ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υπόθ. Αρ.: 4304/2023
14 Μαρτίου, 2024
[Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
P.C.E από τη Νιγηρία
Αιτητής
-και-
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η Αίτηση
Εμφανίσεις:
Μ. Π. Σπαστρής (κος), Δικηγόροι για τον Αιτητή.
Μ. Καρπούζη (κα) για Ν. Ιερωνυμίδη (κος), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα, Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Ο Αιτητής παρών.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, επιστολής ημερομηνίας 17/10/23, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας ως απαράδεκτη, άκυρη, παράνομη, στερημένη οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος και έχει ληφθεί καθ΄ υπέρβαση και/ή χωρίς δικαιοδοσία και είναι αποτέλεσμα πλάνης και κακής εφαρμογής του Νόμου.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία την 02/05/22, ακολούθησε η συνέντευξη του στις 31/05/23 και την 11/06/23 συντάχθηκε έκθεση/εισήγηση. Ο εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης στις 23/06/23, απόφαση που αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασία ο δικηγόρος του Αιτητή υποστήριξε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε ελλείψει δέουσας έρευνας, πλάνης, καθ΄ υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσίας και αντιβαίνει τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου. Ανέφερε ότι η απόφαση δεν κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στην μητρική του γλώσσα και/ή τα έγγραφα που συνόδευαν την απόφαση δεν ήτο μεταφρασμένα. Επιπρόσθετα, υποστηρίζει ότι όφειλε η Υπηρεσία Ασύλου να διερευνήσει επαρκώς τους ισχυρισμούς του Αιτητή, θα έπρεπε να του δοθεί το ευεργέτημα της αμφιβολίας και θα έπρεπε στη βάση των ισχυρισμών του να του παρασχεθεί καθεστώς πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας. Προβάλει, τέλος, αναρμοδιότητα προσώπου που συνέταξε την έκθεση/εισήγηση λόγω καταγραφής κωδικού και/ή όχι του ονόματος του και αναρμοδιότητα του κου Κ. Αλκείδη να ασκεί κατ΄ εξουσιοδότηση καθήκοντα προϊστάμενου.
Οι Καθ΄ ων η αίτηση σε απάντηση των ισχυρισμών του Αιτητή υιοθέτησαν το περιεχόμενο της Ένστασης και υποστήριξαν ότι οι ισχυρισμοί του δεν εμπίπτουν στην έννοια του καθεστώτος πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας. Προβάλλουν ότι η απόφαση είναι αποτέλεσμα δέουσας έρευνας, είναι αιτιολογημένη και ότι ο Αιτητής προέρχεται από ασφαλή χώρα ιθαγένειας, ούτε έχει τεκμηριώσει ότι δεν είναι ασφαλής λόγω των ειδικών του περιστάσεων. Απορρίπτουν τον ισχυρισμό για αναρμοδιότητα του οργάνου που έλαβε την απόφαση και/ή η απόφαση λήφθηκε από τον κο Α. Αγρότη.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Προτού το Δικαστήριο προβεί σε εξέταση λόγων ακύρωσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή όπως αυτοί προβάλλονται μέσω του συνηγόρου του στο δικόγραφο της προσφυγής, δεν αναπτύσσονται επαρκώς
στην Γραπτή Αγόρευση. Απλή επίκληση παραβίασης Νόμων και γενικών αρχών διοικητικού δικαίου, χωρίς οποιαδήποτε συγκεκριμενοποίηση δεν είναι αρκετή. Η αιτιολόγηση νομικών σημείων είναι απαραίτητη για την εξέταση λόγων ακύρωσης από το Δικαστήριο, οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια, αναπόφευκτα επηρεάζει τη νομική τους βάση με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να κριθούν αναιτιολόγητοι και ανεπίδεκτοι δικαστικής εκτίμησης. Ούτε μπορούν να γίνουν αποδεκτοί ισχυρισμοί που δεν εξειδικεύονται ή δεν αιτιολογούνται, διότι με αυτό τον τρόπο το Δικαστήριο, παρόλο που ασκεί και έλεγχο ουσίας, θα οδηγείτο σε συζήτηση σχεδόν οιουδήποτε θέματος κατά παράβαση των δικονομικών διατάξεων και του ρόλου που διαδραματίζουν στον καθορισμό των επίδικων θεμάτων και της διεξαγωγής της διοικητικής δίκης. (Βλέπε Κανονισμό 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, που εφαρμόζεται κατ΄ αναλογία και από το παρόν Δικαστήριο - Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έως 2022 (3/2019), και των λεχθέντων στη Δημοκρατία ν. Κουκκουρή(1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Latomia Estate Ltd v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672, Δημοκρατία ν. Σπύρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 533, Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598, επίσης - Ιωσηφίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα (1990) 3 Α.Α.Δ. 4599, Kadivari ν. Δημοκρατίας (αρ. 2) (1992) 4 Α.Α.Δ. 2924). Πρόσθετα θα πρέπει να τονιστεί ότι οι θέσεις του όπως καταγράφονται από τον συνήγορο του στην Γραπτή Αγόρευση δεν χωρίζονται ευκρινώς σε ανάλογες παραγράφους, μια για κάθε νομικό σημείο, το οποίο θα αναφέρεται συνοπτικά ως ο Κανονισμός 7 του περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2019 έως 2022 (3/2019).
