ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υπόθεση Αρ.: 7535_21
19 Μαρτίου, 2024
[Δ. Κατσαρίδης, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Α.Α.
Αιτητή,
ΚΑΙ
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η αίτηση
Αίτηση ημερομηνίας 21/06/2023 για προσαγωγή μαρτυρίας
Ανδρέας Χατζηγεωργίου για Κλεόπα και Παρασκευά Δ.Ε.Π.Ε. για τον Αιτητή
Μαρίνα Σουρουλλά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ Α Π Ο Φ Α Σ Η
Δ. ΚΑΤΣΑΡΙΔΗΣ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 20/04/2021, η οποία του κοινοποιήθηκε στις 11/10/2021, και σύμφωνα με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του για παραχώρηση σε αυτόν καθεστώτος Διεθνούς Προστασίας.
1. Εκκρεμούσης της παρούσας προσφυγής καταχωρίστηκε στις 29.09.2022, η υπό εξέταση ενδιάμεση αίτηση, για τη χορήγηση άδειας προσαγωγής μαρτυρίας.
2. Με την παρούσα ενδιάμεση αίτηση ο Αιτητής αιτείται διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να δίδεται άδεια για προσαγωγή μαρτυρίας υπό μορφή ένορκης δήλωσης του Αιτητή πλέον συνημμένου υλικού ως τεκμήριο 1 και 2. Στην προτεινόμενη ένορκη δήλωσή του ο Αιτητής αναφέρεται στην καταγραφή με το κινητό του τηλέφωνο βίντεο από το χώρο του γραφείου όπου εργαζόταν της διαδήλωσης η οποία ελάμβανε χώρα στην Azdi Avenue κατά της Κυβέρνησης. Αναφέρει δε ότι τα βίντεο τα οποία κατέγραψε, τα μοιράστηκε εν συνεχεία με τον φίλο του Milad έχοντας ενημερωτικό σκοπό. Ο Milad εν συνεχεία -χωρίς την προηγούμενη συναίνεση του Αιτητή- τα δημοσιοποίησε πιθανότατα μέσω του Telegram, προγράμματος επικοινωνίας και ελεύθερης διάδοσης πληροφοριών και ιδεών στο Ιράν. Από εκείνη την ημερομηνία ο Αιτητής και ο φίλος του Milad κλήθηκαν να προσέλθουν στο αστυνομικό τμήμα όπου τους τέθηκαν ερωτήσεις και μετά από μία ώρα τους επετράπη να αποχωρήσουν. Κάποιο διάστημα αργότερα, ο Αιτητής με τον Milad συνελήφθησαν από μέλη Islamic Revolutionary Guard Corps και οδηγήθηκαν σε άγνωστη τοποθεσία. Ο Αιτητής ερωτήθηκε σχετικά με τη ζωή , την εργασία, τις συναναστροφές και την εργασία του κι έκτοτε του δημιουργήθηκε ο φόβος ότι ο φίλος του Milad είχε αναφέρει ότι τα βίντεο της διαδήλωσης προέρχονταν από τον Αιτητή. Αργότερα ο Αιτητής πληροφορήθηκε από την αδελφή του Milad ότι εκείνος είχε συλληφθεί εκ νέου. Φοβούμενος την εκ νέου σύλληψή του εγκατέλειψε το Ιράν. Οι φόβοι του επιβεβαιώθηκαν όταν έλαβε από την οικογένειά του ενόσω ήταν στην Κύπρο, ηλεκτρονικά ένα αντίγραφο εγγράφου με εντολή από το islamic Revolutionary Guard Corps (IRGC) προς μέλη του να συλλάβουν και να μεταφέρουν τον Αιτητή σε κρησφύγετό τους. Το αντίγραφο του εγγράφου αυτού εστάλη κρυφά από φίλο του Αιτητή του οποίου ο αδελφός εργάζεται για δύναμη του IRGC ρισκάροντας την ίδια του τη ζωή. Το αντίγραφο του εγγράφου αυτού ο Αιτητής το είχε προσκομίσει και κατά τη συνέντευξη όμως δεν μεταφράστηκε και συνεπώς δεν ελήφθη υπόψη κατά τα προβλεπόμενα στο νόμο κατά την εξέταση του αιτήματός του. Αναφερόμενος στο IRGC ο Αιτητής δήλωσε ότι στο Ιράν λειτουργούν δύο παράλληλες «Αρχές»: αφενός η Αστυνομία η οποία λειτουργεί παράλληλα με τα Δικαστήρια, εκδίδει εντάλματα και οι υποθέσεις οδηγούνται σε δίκη με διαδικαστικές εγγυήσεις και αφετέρου, η IRGC η οποία είναι παραστρατιωτική οργάνωση εκτός των πλαισίων ελέγχου αλλά με την ανοχή του νομικού συστήματος της χώρας και εκδίδει εντολές σύλληψης και προσαγωγής σε μυστικές τοποθεσίες υπόπτων για ηθικά ή θρησκευτικά εγκλήματα η τύχη των οποίων μπορεί να καθίσταται άγνωστη μετά την προσαγωγή τους. Περαιτέρω δηλώνει ότι υπό το IRGC δεν υφίστανται δίκες, διαδικαστικές εγγυήσεις ή έλεγχος από το νομικό σύστημα ενώ θεωρείται υπεύθυνη και για αναγκαστικές εξαφανίσεις. Περαιτέρω υποστηρίζει ότι το έγγραφο της εντολής προσαγωγής του το οποίο προσκόμισε εμπίπτει στην κατηγορία των εντολών που εκδίδονται προς τα μέλη της IRGC και λανθασμένα εξελήφθη από την υπηρεσία ως ένταλμα το οποίο εκδίδεται από το Δικαστήριο και εκτελείται από την Αστυνομία. Επισυνάπτει ως Τεκμήριο 1 μετάφραση του εγγράφου της εντολής προς τα μέλη IRGC για τη σύλληψή του Αιτητή από την περσική γλώσσα στα αγγλικά. Εξηγεί περαιτέρω πως το IRGC ενώ λειτουργεί με την ανοχή του νομικού συστήματος λειτουργεί ωστόσο περισσότερο ως τρομοκρατικός οργανισμός. Προς επίρρωση των ανωτέρω επισυνάπτει ως Τεκμήριο 2 ψήφισμα του Κογκρέσου των ΗΠΑ με το οποίο καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση να κατηγοριοποιήσει/ αναγνωρίσει το IRGC ως τρομοκρατικό οργανισμό υπό την «Κοινή Θέση του Συμβουλίου της 27/12/2001 για την εφαρμογή ειδικών μέτρων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και η Εκτελεστική Απόφαση 2021/585 του Συμβουλίου της 12/04/2021 με την οποία προστίθενται ως παράρτημα στην απόφαση 2011/235/ΚΕΠΠΑ (με την οποία επιβάλλονται περιοριστικά μέτρα εναντίον προσώπων στο Ιράν) τέσσερα πρόσωπα τα οποία ανήκουν στο IRGC και σε σώματα που το απαρτίζουν.
3. Εναντίον της παρούσας αίτησης, οι Καθ' ων η αίτηση στην ενδιάμεση αίτηση καταχώρισαν ένσταση συνοδευόμενη από σχετική ένορκη δήλωση.
4. Καταχωρίστηκαν επίσης γραπτές αγορεύσεις, με έκαστη πλευρά να υποστηρίζει τη δική της θέση, ενώ στις 25/01/2024 έλαβε χώρα η ακρόαση της παρούσας ενδιάμεσης αίτησης η οποία συνεχίστηκε την 16/02/2024.
