ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση Αρ. 826/2020)
6 Αυγούστου, 2024
[ΜΙΧΑΗΛ, Δ/στης ΔΔ]
ΚΩΣΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ’ ης η Αίτηση.
…………………………
Ιφιγένεια Μιχαήλ (κα) για Αλεξάνδρου & Παπαθεοδώρου Δ.Ε.Π.Ε., για τον αιτητή.
Κάτια Χατζηδημητρίου (κα) για Γενικό Εισαγγελέα, για την καθ’ ης η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛ, ΔΔΔ: Ο αιτητής με την υπό κρίση προσφυγή αξιώνει την ακύρωση της απόφασης της καθ’ ης η αίτηση που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 3.7.2020 να προαγάγει τους Α. Μ., Χ. Π. Π., Σ. Χ. Δ. και Θ. Μ. Η. στη μόνιμη θέση επιθεωρητή από τις 15.6.2020 αντί του αιτητή. Οι επίδικες θέσεις είναι θέσεις προαγωγής στη θέση επιθεωρητή στις φυλακές.
Οι λόγοι ακύρωσης που προβάλλει ο αιτητής συνοψίζονται σε παραγνώριση των πρόσθετων προσόντων του αιτητή, έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη περί τα πράγματα και τον νόμο και πάσχουσα σύσταση.
Σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας της επίδικης θέσης, τα απαιτούμενα προσόντα είναι:
«(1) Τριετής τουλάχιστον υπηρεσία στη θέση Αρχιδεσμοφύλακα.
(2) Επιτυχία σε ειδικές τμηματικές εξετάσεις.
(3) Ακεραιότητα χαρακτήρα, διοικητική και οργανωτική ικανότητα, ισχυρή προσωπικότητα, πρωτοβουλία, υπευθυνότητα και ευθυκρισία, καθώς και ικανότητα στη διατήρηση της πειθαρχίας και στη μεταχείριση καταδίκων και υποδίκων.»
Όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερέχουν του αιτητή σε αρχαιότητα πέραν των τριών ετών. Στα ακαδημαϊκά προσόντα, ο αιτητής υπερέχει των ενδιαφερομένων μερών διότι κατέχει πανεπιστημιακό δίπλωμα το οποίο, όμως, εφόσον δεν απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας προσμετρά ως πρόσθετο προσόν. Σε άλλες εξετάσεις και προσόντα, όλοι κατέχουν κάποια με τα ενδιαφερόμενα μέρη Δ. και Π. να κατέχουν περισσότερα από τον αιτητή και τα υπόλοιπα δύο ενδιαφερόμενα μέρη.
Η καθ’ ης η αίτηση στη συνεδρία της ημερομηνίας 25.5.2020, αφού άκουσε τη σύσταση της διευθύντριας η οποία δόθηκε υπέρ των ενδιαφερομένων μερών, αποφάσισε τα πιο κάτω:
«Η Επιτροπή, καταλήγοντας στην πιο πάνω απόφαση και επιλέγοντας τους Μ. Α., Η. Θ., Δ. Σ. και Π. Χ., έλαβε υπόψη ότι, σ' ό,τι αφορά την αρχαιότητα, ο Μ. Α. προηγείται όλων, οι δε Η. Θ., Δ. Σ. και Π. Χ. υστερούν σε αρχαιότητα έναντι των υποψηφίων με α/α 2, Ε. Α., α/α 3, Ν. Π. και α/α 4, Φ. Χ., αρχαιότητα η οποία οφείλεται στην ημερομηνία γέννησής τους και, ως εκ τούτου, κρίνεται ως οριακή. Επιπλέον, όμως, οι εν λόγω επιλεγέντες υπερέχουν έναντι των υποψηφίων με α/α 2, 3 και 4 και σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση σ' αυτές των τελευταίων χρόνων, στις οποίες αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, αξιολογηθέντες, όπως και ο επιλεγείς Μ. Α., ως καθόλα εξαίρετοι. Επιπλέον, όλοι οι επιλεγέντες διαθέτουν υπέρ τους τη σύσταση της Διευθύντριας, η οποία προσθέτει στο στοιχείο της αξίας.
Σ' ό,τι αφορά τα προσόντα, η Επιτροπή δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι ο υποψήφιος με α/α 23, Κ. Κ., και ο υποψήφιος με α/α 27, Γ. Σ., διαθέτουν επιπρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα και συγκεκριμένα ο Κ. Κ. κατέχει Δίπλωμα Νομικής και ο Γ. Σ. Πτυχίο Διοίκησης Επιχειρήσεων, προσόντα τα οποία δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, ούτε αποτελούν πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν και, ως εκ τούτου, τους δόθηκε η ανάλογη βαρύτητα. Ωστόσο, λήφθηκε υπόψη ότι αυτοί υστερούν σε αρχαιότητα στην παρούσα τους θέση του Αρχιδεσμοφύλακα, δεν υπερέχουν σε αξία και ούτε διαθέτουν τη σύσταση της Διευθύντριας και, ως εκ τούτου, τα εν λόγω προσόντα από μόνα τους δεν μπορούν να κλίνουν την πλάστιγγα υπέρ τους.»
