ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υπόθεση Αρ. 7608/2022
26 Ιανουαρίου, 2024
[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
J.S.
Αιτητή
-και-
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ’ ων η αίτηση
…………………………..........
Άδωνις Αργυρού, για Χρύσα Ματθαίου, Δικηγόρος για τoν αιτητή
Αφροδίτη Αναστασιάδη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ’ ων η αίτηση
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο αιτητής προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 08/11/2022, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.
Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω: Ο αιτητής είναι υπήκοος της Ινδίας και στις 09/07/2020 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας αφού εισήλθε νόμιμα στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές. Την ίδια ημέρα, ο αιτητής παρέλαβε τη Βεβαίωση Υποβολής αίτησης Διεθνούς Προστασίας (Confirmation of Submission of an Application for International Protection).
Στις 04/10/2022 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του αιτητή από αρμόδιο λειτουργό στην Υπηρεσία Ασύλου με τη δωρεάν συνδρομή διερμηνέα. Στις 14/10/2022 ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ετοίμασε Έκθεση – Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας σχετικά με την συνέντευξη του αιτητή. Στη συνέχεια, ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, αφού υιοθέτησε την έκθεση/ εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού απέρριψε το αίτημα του αιτητή στις 08/11/2022.
Η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή στην οποία συμπεριέλαβε την απόφασή της επί το αιτήματος του αιτητή, που κοινοποιήθηκε στον αιτητή, κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου της από διερμηνέα. Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της προαναφερόμενης απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας. Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η υπό εξέταση υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.
Ο συνήγορος του αιτητή κατά την δικάσιμο, όπου η υπόθεση ήταν ορισμένη για διευκρινίσεις και παρουσίαση φακέλου, απέσυρε όλους τους νομικούς ισχυρισμούς που προωθούσε μέσω της Γραπτής του Αγόρευσης και δήλωσε πως προωθεί το νομικό ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας έρευνας εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Κατά συνέπεια, οι νομικοί ισχυρισμοί που αποσύρθηκαν από το συνήγορο του αιτητή, απορρίφθηκαν από το Δικαστήριο κατά την ίδια δικάσιμο.
Προχωρώ να εξετάσω τον μοναδικό ισχυρισμό που προωθεί ο αιτητής περί του ότι εσφαλμένα και λόγω έλλειψης δέουσας και/ή επαρκούς έρευνας, το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημά του για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που πρόβαλε ο αιτητής σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός του, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και για να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο αποφάσισε μετά από έρευνα των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του.
Ο αιτητής στην αίτηση που υπέβαλε στην Υπηρεσία Ασύλου, δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του γιατί αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα. Επιπρόσθετα, ανέφερε πως έχει εκ γενετής αναπηρία στο αριστερό του πόδι και τον δυσκολεύει σε αρκετούς τομείς. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο αιτητής επιβεβαίωσε το περιεχόμενο των όσων κατέγραψε στην αίτησή του και ανέφερε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του για δύο λόγους. Κατά πρώτον, διότι υπήρχαν προβλήματα και διαμάχες στα σύνορα της Ινδίας-Πακιστάν (Wagah Border) και δεύτερον, λόγω της αναπηρίας που έχει εκ γενετής στο αριστερό του πόδι και εξαιτίας της οποίας, όπως ισχυρίζεται δεν ήταν δυνατόν να εξεύρει εργασία προκειμένου να βιοποριστεί.
Παρόλα αυτά ο ίδιος ο αιτητής τόνισε αναφορικά με τον πρώτο ισχυρισμό ότι οι διαμάχες που γίνονταν στα σύνορα ήταν πολύ μακριά από το δικό του χωριό και πως δεν τον επηρέασαν ποτέ ούτε εκείνον ούτε και την οικογένειά του. Ο αιτητής ανέφερε πως διαμάχες έλαβαν χώρα τα έτη 2010, 2012 και 2014. Αναφορικά με τον ισχυρισμό του ως προς την αναπηρία του και το γεγονός ότι δεν είχε τη δυνατότητα να εξεύρει εργασία για να βιοποριστεί, ο ίδιος ο αιτητής ανέφερε ότι υπέβαλε μόνο δύο αιτήσεις για εργασία το 2011. Ο αιτητής δήλωσε πως πιστεύει πως δεν μπορεί να εξεύρει εργασία λόγω της αναπηρίας του.
