ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υπόθεση Αρ.: 852/23
19 Μαρτίου, 2024
[ Δ. ΚΑΤΣΑΡΙΔΗΣ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
R.W.K.
Αιτητής
ΚΑΙ
Κυπριακής Δημοκρατίας,
μέσω Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η αίτηση
........
Ραφαήλ Χρυσάνθου (κος) , Δικηγόρος για τον Αιτητή
Αφροδίτη Αναστασιάδη (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση
ΑΙΤΗΣΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 14.11.2023
ΑΠΟΦΑΣΗ
Δ. ΚΑΤΣΑΡΙΔΗΣ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π. Η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο προσφυγή καταχωρήθηκε την 21/03/2023, από τον τότε δικηγόρο του Αιτούντος, η ένσταση των Καθ’ ων η Αίτηση καταχωρήθηκε στις 05/04/2023 και ορίστηκε για πρώτη φορά την 25/04/2023 για περαιτέρω οδηγίες, οπότε και ορίστηκε εκ νέου την 16/06/2023 με οδηγίες όπως καταχωριστεί η Γραπτή Αγόρευση του Αιτητή μέχρι τότε, διάβημα στο οποίο το δικηγόρος του Αιτητή δεν προέβη. Έπειτα, η προσφυγή ορίστηκε στις 18/09/23, με οδηγίες όπως καταχωριστεί η Γραπτή Αγόρευση του Αιτητή μέχρι τις 10/08/2023 με ρήτρα απόρριψης της, διάβημα στο οποίο το δικηγόρος του Αιτητή δεν προέβη. Στις 18/09/2023, το Δικαστήριο έδωσε οδηγίες εκ νέου και μετά από παράκληση του τότε δικηγόρου του Αιτητή όπως καταχωριστεί η Γραπτή Αγόρευση του Αιτητή μέχρι τις 20/09/2023 με ρήτρα απόρριψης της. Ο εντεταλμένος δικηγόρος του Αιτούντος, δεν προέβη στα ενδεδειγμένα διαβήματα για την καταχώρηση της Γραπτής Αγόρευσης του Αιτητή και το Δικαστήριο στις 20/09/2023 ενεργοποίησε την ρήτρα απόρριψης. Ως επακόλουθο των ως άνω και λόγω και της μη εμφάνισης του Αιτητή ούτως ώστε να εξηγήσει τους λόγους μη συμμόρφωσης του με τις ρητές οδηγίες του δικαστηρίου η προσφυγή απορρίφθηκε ως μη προωθηθείσα.
Ακολούθως, ο Αιτητής διόρισε νέους δικηγόρους, οι οποίοι μετά την πάροδο σχεδόν δύο μηνών από την απόρριψη της προσφυγής ήτοι στις 27.11.2023 καταχώρησαν την υπό κρίση ενδιάμεση αίτηση, δια της οποίας αιτούνται την επαναφορά της υπό τον ως άνω τίτλο και αριθμό προσφυγής.
Η Αίτηση βασίζεται στα άρθρα 146 του Συντάγματος, στον περί ίδρυσης και λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018, Ν.73(Ι)/2018, ιδίως στα άρθρα 11,12,14 και 15 αυτού στους Περί Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικούς κανονισμούς του 2019 ιδίως στους κανονισμούς 7 και 8 του Περί ίδρυσης και λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικούς κανονισμούς του 2015, στους διαδικαστικούς κανονισμούς του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, κανονισμούς 11,12,13,17,18,19 και 22 στους θεσμούς πολιτικής δικονομίας Δ.17 Θ14(2) Δ.20 Θ14. Δ.26 Θ.14, Δ.33 Θ.4, και Θ.5, Δ.47, Δ.48 Θ.4 και Θ.9, Δ.57 Θ2 και Δ.64 και στις αρχές της Φυσικής Δικαιοσύνης και επί των γενικών και συμφυών εξουσιών του Σεβαστού Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα επί των οποίων στηρίζεται η Αίτηση αναφέρονται στην συνημμένη ένορκη δήλωση του δικηγόρου κ. Γιώργου Βασιλόπουλου ο οποίος συνεργάζεται με τον κ. Ραφαήλ Χρυσάνθου, δικηγόρο ο οποίος εκπροσωπεί τον Αιτητή.