Νομικοί Ισχυρισμοί
Ο Αιτητής, μέσω του συνηγόρου του, στο πλαίσιο της ενδιάμεσης αίτησής του και στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης προς υποστήριξη της αίτησής του, απαντώντας στην ένσταση των καθ’ ων αμφισβητεί έναν προς έναν τους λόγους της ένστασης των Kαθ’ών, υποβάλλοντας ότι αυτές είναι αόριστες και τίθενται ως πρόσκομμα στο δικονομικό διάβημα του Αιτητή. Υποβάλει περαιτέρω ότι η ένσταση διακατέχεται από πνεύμα υπερβολικού φορμαλισμού το οποίο δύναται να παραβιάσει το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη και το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής. Εν συνεχεία, υποδεικνύει πως η μαρτυρία η οποία επιχειρείται να προσαχθεί υποστηρίζει τους ισχυρισμούς του όπως αυτοί αναπτύχθηκαν κατά το στάδιο της διοικητικής και της παρούσας διαδικασίας και θα θέσει ενώπιον του δικαστηρίου όλα τα απαραίτητα στοιχεία για τον έλεγχο της ουσίας της απόφασης. Υποστηρίζεται ακόμη η σχετικότητα και αναγκαιότητα της προσκόμισής της, ενόψει της δυνατότητάς της να ανατρέψει το συμπέρασμα περί αναξιοπιστίας των ισχυρισμών του Αιτητή, ενώ δικαιολογείται η προσκόμιση των σχετικών εγγράφων κατά το παρόν στάδιο, χωρίς οποιαδήποτε καθυστέρηση της διαδικασίας να προκαλείται από τον Αιτητή. Περαιτέρω ο Αιτητής υποστηρίζει ότι η καθυστέρηση προκλήθηκε από τους ίδιους τους Καθ’ ών καθώς το έγγραφο το οποίο ζητεί να γίνει δεκτό είχε τεθεί υπόψη των Καθ’ ων κατά το στάδιο της συνέντευξης χωρίς να εξεταστεί (μεταφραστεί) από εκείνους. Ο Αιτητής δια του συνηγόρου του υποστηρίζει ότι έχουν τηρηθεί όλες οι τυπικές νομολογιακές και δικονομικές προϋποθέσεις, η δε προσκομιζόμενη μαρτυρία εξυπηρετεί το συμφέρον της δικαιοσύνης, είναι συναφής με τα επίδικα θέματα, ενώ είναι δεόντως δικογραφημένη, δίχως να αλλοιώνει ή διαφοροποιεί την αρχική μαρτυρία του Αιτητή. Παραθέτοντας τις νομολογιακά καθιερωμένες αρχές οι οποίες διέπουν την εξέταση ενδιάμεσης αίτησης προσαγωγής μαρτυρίας, ο Αιτητής υποστηρίζει την πλήρωσή τους στην υπό εξέταση περίπτωση.
Από την πλευρά τους, οι Καθ' ων η αίτηση, έπειτα από παράθεση σχετικής με την εξέταση των ενδιάμεσων αιτήσεων προσαγωγής μαρτυρίας νομοθεσίας και νομολογίας, υποδεικνύουν ότι η επίδικη αίτηση, συγκεκριμένα δε το Τεκμήριο 1, δεν είναι σχετική με τα επίδικα θέματα και έχει καταχωρηθεί καταχρηστικά και με μοναδικό σκοπό να καθυστερήσει την εκδίκαση της προσφυγής. Επισημαίνουν ακόμα ότι ισχυρισμοί που καταγράφει ο Αιτητής στις στην ένορκη δήλωσή του αποτελούν νέους ισχυρισμούς που αναιτιολόγητα δεν εγέρθηκαν κατά τη διεξαγωγή της συνέντευξης και συνεπώς, η μαρτυρία δεν είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα επίδικα γεγονότα ούτε τεκμηριώνει οποιονδήποτε από τους λόγους ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης. Είναι η θέση των Καθ’ ων η αίτηση ότι ο Αιτητής δεν ανταποκρίθηκε στις ερωτήσεις σχετικά με το περιεχόμενο του εγγράφου (τεκμήριο 1) που του τέθηκαν από τους καθ’ ων κατά τη συνέντευξή του αλλά ούτε θεμελιώθηκε η εσωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του ως προς τη δίωξή του από τις ιρανικές Αρχές συνεπώς παρέλκει η εξέταση (μετάφραση) του σχετικού με τον ισχυρισμό εγγράφου (τεκμηρίου1). Κατά συνέπεια θεωρούν ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που θέτει η νομοθεσία και η νομολογία για την υπό κρίση αίτηση.
Στα πλαίσια της ακρόασης της αίτησης, ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή, όπως και η ευπαίδευτη συνήγορος του Γενικού Εισαγγελέα υιοθέτησαν τις γραπτές τους αγορεύσεις.
Το Νομικό Πλαίσιο
Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου και προβλέπει τα εξής:
«11.-(1) Κάθε δικαστής του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας ασκεί τις εξουσίες που ανατίθενται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από το Σύνταγμα, τις διατάξεις του παρόντος Νόμου και οποιουδήποτε άλλου εκάστοτε σε ισχύ νόμου.
(2) Το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας αποφασίζει επί πάσης προσφυγής η οποία υποβάλλεται δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος κατά απόφασης ή πράξης εκδιδομένης δυνάμει του περί Προσφύγων Νόμου ή κατά παράλειψης οφειλόμενης ενέργειας δυνάμει του περί Προσφύγων Νόμου.
(3) Για σκοπούς ενάσκησης της δικαιοδοσίας του επί προσφυγής κατά απόφασης ή πράξης που αναφέρεται στο εδάφιο (4), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας-
(α) Προβαίνει σε έλεγχο της νομιμότητας και ορθότητας αυτής, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής-
(i) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν, και
(ii) την ανάγκη χορήγησης διεθνούς προστασίας σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Προσφύγων Νόμου, σε περίπτωση που προσβάλλεται απόφαση η οποία συνεπάγεται τη μη χορήγηση τέτοιας προστασίας ή την ανάκληση ή παύση τέτοιας προστασίας ή τη χορήγηση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας αντί του καθεστώτος πρόσφυγα, και
(β) επικυρώνει εν όλω ή εν μέρει την απόφαση ή πράξη, ή ακυρώνει και τροποποιεί εν όλω ή εν μέρει αυτήν:
Νοείται ότι η προαναφερόμενη δικαιοδοσία αναφορικά με απόφαση ή πράξη που αναφέρεται στο εδάφιο (4) δύναται να ασκηθεί, μόνο αν τέτοια απόφαση ή πράξη εκδόθηκε-
(α) Κατόπιν αίτησης η οποία υποβάλλεται στην αρμόδια διοικητική αρχή μετά την 20ή Ιουλίου 2015, ή
(β) με πρωτοβουλία της αρμόδιας διοικητικής αρχής η οποία αναλαμβάνεται μετά την 20ή Ιουλίου 2015.
(4) Οι διατάξεις του εδαφίου (3) εφαρμόζονται αναφορικά με οποιαδήποτε από τις ακόλουθες αποφάσεις ή πράξεις, η οποία θίγει ατομικά τον υποβάλλοντα προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας:
(α) Απόφαση η οποία αναφέρεται στο άρθρο 9 του περί Προσφύγων Νόμου αναφορικά με την παροχή, την ανάκληση ή τον περιορισμό πλεονεκτημάτων τα οποία προβλέπονται σε οποιαδήποτε από τις διατάξεις του εν λόγω νόμου·
(β) απόφαση που εκδίδεται δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 9Ε ή της παραγράφου (β) του εδαφίου (4) του άρθρου 9ΙΑ του περί Προσφύγων νόμου∙
(γ) δυσμενής απόφαση του Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, επί αίτησης διεθνούς προστασίας, περιλαμβανομένης απόφασης με την οποία-
(i) κρίνει αίτηση ως αβάσιμη, όσον αφορά το καθεστώς πρόσφυγα ή/και το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, ή.
