ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
1 Φεβρουαρίου, 2024
[Ε. ΡΗΓΑ, ΔΙΚΑΣΤΗΣ Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
S.O.,
από Μπουρκίνα Φάσο
Αιτητής
-και-
Κυπριακής Δημοκρατίας,
μέσω Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η Αίτηση
Δικηγόρος για Αιτητή: Αλ. Κιρακόζοβα (κα) για Νατ. Χαραλαμπίδου (κα)
Η παρουσία των Καθ' ων η αίτηση δεν κρίθηκε απαραίτητη και συνεπώς δεν κλήθηκαν να παραστούν στη διαδικασία.[1]
Αιτητής παρών
(Ραφαήλ Ευαγγέλου (κος) Διερμηνέας, για διερμηνεία από την γαλλική στην ελληνική γλώσσα και αντίστροφα)
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ε. ΡΗΓΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Αντικείμενο της υπό κρίση προσφυγής αποτελεί η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερ. 09.02.2023, με την οποίαν απορρίφθηκε η μεταγενέστερη αίτηση του Αιτητή για διεθνή προστασία , καθώς αυτή κρίθηκε ως απαράδεκτη δυνάμει των άρθρων 16Δ(3)(δ) και 12Βτετράκις(2)(δ) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν. 6(Ι)/2000, ως έχει τροποποιηθεί (στο εξής αναφερόμενος ως «o περί Προσφύγων Νόμος»).
Η παρούσα εμπίπτει στις πρόνοιες του εδαφίου (ε) του άρθρου 3 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 (3/2019), ως αυτοί έχουν προσφάτως τροποποιηθεί[2] και συνεπώς η υπόθεση ορίστηκε απευθείας για Ακρόαση από το Πρωτοκολλητείο. Σχετικό Υπόμνημα ως προβλέπεται από το εδάφιο (ε) του άρθρου 3, καταχωρίστηκε από τους Καθ' ων η αίτηση, συνοδευόμενο και από τον σχετικό διοικητικό φάκελο (στο εξής αναφερόμενος ως «ο δ.φ.» ή «ο διοικητικός φάκελος»). Το Δικαστήριο, έχοντας διακριτική ευχέρεια δυνάμει της πρώτης επιφύλαξης του εδαφίου (ε) του άρθρου 3, δεν έκρινε σκόπιμη την παρουσία των Καθ' ων η αίτηση και η διαδικασία διεξήχθη με μόνη την παρουσία του Αιτητή και της συνηγόρου αυτού.
Τα γεγονότα της υπόθεσης ως προκύπτουν από τον διοικητικό φάκελο έχουν ως ακολούθως:
Ο Αιτητής κατάγεται από την Μπουρκίνα Φάσο και στις 30.07.2016 εισήλθε στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, υποβάλλοντας αίτηση ασύλου στις 01.08.2016. Στα πλαίσια της αίτησης αυτής προσήλθε στις 22.09.2016 σε συνέντευξη με αρμόδια λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου προς την επί της ουσίας εξέταση της αίτησής του και στις 07.09.2017 εκδόθηκε απορριπτική απόφαση των Καθ’ ων η αίτηση την οποίαν ο Αιτητής προσέβαλε με διοικητική προσφυγή ενώπιόν της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, η οποία ωστόσο απορρίφθηκε στις 17.07.2020. Την απόφαση αυτή αμφισβήτησε ο Αιτητής μέσω προσφυγής την οποία καταχώρισε στο παρόν Δικαστήριο, η οποία αφού εξετάστηκε επί της ουσίας της, απορρίφθηκε στις 27.09.2022 με έξοδα €1000 εναντίον του. Ακολούθως ο Αιτητής καταχώρισε στις 25.10.2022 την υπό κρίση μεταγενέστερη αίτηση, η οποία αφού εξετάστηκε από τον αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, υποβλήθηκε Εισηγητική Έκθεση ημερ. 02.11.2022 προς απόρριψη της μεταγενέστερης αίτησης ως απαράδεκτης. Στις 09.02.2023 ο εξουσιοδοτημένος να ασκεί καθήκοντα Προϊσταμένου αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ενέκρινε την εισήγηση αποφασίζοντας την απόρριψη της μεταγενέστερης αίτησης του Αιτητή, απόφαση την οποία και προσβάλλει ο Αιτητής μέσω της υπό εξέταση προσφυγής.
Με την προσφυγή του ο Αιτητής, διά της συνηγόρου του επιζητά απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος η προσβαλλόμενη απόφαση. Με δεύτερο αιτητικό (υπό Β) ο Αιτητής επιζητά περαιτέρω την έκδοση νέας εκτελεστής απόφασης από το Σεβαστό Δικαστήριο επί της ουσίας του αιτήματος του Αιτητή για διεθνή προστασία, η οποία να αντικαθιστά την προσβαλλόμενη απόφαση.
Περαιτέρω, με το εναρκτήριο δικόγραφο του ο Αιτητής προωθεί πλείονες λόγους ακυρώσεως τους οποίους ωστόσο δεν προώθησε, τουλάχιστον όχι στο σύνολο τους, κατά το στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας. Κατά αυτό δε το στάδιο, ο Αιτητής προώθησε την θέση ότι δεν έγινε δέουσα έρευνα αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας της χώρας καταγωγής του επικαλούμενος ότι κατάγεται από μη ασφαλή χώρα. Περαιτέρω, δεν εξετάστηκε ο ισχυρισμός του ότι απειλείται από το θείο του. Αναφορικά με τα έξοδα της προηγούμενης διαδικασίας, τα οποία δεν έχουν καταβληθεί, η συνήγορος του Αιτητή ανέφερε πως δε γνωρίζει για ποιον λόγο δεν έχουν εξοφληθεί ενώ ο ίδιος ο Αιτητής ανέφερε πως δεν είχε ενημερωθεί σχετικά από τον προηγούμενο δικηγόρο του. Τέλος πρόσθεσε, ότι ζει και εργάζεται στην Κύπρο για 8 χρόνια.
