έκδοση δελτίου διαμονής, απόφαση ημερομηνίας 5.7.2021. Συνεπώς, οι αξιούμενες θεραπείες υπό παραγράφους (Β) – (Ε) απορρίπτονται.
Τα γεγονότα της υπόθεσης, ως αυτά περιγράφονται στην Ένσταση και συμπληρώνονται και από τον διοικητικό φάκελο που κατατέθηκε στη διαδικασία ως Τεκμήριο 1, έχουν ως ακολούθως: Ο αιτητής είναι υπήκοος της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Πακιστάν. Αφίχθηκε στη Δημοκρατία στις 4.11.2016 με άδεια εισόδου ως φοιτητής, ενώ αργότερα, εκδόθηκε άδεια προσωρινής παραμονής του, υπό αυτό το καθεστώς, μέχρι τις 30.6.2017. Ενώ εκκρεμούσε προς εξέταση νέα αίτηση που υπέβαλε για ανανέωση της άδειας προσωρινής παραμονής του ως φοιτητής, στις 24.8.2017, τέλεσε γάμο με υπήκοο Βουλγαρίας.
Αποτάθηκε εκ νέου προς το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, με αίτηση ημερομηνίας 11.9.2017, αυτή τη φορά για έκδοση δελτίου διαμονής, ως σύζυγος ευρωπαίας πολίτη. Στις 24.7.2018, εκδόθηκε δελτίο διαμονής του αιτητή, υπό αυτό το καθεστώς, με ισχύ μέχρι την 24.7.2023. Το προαναφερόμενο δελτίο διαμονής του αιτητή, ακυρώθηκε στις 9.9.2019 από το Τμήμα, λόγω του ότι ο αιτητής είχε αναχωρήσει από τη Δημοκρατία κι απουσίαζε πέραν των έξι μηνών. Η εν λόγω απόφαση απεστάλη προς τον αιτητή, με την επιστολή ημερομηνίας 17.9.2019, στην τελευταία δηλωθείσα διεύθυνση. Στη συνέχεια, ο αιτητής υπέβαλε εκ νέου αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής, ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, ημερομηνίας 29.10.2019, δελτίο διαμονής που του παραχωρήθηκε στις 4.2.2020, με ισχύ μέχρι την 4.2.2025.
Ο φάκελος του αιτητή απεστάλη στις 18.3.2020 προς την Αστυνομία για διερεύνηση της γνησιότητας του γάμου του με την ευρωπαία υπήκοο. Στις 26.10.2020, η Αστυνομία απέστειλε προς το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, τη σχετική έκθεση που ετοίμασε, στην οποία γίνεται εισήγηση όπως το δελτίο διαμονής του αιτητή ακυρωθεί, ενόψει του ότι το ζεύγος δεν έχει καμία επικοινωνία μεταξύ του, η ευρωπαία απουσίαζε από τη Δημοκρατία για περίοδο πέραν του ενός έτους, ενώ κατά τις εισηγήσεις, δεν υπήρξε ποτέ συμβίωση του ζεύγους. Σημειώνεται πως κατά την συνέντευξη που διενεργήθηκε, παρουσιάστηκε μόνον ο αιτητής, ενώ για την ευρωπαία, ο ίδιος δήλωσε πως βρίσκεται στο εξωτερικό και πως δεν υπάρχει προγραμματισμένη ημερομηνία επιστροφής της.
Ένα μήνα μετά την εξέταση της γνησιότητας του γάμου του αιτητή με την ευρωπαία και χωρίς να προηγηθεί οποιαδήποτε άλλη απόφαση του Τμήματος σε σχέση με την υποβληθείσα, εκ της Αστυνομίας, εισήγηση, ο ίδιος ο αιτητής αποτάθηκε προς το Τμήμα, υποβάλλοντας στις 17.11.2020 νέα αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής, ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, υποβάλλοντας, παράλληλα, αίτηση διαζυγίου που ο ίδιος καταχώρησε στις 12.11.2020.
Στις 5.7.2021, εκδόθηκε η εδώ προσβαλλόμενη απορριπτική απόφαση, με το εξής περιεχόμενο:-
“I am directed to refer to the above application and inform you that, after due examination it has been rejected for the reasons described in paragraph 3 below. In view of this, you are hereby requested to otherwise settle your stay or depart from Cyprus, within thirty (30) days; otherwise measures will be taken for your removal.
[…]
3. Reason(s) for rejection:
You must to apply with MEU2 form and to submit documents proving that you have been living together with your ex-wife the last three (3) years, from which one (1) year, must be in the Republic. (e.g. Sales or Rent Agreement on both names, Common Bank Accounts, Common Car Insurance, Copies og travelling tickets etc.)”.
Η νομιμότητα της πιο πάνω απόφασης, συνιστά το αντικείμενο της υπό εκδίκαση προσφυγής.
