ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υπόθεση αρ. 8582/2021
30 Απριλίου 2024
[Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
Κ.Ε.
Αιτητής
Και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η αίτηση
Ο αιτητής εμφανίζεται προσωπικά
Χρ. Δημητρίου (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση
[Παρών ο κος Khan Zada Rahmanollah για πιστή μετάφραση από τα Farsi στα Ελληνικά και αντίστροφα]
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Με την προσφυγή του ο αιτητής, αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 18/10/2021 η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 25/11/2021 και δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση του για παροχή διεθνούς προστασίας.
Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων της παρούσας προσφυγής ως Τεκμήριο 1, ο Αιτητής είναι ενήλικας υπήκοος του Ιράν και στις 04/12/2018 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας, αφού εισήλθε παράτυπα στην Κυπριακή Δημοκρατία μέσω των κατεχόμενων περιοχών στις 20/11/2018. Στις 16/04/2021, 06/09/2021 και 13/09/2021 αντίστοιχα διεξήχθησαν συνεντεύξεις στον Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Eυρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (στο εξής ‘Ε.Υ.Υ.Α΄) όπου του παραχωρήθηκε δωρεάν βοήθεια διερμηνέα. Ακολούθως, στις 5/10/2021 ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Εισηγητική Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με τις συνεντεύξεις του Αιτητή. Στις 18/10/2021, η εξουσιοδοτημένη από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου ενέκρινε όπως να μην παραχωρηθεί στον Αιτητή καθεστώς διεθνούς Προστασίας.
Στις 24/11/2021 η Υπηρεσία Ασύλου ετοίμασε επιστολή ενημέρωσης προς τον Αιτητή σχετικά με την απόρριψη του αιτήματος του. Η επιστολή και η αιτιολόγηση της απόφασης, παραλήφθηκε και υπογράφτηκε ιδιοχείρως από τον Αιτητή στις 25/11/2021, κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου με τη βοήθεια διερμηνέα σε γλώσσα που ο Αιτητής κατανοεί.
Στη συνέχεια, ο Αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.
Στο πλαίσιο της Αίτησης Ακυρώσεως ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι δεν μπορεί να επιστρέψει στην χώρα του καθότι είναι μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και φοβάται.
Ο Αιτητής στη γραπτή του αγόρευση επανέλαβε τους ισχυρισμούς της Αίτησης του. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι είναι ομοφυλόφιλος και λόγω αυτού, κυβέρνηση και κοινωνία, του αποστέρησε τις ελευθερίες του, εξαναγκάζοντάς τον να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του και να αιτηθεί άσυλο. Επίσης ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια της συνέντευξης δεν μπόρεσε να αποτυπώσει την αληθινή του εικόνα και να παράσχει λεπτομέρειες, λόγω ντροπής.
Δια της γραπτής τους αγόρευσης, οι καθ' ων η αίτηση υποβάλλουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ορθή και νόμιμη, σύμφωνη με τις διατάξεις του Συντάγματος, των Νόμων και των Κανονισμών, είναι αποτέλεσμα ορθής ενάσκησης των εξουσιών με τις οποίες περιβάλλονται οι Καθ' ων η αίτηση, κατ' εφαρμογή των αρχών του διοικητικού δικαίου, και λήφθηκε μετά από δέουσα έρευνα, αφού αξιολογήθηκαν όλα τα σχετικά γεγονότα και στοιχεία της υπόθεσης, είναι δε επαρκώς και/ή δεόντως αιτιολογημένη.
Έχω εξετάσει προσεκτικά τις εκατέρωθεν θέσεις και των δύο πλευρών, υπό το φως του περιεχομένου του οικείου διοικητικού φακέλου και, γενικότερα, όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, τα οποία αποτέλεσαν το υπόβαθρο για προώθηση των εκατέρωθεν θέσεων.
