ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Υπόθεση Αρ. 920/2024
30 Αυγούστου, 2024
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
A. A., ARC.XXXXXX
Αιτητής,
v.
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω 1.Υφυπουργός Μετανάστευσης και Διεθνούς Προστασίας, 2. Διευθύντρια του Τμήματος Μετανάστευσης Καθ’ ων η Αίτηση, 3. Προϊστάμενος Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η Αίτηση.
__________________
Παναγιώτης Πιερίδης, Δικηγόρος για τον Αιτητή.
Χριστίνα Δημητρίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, δικηγόρο των Καθ' ων η αίτηση.
___________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.:
Με την προσφυγή του ο αιτητής αιτείται τις ακόλουθες θεραπείες:
«Α. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση και/ή δήλωση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 15/05/2024 με την οποία ανακηρύττουν και/ή δηλώνουν τoν Αιτητή ως απαγορευμένο μετανάστρια είναι άκυρη, παράνομη, και/ή αντισυνταγματική και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.
B. Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ'ων η Αίτηση ημερομηνίας 15/05/2024 για την έκδοση διατάγματος κράτησης εναντίον τoυ Αιτητή είναι άκυρη, παράνομη και/ή αντισυνταγματική και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Γ. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 15/05/2024 με την οποία εκδόθηκε διάταγμα απέλασης εναντίον τoυ Αιτητή είναι άκυρη, παράνομη, και/ή αντισυνταγματική και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.
Δ. Διάταγμα άμεσης απελευθέρωσης τoυ Αιτητή».
Η παρούσα προσφυγή του πιτητή, στρέφεται κατά του Διαταγμάτων Κράτησης και Απέλασης του ημερομηνίας 15/05/2024, δυνάμει του άρθρου 6 του Περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, αφού ο αιτητής κηρύχθηκε παράνομος μετανάστης όταν απορρίφθηκε η Προσφυγή του, κατά της Απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου από το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας στις 3/11/2021, και συνακόλουθα προσβάλει την απαγόρευση εισόδου του στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας για πέντε έτη,
Τα γεγονότα τα οποία αφορούν την παρούσα υπόθεση και καταγράφονται στην Ένσταση των Καθ’ ων η αίτηση περιορίζονται στα εξής:
«1. Ο Αιτητής ονομάζεται Αfaq Ahmed και είναι υπήκοος του Πακιστάν, με ημερομηνία γέννησης στις 02/03/1998.
2. Στις 15/7/21 ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση Διεθνούς προστασίας, η οποία απορρίφθηκε στις 18/08/21 πρωτοβάθμια. Στις 20/09/21 υπέβαλε στο ΔΔΔΠ προσφυγή υπ’ αριθμό 6120/21 η οποία απορρίφθηκε στις 03/11/21. Εν συνεχεία, στις 18/04/22 κρίθηκε απαράδεκτη η μεταγενέστερη αίτηση ασύλου και στις 20/09/22 απορρίφθηκε και αποσύρθηκε η προσφυγή του στο Δ.Δ.Π.
3. Στις 15/5/2024 ο αιτητής συνελήφθηκε για παράνομη παραμονή στην Δημοκρατία, στην Λευκωσία.
4. Στις 15/5/2024 εκδόθηκε διάταγμα κράτησης και απέλασης κατά του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης νόμου.»
Επιπρόσθετα, εντός του διοικητικού φακέλου εντοπίζεται η επιστολή της Υπηρεσίας Αλλοδαπών & Μετανάστευσης (ΥΑΜ), ημερομηνίας 15/05/2024, με την οποία ζητείτο η έκδοση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, όπου γίνεται αναφορά στη προφορική συνέντευξη που έγινε στον αιτητή. Παραθέτω το ακριβές κείμενο:
«3. Κατόπιν προφορικής συνέντευξης που έγινε στον αλλοδαπό, αυτός ανέφερε ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα του.
4. Ενόψει των πιο πάνω γίνεται εισήγηση όπως εναντίον του αλλοδαπού, εκδοθούν διατάγματα κράτησης και απέλασης, καθότι υπάρχει πιθανότητα διαφυγής του, για να απελαθεί στη χώρα του, αφού αυτός δεν συναινεί στον επαναπατρισμό του, γεγονός που υποδηλώνει πρόθεση μη συμμόρφωσης σε ενδεχόμενη απόφαση επιστροφής, Δεν υπάρχει περιθώριο εναλλακτικών μέτρων πέραν της κράτησης του ως επίσης δεν παραβιάζεται η αρχή της επαναπροώθησης.