Σημειώνεται πως δύο προδικαστικές ενστάσεις που είχαν εγερθεί επί της Ενστάσεως της Δημοκρατίας, αποσύρθηκαν στη συνέχεια από την ευπαίδευτη συνήγορο της Δημοκρατίας.
Διατείνεται ο αιτητής πως εφόσον οι καθ’ ων η αίτηση είχαν αμφιβολίες για τη γνησιότητα του γάμου του αιτητή με την ευρωπαία του σύζυγο, έπρεπε να παραπέμψουν την περίπτωση στη Συμβουλευτική Επιτροπή για εικονικούς γάμους, δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 7Α και 7Β του Κεφ. 105, κατά το χρόνο που διαρκούσε ο γάμος κι όχι μετά όταν επήλθε ήδη η διάσταση. Κατά τις εισηγήσεις, συνάγεται πως είναι άκυρη η απόφαση περί μη γνησιότητας του γάμου τους. Υποστηρίζει πως ο γάμος του αιτητή με την ευρωπαία, είχε συμπληρώσει τα τρία χρόνια και πως η έρευνα που διεξήχθη μετά που επήλθε διάσταση στη σχέση τους, υπήρξε πρόχειρη και πλημμελής.
Περαιτέρω, διατείνεται πως ο ίδιος υπέβαλε με την αίτησή του, όλα τα απαραίτητα έγγραφα που υποστήριζαν πως ο γάμος του υπήρξε γνήσιος. Κατά τις εισηγήσεις, η διοίκηση άσκησε πλημμελώς τη διακριτική της ευχέρεια, ενώ υπό πλάνη δεν παραχώρησε στον αιτητή το δικαίωμα του άρθρου 32Α του Ν. 7(Ι)/2007 για υποβολή ιεραρχικής προσφυγής.
Η ευπαίδευτη συνήγορος της Δημοκρατίας, αφού υπέδειξε τη γενικότητα προβολής κι έγερσης λόγων ακύρωσης εκ μέρους του αιτητή, υποστήριξε τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης διοικητικής αποφάσεως, απορρίπτοντας τις θέσεις του αιτητή.
Κατά το στάδιο των προφορικών διευκρινίσεων, κατατέθηκε στη διαδικασία ο διοικητικός φάκελος του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ο οποίος σημειώθηκε ως Τεκμήριο 1.
Καθώς προκύπτει από την ίδια την προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση ημερομηνίας 5.7.2021, η αίτηση που υπέβαλε ο αιτητής ημερομηνίας 17.11.2020, απορρίφθηκε λόγω του ότι δεν είχε υποβάλει με αυτήν έγγραφα που να αποδεικνύουν πως κατά τη διάρκεια του γάμου τους, οι σύζυγοι ζούσαν μαζί κατά τα τελευταία τρία έτη, εκ των οποίων το ένα έτος στην Κύπρο. Όπως υποδείχθηκε στον αιτητή, προκειμένου να αποδείξει αυτή την προϋπόθεση, έπρεπε να επισυνάψει με την αίτησή του, είτε πωλητήριο, είτε ενοικιαστήριο έγγραφο επ΄ονόματι και των δύο συζύγων, κοινό τραπεζικό λογαριασμό, ή κοινή ασφάλεια αυτοκινήτου κλπ. Ο αιτητής υποστηρίζει, μέσα από τη γραπτή του αγόρευση, πως υπέβαλε με την αίτησή του, όλα τα απαραίτητα έγγραφα.
Καταρχήν, αποτελεί γεγονός η υποβολή εκ μέρους του αιτητή αίτησης διαζυγίου με την ευρωπαία του σύζυγο, αίτηση ημερομηνίας 12.11.2020.
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 26(2) του περί του Δικαιώματος των Πολιτών της Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους να Κυκλοφορούν και να Διαμένουν Ελεύθερα στη Δημοκρατία Νόμου, Ν. 7(Ι)/2007 ως αυτός έτυχε τροποποίησης, στις οποίες με έχει παραπέμψει κι ο αιτητής, αναφέρονται τα εξής:-
«26.-(1) […]
(2) Το διαζύγιο ή η ακύρωση του γάμου, δε συνεπάγεται απώλεια του δικαιώματος διαμονής των μελών της οικογένειας του πολίτη της Ένωσης, τα οποία δεν είναι υπήκοοι κράτους μέλους, στις ακόλουθες περιπτώσεις:
(α) Αν ο γάμος διήρκησε μέχρι την έναρξη της διαδικασίας έκδοσης διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου, τρία έτη τουλάχιστον, εκ των οποίων το ένα έτος στη Δημοκρατία∙ ή […].»
Όπως αναφέρθηκε, ο αιτητής τέλεσε γάμο με την ευρωπαία, στις 24.8.2017. Η διαδικασία για την έκδοση διαζυγίου, άρχισε με την υποβολή της αίτησης, ήτοι άρχισε στις 12.11.2020. Η επίδικη αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής, υπεβλήθη στις 17.11.2020.
