ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υπόθ. Αρ.: 3044/2023
14 Φεβρουαρίου, 2024
[Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
K.E.E εκ Νιγηρίας
Αιτητής
-και-
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ
Καθ' ων η Αίτηση
Εμφανίσεις:
Κ. Κουπαρή (κα), για Χρίστο Π. Χριστοδουλίδη, Δικηγόρος για τον Αιτητή.
Ι. Χαραλάμπους (κα) για Μ. Παραδεισιώτη (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα, Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Ο Αιτητής παρών
ΑΠΟΦΑΣΗ
Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, επιστολής ημερομηνίας 04/09/23, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας ως άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία στις 07/07/22, ακολούθησε η συνέντευξη του στις 09/08/23 και στις 10/08/23 λειτουργός της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (στο εξής «ΕΥΥΑ») ετοίμασε έκθεση με εισήγηση για απόρριψη του αιτήματός του. Ο εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης στις 13/08/23, απόφαση που αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Ο Αιτητής υποστηρίζει μέσω Γραπτής Αγόρευσης του δικηγόρου του ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα ακρόασης του όπως αυτό διαφυλάσσεται στο Άρθρο 30 του Συντάγματος και στα Άρθρα 13Α (7) και 18(1) του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023 (Ν.6(Ι)/2000). Αναφέρει ότι στα πλαίσια της συνέντευξης δεν παρασχέθηκε διερμηνέας αγγλικής γλώσσας και η συνέντευξη/επικοινωνία διενεργήθηκε στην αγγλική μόνο μεταξύ λειτουργού-εξεταστή και Αιτητή. Πουθενά, αναφέρει, προκύπτουν στοιχεία τα οποία να διασφαλίζουν τα εχέγγυα ικανότητας του λειτουργού να διεξάγει την συνέντευξη στην αγγλική (που δεν είναι η μητρική του Αιτητή), ούτε ο Αιτητής ενημερώθηκε για το δικαίωμα του να έχει διερμηνέα κατά την συνέντευξη. Παραπέμποντας στις αποφάσεις του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας 4188/21 και 1061/22, τονίζει ότι η μη παραχώρηση διερμηνείας αποτελεί παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας που θα πρέπει να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης. Προβάλλει, ότι αυτός ο λόγος ακύρωσης θα πρέπει να εξετάζεται και από το Δικαστήριο (ανεξάρτητα εάν έχει δικογραφηθεί) καθότι αποτελεί ζήτημα δημοσίας τάξης.
Τονίζει ότι, η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε ελλείψει δέουσας έρευνας, διότι ανέφερε κατά το δυνατό όλες τις λεπτομέρειες που αφορούσαν τον πυρήνα του αιτήματος του ότι δηλαδή δέχθηκε απειλές από τον θείο του, ο οποίος θέλησε να αποκτήσει τη γη που κληρονόμησε από τον πατέρα του. Διατείνεται επίσης ότι ο Αιτητής προσκόμισε φωτογραφίες για τα περιστατικά και στην έκθεση – εισήγηση δεν αιτιολογείται επαρκώς γιατί δεν θεωρήθηκαν ως σχετικά με το αίτημα διεθνούς προστασίας του. Περαιτέρω, ισχυρίζεται πως ο λειτουργός δεν καθοδηγήθηκε σωστά από τα σχετικά εγχειρίδια, δεν έγινε εξατομικευμένη αξιολόγηση της περίπτωσης του και πως θα έπρεπε να του δοθεί το ευεργέτημα της αμφιβολίας.