Σε περίπτωση επιστροφής του, ισχυρίστηκε πως φοβάται ότι δεν θα βρει εργασία και ότι δεν θα μπορεί εύκολα να διαφύγει εάν λάβει χώρα οποιαδήποτε διαμάχη στα σύνορα. Επιπλέον, δήλωσε πως οι αρχές τη χώρας του θα του επέτρεπαν την επιστροφή του, αλλά εξέφρασε την ανησυχία ότι θα αντιμετωπίσει προβλήματα οικονομικής φύσεως επειδή πιστεύει πως δεν θα του δοθούν ευκαιρίες εργασίας. Τέλος, ανέφερε ο αιτητής ότι η κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του έχει βελτιωθεί και ότι τα μέτρα ασφαλείας έχουν αυξηθεί.
Στη βάση των ανωτέρω προβαλλόμενων ισχυρισμών, o αρμόδιoς λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου στην Έκθεση-Εισήγησή του σχημάτισε τρείς ουσιώδης ισχυρισμούς για τους οποίους ο αιτητής δήλωσε πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και αφορούν βεβαίως τον πυρήνα του αιτήματός του. Ο πρώτος ισχυρισμός αναφορικά με την ταυτότητα και τη χώρα καταγωγής του αιτητή έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου. Ο δεύτερος ισχυρισμός του αιτητή αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα του δεν έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου. Όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο αιτητής δήλωσε πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω της κατάστασης που επικρατεί στα σύνορα Ινδίας-Πακιστάν, “Wagah Border”.
Η Υπηρεσία Ασύλου αξιολογώντας τους ισχυρισμούς του έκρινε πως δεν ήταν συγκεκριμένος κατά την αφήγησή του και δεν αναφέρθηκε σε ζητήματα τα οποία πιθανόν να είναι επιζήμια για την καθημερινότητά του. Ο αιτητής μάλιστα διευκρίνισε πως το χωριό του δεν δέχτηκε επίθεση και πως ούτε ο ίδιος ούτε μέλη της οικογένειάς του έχουν δεχτεί οποιαδήποτε επίθεση, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με το λόγο για τον οποίο ισχυρίζεται πως εγκατέλειψε τη χώρα του. Ως εκ τούτου η εσωτερική αξιοπιστία του αιτητή δεν έγινε αποδεκτή.
Ο αρμόδιος λειτουργός προκειμένου να εξετάσει την εξωτερική αξιοπιστία του αιτητή διεξήγαγε έρευνα σε πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής του, σε σχέση βεβαίως με τον προαναφερόμενο ισχυρισμό του. Από την έρευνα του λειτουργού προέκυψε πως υπήρξε μία βομβιστική επίθεση στα σύνορα το 2014 αλλά δεν επιβεβαιώθηκε οποιοδήποτε άλλο περιστατικό από το οποίο να διαφαίνεται ότι ο αιτητής θα επηρεαστεί σε περίπτωση επιστροφής του. Ενόψει της προαναφερόμενης έρευνας ο αρμόδιος λειτουργός δεν επιβεβαίωσε την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του αιτητή και δεν αποδέχτηκε τον προβαλλόμενο ισχυρισμό.