Επί του Κανονισμού 4 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019, 3/2019.
Αρχινώντας από το τελευταίο αυτό ζήτημα, επισημαίνεται ότι το Δικαστήριο, κατά τις πρόνοιες του Κανονισμού 4 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019, 3/2019, ως έχουν προσφάτως τροποποιηθεί, δύναται να εξετάζει κατά πόσο ο αιτητής έχει συμμορφωθεί με προηγούμενη διαταγή του παρόντος Δικαστηρίου ως προς τα έξοδα δικαστικής διαδικασίας. Προς τούτο, ο αιτητής υποχρεούται να καταχωρίσει, ταυτόχρονα με την καταχώριση της προσφυγής του, απόδειξη εξόφλησης προηγούμενων εξόδων δικαστικής διαδικασίας και σε αντίθετη περίπτωση η προσφυγή του δύναται να απορριφθεί. Διευθετήθηκε, έτσι, η δικονομική πτυχή της παράλειψης προσκόμισης ενός τέτοιου αποδεικτικού εγγράφου, δίδοντας διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο τούτο, στην απουσία απόδειξης εξόφλησης προηγούμενων εξόδων δικαστικής διαδικασίας, να απορρίψει την προσφυγή για το λόγο τούτο.
Εν προκειμένω ο Αιτητής δεν έχει προσκομίσει τέτοια εξοφλητική απόδειξη και κυρίως δεν κατέβαλε τη δέουσα επιμέλεια συμμόρφωσης με την πρόνοια αυτή του Κανονισμού, καταγράφοντας και επεξηγώντας στα πλαίσια της προσφυγής του, τους λόγους της μη εξόφλησης των εξόδων αυτών. Χαρακτηριστικό είναι περαιτέρω το γεγονός ότι, ο Αιτητής, εκπροσωπούμενος μάλιστα και δια συνηγόρου, παρέλειψε να καταγράψει τα ουσιώδη γεγονότα της υπόθεσης του, αφού ουδεμία μνεία γίνεται στα πλαίσια του δικογράφου της προσφυγής, περί της καταχώρισης προγενέστερης προσφυγής στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας, την απόρριψη αυτής και την επιδίκαση εναντίον του δικαστικών εξόδων. Επισημαίνεται ότι ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι τα έξοδα αυτά δεν έχουν εξοφληθεί καθώς, ο προηγούμενος συνήγορος του παρέλειψε να τον ενημερώσει σχετικά με αυτά, δεν έχει καταγραφεί στο δικόγραφο της προσφυγής του.
Με προβλημάτισε συνεπώς ο τρόπος άσκησης της διακριτικής ευχέρειας που παρέχει στο Δικαστήριο τούτο ο προαναφερόμενος διαδικαστικός κανονισμός. Η υιοθέτηση μετρήσιμων κριτηρίων για το έργο αυτό του Δικαστηρίου αποσπασματικά και χωρίς την αξιολόγηση των δεδομένων έκαστης υπόθεσης είναι, κατά την κρίση μου, μία λανθασμένη προσέγγιση. Οδηγός για την άσκηση της διακριτικής αυτής ευχέρειας του Δικαστηρίου, δεν μπορεί παρά να είναι τα ίδια τα γεγονότα έκαστης υπόθεσης και της όλης συμπεριφοράς του αιτητή ο οποίος προωθεί διαβήματα για την αναγνώριση του ως πρόσφυγα, συνυφασμένη η συμπεριφορά αυτή με το καλόπιστο της προώθησης της αίτησης του για άσυλο. Το Δικαστήριο, λειτουργώντας τη δικαστική διαίσθηση και κρίση του αντιμετωπίζει την κάθε περίπτωση αναλόγως. Η δική μου προσέγγιση έχει σαν βάση την αρχή πως οι διαδικαστικοί κανονισμοί γίνονται για να ρυθμίζουν τη διαδικασία διάγνωσης της υπόθεσης, και όχι να την παρελκύουν, εμποδίζουν ή εξαλείφουν. Από την άλλη μεριά όμως αναμένεται σεβασμός στη δικαστική διαδικασία, προσοχή και επιμέλεια στους τύπους λειτουργίας της. Ανευθυνότητα, προχειρότητα και ανεπάρκεια θα έχουν και το ανάλογο δυσμενές τίμημα[3].
Ο Αιτητής, εκπροσωπούμενος μάλιστα και δια συνηγόρου όφειλε να καταβάλει τη δέουσα επιμέλεια συμμόρφωσης με τις πρόνοιες του Κανονισμού. Άλλωστε η σαφής πρόνοια του ιδίου περί της δυνατότητας του Δικαστηρίου να απορρίψει την προσφυγή σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με αυτόν, είναι ενδεικτική της σοβαρότητας με την οποία πρέπει να αντικρίζεται το ζήτημα αυτό, το οποίο σχετίζεται ιδιαιτέρως και με την καταχρηστικότητα προώθησης τέτοιας φύσεως προσφυγών. Αποφασίζοντας ο Αιτητής να καταχωρίσει την προσφυγή του χωρίς την προσπάθεια έστω συμμόρφωσης με τις πρόνοιες του κανονισμού, καταγράφοντας με ειλικρίνεια τα γεγονότα της υπόθεσης της και επεξηγώντας τους λόγους που δεν συμμορφώθηκε με προηγούμενη διαταγή εξόδων, έθεσε ο ίδιος τον εαυτό του σε δυσμενή θέση, αποδεχόμενος ακόμα και την εις βάρος του άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, για απόρριψη της προσφυγής του.