Με την ένορκη δήλωση του αναφέρει ότι ο Αιτητής επισκέφθηκε στις 13/11/2023 το γραφείο του κ. Ραφαήλ Χρυσάνθου όπου τον ενημέρωσε για όσα συνέβησαν ενώ του παρέδωσε αντίγραφο σημειώματος ημερ. 13/11/2023 επί του οποίου ενημερώθηκε ότι η προσφυγή του απερρίφθη στις 20/09/2023. Συγχρόνως, αναφέρει ότι δεν υπήρξε καμία πρόθεση για μη προώθηση της προσφυγής του. Για αυτό τον λόγο και όπως αναφέρει μετέβη στις 13/11/2023 στον δικηγόρο που χειριζόταν την υπόθεση του ούτως ώστε να λάβει ενημέρωση για την έκβαση της προσφυγής του και ενημερώθηκε ότι η υπόθεση του είχε κλείσει. Τέλος αναφέρει ότι έδρασε άμεσα και ήρθε σε επικοινωνία με τον δικηγόρο κ. Χρυσάνθου για να επαναφέρει την υπόθεση του.
Οι Καθ’ ων η Αίτηση καταχώρησαν ένσταση στην Αίτηση επαναφοράς όπου και ισχυρίστηκαν τα εξής:
Ο Αιτητής δεν προσέρχεται στο δικαστήριο με καθαρά χέρια και/ή αποκρύπτει ουσιώδη γεγονότα και/ή εσκεμμένα παρουσιάζει τα γεγονότα διαφορετικά έτσι που η παρούσα αίτηση καθίσταται κακόπιστη και/ή παραπλανητική.
Τα πραγματικά περιστατικά που αναφέρονται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Aίτηση είναι αντιφατικά, μη εύλογα και ακόμη και αν γίνουν δεκτά στην ολότητα τους δεν δικαιολογούν την επαναφορά της δικαστικής διαδικασίας.
Σκοπός της παρούσας αίτησης είναι η υπερφαλάγγιση των δικονομικών διατάξεων και η αναγέννηση δικαστικών διαδικασιών.
Δεν αποκαλύπτεται κανένας λόγος που να επιτρέπει την επαναφορά της προσφυγής αλλά ούτε και που να αποδεικνύει ότι η μη εμφάνιση και η μη επίδοση της προσφυγής δεν ανταποκρίνεται στην πρόθεση εγκατάλειψης της προσφυγής, ενώ με την παρούσα αίτηση σκοπείται η κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας.
Δεν επιτρέπεται η επαναφορά στις περιπτώσεις όπου η πρόθεση του Αιτητή είναι εγκατάλειψη της προσφυγής.
Ο συνήγορος του Αιτητή είχε ενημερωθεί για την ενεργοποίηση της ρήτρας απόρριψης και όφειλε να συμμορφωθεί για την προώθηση της υπόθεση του Αιτούντος.
Με την παρούσα σκοπείται κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας.
Λάθος ή και αμέλεια ή και παράλειψη ή και ισχυρισμοί ως αναφέρονται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση δεν συνιστούν νομικό ή και πραγματικό υπόβαθρό αναγέννησης ή και επαναφοράς της διαδικασίας.
Δεν έχουν καταδειχθεί οποιεσδήποτε εξαιρετικές συνθήκες ή και περιστάσεις ή και ότι υπήρχε εύλογη αιτία ή και ουσιαστική αδυναμία που να δύναται να ικανοποιήσει το Δικαστήριο να ασκήσει την διακριτική του ευχέρεια υπέρ της αποδοχής του αιτήματος του Αιτητή.
Η ένσταση των Καθ’ ων η Αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση της κα Αίγλης Κίτσιου Δικηγόρου της Νομικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας, η οποία προβάλλει με την ένορκη δήλωση της ότι υιοθετεί και επαναλαμβάνει πλήρως το περιεχόμενο των λόγων ένστασης.
Κατάληξη
Έχω εξετάσει με προσοχή τις θέσεις και ισχυρισμούς που προβάλλονται εκ μέρους των διαδίκων.