(ε) απόφαση μεταφοράς η οποία αναφέρεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 27 του Κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 604/2013.
(5) Το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας λαμβάνει υπόψη και σχετικά γεγονότα και ισχυρισμούς του προσφεύγοντος που δεν λήφθηκαν υπόψη κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης ή πράξης, είτε αυτά είναι προγενέστερα είτε είναι μεταγενέστερα αυτής.».
Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:
«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».
Ο Κανονισμός 7 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 ορίζει τα ακόλουθα:
«Το Δικαστήριο δύναται να καθορίζει τη διαδικασία και να εκδίδει οδηγίες κατά περίπτωση αναφορικά με τη λήψη γραπτής ή προφορικής μαρτυρίας ή άλλων αποδεικτικών μέσων, συνεντεύξεων του αιτητή ασύλου ή δικαιούχου διεθνούς προστασίας και άλλων διαδικασιών σύμφωνα με τον Περί Προσφύγων Νόμο αρ. 6(Ι)/2000 ως εκάστοτε τροποποιείται και τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο, (Ε.Υ.Υ.Α) όπως ήθελε κρίνει ορθό και δίκαιο υπό τις περιστάσεις.».
Ο Κανονισμός 10 του περί Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμού του 2019 προβλέπει τα ακόλουθα:
«Νέα έγγραφα και/ή επιπρόσθετα στοιχεία και/ή οποιαδήποτε επιπρόσθετη μαρτυρία να προσκομίζεται στο Δικαστήριο το συντομότερο δυνατόν, και εν πάση περιπτώση όχι κατά τις διευκρινίσεις ή μεταγενέστερα, εκτός αν πρόκειται για στοιχεία τα οποία ο αιτητής, άνευ δικής του υπαιτιότητας, αδυνατούσε να υποβάλει κατά την πρωτοβάθμια εξέταση της αίτησης του. Το Δικαστήριο δύναται να αποδεκτεί τέτοια μαρτυρία μόνο σε περιπτώσεις που κρίνει ότι τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης στον αιτητή διεθνούς προστασίας.».
Ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 προβλέπει τα εξής:
«Έκαστος διάδικος δέον δια των εγγράφων προτάσεων αυτού να εκθέτη τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται και, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως. Διάδικος εμφανιζόμενος άνευ συνηγόρου δεν υποχρεούται εις συμμόρφωσιν προς τον κανονισμό αυτόν».
Ο Κανονισμός 19 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 προνοεί ότι:
«Καθ΄οιονδήποτε στάδιον της διαδικασίας το Δικαστήριον ή Δικαστής δύναται να εκδώσει τοιαύτας οδηγίας, αι οποίαι απαιτούνται προς το συμφέρον της δικαιοσύνης.».
Το άρθρο 46 της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013 , σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας (στο εξής: Οδηγία 2013/32/ΕΕ) ορίζει ότι:
«Άρθρο 46
Δικαίωμα πραγματικής προσφυγής
1. Τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε οι αιτούντες να έχουν δικαίωμα πραγματικής προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου κατά των ακόλουθων αποφάσεων:»
(α) απόφαση επί της αιτήσεως διεθνούς προστασίας, περιλαμβανομένων των αποφάσεων:
i) με τις οποίες κρίνουν αίτηση ως αβάσιμη όσον αφορά το καθεστώς του πρόσφυγα και/ή το καθεστώς επικουρικής προστασίας.
2. .
3. Προκειμένου να τηρούν τα προβλεπόμενα στην παράγραφο 1, τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε η πραγματική προσφυγή να εξασφαλίζει πλήρη και ex nunc εξέταση τόσο των πραγματικών όσο και των νομικών ζητημάτων, ιδίως, κατά περίπτωση, εξέταση των αναγκών διεθνούς προστασίας σύμφωνα με την οδηγία 2011/95/ΕΕ, τουλάχιστον κατά τις διαδικασίες άσκησης ένδικου μέσου ενώπιον πρωτοβάθμιου δικαστηρίου.».
Κατάληξη
Εκ προοιμίου σημειώνεται ότι δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος και του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου το παρόν Δικαστήριο κέκτηται δικαιοδοσίας να εξετάσει και την ορθότητα της επίδικης απόφασης στην κυρίως διαδικασία καθώς και να εξετάσει ex nunc τα δεδομένα που αφορούν στην αίτηση ασύλου του εκάστοτε αιτούντος άσυλο (βλ. Υπόθεση Αρ. ΔΚ 33/2020, Τ.Κ.Α ν. Δημοκρατίας, ημερ. 28.9.2020 και απόφαση της 14ης Μαΐου 2020, FMS, EU:C:2020:367 σκέψεις 290-293 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία και απόφαση της 5ης Ιουνίου 2014 και Mahdi, C-146/14 PPU, EU: C:2014:1320, σκέψεις 41 και 45). Οι διατάξεις του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, καίτοι απευθείας εφαρμοστέες από τα εθνικά δικαστήρια, στο μέτρο που αποτελούν ταυτόχρονα και εναρμονιστικές διατάξεις του άρθρου 46 της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ, θα πρέπει να ερμηνεύονται υπό το φως της εν λόγω ενωσιακής διάταξης και της συναφούς νομολογίας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) (Βλ. Α.Ε. αρ. 156/2012, Μustafa Haghilo, 27.2.2018 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).
Η έκταση της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και το είδος του ελέγχου επί των επίδικων πράξεων που αποτελούν αντικείμενο των ενώπιον του διαδικασιών επηρεάζει καταρχήν την αξιολόγηση των ενδιάμεσων αιτήσεων προσαγωγής μαρτυρίας.
Οι βασικές αρχές που αφορούν στην εξέταση μίας ενδιάμεσης αίτησης προσαγωγής μαρτυρίας, υπό το φως και της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου, θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως ακολούθως.
Προσαγωγή μαρτυρίας επιτρέπεται μόνον όταν η απόδειξη των συγκεκριμένων γεγονότων τεκμηριώνει οποιονδήποτε από τους λόγους ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης που προωθούνται από τον Αιτητή (βλ. Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού, Υποθ. Αρ. 999/91, ημερ. 24.9.1992 και Lordos Hotels Holdings Ltd v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Παραλιμνίου, Υποθ. Αρ. 71/97, ημερ. 18.11.1999, Απόφαση στην Υπόθεση αρ. 1218/2010, Βίκτωρας Τομάζου ν. Δημοκρατίας, ημερ. 26.1.2012.)
