ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση αρ. 1131/2023)
30 Ιουλίου 2024
[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
TREZEK OIL LIMITED
Αιτήτρια,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
3. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ
Καθ’ ων η αίτηση.
……………………………
Αίτηση ημερομηνίας 21.3.2024 για έκδοση
προσωρινού διατάγματος αναστολής εκτέλεσης
Πολύκαρπος Φιλίππου, για Πολύκαρπος Φιλίππου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για την αιτήτρια.
Θεοδώρα Πιπερή - Χριστοδούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.
Μαρία Αντωνίου, για Χρυσαφίνης και Πολυβίου Δ.Ε.Π.Ε., για τα ενδιαφερόμενα μέρη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Η αιτήτρια καταχώρησε στις 18.7.2023 την παρούσα προσφυγή με την οποία αξιώνει από το Δικαστήριο την ακύρωση της έκδοσης πολεοδομικής άδειας και άδειας οικοδομής που εκδόθηκε προς όφελος τρίτων προσώπων, επί του τεμαχίου […], Φ./Σχ. […], το οποίο βρίσκεται εντός των χωρικών ορίων της Κοινότητας Χλώρακας Πάφου. Όπως αναφέρεται στην παράγραφο 2 των γεγονότων της αίτησης ακυρώσεως, η αιτήτρια είναι η διαχειρίστρια του πρατηρίου πετρελαιοειδών Staroil το οποίο λειτουργεί σε μέρος του τεμαχίου […] του Φ./Σχ. […] Τμήμα 2 στην τοποθεσία Πήλος του χωριού Χλώρακα Πάφου, πρατήριο το οποίο λειτουργεί από το 2013.
Στις 21.3.2024, η αιτήτρια καταχώρησε την υπό κρίση ενδιάμεση αίτηση, αξιώνοντας από το Δικαστήριο τα εξής:-
«Προσωρινό διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσει την απαγόρευση και/ή αναστολή της εκτέλεσης της διοικητικής απόφασης και/ή πράξης των Καθ’ ων η Αίτηση δυνάμει της οποίας εκδόθηκε η Πολεοδομική Άδεια και Άδεια Οικοδομής αριθμός Β248/2022 για ανέγερση του πρατηρίου πετρελαιοειδών επί του Τεμαχίου […] του Φύλλου/Σχεδίου […] το οποίο βρίσκεται εντός των χωρητικών ορίων της Κοινότητας Χλώρακας Πάφου μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής.»
Η ενδιάμεση αίτηση, στηρίζεται, μεταξύ άλλων, στους Κανονισμούς 13 και 14 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, στον περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικό Κανονισμό του 2015, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας.
Συνοδεύεται δε από ένορκη δήλωση του κου Κ. Φ., διευθυντή της αιτήτριας εταιρείας, ο οποίος αναφέρει πως η αιτήτρια είναι η διαχειρίστρια του πρατηρίου πετρελαιοειδών της εταιρείας Staroil το οποίο λειτουργεί σε μέρος του τεμαχίου […] Φ./Σχ. […] στο χωριό Χλώρακα της Πάφου, δυνάμει 10ετούς συμφωνίας ανανεώσιμης κατά την λήξη της. Υποστηρίζει πως στη βάση του χωρομετρικού σχεδίου που επισυνάπτει επί της ένορκης του δήλωσης, η απόσταση που χωρίζει το τεμάχιο των ενδιαφερόμενων μερών με αρ. […] από το τεμάχιο […], είναι 450 μέτρα. Όπως αναφέρεται στην παράγραφο 2 της ένορκης δήλωσης, το πρατήριο που λειτουργεί η αιτήτρια, κατασκευάστηκε από τον Ιανουάριο του 2013 κι έκτοτε λειτουργεί αδιαλείπτως. Βρίσκεται επί του παραλιακού δρόμου που συνδέει την Πάφο με την Πέγεια εντός των χωρητικών ορίων της Κοινότητας Χλώρακας. Εμπίπτει σε περιοχή που καλύπτεται από το Τοπικό Σχέδιο Πάφου και τυγχάνουν εφαρμογής οι πρόνοιες της Πολιτικής 27 για τη χωροθέτηση Πρατηρίων Πετρελαιοειδών.