Κατά πάγια νομολογία, αίτηση για επαναφορά απορριφθείσας αίτησης θα πρέπει πάντοτε να αντιμετωπίζεται με αυστηρότητα, ιδιαίτερα ενόψει της συνταγματικής προθεσμίας που δεν μπορεί να επεκταθεί. (βλ. ενδεικτικά Aassay v Δημοκρατία Υποθ. Αριθμός 1252/2010 ημερ. 17/5/2011 και Matanes v Δημοκρατίας Υποθ. Αρ. 540/2012 ημερ 30.11.2012)
Όσον αφορά τις αρχές που ορίζουν το πλαίσιο εντός του οποίου εξετάζονται αιτήσεις αυτής της φύσεως, αυτές τέθηκαν με σαφήνεια από τον Τριανταφυλλίδη, Π., στην Tsingi v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1262 και ακολουθήθηκαν σε άλλες πρωτόδικες αποφάσεις Δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Σύμφωνα με τη νομολογία αυτή, προσφυγή η οποία απορρίπτεται χωρίς να εξεταστεί κατ΄ ουσίαν, λόγω έλλειψης προώθησης, θεωρείται ως εγκαταλειφθείσα. Είναι δυνατόν όμως να επαναφερθεί αν και εφόσον το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν υπήρξε στην πραγματικότητα πρόθεση εγκατάλειψης, θέση που υιοθετήθηκε και στην Σταυρινάκης ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 5663/2013, Απόφαση Ολομέλειας, 24.02.2014, αλλά και σε προηγούμενες αποφάσεις τόσο της Ολομέλειας, όσο και πρωτόδικων Δικαστηρίων, στις οποίες έγινε αναφορά. (Βλ.Tsingi (ανωτέρω), Rousos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 119 και Σωματείο Μεταφ. ΣΕΚ κ.α. ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 1). Ειδικότερα, κρίθηκε ότι (έμφαση του παρόντος Δικαστηρίου):
«Το κριτήριο που προκύπτει ότι εφαρμόζεται σε περιπτώσεις επαναφοράς Αίτησης απορριφθείσας λόγω μη προώθησης της είναι κατά πόσον υπήρξε, επί του όλου ιστορικού, πραγματική πρόθεση εγκατάλειψης της προσφυγής και με σχετικό παράγοντα το εύλογο του χρόνου αντίδρασης στην απόρριψη.
Κοινό κριτήριο στις περιπτώσεις απόσυρσης και στις περιπτώσεις απόρριψης λόγω μη προώθησης φαίνεται να είναι η πραγματικότητα της πρόθεσης εγκατάλειψης της προσφυγής. Το κριτήριο όμως έχει διαφορετικές παραμέτρους σε κάθε περίπτωση.
Οι παράμετροι που αφορούν περιπτώσεις απόρριψης λόγω μη προώθησης συναρτώνται πρωτίστως προς τη διαπίστωση της πρόθεσης μη εγκατάλειψης με αναφορά στις συνθήκες της μη προώθησης και το όλο ιστορικό της υπόθεσης, ώστε να μπορέσει να συναχθεί, αντικειμενικώς, το ζητούμενο, καθ΄ όσον δεν υπήρξε θετική έκφραση της πρόθεσης εγκατάλειψης παρά μόνο παράλειψη προώθησης. ..»
Η απόρριψη μιας προσφυγής ακριβώς ως εκ της φύσης της την εξαφανίζει, οπότε τυχόν αναβίωση της λειτουργεί καταλυτικά εναντίον της ανατρεπτικής προθεσμίας που τίθεται για την καταχώριση αυτής. Δίνεται έτσι μια νέα ευκαιρία στον διοικούμενο να προωθήσει την προσφυγή του. Την αυστηρότητα με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται οι προθεσμίες σε υποθέσεις αναθεωρητικής δικαιοδοσίας δίδει και η Georghiou v. Republic (1968) 3 C.L.R. 563, που αφορούσε σε αίτηση για παράταση του χρόνου καταχώρισης έφεσης.