Οι Καθ΄ ων η αίτηση σε απάντηση των ισχυρισμών του Αιτητή υιοθέτησαν το περιεχόμενο της ένστασης και υποστήριξαν ότι οι ισχυρισμοί του δεν εμπίπτουν στην έννοια του καθεστώτος πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας. Η συνέντευξη του διενεργήθηκε στην αγγλική – γλώσσα που κατανοεί ο Αιτητής και ο ίδιος με την υπογραφή του επιβεβαίωσε το πρακτικό της συνέντευξης. Απορρίπτουν την θέση της συνηγόρου του Αιτητή ότι για το θέμα διερμηνείας υποχρεούται το Δικαστήριο να το ελέγχει αυτεπαγγέλτως.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Η δικηγόρος του Αιτητή ζητά από το Δικαστήριο να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, καθότι παραβιάστηκε το δικαίωμα ακρόασης του όπως αυτό διαφυλάσσεται στο Άρθρο 30 του Συντάγματος και στα Άρθρα 13Α (7) και 18(1) του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023 (Ν.6(Ι)/2000) και ότι αποτελεί ζήτημα δημοσίας τάξης το οποίο ανεξάρτητα εάν έχει ή όχι δικογραφηθεί θα πρέπει να εξεταστεί από το ίδιο το Δικαστήριο. Η θέση της δικηγόρου του Αιτητή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή για τους ακόλουθους λόγους:
- ο Κανονισμός 7 των Διαδικαστικών Κανονισμών του 1962, «θέτει υποχρέωση σε κάθε διάδικο, δια των εγγράφων προτάσεών του «να εκθέτει τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως». Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων είναι απαραίτητη για την εξέταση των λόγων ακύρωσης από το δικαστήριο. Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια, αναπόφευκτα επηρεάζει τη νομική βάση των λόγων, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να κριθούν αναιτιολόγητοι και ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτίμησης.»
- στην υπό εξέταση υπόθεση εμφανώς η διατύπωση των λόγων ακύρωσης στην προσφυγή του Αιτητή, ήταν εξαιρετικά λακωνική και ήτο κατά παράβαση των σχετικών διαδικαστικών κανονισμών - απλή επίκληση της παραβίασης του Συντάγματος, Νόμων και γενικών διοικητικών αρχών χωρίς οποιαδήποτε συγκεκριμενοποίηση δεν είναι αρκετή,
- ο λόγος ακύρωσης που επικαλείται η δικηγόρος του Αιτητή δεν καλύπτεται επαρκώς από τους νομικούς ισχυρισμούς όπως αυτοί διατυπώνονται στα σημεία 1-5 του δικογραφου της προσφυγής,
- η νομολογία έχει με σταθερότητα καθιερώσει την αρχή ότι δεν επιτρέπεται η εισαγωγή εντελώς νέων λόγων ακύρωσης μέσω Αγορεύσεων πέραν εκείνων που έχουν καταγραφεί στην αίτηση. Αντικείμενο της διαδικασίας καθορίζεται στη δικογραφία η οποία αποτελεί το δικονομικό μέσο για την έκθεση και προσδιορισμό των επιδίκων θεμάτων, ούτε και μπορεί ο συγκεκριμένος λόγος ακύρωσης να προβληθεί σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας. Χωρίς το εν λόγω θέμα να είχε προηγουμένως διατυπωθεί στη προσφυγή ως επίδικο και να αιτιολογηθεί πλήρως θα ήταν εσφαλμένη η ενασχόληση του παρόντος Δικαστηρίου και η διατύπωση κρίσης σε σχέση με αυτό το ζήτημα,
- ο εξεταστικός χαρακτήρας της διαδικασίας κάτω από το Άρθρο 146 του Συντάγματος, δεν καταργεί τη δικογραφία ως το μέσο προσδιορισμού των επίδικων θεμάτων,
- δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί ισχυρισμοί που δεν εξειδικεύονται ή δεν αιτιολογούνται διότι με αυτό τον τρόπο το Δικαστήριο, παρόλο που ασκεί και έλεγχο ουσίας, θα οδηγείτο σε συζήτηση σχεδόν οιουδήποτε θέματος κατά παράβαση των δικονομικών διατάξεων και του ρόλου που διαδραματίζουν στον καθορισμό των επίδικων θεμάτων και της διεξαγωγής της διοικητικής δίκης,