Στην παράγραφο 7 της ενόρκου δηλώσεως του, ο ομνύων υποστηρίζει πως περί τα τέλη Ιουνίου 2023 παρατήρησε να γίνονται χωρομετρικές εργασίες επί του τεμαχίου […] κι αφού ρώτησε, πληροφορήθηκε πως είχε εξασφαλιστεί πολεοδομική κι οικοδομική άδεια για την κατασκευή νέου πρατηρίου πετρελαιοειδών σε απόσταση περίπου 450 μέτρων από το δικό τους πρατήριο, ενώ δεν γνωρίζει άλλες λεπτομέρειες, ούτε και τους όρους των αδειών. Κατά τα αναφερόμενα στην παράγραφο 8, έδωσε αμέσως οδηγίες προς τους δικηγόρους του για καταχώρηση της παρούσας προσφυγής, η οποία επιδόθηκε προς τους καθ’ ων η αίτηση την 1.8.2023 και προς τα ενδιαφερόμενα μέρη στις 20.10.2023. Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει στην παράγραφο 9, ανέμενε πως οι καθ’ ων η αίτηση θα ελάμβαναν μέτρα για να μην υλοποιηθεί η άδεια που παραχώρησε το Τμήμα Πολεοδομίας, καθότι αποτελεί κατευθείαν παράβαση της Πολιτικής 27.2.1 του Τοπικού Σχεδίου Πάφου, η έκδοση της οποίας είναι παράνομη.
Ο ενόρκως δηλών αναφέρει στην παράγραφο 11, πως το τεμάχιο […] εμπίπτει σε ζώνη αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και πως με την έναρξη των χωματουργικών εργασιών επενέβη το Τμήμα Αρχαιοτήτων και τους σταμάτησε, ενώ ο ίδιος είχε την πεποίθηση πως με την επίδοση της προσφυγής στους ιδιοκτήτες, οι εργασίες δεν θα προχωρούσαν.
Στις παραγράφους 14 μέχρι 18, ο ομνύων υποστηρίζει πως το αιτούμενο διάταγμα είναι επείγον να εκδοθεί, καθότι σε αντίθετη περίπτωση οι οικοδομικές εργασίες θα εκτελεστούν κι η προσφυγή θα καταστεί χωρίς οποιαδήποτε ουσία, ενώ θα υπάρξει πλήρης αδυναμία να εφαρμοστεί τυχόν ακυρωτική απόφαση. Αντίθετα, οι επηρεαζόμενοι δεν θα υποστούν οποιαδήποτε ζημιά που δεν θα μπορεί να καλυφθεί με χρήματα. Υποστηρίζει, επίσης, πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επιτυχίας της προσφυγής, στη βάση ρητής απαγόρευσης από το Τοπικό Σχέδιο Πάφου να χωροθετηθεί πρατήριο πετρελαιοειδών σε απόσταση μικρότερη των 1000 μέτρων από άλλο πρατήριο, ενώ η προσβαλλόμενη απόφαση είναι παράνομη, λόγω του ότι αποτελεί παραβίαση της πρόνοιας 27.2.1 του Τοπικού Σχεδίου Πάφου.
Κατά τις θέσεις του ενόρκως δηλούντα, σε περίπτωση που δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα κι ολοκληρωθούν οι κατασκευαστικές εργασίες με την κατασκευή του πρατηρίου πετρελαιοειδών, θα δημιουργηθούν τετελεσμένα επί του εδάφους και θα είναι δύσκολο, έως αδύνατο, να αποδοθεί δικαιοσύνη στο μέλλον σε περίπτωση που η προσφυγή επιτύχει.