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να επισημανθεί ότι σε περίπτωση που διάδικος εμφανίζεται σε διαδικασία χωρίς να εκπροσωπείται από δικηγόρο, δεν υποχρεούται σε ενεργό συμμόρφωση με την επιτακτική ανάγκη του Καν. 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, εν αντιθέσει με το τι ισχύει για διαδίκους που εκπροσωπούνται με δικηγόρο. Στον Καν. 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962 αναφέρεται ( παραθέτω αυτολεξεί): « Έκαστος διάδικος δέον διά των εγγράφων προτάσεων αυτού να εκθέτη τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως. Διάδικος εμφανιζόμενος άνευ συνηγόρου δεν υποχρεούται εις συμμόρφωσιν προς τον κανονισμόν τούτον» (η υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου).
Επομένως, σύμφωνα με τα ως άνω, η μη συμπερίληψη στο δικόγραφο της αίτησης ακυρώσεως/ προσφυγής λόγων ακυρώσεως/ νομικών σημείων δεν αποστερεί την εξουσία από το παρόν Δικαστήριο να προχωρήσει να εξετάσει την προσφυγή του αιτητή και να ελέγξει την ορθότητα της απόφασης ήτοι να προβεί σε έλεγχο επί της ουσίας σύμφωνα με το άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας του 2018 (Ν. 73 (Ι)/2018).
Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, θα ασκήσω την εξουσία που μου παρέχει το πιο πάνω άρθρο και θα προχωρήσω να εξετάσω την ορθότητα της απόφασης.
Στο πλαίσιο του εντύπου της αίτησης του για διεθνή προστασία, ο Αιτητής δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα υπό τον φόβο σύλληψης του, λόγω της συναναστροφής του με έναν φίλο του χριστιανό. Πιο συγκεκριμένα, δήλωσε ότι στη χώρα καταγωγής του, συναντούσε έναν φίλο του χριστιανό, που γνώριζε περίπου έξι μήνες. Μια μέρα που βρισκόταν στο σπίτι του, ήρθε η αστυνομία και αφού υπήρξε μια συζήτηση μεταξύ τους, εξελίχθηκε σε μάχη. Ο ίδιος και ο φίλος του κατάφεραν να δραπετεύσουν από το παράθυρο και κρύφτηκαν για τις επόμενες τρεις ημέρες σε σπίτι φίλου τους. Κατά το διάστημα αυτό, κατόπιν επικοινωνίας που είχαν με τις οικογένειές τους, πληροφορήθηκαν ότι η αστυνομία τους αναζητούσε στη πατρική τους οικία. Έτσι, πήραν την απόφαση να φύγουν, ώστε να μην συλληφθούν. Έτσι, επικοινώνησε με ένα φιλικό του πρόσωπο, όπου τον ενημέρωσε ότι μπορεί να μεταβεί στη Δημοκρατία, όπου είναι ασφαλής. Τον Νοέμβριο, έκλεισε εισιτήριο, και με ενδιάμεσο προορισμό τη Τουρκία, εισήλθε στις κατεχόμενες περιοχές και από εκεί στη Δημοκρατία. (ερυθρά 4-5-6 και μετάφραση αυτών ερυθρά 25-26-27 του Διοικητικού Φακέλου).
Στο πλαίσιο της συνέντευξης του ο Αιτητής δήλωσε ότι κατάγεται από τη Τεχεράνη του Ιράν, όπου διέμεινε όλη του τη ζωή. Φυλετικής καταγωγής Turk, σιίτης μουσουλμάνος στο θρήσκευμα, απόφοιτος λυκείου, ιδιοκτήτης κουρείου, όπου εργάζονταν και ο ίδιος. Διαζευγμένος, πατέρας ενός ανήλικου τέκνου όπου διαμένει με τη μητέρα του στη Τεχεράνη. Ως προς το γάμο του τελέστηκε το 2005 στη γενέτειρα του και διήρκησε μέχρι το 2011. Η πατρική του οικογένεια αποτελείται από τη μητέρα του και 7 αδέρφια, όλοι τους διαμένοντες στη Τεχεράνη. Εγκατέλειψε τη χώρα του στις 18/11/2018 και εισήλθε στη Δημοκρατία δύο ημέρες αργότερα, υποβάλλοντας αίτημα διεθνούς προστασίας.
Ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του ο Αιτητής αναφέρθηκε στο σεξουαλικό του προσανατολισμό και στα προβλήματα που αντιμετώπιζε λόγω αυτού. Πιο συγκεκριμένα, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι αμφιφυλόφιλος, κάτι το οποίο θεωρείται αμαρτία στο ισλάμ και συνεπώς έπρεπε να το αποκρύπτει κατά τη διαμονή του στη χώρα καταγωγής του, και πως όταν έγινε αντιληπτός από τη σύζυγό του και τον κοινωνικό του περίγυρο, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του, λόγω του κοινωνικού στιγματισμού που αντιμετώπισε.
Ειδικότερα και σε σχέση με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, ο Αιτητής δήλωσε ότι ήδη από τον καιρό που η μητέρα του ήταν έγκυος στον ίδιο, οι συγγενείς του είχαν την αίσθηση ότι θα γεννηθεί κορίτσι, λόγω τοπικών εθιμικών προκαταλήψεων, που θέλουν το φύλο του παιδιού να προκύπτει από χαρακτηριστικά της εγκύου και την ευαισθησία της στις τροφές, έχοντας μάλιστα επιλέξει για τον ίδιο το όνομα Σάρα. Ερωτηθείς πώς ο ίδιος θα περιέγραφε τον εαυτό του, δήλωσε ότι από την παιδική του ηλικία, ενδιαφερόταν για όμορφα αγόρια, αγκαλιάζοντας τα και φιλώντας τα, χωρίς ωστόσο να αντιλαμβάνεται πολλά περισσότερα, κάτι που συνέβη τη περίοδο που ήταν στο στρατό. Ως προς τη συνειδητοποίηση αυτής της διαφορετικότητας και των συναισθημάτων του, δήλωσε ότι δεν καταλάβαινε τι ακριβώς συμβαίνει, παρά μόνο γνώριζε ότι του αρέσουν πρόσωπα του ίδιου φύλου, αναφερόμενος στη παιδική του ηλικία, όταν στα δέκα περίπου έτη γνώρισε ένα αγόρι στο supermarket όπου εργαζόταν ο πατέρας του και πήγαν στο πίσω μέρος του μαγαζιού και ακουμπούσε ο ένας τον άλλο, ενώ αναφέρθηκε και σε κάποιον συμμαθητή του στο γυμνάσιο, με τον οποίο συναναστρεφόταν και επιχειρούσε να τον αγκαλιάζει ή να τον φιλάει με αφορμή παιχνίδια που έπαιζαν, χωρίς ωστόσο να καταλαβαίνει το λόγο που το κάνει. Εξίσου, και με λοιπά παιδιά, κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικών αγώνων, τα αγκάλιαζε και έπεφτε κάτω μαζί τους, κάτι που τα ξένιζε, ρωτώντας τον για ποιο λόγο έχει αυτή τη συμπεριφορά. Επιπλέον, ανέφερε ότι αναζήτησε βιβλία σχετικά με το ζήτημα της αμφιφυλοφιλίας και επισκέφτηκε γιατρό, ενώ όταν του ζητήθηκαν περαιτέρω λεπτομέρειες, δήλωσε για τα μεν βιβλία, ότι τελικά δεν κατάφερε να βρει, ενώ για το γιατρό, ότι στην ηλικία των 27 ετών περίπου επισκέφτηκε έναν γενικό ιατρό, όπου τον ενημέρωσε πως δεν υπάρχει θεραπεία για την αρρώστια του, ενώ τις περισσότερες πληροφορίες τις άντλησε από το διαδίκτυο. Σε σχέση με το τελευταίο, όταν ρωτήθηκε για συγκεκριμένες ιστοσελίδες που επισκέπτονταν, απάντησε ότι αναζητήσει κάποιος στο Google, εμφανίζεται. Ερωτηθείς αν είχε συνάψει σχέσεις με γυναίκες, απάντησε ότι οι αμφιφυλόφιλοι, συνάπτουν σχέσεις και με τα δύο φύλα, και πώς ο ίδιος είχε σχέσεις ιδίως με γυναίκες που έβρισκε στο δρόμο και το είχαν σκάσει από το σπίτι τους.