(Βλέπε Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, που εφαρμόζεται κατ΄ αναλογία και από το παρόν Δικαστήριο - Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έως 2022 (3/2019), και των λεχθέντων στη Δημοκρατία ν. Κουκκουρή(1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Latomia Estate Ltd v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672, Δημοκρατία ν. Σπύρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 533, Ιωσηφίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα (1990) 3 Α.Α.Δ. 4599 (Απόφαση Πογιατζή, Δ.), Kadivari ν. Δημοκρατίας (αρ. 2) (1992) 4 Α.Α.Δ. 2924 (Απόφαση Πική, Δ. - όπως ήταν τότε)
Ούτε η θέση του δικηγόρου του Αιτητή ευσταθεί, ότι το Δικαστήριο θα πρέπει αυτεπάγγελτα να εξετάσει αυτό τον συγκεκριμένο λόγο ακύρωσης, καθότι αποτελεί ζήτημα δημοσίας τάξεως. Λόγοι δημοσίας τάξεως που εξετάζονται αυτεπαγγέλτως είναι η προθεσμία καταχώρισης της αίτησης, το έννομο συμφέρον, η εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, λόγοι που έχουν σχέση με το παραδεκτό της προσφυγής, όπως επίσης «αναρμοδιότης του εκδόσαντος την προσβαλλομένη πράξη οργάνου, η κακή συγκρότηση του αποφασίσαντος ή γνωμοδοτήσαντος συμβουλίου, η μη νομότυπη δημοσίευση της πράξεως, η παράλειψη λήψεως της απαιτουμένης γνωμοδοτήσεως συνιστούν τους πλέον κοινούς λόγους εξ επαγγέλματος εξεταζομένους» (Κυριάκος Τριανταφυλλίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 429, «Η Συνταγματική και Διοικητική Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας», Ιωάννη Δ. Σαρμά σελ. 447-449, Δημοκρατία ν. Γεωργιάδη (1972) 3 Α.Α.Δ. 594, Όθωνος κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1989) 3(A) Α.Α.Δ. 475, Δημοκρατία ν. Χατζηπαντελή (1989) 3 (Β) Α.Α.Δ. 961, Οικονομίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) Α.Α.Δ. 1009).
Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω που εφαρμόζονται και στην παρούσα υπόθεση, προχωρώ να εξετάσω μόνο τους λόγους ακύρωσης που καλύπτονται επαρκώς από τους νομικούς ισχυρισμούς του δικογραφου της προσφυγής και πληρούν τις προϋποθέσεις αιτιολόγησης.
Το Δικαστήριο αντλώντας τις εξουσίες που ορίζονται στο Άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2023, (Ν. 73(I)/2018), προχωρεί σε εξέταση της ουσίας της αίτησης ασύλου του Αιτητή σε συνδυασμό με τους εγειρόμενους λόγους ακύρωσης που αφορούν έλλειψη δέουσας έρευνας, ανεπαρκούς αιτιολόγησης και πλάνης της προσβαλλόμενης απόφασης. Λαμβάνεται δε δεόντως υπόψη η θέση της συνηγόρου του Αιτητή για μη παροχή σε αυτόν τουλάχιστον του καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.
Τα προσωπικά στοιχεία και προφίλ του Αιτητή έγιναν αποδεκτά από την Υπηρεσία Ασύλου (ερυθρά 61-60 ΔΦ). Απορρίφθηκε, όμως η ισχυριζόμενη δίωξη από τον θείο του λόγω κληρονομιάς μετά τον θάνατο του πατέρα του μέσω απειλών, πατέρα του ως εσωτερικά αναξιόπιστος καθότι αυτό το μέρος της ιστορίας του παρουσίαζε αντιφάσεις, ασυνέπειες, έλλειψη ευλογοφάνειας, και έλλειψη πληροφοριών, (ερυθρό 60-59 ΔΦ) ειδικότερα:
- Δεν έδωσε επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με τα 3 περιστατικά, στα οποία κατ’ ισχυρισμόν υπήρξαν απειλές από τον θείο του (ερυθρά 29/1Χ, 28/1Χ – 3Χ, 27/1Χ-2Χ ΔΦ), ενώ δεν ήταν σε θέση να διασαφηνίσει την χρονική περίοδο που αυτά έλαβαν χώρα παρότι κλήθηκε πολλές φορές να το κάνει (ερυθρά 32/4Χ, 29/2Χ-4Χ, 28/4Χ, 26/1Χ ΔΦ).
