ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υπόθ. Αρ.: 1974/2023
09 Φεβρουαρίου, 2024
[Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
1. W.R., εκ Νιγηρίας
2. Ε.Β. ανήλικη, δια μέσου της μητέρας και φυσικού κηδεμόνα της, Αιτήτριας 1
Αιτήτριες
-και-
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η Αίτηση
Εμφανίσεις:
Α. Δημητρίου (κος) για Α. Γιαπατός (κος), Δικηγόρος για Αιτήτρια 1 και 2
Α. Καρσλιάδου (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα, Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την παρούσα προσφυγή οι Αιτήτριες προσβάλλουν την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, επιστολής ημερομηνίας 25/05/23, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα τους για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Η Αιτήτρια 1 υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία στις 26/11/19, ακολούθησε η συνέντευξη της στις 29/09/22 και στις 24/01/23 ο λειτουργός ετοίμασε έκθεση/εισήγηση. Ο εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών αρμόδιος λειτουργός ενέκρινε την έκθεση/εισήγηση και αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης την 01/02/23, απόφαση που αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασία ο δικηγόρος για τις Αιτήτριες 1 και 2 πρόβαλε ότι κατά την αξιολόγηση του αιτήματος ασύλου δεν έχει εξεταστεί ότι η Αιτήτρια 1 έχει σήμερα ένα παιδί (Αιτήτρια 2) και πως αυτό επηρεάζει την επιστροφή της (ως γυναίκα μονήρης χαμηλού μορφωτικού επιπέδου από περιοχή που παρουσιάζει αστάθεια). Υποστήριξε, επίσης, ότι δεν θα έπρεπε να κριθεί αναξιόπιστη στους ισχυρισμούς της λαμβάνοντας υπόψη ότι έγινε αποδεκτό από τους Καθ΄ ων η αίτηση ότι η οικογένεια της δεχόταν επιθέσεις από τους Φουλάνι[1], σε συνδυασμό με τα περιστατικά ασφαλείας που εντόπισε η αρμόδια αρχή μέσω ACLED[2].
Οι Καθ' ων η αίτηση υιοθέτησαν το περιεχόμενο της Ένστασης τους και αντίτειναν ότι το μόνο που έγινε αποδεκτό στο αφήγημα της Αιτήτριας 1 ήτο οι τυχαίες επιθέσεις που δέχθηκε η οικογένεια της από τους Φουλάνι και/ή δεν αποσκοπούσαν στο να βλάψουν συγκεκριμένα την οικογένεια της (κάποιες τυχαίες επιθέσεις που έγιναν στο χωριό της). Οι λοιποί ισχυρισμοί της κρίθηκαν αναξιόπιστοι, διότι οι απαντήσεις της ήταν γενικές, χωρίς συνοχή, ελλιπείς σε λεπτομέρειες και με αντιφάσεις και/ή για τους λόγους που αναφέρονται στην εισηγητική/έκθεση. Αναφορικά με την θέση ότι δεν εξετάστηκε το γεγονός ότι η Αιτήτρια 1 έχει παιδί, υποστήριξαν ότι η Αιτήτρια 2 γεννήθηκε στη Λευκωσία, ενώ η Αιτήτρια 1 είναι ένα υγιές νεαρό πρόσωπο, με επαγγελματική εμπειρία που δεν θα αντιμετώπιζε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την επιστροφή της καθώς ο τόπος διαμονής της κρίθηκε ασφαλής. Επιπλέον, η Νιγηρία εμπίπτει στις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας ως το σχετικό διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών και δεν έχει τεκμηριωθεί από την Αιτήτρια 1 ότι κινδυνεύει.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Το Δικαστήριο αντλώντας τις εξουσίες που ορίζονται στο Άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2023 (Ν.73(Ι)/2018), προχωρεί σε αξιολόγηση της ουσίας του αιτήματος ασύλου σε συνάρτηση με τους ισχυρισμούς του δικηγόρου των Αιτητριών, όπως καταγράφονται ανωτέρω, στη βάση του περιεχομένου του διοικητικού φακέλου (στο εξής «ΔΦ»).
