ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
9 Φεβρουαρίου 2024
[Β.ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ ΚΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ, ΔΔΔΔΠ.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
1. D.G.D. (ARC 578ΧΧΧ8)(πατέρας)
2. N.I.I.I. (ARC 578ΧΧΧ9)(μητέρα)
3. O.D.G. (ARC 578ΧΧΧ0)
4. O.D.G. (ARC 578ΧΧΧ1)
5. O.D.G. (ARC 578ΧΧΧ2)
6. O.D.G. (ARC 578ΧΧΧ3)
από Ιράκ
(M.P. No.: F18-0ΧΧΧ8, RA. No.: RA19-0ΧΧΧ4)
Αιτητές
-και-
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η Αίτηση
Κ. Κουπαρή (κα), Δικηγόρος για τους Αιτητές.
Μ. Παραδεισιώτη (κα), Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Παρόντες οι Αιτητές αρ. 1, 3, 4.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα προσφυγή οι Αιτητές προσβάλλουν την απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερ. 27/03/2023 η οποία τους κοινοποιήθηκε στις 03/04/2023, με την οποία τους πληροφορούν ότι απορρίφθηκε η διοικητική τους προσφυγή κατά της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου να απορρίψει το αίτημά τους για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, ως άκυρης και στερούμενης οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Σύμφωνα με τα στοιχεία των διοικητικών φακέλων της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής «Δ.Φ.Υ.Α.») και της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων (στο εξής «Δ.Φ.Α.Α.Π.»), οι Αιτητές είναι υπήκοοι του Ιράκ και αφίχθηκαν νόμιμα στην Κυπριακή Δημοκρατία στις 25/03/2018. (Ερ.43, 46, 48, 50, 53, 56 Δ.Φ.Υ.Α.) Στις 17/05/2018 υπέβαλαν αίτηση διεθνούς προστασίας. (Ερ.16-18, 57-62 Δ.Φ.Υ.Α.) Κατά την υποβολή της αίτησής τους για διεθνή προστασία οι Αιτητές αρ. 3, 4, 5 και 6 ήταν ανήλικοι. Στη συνέχεια, αρμόδιος λειτουργό του European Asylum Support Office (στο εξής «E.A.S.O») πραγματοποίησε συνέντευξη με τον Αιτητή αρ. 1 στις 29/11/2018 και με τις Αιτήτριες αρ. 2 και αρ. 3 στις 30/11/2018. (Ερ.70-81, 93-103, 104-113 Δ.Φ.Υ.Α.) Στις 14/12/2018 λειτουργός του E.A.S.O. ετοίμασε Εκθεση - Εισήγηση με την οποία εισηγείτο την απόρριψη του αιτήματος των Αιτητών. (Ερ.147-156 Δ.Φ.Υ.Α.) Στις 21/02/2019 ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου ενέκρινε την εισήγηση για απόρριψη του αιτήματος ασύλου των Αιτητών. (Ερ.156 Δ.Φ.Υ.Α.) Στις 22/02/2019 ετοιμάστηκε επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου προς τους Αιτητές σχετικά με την απόρριψη της αίτησής τους και αιτιολόγηση της απόφασης, η οποία επιδόθηκε και επεξηγήθηκε στον Αιτητή αρ. 1 στις 28/02/2019. (Ερ.157-160 Δ.Φ.Υ.Α.)
Στις 28/02/2019 λήφθηκε από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων διοικητική προσφυγή κατά της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου. (Ερ.204-205, 209-210 Δ.Φ.Α.Α.Π.)
Την 01/11/2022 η διοικητική προσφυγή των Αιτητών έγινε αποδεκτή από την Υπηρεσία Ασύλου. (Ερ.204 Δ.Φ.Υ.Α.) Στις 23/02/2023 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή αρ. 4 από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. (Ερ.205-211 Δ.Φ.Υ.Α.) Στις 10/03/2023 αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ετοίμασε Έκθεση - Εισήγηση σχετικά με τη διοικητική προσφυγή/ένσταση των Αιτητών και τη συνέντευξη του Αιτητή αρ. 4. (Ερ.280-298 Δ.Φ.Υ.Α.) Στις 27/03/2023 ο εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ενέκρινε την εισήγηση για απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας των Αιτητών. (Ερ.299-301 Δ.Φ.Υ.Α.)
Στις 03/04/2023 η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή ενημέρωσης των Αιτητών σχετικά με την απόφαση του Προϊστάμενου της Υπηρεσίας Ασύλου για απόρριψη της διοικητικής προσφυγής των Αιτητών, η οποία παραλήφθηκε και υπογράφηκε ιδιοχείρως από τον Αιτητή αρ.1 στις 03/04/2023. (Ερ.302-303 Δ.Φ.Υ.Α.)
Ακολούθως, στις 04/04/2023 καταχωρήθηκε η υπό τον ως άνω αριθμό προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας.
Σημειώνεται ότι κατά την έκδοση της παρούσας το μόνο από τα μέλη της οικογένειας που εξακολουθεί να είναι ανήλικο είναι η Αιτήτρια αρ. 6.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Κατά την καταχώρηση της προσφυγής, οι Αιτητές, οι οποίοι δεν εκπροσωπούνταν από δικηγόρο, δεν προέβαλαν κανένα νομικό ισχυρισμό εναντίον της επίδικης απόφασης απόρριψης του αιτήματός τους για διεθνή προστασία. Σημείωσαν δε, ότι επιθυμούν να εξεταστεί η προσφυγή τους εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου διότι ο Αιτητής αρ. 1 δεχόταν απειλές για απαγωγή του υιού του, δηλαδή του Αιτητή αρ. 4, και βιασμών των θυγατέρων του από την Daesh και γι' αυτό εγκατέλειψαν τη χώρα καταγωγής τους.
Με το διορισμό της δικηγόρου των Αιτητών, στις 11/05/2023, καταχωρήθηκε αίτημα δια κλήσεως, μέσω του οποίου οι Αιτητές, δια της συνηγόρου τους, αιτούνταν διάταγμα του Δικαστηρίου που να επιτρέπει την τροποποίηση και προσθήκη αιτητικού στην προσφυγή όπως και λόγων ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης και γεγονότων. Το Δικαστήριο ενέκρινε το αίτημα των Αιτητών στις 09/06/2023, και η τροποποιημένη προσφυγή καταχωρήθηκε στις 04/07/2023. Κατά την τροποποιημένη προσφυγή, οι Αιτητές προβάλλουν δια της συνηγόρου τους διάφορους νομικούς ισχυρισμούς προς υποστήριξη του αιτήματός τους για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, οι οποίοι τίθενται με γενικότητα και τους οποίους δεν εξειδικεύουν καθώς δεν αναφέρουν τα γεγονότα πάνω στα οποία βασίζονται οι ισχυρισμοί. Επισυνάπτουν, επίσης, σε αυτή ένορκη δήλωση του Αιτητή αρ.4, ο οποίος ισχυρίζεται ότι ο θείος και η θεία του αναγκάστηκαν να φύγουν στην Αυστραλία λόγω των απειλών που δέχθηκαν δια επιστολής, την οποία επισυνάπτει στη δήλωσή του, από την Ισλαμική Οργάνωση ASAIB AHL AL-HAQ.
Οι Αιτητές δια της γραπτής αγόρευσης της συνηγόρου τους προβάλλουν και πάλι με γενικότητα, χωρίς επεξήγηση και υπαγωγή στα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί λόγω μη δέουσας έρευνας και πλάνης περί τα πράγματα και υπαγωγής των Αιτητών σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Η μοναδική παράγραφος στην οποία γίνεται μνεία σε πραγματικά περιστατικά αφορά παράθεση γεγονότων τα οποία δεν συσχετίζονται προσωπικά με τους Αιτητές στην παρούσα.
Με την απαντητική τους αγόρευση, οι Αιτητές κατ' ουσία παραθέτουν και αναπτύσσουν πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής τους. Υποβάλλουν ακόμη ότι τα έγγραφα που προσκόμισαν με την αίτηση ακυρώσεώς τους αν και μη πρωτότυπα είναι γνήσια και πρέπει να ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο. Καταληκτικά, επαναλαμβάνουν ότι αξιώνουν από το παρόν Δικαστήριο την ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης και την χορήγηση σε αυτούς από το παρόν Δικαστήριο καθεστώτος διεθνούς προστασίας.
Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η Αίτηση αντιτάσσουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα νόμιμη, λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης καθώς και ότι η επίδικη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και προϊόν δέουσας έρευνας. Υποβάλλουν περαιτέρω ότι όλοι οι λόγοι ακύρωσης που παρατίθενται στην αίτηση ακυρώσεως αλλά και στη γραπτή αγόρευση προβάλλονται κατά τρόπο γενικό, αόριστο και επιγραμματικό και εκλείπει η υπαγωγή των πραγματικών γεγονότων στους κανόνες που κατ' ισχυρισμό παραβιάζονται, κατά παράβαση του Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962. Γι' αυτό το λόγο υποβάλλουν ότι οι λόγοι ακύρωσης που προωθούν οι Αιτητές δεν μπορούν να εξεταστούν.
Οι Καθ' ων η Αίτηση σημειώνουν, επίσης, ότι οι Αιτητές υπήρξαν αναξιόπιστοι ως προς τους ισχυρισμούς τους και δεν έχουν κατορθώσει να αποσείσουν το βάρος απόδειξης αυτών, και ως εκ τούτου υποβάλλουν ότι η παρούσα προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί καθώς δεν έχει στοιχειοθετηθεί προσωπικός φόβος δίωξης ή κίνδυνος σοβαρής βλάβης στη χώρα καταγωγής τους. Καταληκτικά υποβάλλουν προς τα προσκομισθέντα με την αίτηση ακυρώσεως των Αιτητών έγγραφα δεν θα πρέπει να ληφθούν υπόψη καθότι αυτά δεν είναι πρωτότυπα και/ή αυθεντικά, αμφισβητούν τη γνησιότητα αυτών και υποβάλλουν ότι δεν αφορούν και δεν απευθύνονται στους Αιτητές.
Κατά το στάδιο των Διευκρινίσεων, ημερομηνίας 04/10/2023, οι συνήγοροι των μερών υιοθέτησαν τα όσα προέβαλαν με τα δικόγραφα και τις γραπτές τους αγορεύσεις.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Καταρχάς θα πρέπει να τονιστεί ότι τα νομικά σημεία που εγείρονται στην αίτηση ακύρωσης της επίδικης προσβαλλόμενης απόφασης από την συνήγορο των Αιτητών εγείρονται με γενικότητα και αοριστία. Η απλή καταγραφή κατά ιδιαίτερα συνοπτικό τρόπο στους λόγους ακυρώσεως της νομικής βάσης της προσφυγής δεν ικανοποιεί την επιτακτική ανάγκη του Κανονισμού 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, όπως οι νομικοί λόγοι αναφέρονται και εξειδικεύονται πλήρως.