- Κληθείς να διευκρινίσει τους λόγους για τους οποίους δεν μετοίκησε σε άλλη περιοχή της Νιγηρίας εξαιτίας των απειλών που δεχόταν, αρχικά ανέφερε ότι θα ήταν πολύ εύκολο για τον θείο του να τον εντοπίσει, απάντηση που θεωρήθηκε ως μη ευλογοφανής (ερυθρό 29/5Χ – 6Χ ΔΦ), στην συνέχεια υπέπεσε σε αντίφαση αναφέροντας ότι δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός σε άλλο πανεπιστήμιο στη Νιγηρία παρά μόνο σε αυτό της πολιτείας Enugu (ερυθρό 27/3Χ – 4Χ ΔΦ). Ερωτηθείς περαιτέρω να διευκρινίσει ανέφερε ότι πάντα επιθυμούσε να σπουδάσει και μόνο στο Enugu έγινε δεκτός (ερυθρό 26/2Χ ΔΦ)
- Ενώ αρχικά ανέφερε ότι μετέβη στην περιοχή όπου σπούδαζε για να προστατευθεί από τον θείο του (ερυθρό 29/7Χ ΔΦ), ακολούθως ανέφερε ότι μετέβη στο σπίτι κάποιου ιερέα ο οποίος διέμενε στην ίδια κοινότητα με τον θείο του και διέμεινε μέχρι την ημέρα που εγκατέλειψε την χώρα (ερυθρό 29/8Χ, 27/5Χ-9Χ ΔΦ). Κληθείς να διευκρινίσει, ο Αιτητής απάντησε ότι μετέβη στην κοινότητα όπου σπούδαζε κατόπιν του πρώτου περιστατικού, ήτοι του πυροβολισμού, και στην συνέχεια επέστρεψε στην μητέρα του και ακολούθως στον ιερέα (ερυθρό 27/10Χ ΔΦ). Ο λειτουργός έκρινε ότι αυτή η απάντηση δεν ήταν σχετική και αναμένεται από τον ίδιο να είχε προβεί σε κάποια μέτρα για να προστατεύσει τον εαυτό του από τις απειλές.
- Αντίφαση παρατηρήθηκε και στον ισχυρισμό του ότι ενώ αρχικά ανέφερε ότι ένιωθε ασφαλής στον θείο του, στην συνέχεια ανέφερε ότι δεν ήταν ασφαλής (ερυθρό 27/11Χ-12Χ ΔΦ).
- Ως προς την εκτίμηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του ο λειτουργός θεώρησε ότι τα όσα ανέφερε ο Αιτητής αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματος του και δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι να δικαιολογούν την οποιαδήποτε ανάλυση των εν λόγω δεδομένων μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης.
Το Δικαστήριο, κατόπιν μελέτης του Διοικητικού Φακέλου διαπιστώνει ότι στα ερυθρά 37 – 35 ΔΦ παρουσιάζονται φωτογραφίες που κατέθεσε ο Αιτητής κατά την συνέντευξη του, εντούτοις δεν έχουν τύχει κάποιας αξιολόγησης από τον λειτουργό. Παρόλο που κρίνονται ορθές οι πιο πάνω διαπιστώσεις του λειτουργού όπως καταγράφονται εκτεταμένα στην έκθεση/εισήγηση, ο ισχυρισμός της συνηγόρου του Αιτητή για μη επαρκή έρευνα όλων των συναφών εγγράφων που παραδόθηκαν κατά την υποβολή αιτήματος ασύλου, ευσταθεί. Η έρευνα του λειτουργού μπορεί να ήταν ενδελεχής αλλά δεν επεκτάθηκε σε όλα τα έγγραφα που προσκομίστηκαν (Βλέπε Nicolaou v. Minister of Interior a.ο. (1974) 3 C.L.R. 189, Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 503, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 270, Motorways Ltd ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 447, Χαράλαμπος Κύπρου Χωματένος ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. Αρ. 102/09, 14/03/13 και Logicom Public Ltd v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών κ.α., Α.Ε. Αρ. 153/2009, ημερ.14/01/14) καθότι το κριτήριο για την επάρκεια και πληρότητα της έρευνας έγκειται στη συλλογή και διερεύνηση όλων των ουσιωδών στοιχείων, που παρέχουν και τη βάση για εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Ούτε έχουν επαρκώς σχολιαστεί ή/και αξιολογηθεί κατά τη συγγραφή της εισηγητικής του έκθεσης.