Ενόψει της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου έχω διεξάγει έρευνα σε πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής του αιτητή, από την οποία δεν προκύπτουν αναφορές για περιστατικά ασφαλείας στον τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής του αιτητή. Όπως ορθά καταγράφηκε και από τον λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, το τελευταίο περιστατικό έλαβε χώρα το 2014 κατά το οποίο πέραν των 50 ατόμων έχασαν την ζωή τους σε βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στο σημείο διέλευσης Wagah, στα σύνορα Ινδίας-Πακιστάν.[1]
Η βελτιωμένη κατάσταση ασφαλείας στην περιοχή επιβεβαιώνεται και από τα στοιχεία του ACLED για την περίοδο 19/01/2023 έως 19/01/2024, όπου σημειώθηκαν σε ολόκληρη την επαρχία Punjab, στην οποία ανήκει ο τόπος καταγωγής και συνήθους διαμονής του αιτητή Ainokot, 127 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 26 ανθρώπων. Μεταξύ αυτών, 2 περιστατικά αφορούσαν μάχες, τα 3 εκρήξεις, τα 34 βία κατά αμάχων και τα 88 περιστατικά αφορούσαν εξεγέρσεις / ταραχές. [2] Ως εκ των ανωτέρω, από την κατάσταση ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή δεν προκύπτει πως άτομο με την παρουσία του και μόνο θα αντιμετωπίσει κίνδυνο κατά της ζωής και της ασφάλειάς του, ακόμα και αν το άτομο αυτό είναι ευάλωτο.
Ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός αναφορικά με το ότι έχει υποστεί διακρίσεις στην αγορά εργασίας λόγω της αναπηρίας του επίσης δεν έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου. Ο αρμόδιος λειτουργός επεσήμανε πως ο αιτητής δεν τεκμηρίωσε ότι έχει αποκλειστεί από την αγορά εργασία λόγω της αναπηρίας του και εξαιτίας αυτού, ο αρμόδιος λειτουργός δεν αποδέχτηκε τον προαναφερόμενο ισχυρισμό του.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό του αιτητή περί διακρίσεων που υφίστατο στη χώρα του στην πρόσβαση εργασίας λόγω της αναπηρίας του, κατόπιν έρευνας σε πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής του, λόγω ακριβώς της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, διαπιστώθηκε πως η κυβέρνηση της Ινδίας θέσπισε Νόμο περί δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία του 2016, επισυνάπτοντας κανόνες για την εφαρμογή του. Ο εν λόγω νόμος προστατεύει τα άτομα με αναπηρία στην Ινδία από διάφορες μορφές διακρίσεων, διασφαλίζει την πρόσβασή τους σε ίσες ευκαιρίες απασχόλησης και ενισχύει τη συμμετοχή τους στην κοινωνία. Ο νόμος για τα άτομα με αναπηρία είναι σύμφωνος με τις αρχές που κωδικοποιούνται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και αντικαθιστά την προηγούμενη νομοθεσία (Νόμος του 1995).[3]
Ο νόμος περί αναπηρίας αναγνωρίζει 21 τύπους αναπηρίας, συνδυάζοντας σωματικές και ψυχικές αναπηρίες, καθιστώντας το πεδίο εφαρμογής του νόμου περί αναπηρίας πολύ ευρύτερο από την προηγούμενη νομοθεσία. Σύμφωνα με τον προαναφερθέντα νόμο, κάθε εγκατάσταση (συμπεριλαμβανομένου του εργοδότη ιδιωτικού τομέα) υποχρεούται να υιοθετήσει μια «Πολιτική Ίσων Ευκαιριών», στην οποία περιγράφονται λεπτομερώς τα μέτρα που προτείνει η εγκατάσταση προκειμένου να διασφαλίσει ένα εργασιακό περιβάλλον χωρίς αποκλεισμούς και να απαγορεύσει τις διακρίσεις στο χώρο εργασίας. [4] Έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών της Αυστραλίας αναφέρει πως υπάρχει επίσης Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (National Human Rights Commission -NHRC), η οποία ιδρύθηκε το 1993 και αναλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης και της αναπηρίας και ασχολείται με την έρευνα, την εκπαίδευση, την κατάρτιση και την ευαισθητοποίηση.[5]
Με βάση τις παραγράφους 54 και 55 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών:
« 54 Διαφορές στη μεταχείριση διαφόρων κοινωνικών ομάδων υπάρχουν πράγματι σε μεγαλύτερη ή μικρότερη έκταση σε πολλές κοινωνίες. Πρόσωπα που τους επιφυλάσσεται λιγότερο ευμενής μεταχείριση εξαιτίας τέτοιων διαφορών δεν είναι κατ’ ανάγκη θύματα δίωξης. Μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις η διάκριση αυτή συνιστά δίωξη. Αυτό συμβαίνει μόνον όταν τα μέτρα διάκρισης καταλήγουν σε συνέπειες ουσιωδώς επιζήμιου χαρακτήρα για το πρόσωπο που τα υφίσταται, π.χ. σοβαρούς περιορισμούς στο δικαίωμά του να κερδίζει τα προς το ζην, στο δικαίωμά του να ασκεί τη θρησκεία του ή στο δικαίωμά του πρόσβασης σε γενικώς προσιτά εκπαιδευτικά ιδρύματα.