Οι ισχυρισμοί για την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να εξειδικεύουν ποια νομοθετική πρόνοια ή αρχή διοικητικού δικαίου παραβιάζεται. Περαιτέρω, δεν αρκεί η παράθεση των συγκεκριμένων διατάξεων της νομοθεσίας που κατ' ισχυρισμό παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά θα πρέπει επίσης τα επικαλούμενα νομικά σημεία να αιτιολογούνται πλήρως. Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια σε σχέση με αυτά μπορεί να έχει ως συνέπεια την απόρριψη της προσφυγής. (βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 AAΔ.598).
Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Latomia Estate Ltd. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672:
«Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων πάνω στα οποία βασίζεται μια προσφυγή είναι απαραίτητη για την εξέταση από ένα Διοικητικό Δικαστήριο των λόγων που προσβάλλουν τη νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης. [….]
Στην παρούσα περίπτωση η απλή επίκληση της παραβίασης συγκεκριμένων νόμων και Γενικών Διοικητικών Αρχών χωρίς οποιαδήποτε συγκεκριμενοποίηση δεν είναι αρκετή.[…]»
Είναι ευδιάκριτο ότι οι νομικοί ισχυρισμοί των Αιτητών είναι με γενικότητα και αοριστία που παρατίθενται στη γραπτή και απαντητική αγόρευσή τους, καθώς ενώ επικαλούνται παραβιάσεις του Συντάγματος, του περί Προσφύγων Νόμου και των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου ελλείπει οποιαδήποτε επιχειρηματολογία υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης.
Ως εκ τούτου, όλοι οι λόγοι ακύρωσης οι οποίοι δεν αναπτύσσονται επαρκώς στη γραπτή αγόρευση θεωρούνται νομολογιακά εγκατελειφθέντες και δεν δύνανται να τύχουν εξέτασης από το δικαστήριο. (Ηλιάδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) 4 ΑΑΔ 313, Λοΐζου Παντελής ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (1994) 4 ΑΑΔ 663). Περαιτέρω οι νομικοί ισχυρισμοί που προβάλλονται με την απαντητική αγόρευση δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη εφόσον δεν προβλήθηκαν δια της αγόρευση των αιτητών (βλ. απόφαση στην υπόθεση Αρ. 219/2014 του Διοικητικού Δικατηρίου ημερ. 9 Μαΐου 2017M.A.N.I ESTATES LTD κ.α., ) ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ 1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥκαι ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ Η/ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝE CLI:CY:DD:2017:175) απόσπασμα της οποίας παρατίθεται πιο κάτω
“Θα πρέπει επίσης να επισημάνω ότι οι ως αμέσως ανωτέρω ισχυρισμοί των αιτητριών περί εκ μέρους της Διοίκησης υπέρβασης εξουσίας, καθώς και των ακραίων ορίων της διακριτικής της ευχέρειας, κατά παράβαση του άρθρου 48 του Νόμου 158(Ι)/1999 δεν μπορούν να εξεταστούν από το Δικαστήριο, εφόσον, ναι μεν έχουν δικογραφηθεί, αλλά δεν αναπτύσσονται, ούτε καν αναφέρονται, στην αρχική γραπτή αγόρευση των αιτητών, παρά μόνο επαναφέρονται, ανεπίτρεπτα, από το δικηγόρο τους στην απαντητική του αγόρευση. Άμεσα σχετική με το ζήτημα είναι η πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Γεώργιος Π. Γεωργίου ν. Δήμος Πάφου, ECLI:CY:AD:2016:D403, Υποθ. Αρ. 1601/2011, ημερ. 9.8.2016, ECLI:CY:AD:2016:D403, καθώς και η πιο πρόσφατη απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου στην MARINA BOTA ν. Υπουργείου Εσωτερικών (Τμήμα Μετανάστευσης), Υποθ. Αρ. 1150/2015, ημερ. 12.1.2017, όπου είχα την ευκαιρία να εξετάσω παρόμοιο ζήτημα. Θα μπορούσε βεβαίως ο συνήγορος των αιτητών να υποβάλει προς το Δικαστήριο αίτημα για να καταχωρήσει συμπληρωματική γραπτή αγόρευση. Ουδέν, ωστόσο, έπραξε, παρά μόνο επέλεξε, ανεπίτρεπτα, να αναπτύξει νέους λόγους ακύρωσης δια της απαντητικής του γραπτής αγόρευσης.’’
Υπο το φως των πιο πάνω συμφωνώ με τη θέση των Καθ' ων η Αίτηση ως προς το ότι όλοι οι λόγοι ακύρωσης των Αιτητών εγείρονται με γενικότητα και αοριστία, δεδομένου ότι ελλείπει η οποιαδήποτε υπαγωγή στα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης, καθώς και η οποιαδήποτε επί της ουσίας τεκμηρίωση και διασαφήνιση του θεμελίου επί του οποίου οι εν λόγω ισχυρισμοί στηρίζονται, παραβιάζουν δε τον Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 και απορρίπτονται ως νομικά εγκαταλειφθέντες.
Πρόσθετα, θα πρέπει εξ αρχής να τονίσω ότι το παρόν Δικαστήριο δεν θα απασχολήσουν πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής, οι οποίες προβάλλονται κατά παράβαση του Καν. 10 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 (3/2019), ως έχουν τροποποιηθεί. Συγκεκριμένα ο εν λόγω Κανονισμός προνοεί τα εξής:
«(β) Πληροφορίες για την χώρα καταγωγής του αιτητή (ΠΧΚ) δύνανται να υποβληθούν σε έντυπη ή/και ηλεκτρονική μορφή, με σχετικό υπόμνημα, το οποίο επισυνάπτεται στην αγόρευση του μέρους που επιθυμεί να την υποβάλει. Στο υπόμνημα περιλαμβάνονται τα ακόλουθα στοιχεία:
(i) κατάλογος των σχετικών ΠΧΚ,
(ii) καταγραφή της πηγής τους (για διαδικτυακές πηγές υποδεικνύεται ο ιστότοπος και παρατίθεται ο σύνδεσμος της σχετικής ιστοσελίδας),
(iii) επεξήγηση της συνάφειας της υποβληθείσας μαρτυρίας με συγκεκριμένο ισχυρισμό ή/ και επίδικο ζήτημα,
(iv) υπόδειξη του συναφούς αποσπάσματος των ΠΧΚ.»
Αντί αυτού, παρατηρώ ότι τα μέρη περιορίζονται στο να παραθέσουν ηλεκτρονικούς συνδέσμους εντός των γραπτών τους αγορεύσεων με σκοπό να υποστηρίξουν γενικούς ισχυρισμούς σε σχέση με την κατάσταση των Χριστιανών στο Ιράκ. Στην απαντητική αγόρευσή τους οι Αιτητές παραθέτουν αποσπάσματα πηγών χωρίς, όμως, να επεξηγούν τη συνάφειά αυτών με τα επίδικα ζητήματα.
Θα πρέπει, παράλληλα, να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας και όχι μόνο ως ακυρωτικό Δικαστήριο.
Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η παρούσα υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.
Το Δικαστήριο δε, στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντας οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (βλ. απόφαση αρ. 128/2008 JAMAL KAROU V Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουάριου, 2010).
Περαιτέρω όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Πολυξένη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 606/91, ημερομηνίας 22.9.92, στις σελ. 2-3: «Το τι αποτελεί επαρκή έρευνα, εξαρτάται από τα γεγονότα και περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Knai v. The Republic (1987) 3 C.L.R. 1534). Η έκταση της έρευνας, που ένα διοικητικό όργανο διεξάγει για τη λήψη απόφασης, εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης και η Ε.Δ.Υ, έχει διακριτική ευχέρεια επιλογής του τρόπου αξιολόγησης των υποψηφίων (Δημοκρατία ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων, Αναθεωρητικές Εφέσεις 868, 869, ημερομηνίας 13/12/90).)».
Ενόψει των πιο πάνω, θα εξετάσω την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, κυρίως των όσων οι Ατητές δήλωσαν με την αίτησή τους για διεθνή προστασία, κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων, με την ιεραρχική προσφυγή όσο και όσα προβάλλουν με την παρούσα Προσφυγή και τα όσα το προέκυψαν από την ανεξάρτητη έρευνα στην οποία έχει προβεί το παρόν Δικαστήριο.
Όπως καταδεικνύεται από τα στοιχεία των διοικητικών φακέλων, κατά την υποβολή της αίτησής τους για παραχώρηση διεθνούς προστασίας κατέγραψαν επιγραμματικά, υπό μορφή λίστας, ότι εγκατέλειψαν τη χώρα καταγωγής τους λόγω θρησκευτικής δίωξης από ισλαμικές ομάδες, φόβου για απαγωγή των θυγατέρων της οικογένειας, φόβου για βιασμό, αισθήματος ανασφάλειας στη χώρα, και εκτοπισμού και διώξεων. (Ερ.16-18, 66-68 Δ.Φ.Υ.Α.)
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του Αιτητή αρ. 1, αυτός ισχυρίστηκε σε σχέση με τα στοιχεία προφίλ του ότι είναι Ασσύριος, Χαλδαίος Καθολικός Χριστιανός από το Ιράκ, (Ερ.79/3χ, 76/3χ Δ.Φ.Υ.Α.) γεννηθείς στην πόλη Dahuk. (Ερ.76/1χ Δ.Φ.Υ.Α.) Ο Αιτητής αρ.1 ανέφερε ότι φοίτησε μέχρι την πέμπτη τάξη του δημοτικού σχολείου, οπόταν και ξεκίνησε να εργάζεται. (Ερ.75/3χ, 76/4χ Δ.Φ.Υ.Α.) Το 2006 μετακινήθηκε για σκοπούς εργασίας στην ελεύθερη περιοχή μεταξύ Dahuk και Mosul, κοντά στο Tall Kayf. (Ερ.76/1χ Δ.Φ.Υ.Α.) Τον Αύγουστο του 2014 έφυγαν από το Tall Kayf και πήγαν στο Dahuk. (Ερ.77 Δ.Φ.Υ.Α.) Από εκεί, μετακινήθηκαν στο χωριό Nahawa, όπου έμειναν μέχρι τον Οκτώβριο του 2016 οπότε και έφυγαν από το Ιράκ και πήγαν στην Ιορδανία. (Ερ.76/2χ-3χ Δ.Φ.Υ.Α.)