Περαιτέρω η απόφαση επί της αιτήσεως επαναφοράς εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου που την εξετάζει. Όπως αναφέρει ο Νίκος Χαραλάμπους στο σύγγραμμά του «Εγχειρίδιο Κυπριακού Διοικητικού Δικαίου», Λευκωσία, 2006, σελ.37 επ.:
«Η αίτηση για επαναφορά μιας Προσφυγή, που έχει απορριφθεί ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και εξετάζεται με βάση τις αρχές που διέπουν την επαναφορά μίας Αναθεωρητικής Έφεσης. Το Δικαστήριο κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας λαμβάνει υπόψη, παράλληλα με τη φύση του ανακριτικού συστήματος με το οποίο διεξάγεται ο δικαστικός έλεγχος από το Ανώτατο Δικαστήριο σύμφωνα με το Άρθρο 146, δύο σημαντικούς παράγοντες οι οποίοι είναι θεμελιώδεις για την απονομή της δικαιοσύνης και τους οποίους προσπαθεί να ισοζυγίσει. Αφενός, τη διασφάλιση του δικαιώματος ακρόασης του διάδικου και αφετέρου τη διασφάλιση ταχείας απονομής της δικαιοσύνης. Το Δικαστήριο μπορεί να αρνηθεί να επαναφέρει μία Προσφυγή, εάν η συμπεριφορά ενός διάδικου είναι τέτοια που να συνιστά “καταφρόνηση της δικαστικής διαδικασίας ή των δικαιωμάτων του αντίδικου”.
Εξετάζοντας τα δεδομένα και γεγονότα που περιστοιχίζουν την υπό εξέταση περίπτωση και υπό το φως της ανωτέρω νομολογίας, και όπως θα αναπτύξω πιο κάτω, φρονώ ότι, η όλη συμπεριφορά του Αιτητή στη βάση και του όλου ιστορικού της υπόθεσης θεμελιώνει πρόθεση εγκατάλειψης της προσφυγής του.
Τονίζω ότι η παράλειψη του δικηγόρου του Αιτητή να εμφανιστή λόγω αμέλειας, λάθους ή κακού προγραμματισμού της εργασίας του δεν δικαιολογούν την αποδοχή της αίτησης του για επαναφορά Προσφυγής. Παραπέμπω, στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου υπ'αρ. 540/2012 NADER ΜΤ MATANES ν. Δημοκρατίας ημερομηνίας 30/11/2012, όπου λέχθηκαν τα εξής (υπογράμμιση του παρόντος δικαστηρίου)
«Η υποχρέωση του δικηγόρου να εμφανισθεί κατά τη δικάσιμο συνιστά μια σοβαρή ευθύνη που σχετίζεται άμεσα με την ίδια την απονομή της δικαιοσύνης, εφόσον δεν αποτελεί ζήτημα απλής τυπικότητας, αλλά ζήτημα ουσίας. Αποφάσεις όπως η Ξενοφώντος ν. Χατζηαράπη (1999) 1 Α.Α.Δ. 221 και Βαρδιάνος ν. Richards - πιο πάνω -, τονίζουν την επιτακτική ανάγκη συμμόρφωσης με τις οδηγίες του Δικαστηρίου και τον κανόνα ότι λάθος ή παράλειψη του δικηγόρου δεν νοείται να προβάλλεται προς υπερφαλάγγιση των προθεσμιών ή την αναγέννηση των διαδικασιών..»
Επίσης υιοθετώ και παραπέμπω στην υπόθεση Ανδρέας Δημήτριου v. Υπουργείου Οικονομικών (2002) 4 Α.Α.Δ 1131 όπου ειπώθηκε ότι:
«Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ο διάδικος δεν μπορεί να προβάλει το λάθος. την αμέλεια ή την παράλειψη του δικηγόρου του νια να επιτύχει την αναγέννηση δικαστικών διαδικασιών».