Η Δημοκρατία εμφανίστηκε στη διαδικασία και καταχώρησε ένσταση, υποστηριζόμενη από την ένορκη δήλωση του κου Θ. Χ., Δικηγόρου στη Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας. Υποστήριξε πως δεν υφίσταται καμία παρανομία, πόσο μάλλον οποιαδήποτε έκδηλη παρανομία που να δικαιολογεί την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος, ενώ αντίθετα, η αναστολή της πράξης θα έχει δυσμενέστατες επιπτώσεις στο ενδιαφερόμενο μέρος. Προώθησε ζητήματα που άπτονται του παραδεκτού της προσφυγής, συσχετιζόμενα με ισχυρισμό περί έλλειψης εννόμου συμφέροντος της αιτήτριας να εγείρει και να προωθεί την προσφυγή. Υπέβαλε πως δεν προσδιορίζεται με την απαιτούμενη σαφήνεια η προσβαλλόμενη διοικητική πράξη και πως η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη. Ο ενόρκως δηλών αναφέρει πως τα εγειρόμενα ζητήματα θα εξεταστούν κατά την εκδίκαση της ουσίας της προσφυγής και όχι στο παρόν στάδιο.
Τα ενδιαφερόμενα μέρη, καταχώρησαν επίσης ένσταση στην ενδιάμεση αίτηση, υποστηριζόμενη από την ένορκη δήλωση του κου Μ. Η., διευθυντή Λιανικών Πωλήσεων στην εταιρεία EKO Cyprus Ltd, ενός εκ των ενδιαφερομένων μερών. Όπως αναφέρει ο ομνύων, η πολεοδομική άδεια με αρ. ΠΑΦ/999/2011 εκδόθηκε στις 24.5.2013 κι η άδεια οικοδομής με αρ. Β248/200 εκδόθηκε την 1.12.2022. Ήγειρε προδικαστική ένσταση περί εκπροθέσμου της προσφυγής η οποία καταχωρήθηκε στις 18.7.2023, ήτοι σε χρόνο κατά πολύ μεταγενέστερο των όσων επιτάσσει το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος, κατά 10 σχεδόν χρόνια μετά την έκδοση της πολεοδομικής άδειας και 1 σχεδόν χρόνο μετά την έκδοση της άδειας οικοδομής. Ο ενόρκως δηλών προβάλλει ισχυρισμό ελλείψεως ενεστώτος, άμεσου και προσωπικού εννόμου συμφέροντος της αιτήτριας να προσβάλει τις δύο εκδοθείσες άδειες, αφού δεν υφίσταται κι ούτε αποδεικνύει πως έχει υποστεί οποιαδήποτε βλάβη ή ότι έχουν επηρεαστεί δυσμενώς τα συμφέροντά της. Υποστηρίζει ότι η καταχώρηση της υπό εκδίκαση αίτησης, συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας λόγω της παρόδου πολύ μεγάλου χρονικού διαστήματος από την έκδοση των προσβαλλόμενων αδειών, καθυστέρηση η οποία είναι αναιτιολόγητη.
Απορρίπτοντας τις θέσεις που προβάλλει ο κος Κ. Φ., ο ομνύων αναφέρει στην παράγραφο 18 της ένορκης του δήλωσης, πως ουδεμία έκδηλη παρανομία υφίσταται, ούτε κι απλή παρανομία καταδεικνύεται ή αποκαλύπτεται. Κατά τις θέσεις του ενόρκως δηλούντα, η αιτήτρια επικαλείται εσφαλμένα τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Πάφου του 2019, ενώ στην προκείμενη περίπτωση, εφαρμογής έτυχαν οι διατάξεις του Τοπικού Σχεδίου Πάφου του 2011. Το επίδικο τεμάχιο με αρ. […] εμπίπτει στην Εμπορική Ζώνη Εβ10 και σε άξονα δραστηριότητας κατηγορίας IV. Σύμφωνα με τον Χάρτη Χρήσεων Γης του Τοπικού Σχεδίου Πάφου του 2011, εφάπτεται επί του παραλιακού δρόμου Χλώρακας – Λέμπας – Κισσόνεργας που αποτελεί δρόμο Πρωταρχικής Σημασία, η χάραξη του οποίου έχει δημοσιευθεί με την δημοσίευση του Τοπικού Σχεδίου Πάφου.