Όσον αφορά τον πυρήνα του αιτήματός του, ο Αιτητής αρ.1 ισχυρίσθηκε ότι αυτός και η οικογένειά του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα καταγωγής τους εξαιτίας της θρησκευτικής δίωξης των Χριστιανών από πολλές στρατιωτικές ομάδες. Ισχυρίσθηκε ότι πολλοί Χριστιανοί πέθαναν, εκκλησίες στοχοποιήθηκαν και πάντα ένιωθαν φόβο εξαιτίας της κατάστασης στη χώρα τους. (Ερ.73/1χ Δ.Φ.Υ.Α.) Ερωτηθείς για το τι πιστεύει πως μπορεί να συμβεί σε αυτόν και την οικογένειά του εάν επιστρέψουν στη χώρα τους, ο Αιτητής αρ.1 απάντησε ότι δεν μπορούν να επιστρέψουν, προσθέτοντας ότι πολλοί Χριστιανοί, γείτονες και φίλοι έλαβαν τηλεφωνικά απειλητικά μηνύματα και, παρόλο που ο ίδιος δεν έλαβε κάποιο μήνυμα, όταν οι άλλοι μιλούν γι' αυτά ο ίδιος δεν νιώθει άνετα. (Ερ.73/2χ Δ.Φ.Υ.Α.) Σε επόμενη ερώτηση, ζητήθηκε από τον Αιτητή αρ.1 να περιγράψει την κατάσταση στην οποία θα βρισκόταν εάν επέστρεφε στο Ιράκ και απάντησε πως δεν είναι σίγουρος για το τι θα του συμβεί, συμπληρώνοντας ότι φοβούνται κάθε φορά που χτυπά το τηλέφωνό τους ή και το ενδεχόμενο κάποιος να τους χτυπήσει την πόρτα. (Ερ.73 Δ.Φ.Υ.Α.) Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις σχετικά με προσωπικές του εμπειρίες ως Χριστιανός στο Ιράκ, ο Αιτητής αρ.1 δήλωσε ότι τίποτα δεν συνέβη στον ίδιο, (Ερ.73/3χ Δ.Φ.Υ.Α.) ο ίδιος και η οικογένειά του ζούσαν μια πολύ απλή ζωή και ήθελαν να ζουν με ειρήνη χωρίς να προκαλούν κακό σε άλλους, (Ερ.73/4χ Δ.Φ.Υ.Α.) και δεν υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό που συνέβη στη χώρα του και συντέλεσε στην απόφασή τους να φύγουν από το Ιράκ. (Ερ.72/2χ Δ.Φ.Υ.Α.) Τέλος, ο Αιτητής αρ.1 ισχυρίσθηκε ότι γείτονες του τον ενημέρωσαν για απειλητικό τηλεφωνικό μήνυμα που έλαβε ο αδελφός του σύμφωνα με το οποίο θα απήγαγαν την κόρη του αδελφού του. Εξήγησε δε πως ο αδελφός του δεν του είπε κάτι διότι δεν ήθελε να τον ενοχλήσει. (Ερ.72/3χ Δ.Φ.Υ.Α.)
Στη συνέχεια, συνέντευξη διεξάχθηκε και με την Αιτήτρια αρ. 2. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, η Αιτήτρια αρ.2 δήλωσε πως γεννήθηκε στη Mosul του Ιράκ, (Ερ.99/2χ-3χ Δ.Φ.Υ.Α.) και ανήκει στους Χαλδαίους Καθολικούς Χριστιανούς. (Ερ.99/3χ, 101/4χ Δ.Φ.Υ.Α.) Όπως ανέφερε, στην Akra του Ιράκ εξακολουθούν να ζουν δύο αδέλφια της. (Ερ.100 Δ.Φ.Υ.Α.) Δήλωσε ακόμη ότι είναι απόφοιτος πανεπιστημίου αλλά δεν εργαζόταν στη χώρα καταγωγής της. (Ερ.98/5χ Δ.Φ.Υ.Α.)
Σε σχέση με τον πυρήνα του αιτήματός της, η Αιτήτρια αρ.2 ισχυρίσθηκε ότι αυτή και η οικογένειά της εγκατέλειψαν τη χώρα καταγωγής του εξαιτίας της θρησκευτικής δίωξης και άφησαν πίσω τους το σπίτι τους και μια πολύ όμορφη ζωή. Δήλωσε ότι θυμάται πως την μέρα που έφυγαν ευχαριστούσε το Θεό που τίποτα δεν τους είχε συμβεί και ήταν ασφαλείς στην περιοχή τους. (Ερ.97/3χ Δ.Φ.Υ.Α.) Ο αρμόδιος λειτουργός ζήτησε από την Αιτήτρια αρ.2 να εξηγήσει τη θρησκευτική δίωξη στην οποία αναφέρθηκε και αυτή εξήγησε πως όλοι οι Χριστιανοί αποτέλεσαν στόχο μετά την κατάρρευση του καθεστώτος και θεωρούνταν ως άπιστοι. (Ερ.96/1χ Δ.Φ.Υ.Α.) Όταν της ζητήθηκε να περιγράψει τη ζωή αυτής και της οικογένειάς της ως Χριστιανών στο Ιράκ, αναφέρθηκε στην ημέρα που η Daesh ήρθε στην πόλη τους, στις 06/08/2014, και αναγκάσθηκε να πάρει τα παιδιά της και να φύγουν πολύ γρήγορα ώστε να σώσουν τις ζωές τους. (Ερ.96/2χ-3χ Δ.Φ.Υ.Α.) Ερωτηθείσα για το τι πιστεύει ότι θα της συμβεί εάν επιστρέψει στο Ιράκ, η Αιτήτρια απάντησε πως κατ' αρχάς δεν επιθυμεί να επιστρέψει, κατά δεύτερον δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η οικογένεια της θα είναι ασφαλής και τέλος θα περάσει πολύς καιρός για να βρει ένα ειρηνικό μέρος για να ζήσουν. (Ερ.95/5χ Δ.Φ.Υ.Α.) Σε περαιτέρω διευκρινιστικές ερωτήσεις, η Αιτήτρια αρ.2 ισχυρίσθηκε ότι αν και άκουσε πως η Daesh εγκατέλειψε την περιοχή τους, οι άνθρωποι εκεί φοβούνται από όλους αυτούς που επηρεάστηκαν από την παράξενη και άρρωστη ιδεολογία της Daesh, η ίδια φοβάται να στείλει τα παιδιά της στο σχολείο εξαιτίας των θρησκευτικών τους πιστεύω και, επιπρόσθετα, φοβάται από τις απειλές που λαμβάνουν υπό τύπο σημειωμάτων οι Χριστιανοί καίτοι η ίδια δεν έλαβε ποτέ καμία άμεση απειλή. (Ερ.95/1χ-4χ Δ.Φ.Υ.Α.)
Την ίδια ημέρα διεξάχθηκε συνέντευξη και με την Αιτήτρια αρ.3, η οποία δήλωσε υπήκοος του Ιράκ, γεννηθείσα στο Dahuk και Χαλδαία Καθολική Χριστιανή. (Ερ.110/1χ, 111/2χ-3χ Δ.Φ.Υ.Α.) Ως προς τον πυρήνα του αιτήματός της, η Αιτήτια αρ.3 ισχυρίσθηκε ότι μαζί με την οικογένειά της εγκατέλειψαν τη χώρα καταγωγής τους επειδή ήταν πολύ φοβισμένοι, φοβόντουσαν το κάθε τι, όχι μόνο τη Daesh, οι γονείς τους αποφάσισαν τα παιδιά να σταματήσουν το σχολείο και πρόσθεσε ακόμη ότι είχαν ακούσει για την ύπαρξη πολλών στρατιωτικών ομάδων. (Ερ.107/1χ Δ.Φ.Υ.Α.) Ερωτηθείσα να περιγράψει την καθημερινότητά της στο χωριό όπου ζούσαν κοντά στην Akra, αποκρίθηκε ότι ήταν μια συνηθισμένη ζωή. (Ερ.106/1χ Δ.Φ.Υ.Α.) Όταν ζητήθηκε από την Αιτήτρια αρ.3 να περιγράψει κάτι από την προσωπική της εμπειρία στη χώρα, αυτή απάντησε πως ήταν παιδί και δεν είχε προσωπικές σχέσεις με άλλους έτσι ώστε να ακούσει από τις εμπειρίες τους. (Ερ.105 Δ.Φ.Υ.Α.) Τέλος, ερωτηθείσα κατά πόσο υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό που επηρέασε την απόφαση της ίδιας ή των γονέων της να φύγουν από το Ιράκ, απάντησε πως δεν γνωρίζει. (Ερ.105 Δ.Φ.Υ.Α.)
Υπό το φως των ως άνω πληροφοριών, ως αυτές προκύπτουν από το πρακτικά των συνεντεύξεων και τα λοιπά στοιχεία του διοικητικού φακέλου, ο αρμόδιος λειτουργός σχημάτισε την εισήγησή του επί τη βάση δύο πραγματικών ισχυρισμών. Ο μεν πρώτος αφορά την ταυτότητα και τη χώρα καταγωγής των Αιτητών. Ο δε δεύτερος αφορά τον ισχυρισμό ότι οι Αιτητές εγκατέλειψαν το Ιράκ επειδή υπέστησαν σοβαρές διακρίσεις επειδή ήταν Χριστιανοί. (Ερ.153 Δ.Φ.Υ.Α.) Όσον αφορά τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό των Αιτητών, αυτός έγινε δεκτός ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστος. (Eρ. 151 Δ.Φ.Υ.Α.) Αντιθέτως, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν έτυχε αποδοχής καθότι οι Αιτητές κρίθηκαν αναξιόπιστοι. (Eρ. 149-151 Δ.Φ.Υ.Α.)
Ειδικότερα σε σχέση με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό και την εσωτερική αξιοπιστία αυτού, ο αρμόδιος λειτουργός εισηγήθηκε ότι οι Αιτητές δεν παρουσίασαν κανένα συγκεκριμένο και προσωπικό περιστατικό ώστε να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς τους. Ο λειτουργός σημείωσε ότι απαντήσεις των Αιτητών, όταν τους ζητήθηκε να παράσχουν συγκεκριμένες και προσωπικές πληροφορίες για την θρησκευτική δίωξη που δέχθηκαν, υπήρξαν ανεπαρκείς. Σημείωσε, ακόμη, πως οι Αιτητές δήλωσαν αόριστα ότι πολλοί άνθρωποι, γείτονες και φίλοι δέχτηκαν απειλές μέσω των κινητών τους τηλεφώνων και μέσω χαρτιών, ενώ ξεκάθαρα δήλωσαν ότι δεν τους συνέβη τίποτα προσωπικό και ότι δεν έλαβαν κανενός είδους απειλή. Περαιτέρω, επεσήμανε ότι αφού τους δόθηκε η ευκαιρία να επεκταθούν επί των δηλώσεων τους, οι Αιτητές βεβαίωσαν ότι είχαν μια κανονική ζωή στο Dohuk ως Χριστιανοί. Στη συνέχεια, ο λειτουργός προέβη σε έλεγχο της εξωτερικής αξιοπιστίας των ισχυρισμών των Αιτητών και παρέθεσε στην έκθεση- εισήγησή του πληροφορίες που δίνουν έμφαση στο ότι οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν διακρίσεις που περιορίζονται στις οικονομικές ευκαιρίες που τους δίνονται. Έπειτα, ο λειτουργός κατέληξε ότι η περιγραφή των Αιτητών για τον τρόπο με τον οποίο τους φέρθηκαν στο Dohuk δεν φαίνεται να συνάδει με τον ισχυρισμό τους για σοβαρές διακρίσεις ή δίωξη, με αποτέλεσμα να μην έχει τεκμηριωθεί η αξιοπιστία του ισχυρισμού τους.
Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου, ο λειτουργός λαμβάνοντας υπόψη τον έναν αποδεκτό ισχυρισμό των Αιτητών που αφορά το προφίλ και τη χώρα καταγωγής τους, έκρινε ότι δεν υπάρχει εύλογος βαθμός πιθανότητας αυτοί να υποστούν μεταχείριση που θα μπορούσε να ισοδυναμεί με δίωξη ή σοβαρή βλάβη εάν επιστρέψουν στον τελευταίο τόπο κατοικίας του, ήτοι το Dohuk.
Κατά τη νομική ανάλυση, ο λειτουργός έκρινε σε σχέση με το προσφυγικό καθεστώς ότι δεν υπάρχει εύλογος βαθμός πιθανότητας οι Αιτητές να απειληθούν στη χώρα καταγωγής τους και δεν υπάρχει βάσιμος φόβος δίωξης, υπό την έννοια του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Ως προς το καθεστώς της επικουρικής προστασίας, ο λειτουργός έκρινε ότι, υπό την έννοια των Άρθρων 19 (1) και (2) του Νόμου, δεν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψουν οι Αιτητές στη χώρα καταγωγής τους, θα αντιμετωπίσουν πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας αλλά ούτε και σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής τους ως άμαχοι πολίτες λόγω αδιάκριτης βίας, αφού σύμφωνα με την κατάσταση ασφαλείας στο Dohuk δεν υπάρχει διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη.
Με βάση την πιο πάνω εισηγητική έκθεση, ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου απέρριψε την αίτηση των Αιτητών για διεθνή προστασία. Εναντίον της εν λόγω απορριπτικής απάντησης, οι Αιτητές καταχώρησαν εμπρόθεσμα στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων διοικητική προσφυγή. (Ερ.191-210 Δ.Φ.Α.Α.Π.) Στο σχετικό έντυπο της διοικητικής προσφυγής, οι Αιτητές επανέλαβαν πραγματικούς ισχυρισμούς περί δίωξης τους για θρησκευτικούς λόγους, ότι στο Ιράκ υπάρχει πόλεμος, οι ίδιοι εκτοπίστηκαν εξαιτίας του πολέμου και τα παιδιά τους στερήθηκαν του δικαιώματος στην εκπαίδευση, καθώς και ότι σημειώνονται απαγωγές. (Ερ. 210 Δ.Φ.Α.Α.Π.)
Ένεκα της κατάργησης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, η διοικητική προσφυγή των Αιτητών εξετάστηκε ως ένσταση από την Υπηρεσία Ασύλου. Στα πλαίσια της εν λόγω διαδικασίας, η Υπηρεσία Ασύλου έκρινε σκόπιμη τη διεξαγωγή συνέντευξη και με τον Αιτητή αρ.4, ενόψει της ενηλικίωσής του. (Ερ.299 Δ.Φ.Υ.Α.) Ζητήθηκε δε από τους Αιτητές όπως υποβάλλουν επιπρόσθετα υποστηρικτικά στοιχεία ή λόγους ένστασης. (Ερ.204 Δ.Φ.Υ.Α.)
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο Αιτητής αρ.4 επιβεβαίωσε ότι είναι Ασσύριος, Χαλδαίος Χριστιανός. (Ερ.209 Δ.Φ.Υ.Α.) Δήλωσε, ακόμη, ότι γεννήθηκε στη Musel και δύο βδομάδες πριν εγκαταλείψουν τη χώρα τους ζούσαν στην Dohuk. (Ερ.208 Δ.Φ.Υ.Α.) Αναφορικά με τον πυρήνα του αιτήματός του, ο Αιτητής αρ.4 ισχυρίσθηκε ότι εγκατέλειψαν τη χώρα καταγωγής τους εξαιτίας της ανασφάλειας που δημιουργήθηκε όταν το ISIS έφθασε στην περιοχή τους, απείλησε τον πατέρα του και, έτσι, ξεκίνησαν να μετακινούνται εντός της χώρας για να σωθούν. (Ερ.207 Δ.Φ.Υ.Α.) Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις του λειτουργού, ο Αιτητής αρ.4 ισχυρίστηκε ότι κάποιοι, την ταυτότητα των οποίων δεν γνώριζαν, απείλησαν τον πατέρα του με απαγωγή των παιδιών του αν δεν τους έδινε χρήματα και ο πατέρας του προέβη σε καταγγελία στην αστυνομία, προσκομίζοντας τα μηνύματα που είχε λάβει. Ωστόσο, όπως περαιτέρω ισχυρίσθηκε, η αστυνομία είπε στον πατέρα του ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι διότι οι διώκτες ήταν πολύ γνωστά πρόσωπα και τον συμβούλεψε να φύγουν από τη χώρα γιατί με το εν λόγω γεγονός ήρθαν αντιμέτωποι όλοι οι Χριστιανοί. (Ερ.206/1χ, 207 Δ.Φ.Υ.Α.) Ερωτηθείς ο Αιτητής αρ.4 σε σχέση με το τι φοβάται πως θα του συμβεί εάν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, ισχυρίσθηκε ότι είναι πολύ δύσκολο να μείνει ασφαλής και να ζήσει εκεί, και, κατά δεύτερον, δεν θα έχει επαγγελματικές ευκαιρίες και ακόμα και εάν βρει δουλειά δεν θα του δίνουν μισθό, όπως συνέβη και με άλλα άτομα. (Ερ.207/1χ Δ.Φ.Υ.Α.) Καταληκτικά, ο Αιτητής αρ.4 ισχυρίσθηκε ότι πως ούτε οι αρχές της χώρας του ούτε κάποιος ΜΚΟ θα μπορούσε να τον προστατέψει, και πως στο παρελθόν όπου κι αν προσπάθησαν να ζήσουν εντός της χώρας τους λάμβαναν απειλές και δεν ήταν ασφαλείς. (Ερ.206/1χ Δ.Φ.Υ.Α.)
Ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου στην εισηγητική του έκθεση, περιέγραψε με λεπτομέρεια τα διαδικαστικά θέματα σχετικά με την εξέταση της αίτησης των Αιτητών, παρέθεσε με λεπτομέρεια τους ισχυρισμούς των Αιτητών ως αυτοί προέκυψαν μέσα από την αίτησή τους για διεθνή προστασία και τις συνεντεύξεις των Αιτητών αρ.1, 2 και 3, και στη συνέχεια κατέγραψε τα ουσιώδη σημεία της έκθεσης – εισήγησης στη βάση της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση των Αιτητών. (Ερ.290-297 Δ.Φ.Υ.Α.)
Σε σχέση με την αξιολόγηση των ουσιωδών γεγονότων, ο λειτουργός που εξέτασε την ένσταση των Αιτητών έκρινε ότι ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός, δηλαδή ότι «οι Αιτητές έφυγαν από το Ιράκ καθώς είχαν υποστεί σοβαρή διακριτική αντιμετώπιση λόγω του θρησκεύματός τους ως χριστιανοί», δεν διατυπώθηκε ορθά καθώς οι Αιτητές δεν υποστήριξαν ότι οι ίδιοι δέχτηκαν επιθετική συμπεριφορά λόγω της θρησκείας τους αλλά δήλωσαν ότι αποφάσισαν να φύγουν από τη χώρα τους λόγω της επικείμενης εισβολής του ISIS, επειδή περιήλθαν εις γνώση τους τα βίαια περιστατικά στα οποία υπόκειντο οι Χριστιανοί. Προσθέτει, επίσης, ότι ο λειτουργός εξετάζοντας τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό των Αιτητών παρέθεσε πηγές που είναι μεταγενέστερες και δεν αναφέρονται στο 2014, ημερομηνία κατά την οποία οι Αιτητές εγκατέλειψαν το Dohuk. (Ερ.291 Δ.Φ.Υ.Α.) Κατ' επέκταση, αν και ο αρμόδιος λειτουργός κρίνει ως ορθά τα ευρήματα της Υπηρεσίας Ασύλου, διαπιστώνει παραλείψεις σε σχέση με την εξέταση αξιοπιστίας του βασικού ισχυρισμού των Αιτητών, καθώς η αξιολόγηση του μελλοντικού κινδύνου που πιθανόν να διέτρεχαν οι Αιτητές βασίστηκε σε εσφαλμένη αξιολόγηση του βασικού τους ισχυρισμού. (Ερ.290 Δ.Φ.Υ.Α.)
Εξετάζοντας την ένσταση των Αιτητών επί της ουσίας της, ο αρμόδιος λειτουργός προέβη εν πρώτοις σε διάκριση των ουσιωδών ισχυρισμών των Αιτητών, στη βάση των συνεντεύξεών τους. Ο αρμόδιος λειτουργός σχημάτισε τους εξής τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς: Ο μεν πρώτος ισχυρισμός αφορούσε την ταυτότητα και τη χώρα καταγωγής των Αιτητών, ο δεύτερος τον ισχυρισμό των Αιτητών ότι εγκατέλειψαν τη χώρα καταγωγής του λόγω των κινδύνων που αφορούσαν τη θρησκευτική μειονότητα των Χριστιανών, την περίοδο ανόδου του ISIS, και ο τρίτος τον ισχυρισμό ότι ο Αιτητής αρ.1 δεχόταν απειλές από ισλαμιστές λόγω της θρησκείας του και απευθυνόμενος στην αστυνομία δεν έλαβε προστασία. Οι δύο πρώτοι ισχυρισμοί έγιναν αποδεκτοί ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστοι, ενώ ο τρίτος απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος.