Με την αίτηση ασύλου της η Αιτήτρια 1 δήλωσε ότι οι βοσκοί Φουλάνι επιτέθηκαν στην οικία της στη Νιγηρία και, για τον λόγο αυτό, έπρεπε να προστατεύσει τη ζωή της. Προσέθεσε πως κάποιος προθυμοποιήθηκε να την βοηθήσει να ταξιδέψει και, συνεπώς, μετέβη αεροπορικώς στις μη ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές. Από εκεί, καθώς άγνωστα άτομα την παρενόχλησαν, διήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές όπου υπέβαλε αίτηση ασύλου. (ερυθρό 1 του διοικητικού φακέλου στο εξής «Δ.Φ.»).
Κατά την συνέντευξη δηλώθηκε από την Αιτήτρια 1 ότι είναι υπήκοος Νιγηρίας, με τόπο καταγωγής/συνήθους διαμονής το χωριό Atan, πολιτεία Ogun. Ανέφερε ότι είναι εθνοτικής ομάδας Yoruba, Χριστιανή Πεντηκοστιανή και ότι είναι άγαμη και μητέρα ενός ανήλικου τέκνου (Αιτήτρια 2). Ως προς τον πατέρα του τέκνου της η Αιτήτρια 1 ισχυρίστηκε ότι διατηρούν δεσμό. Οι γονείς της απεβίωσαν το 2019 και πως δεν έχει αδέρφια ή άλλους συγγενείς που να διαβιούν στη Νιγηρία. Έφυγε από τη χώρα καταγωγής της τον 10ο/2019, αεροπορικώς, από το αεροδρόμιο του Λάγος και μέσω Κωνσταντινούπολης κατέληξε στις μη ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές. Κατά την ελεύθερη αφήγησή της ισχυρίστηκε ότι έφυγε από τη Νιγηρία λόγω των βοσκών Φουλάνι, οι οποίοι την απήγαγαν διότι τους είδε να σκοτώνουν τους γονείς της. Παρέμεινε αιχμάλωτη τους για διάστημα 6 ημερών, κατά το οποίο της έλεγαν πως θέλει να τους αποκαλύψει, κατόρθωσε, όμως, τελικά να δραπετεύσει. Σε περίπτωση επιστροφής της οι Φουλάνι θα την σκοτώσουν, καθώς ήταν μάρτυρας της δολοφονίας των γονιών της (ερυθρό 52 Δ.Φ.). Ούτε θα μπορούσε να μετεγκατασταθεί σε άλλη περιοχή της Νιγηρίας (Λάγος), καθώς όπως ανέφερε οι Φουλάνι βρίσκονται και εκεί (ερυθρά 44 Δ.Φ.).
Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις του λειτουργού η Αιτήτρια δήλωσε πως οι Φουλάνι δημιούργησαν πρόβλημα στην οικογένειά της σε δύο περιπτώσεις, καταστρέφοντας τις καλλιέργειες των χωραφιών τους με τα ζώα τους. Η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν τον 2ο/2018 όταν ο πατέρας της πληροφορήθηκε το ποιοι ήταν υπεύθυνοι για την καταστροφή της σοδειάς του, αλλά δεν προέβη σε κάποια καταγγελία (ερυθρό 51 Δ.Φ.) Το δεύτερο περιστατικό έλαβε χώρα περί τον 5ο/2019 όπου ένας εργάτης του πατέρα της ήρθε και τον ενημέρωσε ότι οι Φουλάνι κατέστρεψαν τη σοδειά. Τότε, ο πατέρας της πήγε μαζί του στο χωράφι. Η μητέρα της και αυτή τους ακολούθησαν. Όταν έφτασαν, ο πατέρας της λογομαχούσε με τους Φουλάνι και στην συνεχεία μετέβη στην αστυνομία και τους κατήγγειλε. Όταν επέστρεψαν στο σπίτι οι Φουλάνι ήρθαν στην οικία τους το βράδι σκότωσαν τους γονείς της και την απήγαγαν (ερυθρό 50 Δ.Φ.). Ζητήθηκε από την Αιτήτρια να αναφερθεί συγκεκριμένα στο τι διαδραματίστηκε το συγκεκριμένο βράδυ και περιέγραψε ότι ορισμένοι Φουλάνι, περίπου πέντε στον αριθμό, ήρθαν στην οικία τους και άκουσε τους γονείς της να τους λένε να μην τους σκοτώσουν. Αυτή βρισκόταν στην κουζίνα για να πιει νερό εκείνη την στιγμή, φοβήθηκε και έτρεξε να φύγει από το πίσω μέρος του σπιτιού. Ως προς τον λόγο που σκότωσαν τους γονείς της πρόβαλε ότι ήταν η καταγγελία του πατέρα της στην αστυνομία, καθώς και το ότι λογομάχησαν μεταξύ τους (ερυθρά 50/2x Δ.Φ.). Ερωτηθείσα να περιγράψει τους συγκεκριμένους άντρες ισχυρίστηκε πως ήταν ντυμένοι με παραδοσιακά ρούχα και είχαν όπλα, ωστόσο επειδή ήταν νύχτα δε μπορούσε να τους δει καθαρά (ερυθρά 50/2x Δ.Φ.). Προσέθεσε ότι οι Φουλάνι την έπιασαν προτού να προλάβει να απομακρυνθεί από το σπίτι της, καθώς δύο εκ των πέντε βρισκόντουσαν έξω από την οικία της. Αφού την έπιασαν της είπαν ότι δε μπορούν να την αφήσουν να φύγει, καθώς είχε δει το τι συνέβη στους γονείς της και, μετέπειτα, της έδεσαν τα χέρια, τα μάτια και το στόμα και την έβαλαν στο πίσω μέρος ενός φορτηγού (ερυθρά 49/1x Δ.Φ.).
Σε περαιτέρω διευκρινιστικές ερωτήσεις σχετικά με την καταστροφή των χωραφιών της οικογενείας της από τους Φουλάνι, η Αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι είχαν καταστρέψει τις σοδειές και άλλων χωραφιών στην περιοχή, ενώ προέβαλε πως ούτε η ίδια ούτε η οικογένειά της είχαν κάποιου άλλου είδους ανάμειξη με τους Φουλάνι. Ως προς τον λόγο που κατέστρεψαν τα χωράφια τους, ισχυρίστηκε πως αυτό συνέβη λόγω του ότι κανένας δεν τους καταγγέλλει επειδή τους φοβάται και πως οι Φουλάνι θέλουν να ταΐσουν τα ζώα τους (ερυθρά 45/1x Δ.Φ.). Σχετικά με τον λόγο που στοχοποιήθηκε, απάντησε πως αυτό συνέβη διότι τους είδε να σκοτώνουν τους γονείς της. Εξήγησε, επιπλέον, ότι σε περίπτωση επιστροφής της θα κινδυνεύσει, καθώς βρίσκονται σε όλες τις πολιτείες της χώρας και/ή λόγω του ότι διατηρούν δίκτυο πληροφοριοδοτών (ερυθρά 45/2x Δ.Φ.).