Αναφέρεται στην παράγραφο 19 της ενόρκου δηλώσεως του κου Η., πως σύμφωνα με την χωροθετική Πολιτική για τα Πρατήρια Πετρελαιοειδών παράγραφος 27.2 του Τοπικού Σχεδίου Πάφου 2011, Εγκεκριμένο 2013, βάσει της παραγράφου 27.2.1(α), η εγκατάσταση πρατηρίων πετρελαιοειδών, επιτρέπεται υπό προϋποθέσεις κατά μήκος δρόμων πρωταρχικής σημασίας οι οποίοι συμπίπτουν με Άξονες Δραστηριότητας. Κατά τις θέσεις του ομνύοντα, το ζήτημα της απόστασης μεταξύ των δύο τεμαχίων, αποτελεί τεχνικής φύσεως ζήτημα που απαιτεί ειδικές γνώσεις, ενώ η μέτρηση που έγινε από τον ενόρκως δηλούντα που υποστηρίζει την υπό εκδίκαση αίτηση, δεν μπορεί να αποτελέσει έγκυρη και αποδεκτή πηγή πληροφόρησης.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι που εμφανίστηκαν κατά την ακρόαση της αιτήσεως ανέπτυξαν και προφορικώς τις εκατέρωθεν θέσεις τους, εφοδιάζοντας το Δικαστήριο με εμπεριστατωμένες γραπτές αγορεύσεις.
Είναι πολύ γνωστές οι αρχές βάσει των οποίων είναι δυνατή η άσκηση της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου με την έκδοση αυτής της εξαιρετικής φύσεως δραστικής θεραπείας. Ο σκοπός της έκδοσης ενός προσωρινού διατάγματος είναι η διατήρηση της κατάστασης που υπήρχε πριν από την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης κι η αναστολή της απόφασης μέχρι νεοτέρας απόφασης του Δικαστηρίου.
Εδράζεται επί του Κανονισμού 13 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, οι οποίοι ισχύουν κατ’ αναλογίαν βάσει του Κανονισμού 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικών Κανονισμών του 2015. Το προσωρινό αυτό μέτρο, το οποίο συνιστά μια δραστική θεραπεία, πρέπει να εξετάζεται με πολύ μεγάλη προσοχή, λόγω του ότι, το Δικαστήριο δεν ενδείκνυται να παρεμβαίνει σε μια διοικητική απόφαση προτού ολοκληρωθεί η έρευνά του για την εγκυρότητα της προσβαλλόμενης πράξης, στην άνεση που παρέχει η εξέταση της ουσίας της διαφοράς.
Σύμφωνα με την πλούσια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, προσωρινό διάταγμα εκδίδεται μόνον όταν κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας, το Δικαστήριο βεβαιωθεί ότι στοιχειοθετούνται ένα από τα δυο πιο κάτω απαραίτητα στοιχεία: (α) έκδηλη παρανομία στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης ή (β) πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς στον αιτητή από τη μη έκδοση του διατάγματος, με την ταυτόχρονη προϋπόθεση ότι δεν δημιουργούνται ανυπέρβλητα εμπόδια στη διοίκηση.
Η έκδηλη παρανομία θα πρέπει να αναδύεται τόσο πρόδηλα, με την πρώτη ματιά, ώστε να μην χρειάζεται να διερευνηθούν τα αμφισβητούμενα γεγονότα (Moyo and another v. The Republic of Cyprus (1988) 3B C.L.R. 1203, Κροκίδου ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1857, Νικολάου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 3959, Λοϊζίδης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 234, Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Bank Ltd (2007) 3 A.Α.Δ. 32, Τούμπας κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 387).»
Η δεύτερη διαζευκτική προϋπόθεση, είναι η πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημίας που θα προκύψει στον αιτητή από την επικείμενη εκτέλεση της προσβαλλόμενης διοικητικής αποφάσεως, ζημία η οποία θα πρέπει να εξειδικεύεται με εξειδικευμένο τρόπο και με σαφήνεια, δεν πρέπει να παραμένει σε επίπεδο ισχυρισμών, αλλά θα πρέπει να αποδεικνύεται με στοιχεία (Κροκίδου (ανωτέρω)).