Σε αυτό το σημείο το Δικαστήριο, στα πλαίσια των εξουσιών του[1], προβαίνει σε αξιολόγηση των εγγράφων του Αιτητή (με βάση τη νομολογία και τα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο) τόσο σε συνάρτηση με τα ευρήματα της έκθεσης/εισήγησης του λειτουργού όσο και το περιεχόμενο/συμβατότητας τους με τις δηλώσεις του Αιτητή κατά την συνέντευξη. Λαμβάνονται, επίσης, δεόντως υπόψη (α) η συνάφειά τους με το αίτημα ασύλου, (β) η ύπαρξη του τύπου εγγράφων σύμφωνα με τις γενικές πληροφορίες της χώρας καταγωγής, (γ) ακρίβεια/λεπτομέρειες των εγγράφων, (δ) εάν αποτελούν άμεση μαρτυρία ενός ουσιώδους πραγματικού περιστατικού, (ε) τον τύπο/τυποποιημένη μορφή ως προς την αξιολόγηση της γνησιότητάς/αυθεντικότητας τους, (στ) τη φύση των εγγράφων - πρωτότυπη μορφή ή αντίγραφο, και (ζ) τον συντάκτη τους[2].
Όλες φωτογραφίες που περιέχονται στο ερυθρό 38-35 ΔΦ είναι περιορισμένης αποδεικτικής αξίας καθότι δεν ακολουθούνται με οποιαδήποτε πληροφορία, ούτε προκύπτει κατά πόσο είναι αυθεντικές. Μόνο σε δύο από τις τέσσερις φωτογραφίες απεικονίζεται μη ευδιάκριτο το πρόσωπο του Αιτητή, ενώ οι άλλες δύο περιορίζονται σε μέρος σώματος χωρίς απεικόνιση προσώπου. Συνεπώς, από μόνες τους δεν επαρκούν για να γίνει αποδεκτό το συγκεκριμένο μέρος του αφηγήματος του Αιτητή, ούτε μπορούν να στοιχειοθετήσουν ότι είχε υποστεί σωματική βλάβη εξαιτίας αυτών που έχει ισχυριστεί.
Ως εκ των ανωτέρω και μετά από την συνολική αξιολόγηση των όσων τέθηκαν ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου υπό μορφή εγγράφων και δηλώσεων του Αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης ασύλου του[3] διαπιστώνω ότι η γενική αξιοπιστία του δεν τεκμηριώνεται. Καθώς η αξιολόγηση αίτησης διεθνούς προστασίας πρέπει να βασίζεται στο σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων,[4] οι βασικές δηλώσεις του δεν θεωρούνται συνεπείς και ευλογοφανείς, και παρουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό αμφιβολίες ως προς την αληθοφάνεια των ισχυρισμών του. (Βλέπε Άρθρο 18 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, Ν.6(Ι)/2000, βλέπε επίσης Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των Αποδεικτικών Στοιχείων, Μάρτιος 2015, σελ.11[5]). Σύμφωνα, επίσης, και με την § 205 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών, ο Αιτητής θα έπρεπε:
«(i) να λέει την αλήθεια και να βοηθά τον εξεταστή με κάθε δυνατό τρόπο με την τεκμηρίωση των ισχυρισμών του με κάθε δυνατό τρόπο.