Ερωτηθείσα ως προς το που μεταφέρθηκε μετά την απαγωγή της, δήλωσε ότι δεν είδε το μέρος όπου την μετέφεραν καθώς τα μάτια της ήταν δεμένα, αλλά ούτε θυμάται το χρονικό διάστημα που διέρρευσε μέχρι να φτάσουν στο συγκεκριμένο μέρος. Μετά από ερωτήσεις του λειτουργού, ανέφερε, επίσης, ότι το μέρος αυτό βρισκόταν στο δάσος, ότι δεν ήταν η μόνη κρατούμενη και πως βρίσκονταν εκεί και άλλοι άντρες, γυναίκες και παιδιά (ερυθρά 49/1x-2x Δ.Φ.). Εξήγησε, ότι μέχρι την έκτη ημέρα κράτησης της ήταν δεμένη τόσο στο σώμα όσο και στα μάτια (ερυθρά 48/1x Δ.Φ.), ενώ ισχυρίστηκε ότι της είπαν πως σε περίπτωση που προσπαθήσει να διαφύγει θα την σκοτώσουν (ερυθρά 48/2x Δ.Φ.). Ως προς τις συνθήκες υπό τις οποίες απελευθερώθηκε, ανέφερε πως την έκτη ημέρα της αιχμαλωσίας της ένα μέλος των Φουλάνι την προσέγγισε, την ρώτησε τι θα ήθελε να φάει και της ζήτησε να παντρευτούν. Η Αιτήτρια εξήγησε πως, φοβούμενη για τη ζωή της, αποδέχθηκε την πρότασή του και του ζήτησε να της φέρει λίγο ψωμί προκειμένου να βρει τον χρόνο να αποδράσει από την σκηνή του. Η σκηνή δεν είχε κλειδαριά, οπότε ο οποιοσδήποτε μπορούσε να εισέλθει και να εξέλθει αυτής ελεύθερα, εξήγησε πως ξεκίνησε να τρέχει έως ότου συνάντησε έναν άντρα ο οποίος τη βοήθησε μεταφέρνοντάς την σε μία εκκλησία (ερυθρά 47/2x, 46/1x-2x Δ.Φ.). Σε σχέση με την καταγγελία του πατέρα της δήλωσε άγνοια, καθότι δε γύρισε ξανά στην οικία της και διέμενε σε μία εκκλησία. (ερυθρά 46/1x Δ.Φ.).
Από τις απαντήσεις της, έγινε αποδεκτό το μέρος της ιστορίας της που αφορά την χώρα καταγωγής της, την ταυτότητα και τα προσωπικά της στοιχεία. Αποδεκτοί, επίσης, έγιναν και οι ισχυρισμοί της αναφορικά με τις καταστροφές που υπέστησαν τα μέλη της οικογένειάς της από τις επιθέσεις των Φουλάνι το 2018 και το 2019 ως επαρκείς σε λεπτομέρεια και συνεκτικές. Απορρίφθηκε, όμως, το αφήγημα της ότι σκότωσαν τους γονείς της και απήγαγαν την ίδια το 2019. Συγκεκριμένα, η Αιτήτρια:
- ήταν γενικόλογη και ανεπαρκής, χωρίς λεπτομέρειες και συγκεκριμενοποίηση στις δηλώσεις της,
- έδωσε γενική περιγραφή χωρίς να εξειδικεύσει γεγονότα και χωρίς τον απαραίτητο βαθμό λεπτομέρειας για τα συμβάντα σχετικά με την δολοφονία των γονέων της,
- θα ήταν ευλόγως αναμενόμενο και να είναι σε θέση να παραθέσει περισσότερες λεπτομέρειες και πιο συγκεκριμένη περιγραφή, καθώς ως δήλωσε ήταν παρούσα κατά το συγκεκριμένο περιστατικό,
- ήτο ανεπαρκής ως προς τις εξηγήσεις της για τους λόγους που οδήγησαν τους Φουλάνι στην δολοφονία των γονέων της,
- ήταν αόριστη και μη συγκεκριμένη σε σχέση με τα στοιχεία που περιστοίχιζαν την απαγωγή της ήτοι το μέρος στο οποίο μεταφέρθηκε, την απόσταση που διένυσαν μέχρι εκείνο το μέρος και/ή περαιτέρω πληροφορίες που αναμενόταν να περιγράψει – ειδικά λαμβάνοντας υπόψη τη μετέπειτα δραπέτευσή της που ακολούθησε,