Οι βασικές αρχές που διέπουν το θέμα της προσαγωγής μαρτυρίας σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, συνοψίστηκαν ως ακολούθως στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Sportsman Betting Co Limited v. Δημοκρατίας (2000) 3 ΑΑΔ 591:
«Από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου προκύπτει σαφώς η αρχή ότι προϋπόθεση για την προσαγωγή μαρτυρίας στην αναθεωρητική διαδικασία είναι η σχετικότητα της μαρτυρίας προς τα επίδικα θέματα. (Ρούσος ν. Ιωαννίδης κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 549, Ζαβρός ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 106, Τάσου Μιχαηλίδη κ.ά. ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Παλαιχωρίου, Υπόθ. Αρ. 530/97, ημερ. 5.7.2000). Στην αναθεωρητική του δικαιοδοσία το Ανώτατο Δικαστήριο έχει την διακριτική ευχέρεια να ελέγχει το δικαίωμα των διαδίκων να προσαγάγουν μαρτυρία σχετική με τα γεγονότα που θέλουν να αποδείξουν, με γνώμονα πάντοτε τη σχετικότητα της μαρτυρίας με τα επίδικα θέματα. Ο διάδικος που ζητά την έκδοση οδηγιών για προσαγωγή μαρτυρίας, είτε προφορικής είτε υπό μορφή ένορκης δήλωσης, οφείλει να προσδιορίζει με εύλογη λεπτομέρεια τα γεγονότα τα οποία επιδιώκει να αποδείξει και να ικανοποιήσει επίσης το Δικαστήριο ότι τα γεγονότα αυτά είναι σχετικά με τα επίδικα θέματα που εγείρονται στην προσφυγή, λαμβανομένων υπόψη των νομικών σημείων και των γεγονότων πάνω στα οποία βασίζεται η προσφυγή. Επιτρέπεται η προσκόμιση γεγονότων με μαρτυρία μόνο όταν είναι σχετικά με τα επίδικα θέματα και όταν η απόδειξή τους δυνατό να τεκμηριώσει οποιονδήποτε από τους λόγους ακύρωσης της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης. (Βλέπε Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (Αρ. 1) (1992) 4 Α.Α.Δ. 3330, Νικολαϊδης ν. Δημοκρατίας (Αρ. 1) 4 Α.Α.Δ. 609, Lordos Hotels Holdings Ltd. v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Παραλιμνίου, Υπόθ. Αρ. 71/97, ημερ. 18.11.99).».
Συνεπώς, πρώτο κριτήριο που εξετάζεται είναι η σχετικότητα της μαρτυρίας με κάποιον από τους εγειρόμενους λόγους ακύρωσης και με τα γεγονότα που τους υποστηρίζουν. Απαραίτητη προϋπόθεση για το βασιμότητα της υπό εξέταση αίτησης είναι η μαρτυρία να υποστηρίζει κάποιο από τα επίδικα θέματα και τα γεγονότα, όπως προκύπτουν από τη δικογραφία.
Επισημαίνεται στο σημείο αυτό ότι δυνάμει του Κανονισμού 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, οι λόγοι ακύρωσης δέον να αιτιολογούνται και να εξειδικεύονται στο πλαίσιο του εισαγωγικού δικογράφου της διαδικασίας. Η έννοια του Κανονισμού 7 είναι η οριοθέτηση με λεπτομέρεια (αυτή είναι η έννοια της λέξης «πλήρως»), ούτως ώστε τα επίδικα θέματα να περιορίζονται στα απολύτως αναγκαία, με τους διαδίκους να γνωρίζουν με ακρίβεια το λόγο που προωθείται ο εκάστοτε λόγος ακύρωσης, αλλά και το Δικαστήριο να ασχολείται μόνο με συγκεκριμένα ζητήματα και όχι με γενικές και αόριστες τοποθετήσεις [Βλ. Α.Ε. Αρ. 156/2012, Mustafa Haghilo v. Γενικού Διευθυντή Υπουργείου Εσωτερικών, ημερ. 27/2/2018, Α.Ε. Αρ. 95/2012, Χριστοδουλίδης ν. Πανεπιστημίου Κύπρου, ημερ. 6.7.2018]. Για να καταστεί το θέμα επίδικο, πρέπει αυτό να εγείρεται σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις και να αποφασίζεται ύστερα από εξαντλητική επιχειρηματολογία. Η αγόρευση αποτελεί το μέσο για την έκθεση της επιχειρηματολογίας υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης και όχι υποκατάστατο της στοιχειοθέτησής τους. [Βλ. Α.Ε. Αρ. 3729, Μαραγκός ν. Δημοκρατίας, 3.11.2006, (2006) 3 ΑΑΔ 671]. Συνεπώς τόσο το νομικό όσο και το πραγματικό υπόβαθρο της προσφυγής θα πρέπει να καταγράφεται στο δικόγραφο της προσφυγής. Αυτά ισχύουν κατά μείζονα λόγο όταν ο Αιτητής εκπροσωπείται δια συνηγόρου.
Το γεγονός ότι το παρόν Δικαστήριο είναι Δικαστήριο που εξετάζει όχι μόνο τη νομιμότητα αλλά και την ορθότητα των διοικητικών πράξεων, οι οποίες απαριθμούνται στο εδάφιο (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, δεν αναιρεί την πιο πάνω υποχρέωση του Αιτητή.
Η περίμετρος των ζητημάτων που έχει δικαιοδοσία να εξετάσει το παρόν Δικαστήριο καθορίζονται και σε αυτή την περίπτωση καταρχήν από τα δικόγραφα των διαδίκων. Η κατανομή του βάρους απόδειξης στο πλαίσιο του ανακριτικού συστήματος και εντός των ορίων της διαθετικής αρχής καθορίζει την όλη δικονομική πορεία της δίκης. Μόνη εξαίρεση αυτεπάγγελτης εξέτασης πλημμελειών της επίδικης πράξης αποτελούν οι λόγοι ακύρωσης που άπτονται ζητημάτων δημοσίας τάξεως τα οποία δύναται το δικαστήριο να εξετάσει και αυτεπαγγέλτως κάτω και πάλι κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260 και «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 247»]
Όπως προκύπτει τόσο από το άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, ερμηνευόμενο υπό το φως του άρθρου 46 της Οδηγίας 2013/32, το παρόν δικαστήριο κέκτηται δικαιοδοσίας να εξετάζει ex-nunc τα νομικά και πραγματικά ζητήματα που άπτονται της αιτήσεως ασύλου του εκάστοτε αιτούντος άσυλο. Λαμβάνοντας υπόψη αυτή τη χρονική επέκταση, το Δικαστήριο μπορεί να καταστήσει αποδεκτή την προσαγωγή μαρτυρίας η οποία δεν είχε τεθεί ενώπιον του διοικητικού οργάνου (παρακάμπτοντας την αρχή που ισχύει στο πλαίσιο της ακυρωτικής φύσεως διαδικασίας ότι δεν επιτρέπεται αλλοίωση και διαφοροποίηση των δεδομένων που ήταν ενώπιον του διοικητικού οργάνου κατά τη λήψη της απόφασής του) όταν καταδειχθεί ότι η παράλειψη αυτή, καίτοι αφορά σε γεγονότα που προηγούνταν της αιτήσεως ασύλου, δεν οφειλόταν σε υπαιτιότητα του αιτούντος άσυλο. Περαιτέρω, όταν τα εν λόγω στοιχεία ή πορίσματα αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης στον Αιτητή διεθνούς προστασίας.
Η εν λόγω δικονομική ρύθμιση, όπως επεξηγήθηκε πιο πάνω θα πρέπει να ερμηνεύεται και υπό το φως της συναφούς νομολογίας του το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) στο ζήτημα αυτό. (Bλ. Απόφαση της 4ης Οκτωβρίου 2018, στην υπόθεση αρ.: C‑652/16, Nigyar Rauf Kaza Ahmedbekova, σκέψεις 92 έως 103).
Έχοντας καταγράψει το κανονιστικό πλαίσιο που διέπει την αξιολόγηση της παρούσας ενδιάμεσης αίτησης, προχωρώ στην εφαρμογή του στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης.