Στη βάση των όσων έχουν τεθεί ενώπιον μου και καθοδηγούμενη από την σχετική, επί του θέματος, νομολογία, κρίνω πως η υπό εκδίκαση αίτηση, θα πρέπει να έχει απορριπτική κατάληξη.
Στην υπό κρίση αίτηση, έχει εγερθεί αριθμός προδικαστικών ζητημάτων, που άπτονται του παραδεκτού της αίτησης ακυρώσεως, ζητήματα που εφόσον παρέχεται ασφαλές υπόβαθρο, δύνανται να σταθμιστούν, επ΄ ευκαιρία εξέτασης αιτήματος αναστολής εκτέλεσης (Sofocleous v. The Republic of Cyprus (1971) 3 C.L.R. 345, 351 και Σύγγραμμα των Β. Γκέρτσου και Π. Τσόγκα «Η προσωρινή Δικαστική Προστασία στη Διοικητική Δίκη», Νομική Βιβλιοθήκη (2013), στη σελ. 88 και επ.).
Στο παρόν στάδιο, λόγω μη ύπαρξης ενώπιον του Δικαστηρίου του αναγκαίου υποβάθρου, είτε γεγονότων, είτε και εγγράφων, δεν μπορώ να προαποφασίσω για την βασιμότητα, υποκειμενική ή/και αντικειμενική, της αίτησης ακυρώσεως επί της οποίας στηρίζεται η υπό εκδίκαση αίτηση. Τα ζητήματα αυτά θα εξεταστούν και εκδικαστούν κατά προτεραιότητα, κατά την εξέταση της ουσίας της προσφυγής, έχοντας ασφαλές υπόβαθρο που θα μπορούσε να οδηγήσει στον δικαστικό έλεγχο των εδώ προσβαλλόμενων διοικητικών αποφάσεων.
Αποτελεί γεγονός, σε συμφωνία με τις εισηγήσεις των ευπαιδεύτων συνηγόρων των καθ’ ων η αίτηση και των ενδιαφερομένων μερών, πως τόσο στο αιτητικό της παραγράφου Α της αίτησης ακυρώσεως, όσο και στην παράγραφο Α της υπό εκδίκαση αίτησης, δεν προσδιορίζονται με σαφήνεια οι προσβαλλόμενες διοικητικές πράξεις και/ή οι πράξεις των οποίων ζητείται η αναστολή εκτέλεσης. Εντούτοις, διαφαίνεται από την υπό κρίση αίτηση, πως αυτό που ζητείται είναι η αναστολή της εκτέλεσης των αδειών ανάπτυξης που έχουν εκδοθεί σε σχέση με το τεμάχιο […], για την ανέγερση πρατηρίου πετρελαιοειδών.
Από την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την υπό εκδίκαση αίτηση, προκύπτει πως η αιτήτρια προωθεί μόνον ισχυρισμό περί ύπαρξης «παρανομίας». Δεν γίνεται καμία αναφορά σε έκδηλη παρανομία που να δεικνύει οφθαλμοφανή παρανομία, η οποία να αναδύεται από την πρώτη ματιά, από αναντίλεκτα και αντικειμενικά δεδομένα. Το κατά πόσον υπάρχει ή όχι παρανομία κατά την έκδοση των προσβαλλόμενων αποφάσεων, δεν θα εξεταστεί στο παρόν στάδιο. Εδώ απαιτείται απόδειξη έκδηλης παρανομίας, που ούτε προβλήθηκε, ούτε όμως κι αποδεικνύεται.