Ο ισχυρισμός για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης λόγω ύπαρξης κωδικού αντί του ονόματος του λειτουργού της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (στο εξής «ΕΥΥΑ») απορρίπτεται. Αποτελεί ισχυρισμό που εγείρεται για πρώτη φορά μέσω Γραπτής Αγόρευσης και δεν έχει καταγραφεί ειδικώς στο δικόγραφο της προσφυγής του Αιτητή (Βλέπε σχετικά Φλωρεντία Πετρίδου ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, (2004) 3 Α.Α.Δ. 636). Mε βάση δε τις πιο πάνω νομολογιακές αρχές ούτε ο Αιτητής τεκμηριώνει και/ή αιτιολογεί επαρκώς πως επηρεάστηκε δυσμενώς η θέση του και/ή θα πρέπει η διαδικασία που ακολουθήθηκε να ακυρωθεί εξολοκλήρου την στιγμή που το Δικαστήριο δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας αλλά αξιολογεί και το ίδιο (υποκαθιστώντας την κρίση της αρμόδιας αρχής) τις περιστάσεις του Αιτητή de novo και ex nunc για να καταλήξει κατά πόσο είναι δικαιούχος διεθνούς προστασίας.
Αναφορικά δε με τον ισχυρισμό ότι λήφθηκε η απόφαση από αναρμόδιο και/ή μη εξουσιοδοτημένο πρόσωπο από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου προκύπτει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε από τον κύριο Α. Αγρότη (και όχι από τον κο Αλκείδη ως ο ισχυρισμός του δικηγόρου του Αιτητή), ο οποίος είναι εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών όπως εκτελεί τα καθήκοντα Προϊσταμένου, στα πλαίσια έκδοσης αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας - εξουσιοδότηση η οποία είναι σε πλήρη σύμπνοια με το Άρθρο 2 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000) (εξουσιοδότηση ημερομηνίας 09/06/22 - ερυθρό 26 του διοικητικού φακέλου στο εξής «ΔΦ»). Προς αυτόν είχε προωθηθεί η έκθεση/εισήγηση του λειτουργού της ΕΥΥΑ για έγκριση, ο οποίος την ενέκρινε και δεν υπάρχει οτιδήποτε που να καταδεικνύει ότι δεν μελέτησε την αίτηση, τα σχετικά στοιχεία της υπόθεσης και τις αιτιάσεις του Αιτητή προτού λάβει την προσβαλλόμενη απόφαση. Η δε απόφαση απόρριψης της αίτησης ασύλου του Αιτητή όπως αυτή είναι διαμορφωμένη ενσωματώνει στην ουσία και την έκθεση/εισήγηση του λειτουργού ΕΥΥΑ (Βλέπε Υπόθ.Αρ.577/20, D.S. v. Υπηρεσίας Ασύλου, ημερ.28/09/2020, Υποθ.Αρ.140/10, Ευθύμιος Πρέζας v. Κυπριακή Δημοκρατία, ημερομηνίας 31/01/2011, Υποθ.Αρ.1360/15, Tuong v. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερομηνίας 28/02/2019). Επομένως, οι ισχυρισμοί του Αιτητή επί αυτού του σημείου απορρίπτονται.