Επαναλαμβάνω καταρχάς ότι ο Αιτητής αιτείται διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να δίδεται άδεια για προσαγωγή μαρτυρίας υπό μορφή ένορκής δήλωσης του Αιτητή πλέον συνημμένου φωτοαντιγράφου εντολής σύλληψης προς τα μέλη του IRGC όπου αναγράφεται το ονοματεπώνυμο του Αιτητή και δια του οποίου διατάσσεται η σύλληψη και επιτρέπεται η είσοδος αυτού ενώπιον της μυστικής τοποθεσίας του IRGC (κρησφύγετου) τηρουμένων των προνοιών του νόμου της Σαρία υπό την επίβλεψη των φρουρών (τεκμήριο 1) και ψήφισμα του Κογκρέσου των ΗΠΑ να αναγνωρίσει η ΕΕ το IRGC ως τρομοκρατικό οργανισμό (τεκμήριο 2). Στην ένορκή του δήλωση ο Αιτητής επεξηγεί πως η εν λόγω εντολή -υπό τεκμήριο 1- έχει εκδοθεί ενόψει της αναζήτησής του από τις Αρχές λόγω της λήψης βίντεο από το χώρο όπου εργαζόταν, διαδήλωσης η οποία λάμβανε χώρα στην Azadi Avenue. Το βίντεο εν συνεχεία το απέστειλε στο φίλο του Milad ο οποίος κατόπιν το κοινοποίησε πιθανότατα μέσω της Telegram χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεσή του Αιτητή. Κατόπιν τούτου, ο Αιτητής κλήθηκε να παρουσιαστεί μαζί με το φίλο του Milad ενώπιον της αστυνομικής αρχής όπου του τέθηκαν γενικές ερωτήσεις και έπειτα από μία ώρα αφέθηκε ελεύθερος. Κάποιο διάστημα αργότερα, μέλη του IRGC με πολιτικά ρούχα τον συνέλαβαν και τον μετέφεραν για ανάκριση σε άγνωστη τοποθεσία, όπου ερωτήθηκε για τις συναναστροφές, την εργασία του και τις πεποιθήσεις του, μετά την οποία αφέθηκε ελεύθερος. Το ίδιο συνέβη με τον φίλο του Milad. Αργότερα πληροφορήθηκε από την αδελφή του Milad την εκ νέου σύλληψη του αδελφού της και αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα υπό το φόβο της δικής του σύλληψης εξαιτίας του βίντεο που είχε δημοσιοποιηθεί. Αφού ο Αιτητής αναχώρησε από τη χώρα καταγωγής, η οικογένειά του έλαβε μέσω φίλου του αντίγραφο μίας εντολής από το IRGC για τη σύλληψή του. Το έγγραφο εστάλη κρυφά στην οικογένεια από τον αδελφό ενός φίλου του που δουλεύει σε κάποιο από τα σώματα του IRGC. Διευκρινίζοντας τον τρόπο λειτουργίας του IRGC αναφέρει ότι πρόκειται για μία παραστρατιωτική ομάδα η οποία λειτουργεί έξω από τον έλεγχο του νομικού συστήματος της χώρας υπό την ανοχή ωστόσο αυτού και παραπέμποντας στο Τεκμήριο 2 (ψήφισμα του Κογκρέσου των ΗΠΑ) αναφέρει ότι οι ΗΠΑ έχουν χαρακτηρίσει το IRGC ως τρομοκρατικό οργανισμό και καλούν την Ε.Ε. να πράξει. Στο παράρτημα της Εκτελεστικής απόφασης 2021/585 του Συμβουλίου της 12/04/2021 το οποίο προσκομίζει υπό το τεκμήριο 2 επιβάλλονται επίσης περιοριστικά μέτρα εναντίον τεσσάρων προσώπων του IRGC ή σωμάτων που το απαρτίζουν. Περαιτέρω αναφέρει ότι το σχετικό έγγραφο (τεκμήριο 1) κατατέθηκε στην Υπηρεσία κατά τη διεξαγωγή της συνέντευξής του προκειμένου να υποστηρίξει τις δηλώσεις του δεν μεταφράστηκε από την Υπηρεσία όπως είχε υποχρέωση και συνεπώς δεν ελήφθη υπόψη κατά την εξέταση του αιτήματός του. Θεωρώ ως εκ τούτου πως έχουν συγκεκριμενοποιηθεί επαρκώς τα Τεκμήρια 1 και 2 τα οποία επιχειρείται να προσαχθούν, με αποτέλεσμα να είναι δυνατό να προβεί το παρόν Δικαστήριο σε κρίση περί της συνάφειας τους με τα επίδικα ζητήματα.
Ο Αιτητής υποστηρίζει ότι η μαρτυρία την οποία επιχειρεί να προσκομίσει είναι σε θέση να ανατρέψει την αξιολόγηση της Υπηρεσίας Ασύλου περί αναξιοπιστίας των ισχυρισμών του, αποδεικνύοντας τον κίνδυνο με τον οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπος σε περίπτωση επιστροφής του στο Ιράν.
Σημειώνεται ότι στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας, ο Αιτητής, κατά την διάρκεια της συνέντευξης που διενεργήθηκε από λειτουργό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης Ασύλου στις 04/02/2021, ερωτηθείς για τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ανέφερε, μεταξύ άλλων ότι περί τον Δεκέμβριο 2017 με Ιανουάριο 2018 έλαβε χώρα διαδήλωση κατά της Κυβέρνησης εξαιτίας της αύξησης των τιμών των προϊόντων, στην Azadi Avenue μέρος της οποίας κατέγραψε ο Αιτητής με το τηλέφωνό του σε βίντεο από το χώρο εργασίας του (ΔΦ ερ.70 2χ,69 4χ παράρτημα 3 της ένστασης) το οποίο εν συνεχεία απέστειλε τον φίλο του Milad (ΔΦ ερ.7 3χ, παράρτημα 3 της ένστασης). Ο φίλος του μοιράστηκε όπως του είπε τα βίντεο με άλλους και πιθανότατα ανέβασε τα βίντεο στην Telegram (ερ.68 2χ). Δύο μήνες πριν να εγκαταλείψει το Ιράν, ο Αιτητής κλήθηκε σε ανάκριση από τις Αρχές οι οποίες εν συνεχεία τον άφησαν ελεύθερο. Όταν οκτώ μήνες μετά τη δημοσίευση του βίντεο πληροφορήθηκε από την αδελφή του Milad ότι ο αδελφός της είχε συλληφθεί εκ νέου. Ο Αιτητής εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής υπό το φόβο σύλληψής του (ΔΦ, ερ. 70). Κατά τη συνέντευξη, ο Αιτητής δήλωσε ότι προσκομίζει έγγραφο το οποίο όπως δήλωσε μοιάζει με ένταλμα σύλληψης (“looks like a warrant in order for the authorities to arrest me”) το οποίο έλαβε η οικογένεια του Αιτητή μετά την άφιξή του στην Κύπρο (ερ.67 2χ). Σε σχέση με τις συνέπειες ενδεχόμενης επιστροφής του, εξήγησε πως ενδεχομένως δεν θα έχει την ίδια ζωή με πριν δεν έχει ωστόσο μία ξεκάθαρη εικόνα του τι μπορεί να συμβεί, αν υποστεί ανάκριση διότι δεν γνωρίζει τι απέγινε ο Milad (ερυθρό 63 Δ.Φ. παράρτημα 3 της Ένστασης). Κατά την αξιολόγηση των ισχυρισμών του Αιτητού έχει σχηματισθεί ως τέταρτος ουσιώδης ισχυρισμός η αναζήτηση του Αιτητή από τις Αρχές εξαιτίας της δημοσιοποίησης του βίντεο που κατέγραψε από τη διαδήλωση στην Azadi Avenue το οποίο εν συνεχεία ο φίλος του ανέβασε στην Telegram. Ενόψει της μη στοιχειοθετηθείσας εσωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού, αυτός έτυχε απόρριψης. (βλ. ερυθρό 123 Δ. Φ., παράρτημα 4 της Ένστασης). Επισημαίνεται δε ότι ο σχετικός ισχυρισμός συνδέεται εμμέσως και με τους υπόλοιπους ισχυρισμούς που εξετάστηκαν και απορρίφθηκαν και αφορούν την λήψη των βίντεο εκ μέρους του Αιτητή της διαδήλωσης η οποία έλαβε χώρα στην Azadi Avenue και την αποστολή τους στο φίλο του Milad, η μετέπειτα ανάρτηση των βίντεο από τον Milad στην Telegram και τη σύλληψη του Milad εξαιτίας της ανάρτησης των βίντεο.