55 Όπου τα μέτρα δυσμενούς διάκρισης δεν είναι καθεαυτά σοβαρά, είναι ωστόσο δυνατό να προκαλούν δικαιολογημένο φόβο δίωξης, εάν προξενούν στη συνείδηση του εν λόγω προσώπου συναισθήματα ανησυχίας και ανασφάλειας για το μέλλον του. Εάν ανάλογα μέτρα, αυτά καθεαυτά, συνιστούν δίωξη, αυτό πρέπει να καθορισθεί λαμβανομένων υπόψη όλων των συνθηκών. Ο ισχυρισμός για την ύπαρξη φόβου δίωξης είναι περισσότερο βάσιμος όταν ένα πρόσωπο υπήρξε θύμα μιας σειράς μέτρων δυσμενούς μεταχείρισης αυτού του τύπου, και όταν μ’ αυτόν τον τρόπο εμπλέκεται ένα στοιχείο συσσώρευσης λόγων.»
Ο αιτητής σε καμία περίπτωση δεν στοιχειοθέτησε διάκριση στον τομέα της απασχόλησης που οδήγησε σε συνέπειες ουσιωδώς επιζήμιου χαρακτήρα για το πρόσωπό του. Ο αιτητής ανέφερε πως από το 2011 μέχρι το 2016, χρονολογία κατά την οποία αναχώρησε από τη χώρα του υπέβαλε μόνο δύο αιτήσεις εργασίας, στις οποίες δεν έλαβε οποιαδήποτε απάντηση. Ερωτηθείς κατά πόσο μπορούσε να τεκμηριώσει ότι έτυχε αποκλεισμού στον τομέα της εργασίας, ο αιτητής απάντησε ότι συμπλήρωσε την αίτηση και δεν έλαβε απάντηση, γεγονός που δεν στοιχειοθετεί ότι υπήρξε θύμα δυσμενούς μεταχείρισης και διάκρισης. Ο αιτητής δεν έδωσε πληροφορίες για τον λόγο για τον οποίο δεν προσλήφθηκε στις εν λόγω θέσεις εργασίας και ως εκ τούτου, δεν κατάφερε να συνδέσει το γεγονός της αναπηρίας του με την μη πρόσληψή του. Επομένως, είναι ορθή η κατάληξη του αρμόδιου λειτουργού και για τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό.
Οι λόγοι που ώθησαν τον αιτητή να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, δεν δύνανται να αποτελέσουν λόγο παραχώρησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης/Εισήγησης ενέκρινε ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου.
Στη βάση εκτενούς ανάλυσης, το αρμόδιο όργανο ορθά κατέληξε πως δεν θα μπορούσε να χορηγηθεί στον αιτητή καθεστώς πρόσφυγα ή καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, ενόψει των ισχυρισμών που προώθησε και αποτελούν τον πυρήνα του αιτήματός του. Ο αιτητής δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.
Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (βλ. παραγράφους 37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).
Αδιαμφισβήτητα όπως προκύπτει από το άρθρο 18 (5) του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000), ο αιτητής που επιθυμεί την υπαγωγή του στο ειδικό προστατευτικό καθεστώς της Σύμβασης, οφείλει να εκθέσει στη διοίκηση με στοιχειώδη σαφήνεια, τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά τα οποία του προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικό, δικαιολογημένο φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του. Ο αιτητής δεν είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει για την απόδειξη των ισχυρισμών του, τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, αυτό όμως δεν αίρει την υποχρέωσή του να επικαλεσθεί με λεπτομέρεια, σαφήνεια και αληθοφάνεια συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν το αίτημα που υπέβαλε στις αρμόδιες αρχές.