Ο Αιτητής είχε καταχωρίσει προγενέστερη προσφυγή η απόρριψη της οποίας επέφερε δικαστική διαταγή για έξοδα εναντίον του (€1000 συγκεκριμένα), ο ίδιος ήταν μέρος της διαδικασίας αυτής δια συνηγόρου και τεκμαίρεται ότι έλαβε γνώση του περιεχομένου της απόφασης και του διατακτικού αυτής για τα έξοδα, εφόσον δεν έχει προσκομιστεί κατάλληλη ενώπιόν μου μαρτυρία που να δεικνύει το αντίθετο. Ασφαλώς ο Αιτητής όφειλε να καταβάλει τη δέουσα επιμέλεια για διευθέτηση των εξόδων αυτών, πολλώ δε μάλλον όταν δια του διαδικαστικού κανονισμού, τίθεται ως προϋπόθεση η εξόφληση των εξόδων αυτών. Επισημαίνω εν προκειμένω την υποχρέωση που φέρουν οι Δικηγόροι, αναφορικά με την άσκηση από αυτούς του λειτουργήματος τους σύμφωνα με τον Νόμο, τόσο έναντι του Δικαστηρίου ως συλλειτουργοί της δικαιοσύνης, όσο και έναντι του εντολέα τους, αιτητή. Οφείλουν λοιπόν να φέρουν εις γνώση των διαδίκων που εκπροσωπούν, όλων των παραμέτρων δυνάμενων να επηρεάσουν την πορεία της υπόθεσης τους. Μία τέτοια παράμετρος είναι, σε ότι αφορά υποθέσεις ως και η υπό κρίση, και το θέμα των εξόδων.
Έχω την άποψη λοιπόν ότι η συμπεριφορά αυτή του Αιτητή, ως ανωτέρω έχει περιγραφεί είναι ένας σοβαρός, εις βάρος του Αιτητή, αρνητικός παράγοντας που το Δικαστήριο οφείλει να αξιολογήσει στο πλαίσιο του όλου ιστορικού της υπόθεσης του. Για τον λόγο τούτο, προχωρώ με την εξέταση και της ουσίας της υπόθεσης.
Επί της ουσίας της υπόθεσης
Εξετάζοντας την ουσία της υπόθεσης σε συνάρτηση και με τον λόγο ακυρώσεως περί έλλειψης δέουσας έρευνας τον οποίον ο Αιτητής προώθησε κατά την ακροαματική διαδικασία, παρατηρώ τα ακόλουθα:
Επισημαίνεται ότι αυτό που εν προκειμένω εξετάζεται είναι η απόφαση των Καθ’ ων η αίτηση για απόρριψη της μεταγενέστερης αίτησης του Αιτητή για διεθνή προστασία, εκδιδόμενη δυνάμει της παραγράφου (δ) του εδαφίου (2) του άρθρου 12Βτετράκις του περί Προσφύγων Νόμου, η οποία διαβάζεται σε συνάρτηση με τα όσα διαλαμβάνονται στο άρθρο 16Δ(3)(α) και (β). Σύμφωνα με τις παραγράφους 2 έως 4 του άρθρου 40 της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ[4], διατάξεις οι οποίες μεταφέρονται στο ημεδαπό δίκαιο με το άρθρο 12Βτετράκις του περί Προσφύγων Νόμου, καθώς και της σχετικής επί του θέματος νομολογίας, η εξέταση των μεταγενέστερων αιτήσεων διενεργείται σε δύο στάδια. Το πρώτο στάδιο, προκαταρκτικής φύσεως, έχει ως αντικείμενο τον έλεγχο του παραδεκτού των αιτήσεων αυτών, ενώ το δεύτερο στάδιο αφορά την επί της ουσίας εξέταση των εν λόγω αιτήσεων[5]. Ειδικότερα, το άρθρο 12Βτετράκις (2)(δ) παρέχει τη δυνατότητα στην Υπηρεσία Ασύλου να θεωρήσει αίτηση ως απαράδεκτη μόνον εάν η αίτηση είναι μεταγενέστερη αίτηση στο πλαίσιο της οποίας δεν υποβλήθηκαν από τον αιτητή ή δεν προέκυψαν νέα στοιχεία ή πορίσματα σχετικά με την εξέταση του κατά πόσο ο αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ως δικαιούχος διεθνούς προστασίας.
Το άρθρο 12Βτετράκις (2)(δ) συμπληρώνεται από τις πρόνοιες του άρθρου 16Δ. Ειδικότερα, το πρώτο αυτό στάδιο του παραδεκτού συνεχίζεται σε περαιτέρω στάδια, καθένα από τα οποία οδηγεί στην εξακρίβωση των διαφορετικών προϋποθέσεων παραδεκτού, ως αυτές παρατίθενται στα εδάφια (3) (α) και (β) του άρθρου 16Δ του περί Προσφύγων Νόμου τα οποία διαλαμβάνουν τα ακόλουθα (- έμφαση και υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):
«16Δ(3)(α) Κατά τη λήψη απόφασης σχετικά με το παραδεκτό της αίτησης σύμφωνα με την παράγραφο (δ) του εδαφίου (2) του άρθρου 12Βτετράκις, ο Προϊστάμενος προβαίνει σε προκαταρτική εξέταση προκειμένου να διαπιστώσει κατά πόσο προέκυψαν ή υποβλήθηκαν από τον αιτητή νέα στοιχεία ή πορίσματα τα οποία ο Προϊστάμενος δεν έλαβε υπόψη κατά την έκδοση της εκδοθείσας απόφασής του, σχετικά με την εξέταση του κατά πόσο ο αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τον χαρακτηρισμό του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας:
Νοείται ότι, σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος διαπιστώσει ότι ο αιτητής δεν έχει προσκομίσει νέα στοιχεία ή πορίσματα, η μεταγενέστερη αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη, με βάση την αρχή του δεδικασμένου, χωρίς να πραγματοποιηθεί συνέντευξη.
(i) Τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης στον αιτητή διεθνούς προστασίας∙ και
(ii) ικανοποιείται πως ο αιτητής, άνευ δικής του υπαιτιότητας, αδυνατούσε να υποβάλει τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα κατά την προηγούμενη διαδικασία και ιδίως μέσω της προσφυγής στο Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος».
Οι προϋποθέσεις λοιπόν του παραδεκτού μίας μεταγενέστερης αίτησης, ως αυτές έχουν καθοριστεί νομοθετικά και ερμηνευθεί νομολογιακά από το ΔΕΕ αλλά και από τα εθνικά μας Δικαστήρια, διαμορφώνονται ως ακολούθως:
Πρώτον, διαπιστώνεται, μέσω προκαταρτικής εξέτασης, κατά πόσο προέκυψαν ή υποβλήθηκαν από τον αιτητή νέα στοιχεία ή πορίσματα τα οποία ο Προϊστάμενος δεν έλαβε υπόψη κατά την έκδοση της απόφασής του (επί της αρχικής αίτησης ασύλου), σχετικά με την εξέταση του κατά πόσο ο αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τον χαρακτηρισμό του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας.
Η εξέταση του παραδεκτού της μεταγενέστερης αίτησης συνεχίζεται, μόνον όταν πράγματι υφίστανται τέτοια νέα στοιχεία ή πορίσματα σε σχέση με την αρχική αίτηση για διεθνή προστασία, προκειμένου να εξακριβωθεί κατά δεύτερον: (α) αν τα νέα αυτά στοιχεία και πορίσματα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χαρακτηρισμού του αιτούντος ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας και (β) εάν ο συγκεκριμένος αιτών, χωρίς υπαιτιότητά του, δεν μπόρεσε να επικαλεσθεί τα εν λόγω νέα στοιχεία ή πορίσματα κατά την προηγούμενη διαδικασία.
Οι δύο αυτές προϋποθέσεις παραδεκτού, μολονότι πρέπει αμφότερες να πληρούνται για να συνεχιστεί η εξέταση της μεταγενέστερης αίτησης, εντούτοις είναι διακριτές και δεν πρέπει να συγχέονται. Οι πιο πάνω προϋποθέσεις θα πρέπει να συντρέχουν σωρευτικώς[6].
Σκοπός λοιπόν της προκαταρκτικής έρευνας η οποία κατέληξε στην προσβαλλόμενη απόφαση, είναι ο έλεγχος του κατά πόσο πληρούνται οι ως άνω εκ της νομοθεσίας τιθέμενες προϋποθέσεις, οι οποίες θα δικαιολογούσαν περαιτέρω εξέταση της απορριφθείσας αιτήσεως ασύλου και όχι η εις βάθος επί της ουσίας έρευνα των νέων ισχυρισμών ωσάν να επρόκειτο για πρώτη αίτηση ασύλου. Αυτή είναι άλλωστε και η σκοπιμότητα των διατάξεων του αρ. 40 (2), (3) και (4) της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ ως αυτές έχουν ερμηνευθεί στην απόφαση του ΔΕΕ της 9ης Σεπτεμβρίου 2021 στην υπόθεση C-18/20, XY κατά Bundesamt für Fremdenwesen und Asyl, ECLI:EU:C:2021:710 (στο εξής αναφερόμενη ως η «ΧΥ»).
Ενόψει των πιο πάνω, καθίσταται σαφές ότι στις περιπτώσεις όπου δεν υφίσταται ουσιαστική κρίση επί της βασιμότητας της αίτησης ασύλου αλλά κρίση επί του παραδεκτού της μεταγενέστερης αίτησης για διεθνή προστασία, όπως εν προκειμένω, το Δικαστήριο καλείται να εξετάσει μόνο κατά πόσον ορθώς η αρμόδια αρχή έκρινε ως απαράδεκτο το αίτημα του Αιτητή για επανεξέταση της υπόθεσής του.
Λόγω ακριβώς της περιορισμένης αυτής εξουσίας του Δικαστηρίου αναφορικά με μεταγενέστερη αίτηση η οποία απορρίφθηκε από το στάδιο του παραδεκτού, χωρίς ουσιαστική κρίση επί της βασιμότητας της αίτησης αυτής, το Δικαστήριο αυτό δεν έχει εξουσία να εκδώσει απόφαση επί της βασιμότητας της αίτησης, κρίνοντας δηλαδή το κατά πόσο ο Αιτητής δικαιούται διεθνούς προστασίας ή καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας. Ως εκ τούτου, το δεύτερο αιτητικό (υπό Β) της προσφυγής του Αιτητή με το οποίο επιζητά περαιτέρω την έκδοση νέας εκτελεστής απόφασης από το Σεβαστό Δικαστήριο επί της ουσίας του αιτήματος του Αιτητή για διεθνή προστασία, η οποία να αντικαθιστά την προσβαλλόμενη απόφαση, δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου και απορρίπτεται.
Προχωρώντας τώρα στην μελέτη των ενώπιόν μου δεδομένων, διαπιστώνω ότι κατά την υποβολή της μεταγενέστερης αίτησης ο Αιτητής δήλωσε ότι αντιμετωπίζει κληρονομικά προβλήματα με την οικογένειά του και ότι κινδυνεύει η ζωή του από το θείο του (βλ. ερυθρό 81 – σημείο 7 και η μετάφραση στο ερυθρό 84 του δ.φ.).
Κατά την αξιολόγηση της μεταγενέστερης αίτησής του, οι Καθ' ων η αίτηση, εξετάζοντας κατά το πρώτο στάδιο, το παραδεκτό αυτής έκριναν, ως προκύπτει από την Έκθεση-Εισήγηση του λειτουργού ασύλου (βλ. ερυθρά 84-88 του δ.φ.) ότι τα στοιχεία που υπέβαλε ο Αιτητής δεν αποτελούν νέα στοιχεία τα οποία να αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης διεθνούς προστασίας. Σημειώνουν περαιτέρω, ότι ο Αιτητής επανέλαβε τους ισχυρισμούς τους οποίους είχε προβάλει κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ήτοι ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω κληρονομικής διαμάχης με το θείο του για την κληρονομιά των γονέων του μετά τον θάνατο των τελευταίων, καθώς και επειδή φοβάται πως ο θείος του μπορεί να τον βλάψει. Οι ισχυρισμοί αυτοί εξετάστηκαν και απορρίφθηκαν στα πλαίσια αξιολόγησης της προγενέστερης αίτησης του Αιτητή.
Επομένως, οι Καθ’ ων η αίτηση καταλήγουν ότι οι προβαλλόμενοι λόγοι δεν αποτελούν νέα στοιχεία και ότι από τα στοιχεία που υποβλήθηκαν, δεν υπάρχουν ενδείξεις, ότι, σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στη Μπουρκίνα Φάσο και συγκεκριμένα στην πόλη Bobo Dioulasso, θα διατρέχει κίνδυνο να υποβληθεί σε βασανιστήρια ή σε απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία κατά παράβαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και/ή της αρχής της μη επαναπροώθησης παραπέμποντας στο ερυθρό 65 του δ.φ.. Από μελέτη του ερυθρού 65, προκύπτει ότι αυτό αποτελεί απόσπασμα της απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας ημερ. 27.09.2022[7] με την οποίαν απορρίφθηκε η αίτηση ασύλου του Αιτητή, όπου το Δικαστήριο παρέθεσε στοιχεία από εξωτερικές πηγές ως προς την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής και περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή. Κατόπιν τούτου, η αίτηση του Αιτητή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη και εκδόθηκε απόφαση επιστροφής στις 09.02.2023.
Εξετάζοντας τα στοιχεία που έχω ενώπιον μου, διαφαίνεται ότι οι Καθ' ων η Αίτηση εξέτασαν τα όσα ο Αιτητής έθεσε με τη μεταγενέστερη αίτησή του και κατά το προκαταρκτικό στάδιο εξέτασης αυτής, έκριναν ότι δεν πληρείτο καμία εκ των δύο προϋποθέσεων που τίθενται στο άρθρο 16Δ(3)(β)[8] για να προβούν σε ουσιαστική εξέταση των νέων στοιχείων. Ως ορθά κατέληξαν οι Καθ’ ων η αίτηση, με τη μεταγενέστερη του αίτηση, ο Αιτητής δεν προέβαλε νέους ισχυρισμούς αλλά επανέλαβε τις ίδιες θέσεις τις οποίες προέβαλε κατά την αρχική αίτηση ασύλου, ήτοι ισχυρισμούς περί κινδύνου της ζωής του από το θείο του λόγω της περιουσίας της οικογένειάς του. Οι ισχυρισμοί του αυτοί εξετάστηκαν επί της ουσίας τους τόσο κατά τη διοικητική διαδικασία όσο και κατά τη δικαστική διαδικασία και απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι.
Επισημαίνεται ότι απορρίπτοντας την μεταγενέστερη αίτησή του, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν περαιτέρω, παραπέμποντας στις πηγές πληροφόρησης στις οποίες ανέτρεξε το Δικαστήριο κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασής του ημερ. 27.09.2022, ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στη Μπουρκίνα Φάσο και συγκεκριμένα στην πόλη Bobo Dioulasso, θα διατρέχει κίνδυνο να υποβληθεί σε βασανιστήρια ή σε απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία κατά παράβαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και/ή της αρχής της μη επαναπροώθησης.
Λαμβάνοντας υπόψη τη χρονική απόσταση από την έκδοση της απόφασης ημερ. 27.09.2022 και λαμβάνοντας ιδιαιτέρως υπόψη ότι η χώρα καταγωγής του Αιτητή, Μπουρκίνα Φάσο, δεν εμπίπτει στις χώρες που έχουν χαρακτηριστεί ως ασφαλείς χώρες ιθαγένειας[9] κρίνεται δέον, για λόγους πληρότητας της απόφασης αλλά και προς διασφάλιση ότι δεν υφίσταται κίνδυνος παραβίασης της αρχής της μη επαναπροώθησης, να εξεταστεί η κατάσταση ασφαλείας με βάση τις πρόσφατες πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής του Αιτητή.
Από έρευνα συνεπώς σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης για την γενική κατάσταση ασφαλείας της περιοχής συνήθους διαμονής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του προέκυψαν τα κάτωθι:
· Την 30.09.2022 έλαβε χώρα στρατιωτικό πραξικόπημα στη Μπουρκίνα Φάσο, το δεύτερο μέσα στο έτος 2022, μετά από εκείνο το οποίο είχε λάβει χώρα στις 23.01.2022 ανατρέποντας τον Πρόεδρο Roch Marc Christian Kaboré[10].
· H ετήσια έκθεση του οργανισμού Human Rights Watch (HRW), η οποία δημοσιεύτηκε στις 11.01.2024 και είναι διαθέσιμη μέσω της ιστοσελίδας ecoi.net, καταγράφει ότι το έτος 2023, στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, ήτοι στη Μπουρκίνα Φάσο, η βία κλιμακώθηκε με θανατηφόρες επιθέσεις ισλαμιστικών ένοπλων δυνάμεων κατά αμάχων και καταχρήσεις από πλευράς των στρατιωτικών δυνάμεων και των φυλοκυβερνητικών πολιτοφυλακών. Κατά τη διάρκεια του έτους, οι αυξανόμενες συγκρούσεις προκάλεσαν το θάνατο 7.600 ανθρώπων σε περισσότερα από 2.000 περιστατικά και οδήγησαν στον εκτοπισμό πληθώρας αμάχων προς τα αστικά κέντρα. Η Al-Qaeda-linked Jama’at Nasr al-Islam wal Muslim (JNIM) και η Islamic State in the Greater Sahara (ISGS) πραγματοποίησαν αρκετές επιθέσεις και ενόσω διήρκησαν αυτές, σκότωσαν εκατοντάδες άμαχους σε όλη τη χώρα. Οι φιλοκυβερνητικές πολιτοφυλακές - συμπεριλαμβάνονταν οι στρατιώτες και οι εθελοντές για την υπεράσπιση της πατρίδας (γνωστοί ως VDPs) - κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων κατά των εξεγέρσεων, σκότωσαν παράνομα ή εξαφάνισαν βίαια αρκετούς ανθρώπους. Στις 20 Απριλίου, στρατιώτες μετέβησαν στο χωριό Karma (συμπεριλαμβανομένων των περιχώρων) και εκτέλεσαν με συνοπτικές διαδικασίες 156 άμαχους, έκαψαν σπίτια και λεηλάτησαν περιουσίες. Στις 8 Ιουλίου, στρατιώτες σταμάτησαν φορτηγό που μετέφερε 11 ανθρώπους, οι οποίοι είχαν μόλις διαφύγει από το χωριό τους το Bekuy της επαρχίας Tuy στη διοικητική περιφέρεια Hauts-Bassins, ζητώντας από αυτούς να τους ακολουθήσουν. Τα πτώματα και των 11 βρέθηκαν την ίδια μέρα λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Bekuy[11].
· Οι κεντρικές πολιτείες του Sahel, η Μπουρκίνα Φάσο, το Μάλι και ο Νίγηρας - όλες τώρα κυβερνώνται από στρατιωτικές χούντες - καταποντίζονται σε μια δεκαετία περιφερειακή εξέγερση των τζιχαντιστών που οδηγείται από το Σαχελιανό παράρτημα της Αλ Κάιντα Τζαμάατ Νουσράτ αλ-Ισλάμ ουαλ-Μουσλιμίν (JNIM) και το Ισλαμικό Κράτος στην επαρχία Sahel (IS Sahel). Τα δεδομένα της ACLED καταδεικνύουν την επιδείνωση της κατάστασης ασφαλείας στο κεντρικό Sahel καθώς η περιοχή σημείωσε άλλο ένα έτος ρεκόρ βίας. Το 2023, ο αριθμός των ανθρώπων που σκοτώθηκαν από πράξεις πολιτικής βίας διπλασιάστηκε στη Μπουρκίνα Φάσο, καταλαμβάνοντας τον υψηλότερο αριθμό μετά τη Νιγηρία στη Δυτική Αφρική. Στο κέντρο του Sahel, τα θύματα συγκρούσεων από πολιτική βία αυξήθηκαν κατά 38% και οι θάνατοι αμάχων κατά πάνω από 18%. Το Μάλι και η Μπουρκίνα Φάσο, που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση, κατηγοριοποιούνται ως υψηλά επίπεδα βίας στην τελευταία ενημέρωση του Δείκτη Συγκρούσεων ACLED. Τα υψηλά επίπεδα βίας και στις τρεις κεντρικές πολιτείες του Sahel είναι πιθανό να συνεχιστούν το 2024, καθώς οι προσπάθειες κατά της εξέγερσης κλιμακώνονται για την αντιμετώπιση των ολοένα και πιο επιθετικών τακτικών της εξέγερσης[12].
· Η ασφάλεια έχει επιδεινωθεί δραματικά στη Μπουρκίνα Φάσο μετά τα πραξικοπήματα. Ο αριθμός των βίαιων γεγονότων που εμπλέκονται μαχητές ισλαμιστές είναι διπλάσιος από το 2022 και τριπλασιάζεται ο αριθμός των θανάτων (με εκτιμώμενους 5.000 νεκρούς στη Μπουρκίνα Φάσο το 2023). Η αστάθεια έχει προκαλέσει τον εκτοπισμό περισσότερων από 2,1 εκατομμυρίων Μπουρκινάμπε (περίπου το 10 τοις εκατό του πληθυσμού)[13].
· Η Μπουρκίνα Φάσο αντιμετώπισε μια σοβαρή κλιμάκωση της θανατηφόρας βίας το 2023, με περισσότερους από 8.000 ανθρώπους να σκοτώνονται, καθώς η χώρα αντιμετώπιζε μια σχεδόν πανεθνική σύγκρουση διαστάσεων εμφυλίου πολέμου. Παρά τις προσπάθειες του στρατού, που εξαπέλυσε πολλές χερσαίες επιθέσεις που υποστηρίζονται από τη χρήση μη επανδρωμένων drones και ελικοπτέρων, δεν κατάφερε να χαλιναγωγήσει τους μαχητές και υπέστη αποτυχίες σε πολλές περιοχές. Μαζικές θηριωδίες, που αποδίδονται ποικιλοτρόπως σε δυνάμεις ασφαλείας, μαχητές και πολιτοφυλακές αυτοάμυνας, όπως οι Εθελοντές για την υπεράσπιση της πατρίδας (VDP), συνεχίστηκαν σε τακτική συχνότητα. Το Τζίμπο, η πρωτεύουσα της βόρειας επαρχίας Σουμ, ήταν ο τόπος σφοδρών μαχών μεταξύ του JNIM και των στρατιωτικών δυνάμεων που υποστηρίζονταν από το VDP και έδρα σφαγών αμάχων. Στη συνέχεια, η εξουσία συχνά μετατοπιζόταν μεταξύ αυτών των ανταγωνιστικών δυνάμεων. Κατά τη διάρκεια του έτους, η δυναμική εναλλάσσονταν μεταξύ κλιμακωμένων στρατιωτικών επιχειρήσεων και επιχειρήσεων VDP και ανανεωμένων επιθέσεων από το JNIM και το IS Sahel[14].
· Η Μπουρκίνα Φάσο κατατάσσεται 17η στη λίστα με τις πιο βίαιες χώρες παγκοσμίως σύμφωνα με τον δείκτη συγκρούσεων ο οποίος υιοθετείται από τη βάση δεδομένων του ACLED και το επίπεδο βίας χαρακτηρίζεται ως υψηλό (high) και αποτελεί περιοχή διαρκούς ανησυχίας (consistently concerning)[15].
· Συγκεκριμένα, αναφορικά με τη διοικητική περιφέρεια Hauts-Bassins, όπου βρίσκεται η πόλη Bobo Dioulasso, τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, στη βάση δεδομένων Armed Conflicts Location & Events Data Project (ACLED) την περίοδο 26.01.2023 έως 26.01.2024 στην εν λόγω διοικητική περιφέρεια καταγράφηκαν συνολικά 93 περιστατικά ασφαλείας τα οποία επέφεραν 383 απώλειες ανθρώπινων ζωών. Από τα πιο πάνω περιστατικά τα 34 συνίστατο σε μάχες (με 214 απώλειες ανθρώπινων ζωών), τα 32 σε βία κατά αμάχων πολιτών (με 152 απώλειες ανθρώπινων ζωών), τα 6 σε εκρήξεις/ εξ αποστάσεως ασκηθείσα βία (με 17 απώλειες ανθρώπινων ζωών), τα 5 σε εξεγέρσεις (με καμία απώλεια ανθρώπινης ζωής) και τα 13 σε διαμαρτυρίες (με καμία απώλεια ανθρώπινης ζωής)[16]. Σημειωτέον δε, ότι ο πληθυσμός της διοικητικής περιφέρειας Hauts Bassins σύμφωνα με την τελευταία επίσημη καταμέτρηση το 2024 ανέρχεται σε 2.572.566[17].
· Στην πόλη καταγωγής του Αιτητή, Bobo Dioulasso σύμφωνα με τα στοιχεία τα οποία αντλήθηκαν από την ίδια βάση δεδομένων, σημειώθηκαν 10 περιστατικά ασφαλείας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 70 απώλειες ζωών. Εξ αυτών το ένα κωδικοποιήθηκε ως μάχη, 2 κωδικοποιήθηκαν ως βία κατά πολιτών και 7 ως διαμαρτυρίες[18]. Ο πληθυσμός της Bobo Dioulasso ανερχόταν στα 984,603 άτομα σύμφωνα με την απογραφή του έτους 2019[19].
Τα περιστατικά βίας κατά άμαχου πληθυσμού, ως αυτά προκύπτουν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, έχουν ως κάτωθι:
· Στις 15 Ιουνίου 2023, μια ομάδα στρατιωτών εισέβαλε στη συνοικία Diarradougou του Bobo-Dioulasso (Bobo-Dioulasso, Houet) και ξυλοκόπησε αρκετούς κατοίκους. Ένας κάτοικος σκοτώθηκε (ένας νεαρός φοιτητής) και αρκετοί άλλοι τραυματίστηκαν. Σύμφωνα με δελτίο τύπου του στρατού, η επιδρομή πραγματοποιήθηκε ως απάντηση σε επίθεση σε στρατιώτη στη Diarradougou την προηγούμενη ημέρα. Οι στρατιωτικές αρχές ζήτησαν συγγνώμη από τον πληθυσμό και ανακοίνωσαν την έναρξη δικαστικής έρευνας.
· Στις 5 Ιουλίου 2023, ένας πολίτης πυροβολήθηκε θανάσιμα κατά τη διάρκεια «προειδοποιητικών πυροβολισμών» από στρατιώτες που ήταν τοποθετημένοι στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Bobo-Dioulasso (Bobo-Dioulasso, Houet). Το άτομο είχε περάσει το φράγμα ασφαλείας στην κύρια είσοδο του αεροδρομίου για να φτάσει στο VIP σαλόνι. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα, δεν βρέθηκαν έγγραφα ταυτοποίησης πάνω του.
Προκύπτει συνεπώς με βάση τα πιο πάνω στοιχεία ότι σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στην πόλη Bobo Dioulasso, η οποία βρίσκεται στην διοικητική περιφέρεια Hauts Bassins, δεν κινδυνεύει να υποστεί βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία ή σοβαρή βλάβη μόνο με την παρουσία του εκεί. Λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη ότι, εφόσον ο Αιτητής δεν έχει προσκομίσει νέα στοιχεία ή πορίσματα, η μεταγενέστερη του αίτηση ορθώς απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, με βάση την αρχή του δεδικασμένου, χωρίς να πραγματοποιηθεί συνέντευξη.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Από τα ενώπιόν μου δεδομένα, διαπιστώνω ότι η Υπηρεσία Ασύλου εξέτασε τους ισχυρισμούς του Αιτητή, στο μέτρο που αυτοί θα ήταν κρίσιμοι για το παραδεκτό της μεταγενέστερης αίτησής του για άσυλο. Από τα όσα καταγράφονται σε αυτήν, ουδέν νέο στοιχείο ή πόρισμα ή ισχυρισμό αναφέρει ο Αιτητής ώστε να μπορούσε να θεωρηθεί ότι αυτή χρήζει περαιτέρω εξέτασης και/ή κλήσης του Αιτητή σε συνέντευξη για την κατ' ουσία εξέταση του αιτήματος του. Ορθώς συνεπώς οι Καθ' ων η αίτηση, κατά το προκαταρκτικό αυτό στάδιο εξέτασης της αίτησής του, , έκριναν ότι δεν πληρείται καμία εκ των δύο προϋποθέσεων που τίθενται (σωρευτικώς) στο άρθρο 16Δ(3)(β)[20] ώστε να προβούν σε ουσιαστική εξέταση των νέων στοιχείων.
Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο της μεταγενέστερης αίτησής του, υπό το φως των συναφών διατάξεων που τυγχάνουν εφαρμογής, φρονώ ότι η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση αποτελεί προϊόν ορθής αξιολόγησης όλων των δεδομένων και στοιχείων που αυτοί είχαν ενώπιόν τους, σύμφωνα και με το Νόμο και είναι πλήρως αιτιολογημένη και συνεπώς η απόφαση τους για απόρριψη της μεταγενέστερης αίτησής του Αιτητή ως απαράδεκτης είναι ορθή.
Οποιαδήποτε διαφορετική αντιμετώπιση, θα καθιστούσε τη διαδικασία ατέρμονη, καταχρηστική και αντίθετη με τους σκοπούς του Περί Προσφύγων Νόμου και της σχετικής Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2013/32/ΕΕ.
Ως εκ των όσων έχουν αναπτυχθεί ανωτέρω, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με €500 έξοδα υπέρ των Καθ' ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.
Ε. Ρήγα, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] Δυνάμει του εδαφίου (ε) του άρθρου 3 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 (3/2019).
[2] Με τον περί Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας (Τροποποιητικός) (Αρ. 4) Διαδικαστικός Κανονισμός του 2022, 31/2022.
[3] Panayiotis Georghiou (Catering) Ltd ν. Kυπριακής Δημοκρατίας μέσω Yπουργικού Συμβουλίου και Άλλων (1996) 3 ΑΑΔ 323
[4] ΟΔΗΓΙΑ 2013/32/ΕΕ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 26ης Ιουνίου 2013 σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας (αναδιατύπωση)
[5] Σχετική επίσης και η απόφαση της 10ης Ιουνίου 2021, Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid (Νέα στοιχεία ή πορίσματα), C-921/19, EU:C:2021:478, σκέψη 34.
[7] Υπόθεση αρ. 945/20, S.O. v. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, 27.09.2022.
[8] 16Δ 3(β) Σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος διαπιστώνει ότι προέκυψαν ή υποβλήθηκαν τα προαναφερόμενα στην παράγραφο (α) νέα στοιχεία ή πορίσματα, προβαίνει σε ουσιαστική εξέτασή τους, αφού προηγουμένως ενημερώσει σχετικά τον αιτητή, και εκδίδει νέα εκτελεστή απόφαση, μόνο εφόσον -
(i) Τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης στον αιτητή διεθνούς προστασίας∙ και
(ii) ικανοποιείται πως ο αιτητής, άνευ δικής του υπαιτιότητας, αδυνατούσε να υποβάλει τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα κατά την προηγούμενη διαδικασία και ιδίως μέσω της προσφυγής στο Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
[9] Εν προκειμένω, δυνάμει και του πρόσφατου διατάγματος ημερ. 26.05.2023 (Κ.Δ.Π. 166/2023), η χώρα καταγωγής του Αιτητή – Μπουρκίνα Φάσο- δε συμπεριλαμβάνεται στον σχετικό κατάλογο ασφαλών χωρών ιθαγενείας.
[10] Africa center, Understanding Burkina Faso Latest coup, 28/10/2022, https://africacenter.org/spotlight/understanding-burkina-faso-latest-coup/
[11] HRW – Human Rights Watch, ‘Annual Report on the human rights situation in 2023’ (January 2024). <https://www.ecoi.net/en/document/2103163.html> (τελευταία πρόσβαση στις 25.01.2024).
[12] ACLED, The Sahel: A Deadly New Era in the Decades-Long Conflict, 17/01/2024, https://acleddata.com/conflict-watchlist-2024/sahel/
[13] Africa center for strategic studies, Africa’s 2024 Elections: Challenges and Opportunities to Regain Democratic Momentum https://africacenter.org/spotlight/2024-elections/#burkinafaso
[14]ACLED, The Sahel: A Deadly New Era in the Decades-Long Conflict, 17/01/2024, https://acleddata.com/conflict-watchlist-2024/sahel/
[15]ACLED data, conflict index, https://acleddata.com/conflict-index/
[16] Dashboard, Armed Conflict Location & Events Data Project (ACLED) [Εφαρμοζόμενες παράμετροι: West Africa, Burkina Faso, Hauts Bassins, 19.01.2023-19.01.2024], <https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard> (τελευταία πρόσβαση στις 25.01.2024).
[17] City Population, Hauts - Bassins Region in Burkina Faso’, διαθέσιμο στο: https://www.citypopulation.de/en/burkinafaso/admin/BF53__hauts_bassins/.
[18] Dashboard, Armed Conflict Location & Events Data Project (ACLED), West Africa, Burkina Faso, Hauts Bassins, Bobo Dioulasso, 26.01.2023-26.01.2024], https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard
[19] City population, Bobo Dioulasso, Burkina Fasso, Population, https://www.citypopulation.de/en/burkinafaso/communes/admin/houet/BF530102__bobo_dioulasso/
[20] «16Δ3(β) Σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος διαπιστώνει ότι προέκυψαν ή υποβλήθηκαν τα προαναφερόμενα στην παράγραφο (α) νέα στοιχεία ή πορίσματα, προβαίνει σε ουσιαστική εξέτασή τους, αφού προηγουμένως ενημερώσει σχετικά τον αιτητή, και εκδίδει νέα εκτελεστή απόφαση, μόνο εφόσον -
(i) Τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης στον αιτητή διεθνούς προστασίας∙ και
(ii) ικανοποιείται πως ο αιτητής, άνευ δικής του υπαιτιότητας, αδυνατούσε να υποβάλει τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα κατά την προηγούμενη διαδικασία και ιδίως μέσω της προσφυγής στο Διοικητικό Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.»