Ειδικότερα σε σχέση με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό, ο αρμόδιος λειτουργός σημείωσε στην εισηγητική του έκθεση ότι παρόλο που ο Αιτητής αρ.4 παράθεσε με αμεσότητα τις σχετικές πληροφορίες, δεν αναμένετο από αυτόν να αποδώσει λεπτομερείς περιγραφές λόγω του ιδιαιτέρως νεαρού της ηλικίας του όταν συνέβησαν αυτά τα περιστατικά. Πρόσθεσε ότι ο Αιτητής αρ.4 γνωρίζει τα όσα διαδραματίστηκαν κυρίως από τις αφηγήσεις των γονιών του, εντούτοις οι γονείς του δήλωσαν ρητά κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων τους ότι ουδέποτε δέχθηκαν απειλές από ισλαμιστές ή κάποιον άλλο. Ως εκ τούτου, και ενώ πληροφορίες που παρατέθηκαν επιβεβαιώνουν ότι οι Χριστιανοί δέχονταν απειλές κατά την περίοδο αναφοράς, ο ισχυρισμός του Αιτητή αρ.4 απορρίφθηκε λόγω μη στοιχειοθέτησης της εσωτερικής του αξιοπιστίας.
Στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών των Αιτητών, ο αρμόδιος λειτουργός προχώρησε σε έρευνα αναφορικά με την κατάσταση των Χριστιανών στο Ιράκ, παραθέτοντας εκτενείς πληροφορίες στην έκθεση-εισήγησή του. Μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι η κατάσταση των Χριστιανών στο Ιράκ έχει σημειώσει βελτίωση και «μέλη των θρησκευτικών μειονοτήτων του Ιράκ χρήζουν διεθνούς προστασίας όταν προέρχονται από περιοχές όπου έχει παρουσία ο ISIS ενώ για τους υπόλοιπους η πιθανολογούμενη δίωξη εξαρτάται από τις ατομικές περιστάσεις της υπόθεσης.» Στη συνέχεια, ο αρμόδιος λειτουργός παρέθεσε ειδικότερες πληροφορίες σε σχέση με την πόλη Dohuk αν και δεν ήταν ο τελευταίος τόπος διαμονής των Αιτητών, όπως, επίσης, σημείωσε. Εξήγησε δε πως, ο λόγος εξέτασης της πόλης Dohuk ως τελευταίου τόπου διαμονής των Αιτητών ήταν επειδή εκεί ανέπτυξαν ισχυρότερους προσωπικούς και οικογενειακούς δεσμούς απ' ότι στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής τους. Καταληκτικά, έκρινε ότι τα ποσοστά αδιάκριτης βίας στην εκεί περιοχή είναι χαμηλά ώστε να προκύψει ότι η απλή παρουσία των Αιτητών στην περιοχή, λαμβανομένων υπόψη των προσωπικών τους περιστάσεων, θα ήταν εύλογα πιθανό να οδηγήσει σε θυματοποίησή τους λόγω αδιάκριτης βίας.
Όπως κατέγραψε στην εισηγητική του έκθεση ο λειτουργός, στο KRI, ο Χριστιανισμός αναγνωρίζεται από την KRG και λαμβάνει πληρωμές για μισθούς κληρικών και δαπάνες υποδομών. Νόμος που ψηφίστηκε για την Προστασία των δικαιωμάτων των συνιστωσών στο Κουρδιστάν-Ιράκ εγγυάται την αποτελεσματική προστασία και πλήρη ισότητα όλων των εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων που ζουν στην περιοχή του Κουρδιστάν. Σημείωσε ακόμη ότι πληροφορίες αναφέρουν ότι το KRG λειτουργεί 49 σχολεία που χρησιμοποιούν την ασσυριακή γλώσσα, η οποία ομιλείται από τους περισσότερους Χριστιανούς, και το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα παρέχει χριστιανική εκπαίδευση στα παιδιά. Πρόσθεσε ότι το KRG υποστήριξε την υγεία και την εκπαίδευση των Χριστιανών, χρηματοδοτώντας την κατασκευή εκκλησιών, νοσοκομείων και σχολείων. Ωστόσο, σημείωσε ότι οι Χριστιανοί εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν διακρίσεις όσον αφορά τις διαμάχες γης και τα ζητήματα ιδιοκτησίας, καθώς υποβλήθηκαν σε απαλλοτριώσεις για διαφορετικούς λόγους.
Τέλος, με αναφορές στα περιστατικά βίας στην πόλη και στο κυβερνείο της Dohuk κατέληξε ότι τα ποσοστά αδιάκριτης βίας είναι ιδιαιτέρως χαμηλά. Σημείωσε ότι στην πόλη Dohuk με πληθυσμό 340.000 κατοίκους, την περίοδο μεταξύ 01/08/2020 και 31/10/2021 σημειώθηκε μόλις ένα περιστατικό ασφαλείας. Την ίδια περίοδο, σε ολόκληρο το κυβερνείο της Dohuk με πληθυσμό 1.396.480, σημειώθηκαν 1702 περιστατικά εκ των οποίων το 98% αφορούσαν επιθέσεις του τουρκικού στρατού που επηρέασαν κυρίως τις περιφέρειες Amedi και Zakho και ο αριθμός των αμάχων που έχασαν τη ζωή τους ήταν μόλις 27.
Προχωρώντας στη νομική ανάλυση και σύμφωνα με τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς των Αιτητών, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε, ως προς το ενδεχόμενο υπαγωγής τους σε προσφυγικό καθεστώς, ότι δεν συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν δικαιολογημένο φόβο δίωξης αυτών σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής τους, υπό την έννοια του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Σε σχέση με το ενδεχόμενο υπαγωγής των Αιτητών σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι, σε περίπτωση επιστροφής τους στο Ιράκ, αυτοί δεν θα αντιμετωπίσουν πραγματικό κίνδυνο να υποστούν θανατική ποινή ή εκτέλεση, βασανιστήρια, ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία ή θα κινδυνεύσουν να πέσουν θύματα αδιάκριτης βίας ή παραβίασης της αρχής της μη επαναπροώθησης υπό την έννοια των Άρθρων 19 (1) και (2) του Νόμου και 3 της ΕΣΔΑ.
Εξέτασα με προσοχή τους ισχυρισμούς των Αιτητών και κρίνω ότι η διοικητική προσφυγή τίποτε δεν προσέθεσε στα στοιχεία των συνεντεύξεων και, επομένως, εύλογα οι Καθ' ων η Αίτηση έκριναν ότι δεν χρειαζόταν να καλέσει τους Αιτητές αρ.1, 2 και 3 σε νέα συνέντευξη. Τέτοια συνέντευξη είναι δυνητική και όχι υποχρεωτική (δέστε Ghasemi v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων (2006) 3 Α.Α.Δ. 383, Shahidul (Sumon) v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 387, Singh v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 393, κ.ά.).
Οι Καθ' ων η Αίτηση, άλλωστε, δεν είναι υποχρεωμένοι να διεξάγουν νέα έρευνα εφόσον η διαπίστωσή τους εξαντλείται στο κατά πόσο η έρευνα από την Υπηρεσία Ασύλου ήταν ορθή και πλήρης με τη συλλογή και διερεύνηση όλων των ουσιωδών παραμέτρων (Yuri Polishchuk v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 27/2005, ημερ. 19.11.2005, Aida Oganezov v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1869/08, ημερ. 4.3.2010 και Muhammad Igbal v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1629/07, ημερ. 14.4.2009).
Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι το αίτημα των Αιτητών για αναγνώρισή τους ως πρόσφυγες εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και εύλογα οι Καθ' ων η Αίτηση απέρριψαν τη διοικητική προσφυγή των Αιτητών. Η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση αποτελεί το προϊόν επαρκούς έρευνας και ορθής αξιολόγησης όλων των δεδομένων και στοιχείων, σύμφωνα και με το Νόμο.
Μάλιστα, όσον αφορά τον ισχυρισμό του Αιτητή αρ.4 ότι ο Αιτητής αρ.1 δεχόταν απειλές από ισλαμιστές λόγω της θρησκείας του και απευθυνόμενος στην αστυνομία δεν έλαβε προστασία, συντάσσομαι με την αξιολόγηση του αρμόδιου λειτουργού. Συγκεκριμένα, κατά την ημερομηνία που ο Αιτητής αρ.4 εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του ήταν μόλις επτά ετών, ενώ τα όσα ανέφερε αφορούσαν βιώματα των γονέων του οι οποίοι είχαν ήδη ερωτηθεί σχετικά κατά το στάδιο των δικών τους προσωπικών συνεντεύξεων και απάντησαν ρητώς πως κανενός είδους απειλή δεν δέχθηκαν και κανενός είδους δίωξη δεν βίωσαν οι ίδιοι προσωπικά στη χώρα καταγωγής τους. Αυτό που σαφώς ισχυρίσθηκαν ήταν πως φοβούνταν εξαιτίας των όσων άκουγαν ότι συνέβαιναν σε άλλους Χριστιανούς.
Κατ' επέκταση τούτου, κρίνω ως ορθή και την επαναδιατύπωση του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού των Αιτητών αρ.1, 2 και 3 από τον λειτουργό κατά το στάδιο αξιολόγησης της ένστασης των Αιτητών. Σε κανένα σημείο της συνέντευξής τους οι Αιτητές ισχυρίσθηκαν ότι δέχθηκαν οιανδήποτε διάκριση. Κάθε άλλο. Ως ελεύθερα δήλωσαν, ο Αιτητής αρ.1 εργαζόταν για πολλά χρόνια στη χώρα καταγωγής του, η Αιτήτρια αρ.2 κατάφερε να σπουδάσει και ολοκληρώσει σπουδές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και κατά τις μετακινήσεις τους από το 2014 έως ότου εγκατέλειψαν τη χώρα καταγωγής τους αυτοί λάμβαναν οικονομική βοήθεια από Οργανισμούς στη χώρα.
Επιπρόσθετα κρίνω πως ούτε και η προσκομισθείσα με την αίτηση ακυρώσεως των Αιτητών επιστολή, η οποία επισυνάπτεται σε ένορκη δήλωση του Αιτητή αρ.4, δύναται να ανατρέψει το πιο πάνω συμπέρασμα περί μη αποδοχής του τρίτου ουσιώδους ισχυρισμού, ως αυτός προβλήθηκε για πρώτη φορά από τον Αιτητή αρ.4. Παρατηρώ ότι η συγκεκριμένη επιστολή δεν φέρει ημερομηνία ούτε και εξηγείται από τον Αιτητή αρ.4 πότε συντελέστηκαν τα κατ' ισχυρισμό γεγονότα της αποστολής της επιστολής και της εγκατάλειψης της χώρας από τους θείους του. Υπενθυμίζω πως ο πατέρας του είχε κάνει ήδη λόγο στη δική του συνέντευξη για επιστολή που έλαβε ο αδελφός του, το περιεχόμενο της οποίας ήταν όμως εντελώς διαφορετικό, αφού σε αυτή εμπεριέχονταν απειλές για απαγωγή των θυγατέρων του.