5. Το διαβατήριο του αλλοδαπού δεν ανευρέθηκε στη κατοχή του και καταβάλλονται προσπάθειες για εντοπισμό του. Δεν είναι κάτοχος εισιτηρίου επιστροφής στη χώρα του και καταβάλλονται προσπάθειες για εξασφάλιση του». Καμία άλλη αναφορά δεν γίνεται στην επιστολή η οποία εισηγείται την έκδοση των προσβαλλομένων διαταγμάτων.»
Σημειώνεται από το Δικαστήριο ότι, πουθενά στην εν λόγω επιστολή καταγράφεται ότι ο αιτητής διαμένει με την οικογένεια του σε σταθερή διεύθυνση στο έδαφος της Δημοκρατίας και συγκεκριμένα με τη νόμιμη σύζυγο του η οποία είναι αναγνωρισμένη πολιτική πρόσφυγάς και το μερικών μηνών τέκνο τους, όπως υποστηρίζεται έντονα από τη πλευρά του αιτητή. Ωστόσο στον διοικητικό φάκελο ο οποίος έχει προσκομιστεί στο Δικαστήριο (Ερυθρά 20, 40) εντοπίζω να υπάρχει δηλωμένη στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων της ΥΑΜ ως τελευταία διεύθυνση η «AKSIOTHEAS 20, STROVOLOS, 2038» και αντίστοιχος αριθμός κινητού τηλέφωνου του Αιτητή.
Πέραν της πιο πάνω επιστολή της ΥΑΜ ημερομηνίας 15/05/2024, με την οποία ζητείτο η έκδοση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, και της λακωνικής κατάθεσης του Αστυνομικού ο οποίος συνέλαβε τον αιτητή, όπου απλά αναφέρεται ότι του επεξηγήθηκαν τα δικαιώματα του και αυτός στη συνέχεια μεταφέρθηκε και κρατείται στο ΧΩΚΑΜ Μεννόγειας, ουδεμία άλλη πληροφορία εντοπίζεται αναφορικά με την έρευνα των Καθ’ ων Αίτηση η οποία προηγήθηκε της έκδοσης των προσβαλλόμενων διαταγμάτων
Σημειώνεται επίσης ότι, στη προσφυγή του Αιτητή επισυνάπτονται σειρά εγγράφων όπως πιστοποιητικό θρησκευτικού γάμου των δύο υπηκόων Πακιστάν, πιστοποιητικό γέννησης τέκνου από τον Έπαρχο Λευκωσίας, επιστολή αναγνώρισης του εν λόγω τέκνου γεννηθέντα στις 21/12/23 ως πολιτικού πρόσφυγα όπως και η αντίστοιχη βεβαίωση για τη μητέρα αυτού με ισχύ μέχρι την 21/01/2027 και τέλος επιστολή από τον οργανισμό “Cyprus Refugee Council” ο οποίος αναφερόμενος στα περιστατικά της υπόθεσης απευθύνεται σε αριθμό υπηρεσιών του κράτους, την Επίτροπο Διοικήσεως και Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, την Επίτροπο Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού και την Υπάτη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR), ζητώντας την παρέμβαση τους, δεδομένου ότι η σύζυγος και το παιδί του αιτητή είναι αναγνωρισμένοι πολιτικοί πρόσφυγες.
Ο αιτητής με την γραπτή αγόρευση του προωθεί σειρά λόγων ακύρωσης των προσβαλλόμενων διαταγμάτων. Συγκεκριμένα, ισχυρίζεται αναρμοδιότητα του οργάνου που εξέδωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις, παραβίαση του δικαιώματος ακρόασης του Αιτητή, ελλιπή και εσφαλμένη αιτιολογία, παραβίαση της Αρχής της Καλής Πίστης του Διοικούμενου που αποβλέπει στη διασφάλιση σύμμετρης λειτουργίας των διοικητικών οργάνων και τον αποκλεισμό της αυθαιρεσίας την οποία υποστηρίζει ότι εφαρμόστηκε από τους Καθ΄ων η Αίτηση ως προς τον αιτητή, αλλά και παράβαση εκ μέρους των Καθ’ ων Αίτηση των προϋποθέσεων του άρθρου 18ΠΣΤ του νόμου (Κεφ. 105). Κύρια όμως, ο δικηγόρος του, προβάλει ότι στη παρούσα περίπτωση υπήρξε «Έλλειψη δέουσας έρευνας και/ή ορθής αξιολόγησης των γεγονότων / ύπαρξη πλάνης περί τα πράγματα».