Απορριπτέος κρίνεται και ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι σε γλώσσα μη κατανοητή σ΄ αυτόν και/ή ότι τα υπόλοιπα έγγραφα (έκθεση/εισήγηση) δεν είναι μεταφρασμένα στην αγγλική. Η επιστολή απόρριψης ημερομηνίας 17/10/23 του μεταφράστηκε στην γλώσσα που κατανοεί στις 18/10/23 (ερυθρό 55 ΔΦ) και άσκησε τα δικαιώματα του καταχωρώντας την παρούσα προσφυγή. Δεν απαιτείται από τις πρόνοιες της νομοθεσίας τα στοιχεία της έκθεσης/εισήγησης που επισυνάπτονται με την επιστολή γνωστοποίησης της απόφασης να είναι μεταφρασμένα σε γλώσσα που κατανοεί και δεν υποδεικνύει εάν από την διαδικασία που ακολουθήθηκε (η οποία ήτο νομότυπη) προκύπτει οποιαδήποτε συνέπεια στα δικαιώματα του.
Το Δικαστήριο αντλώντας τις εξουσίες που ορίζονται στο Άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2023 (Ν.73(Ι)/2018), προχωρεί σε αξιολόγηση της ουσίας του αιτήματος ασύλου σε συνάρτηση με τους ισχυρισμούς ελλιπούς έρευνας, πλάνης και αιτιολόγησης της προσβαλλόμενης πράξης.
Τα προσωπικά στοιχεία και προφίλ του Αιτητή έγιναν αποδεκτά από την Υπηρεσία Ασύλου (ερυθρό 51 ΔΦ). Απορρίφθηκε, όμως ο ισχυρισμός του για φόβο δίωξης υπό την μορφή απειλών κατά της ζωής του από τον θείο του ο οποίος επιθυμεί να έχει το τεμάχιο γης το οποίο ανήκει στον ίδιο και στον αδελφό του ως εσωτερικά αναξιόπιστος. Αυτό το μέρος της ιστορίας του παρουσίαζε μη ευλογοφανείς και αντιφατικές απαντήσεις (ερυθρά 51 – 49 ΔΦ) ειδικότερα:
- όταν ρωτήθηκε εάν συνέβη οτιδήποτε στον ίδιο από το θείο του απάντησε αρνητικά και δήλωσε ότι σκότωσαν το φίλο του που καλλιεργούσαν μαζί τη γη του και μη εύλογα απάντησε ότι δεν σκότωσαν τον ίδιο γιατί δεν είχαν τη φωτογραφία του (ερυθρό 18 – 2Χ ΔΦ),
- ενώ ανέφερε ότι ο θείος του το 2021 του ζήτησε να αφήσει τη γη για να μην τον σκοτώσει, σε σχετική ερώτηση δήλωσε γενικά και αόριστα ότι ο πατέρας του καλλιεργούσε τη γη και μετά τον θάνατο του ο ίδιος συνέχισε να καλλιεργεί τη γη του και ότι ο θείος του τον προσέγγισε μόνο μία φορά το 2021 (ερυθρά 17 – 5Χ, 16 - 1Χ- 3Χ ΔΦ),
- χωρίς να δώσει επαρκείς και ικανοποιητικές πληροφορίες ανέφερε ότι ο πατέρας του δεν κατείχε πιστοποιητικά της γης και ότι για το μέλλον του σκέφτεται τη μόρφωση του και δεν επιθυμεί να ασχοληθεί με το θέμα της γης του (ερυθρό 14- 1Χ ΔΦ),
- ενώ κατά τη διάρκεια της συνέντευξης δεν ανέφερε ότι είχε αδελφό, όταν του δόθηκε η αίτηση που έγραψε ο ίδιος, δήλωσε ότι είχε δίδυμο αδελφό που απεβίωσε τον ίδιο μήνα με τον πατέρα του χωρίς να θυμάται όμως την ημερομηνία, αναφέροντας ότι δηλητηριάστηκε με φαγητό από τη σύζυγο του θείου του και ότι το ενημερώθηκε από κάποιο άτομο (ερυθρά 13 – 1Χ, 12– 1Χ-2Χ ΔΦ).
Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, ο λειτουργός ανέφερε ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματος του, με αυτό να σημαίνει ότι παρέλκει η οποιαδήποτε περαιτέρω έρευνα μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης.
Το Δικαστήριο αφού διεξήλθε των λεπτομερειών της συνέντευξης διαπιστώνει, όπως και η εισήγηση του λειτουργού, ότι δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό αυτό το μέρος του αιτήματος του Αιτητή. Δεν παρείχε κάθε διαθέσιμη βοήθεια στον εξεταστή για τη διαπίστωση των στοιχείων της υπόθεσής του, ούτε τεκμηρίωσε τους ισχυρισμούς του με επαρκή λεπτομέρεια (Βλέπε Άρθρο 18 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000), βλέπε επίσης Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των Αποδεικτικών Στοιχείων, Μάρτιος 2015, σελ.11 και Evidence and credibility assessment in the context of the Common European Asylum System της EUAA, February 2023, σελ.57-72, 103-112, 120-131). Γενικά οι ανεπαρκείς λεπτομέρειες, οι ελλιπείς πληροφορίες που παρουσιάστηκαν από τον Αιτητή, η άγνοιά του για ουσιώδη ζητήματα που άπτονταν του πυρήνα του αιτήματος του λ.χ. τα μέτρα που έλαβε σε σχέση με την περιουσιακή διαμάχη, η αναλυτικότερη περιγραφή και/ή συχνότητα των απειλών που δέχτηκε, τυχόν αναζήτηση προστασίας από τις αρχές της χώρας του ήταν στοιχεία που θα ήταν ευλόγως αναμενόμενο να γνωρίζει και/ή περιγράψει εκτενώς ο Αιτητής.[1] Σύμφωνα, επίσης, και με την § 205 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών, ο Αιτητής θα έπρεπε:
«(i) να λέει την αλήθεια και να βοηθά τον εξεταστή με κάθε δυνατό τρόπο με την τεκμηρίωση των ισχυρισμών του με κάθε δυνατό τρόπο.
(ii) Να κάνει προσπάθεια να υποστηρίξει τα λεγόμενά του με κάθε διαθέσιμο τεκμήριο και να δώσει ικανοποιητική επεξήγηση για κάθε απουσία τεκμηρίων. Αν είναι αναγκαίο πρέπει να καταβάλει προσπάθεια να προσκομίσει επιπρόσθετα τεκμήρια.
(iii) Να παρέχει όλες τις σχετικές πληροφορίες που αφορούν τον εαυτό του και τις προγενέστερες εμπειρίες του με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για να καταστήσει ικανό τον εξεταστή να αποδείξει τους σχετικούς
ισχυρισμούς. Αναμένεται ότι θα του ζητηθεί να δώσει μια συνεκτική εξήγηση όλων των λόγων που επικαλείται για υποστήριξη του αιτήματός του για προσφυγικό καθεστώς και θα πρέπει να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που θα του υποβληθούν.»
Ούτε θα μπορούσε να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας το οποίο δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντα. (Βλέπε §204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Από τα γεγονότα της περίπτωσης του σε συνάρτηση με τα στοιχεία του φακέλου και τις αιτιάσεις του δεν προκύπτει να συντρέχουν στο πρόσωπο του εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια που μπορούν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης (§37-38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών). Ακόμα δε και εάν γινόταν αποδεκτό το αφήγημα του δεν τεκμηριώνεται ότι ανήκει σε οποιαδήποτε πολιτική, θρησκευτική, εθνική, στρατιωτική ή κοινωνική οργάνωση ή ομάδα στη χώρα καταγωγής του που να αντιμετωπίζει δίωξη, ενώ σε περίπτωση επιστροφής του δεν θα αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα από τις αρχές της χώρας του. Δεν έχει τεκμηριώσει με τις αιτιάσεις του ότι έχει καταδικασθεί, συλληφθεί, ή καταζητείται είτε από τις αρχές της χώρας του είτε από άλλους φορείς δίωξης (Βλέπε Άρθρα 3Α και 3Β του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000). Ούτε οι αδιευκρίνιστες απειλές που προβάλει πληρούν τα κριτήρια μορφής δίωξης ως οι πρόνοιες του Άρθρου 3Γ του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023,(Ν.6(Ι)/2000).