Μετά από έρευνα που έχω διεξάγει, προκύπτει επίσης ότι η οργάνωση Asa’ib Ahl al-Haqq (AAH), φερόμενη ως αποστολέας της προσκομισθείσας επιστολής, έχει ως στόχο τις δυνάμεις των ΗΠΑ και τους συμμάχους τους και τους πολιτικούς αντιπάλους του Ιράκ. Η ομάδα έχει δολοφονήσει Ιρακινούς πολιτικούς αντιπάλους και άμαχους διαδηλωτές, δεν φαίνεται όμως να έχει ως στόχο της Χριστιανούς - ως το περιεχόμενο της προσαχθείσας επιστολής.[1] Ως εκ των άνω, κρίνω πως ορθώς αξιολόγησε τον σχετικό ισχυρισμό ο αρμόδιος λειτουργός και η αξιοπιστία του αυτού δεν κατέστη δυνατόν να στοιχειοθετηθεί ούτε δια της παρούσας.
Υπενθυμίζεται συναφώς ότι, σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του Νόμου, εναπόκειται στους Αιτητές να τεκμηριώσουν την αίτηση τους για διεθνή προστασία και εν προκειμένω οι Αιτητές με τα όσα δήλωσαν στις συνεντεύξεις τους αλλά και στην παρούσα διαδικασία και που καταγράφονται λεπτομερώς πιο πάνω, ουδόλως τους εντάσσουν στις περιπτώσεις της αναγκαιότητας παροχής του καθεστώτος του πρόσφυγα. Επαναλαμβάνω πως, ορθά κρίθηκε ότι δεν έχει αποδειχθεί οτιδήποτε εκ μέρους των Αιτητών που να στοιχειοθετεί τον ισχυρισμό τους για βάσιμο φόβο ότι αυτοί θα υποστούν δίωξη. Δεν υπήρχε επομένως οποιοσδήποτε λόγος για ιδιαίτερη αιτιολογία ή για περαιτέρω εξέταση ή έρευνα των δεδομένων των Αιτητών.
Εν προκειμένω, συμφωνώ με την αξιολόγηση κινδύνου στην οποία προέβη ο αρμόδιος λειτουργός στη βάση του αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού, καθώς και με το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε σύμφωνα με το οποίο δεν μπορούσε να θεμελιωθεί βάσιμος φόβος δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων και, συνακόλουθα, δε συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του Άρθρο 3(1) του Περί Προσφύγων Νόμου και του Άρθρου 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951, ούτως ώστε να παρασχεθεί σε αυτούς το καθεστώς του πρόσφυγα.
Περαιτέρω, σύμφωνα με την εν λόγω απόφαση, ούτε οποιοσδήποτε λόγος συνέτρεχε για να αναγνωρισθεί στους Αιτητές το καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19(1) του Περί Προσφύγων Νόμου, εφόσον δεν αποδείχθηκε να υφίσταται κίνδυνος να υποστούν σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα τους.
Αναφορικά με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων παροχής συμπληρωματικής προστασίας προς τα πρόσωπα των Αιτητών υπό την έννοια του άρθρου 19(2)(γ) του Περί Προσφύγων Νόμου ή άλλως του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, κρίνω σκόπιμο να παρατεθούν αρχικά τα κάτωθι:
Το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι οι Αιτητές θα υποστούν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής τους ακεραιότητας, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους. Υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015) όσο και του ΔΕΕ (βλ. C-285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011) στις οποίες ερμηνεύεται η έννοια της «αδιακρίτως ασκούμενης βίας» και της «ένοπλης σύρραξης» και τίθενται κριτήρια ως προς τη σοβαρότητα του κινδύνου που προϋποτίθεται για την αξιολόγηση των περιπτώσεων στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.
Στην υπόθεση Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie παρ. 35, το ΔΕΕ αναφέρει ότι «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας[2]» ενώ στην παρ. 37 αναφέρει ότι «η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.» (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου). Περαιτέρω το ΔΕΕ στην εν λόγω υπόθεση αποφάσισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών την καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας» (παρ. 39).
Επιπλέον, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο της E.A.S.O. σχετικά με τη δικαστική ανάλυση του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ακόμη και αν ο αιτητής μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του (ή καθ' οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), το δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν ο αιτητής δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας, καθώς επίσης, όταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός αιτητή ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής.[3]
Στη βάση των πιο πάνω αρχών, έχω διεξάγει ανεξάρτητη, επικαιροποιημένη έρευνα πληροφοριών για το Ιρακ.
Εν πρώτοις όμως θα πρέπει να επισημάνω ότι δεν συμφωνώ με το συμπέρασμα της λειτουργού ότι τελευταίος τόπος συνήθους διαμονής των Αιτητών θα πρέπει να θεωρηθεί η πόλη Dohuk αλλά ως τελευταίο τόπος διαμονής των Αιτητών θεωρώ την επαρχία (ο όρος αποτελεί μετάφραση της αγγλικής λέξης “district”) Akre[4] όπου οι Αιτητές έζησαν τα τελευταία δύο περίπου χρόνια προτού εγκαταλείψουν τη χώρα καταγωγής τους. (Ερ.76/2χ Δ.Φ.Υ.Α.) Ως δήλωσαν, ζούσαν στο χωριό Nahawa, της επαρχίας Akre, όπου βρήκαν οικονομική στήριξη από οργανισμούς. (Ερ.75/2χ Δ.Φ.Υ.Α.)
Η επαρχία Akre είναι μια από τις εννέα επαρχίες που ανήκουν de jure στο κυβερνείο (ο όρος αποτελεί μετάφραση της αγγλικής λέξης “governorate”) της Ninewa/Nineveh αλλά ελέγχονται από την Κουρδική Περιφερειακή Κυβέρνηση (“Kurdistan Regional Government”) (στο εξής: KRG) από το 1991,[5] και ειδικότερα, από το κυβερνείο της Dohuk/Dahuk.[6] Μετά από περαιτέρω έρευνα, εντοπίζω ότι τα σημεία ελέγχου της ελέγχονται από την Peshmerga,[7] δηλαδή τις ένοπλες δυνάμεις της KRG.[8]
Αλλά και εν τοις πράγμασι, η επαρχία Akre γίνεται αντιληπτή ως έδαφος του κυβερνείου της Dohuk, όπως αυτό προκύπτει και μέσα από τις απαντήσεις των Αιτητών στην παρούσα, οι οποίες έχουν γίνει αποδεκτές από τους Καθ' ων η Αίτηση. Σημειώνω αυτολεξεί την απάντηση του Αιτητή αρ.1 όταν αυτός ερωτήθηκε να αναφέρει τον τόπο διαμονής του μέχρι να φύγει από τη χώρα: “When we left Tell Kayf on 05/12/2014 we moved after that to live in a village which belonged to Akra, the village’s name is Nahawa, it was a Christian village belonging to Dahuk, full of moved Christian people, we left Iraq the 15/10/2016 in order to go to Jordan.” (Ερ.76/2χ Δ.Φ.Υ.Α.) Οι ως άνω ιδιάζουσες συνθήκες για το καθεστώς της επαρχίας Akre, λαμβάνονται υπόψη για σκοπούς αξιολόγησης της κατάστασης ασφαλείας της περιοχής.
Όπως προκύπτει από πληροφορίες του European Country of Origin Information Network για τη χώρα καταγωγής των Αιτητών, το Ιράκ είναι η ανατολικότερη χώρα του αραβικού κόσμου, με τον πληθυσμό του να ανέρχεται σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2022 περί τα 40 εκατομμύρια, εκ των οποίων το 75-80% να είναι Άραβες και 15-20% Κούρδοι. Το 95-98% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι, και ο υπόλοιπος πληθυσμός αποτελείται από εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες. Η πλειοψηφία των Κούρδων βρίσκεται στα βορειοανατολικά της χώρας, ιδιαίτερα στην Αυτόνομη Περιφέρεια του Κουρδιστάν, η οποία ουσιαστικά αποτελείται από τις τρεις επαρχίες Dohuk, Erbil και Sulaymaniyah.[9]
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Κουρδική Περιφέρεια του Ιράκ (“Kurdistan Region of Iraq”) (στο εξής: KRI) έχει ανεξάρτητη διοίκηση καθώς από το 1991 απέκτησε μια de facto αυτονομία, μετά την επέμβαση των ΗΠΑ στον πόλεμο του Κόλπου και τη δημιουργία ενός «καταφυγίου» για την προστασία των Κούρδων από επιθέσεις από το Μπααθικό καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν.[10] Την αποκλειστική ευθύνη για την ασφάλεια της KRI διατηρεί η KRG - αν και έχουν αναφερθεί κενά στον έλεγχο της KRI - και οι δυνάμεις της Peshmerga αποτελούν τις ένοπλες δυνάμεις της KRG.[11] Η KRI έχει την έδρα της στην πόλη Erbil.[12]
Μεταξύ 2006-2014, πρωθυπουργός του Ιράκ διατελούσε ο Nouri Al-Maliki, ο οποίος κατηγορήθηκε για περιθωριοποίηση του σουνιτικού πληθυσμού, συσσώρευση εξουσίας για το δικό του κόμμα και καταστολή της αντιπολίτευσης.[13] Σε αυτό το πλαίσιο, ήρθε στο προσκήνιο το Ισλαμικό Κράτος (στο εξής: IS),[14] που επηρεάζεται από τους Σουνίτες, παρακλάδι της Al-Qaeda στο Ιράκ.[15] Μέχρι το τέλος του 2014, το IS ήλεγχε περίπου το ένα τρίτο της ιρακινής επικράτειας, διαπράττοντας φρικαλεότητες και οδηγώντας εκατομμύρια πληθυσμού να καταστούν εσωτερικά εκτοπισμένοι.[16]
Το IS, παρά την εδαφική ήττα που δέχθηκε τον Δεκέμβριο του 2017, συνεχίζει να εξαπολύει επιθέσεις εναντίον δυνάμεων ασφαλείας και πολιτών στο Ιράκ, λειτουργώντας από ασφαλή καταφύγια στη Δυτική Έρημο και κατά μήκος των αμφισβητούμενων εδαφών μεταξύ του ομοσπονδιακού Ιράκ και της KRI. Το 2021, το IS πραγματοποίησε περισσότερες από 1.000 επιθέσεις στο Ιράκ, σκοτώνοντας ή τραυματίζοντας πάνω από 2.000 ανθρώπους.[17] Το IS στοχεύει κοινοτικούς ηγέτες, αμάχους που θεωρούν ότι συνεργάστηκαν με τις ιρακινές αρχές και φορτηγά ιρακινών εταιρειών στα οποία έχει ανατεθεί η μεταφορά προμηθειών για τον αντισυνασπισμό του IS.[18]