Επί του εγγράφου το οποίο επιχειρείται να προσκομιστεί αναγράφεται το όνομα και ο αριθμός ταυτότητας του Αιτητή και αναφέρεται ότι θα μεταφερθεί στον οργανισμό έχοντας την άδεια να εισέλθει στη μυστική τοποθεσία/κρησφύγετο (hideout) τηρώντας τους νόμους της Σαρία και υπό την επίβλεψη των φρουρών. Το έγγραφο φέρει έμβλημα το οποίο σύμφωνα με τις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αποτελεί το έμβλημα του IRGC[1]. Αναφορικά με το IRGC η Ισλαμική Θεολογία της Αντιτρομοκρατίας (Islamic Theology of Counter Terrorism -ITCT) ένα think tank για την Αντι-ισλαμιστική τρομοκρατία με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο αναφέρει ότι «ο Στρατός των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης έχει αναλάβει μεγαλύτερο ρόλο σε σχεδόν κάθε πτυχή της ιρανικής κοινωνίας. Ο διευρυμένος κοινωνικός, πολιτικός, στρατιωτικός και οικονομικός του ρόλος υπό την κυβέρνηση του Προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ -ειδικά κατά τις προεδρικές εκλογές του 2009 και την μετεκλογική καταστολή των διαδηλώσεων- έχει οδηγήσει πολλούς δυτικούς αναλυτές να υποστηρίξουν ότι η πολιτική του δύναμη έχει ξεπεράσει ακόμη και αυτή του σιιτικού κληρικού συστήματος της χώρας.»[2]. Στο δε Iranwire, ένας συνεργατικό ειδησεογραφικό ιστότοπο που διευθύνεται από επαγγελματίες Ιρανούς δημοσιογράφους στη διασπορά και πολίτες δημοσιογράφους εντός του Ιράν αναφέρεται σχετικά με το IRGC ότι πλέον λειτουργεί αποτελεσματικά ως παράλληλη κυβέρνηση, αναμειγνύεται σε όλες τις τρέχουσες υποθέσεις της χώρας και στοχεύει να έχει τον έλεγχο σε κάθε πτυχή της διαχείρισης του Ιράν[3].
Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας του 2023 σχετικά με τη χρήση σεξουαλικής βίας για την αποτροπή της ανόδου του το κινήματος «WOMAN LIFE FREEDOM” οι φύλακες του IRGC δεν φέρουν απαραίτητα στολή των σωμάτων στα οποία ανήκουν αλλά ενδέχεται να εμφανίζονται και με πολιτικά ρούχα.[4]
Οι Φρουροί της Επανάστασης ενεργούν ως επιμελητές του Δικαστικού Σώματος σε θέματα που αφορούν την αποστολή του IRGC η οποία είναι η προστασία της ιρανικής ισλαμικής επανάστασης από όσους της επιβουλευονται[5].
Στην Έκθεση του Department of Foreign Affairs and trade της Κυβέρνησης της Αυστραλίας της 07/06/2018 σχετικά με το Ιράν αναφέρεται ότι για τους απλούς Ιρανούς, η αλληλεπίδραση με τις δυνάμεις ασφαλείας μπορεί να είναι απρόβλεπτη και μπορεί να επηρεαστεί από το κυρίαρχο πολιτικό περιβάλλον και μεμονωμένες προσωπικότητες[6]. Περαιτέρω αναφέρεται σε Έκθεση του Department of Foreign Affairs and Τrade της Κυβέρνησης της Αυστραλίας της 24/07/2023 ότι: «Οι αρχές παρακολουθούν διαδικτυακό περιεχόμενο, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Τα άτομα που δημοσιεύουν επανειλημμένα περιεχόμενο που ασκεί ανοιχτή κριτική στην κυβέρνηση, τους θεσμούς και τις πολιτικές της ή θεωρείται ότι υπερβαίνει τα ηθικά όρια μπορεί να προσελκύσουν αρνητική προσοχή, ειδικά εάν το περιεχόμενο γίνεται viral»[7].
Παρατηρώ ως εκ τούτου ότι οι πληροφορίες που ανευρίσκονται στις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης υποστηρίζουν τις δηλώσεις του αιτητή περί του ρόλου της IRGC, την παράλληλης δράσης του με το σύστημα απονομής δικαιοσύνης και της δυνατότητας παρακολούθησης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Πέραν τούτου πληροφορίες αναφέρουν ότι οι αρχές παραβιάζουν συστηματικά βασικά πρότυπα δέουσας διαδικασίας, ιδιαίτερα σε πολιτικά ευαίσθητες υποθέσεις ενώ οι αόριστα καθορισμένοι περιορισμοί στην ομιλία, οι σκληρές ποινικές κυρώσεις και η κρατική παρακολούθηση των διαδικτυακών επικοινωνιών είναι μεταξύ πολλών παραγόντων που αποτρέπουν τους πολίτες από τη συμμετοχή σε ανοιχτή και ελεύθερη ιδιωτική συζήτηση.[8] Επιπλέον, αναφέρεται ότι οι αρχές παρακολουθούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άτομα που δημοσιεύουν περιεχόμενο ανοιχτά επικριτικό για την Ισλαμική Δημοκρατία, τους θεσμούς και τις πολιτικές της ή θεωρούνται ότι υπερβαίνουν ηθικά όρια ενδέχεται να προσελκύσουν αρνητική προσοχή[9].
Ως εκ τούτου, προκύπτει από τα πιο πάνω ότι ο Αιτητής κατά το στάδιο της διοικητικής διαδικασίας ήγειρε συναφή με τη μαρτυρία που επιδιώκει να προσκομίσει ισχυρισμό. Συνεπώς, κρίνω ότι η μαρτυρία που επιχειρεί ο Αιτητής να προσκομίσει είναι καταρχήν συναφής με τα επίδικα θέματα και ειδικότερα όσον αφορά την κατ’ ισχυρισμό αναζήτηση του Αιτητή από τις Αρχές εξαιτίας της δημοσιοποίησης του βίντεο που κατέγραψε από τη διαδήλωση στην Azadi Avenue το οποίο εν συνεχεία ο φίλος του ανέβασε στην Telegram.