- δεν ήταν σε θέση να περιγράψει επαρκώς τον άντρα που την προσέγγισε από την ομάδα των Φουλάνι, ούτε και σε θέση στο να εξηγήσει με σαφή τρόπο τον λόγο της συμπεριφοράς του απέναντι της,
- δεν ήτο επαρκής στις δηλώσεις της σε σχέση με τις περιστάσεις απόδρασής της και η εξήγησή ότι η σκηνή στην οποία βρισκόταν δεν είχε κλειδαριές κρίθηκε αόριστη, ενώ παρατέθηκε ότι θα ήταν ευλόγως αναμενόμενο το να είναι σε θέση να αναφερθεί περισσότερο αναλυτικά για τις ακριβείς συνθήκες υπό τις οποίες δραπέτευσε,
- ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, καταγράφηκαν από τον λειτουργό γενικές πληροφορίες οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι οι Φουλάνι πραγματοποιούν απαγωγές στο Ogun State, ωστόσο τονίστηκε ότι οι εν λόγω πληροφορίες δεν επαρκούν ούτως ώστε να υπερκαλυφθεί η απουσία εσωτερικής αξιοπιστίας στα λεγόμενα της Αιτήτριας 1.
Επισημαίνεται πως οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας 1 θα πρέπει να παρουσιάζουν συνοχή και αληθοφάνεια και να μην προκύπτουν αντιφάσεις και ανακρίβειες. Το Δικαστήριο αφού διεξήλθε των λεπτομερειών της συνέντευξης διαπιστώνει, όπως και η εισήγηση του λειτουργού, ότι δεν θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτοί οι πιο πάνω ισχυρισμοί της (που κρίθηκαν εσωτερικά αναξιόπιστοι). Οι συνθήκες δολοφονίας των γονέων της, οι περιγραφές των πρωταγωνιστών του αφηγήματος της, οι ελλιπείς πληροφορίες και λεπτομέρειες, η μη ύπαρξη βιωματικών στοιχείων και οι δηλώσεις της για τα περιστατικά κράτησης, κακομεταχείρισης και απόδρασης της αποδυναμώνουν σημαντικά τους δείκτες αξιοπιστίας της στο σύνολό τους (Βλέπε Άρθρο 18 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, Ν.6(Ι)/2000, βλέπε επίσης Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των Αποδεικτικών Στοιχείων, Μάρτιος 2015, σελ.11[3]). Σύμφωνα, επίσης, και με την § 205 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών, η Αιτήτρια θα έπρεπε:
«(i) να λέει την αλήθεια και να βοηθά τον εξεταστή με κάθε δυνατό τρόπο με την τεκμηρίωση των ισχυρισμών του με κάθε δυνατό τρόπο.
(ii) Να κάνει προσπάθεια να υποστηρίξει τα λεγόμενά του με κάθε διαθέσιμο τεκμήριο και να δώσει ικανοποιητική επεξήγηση για κάθε απουσία τεκμηρίων. Αν είναι αναγκαίο πρέπει να καταβάλει προσπάθεια να προσκομίσει επιπρόσθετα τεκμήρια.
(iii) Να παρέχει όλες τις σχετικές πληροφορίες που αφορούν τον εαυτό του και τις προγενέστερες εμπειρίες του με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για να καταστήσει ικανό τον εξεταστή να αποδείξει τους σχετικούς ισχυρισμούς. Αναμένεται ότι θα του ζητηθεί να δώσει μια συνεκτική εξήγηση όλων των λόγων που επικαλείται για υποστήριξη του αιτήματός του για προσφυγικό καθεστώς και θα πρέπει να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που θα του υποβληθούν.»
Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσε να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας το οποίο δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντα. (Βλέπε §204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών) Τα γεγονότα της περίπτωσης της Αιτήτριας σε συνάρτηση με τα στοιχεία του φακέλου και τις αιτιάσεις της δεν προκύπτει να συντρέχουν στο πρόσωπο της εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια που μπορούν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης (§37-38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Η δε αίτησή της αξιολογήθηκε συνολικά, με συνεκτίμηση όλων των παραγόντων που την αφορούσαν, συμπεριλαμβανομένων της ηλικίας, του φύλου, του πολιτιστικού, εκπαιδευτικού και γλωσσικού υπόβαθρου καθώς και όλων των άλλων συναφών στοιχείων[4]. Στην παρούσα υπόθεση όπως προκύπτει από την έκθεση/εισήγηση αξιολογήθηκε η συνέπεια των δηλώσεων της με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ισχυροί λόγοι αμφισβήτησης της αξιοπιστίας των ισχυρισμών της, ενώ ούτε μετά από ερωτήσεις του λειτουργού παρασχέθηκαν ικανοποιητικές απαντήσεις εκ των οποίων θα μπορούσε να στοιχειοθετηθεί ο πυρήνας του αιτήματός της. Οι πληροφορίες που εισέφερε ως για τα περιστατικά απαγωγής της και ως προς τη γενεσιουργό αιτία της δίωξής της (δολοφονία των γονιών της και απαγωγή), ήτο ανεπαρκείς, επιφανειακές ενώ θα ήταν ευλόγως αναμενόμενο να αναφερθεί στα κατ΄ ισχυρισμό συμβάντα με πιο περιγραφικό, συγκεκριμένο τρόπο και/ή περαιτέρω βιωματικά στοιχεία. Μη ευλογοφανής, φαίνεται και ο ισχυρισμός της για ύπαρξη δικτύου πληροφοριοδοτών των Φουλάνι και/ή ότι θα ενημερωθούν εάν επιστρέψει. Ορθά, έχει κριθεί ότι δεν ανήκει αυτή ή μέλος της οικογενείας της σε οποιαδήποτε πολιτική, θρησκευτική, εθνική, στρατιωτική ή κοινωνική οργάνωση ή ομάδα στη χώρα καταγωγής της, ενώ σε περίπτωση επιστροφής της δεν έχει τεκμηριώσει ότι θα αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα από τις αρχές της χώρας της και/ή δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000).
Ούτε η περίπτωση της εμπίπτει στις προϋποθέσεις παροχής σε αυτήν καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας. Ο λειτουργός εξέτασε κατά πόσο η Αιτήτρια θα υπόκειτο σε περίπτωση επιστροφής της στην χώρα καταγωγής σε οποιαδήποτε τέτοια σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη ως προσδιορίζεται στο Άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000), καταλήγοντας ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υφίσταται (ερυθρό 85-84 ΔΦ). Ουδείς εκ των ισχυρισμών που πρόβαλε τεκμηριώνει την ύπαρξη ουσιωδών λόγων ώστε να πιστεύεται ότι η ίδια προσωπικά, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της, θα υποβληθεί σε κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, βάσει του Άρθρου 15, εδάφια (α) και (β), της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ[5] που αντιστοιχεί στο Άρθρο 19(2), εδάφια (α) και (β), του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν. 6(Ι)/2000). Ειδικά δε ως προς το σκέλος της διακινδύνευσης λόγω βίας ασκούμενης αδιακρίτως σε καταστάσεις ένοπλης σύρραξης, ο λειτουργός σημειώνει ότι βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνεται ότι στην περιοχή της δεν παρατηρούνται συνθήκες ένοπλων συγκρούσεων. Από αναθεωρημένη έρευνα του Δικαστηρίου από τη βάση δεδομένων ACLED, κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 12/01/23 και 12/01/24 στο Ogun State έλαβαν χώρα 74 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 70 ανθρώπινες απώλειες. Ειδικότερα, 17 εξ’ αυτών κατηγοριοποιήθηκαν ως μάχες, 15 ως εξεγέρσεις και 42 ως βία κατά αμάχων. Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, κανένα εξ’ αυτών των περιστατικών δε σημειώθηκε στο χωριό Atan - τον τόπο συνήθους διαμονής των Αιτητριών[6]. Συνεπώς, δεν αναμένεται ότι θα αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την επιστροφή της. Επί αυτού του σημείο λαμβάνω υπόψη ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του με την τελευταία Κ.Δ.Π. 166/2023 ορίζει την χώρα καταγωγής των Αιτητριών ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας και δεν τεκμηριώθηκε με οποιοδήποτε τρόπο ότι η χώρα δεν είναι ασφαλής ειδικά για την περίπτωση τους.