Ως προς τη πρώτη σεξουαλική επαφή που είχε με πρόσωπο του ιδίου φύλου, ο Αιτητής αναφέρθηκε στη περίοδο που πραγματοποιούσε τη στρατιωτική του θητεία και στη γνωριμία του με έτερο φαντάρο. Ειδικότερα, ανέφερε πως γνωρίστηκαν κατά τη διάρκεια της τρίμηνης εκπαίδευσης, πως έκαναν αρκετή παρέα μεταξύ τους και πως ο τελευταίος τον προσέγγισε, χωρίς να γνωρίζει ο Αιτητής πως κατάλαβε τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Ως προς την ερωτική του συνεύρεση, δήλωσε ότι οι εκπαιδευόμενοι, κοιμόντουσαν όλοι μαζί σε ένα τζαμί, κάτι που την έκανε ευκολότερη, ενώ κληθείς να απαντήσει πώς συνευρεθήκαν σεξουαλικά σε έναν χώρο γεμάτο με κόσμο, δήλωσε ότι λόγω του προγράμματος της εκπαίδευσης, όλοι ήταν εξαντλημένοι και κοιμόντουσαν. Τέλος, σε σχέση με τη κατάληξη και τα συναισθήματά του, δήλωσε ότι έκτοτε δεν συναντήθηκαν ξανά και πως και οι δύο ήταν συνειδητοποιημένοι ότι αφορούσε σύντομο χρονικό διάστημα.
Σχετικά με την εξέλιξη της κατάστασης, τη περίοδο που διατηρούσε το κουρείο, ο Αιτητής δήλωσε ότι το ένιωθε σαν μια φυσική κατάσταση του οργανισμού, όπως είναι το να πίνεις νερό, ενώ κατά το στάδιο αυτό, λόγω και του ότι ήταν ντροπαλός, περιορίζονταν σε αγγίγματα σε πελάτες κατά τη διάρκεια του κουρέματος. Σχετικά με λοιπές σχέσεις του με πρόσωπα του ιδίου φύλου, ο Αιτητής αναφέρθηκε, σε ένα φιλικό του πρόσωπο, που δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή, λόγω αυτοκινητιστικού δυστυχήματος. Ειδικότερα, ανέφερε ότι το κουρείο το άνοιξε περί τα 26 του χρόνια και λίγο καιρό αργότερα γνώρισε το συγκεκριμένο πρόσωπο, μέσω κοινού τους γνωστού. Πώς ο τελευταίος τον προσέγγισε, δεδομένου ότι οι ομοφυλόφιλοι είθισται να προσεγγίζουν ερωτικά τα πρόσωπα που ενδιαφέρονται. Εν συνεχεία, ο Αιτητής δήλωσε πως η γνωριμία του με το συγκεκριμένο πρόσωπο ήταν ύστερη του γάμου του, το 2007, και πως η σχέση τους ξεκίνησε μετά τη γέννηση της κόρης του το 2009, όταν το συγκεκριμένο πρόσωπο προθυμοποιήθηκε να αγοράσει χρυσό από τον Αιτητή, ο οποίος εκείνη τη περίοδο απασχολούνταν ως πωλητής χρυσού. Ερωτηθείς για λοιπές σχέσεις με πρόσωπα του ιδίου φύλου πριν τον γάμο του, απάντησε ότι είχε σχέση μόνο με τον πιο πάνω αναφερόμενο φαντάρο, καθώς ήταν αρκετά επιλεκτικός, ενώ σε σχέση με το τι τον έλκυσε στον δεύτερο του σύντροφο ( ως έχει αναφερθεί ανωτέρω) δήλωσε ήταν φίλοι και πώς όταν οι άνθρωποι πίνουν, τολμούν περισσότερο. Η σχέση τους διήρκησε για κάποια χρόνια, κατά τα οποία συναντιόντουσαν στην οικία του συντρόφου του, περίπου μια φορά το μήνα εκτός από τη μία φορά που ήρθε στη