Από τα όσα ισχυρίστηκε ο αιτητής σε κάθε στάδιο εξέτασης του αιτήματός του, προκύπτει πως πρόβαλε γενικόλογους ισχυρισμούς, χωρίς να είναι σε θέση να δώσει επαρκείς εξηγήσεις, λεπτομέρειες και πληροφορίες σχετικά με πυρήνα του αιτήματός του, ενώ δεν επικαλέστηκε εναντίον του δίωξη από οποιονδήποτε φορέα. Ο αιτητής όφειλε να παρουσιάσει με λεπτομέρεια και συνοχή το αίτημά του, καθώς και να το αναπτύξει ικανοποιητικά, περιγράφοντας συγκεκριμένα περιστατικά και προσωπικά του βιώματα, ενέργεια στην οποία ωστόσο δεν προέβη. Ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει με αξιοπιστία τους προβληθέντες ισχυρισμούς που θα τον ενέτασσαν στον ορισμό του πρόσφυγα.
Πρόσθετα, κρίθηκε από τον δεόντως εξουσιοδοτημένο λειτουργό που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 για να παραχωρηθεί στον αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.
Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι». Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619.
Οι Καθ’ ων η αίτηση διεξήγαγαν επαρκή έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης για να αξιολογήσουν κατά πόσο ο αιτητής θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, αφού συνεκτίμησαν όλα τα στοιχεία που έθεσε ενώπιον τους ο αιτητής.
Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (Βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447). Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (Βλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Τουσούνα ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2 Α.Α.Δ. 120). Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή και/ή δέουσα έρευνα.
Οι καθ’ ων η αίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιόν τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και ενόψει των ισχυρισμών που πρόβαλε ο αιτητής, προέβησαν στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα, εκδίδοντας με τον τρόπο αυτό πλήρως αιτιολογημένη απόφαση και εντός των πλαισίων του Νόμου. Ως εκ τούτου, ο σχετικός προβαλλόμενος νομικός ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολό του, εφόσον το αρμόδιο όργανο διενήργησε τη δέουσα και/ή επαρκή υπό τις περιστάσεις έρευνα.
Επιπρόσθετα, λαμβάνεται υπόψη ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του δυνάμει του άρθρου 12 Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000) με την ΚΔΠ 166/2023, καθόρισε τη χώρα καταγωγής του αιτητή ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιήθηκε βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.
Με βάση λοιπόν το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιόν μου, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε με επάρκεια και επιμέλεια σε όλα τα στάδια και υπήρξε επαρκής και/ή δέουσα αιτιολόγηση εκ μέρους του αποφασίζοντος οργάνου. Το περιεχόμενο της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία συμπληρώνεται από την αιτιολογημένη Έκθεση-Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, στην οποία εκτίθενται λεπτομερώς οι λόγοι της απόρριψης του αιτήματος, αποκαλύπτει ότι η απόφασή της είναι απόλυτα ορθή και νόμιμη.
Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση, και εναντίον του αιτητή.
Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[2] ACLED -DISAGGREGATED DATA COLLECTION – ANALYSIS & CRISIS MAPPING PLATFORM, The Armed Conflict Location & Event Data Project
https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard (βλ. Πλατφόρμα Dashboard, με στοιχεία ανάλυσης ως εξής: ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ: 19/01/2023-19/01/2024, ΤΥΠΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ: Battles / Violence against civilians / Explosions - Remote violence/ Riots και ΠΕΡΙΟΧΗ: South Asia – India – Punjab
[3] https://global.payroll.org/publications-resources/Global-Payroll-Magazine/march-2018/india-disabilities-act-what-employers-need-to-know
[5] Australian Government - Department of Foreign Affairs and Trade: DFAT Country Information Report India, 29 September 2023, σ. 15
https://www.dfat.gov.au/sites/default/files/country-information-report-india.pdf