Το παραπάνω εύρημα συνάφειας με τα σχετικά ζητήματα, υπενθυμίζω ότι δε συνιστά θετική αξιολογική κρίση ως προς τη βαρύτητα της μαρτυρίας, την αξιοπιστία της και τη σημασία που τελικά θα διαδραματίσει κατά την αξιολόγηση του Δικαστηρίου (ΔΔΔΠ, ΔΔΠ 369/19, ημερ. 27.05.2021) Η μαρτυρία εξάλλου δύναται να είναι σχετική ώστε να επιτραπεί η προσαγωγή της, έστω και αν δεν οδηγεί σε ασφαλές συμπέρασμα για το βάσιμο του νομικού ισχυρισμού τον οποίο τείνει να τεκμηριώσει. (Στυλιανός Ακάμας ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Γ ΑΑΔ 2321) Στο στάδιο αυτό εξάλλου εξετάζεται η βασιμότητα του αιτήματος που βρίσκεται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου για προσαγωγή μαρτυρίας, με γνώμονα πάντοτε τη σχετικότητα της μαρτυρίας με τα επίδικα θέματα, αλλά και την ορθή απονομή της δικαιοσύνης. (ΔΔΔΠ, Υπόθ. Αρ. 1356/2015, ημερ. 30.07.2019)
Παρατηρώ στο στάδιο αυτό ότι δεν εντοπίζονται πληροφορίες που να αφορούν τη δομή και το περιεχόμενο των εντολών που δίδονται προς μέλη του IRGC για προσαγωγή πολιτών την εξέταση των οποίων επιθυμούν σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. To Ashura Corps το οποίο αναφέρεται στην εντολή σύλληψης που προσκόμισε ο Αιτητής δεν αποτελεί σώμα της IRGC το οποίο δραστηριοποιείται στην Τεχεράνη καθώς «υπάρχουν 32 σώματα του IRGC σε όλο το Ιράν. Η επαρχία της Τεχεράνης έχει δύο σώματα. Το Σώμα Mohammad Rasoul-Allah δρα στην πρωτεύουσα Τεχεράνη και το προάστιο Shemiranat και το σώμα Seyyed-al-Shohada δρα σε μικρές πόλεις και χωριά στην επαρχία της Τεχεράνης.»[10] Το Ashura Corps δραστηριοποιείται στο Ανατολικό Αζερμπαϊτζάν[11]. Παρά τις ανωτέρω παρατηρήσεις και δεδομένου ότι κατά το παρόν στάδιο δε διενεργείται η αξιολόγηση των εγγράφων που τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου υπό μορφή μαρτυρίας (ενδεικτικά ΔΔΔΠ, Υπόθ. Αρ. ΔΔΠ 591/2019, ΜΑ v. Κυπριακή Δημοκρατία μέσω Υπηρεσίας Ασύλου, απόφαση ημερ. 26.02.2021, ΔΔΔΠ, Υπόθ. Αρ. 250/2020, K.M.G.A. v. Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου, απόφαση ημερ. 26.02.2021, ΔΔΔΠ, DTS v Κυπριακή Δημοκρατία μέσω Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, Υπόθ. Αρ. 1356/2015, απόφαση ημερ. 30.07.2019[12]) κρίνω πως είναι προς το συμφέρον της δικαιοσύνης να τεθεί η μαρτυρία η οποία επιχειρείται να προσκομιστεί ενώπιον του Δικαστηρίου, αφού θα συνδράμει την αξιολόγηση των σχετικών ισχυρισμών του Αιτητή, φωτίζοντας πτυχές της κατ’ ισχυρισμό αναζήτησής του από τις Αρχές εξαιτίας της κοινοποίησης στην Telegram βίντεο της διαδήλωσης που έλαβε χώρα περί τα τέλη 2017 αρχές 2018, το οποίο έστειλε από το κινητό του τηλέφωνο στο φίλο του Milad.
Επισημαίνω ακόμα ότι ενόψει της καταχώρησης της παρούσας αίτησης στις 14/06/2023 εφαρμογής τυγχάνει ο Κανονισμός 10 των Περί Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμού του 2019. Βάσει του ως άνω Κανονισμού το Δικαστήριο δύναται να κάνει αποδεκτή μαρτυρία μόνο σε περιπτώσεις κατά τις οποίες τα στοιχεία τα οποία επιχειρούνται να προσκομιστούν αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες χορήγησης στον Αιτητή διεθνούς προστασίας. Υπενθυμίζω στο στάδιο αυτό ότι διά του εγγράφου της εντολής το οποίο επιχειρείται να προσαχθεί, καλείται το IRGC (Islamic Republic Revolutionary Guard Corps) όπως προσαγάγει ενώπιον σε μυστική τοποθεσία/κρησφύγετο του Σώματος αυτού τον Αιτητή μετά από δύο προσαγωγές και ελέγχου του Αιτητή μαζί με τον φίλο του Milad. Είναι δυνατό συνεπώς ως εκ της φύσης του το έγγραφο το οποίο επιχειρείται να προσκομισθεί να θεωρηθεί καταρχήν ως άμεση ένδειξη παραβίασης δικαιωμάτων του Αιτητή, μεταξύ άλλων του δικαιώματος της προσωπικής ελευθερίας και του συνέρχεσαι ειρηνικώς, και ενδεχομένως μελλοντικής δίωξης[13] σε συνάρτηση σαφώς με τις συνολικές περιστάσεις της αίτησης, όπως αυτές προκύψουν μεταξύ άλλων από τις πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής και αξιολογηθούν από το Δικαστήριο στο πλαίσιο εξέτασης της προσφυγής. Λαμβάνω εξάλλου υπόψιν ότι το Ιράν δε συγκαταλέγεται στις ασφαλείς χώρες καταγωγής, για τις οποίες ο Υπουργός Εσωτερικών αξιολογώντας μεταξύ άλλων τη νομική κατάσταση και την εφαρμογή του δικαίου στο πλαίσιο του δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών έχει κρίνει περί της γενικής και μόνιμης απουσίας διωκτικών πράξεων (Κ.Δ.Π. 166/2023). Επαναλαμβάνω και στο σημείο αυτό ότι η βαρύτητα της μαρτυρίας, η αξιοπιστία της, ενόψει και των πλημμελειών που παραπάνω αναλύθηκαν, και η σημασία που τελικά θα διαδραματίσει κατά την αξιολόγηση του Δικαστηρίου θα αξιολογηθούν υπό το φως του συνόλου των ενδείξεων[14] στο πλαίσιο εκδίκασης της προσφυγής.
Σε σχέση με τις θέσεις των Καθ’ ων η Αίτηση καταχρηστικής καταχώρησης προκειμένου να καθυστερήσει η εκδίκαση της προσφυγής, παρατηρώ ότι οι Καθ’ ων η αίτηση αποδέχονται ότι το Τεκμήριο 1 τέθηκε υπόψη τους ήδη κατά τη διεξαγωγή της συνέντευξης του Αιτητή την 04/02/2021 (σελ. 3 Αγόρευσης προς Υποστήριξη της Ειδοποίησης της Πρόθεσης των Καθ’ ων η Αίτηση για υποβολή ένστασης στην Αίτηση του Αιτητή για προσαγωγή μαρτυρίας) αναφέροντας ότι ο Αιτητής περιέγραψε το έγγραφο αυτό ως ένταλμα σύλληψής του στον αρμόδιο λειτουργό. Ωστόσο, ο Αιτητής επιδεικνύοντας το έγγραφο στον λειτουργό ανέφερε συγκεκριμένα ότι προσκομίζει ένα έγγραφο το οποίο μοιάζει με ένταλμα για τη σύλληψή του (‘I have a kind of paper which looks like a warrant, about arrestment, they issued a warrant in order for the authtorities to arrest me’’) ενώ ανέφερε ότι το εξασφάλισε μέσω φίλου του οποίου ο αδελφός δουλεύει σε μία θέση περίπου Κυβερνητική (Kind of governmental place- ερ. 70). Τέλος, επισημαίνεται ότι το ενδιαφέρον του Αιτητή να ληφθεί υπόψη το έγγραφο το οποίο προσκόμισε διαφαίνεται από το ότι στο κλείσιμο της συνέντευξης αναφέρει στον λειτουργό ότι κάποια από τα έγγραφα είναι στα περσικά (some of the documents are in farsi language- ερ.63) συνεπώς δεν προκύπτει πρόθεση του Αιτητή να προκαλέσει καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης και να εμποδίσει τη συμπλήρωση της διαδικασίας μέσα σε εύλογα χρονικά πλαίσια.