Στην παρούσα υπόθεση, η υπό κρίση προσφυγή καταχωρήθηκε την 21/03/2023, από τον τότε δικηγόρο του Αιτούντος, η ένσταση των Καθ’ ων η Αίτηση καταχωρήθηκε στις 05/04/2023 και ορίστηκε για πρώτη φορά την 25/04/2023 για περαιτέρω οδηγίες, οπότε και ορίστηκε εκ νέου την 16/06/2023 με οδηγίες να καταχωριστεί η Γραπτή Αγόρευση του Αιτητή μέχρι τότε, διάβημα στο οποίο το δικηγόρος του Αιτητή δεν προέβη. Έπειτα, η προσφυγή ορίστηκε εκ νέου στις 18/09/23, με οδηγίες όπως καταχωριστεί η Γραπτή Αγόρευση του Αιτητή μέχρι τις 10/08/2023 με ρήτρα απόρριψης της, διάβημα στο οποίο και πάλι ο τότε δικηγόρος του Αιτητή δεν προέβη. Στις 18/09/2023 και μετά από παράκληση του τότε δικηγόρου του Αιτητή, το Δικαστήριο έδωσε εκ νέου οδηγίες όπως καταχωριστεί η Γραπτή Αγόρευση του Αιτητή μέχρι τις 20/09/2023 και πάλι με ρήτρα απόρριψης της. Ο εντεταλμένος δικηγόρος του Αιτούντος, δεν προέβη στα ενδεδειγμένα διαβήματα για την καταχώρηση της Γραπτής Αγόρευσης του Αιτητή παρόλο που του δόθηκε άφθονος χρόνος ως προς τούτο και το Δικαστήριο ενεργοποίησε την ρήτρα απόρριψης. Με λίγα λόγια η υπόθεση ορίστηκε 4 φορές, διαδοχικά με σκοπό την καταχώρηση της γραπτής αγόρευσης του Αιτητή. Ως επακόλουθο των ως άνω, η προσφυγή απορρίφθηκε ως μη προωθηθείσα. Τονίζεται επίσης ότι η υπόθεση ήταν ορισμένη με ρήτρα απόρριψης εναντίον του αιτούντος σε περίπτωση που δεν προέβαινε στην καταχώρηση της γραπτής του αγόρευσης, γεγονός το οποίο ο συνήγορος του Αιτητή γνώριζε.
Ως εκ τούτου ο Αιτητής και ο δικηγόρος που επέλεξε να τον εκπροσωπεί επέδειξε αμέλεια και/ή μη δέουσα επιμέλεια στην προώθηση της παρούσας προσφυγής, καθυστερούσε αδικαιολόγητα να καταχωρήσει την γραπτή του αγόρευση ενώ αγνόησε τις σαφές οδηγίες του Δικαστηρίου και δεν προέβη σε προγραμματισμό αναφορικά με τις υποθέσεις του κάτι που εκλαμβάνεται από το Δικαστήριο ως πρόθεση εγκατάλειψης της προσφυγής και μη προώθησή της.
Σχετικές είναι οι υποθέσεις Ξενοφώντος ν. Χατζηαράπη (1999) 3 Α.Α.Δ. 221 1208/06 Κυβέλη Αναστασίου ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 12/03/2007 και Βαρδιάνος ν. Richards (1998) 1 Α.Α.Δ. 698, στις οποίες επισημαίνεται εμφαντικά, η επιτακτική ανάγκη συμμόρφωσης με τις οδηγίες του Δικαστηρίου και εισάγεται ο κανόνας ότι δεν νοείται να προβάλλεται το λάθος ή η παράλειψη συνηγόρου ώστε να υπερφαλαγγίζει τις προθεσμίες ή να οδηγεί σε αναγέννηση της διαδικασίας.
Συμπληρωματικά και επί των πιο πάνω αναφερθέν υιοθετώ και τα όσα ανέφερε η συνάδελφος κα Μ. Παπαντωνίου στην απόφαση επί αίτησης για επαναφορά προσφυγής υπόθεση A L Μ ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου, Υπόθεση Αρ.69/23, 29/9/2023, ECLI:CY:AD:2023:D192. (έμφαση του παρόντος Δικαστηρίου)
«Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Ανώτατου Δικαστηρίου αίτηση επαναφοράς προσφυγής αντιμετωπίζεται πάντοτε με αυστηρότητα, εφόσον η προθεσμία καταχώρησης προσφυγής στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας, δεν μπορεί να επεκταθεί με οποιοδήποτε τρόπο (βλ. Issam Lotfy Mohamed El Aassy v. Δημοκρατίας, Υποθ. Aρ. 1252/2010, ημερ. 17.5.2011 και Nader Mt M a fanes v. Δημοκρατίας, Υποθ. Aρ. 540/2012, ημερ. 30.11.2012).