Η απόσταση μεταξύ των δύο τεμαχίων, ήτοι του υφιστάμενου πρατηρίου της αιτήτριας και του επίδικου νέου πρατηρίου των ενδιαφερομένων μερών, αποτελεί παράγοντα που εξετάζεται από την αρμόδια πολεοδομική αρχή κατά την εξέταση της υποβληθείσας αίτησης, κατ΄εφαρμογή του ισχύοντος Σχεδίου Ανάπτυξης, που όπως διαφαίνεται, ήταν το Τοπικό Σχέδιο Πάφου 2011, Εγκεκριμένο 2013 και όχι το Τοπικό Σχέδιο Πάφου 2019, ως οι θέσεις της αιτήτριας. Το κατά πόσον το επίδικο τεμάχιο με αρ. […], εμπίπτει εντός άξονα δραστηριότητας, όπου για την εγκατάσταση πρατηρίων πετρελαιοειδών ισχύουν ειδικές πρόνοιες, συνιστά ζήτημα που δεν θα εξεταστεί στα στενά αυτά πλαίσια, αλλά κατά την εξέταση της ουσίας της προσφυγής.
Από το σύνολο των ενώπιον μου γεγονότων και με κάθε σεβασμό προς τα επιχειρήματα του ευπαιδεύτου συνηγόρου της αιτήτριας, διαπιστώνω πως οι ισχυρισμοί που προβάλλονται στην ένορκη δήλωση της υπό κρίση αίτησης, είναι γενικοί κι αόριστοι, πιθανοί και μη αποδεδειγμένοι, κυρίως σε σχέση με την απόσταση των δύο τεμαχίων, αλλά και τις ισχύουσες διατάξεις αναφορικά με την χωροθετική πολιτική που εφαρμόζεται σε σχέση με τα πρατήρια πετρελαιοειδών κατά μήκος δρόμων πρωταρχικής σημασίας που συμπίπτουν με άξονες δραστηριότητας.
Τυχόν διαπίστωση παρανομίας δεν είναι αρκετή για την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος, αλλά απαιτείται ο προσδιορισμός της παρανομίας ως έκδηλης και αυταπόδεικτης, που δεν είναι η περίπτωση. Συνεπώς, από τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί ενώπιον μου, δεν έχω ικανοποιηθεί ότι η αιτήτρια απέδειξε την ύπαρξη έκδηλης παρανομίας σε ό,τι αφορά τις εδώ προσβαλλόμενες διοικητικές αποφάσεις.
Τα ζητήματα τα οποία εγείρονται, δεν είναι ξεκάθαρα, αλλά χρήζουν προσεκτικής μελέτης και εμβάθυνσης. Συνιστούν αμφισβητούμενα ζητήματα που θα πρέπει να επιλυθούν κατά την δίκη της κυρίως προσφυγής, στάδιο το οποίο είναι το κατάλληλο προκειμένου αυτά να διερευνηθούν.
Χωρίς να υπεισέρχομαι σε περισσότερες λεπτομέρειες, για το λόγο ότι θέματα που εγέρθηκαν θα αποτελέσουν αντικείμενο δικαστικής κρίσης κατά την εξέταση της ουσίας της προσφυγής, καταλήγω πως η αιτήτρια απέτυχε να στοιχειοθετήσει την υπό εκδίκαση αίτηση.
Παραμένουν ως ουσιώδη ζητήματα, οι εγερθείσες προδικαστικές ενστάσεις, οι οποίες θα τύχουν εξέτασης στα πλαίσια της ουσίας της προσφυγής. Κρίνεται από το Δικαστήριο πως ορθότερο θα ήταν να ακουστούν κατά προτεραιότητα.
Δίδονται οδηγίες προς τους καθ’ ων η αίτηση και τα ενδιαφερόμενα μέρη όπως καταχωρήσουν γραπτή αγόρευση στην οποία να αναπτύσσονται οι προδικαστικές ενστάσεις, εντός 6 βδομάδων από σήμερα. Να ακολουθήσει η απάντηση επί των προδικαστικών εκ μέρους της αιτήτριας, εντός 6 βδομάδων μετέπειτα.
Η προσφυγή ορίζεται για οδηγίες στις 9.12.2024 και ώρα 8:30 π.μ.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον της αιτήτριας και υπέρ των καθ’ ων η αίτηση, ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο στο τέλος της διαδικασίας.
Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.