Περαιτέρω, σύμφωνα με τους Καθ’ ων η αίτηση η επίδικη θα προκαλέσει αλλοίωση ή/και μεταβολή του περιεχομένου των στοιχείων τα οποία λήφθηκαν υπόψιν από τους Καθ’ ων η αίτηση. Παραπέμπω ως προς το πρώτο σκέλος του ισχυρισμού στο εφαρμοστέο νομικό πλαίσιο ως έχει ανωτέρω παρατεθεί, ιδίως δε τη διαπίστωση περί της αρμοδιότητας του παρόντος δικαστηρίου προς ex nunc εξέταση των νομικών και πραγματικών ζητημάτων που άπτονται της αίτησης ασύλου. Ενόψει αυτής είναι δυνατό να καταστεί αποδεκτή η προσαγωγή μαρτυρίας, η οποία δεν είχε τεθεί ενώπιον του διοικητικού οργάνου, εφόσον καταδειχθεί ότι η παράλειψη αυτή, καίτοι αφορά σε γεγονότα που προηγούνταν της αιτήσεως ασύλου, δεν οφειλόταν σε υπαιτιότητα του αιτούντος άσυλο. Παραπέμπω στις ως άνω παρατηρήσεις μου περί προσκόμισης του εγγράφου από τον Αιτητή κατά τη συνέντευξη που διενεργήθηκε ενώπιον του λειτουργού, και ως εκ τούτου, δεν προκύπτει υπαιτιότητα του Αιτητή σε σχέση με την έγκαιρη προσκόμιση του εγγράφου ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου.
Καταλήγοντας, επαναλαμβάνω ότι έχω διαπιστώσει τη σχετικότητα της μαρτυρίας η οποία επιχειρείται να προσκομιστεί, δρώντας υποστηρικτικά των προβαλλόμενων λόγων ακύρωσης καθώς και ότι η προσαγωγή της θα ήταν προς το συμφέρον της δικαιοσύνης, ενώ εκ της φύσεως του εγγράφου το οποίο επιχειρείται να προσκομισθεί, όπως έχει αναλυθεί, πληρούνται οι προϋποθέσεις του Κανονισμού 10 των Περί Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμού του 2019.
Η αξιοπιστία της μαρτυρίας, όπως και η αποδεικτική αξία και η βαρύτητα η οποία τελικά θα της δοθεί θα καθορισθεί στο πλαίσιο εξέτασης της κυρίως υπόθεσης, υπό το φως του συνόλου των ενδείξεων οι οποίες θα τεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου, και σε συσχετισμό με την ορθότητα της επίδικης πράξης και τη βασιμότητα του αιτήματος του Αιτητή για παροχή καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Το αν δε οι ισχυρισμοί αυτοί - ενόψει και των ανωτέρω - αυξάνουν τις πιθανότητες χορήγησης διεθνούς προστασίας - ως προνοείται από τον κανονισμό 10 του παρόντος Δικαστηρίου - είναι θέμα που μπορεί να εξεταστεί σε ύστερο στάδιο της διαδικασίας, όταν θα είναι ενώπιον μου και ο σχετικός Διοικητικός Φάκελος. Η προσέγγιση αυτή είναι σύμφωνη και με τη σχετική νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Constantinides v. Electricity Authority of Cyprus (1982) 3 C.L.R. 387.
Η αίτηση γίνεται δεκτή ως προς το Αιτητικό Α αυτής.
Δίδεται άδεια για προσαγωγή μαρτυρίας υπό την μορφή του συνημμένου επί της ενόρκου δήλωσης που στηρίζει την παρούσα αίτηση υποδείγματος ένορκης δήλωσης του Αιτητή.
Η ένορκη δήλωση να καταχωρηθεί εντός 15 ημερών.
Για τους λόγους που εξηγώ ανωτέρω, η ενδιάμεση αίτηση εγκρίνεται και τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας να υπολογιστούν στην πορεία και σε καμία περίπτωση εναντίον του Αιτητή.
Δ. Κατσαρίδης, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] Islamic Theology of Counter Terrorism (ITCT), ISLAMIC REVOLUTIONARY GUARD CORPS (IRGC), https://www.itct.org.uk/islamic-revolutionary-guard-corps-irgc/
[2] Ο.π.
[3] Iranwire, The IRGC Provincial Corps, 09/04/2019, https://iranwire.com/en/features/65962/
[4] Amnesty International, SEXUAL VIOLENCE WEAPONIZED TO CRUSH IRAN’S “WOMAN LIFE
FREEDOM” UPRISING, 2023, https://www.ecoi.net/en/file/local/2101825/MDE1374802023ENGLISH.pdf, σ.22
[5] Research Directorate, Immigration and Refugee Board of Canada, Iran: The army, its organization, including the different branches and their roles and responsibilities; the different military ranks, how they are determined, the roles and duties associated with each, and the criteria for promotion; types and terms of service (2019–December 2022), 19/12/2022, https://www.irb-cisr.gc.ca/en/country-information/rir/Pages/index.aspx?doc=458758&pls=1
[6] Department of Foreign Affairs and trade-DFAT, Country Information report Iran, 07/06/2018, https://www.ecoi.net/en/file/local/1437309/1930_1530704319_country-information-report-iran.pdf, σ.44
[7]Department of Foreign Affairs and trade-DFAT, Country Information report Iran, 24/07/2023, https://www.ecoi.net/en/file/local/2095685/country-information-report-iran.pdf, σ.27
[8] Freedom House, Annual report on political rights and civil liberties in 2023, 2024, https://freedomhouse.org/country/iran/freedom-world/2024
[9] DFAT, ‘Country Information Report Iran’ (paragraph 3.111), 14 April 2020, https://www.ecoi.net/en/document/2029778.html
[10] Iranwire, The IRGC Provincial Corps, 09/04/2019, https://iranwire.com/en/features/65962/,
[11] O.π. όπου στο σημείο 25 αναφέρεται σχετικά με το Ashura Corps: «The corps runs poverty alleviation programs through engaging the Basij in small projects in the deprived areas. These projects are in water provision, job creation and provision of services to villages. In January 2019, Khoram told the media that the corps was forming a convoy for economic help and reconstruction in Syria. According to Khoram, the convoy was the first of its kind in Eastern Azerbaijani province and was aiming to invite investors to engage in reconstruction and generate profit for Iranian companies.», National Council of Resistance of Iran, Correspondence Exposes Iranian Regime’s Subservience to IRGC, 11/06/2023, https://www.ncr-iran.org/en/news/correspondence-exposes-iranian-regimes-subservience-to-irgc/
[12] Όπου σύμφωνα με την τελευταία «σε αυτό το στάδιο, δεν εξετάζεται ούτε η ουσία, ούτε και η βασιμότητα των ισχυρισμών και λόγων ακύρωσης που προβάλλει η Αιτήτρια με την προσφυγή της, αλλ' ούτε και αξιολογείται περαιτέρω η μαρτυρία.»
[13] Βλ. σχετικά εξάλλου EUAA, ‘Qualification for International Protection Judicial Analysis Second Edition’ (2023) ,57 διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/sites/default/files/publications/2023-01/Qualification_international_protection_judicial_analysis_2nd_edition_0.pdf (ημερομηνία πρόσβασης 21/06/2023) «However, whether a violation of human rights is, by the type of act and its effect upon the applicant concerned, sufficiently severe to constitute persecution within the meaning of Article 9(1)(a) must be examined in each individual case. The seriousness of the act must be assessed in the light of Article 4(3) […]»
[14] Ως προς την αξιολόγηση της αίτησης διεθνούς προστασίας υπό το φως του συνόλου των ενδείξεων βλ. σχετικά EUAA, ‘Evidence and Credibility Assessment in the Context of the Common European Asylum System Judicial Analysis Second Edition’ (2023), 101 διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/sites/default/files/publications/2023-02/Evidence_credibility_judicial_analysis_second_edition.pdf (ημερομηνία πρόσβασης 21/06/2023)