(ii) Να κάνει προσπάθεια να υποστηρίξει τα λεγόμενά του με κάθε διαθέσιμο τεκμήριο και να δώσει ικανοποιητική επεξήγηση για κάθε απουσία τεκμηρίων. Αν είναι αναγκαίο πρέπει να καταβάλει προσπάθεια να προσκομίσει επιπρόσθετα τεκμήρια.
(iii) Να παρέχει όλες τις σχετικές πληροφορίες που αφορούν τον εαυτό του και τις προγενέστερες εμπειρίες του με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για να καταστήσει ικανό τον εξεταστή να αποδείξει τους σχετικούς ισχυρισμούς. Αναμένεται ότι θα του ζητηθεί να δώσει μια συνεκτική εξήγηση όλων των λόγων που επικαλείται για υποστήριξη του αιτήματός του για προσφυγικό καθεστώς και θα πρέπει να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που θα του υποβληθούν.»
Ούτε θα μπορούσε να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας το οποίο δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντα. (Βλέπε §204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Από τα γεγονότα της περίπτωσης του σε συνάρτηση με τα στοιχεία του φακέλου και τις αιτιάσεις του δεν προκύπτει να συντρέχουν στο πρόσωπο του εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια που μπορούν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης (§37-38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Επομένως, από τα στοιχεία που τέθηκαν τόσο ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου όσο και ενώπιον του Δικαστηρίου ο Αιτητής απέτυχε να τεκμηριώσει ότι σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής, υπάρχει κίνδυνος δίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, συνεπώς, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000). Δεν έχει τεκμηριώσει με τις αιτιάσεις του ότι έχει καταδικασθεί, συλληφθεί, ή καταζητείται είτε από τις αρχές της χώρας του είτε από άλλους φορείς δίωξης (Βλέπε Άρθρα 3Α και 3Β του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000).
Ούτε η περίπτωση του Αιτητή εμπίπτει στις προϋποθέσεις παροχής σε αυτόν καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας. Ο λειτουργός εξέτασε κατά πόσο ο Αιτητής θα υπόκειτο σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής σε οποιαδήποτε τέτοια σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη ως προσδιορίζεται στο Άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000), καταλήγοντας ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υφίσταται. Ουδείς εκ των ισχυρισμών που πρόβαλε τεκμηριώνει την ύπαρξη ουσιωδών λόγων ώστε να πιστεύεται ότι ο ίδιος προσωπικά, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, θα υποβληθεί σε κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, βάσει του Άρθρου 15, εδάφια (α) και (β), της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ[6] που αντιστοιχεί στο Άρθρο 19(2), εδάφια (α) και (β), του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν. 6(Ι)/2000). Ειδικά δε ως προς το σκέλος της διακινδύνευσης λόγω βίας ασκούμενης αδιακρίτως σε καταστάσεις ένοπλης σύρραξης, ο λειτουργός σημειώνει ότι βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνεται ότι στην περιοχή του Αιτητή δεν παρατηρούνται συνθήκες ένοπλων συγκρούσεων. Σημειώνεται ότι, ο ίδιος σε κανένα στάδιο της διαδικασίας αξιολόγησης της αίτησης του ανέφερε ότι κινδυνεύει λόγω ένοπλης σύρραξης στη χώρα του, ενώ από αναθεωρημένη έρευνα του Δικαστηρίου επιβεβαιώνεται ότι παρόλο που στην περιοχή του Αιτητή λαμβάνουν χώρα κάποια περιστατικά ασφαλείας, ο αριθμός των επεισοδίων αυτών είναι χαμηλός – επομένως ο βαθμός αδιάκριτης βίας δεν φτάνει το βαθμό κατά τον οποίο να τεκμηριώνεται ότι και μόνη η παρουσία του Αιτητή στο έδαφος της περιοχής τον εκθέτει σε πραγματικό κίνδυνο βλάβης. Συγκεκριμένα, από τα στοιχεία της ιστοσελίδας ACLED εντοπίστηκαν στο σύνολο 82 περιστατικά ασφαλείας και 80 θάνατοι εκ των οποίων 26 μάχες (43 θάνατοι), 52 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (37 θάνατοι), και 4 εξεγέρσεις.[7] O πληθυσμός της πολιτείας Enugu είχε εκτιμηθεί το 2022 ότι ανερχόταν στα 4.6 εκατομμύρια[8], καθότι το 2006 η επίσημη καταγραφή πληθυσμού ανέδειξε ότι ήταν 3.2 εκατομμύρια.[9] Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του Άρθρου 12 Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023,(Ν.6(Ι)/2000), με την Κ.Δ.Π. 166/2023 ημερ.26/05/23 ορίζει την χώρα καταγωγής του Αιτητή ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, ο ίδιος δεν έχει τεκμηριώσει ότι στην χώρα του δεν είναι ασφαλής λόγω των ειδικών του περιστάσεων.