Αναφορικά, τώρα, με το προφίλ της Αιτήτριας υφιστάμενες πληροφορίες καταγράφουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ανύπαντρες μητέρες στη Νιγηρία[7]. Οι οικονομικές δυσχέρειες και/ή στίγμα που πιθανόν να αντιμετωπίσει η Αιτήτρια 1, όμως, δεν αποτελούν από μόνες τους λόγο χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας και/ή δεν φθάνουν στον βαθμό δίωξης ή σοβαρής βλάβης. Με βάση μελέτη που διενεργήθηκε το 2014 προέκυψε ότι περίπου ένα εκατομμύριο γυναίκες ηλικίας από 20-85 ετών είχαν χωρίσει ή χωρίστηκαν από τους συζύγους τους, ενώ περί τα 1,7 εκατομμύρια γυναίκες ήταν χήρες. Οι ανύπαντρες γυναίκες που ηγούνται του νοικοκυριού τους, και ιδιαίτερα οι χήρες, αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες αναφορικά με την απόκτηση υποστήριξης. Η Αιτήτρια 1 είναι μια νέα ενήλικη γυναίκα, με κάποια επαγγελματική εμπειρία, χωρίς κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας (ερυθρό 92, 8-9 ΔΦ), χωρίς να γίνει αποδεκτό ότι δολοφονήθηκαν οι γονείς της και είναι σε θέση να εργαστεί και να εξασφαλίσει τα προς το ζην – όπως το έπραττε άλλωστε μέχρι να εγκαταλείψει την χώρα της. Επιπλέον, οι συνθήκες διαβίωσης της μέσω των δηλώσεων της στην χώρα της, δεν φανερώνουν οικονομική ανικανότητα να ανταπεξέλθει, ούτε διαβιούσε κατά τον χρόνο που βρισκόταν στην χώρα της σε περιοχή που να πλήττεται από γενικευμένη ένοπλη σύρραξη. Σε αυτό το στάδιο θα πρέπει να επισημανθεί ότι η Αιτήτρια 1 έχει επικοινωνία με τον σύντροφο-πατέρα της Αιτήτριας 2 (ανήλικο τέκνο που απέκτησε στη Δημοκρατία και δεν την έχει εγγράψει ως οι πρόνοιες της σχετικής νομοθεσίας). Στα πλαίσια δε της παρούσας διαδικασίας μετά από ερώτηση του Δικαστηρίου επιβεβαιώθηκε ότι υπάρχει επικοινωνία με τον σύντροφο της Αιτήτριας 1 και πατέρα της Αιτήτριας 2, οποίος έχει αναγνωρίσει την Αιτήτρια 2 ως τέκνο του (ερυθρό 42 ΔΦ) και ο οποίος ευρίσκεται επίσης στη Δημοκρατία ως αιτητής ασύλου. Καμία δε μαρτυρία ή πληροφορία παρασχέθηκε από την Αιτήτρια 1 στο Δικαστήριο αναφορικά με τις παρούσες οικογενειακές περιστάσεις της για αξιολόγηση, αντ΄ αυτού περιορίστηκε στο να αναφέρει ότι αποτελεί γυναίκα μόνη με παιδί – κάτι το οποίο εμφανώς δεν ισχύει πλέον από όσα η ίδια πρόβαλε. Ως εκ τούτου, κρίνεται ότι οι προσωπικές της περιστάσεις δεν επηρεάζουν την επιστροφή της ως οι πρόνοιες της σχετικής νομοθεσίας, ούτε θα μπορούσε να της δοθεί καθεστώς διεθνούς προστασίας μόνο λόγω της ιδιαιτερότητας της περίπτωσης της (λόγω του ότι απέκτησε παιδί στη Δημοκρατία).