δική του οικία και έγιναν αντιληπτοί από τη σύζυγο του Αιτητή. Ερωτηθείς σχετικά με τον τρόπο που κρατούσαν κρυφές τις συναντήσεις τους, απάντησε ότι γνώριζε πως αν κάποιος τους αντιληφθεί θα αντιμετώπιζαν πρόβλημα, δεδομένου ότι όλοι είναι θρησκόληπτοι, πως ο ίδιος ήταν γνωστός στη περιοχή, λόγω του καταστήματός του και πως η οικία του συντρόφου ήταν διώροφη και στον πάνω όροφο έμεναν τα αδέρφια του. Ερωτηθείς σχετικά με την διαδικασία αποδοχής του σεξουαλικού του προσανατολισμού, απάντησε ότι δεν τίθεται θέμα αποδοχής, καθώς είναι κάτι γονιδιακό, κάτι που δίνει ο Θεός. Ως προς τον θάνατο του συντρόφου του και των συναισθημάτων που του δημιουργήθηκαν, δήλωσε ότι στεναχωρήθηκε, διότι ήταν διαφορετικός από όλους τους άλλους και ήταν φίλοι.
Ως προς τον γάμο του, ο Αιτητής δήλωσε ότι ήταν προϊόν πίεσης από τους γονείς του, πως τελέστηκε κατόπιν συμφωνίας των δύο οικογενειών και πως διήρκησε μέχρι το 2011, ότε και πήραν διαζύγιο, ενώ ως προς τα συναισθήματά του, δήλωσε πώς δεν τον ενδιέφερε αν θα ήταν με άντρα ή γυναίκα, αλλά πώς ο ίδιος γενικά δεν ήθελε να παντρευτεί. Ο Αιτητής αναφέρθηκε σε δύο περιστατικά κατά τη διάρκεια του γάμου του, κατά τα οποία η σχέση του με τον σύντροφο του, έγινε αντιληπτή από τη τότε σύζυγό του. Ειδικότερα, ως προς το πρώτο περιστατικό, δήλωσε πως η σύζυγός με το παιδί του είχαν πάει για ψώνια και πώς δεν τους περίμενε να επιστρέψουν σύντομα, πώς ο ίδιος βρισκόταν με τον σύντροφο του στην οικία του, πώς όταν επέστρεψε η σύζυγός του τους είδε χωρίς ρούχα, ρωτώντας τους τι συμβαίνει και για ποιο λόγο γίνεται αυτό, χωρίς να λαμβάνει κάποια απάντηση, μέχρι που έφυγε. Παρομοίως, ως προς το δεύτερο περιστατικό, που έλαβε χώρα έξι μήνες περίπου αργότερα, ο Αιτητής δήλωσε πως βρισκόταν στο μαγαζί του με το ίδιο πρόσωπο, πως τα ρολά του μαγαζιού ήταν κατεβασμένα, πως η σύζυγός του, του τηλεφώνησε ζητώντας του το αυτοκίνητο, και πώς όταν επιχείρησε να βγει από το μαγαζί, η σύζυγός του τον περίμενε απ’ έξω, ξεκινώντας να φωνάζει. Όταν του ζητήθηκε να παράσχει λεπτομέρειες σε σχέση με το εν λόγω περιστατικό, απάντησε ότι αναφέρει μόνο τα σημαντικά, ενώ όταν του εξηγήθηκε πως χρειάζονται όλες οι λεπτομέρειες, επανέλαβε τα όσα είχε ήδη αναφέρει. Το περιστατικό αυτό αποτέλεσε και το τέλος του γάμου του. Για τα επόμενα χρόνια, και μέχρι να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, εξακολουθούσε να διαβιεί με την πρώην σύζυγό του και το παιδί τους, αφενός μεν για να μην γίνει αντιληπτός από τη κοινωνία, αφετέρου γιατί η τότε σύζυγός του επωφελούνταν οικονομικά.