Σύμφωνα με έκθεση του U.S. Department of State για τις Πρακτικές Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Ιράκ, για το έτος 2022, οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το IS μειώθηκαν. Παρόλα αυτά, ο IS συνέχισε να διαπράττει σοβαρές καταχρήσεις και φρικαλεότητες, συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών μέσω βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας και αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών, ενώ η κυβέρνηση συνέχισε τις έρευνες και τις διώξεις για καταγγελίες για τις πράξεις του IS, και σε ορισμένες περιπτώσεις, σημείωσε την καταδίκη ύποπτων μελών του IS σύμφωνα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο.[19]
Παράλληλα, σύμφωνα με την έκθεση του Amnesty International για το Ιράκ το 2022, εν μέσω της συνεχιζόμενης πολιτικής αστάθειας και των σποραδικών συγκρούσεων μεταξύ ενόπλων παραγόντων, δεκάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν και χιλιάδες άλλοι ενώθηκαν με τα 1,2 εκατομμύρια άτομα που είχαν ήδη εκτοπιστεί στο εσωτερικό. Οι δυνάμεις ασφαλείας της KRG κατέστειλαν την ελευθερία της έκφρασης και της ειρηνικής συνάθροισης. Η ατιμωρησία συνέχισε να επικρατεί για προηγούμενες παράνομες δολοφονίες καθώς και για βασανιστήρια και άλλη κακομεταχείριση.[20]
Σύμφωνα με έκθεση της EUAA, οι αρχές της KRG κατηγορούνται για τη διάπραξη σωρείας παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυθαίρετες κρατήσεις, βίαιες εξαφανίσεις, βασανιστήρια και άλλες μορφές κακομεταχείρισης υπόπτων του ΙΚΙΛ, πιέσεις και παρενοχλήσεις εναντίον ορισμένων εθνοτικών μειονοτήτων προκειμένου να δηλώσουν ότι είναι Κούρδοι, κρατήσεις πολιτικών αντιπάλων, βίαιης καταστολής διαδηλώσεων, δολοφονίες δημοσιογράφων και παρενοχλήσεις ειδησεογραφικών μέσων.[21]
Σύμφωνα με έκθεση του U.S. Department of State για τη Θρησκευτική Ελευθερία στο Ιράκ, για το έτος 2022, θρησκευτικοί ηγέτες και εκπρόσωποι μη κυβερνητικών οργανώσεων έκαναν λόγο για περιορισμούς στη θρησκευτική ελευθερία και διάπραξη βίας όπως και παρενόχληση μελών μειονοτικών ομάδων από τις ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας, εκτός της KRI. Ταυτόχρονα, στην ίδια πηγή σημειώνεται ότι εκτός της περιοχής της KRI, μέλη μειονοτικών κοινοτήτων, συμπεριλαμβανομένων Χριστιανών και Γεζίντι, είπαν πως παρά τις περιστασιακές φραστικές παρενοχλήσεις από τις τοπικές αρχές, η κεντρική κυβέρνηση γενικά δεν παρενέβη στις θρησκευτικές τους τελετές. Πρόσθετα, στην ίδια πηγή σημειώνονται συνεχείς αναφορές για κοινωνική βία από θρησκευτικές ένοπλες ομάδες σε ολόκληρη τη χώρα, εκτός από τη KRI. Η κοινωνική βία, προέρχεται κυρίως από ομάδες πολιτοφυλακών που ευθυγραμμίζονται με το Ιράν.[22]
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Human Rights Watch τον Σεπτέμβριο του 2023, σημειώθηκαν εθνοτικές εντάσεις μεταξύ των Κούρδων, των Αράβων και των Τουρκμένιων. Ως αποτέλεσμα των εντάσεων, στις 02/09/2023, στο Kirkuk, οι ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν πυρ εναντίον διαδηλωτών χωρίς να δώσουν κάποια προειδοποίηση σκοτώνοντας τουλάχιστον 4 ανθρώπους (όλοι Κούρδοι) και τραυματίζοντας άλλους 16 (μεταξύ των οποίων και δύο Ιρακινοί αξιωματικοί), ενώ συνέλαβαν δημοσιογράφους που κάλυπταν τις διαδηλώσεις.[23]
Παρά ταύτα, αναφέρεται πως η KRI θεωρείται γενικά ως λιγότερο επικίνδυνη από άλλα μέρη του Ιράκ, παρότι εξακολουθεί να πλήττεται από υψηλά επίπεδα βίαιου εγκλήματος, συμπεριλαμβανομένων απαγωγών, δολοφονιών, ληστειών και των λεγόμενων δολοφονιών «τιμής».[24] Οι Χριστιανοί δεν διατρέχουν για μόνο το λόγο της θρησκευτικής τους πίστης το επίπεδο κινδύνου που απαιτείται για να στοιχειοθετηθεί βάσιμος φόβος δίωξης.[25] Όπως δε σημειώνεται στην έκθεση της EUAA, οι Χριστιανοί σε περιοχές όπου το IS εξακολουθεί να επιχειρεί διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο ενώ ο κίνδυνος είναι χαμηλότερος στην KRI.[26]
Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED προέκυψε ότι στη διάρκεια του τελευταίου περίπου έτους και συγκεκριμένα το διάστημα από τις 12/01/2023 έως τις 12/01/2024, στο κυβερνείο της Ninewa καταγράφηκαν 201 περιστατικά ασφαλείας τα οποία οδήγησαν σε 88 απώλειες ανθρώπινων ζωών. Από αυτά τα περιστατικά, τα 26 καταχωρήθηκαν ως μάχες (battels), τα 22 ως διαμαρτυρίες (protests), τα 121 ως εκρήξεις/απομακρυσμένη βία (explosions/remote violence) και τα 32 ως βία κατά αμάχων (violence against civilians). Κατά την ίδια χρονική περίοδο, στο κυβερνείο της Dohuk, καταγράφηκαν 2.672 περιστατικά ασφαλείας τα οποία οδήγησαν σε 131 απώλειες ανθρώπινων ζωών. Από αυτά τα περιστατικά, τα 596 καταχωρήθηκαν ως μάχες (battels), 1 ως διαμαρτυρία (protests), τα 2.072 ως εκρήξεις/απομακρυσμένη βία (explosions/remote violence) και τα 3 ως βία κατά αμάχων (violence against civilians). Σε αυτό το σημείο σημειώνεται ότι για σκοπούς αξιολόγησης, η βάση δεδομένων ACLED συμπεριλαμβάνει τα δεδομένα που αφορούν την επαρχία Akre σε αυτά που αφορούν το κυβερνείο της Ninewa.[27] Σημειώνεται ακόμη ότι ο εκτιμώμενος πληθυσμός για το 2021 στο κυβερνείο της Ninewa ήταν 4.030.006,[28] ενώ για την ίδια περίοδο ο πληθυσμός στο κυβερνείο της Dohuk υπολογίστηκε στο 1.396.480.[29]
Ειδικότερα σε σχέση με το κυβερνείο της Dohuk (εκτός των επαρχιών Amedeye και Zakho), η EUAA σε πρόσφατη αξιολόγησή της έκρινε ότι αυτό αποτελεί περιοχή στην οποία εν γένει οι άμαχοι δεν διατρέχουν πραγματικό κίνδυνο να θιγούν προσωπικά κατά την έννοια του άρθρου 15 στοιχείο γ) της Οδηγίας. Αλλά ούτε και οι επαρχίες Amedeye και Zakho του Dohuk, ανήκουν στις περιοχές στις οποίες «η παρουσία και μόνο» των αμάχων είναι αρκετή για να στοιχειοθετηθεί πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης βάσει του άρθρου 15 στοιχείο γ) της Οδηγίας, παρά το γεγονός ότι τα επίπεδα της αδιακρίτως ασκούμενης βίας είναι υψηλά. Από την άλλη, σχετικά με το κυβερνείο της Ninewa σημείωσε ότι παρατηρείται το φαινόμενο της αδιακρίτως ασκούμενης βίας, αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό και απαιτούνται περισσότερα προσωπικά στοιχεία για να καταδειχθεί ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύεται πως κάποιος άμαχος θα διατρέξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης υπό την έννοια του άρθρου 15 στοιχείο γ) της Οδηγίας εάν επιστρέψει σε αυτή την περιοχή.[30] Ίδιο είναι το εύρημα του UK Home Office το οποίο σε σχετικό σημείωμα του, αναφέρει ότι γενικά, ένα άτομο δεν είναι πιθανό να αντιμετωπίσει σοβαρή και ατομική απειλή σοβαρής βλάβης ως αποτέλεσμα αδιάκριτης βίας σε ολόκληρο το Ιράκ, εξαιρέσει της ορεινής περιοχής βόρεια του Baiji στο κυβερνείο Sahal al-Din.[31]
Συμπληρώνω ότι, η πρακτική της αναζήτησης ασύλου και στη συνέχεια της επιστροφής στο Ιράκ όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες είναι καλά αποδεκτή μεταξύ των Ιρακινών, και μεγάλος αριθμός πηγών της DFAT εκτιμά ότι είναι πολύ απίθανο ένας αποτυχημένος αιτούντας άσυλο να αντιμετωπίσει κακομεταχείριση όταν επιστρέψει στο Ιράκ, αποκλειστικά βάσει του ότι έχει ζητήσει άσυλο στο εξωτερικό.[32]
Συμπερασματικά, από τα πιο πάνω, δεν προκύπτει οτιδήποτε που να δημιουργεί τέτοιες προϋποθέσεις ώστε, σε περίπτωση επιστροφής των Αιτητών στην περιοχή συνήθους διαμονής τους, στην επαρχία Akre, να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτοί θα υποστούν σοβαρή και προσωπική απειλή λόγω της παρουσίας τους και μόνο στην εν λόγω περιοχή, αφού πρόκειται για άμαχους πολίτες, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος να υποστούν θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία στη χώρα καταγωγής τους.
Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις των Αιτητών, παρατηρώ ότι αυτοί είναι οικογένεια στα μέλη της οποίας δεν συμπεριλαμβάνονται άτομα μεγάλης ηλικίας, η μητέρα της οικογένειας είναι υψηλού μορφωτικού επιπέδου, τα παιδιά της οικογένειας έχουν πλέον ενηλικιωθεί και συμπληρώσει τις σχολικές σπουδές τους, πλην ενός, έχουν υποστηρικτικό δίκτυο στον τόπο καταγωγής τους και είναι ικανοί προς εργασία. Επομένως, λαμβάνοντας υπόψιν και τις ιδιαίτερες περιστάσεις των Αιτητών, οι οποίες δεν παρουσιάζουν δείκτες ευαλωτότητας, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτοί θα διατρέξουν κίνδυνο να υποστούν σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους.