Αντίθετα, η πλευρά των Καθ’ ων η Αίτηση υποστηρίζει τη νομιμότητα των προσβαλλόμενων διαταγμάτων, παραθέτοντας στην γραπτή της αγόρευση εκτενή αποσπάσματα της ισχύουσας νομοθεσίας και σχετικής νομολογίας. Αναφορικά με τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του αιτητή, ως έχουν καταγραφεί ήδη από την καταχώρηση της προσφυγής με συνημμένα σχετικά πιστοποιητικά, και έχουν τονιστεί με έμφαση από τον δικηγόρο του αιτητή, ουδέν σχολιάζει. Η μόνη σχετική αναφορά την οποία εντοπίζει το Δικαστήριο, στη δεύτερη σελίδα της πολυσέλιδης αγόρευσης της ευπαίδευτης δικηγόρου, είναι η ακόλουθη: «Ευσεβάστως υποβάλλω, ότι δεν αποδεχόμαστε τον ισχυρισμό ότι εσκεμμένα η διοίκηση παρέλειψε να αναφερθεί στο γεγονός ότι ο Αιτητής είναι παντρεμένος με αναγνωρισμένη πρόσφυγα ω η παράγραφος 2 επί των σχολίων των γεγονότων στη γραπτή αγόρευση του Αιτητή. Συγκεκριμένα επαναλαμβάνουμε ότι τα αιτήματα το Αιτητή εξετάστηκαν τόσο κατά το έτος 2021 και 2022 και παραπέμπω στη παράγραφο 2 της Ένστασης των Καθ’ ων η Αίτηση ερ 2 με 15 και ο Αιτητής νυμφεύτηκε το έτος 2023 ως ισχυρίζεται και ήταν δική του ευθύνη να προβεί στα κατάλληλα διαβήματα για σκοπούς εξασφάλισης και έκδοσης άδειας παραμονής στη Κυπριακή Δημοκρατίας, σε αντίθεση με τη διοίκηση με τα όσα στοιχεία είχε ενώπιον της, ο Αιτητής παρέμενε παράνομα στη Κυπριακή Δημοκρατία.»
Έχω εξετάσει με προσοχή τις θέσεις των ευπαίδευτων συνηγόρων, ως έχουν καταγραφεί εν εκτάσει στις αγορεύσεις τους, σε συνάρτηση με το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου της υπόθεσης.
Ο δικηγόρος του αιτητή προτάσσει ότι της έκδοσης των διαταγμάτων δεν έχει προηγηθεί εξατομικευμένη έρευνα για τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του Αιτητή εκ μέρους της διοίκησης. Ως και ο κύριος λόγος ακύρωσης τον οποίο προωθεί, υποστηρίζει ότι οι προσβαλλόμενες διοικητικές πράξεις αποτελούν προϊόν έλλειψης δέουσας έρευνας και πλάνης περί τα πράγματα. Μέσα από τη προσφυγή και τις αγορεύσεις του, προβάλει ότι, ο αιτητής ως σύζυγος και πατέρας αναγνωρισμένων πολιτικών θα έπρεπε να τύχει της σχετικής προστασίας, ως τα αντίστοιχα δικαιώματα τα οποία προβλέπονται στη νομοθεσία. Μάλιστα, ως υποστηρίζει, ο αιτητής έχει αναφερθεί σχετικά, τόσο στον αστυνομικό σταθμό, όσο και στο ΧΩΚΑΜ Μεννόγειας στη συνέχεια, χωρίς αυτό να καταγραφεί ή να εξεταστεί. Επιπρόσθετα των όσων καταγράφει στις αγορεύσεις του, στο στάδιο των Διευκρινήσεων και αφού ζήτησε προηγουμένως να έχει μια σύντομη ανάγνωση του διοικητικού φακέλου ο οποίος θα κατατίθετο στο Δικαστήριο, σημείωσε τα εξής:
«Ως προς το ζήτημα του διοικητικού φακέλου, κατά την επιθεώρηση που έκανα σήμερα πρόσεξα ότι απουσιάζει μια έκθεση που είναι απαραίτητη προτού προβεί η διοίκηση σε απόφαση κράτησης και απέλασης. Η διαδικασία είναι η εξής: Η ΥΑΜ στέλνει την εισήγηση/έκθεση, η εν λόγω εισήγηση/έκθεση πάει στη διευθύντρια και προχωρά με την έγκριση ή την απόρριψη της εισήγησης. Εδώ ξεκίνησε με την σύλληψη και την εισήγηση της ΥΑΜ και πήγαμε κατευθείαν στην έκδοση του διατάγματος κράτησης και απέλασης. Απουσιάζει η έκθεση που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει η δέουσα έρευνα.»