[…]
Στην προκειμένη περίπτωση ο λόγος για τον οποίο απορρίφθηκε η προσφυγή του Αιτητή στις 28/04/2023 ήταν η μη εμφάνιση του συνηγόρου του την μέρα κατά την οποία ήταν ορισμένη η προσφυγή για οδηγίες σε συνδυασμό όμως και με τις οδηγίες του Δικαστηρίου να καταχωρηθεί η γραπτή αγόρευση του Αιτητή, ενέργεια στην οποία ο συνήγορος του Αιτητή δεν προέβη. Όπως διαφαίνεται από τα στοιχεία του δικαστικού φακέλου, οι οδηγίες του Δικαστηρίου από προηγούμενη δικάσιμο, ήτοι την 16/02/2023 ήταν η ένσταση των Καθ' ων να καταχωρηθεί μέχρι 23/3/2023 και η γραπτή αγόρευση του Αιτητή μέχρι 26/04/2023 με ρήτρα απόρριψης. Όπως προκύπτει, ο Αιτητής δεν συμμορφώθηκε με τις ανωτέρω οδηγίες, καθότι δεν καταχώρησε την γραπτή του αγόρευση, κάτι που εκλαμβάνεται από το Δικαστήριο ως πρόθεση εγκατάλειψης της προσφυγής και μη προώθησή της, πρόθεση η οποία διαφάνηκε και δια της απουσίας του συνηγόρου του κατά την μέρα που η προσφυγή ήταν ορισμένη.
Σύμφωνα δε με τους Διαδικαστικούς Κανονισμούς του παρόντος Δικαστηρίου, «Υπό την αίρεση διαφορετικών οδηγιών του Δικαστηρίου, ο αιτητής στην προσφυγή θα καταχωρεί γραπτή αγόρευση εντός 30 ημερών από της καταχώρησης της ένστασης και ο καθ' ου η αίτηση σε διάστημα 30 ημερών από της επίδοσης σε αυτόν της γραπτής αγόρευσης του αιτητή. Ο αιτητής θα έχει δικαίωμα καταχώρησης απαντητικής αγόρευσης εντός των επομένων 10 ημερών.» (βλ. Κανονισμός 3(5)).
Η εξουσία του Δικαστηρίου να διατάξει επαναφορά της προσφυγής αποτελεί μέρος των συμφυών εξουσιών του. Βλ. Panayiotis Tsingi ν. Republic (1984) 3 C.L.R. 1262. Πρόσθετη πηγή εξουσίας επί του προκειμένου παρέχει η Δ.33, θ.5 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας στο βαθμό που οι περιστάσεις επιτρέπουν την εφαρμογή της σε διαδικασίες προσφυγών κάτω από το άρθρο 146 του Συντάγματος. Μόνο όπου λόγοι πέραν της Θελήσεως του διαδίκου εμποδίζουν την άσκηση του δικαιώματος αυτού, εγείρεται θέμα επαναφοράς της προσφυγής του, γιατί, σ' εκείνη την περίπτωση, τεκμαίρεται ότι ο διάδικος στερήθηκε της ευκαιρίας να παρουσιάσει την υπόθεσή του. Αυτό δεν συμβαίνει εκεί όπου η μη άσκηση του δικαιώματος οφείλεται σε αδιαφορία, αμέλεια, ή σφάλμα του, ως η παρούσα περίπτωση, εφόσον δεν καταχωρήθηκε ούτε η αγόρευση του Αιτητή ως οι οδηγίες του Δικαστηρίου αλλά ούτε και εμφανίστηκε ο συνήγορος του κατά την ημερομηνία που ήταν ορισμένη η υπόθεση για να ζητούσε, αν επιθυμούσε, παράταση του χρόνου καταχώρησης της γραπτής του αγόρευσης.»
Τέλος λαμβάνω επίσης υπόψη μου ότι, και σε αντίθεση με τα όσα αναφέρει στην γραπτή του αγόρευση ο νυν συνήγορος του αιτούντος, ότι, δηλαδή η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε άμεσα, προκύπτει από τα ενώπιον μου στοιχεία πως ενώ η προσφυγή απερρίφθη στις 20/09/2023 η υπό εξέταση αίτηση καταχωρήθηκε στις 14/11/2023, ήτοι δύο σχεδόν μήνες αργότερα. Ο χρόνος που διέρρευσε από την καταχώρηση της προσφυγής μέχρι την ημερομηνία που απερρίφθη χωρίς την καταχώρηση της γραπτής αγόρευσης από την πλευρά του Αιτητή, θεμελιώνει πρόθεση εγκατάλειψης της προσφυγής. Ο παράγοντας του χρόνου αντίδρασης στην απόρριψη της προσφυγής είναι πολύ σημαντικός. Στην υπόθεση Ελεύθερον Εργατικόν Σωματείον Μεταφορών και Γεωργίας ΣΕΚ κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 1, διευκρινίστηκε ότι η αίτηση για επαναφορά θα πρέπει, για να επιτύχει, «να γίνεται μέσα σε εύλογα σύντομο χρόνο». Η καθυστέρηση λοιπόν αυτή προσθετικά στα ανωτέρω και/ή από μόνη της δεικνύει σαφή πρόθεση εγκατάλειψης της προσφυγής.
Σε κάθε περίπτωση ο Αιτητής γνώριζε πως θα ενεργοποιείτο η ρήτρα απόρριψης από το Δικαστήριο καθότι και το σχετικό πινάκιο του Δικαστηρίου της ημέρας εκείνης είχε αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου www.cyprusbarassociation.org από την οποία προκύπτει ότι για την υπό τον ως άνω τίτλο και αριθμό προσφυγή απαιτείτο εμφάνιση από τον συνήγορο του Αιτητή. Παρόλα αυτά ο συνήγορος του Αιτητή δεν προέβη σε σχετικές διευθετήσεις σε σχέση με τις υποθέσεις του και την καταχώρηση της εκκρεμούσης αγόρευσης του Αιτητή και ως αποτέλεσμα κατ’ εκείνη την ημερομηνία ήτοι στις 20/09/2023 το δικαστήριο επιλήφθηκε της υπόθεσης και στην απουσία καταχώρησης γραπτής αγόρευσης Αιτητή αλλά και της παράλειψης του συνηγόρου του Αιτητή να εμφανιστεί ώστε να εξηγήσει τον λόγο μη συμμόρφωσης με τις ρητές οδηγίες του Δικαστηρίου, το Δικαστήριο προχώρησε και απέρριψε την προσφυγή λόγω μη προώθησης.
Συμπληρωματικά επί των ως άνω ούτε και ενώπιον του Δικαστηρίου εμφανίστηκε κατά την δικάσιμο που η υπόθεση του ήταν ορισμένη για οδηγίες, ήτοι στις 20/09/23 έστω για να ζητούσε, αν επιθυμούσε, παράταση του χρόνου καταχώρησης της γραπτής του αγόρευσης.
Σημειώνεται εν προκειμένω ότι το δικαίωμα του Αιτητή για πρόσβαση στο Δικαστήριο δεν μπορεί να είναι ούτε απεριόριστο, ούτε και ανεξέλεγκτο, σε σημείο που να συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας. Το δικαίωμα του αιτητή προστατεύεται εφόσον προωθεί νομοτύπως την προσφυγή του και δεν δικαιούται να παρακάμπτει τις διαδικασίες και οδηγίες του Δικαστηρίου, διαφορετικά θα υπάρχει καταστρατήγηση του δικαιώματος για διαπίστωση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων αμφοτέρων, διοίκησης και διοικούμενου εντός εύλογου χρόνου, σύμφωνα με το Άρθρο 30(2) του Συντάγματος και κατ΄ επέκταση πλημμέλεια του Δικαστηρίου να τηρήσει τις προθεσμίες. (Βλ. ΕΥΗΣ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗΣ ν. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΥΠΡΟΥ, Αρ. Υπόθεσης: 1483/2013, 07.08.2015)
Συνεπώς και για όλους τους πιο πάνω λόγους η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται με έξοδα 350€ υπέρ των Καθ' ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.
Δ. Κατσαρίδης, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.