Μετά από μελέτη της έκθεσης/εισήγηση προκύπτει ότι ο λειτουργός εξέτασε και κατά πόσο ο Αιτητής θα υπόκειτο σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής σε οποιαδήποτε τέτοια σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη ως προσδιορίζεται στο Άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000), καταλήγοντας ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υφίσταται. Ουδείς εκ των ισχυρισμών που πρόβαλε τεκμηριώνει την ύπαρξη ουσιωδών λόγων ώστε να πιστεύεται ότι ο ίδιος προσωπικά, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, θα υποβληθεί σε κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, βάσει του Άρθρου 15, εδάφια (α) και (β), της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ[2] που αντιστοιχεί στο Άρθρο 19(2), εδάφια (α) και (β), του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν. 6(Ι)/2000). Ειδικά δε ως προς το σκέλος της διακινδύνευσης λόγω βίας ασκούμενης αδιακρίτως σε καταστάσεις ένοπλης σύρραξης, ο λειτουργός σημειώνει ότι βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης διαπιστώνεται ότι παρόλο που στην περιοχή του Αιτητή ( Enugu State) παρατηρούνται περιστατικά ασφαλείας, ο βαθμός άσκησης αδιάκριτης βίας δεν φθάνει σε τόσο ψηλό επίπεδο έτσι ώστε να γίνει αποδεκτό ότι υπάρχουν εύλογοι λόγοι, ο Αιτητής να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής του ή της σωματικής ακεραιότητας του, εύρημα που επιβεβαιώνεται και από αναθεωρημένη έρευνα του Δικαστηρίου.[3]
Ως εκ των ανωτέρω δεν διαπιστώνεται ελλιπής έρευνα αλλά ούτε πλάνη περί το νόμο και των πραγματικών δεδομένων που λήφθηκαν υπόψη από την Υπηρεσία Ασύλου κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης (Βλέπε Αντώνης Ράφτης ν. Δημοκρατίας, (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 ). Η επάρκεια της αιτιολογίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα πραγματικά και νομικά περιστατικά της υπόθεσης, ενώ η αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης συμπληρώνεται και/ή αναπληρώνεται μέσα από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου του Αιτητή ήτοι της έκθεσης/εισήγησης του λειτουργού η οποία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της απόφασης του εξουσιοδοτημένου από τον Υπουργό Εσωτερικών αρμόδιου λειτουργού, όπως επίσης και από το σύνολο της όλης διοικητικής ενέργειας με αποτέλεσμα να καθίσταται εφικτός ο δικαστικός έλεγχος (Βλέπε Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ.270).
Το Δικαστήριο μετά από έλεγχο νομιμότητας/ορθότητας και πραγματικό έλεγχο των περιστάσεων του Αιτητή, όπως αναλύεται ανωτέρω, καταλήγει στο ίδιο εύρημα ότι δηλαδή δεν μπορεί να του αναγνωριστεί το καθεστώς του πρόσφυγα ή συμπληρωματικής προστασίας.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται με €1300 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Μ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] EYAA, Evidence and Credibility Assessment in the Context of the Common European Asylum System, Judicial Analysis 2nd Edition, February 2023, σελ.122-123
[2] του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας
[3] https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard στοιχεία της ιστοσελίδας ACLED, Nigeria, Enugu, 19/01/23-19/01/24, εντοπίστηκαν στο σύνολο μόνο 82 περιστατικά ασφαλείας και 80 θάνατοι εκ των οποίων 26 μάχες (43 θάνατοι), 52 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (37 θάνατοι), και 4 εξεγέρσεις σε σύνολο περίπου 4.6 εκατομμύρια πληθυσμό - Βλέπε City Population, Enugu, https://citypopulation.de/en/nigeria/admin/NGA014__enugu/, βλέπε επίσης, Britannica, Enugu State, Nigeria, https://www.britannica.com/place/Enugu-state-Nigeria, ο πληθυσμός της πολιτείας Enugu είχε εκτιμηθεί το 2022 ότι ανερχόταν στα 4.6 εκατομμύρια, καθότι το 2006 η επίσημη καταγραφή πληθυσμού ανέδειξε ότι ήταν 3.2 εκατομμύρια.