Επί τη βάσει όλων όσων παρατέθηκαν στην παρούσα απόφαση, το Δικαστήριο κρίνει ότι ορθά η Υπηρεσία Ασύλου, κατέληξε ότι τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης δεν πληρούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να αναγνωριστεί στους Αιτητές το καθεστώς του πρόσφυγα, ως προβλέπεται στα άρθρα 3-3Δ του περί Προσφύγων Νόμου, αφού δεν τεκμηριώθηκε βάσιμος φόβος δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων.
Βάσει δε της επικαιροποιημένης έρευνας του Δικαστηρίου, κρίνεται ότι το ενδεχόμενο χορήγησης συμπληρωματικής προστασίας στους Αιτητές σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου απορρίπτεται, λόγω του ότι δεν πληρούνται οι προβλεπόμενες εκ του Νόμου προϋποθέσεις ούτε το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας που προβλέπεται στο άρθρο 19 του Νόμου, αφού οι Αιτητές «δεν κατάφεραν να αποδείξουν βάσιμο φόβο ότι θα υποστούν σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη, ως καθορίζεται στο άρθρο 19(2)».
Υπό το φως των πιο πάνω κρίνω ότι το αίτημα των Αιτητών για διεθνή προστασία εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ήταν το αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης όλων των στοιχείων και δεδομένων, είναι επαρκώς αιτιολογημένη και λήφθηκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου, το Σύνταγμα και τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου.
Τέλος, κρίνω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογη και λήφθηκε κατ' ορθή ενάσκηση της διακριτικής ευχέρειας των Καθ' ων η Αίτηση, οι οποίοι ενήργησαν σύννομα και συνεκτίμησαν όλα τα ενώπιον τους στοιχεία. Δεν έχει καταδειχθεί οτιδήποτε ούτως ώστε να δικαιολογείται επέμβαση του παρόντος Δικαστηρίου. Αντιθέτως, κρίνω ότι με σαφήνεια καταδεικνύεται στην υπό εξέταση περίπτωση και για τους λόγους που έχουν ήδη εκτεθεί, πως τα πραγματικά περιστατικά δεν στοιχειοθετούν και δεν στηρίζουν τις υπό του Περί Προσφύγων Νόμου και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951, αναγκαίες προϋποθέσεις, για αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα ή της συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον οι Αιτητές δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, ούτε ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται πως, εάν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.
Συνεπώς, με βάση τα ανωτέρω, η προσφυγή απορρίπτεται με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ΄ ων η Αίτηση.
Βούλα Κουρουζίδου - Καρλεττίδου Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] Counter Terrorism Guide, ‘‘ASA’IB AHL AL-HAQQ (AAH)’, September 2022, διαθέσιμο σε: https://www.dni.gov/nctc/ftos/aah_fto.html (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[2] Βλ. επίσης ECHR, Sufi and Elmi v. The United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/06/2011 (final 28/11/2011), p. 51, §218 (https://www.refworld.org/cases,ECHR,4e09d29d2.html, ): «However, it is clear that not every situation of general violence will give rise to such a risk. On the contrary, the Court has made it clear that a general situation of violence would only be of sufficient intensity to create such a risk "in the most extreme cases" where there was a real risk of ill-treatment simply by virtue of an individual being exposed to such violence on return (ibid., § 115).»
[3] EASO, ‘Άρθρο 15 στοιχείο γ) της οδηγίας για τις ελάχιστες απαιτήσεις ασύλου (2011/95/ΕΕ) - Δικαστική Ανάλυση’, Δεκέμβριος 2014, σελ. 29 - σημείο 1.8. Γεωγραφικό πεδίο εφαρμογής: χώρα / περιοχή / περιφέρεια, και σελ. 30 - σημείο 1.8.1. Προσδιορισμός της περιοχής καταγωγής, διαθέσιμο σε https://easo.europa.eu/sites/default/files/Article-15c-QD_a-judicial-analysis-EL.pdf (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[4] Κάποιες άλλες εναλλακτικές Ονομασίες: Akra, Aora, Aqra, Aqrah, Aqra, Aqrah. Βλ. mindat.org, ‘Aqrah, Akre District, Muḩāfaz̧at Nīnawá, Iraq’, n.d., διαθέσιμο σε https://www.mindat.org/feature-98822.html (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[5] EUAA, ‘Ninewa’, last update: June 2022, διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/country-guidance-iraq-2022/ninewa (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[6] EUAA, ‘Dahuk/Dohuk’, last update: June 2022, διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/country-guidance-iraq-2022/dahukdohuk (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[7] Reliefweb, ‘Household Assessments and Focus Group Discussions: Akre, Kurdistan Region of Iraq, March-April 2023’, 23/06/2023, διαθέσιμο σε https://reliefweb.int/report/iraq/household-assessments-and-focus-group-discussions-akre-kurdistan-region-iraq-march-april-2023 (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[8] EUAA, ‘Dahuk/Dohuk’, last update: June 2022, διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/country-guidance-iraq-2022/dahukdohuk (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[9] ecoi.net, ‘Country Briefing’, 27/09/2022, διαθέσιμο σε https://www.ecoi.net/en/countries/iraq/briefing/ (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[10] Australian Government, Department of Foreign Affairs and Trade, ‘DFAT Country Information Report – Iraq’, 16/01/2023, p.10, para. 2.17, διαθέσιμο σε https://www.dfat.gov.au/sites/default/files/country-information-report-iraq.pdf (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[11] EUAA, «Σημείωμα καθοδήγησης: Ιράκ», Ιούνιος 2022, σελ.14, διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/el/publications/simeioma-kathodigisis-irak (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[12] Australian Government, Department of Foreign Affairs and Trade, ‘DFAT Country Information Report – Iraq’, 16/01/2023, p.10, para. 2.17, διαθέσιμο σε https://www.dfat.gov.au/sites/default/files/country-information-report-iraq.pdf (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[13] ecoi.net, ‘Country Briefing’, 27/09/2022, διαθέσιμο σε https://www.ecoi.net/en/countries/iraq/briefing/ (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[14] Το Ισλαμικό Κράτος (IS) είναι επίσης γνωστό ως Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε, γνωστό και ως Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας (ISIS), ή Νταές. Βλ. EUAA, «Σημείωμα καθοδήγησης: Ιράκ», Ιούνιος 2022, σελ.64, διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/el/publications/simeioma-kathodigisis-irak (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[15] ecoi.net, ‘Country Briefing’, 27/09/2022, διαθέσιμο σε https://www.ecoi.net/en/countries/iraq/briefing/ (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[16] Ibid.
[17] Australian Government, Department of Foreign Affairs and Trade, ‘DFAT Country Information Report – Iraq’, 16/01/2023, p.11, para. 2.26, διαθέσιμο σε https://www.dfat.gov.au/sites/default/files/country-information-report-iraq.pdf (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[18] GOV.UK, ‘Guidance, Country policy and information note: security situation, Iraq’, November 2022 (accessible), last update: 1/11/2023, para. 2.4.5, διαθέσιμο σε https://www.gov.uk/government/publications/iraq-country-policy-and-information-notes/country-policy-and-information-note-security-situation-iraq-november-2022-accessible#history-of-recent-conflicts-in-iraq (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[19] U.S. Department of State, ‘2022 Country Reports on Human Rights Practices: Iraq’, n.d., διαθέσιμο σε https://www.state.gov/reports/2022-country-reports-on-human-rights-practices/iraq/ (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[20] Amnesty International, ‘Iraq 2022’, n.d., διαθέσιμο σε https://www.amnesty.org/en/location/middle-east-and-north-africa/iraq/report-iraq/ (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[21] EUAA, «Σημείωμα καθοδήγησης: Ιράκ», Ιούνιος 2022, σελ.15, διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/el/publications/simeioma-kathodigisis-irak (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[22] U.S. Department of State, ‘2022 Report on International Religious Freedom: Iraq’, n.d., διαθέσιμο σε https://www.state.gov/reports/2022-report-on-international-religious-freedom/iraq/ (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[23] Human Rights Watch, ‘Iraq: Security Forces Open Fire on Kirkuk Protesters – Mounting Ethnic Tensions in Disputed Territory’, 08/09/2023, διαθέσιμο σε https://www.hrw.org/news/2023/09/08/iraq-security-forces-open-fire-kirkuk-protesters (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[24] Australian Government, Department of Foreign Affairs and Trade, ‘DFAT Country Information Report – Iraq’, 16/01/2023, p.11, para. 2.25, διαθέσιμο σε https://www.dfat.gov.au/sites/default/files/country-information-report-iraq.pdf (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[25] EUAA, «Σημείωμα καθοδήγησης: Ιράκ», Ιούνιος 2022, σελ.28, διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/el/publications/simeioma-kathodigisis-irak (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[26] Ibid.
[27] ACLED -DISAGGREGATED DATA COLLECTION - ANALYSIS & CRISIS MAPPING PLATFORM, The Armed Conflict Location & Event Data Project https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard (βλ. Πλατφόρμα Dashboard, με στοιχεία ανάλυσης ως εξής: ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ: 12/01/2023-12/01/2024, ΤΥΠΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ: Battles / Violence against civilians / Explosions / Remote violence/ Riots / Protests και ΠΕΡΙΟΧΗ: Middle East - Iraq – Duhok / Ninewa.
[28] EUAA, ‘Ninewa’, last update: June 2022, διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/country-guidance-iraq-2022/ninewa (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[29] EUAA, ‘Dahuk/Dohuk’, last update: June 2022, διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/country-guidance-iraq-2022/dahukdohuk (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[30] EUAA, «Σημείωμα καθοδήγησης: Ιράκ», Ιούνιος 2022, σελ.46-47, διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/el/publications/simeioma-kathodigisis-irak (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[31] GOV.UK, ‘Guidance, Country policy and information note: security situation, Iraq’, November 2022 (accessible), last update: 1/11/2023, para. 2.4.1, διαθέσιμο σε https://www.gov.uk/government/publications/iraq-country-policy-and-information-notes/country-policy-and-information-note-security-situation-iraq-november-2022-accessible#history-of-recent-conflicts-in-iraq (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).
[32] Australian Government, Department of Foreign Affairs and Trade, ‘DFAT Country Information Report – Iraq’, 16/01/2023, p.41, para. 5.25, διαθέσιμο σε https://www.dfat.gov.au/sites/default/files/country-information-report-iraq.pdf (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 16/01/2024).