Ανατρέχοντας στην επίδικη αίτηση ημερομηνίας 17.11.2020, η οποία περιέχεται στις σελιδώσεις 131- 113 του Τεκμηρίου 1, διαπιστώνω πως ο αιτητής, επί του Μέρους Ι της αίτησης, που αφορά στα προσωπικά στοιχεία του πολίτη της Ένωσης της οικογένειας του οποίου είναι μέλος ο αιτητής, δεν συμπλήρωσε οτιδήποτε, ούτε σε σχέση με την οικογενειακή κατάσταση, παρά μόνον συμπλήρωσε τη διεύθυνση και τηλέφωνο. Επί του Μέρους ΙΙ της αίτησης, το οποίο αφορά τα προσωπικά στοιχεία του αιτητή που δεν είναι πολίτης της Ένωσης, συμπλήρωσε τα δικά του προσωπικά στοιχεία. Επισύναψε επί της αίτησης, αντίγραφο του διαβατηρίου του, την αίτηση διαζυγίου που υπέβαλε στις 12.11.2020, το πιστοποιητικό τέλεσης γάμου, πιστοποιητικά απολαβών από τη δική του εργασία, λογαριασμό νερού επ΄ ονόματι τρίτου προσώπου, το όνομα του οποίου φαίνεται ως ιδιοκτήτης του υποστατικού που ο ίδιος ενοικιάζει, ασφάλιση υγείας του ιδίου και ενοικιαστήριο έγγραφο, επ’ ονόματι του ίδιου του αιτητή.
Δεν παρουσιάστηκε εκ μέρους του κανένα αποδεικτικό στοιχείο από το οποίο να προκύπτει η εκ του Νόμου απαίτηση διάρκειας του γάμου για τουλάχιστον τρία έτη, εκ των οποίων το ένα στη Δημοκρατία, προκειμένου να τύχουν εφαρμογής τα όσα ορίζονται στις διατάξεις του άρθρου 26(2) για μη απώλεια του δικαιώματος του αιτητή να διαμείνει στη Δημοκρατία. Εξού και τα όσα καταγράφονται επί του σημειώματος που περιέχεται στο Τεκμήριο 1, σελίδωση 132.
Υπό αυτές τις περιστάσεις, κρίνεται πως η απορριπτική κατάληξη της διοίκησης σε σχέση με την υποβληθείσα αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής στον αιτητή, μετά την έναρξη διαδικασίας έκδοσης διαζυγίου, υπήρξε ορθή, αφού κανένα στοιχείο δεν παρουσιάστηκε εκ μέρους του, που να υποστηρίζει ή να αποδεικνύει τα όσα απαιτούνται εκ των διατάξεων του άρθρου 26(2), αναφορικά με τον χρόνο που διήρκησε ο γάμος του αιτητή με την ευρωπαία του σύζυγο.
Δεν συμφωνώ με τους ισχυρισμούς του αιτητή που προβάλλονται με πολλή γενικότητα και άπτονται ζητήματος κήρυξης του γάμου του, ως εικονικού. Η γνησιότητα ή όχι του γάμου του αιτητή με την ευρωπαία του σύζυγο, καίτοι αποτέλεσε αντικείμενο διερεύνησης, εντούτοις, δεν λήφθηκε υπόψη σε καμία περίπτωση για την απόρριψη της αίτησης. Συνεπώς, όσοι ισχυρισμοί προβάλλονται προς αυτή την κατεύθυνση, απορρίπτονται ως αβάσιμοι και άσχετοι.
Τέλος, απορριπτέος κρίνεται κι ο ισχυρισμός του αιτητή περί στέρησης του δικαιώματος να υποβάλει ιεραρχική προσφυγή, κατά τις διατάξεις του άρθρου 32Α του Ν. 7(Ι)/2007 περί δικαιώματος υποβολής ιεραρχικής προσφυγής στον Υπουργό Εσωτερικών, καθότι τέτοιο δικαίωμα παραχωρείται μόνον για τους σκοπούς του άρθρου 29 του ίδιου Νόμου και όχι σε κάθε περίπτωση. Οι διατάξεις του άρθρου 32Α του Ν. 7(Ι)/2007 δεν εφαρμόζονται στην προκείμενη περίπτωση, καθότι η εδώ προσβαλλόμενη απόφαση δεν αφορά σε μέτρο που λαμβάνεται για λόγους δημόσιας τάξης ή δημόσιας ασφάλειας ή δημόσιας υγείας, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 29 του ίδιου Νόμου, προκειμένου να παρασχεθεί στο εν λόγω πρόσωπο, δικαίωμα άσκησης ιεραρχικής προσφυγής ενώπιον του Υπουργού Εσωτερικών.
Καταλήγω πως όλοι οι ισχυρισμοί που προβάλλει ο αιτητής θα πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Κρίνεται πως προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα νόμιμη και ορθή.
Στη βάση των πιο πάνω, η προσφυγή απορρίπτεται με €1.900 έξοδα εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ’ ων η αίτηση.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.