Προς απάντηση τούτων, είναι η εισήγηση των Καθ' ων η Αίτηση πως οποιοιδήποτε ισχυρισμοί γεγονότων που εκτίθενται από τους δικηγόρους του αιτητή, και οι οποίοι δεν συνάδουν με το περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου και/ή δεν περιέχονται στο διοικητικό φάκελο θα πρέπει να αγνοηθούν ή και να μην ληφθούν υπόψη, καθότι ως έχει πολλάκις νομολογηθεί η αγόρευση σε υποθέσεις διοικητικού δικαίου δεν είναι μέσο για θεμελίωση πραγματικών δεδομένων, και περαιτέρω, δεν είναι επιτρεπτή η προσαγωγή μαρτυρίας χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου. Ωστόσο, επί της έντονης και ουσιαστικής θέσης την οποία προτάσσει ο δικηγόρος του Αιτητή, ουδέν σχολιάζει, ούτε και στο στάδιο των Διευκρινήσεων δόθηκε οιαδήποτε απάντηση πέραν της σταθερής θέσης ότι, το Υφυπουργείο έχει προβεί σε όλα τα κατάλληλα διαβήματα, θέση η οποία προφανώς δεν διαφωτίζει το Δικαστήριο επί της έρευνας τη οποία διεξήγε η διοίκηση για τις προσωπικές του περιστάσεις.
Το Δικαστήριο έχει γνώση της πάγιας νομολογίας, η οποία καθορίζει πως τα γεγονότα τα οποία στοιχειοθετούν τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου να επιληφθεί της προσφυγής και τα επίδικα θέματα προσδιορίζονται στη δικογραφία (Βασιλείου ν. Δήμου Παραλιμνίου, Υπόθεση Αρ. 1061/94, 30/6/95 Βαρνάβας Νικολάου και Υιοί Λτδ., ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 380/94, 31/8/95 και Κυριακίδης και άλλος ν. Δημοκρατίας, Υποθέσεις Αρ. 212/95 και 259/95, 31/01/1997), ενώ η γραπτή αγόρευση ουδόλως αποτελεί μέσο προσαγωγής μαρτυρίας ή διεύρυνσης των επίδικων θεμάτων (Μισιρλής ν. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (1995) 3 Α.Α.Δ. 379, Α.Ε. υπ' αρ. 2190 μεταξύ Κοινότης Λυσού κ.α. -ν- Κυπριακής Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ.537).
Ωστόσο, προκύπτει από τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου, ότι οι οικογενειακές και προσωπικές περιστάσεις του αιτητή ουδόλως φαίνεται να απασχόλησαν ή να εξετάστηκαν από τους Καθ’ ων η Αίτηση, πέραν της διαπίστωσης ότι στις 3/11/2021 απορρίφθηκε η προσφυγή του από το ΔΔΔΠ κατά της απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, συνεπεία της οποία κατέστι παρανόμως διαμένον στη Κ.Δ.. Όπως υποδεικνύει και ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή, αυτό που έγινε ήταν να ακολουθηθεί μια αυτοματοποιημένη πρακτική όπου, αμέσως μετά τη σύλληψη του εκδόθηκαν τα σχετικά διατάγματα κράτησης και απέλασης χωρίς να γίνει έρευνα από τη διοίκηση, είτε για τις οικογενειακές του περιστάσεις ακόμα και για τη δηλωθείσα στις αρχές της Δημοκρατίας μόνιμη διεύθυνση στο Στρόβολο, όπου ο αλλοδαπός, κατά τους ισχυρισμούς του, διέμενε με τη σύζυγο και το νεογέννητο τους τέκνο. Μια τέτοια, επιβεβλημένη, ενέργεια εκ μέρους των Καθ΄ων η Αίτηση, θα οδηγούσε σε σειρά ενεργειών των υπηρεσιών του κράτους. Σημειώνεται ότι σε αντίστοιχες περιπτώσεις έχει κριθεί απαραίτητο να ληφθούν οι απόψεις των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας αναφορικά με την οικογενειακή ζωή του αιτητή (Bibilashvili και Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 1954/2022(Κ), ημερομηνίας 20/12/22).