Ουσιαστικά, η εισήγηση του αιτητή είναι ότι το πανεπιστημιακό δίπλωμα και άλλα προσόντα που κατέχει ως πρόσθετα προσόντα δεν αξιολογήθηκαν ορθά από την καθ’ ης η αίτηση και εάν τύγχαναν ορθής αξιολόγησης θα ήταν ικανά να του προσδώσουν υπεροχή έναντι των ενδιαφερόμενων μερών. Ο τρόπος αξιολόγησης πρόσθετων μη προβλεπόμενων στο σχέδιο υπηρεσίας προσόντων εξετάστηκε πολλές φορές στη νομολογία. Η απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην οποία παραπέμπει η συνήγορος της καθ’ ης η αίτηση Παναγή ν. Ε.Δ.Υ., Α.Ε. 156/2008, 29.9.2011 συνοψίζει τις αρχές:
«Όσον αφορά την κατοχή του ΜΒΑ, ως πρόσθετου μη απαιτούμενου προσόντος, έχει κριθεί από τη νομολογία ότι ο τρόπος αξιολόγησης αυτού εναπόκειται στην αρμοδία αρχή, δηλαδή, στο διοικητικό όργανο, να σταθμίσει την κατά περίπτωση σημασία του, αποφεύγοντας δύο άκρα: Να μην δοθεί στο πρόσθετο αυτό προσόν υπερβολική βαρύτητα που να πλησιάζει στο σημείο απόδοσης έκδηλης υπεροχής, ούτε από την άλλη να θεωρηθεί ως εντελώς οριακό ως εάν το πρόσθετο προσόν δεν είχε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης. (Πούρος κ.ά. ν. Χατζηστεφάνου κ.ά. - ανωτέρω - και Ζωδιάτπς ν. Δημοκρατίας (2008) 3 ΑΛΛ. 406). Ορθά, στα πιο πάνω πλαίσια, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι η E.Δ.Υ. προέβη σε ειδική μνεία του προσόντος MBA το οποίο συνεκτίμησε «.... με τα υπόλοιπα στοιχεία κρίσης, αποδίδοντας σ' αυτό την ανάλογη βαρύτητα.». Πρόκειται για κρίση εντός της διακριτικής ευχέρειας της E.Δ. Υ. που δεν εκφεύγει των ακραίων ορίων της λογικής αποτίμησης των προσόντων. (Χρυσοστόμου ν. Ε.Ε.Υ. (1989) 3 A.A.Δ. 3186). Να σημειωθεί ότι οι λέξεις «δέουσα βαρύτητα» ή «ανάλογη βαρύτητα», είναι φράσεις που χρησιμοποιούνται από το διοικητικό όργανο και αποδίδουν την εκτίμηση του διοικητικού οργάνου σε ό,τι αφορά τη σημασία του πρόσθετου μη απαιτούμενου προσόντος. Τέτοια φράση είχε, μεταξύ άλλων, χρησιμοποιηθεί και στην Πούρος κ.ά. ν. Χατζηστεφάνου κ.ά. (ανωτέρω).».
Δεν συμφωνώ με την εισήγηση του αιτητή ότι παραγνωρίστηκαν τα πρόσθετά του προσόντα. Αντιθέτως, η καθ’ ης η αίτηση έκανε μνεία στο πτυχίο που κατέχει ο αιτητής αιτιολογώντας, όμως, την απόφασή της υπέρ των ενδιαφερομένων μερών στην υπεροχή τους σε αρχαιότητα και αξία λόγω της σύστασης υπέρ τους της διευθύντριας. Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει εκτός εάν ο συλλογισμός της διοίκησης ήταν πέραν των ορίων της διακριτικής της ευχέρειας ή αναιτιολόγητος. Στην υπό κρίση υπόθεση, δεν συμβαίνει κανένα από τα δύο.
Αναφορικά, τέλος, με την εισήγηση του αιτητή για πάσχουσα σύσταση της διευθύντριας και πάλι δεν προκύπτει λόγος δικαστικής παρέμβασης. Η διευθύντρια ανέλυσε πλήρως και με λεπτομέρεια το σκεπτικό που την οδήγησε στη σύσταση των ενδιαφερομένων μερών βάσει του οποίου θεώρησε ότι η υπεροχή των ενδιαφερομένων μερών σε αρχαιότητα προσθέτει στην πείρα τους και τους καθιστά καταλληλότερους.
Για τους πιο πάνω λόγους καταλήγω ότι η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται. Επιδικάζονται €1700 έξοδα υπέρ της καθ’ ης η αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Ε. ΜΙΧΑΗΛ, ΔΔΔ