Με βάση όλα τα πιο πάνω καταλήγω ότι η Υπηρεσία Ασύλου μετά από ενδελεχή έρευνα (Βλέπε Αντώνης Ράφτης ν. Δημοκρατίας, (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 ) και αιτιολογημένα (Βλέπε Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ.270) απέρριψε την αίτηση της Αιτήτριας για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Το δε Δικαστήριο μετά από έλεγχο νομιμότητας/ορθότητας και πραγματικό έλεγχο των περιστάσεων της Αιτήτριας, όπως αναλύεται ανωτέρω, καταλήγει στο ίδιο εύρημα ότι δηλαδή δεν μπορεί να της αναγνωριστεί το καθεστώς του πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται με €1300 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας 1 και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] EASO - Country Guidance Nigeria (2021) p.51-57 – «Boko Haram is a Salafi-jihadist group fighting for the replacement of the secular Nigerian state with an Islamic one based on a strict compliance to the Sharia law, throughout the country». «Among the non-State actors of persecutionor serious harm, herders and farmers participating in armed groups and communal militias have become increasingly relevant. Herders’ groups are mainly composed of Fulani Muslims, while the farmers are mainly Christian, particularly in the Middle Belt and southern states».
[2] The Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED) collects real-time data on the locations, dates, actors, fatalities, and types of all reported political violence and protest events around the world - https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard
[3] «Κατά κανόνα, όσο περισσότερες λεπτομέρειες αναφέρονται και διατίθενται τόσο καλύτερη είναι η εικόνα που σχηματίζεται. Αυτό αφορά το γεγονός ότι τα γεγονότα που έχει πράγματι βιώσει κάποιος αναφέρονται με περισσότερη παραστατικότητα και αυθορμητισμό. […] Εάν η μαρτυρία του αιτούντος / της αιτούσας δεν χαρακτηρίζεται από ιδιαιτερότητα, αυτό ίσως αποτελεί ένδειξη έλλειψης αξιοπιστίας. Συνήθως, η προσωπική συνέντευξη αποτελεί τη σημαντικότερη πηγή πληροφοριών για τη συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερων λεπτομερειών και εξειδικευμένων πληροφοριών και εξαρτάται πολύ από τις δεξιότητες λήψης συνέντευξης του χειριστή (δημιουργία καλής ατμόσφαιρας, ορθές τεχνικές συνέντευξης, βασικές γνώσεις για την υπόθεση) ώστε να εκμαιεύσει τις ουσιώδεις λεπτομέρειες.»
[4] EASO-Δικαστική ανάλυση-Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου, 1/2/2018, https://euaa.europa.eu/publications?field_category_target_id=15212&field_geo_coverage_target_id&field_keywords_target_id&title=&language=All&page=5, σελίδα 73
[5] του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας
[6] The Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED) collects real-time data on the locations, dates, actors, fatalities, and types of all reported political violence and protest events around the world - https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard
[7] HumAngle (2020), ‘The Challenge of Single Mothers in Nigeria (Part 2), διαθέσιμο στη διεύθυνση: The Challenge Of Single Mothers In Nigeria (Part 2) - HumAngle (humanglemedia.com) Immigration and Refugee Board of Canada (2012), ‘Nigeria: Whether women who head their own households, without male or family support, can obtain housing and employment in large northern cities, such as Kano, Maiduguri, and Kaduna, and southern cities, such as Lagos, Ibadan, Port Harcourt; government support services available to female-headed households’, διαθέσιμο στη διεύθυνση: Responses to Information Requests - Immigration and Refugee Board of Canada (irb-cisr.gc.ca)