Για όλους του πιο πάνω λόγους, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται με μειωμένα €600 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση - λόγω της μη επάρκειας και/ή πληρότητας της έρευνας της αρμόδιας αρχής (σε σχέση με τις φωτογραφίες του Αιτητή που προσκομίστηκαν κατά την εξέταση της αίτησης ασύλου).
Το Δικαστήριο μετά από πραγματικό έλεγχο των περιστάσεων του Αιτητή, όπως αναλύεται ανωτέρω, καταλήγει στο ίδιο εύρημα ότι δηλαδή δεν μπορεί να του αναγνωριστεί το καθεστώς του πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας. Ως εκ τούτου η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] Άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2023, (Ν. 73(I)/2018)
[2] EASO, Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων, Μάρτιος 2015, σελ.14-15
[3] Άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 έως 2023 (Ν6(Ι)/2000)
[4] Βλέπε High Court (Ανώτερο Δικαστήριο) (Ιρλανδία), IR κατά Minister for Justice Equality & Law Reform & anor, [2009] IEHC 353, ημερομηνίας 24/07/2009, σκέψη 11, αρχή 4: «Η αξιολόγηση της αξιοπιστίας πρέπει να γίνεται με βάση την πλήρη εικόνα που διαμορφώνεται από το σύνολο των διαθέσιμων αποδεικτικών στοιχείων και πληροφοριών, κατόπιν ορθολογικής ανάλυσης και δίκαιης στάθμισής τους».
[5] «Κατά κανόνα, όσο περισσότερες λεπτομέρειες αναφέρονται και διατίθενται τόσο καλύτερη είναι η εικόνα που σχηματίζεται. Αυτό αφορά το γεγονός ότι τα γεγονότα που έχει πράγματι βιώσει κάποιος αναφέρονται με περισσότερη παραστατικότητα και αυθορμητισμό. […] Εάν η μαρτυρία του αιτούντος / της αιτούσας δεν χαρακτηρίζεται από ιδιαιτερότητα, αυτό ίσως αποτελεί ένδειξη έλλειψης αξιοπιστίας. Συνήθως, η προσωπική συνέντευξη αποτελεί τη σημαντικότερη πηγή πληροφοριών για τη συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερων λεπτομερειών και εξειδικευμένων πληροφοριών και εξαρτάται πολύ από τις δεξιότητες λήψης συνέντευξης του χειριστή (δημιουργία καλής ατμόσφαιρας, ορθές τεχνικές συνέντευξης, βασικές γνώσεις για την υπόθεση) ώστε να εκμαιεύσει τις ουσιώδεις λεπτομέρειες.»
[6] του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας
[7] ACLED dashboard, Nigeria, Enugu, 19/01/2023-19/01/2024, https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard
[8] City Population, Enugu, https://citypopulation.de/en/nigeria/admin/NGA014__enugu/ ημερ. πρόσβασης 25/01/2024,
[9] Britannica, Enugu State, Nigeria,https://www.britannica.com/place/Enugu-state-Nigeria, ημερ. πρόσβασης 25/01/2024