Ανατρέχοντας στον διοικητικό φάκελο, διαπιστώνω ότι όντως ουδεμία έκθεση έγινε από τους Καθ΄ων η Αίτηση πέραν από την έκθεση της ΥΑΜ ημερ. 15/05/2024 και θα συμφωνήσω με τη θέση του δικηγόρου του αιτητή ότι οι εν προκειμένω οι Καθ’ ων η Αίτηση εξέδωσαν τις προσβαλλόμενες αποφάσεις, ενεργώντας υπό πραγματική πλάνη, χωρίς να διεξάγουν τη δέουσα έρευνα και να προβούν στην ενδεδειγμένη εξατομικευμένη αξιολόγηση της υποκειμενικής συμπεριφοράς του αιτητή. Κρίνω ότι, μέσω του διοικητικού φακέλου, δεν τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου τα συγκεκριμένα και απαραίτητα στοιχεία, επιδεκτικά δικαστικής εκτίμησης, τα οποία ακριβώς επιτρέπουν τη διενέργεια του δικαστικού ελέγχου, ως η ημεδαπή νομολογία πάγια και διαχρονικά απαιτεί (βλ. Μιχαλάκης Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1967) 3 Α.Α.Δ. 7, Στέφανος Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270, Χρίστος Πετρώνδας ν. Δημοκρατίας (1969) 3 Α.Α.Δ. 214 και Παπαγεωργίου ν. Δημοκρατίας (1984) 3 Α.Α.Δ. 1348).
Όπως επανειλημμένα έχει λεχθεί από τη νομολογία, το δικαίωμα μιας χώρας να ρυθμίζει την είσοδο και παραμονή αλλοδαπών στο έδαφος της αποτελεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο έκφραση της κυριαρχίας της. Η διακριτική αυτή εξουσία περιορίζεται μόνο από την υποχρέωση της διοίκησης να εξετάζει την κάθε περίπτωση με καλή πίστη και εφόσον η ευχέρεια αυτή ασκείται στα πλαίσια αυτά, οπότε το Δικαστήριο δεν έχει περιθώρια αμφισβήτησης της απόφασης (Βλ. Ήρωα ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 307, Slavova v. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1272/2000, ημερομηνίας 18/4/2002, Moyo and another v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203, Amanda Marga Ltd v. Republic (1985) 3 C.L.R.2583) και (Suleiman v. Republic (1987) 3 C.L.R. 226). Ωστόσο, στη παρούσα περίπτωση, καμία πραγματική και ουσιώδης έρευνα, και επεξεργασία δεδομένων, δεν έγινε από τη διοίκηση με τα οποία να καταδεικνύεται ότι αυτή εξέτασε εάν πληρούνται οι αντικειμενικές προϋποθέσεις του άρθρου 18ΠΣΤ, ούτε και οποιαδήποτε εξατομικευμένη αξιολόγησης της υποκειμενικής συμπεριφοράς του αιτητή, το αποτέλεσμα της οποίας να συνιστά την κράτηση ως το μοναδικό πρόσφορο μέτρο για να διασφαλιστεί η επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού του Νόμου και να είναι σύμφωνη προς την αρχή της αναλογικότητας.
Εν προκειμένω, διαπιστώνω ότι, οι προσβαλλόμενες αποφάσεις δεν λήφθηκαν με ορθή άσκηση εξουσίας από τους Καθ’ ων η Αίτηση και με πλήρη εφαρμογή των αρχών της χρηστής διοίκησης. Με βάση δε τα όσα έχουν προεκτεθεί, κρίνω ότι δεδομένης της απουσίας δέουσα έρευνας, έχουν έρεισμα και οι ισχυρισμοί περί πλάνης εκ μέρους της Διοίκησης ως προς τις οικογενειακές περιστάσεις του αιτητή. Στην εξεταζόμενη περίπτωση, η διοίκηση δεν πραγματοποίησε την οφειλόμενη έρευνα για τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή και δεν λειτούργησε ως όφειλε συμφώνως των αρχών της χρηστής διοίκησης.
Δεδομένης της κατάληξης του Δικαστηρίου ότι στη παρούσα περίπτωση υπήρξε έλλειψη δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης των γεγονότων η οποία οδήγησε σε ύπαρξη πλάνης περί τα πράγματα, η εξέταση των υπόλοιπων λόγων τους οποίους προωθεί ο δικηγόρος του αιτητή παρέλκει.
Υπό το φως των ανωτέρω, η προσφυγή επιτυγχάνει και τα προσβαλλόμενα διατάγματα ακυρώνονται. Επιδικάζονται €1500 έξοδα πλέον Φ.Π.Α., υπέρ του Αιτητή και εναντίον των Καθ' ων η Αίτηση.
Λ. Ν. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΔΔΔ.