ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υπόθεση αρ.1207/23
26 Μαρτίου 2024
[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Α. Α. Α. Κ.
Αιτητής
Και
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ’ ων η αίτηση
Κα Χρ. Ματθαίου, Δικηγόρος για τον αιτητή
Κα Π. Βρυωνίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου η οποία του κοινοποιήθηκε στις 30/03/23 με επιστολή ίδιας ημερομηνίας, δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση του για παροχή διεθνούς προστασίας, ως άκυρης, παράνομης, και στερούμενης νομικού αποτελέσματος.
Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ’ ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, ο αιτητής κατάγεται από την Αίγυπτο, εισήλθε στη Δημοκρατία νομίμως στις 04/02/22 και υπέβαλε την επίδικη αίτηση διεθνούς προστασίας στις 15/03/22 (ερ.1-3, 20).
Στις 03/06/22 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη με τον αιτητή από την Υπηρεσία Ασύλου προς εξέταση του αιτήματός για διεθνή προστασία όπου του δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα της (ερ.17-20). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε σχετική Έκθεση- Εισήγηση και στις 16/03/23 απορρίφθηκε το αίτημα για διεθνή προστασία (ερ.46-53).
Ακολούθως ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία του δόθηκε διά χειρός 30/03/23 και του μεταφράστηκε στη μητρική του γλώσσα (ερ.56).
Επί της αιτήσεως ασύλου ο αιτητής καταγράφει ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του καθότι αντιμετώπιζε «προβλήματα με τους μουσουλμάνους και δεν [μπορούσε να κρυφτεί] διότι μπορούσαν να [τον] βρουν οπουδήποτε». Περαιτέρω, ανέφερε ότι δεν έχει κανέναν πίσω στην Αίγυπτο και σκοπεύει να ακολουθήσει την μητέρα του στις Η.Π.Α., καθότι η τελευταία έχει ήδη εκκινήσει την διαδικασία έκδοσης άδειας εισόδου (VISA).
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ο αιτητής δήλωσε πως είναι χριστιανός στο θρήσκευμα, έχει ολοκληρώσει την δευτεροβάθμιά εκπαίδευση, είναι κάτοχος διπλώματος και μητέρα του είναι ο μόνος άνθρωπος που έχει και ζει στην Αλεξάνδρεια
Ως προς τους κατ’ ιδίαν λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του ο αιτητής ανέφερε ότι σχετίζονται με επαγγελματικές δυσχέρειες που αντιμετώπισε, ισχυριζόμενος ότι το 2019 άνοιξε δική του επιχείρηση με ρούχα στην Αλεξάνδρεια, η οποία έκλεισε αναγκαστικά το 2020 εξαιτίας της πανδημίας. Εν συνεχεία, απασχολήθηκε σε ξενοδοχειακή μονάδα στην περιοχή Sharm El Shiekh, όπου μοιραζόταν το ίδιο διαμέρισμα με κάποιους μουσουλμάνους συναδέλφους. Ωστόσο, εξαιτίας ενός καβγά που είχε με τους τελευταίους, έφυγε από το κατάλυμα και επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια τον Μάρτιο του 2021. Έκτοτε επιχείρησε να επανανοίξει το κατάστημα με τα ρούχα που είχε κλείσει αλλά, ως ισχυρίστηκε, στις 18/09/21 δέχτηκε επίθεση από μουσουλμάνους, οι οποίοι του κατέστρεψαν το εμπόρευμα και έτσι αναγκάστηκε να κλείσει το κατάστημα και να μείνει με χρέη. Κληθείς να δώσει περισσότερες εξηγήσεις για το περιστατικό της επίθεσης, ο αιτητής ανέφερε ότι αυτό συνέβη επειδή μια πελάτισσα δεν είχε μείνει ευχαριστημένη και έτσι αυτή ενημέρωσε έναν οικείο της ο οποίος πήγε στο κατάστημα του αιτητή μαζί με φίλους του και χτύπησαν τους υπαλλήλους του.
Εξαιτίας αυτού δεν ένιωθε πλέον ασφαλής στην περιοχή και μαζί με την μητέρα του μετέβησαν για λίγο καιρό στο σπίτι ενός φίλου, έως ότου εγκατέλειψε οριστικά την χώρα. Ερωτώμενος σχετικά ανέφερε ότι δεν κατάγγειλε το περιστατικό στην αστυνομία διότι δεν γνώριζε την γυναίκα που κατ’ ισχυρισμό του προκάλεσε τις ζημιές. Ερωτηθείς αν μεταξύ Σεπτεμβρίου 2021, οπότε έλαβε χώρα το γεγονός της επίθεσης, και Φεβρουαρίου 2021, όταν εγκατέλειψε την χώρα του, συνέβη οτιδήποτε άλλο σε βάρος του, απάντησε αρνητικά. Ωστόσο, κατόπιν ανέφερε ότι δέχτηκε άλλες δύο επιθέσεις από τα άτομα που του κατέστρεψαν το εμπόρευμα. Συγκεκριμένα, μια φορά τον επισκέφτηκαν στην οικία του και χειροδίκησαν εναντίον αυτού και της μητέρας του και μια άλλη φορά τον εντόπισαν σε καφετέρια και αφού καβγάδισαν τον απείλησαν να μην τον δουν ξανά στην περιοχή.
Εν συνεχεία, αναφορικά με το κλείσιμο της επιχείρησής του, ανέφερε ότι κατάφερε να αποπληρώσει τα χρέη του με την βοήθεια της αδερφής του, που είναι εγκατεστημένη στην Αμερική, και κατόπιν ζήτησε από τον δικηγόρο του να προβεί στο οριστικό κλείσιμο της επιχείρησης. Τέλος, ερωτηθείς αν έχει ουδέποτε συλληφθεί ή κρατηθεί για οποιονδήποτε λόγο του στην χώρα καταγωγής του, απάντησε αρνητικά και εξέφρασε την επιθυμία του να επιστρέψει μελλοντικά οικειοθελώς στην χώρα του, αφού προηγουμένως εργαστεί για δύο χρόνια στη Δημοκρατία.
Οι καθ’ ων η αίτηση εντόπισαν και κατέγραψαν 2 ουσιώδεις ισχυρισμούς, ως κατωτέρω.
1. Ταυτότητα, προφίλ, χώρα καταγωγής και τόπο διαμονής του αιτητή
2. Καταστροφή της επιχείρησης του αιτητή από άγνωστους μουσουλμάνους
Αναφορικά με τον 1ο ισχυρισμό αναφορικά με τα προσωπικά στοιχεία του αιτητή και τον τόπο διαμονής κρίθηκε ότι πληρείται η εσωτερική και εξωτερική συνοχή και αξιοπιστία και ως εκ τούτου ο ισχυρισμός έγινε αποδεκτός.
Αναφορικά με τον 2ο ως άνω ισχυρισμό κρίθηκε ότι δεν πληρείται η εσωτερική αξιοπιστία του επ’ αυτού αφηγήματος του καθώς ο αιτητής υπέπεσε σε αντιφάσεις και οι ισχυρισμοί του στερούντο λεπτομερειών και συνοχής και γι’ αυτό απορρίφθηκε.
Για την απόρριψη του 2ου ισχυρισμού του αιτητή αξιολογήθηκε ότι, ερωτηθείς σε ποιο κυβερνητικό τμήμα ήταν καταχωρημένη η επιχείρηση του, ο αιτητής δεν μπορούσε να δώσει απαντήσεις και, ενώ ανέφερε ότι ανέθεσε σε δικηγόρο το κλείσιμο της επιχείρησής του, ωστόσο ισχυρίστηκε ότι δε γνωρίζει τα στοιχεία του δικηγόρου του. Περαιτέρω κρίθηκε ως αντίφαση το ότι, ενώ ο αιτητής ισχυρίστηκε αρχικά ότι δέχθηκε επίθεση από τα συγκεκριμένα άτομα στις 18/09/19 και μέχρι κα την αναχώρηση του από τη χώρα καταγωγής του τον Φεβρουάριο 2022 δεν βίωσε οποιοδήποτε άλλο περιστατικό σε βάρος του, ωστόσο στη συνέχεια ανέφερε ότι δέχθηκε άλλες δύο επιθέσεις, χωρίς να δώσει επ’ αυτών λεπτομέρειες ή επαρκείς εξηγήσεις. Τέλος αξιολογήθηκε το ότι δεν αποτάθηκε στις αρχές της χώρας του για προστασία, εξέφρασε την επιθυμία να επιστρέψει οικειοθελώς στην χώρα του και δεν προσκόμισε έγγραφα ή στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τη ύπαρξη της επιχείρησης του.
Υπό το φως τον ανωτέρω, κατά την αξιολόγηση κινδύνου, κρίθηκε ότι, επί τη βάσει του μοναδικού αποδεκτού πραγματικού περιστατικού αναφορικά με τα προσωπικά στοιχεία του αιτητή, διαπιστώθηκε ότι, παρότι, παρά τις προσπάθειες των αρχών να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης των Χριστιανών στην Αίγυπτο, υπάρχουν ακόμα ορισμένα επίπεδα διάκρισης εις βάρος τους, εντούτοις η κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν δεν είναι σε τέτοιο επίπεδο ώστε να θεωρηθεί ότι σε περίπτωση που ο αιτητής επιστρέψει στη χώρα καταγωγής κινδυνεύει να αντιμετωπίσει δίωξη ή σοβαρή βλάβη. Δεδομένου δε ότι δεν επικρατούν συνθήκες ένοπλης σύρραξης υπό την έννοια του άρθρου 19 (2) (γ) του Νόμου, οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν υφίσταται ανάγκη συμπληρωματικής προστασίας σ’ αυτή τη βάση.
Για τους πιο πάνω λόγους η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη.
Κατά τις διευκρινήσεις, η συνήγορος του αιτητή απέσυρε τους λοιπούς ισχυρισμούς και προώθησε μόνο τον ισχυρισμό περί μη δέουσας έρευνας.
Οι καθ’ ων η αίτηση αντέταξαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ’ όλα νόμιμη, προϊόν επαρκούς και δέουσας έρευνας των ισχυρισμών του αιτητή και ορθή.
Προχωρώ σε αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων.
Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, σελ.98 του εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[…] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.». Στη σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[οι] δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου (305). […] Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή (307), αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.»
Κατ’ εφαρμογή και των ως άνω κατευθυντήριων γραμμών, θεωρώ ότι οι καθ’ ων η αίτηση προέβησαν δεόντως στην απαιτούμενη έρευνα και λήφθηκαν δεόντως, σύμφωνα με όσα απαιτεί η οικεία νομοθεσία, υπόψη όλα τα γεγονότα που περιβάλλουν την επίδικη αίτηση.
Διερχόμενος το πρακτικό της συνέντευξης αλλά και την επίδικη έκθεση των καθ’ ων η αίτηση, αποδέχομαι – ως η κατάληξη των καθ’ ων η αίτηση - ότι η έλλειψη αναμενόμενων λεπτομερειών, ασυνέχεια των ισχυρισμών του και οι αντιφάσεις στις οποίες υπέπεσε σχετικά με τη κατ’ ισχυρισμό καταστροφή της επιχείρησης ρούχων του από άγνωστους μουσουλμάνους, ως καταγράφονται και ανωτέρω, στα πλαίσια παράθεσης της επίδικης έκθεσης, είναι αρκετά για να διαβρώσουν μοιραία την εσωτερική συνοχή και αξιοπιστία των εν λόγω ισχυρισμών.
Θα συμφωνήσω λοιπόν με την πορεία της εξέτασης των καθ’ ων η αίτηση και με όλα τα επιμέρους ευρήματα και συμπεράσματα αυτών σε σχέση με την εσωτερική συνοχή του επίδικου ισχυρισμού, ως καταγράφονται στην επίδικη έκθεση που ετοίμασαν (ερ.49-50) και παρατίθενται και πιο πάνω.
Στα πλαίσια τώρα της αξιολόγησης της εξωτερικής αξιοπιστίας και συνοχής του 2ου ουσιώδους ισχυρισμού του αιτητή κρίνω σκόπιμο να παραθέσω πληροφορίες αναφορικά με τη μεταχείριση Χριστιανών στη χώρα καταγωγής.
Σύμφωνα με αναφορά του Υπουργείου Εξωτερικών Ηνωμένων Πολιτειών για το 2022, το Σύνταγμα της χώρας ορίζει ότι «η ελευθερία της πίστης είναι απόλυτη» και «η ελευθερία εξάσκησης θρησκευτικών τελετουργιών και δημιουργίας χώρων λατρείας για τους ακολούθους των θείων θρησκειών είναι δικαίωμα το οποίο ορίζεται από το νόμο». Οι πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και ενώ ποινικοποιείται η διάκριση και η υποκίνηση μίσους βάσει θρησκείας. [1]
Σχετικά με τις κρατικές πρακτικές, επισημαίνεται ότι από την ανάληψη της προεδρίας του, ο Πρόεδρος Sisi κάλεσε δημόσια για συνύπαρξη Μουσουλμάνων και Χριστιανών και εθνική ενότητα. Τον Ιανουάριο του 2019, εγκαινίασε Κοπτικό Καθεδρικό Ναό [2], ενώ το 2022 όρισε τον πρώτο Κόπτη Πρόεδρο του Ανώτατου Δικαστηρίου.[3] Παρότι ωστόσο το υπάρχον καθεστώς έχει επιδοκιμάσει μία «θετική σχέση» με τους Κόπτες, οι Χριστιανοί Κόπτες σε τοπικό επίπεδο ακόμα βιώνουν «διάκριση η οποία δεν εξικνείται με τον ίδιο τρόπο στην πλειοψηφία των Αιγυπτίων».[4]
Πηγή της έρευνας του IRB Canada υποδεικνύει ότι η κατάσταση ασφαλείας στην Αίγυπτο βελτιώθηκε για τους Χριστιανούς Κόπτες μεταξύ 2020 και 2022, και η σεχταριστική βία ‘δεν είναι συχνή’ αν και λαμβάνει ακόμα χώρα με ‘περιορισμένο’ αλλά ‘απρόβλεπτο’ τρόπο, ιδίως κατά τη διάρκεια των Κοπτικών θρησκευτικών διακοπών.[5] Σε έκθεσή της το 2022, η USCIRF (US Commission on International Religious Freedom), επισημαίνει την εξακολούθηση των πράξεων βίας σε βάρος Χριστιανών Κοπτών, ιδίως σε αγροτικές περιοχές.[6] Οι αγροτικές περιοχές και δη στη Νότια Αίγυπτο υποδεικνύονται από τις πηγές του IRB Canada ως κύριες περιοχές όπου λαμβάνει χώρα η σεχταριστική βία. Πηγή της έρευνας υπογραμμίζει ότι οι ατομικές και οικογενειακές διαφορές μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων είναι «κοινές» σε αγροτικές περιοχές αν και οι διαμάχες μεταξύ των δύο κοινοτήτων είναι «λιγότερο συχνές» σε μεγαλύτερα αστικά κέντρα.[7]
Ως προς τη διαθέσιμη κρατική προστασία των Χριστιανών, σύμφωνα με την Έκθεση των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Θρησκευτική Ελευθερία στην Αίγυπτο κατά το έτος 2022, η κυβέρνηση κλήτευσε, δίκασε και καταδίκασε αρκετούς ιδιώτες, συμπεριλαμβανομένων Μουσουλμάνων και Χριστιανών, για πράξεις οι οποίες θεωρήθηκαν προσβλητικές προς το Ισλάμ ή το Χριστιανισμό.[8]
Έκθεση της USCIRF (U.S. Commission on International Religious Freedom) του 2022 κάνει λόγο για συνεχιζόμενες ανισορροπίες στη μεταχείριση των δραστών πράξεων βίας από τη μουσουλμανική πλειοψηφία και των Χριστιανών θυμάτων τους.[9] Σε συνομιλία το 2022 με το Immigration and Refugee Board του Καναδά, πηγή της έρευνας δήλωσε ότι το κράτος είναι λιγότερο ‘αποτελεσματικό’ σε αγροτικές περιοχές και χωριά, σε τέτοιες περιοχές πρόσωπα χαμηλότερου εισοδήματος και κοινωνικής ισχύος είναι ‘περισσότερο ευάλωτα’ σε σεχταριστική βία από Μουσουλμάνους περίοικους.[10]
Παρά λοιπόν το ότι ο κίνδυνος εξτρεμιστικής ισλαμικής βίας και μεμονωμένες επιθέσεις κατά χριστιανών παραμένουν, σημειώνεται ότι αυτές δεν ήταν τόσο συχνές σε σύγκριση με προηγούμενα χρόνια [11].
Περαιτέρω, σε σχέση με τη μεταχείριση των Χριστιανών στην Αίγυπτο υπό την παρούσα κυβέρνηση του προέδρου Sisi θα πρέπει να επισημανθεί πως ο ίδιος έχει παραστεί σε συγκεντρώσεις και εγκαίνια ανεγέρσεων εκκλησιών από το 2018 [12], όπου μάλιστα ο ένας εκ των καθεδρικών ναών είναι ο μεγαλύτερος στη Μέση Ανατολή [13]. Ως αναφέρεται και στην πιο πρόσφατη έκθεση του USCIRF κατά το 2020 ο Πρόεδρος Abdel Fattah El-Sisi και άλλοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης συνέχισαν να υποστηρίζουν την θρησκευτική ισότητα, συμπεριλαμβανομένης και της παρακολούθησης Κοπτικής Χριστουγεννιάτικης Λειτουργίας τον Ιανουάριο. Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, το Υπουργείο Στέγασης εξέδωσε εντολή τον Ιανουάριο του 2018, επιτρέποντας στους Χριστιανούς να ασκήσουν τις θρησκευτικές τους τελετές σε εκκλησίες χωρίς άδεια, ενώ εγκρίθηκε η κατασκευή 170 νέων εκκλησιών[14]. Η κυβέρνηση έχει επίσης ανοικοδομήσει μια σειρά από εκκλησίες και άλλες ιδιοκτησίες εκκλησιών που καταστράφηκαν ή υπέστησαν ζημιές λόγω αλόγιστης βίας το 2013.
Ενόψει των ως άνω δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι, παρότι γενικά η κατάσταση όσον αφορά σεχταριστική βία κατά Χριστιανών στην Αίγυπτο έχει ουσιωδώς βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, δεν αποκλείεται να προκύψει είτε στα πλαίσια ατομικών συμπεριφορών είτε στα πλαίσια συνόλων. Η δε προστασία που έχουν οι Χριστιανοί κατά πράξεων βίας ποικίλει, ανάλογα με τον τόπο που αυτή λαμβάνει χώρα, με χειρότερη τη κατάσταση στην επαρχία, και την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των θυμάτων. Έχουν δε καταγραφεί μέχρι προσφάτως περιστατικά ατιμωρησίας των δραστών αλλά και αδράνειας των αρχών κατά τέτοιων πράξεων και είναι, για τους λόγους που αναφέρονται στις πληροφορίες που παραθέτω πιο πάνω, συχνά τα εμπόδια στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη από τα θύματα τέτοιων επιθέσεων.
Εν προκειμένω, εφόσον ο αιτητής δεν έχει στοχοποιηθεί προσωπικά στο παρελθόν, δεδομένου ότι δεν έχει δεκτό ότι υπήρξε δέκτης βίας από άγνωστους μουσουλμάνους, ως οι σχετικοί επί τούτου ισχυρισμοί του, δεν θεωρώ ότι εκ των διαθέσιμων πληροφοριών για τη χώρα καταγωγής, ως ανωτέρω καταγράφονται, καταδεικνύεται εύλογος βαθμός πιθανότητας να είναι δέκτης τέτοιων πράξεων στο μέλλον. Σημειώνω ότι το νέο καθεστώς στη χώρα καταγωγής έχει λάβει σημαντικά βήματα προς τη κατεύθυνση της επαρκούς προστασίας των Χριστιανών και την πρόληψη και καταστολή φαινομένων σεκταριστικής βίας εκατέρωθεν. Τα δε καταγραφέντα συμβάντα σεκταριστικής βίας έχουν μειωθεί κατά πολύ, σε σχέση με το παρελθόν.
Δεν παραβλέπω βεβαίως ότι κατά των Χριστιανών υπηκόων της χώρας καταγωγής ενδεχομένως να προκύψουν κίνδυνοι στην καθημερινότητα, αυξημένοι ίσως σε σχέση με μουσουλμάνους υπηκόους της χώρας, όμως «[κ]αμία χώρα δεν μπορεί να παράσχει 100% προστασία, και ορισμένα επίπεδα κακομεταχείρισης ενδέχεται να υπάρχουν, ακόμη και αν η κυβέρνηση λαμβάνει μέτρα για την αποτροπή της». Το πρακτικό μέτρο για την εκτίμηση του κατά πόσον λαμβάνονται εύλογα μέτρα από το κράτος επιβεβαιώνεται επίσης από το ΕΔΔΑ. Βλέπε, για παράδειγμα, απόφαση του ΕΔΔΑ της 28ης Οκτωβρίου 1998, Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης, Osman κατά Ηνωμένου Βασιλείου, προσφυγή αριθ. 23452/94, σκέψεις 115-116.» [15] .
Σταθμίζοντας λοιπόν τα ενώπιον μου στοιχεία στα πλαίσια μελλοντοστραφούς ελέγχου της υπό κρίση περίπτωση, υπό το πρίσμα των ως άνω κατευθυντήριων γραμμών της νομολογίας και θεωρίας, και λαμβανομένων υπόψη των πληροφοριών που εντόπισα σε σχέση με μεταχείριση Χριστιανών στην Αίγυπτο, τόσο από τη κοινωνία όσο και από τις αρχές, αλλά και του ότι ο τόπος διαμονής του είναι σε μεγάλο αστικό κέντρο της χώρας (Αλεξάνδρεια), όπου ο κίνδυνος είναι ουσιωδώς μειωμένος σε σχέση με την επαρχία, είναι τελική μου κατάληξη ότι ο αιτητής δεν υφίσταται εύλογος βαθμός πιθανότητας να υποστεί πράξεις που ισοδυναμούν με δίωξη, δεδομένου ότι απλή πιθανότητα δεν επαρκεί προκειμένου να τεκμηριωθεί βάσιμος φόβος διώξεως.
Επί των ως άνω, στο εγχειρίδιο του EASO «Προϋποθέσεις χορήγησης διεθνούς προστασίας (οδηγία 2011/95/ΕΕ) – Δικαστική Ανάλυση» σελ.90-93, λέγονται τα εξής:
«Ο όρος «βάσιμος φόβος» σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει έγκυρη αντικειμενική βάση για τον φόβο δίωξης του αιτούντος. Το συγκεκριμένο στοιχείο του ορισμού του πρόσφυγα αφορά τον κίνδυνο ή την πιθανότητα να υποστεί δίωξη. Ο φόβος θεωρείται βάσιμος, εάν διαπιστώνεται ότι υπάρχει «εύλογη» πιθανότητα να υλοποιηθεί στο μέλλον (493). Για τη διαπίστωση αυτή, είναι απαραίτητο να αξιολογούνται οι δηλώσεις του αιτούντος υπό το πρίσμα όλων των σχετικών περιστάσεων της υπόθεσης [άρθρο 4 παράγραφος 3 της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση)] και να ελέγχονται οι περιστάσεις που επικρατούν στη χώρα καταγωγής του, καθώς και η συμπεριφορά των υπευθύνων δίωξης (494). Επομένως, η διαπίστωση του βάσιμου φόβου συνδέεται στενά με το καθήκον της αξιολόγησης των αποδεικτικών στοιχείων και της αξιοπιστίας που διέπεται πρωτίστως από το άρθρο 4 της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση). Η αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένης της αξιολόγησης της αξιοπιστίας, είναι το πρώτο στάδιο. Εάν τα αποδεικτικά στοιχεία που υπέβαλε ο αιτών γίνουν δεκτά ως αξιόπιστα, ο υπεύθυνος για τη λήψη της απόφασης προχωρά στο δεύτερο στάδιο και εξετάζει κατά πόσον τα γεγονότα και οι περιστάσεις που έγιναν δεκτά ισοδυναμούν με βάσιμο φόβο.
[…]
Το σημαντικότερο είναι ότι και τα τρία αυτά κριτήρια θεωρούν ότι ο φόβος είναι βάσιμος, ανεξάρτητα από το κατά πόσον η πιθανότητα δίωξης είναι κατώτερη του 50 %. Ομοίως, στην απόφαση που εξέδωσε στην υπόθεση Saadi κατά Ιταλίας στο πλαίσιο του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ, το ΕΔΔΑ αποφάνθηκε ότι ο αιτών δεν υποχρεούται «[να αποδείξει] ότι είναι περισσότερο πιθανό να υποβληθεί παρά να μην υποβληθεί σε κακομεταχείριση» (515). Επομένως, το κριτήριο του «βάσιμου φόβου» σημαίνει ότι, παρότι η απλή ή απομακρυσμένη πιθανότητα δίωξης αποτελεί ανεπαρκή κίνδυνο για να αποδειχθεί βάσιμος φόβος, ο αιτών δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι η πιθανότητα να υποστεί δίωξη υπερβαίνει το 50 % (516).»
Υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου
Έπεται ότι ορθώς κρίθηκε ότι δεν τεκμηριώνεται βάσιμος φόβος «καταδίωξης του [αιτητή] για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» και ότι δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 (Ν. 6(I)/2000) αντίστοιχα.
Σημειώνεται καταληκτικά ότι η Αίγυπτος έχει καθοριστεί στις Κ.Δ.Π. 198/2020, 225/2021, 202/2022 και 166/2023, οι οποίες εκδόθηκαν δυνάμει του αρ.12Βτρις του Νόμου, ως ασφαλής χώρα ιθαγενείας και στην παρούσα ουδέν στοιχείο προσκομίστηκε στη βάση του οποίου θα μπορούσε να «θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής […] στη συγκεκριμένη περίπτωσή», στη βάση των όσων διαλαμβάνονται από το αρ.12Βτρις (6).
Για τους λόγους που πιο πάνω αναφέρονται η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €800 υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] USDOS, ‘2022 Report on International Religious Freedom: Egypt’ (2023), υπό Executive Summary διαθέσιμο σε https://www.state.gov/reports/2022-report-on-international-religious-freedom/egypt/ (ημερομηνία πρόσβασης 15/02/2024)
[2] Για όλα τα παραπάνω βλ. CRS, ‘Egypt: Background and U.S. Relations’ (2023), 11 διαθέσιμο σε https://sgp.fas.org/crs/mideast/RL33003.pdf (ημερομηνία πρόσβασης 16/02/2024)
[3] Arab News, ‘First Coptic appointed as head of Egypt’s Supreme Constitutional Court’ (2022), διαθέσιμο σε https://www.arabnews.com/node/2021336/middle-east (ημερομηνία πρόσβασης 16/02/2024)
[4] Professor, Trinity Western University in Langley, British Columbia. 1 April 2022. Correspondence with the Research Directorate, σε IRB Canada, ‘Egypt: Situation of Coptic Christians and treatment by authorities and society; ability to access housing, employment, education, health care, and support services, particularly in Cairo and Alexandria; state protection (2020- April 2022) (2022), υπό 2.2 διαθέσιμο σε https://irb.gc.ca/en/country-information/rir/Pages/index.aspx?doc=458590&pls=1 (ημερομηνία πρόσβασης 17/02/2024)
[5] IRB Canada, ‘Egypt: Situation of Coptic Christians and treatment by authorities and society; ability to access housing, employment, education, health care, and support services, particularly in Cairo and Alexandria; state protection (2020- April 2022) (2022), υπό 2.2 διαθέσιμο σε https://irb.gc.ca/en/country-information/rir/Pages/index.aspx?doc=458590&pls=1 (ημερομηνία πρόσβασης 17/02/2024)
[6] USCIRF, ‘Annual Report 2022: Egypt’(2022), 50 διαθέσιμο σε https://www.uscirf.gov/sites/default/files/2022-05/2022%20Egypt.pdf (ημερομηνία πρόσβασης 16/02/2024)
[7] IRB Canada, ‘Egypt: Situation of Coptic Christians and treatment by authorities and society; ability to access housing, employment, education, health care, and support services, particularly in Cairo and Alexandria; state protection (2020- April 2022) (2022), υπό 2.2 διαθέσιμο σε https://irb.gc.ca/en/country-information/rir/Pages/index.aspx?doc=458590&pls=1 (ημ. πρόσβασης 17/02/2024)
[7] FH, ‘Egypt 2023’ (2023), υπό D2 διαθέσιμο σε https://freedomhouse.org/country/egypt/freedom-world/2023 (ημ. πρόσβασης 15/02/2024)
[8] USDOS, ‘2022 Report on International Religious Freedom: Egypt’ (2023), υπό Executive Summary διαθέσιμο σε https://www.state.gov/reports/2022-report-on-international-religious-freedom/egypt/ (ημερομηνία πρόσβασης 15/02/2024)
[9] USCIRF, ‘Annual Report 2022: Egypt’(2022), 50 διαθέσιμο σε https://www.uscirf.gov/sites/default/files/2022-05/2022%20Egypt.pdf (ημερομηνία πρόσβασης 16/02/2024)
[10] IRB Canada, ‘Egypt: Situation of Coptic Christians and treatment by authorities and society; ability to access housing, employment, education, health case, and support services, particularly in Cairo and Alexandria; state protection (2020- April 2022)’ (2022), διαθέσιμο σε https://irb.gc.ca/en/country-information/rir/Pages/index.aspx?doc=458590&pls=1 (ημερομηνία πρόσβασης 16/02/2024)
[11] USCIRF, ‘2021 Annual Report - Egypt Chapter’ April 2021, p. 66 (https://www.uscirf.gov/sites/default/files/2021-05/Egypt%20Chapter%20AR2021.pdf ) [Accessed: 27/8/2021]
[12] IRB, Egypt: Situation of Coptic Christians, including in Cairo and Alexandria; treatment and availability of state protection (June 2017-September 2018) [EGY106158.E], 5 October 2018 https://www.ecoi.net/en/document/2017544.html [Accessed: 27/8/2021]
[13]DFAT, ‘Country information report - Egypt’, p. 18, para. 3.19, 17 June 2019 https://www.ecoi.net/en/file/local/2014350/country-information-report-egypt.pdf [Accessed: 27/8/2021]
[14] USCIRF, ‘2021 Annual Report - Egypt Chapter’ April 2021, p. 1 https://www.uscirf.gov/sites/default/files/2021-05/Egypt%20Chapter%20AR2021.pdf [Accessed: 27/8/2021]
[15] Εγχειρίδιο EASO «Προϋποθέσεις χορήγησης διεθνούς προστασίας (οδηγία 2011/95/ΕΕ)», σελ.76