Έκτοτε, παρατήρησε μια διακριτική συμπεριφορά απέναντί του, από την κοινωνία, όπου ο κόσμος δεν τον καλημέριζε και έχανε κάποιους πελάτες, κάτι που τον οδήγησε να αλλάξει επάγγελμα και να απασχοληθεί σε κέντρο περιποίησης. Ερωτηθείς για περαιτέρω συνέπειες από τον κοινωνικό του περίγυρο, δήλωσε ότι τον κουτσομπόλευαν, πεποίθηση που αντλούσε από το γεγονός ότι επρόκειτο για μικρή κοινωνία, ενώ απέδωσε αυτή τους τη συμπεριφορά στην αδυναμία τους να κατανοήσουνε τη διαφορά μεταξύ αμφιφυλόφιλου και ομοφυλόφιλου, θεωρώντας τους όλους το ίδιο. Ερωτηθείς, αν και με ποιο τρόπο αυτές οι φήμες γύρω από τον ίδιο επηρέασαν τους γονείς του και τον κοντινό του περίγυρο, απάντησε ως προς τους πρώτους, ότι η μητέρα του άλλαξε τη συμπεριφορά της, αποδίδοντας εκ νέου την αλλαγή αυτή στη μη κατανόηση της αμφιφυλοφιλίας έναντι της ομοφυλοφιλίας, ενώ ως προς τους δεύτερους, δήλωσε πως δεν είχε πολλούς φίλους. Ερωτηθείς για περαιτέρω σεξουαλικές περιπτύξεις με ανθρώπους του ιδίου φύλου, αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό, κατά το οποίο πελάτης του, τον κάλεσε στην οικία του, όπου παρευρέθηκαν και τρία τρανσέξουαλ πρόσωπα, έχοντας σεξουαλική επαφή με ένα από αυτά. Ερωτηθείς, για τους λόγους που το εν λόγω πρόσωπο τον εμπιστεύτηκε και τον κάλεσε στην οικία του, το απέδωσε στο σεβασμό που του έτρεφε ο κόσμος λόγω της ηλικίας του. Επιπλέον, ανέφερε ότι στη νέα του εργασία, απέφευγε επαφές με πελάτες, καθώς θα πλήττονταν η επαγγελματική τους σχέση.
Ερωτηθείς τι φοβάται ότι θα του συμβεί, αν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, δήλωσε ότι αφενός μεν στο Ιράν δεν λαμβάνουν κάποιου είδους υποστήριξη, ενώ αντιμετωπίζουν κοινωνικό στιγματισμό, αναφερόμενος επίσης σε κάποια βίντεο στο διαδίκτυο που δείχνουν άτομα της φυλής Basij, να παίρνουν ανθρώπους παρόμοιου σεξουαλικού προσανατολισμού στην αστυνομία. Ερωτηθείς αν οι αρχές της χώρα καταγωγής του γνωρίζουν τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, αρχικά απάντησε θετικά, ενώ στην πορεία όταν ο αρμόδιος λειτουργός επανέλαβε την ερώτηση, ο αιτητής λέγοντας ότι ίσως δεν κατανόησε την προηγούμενη ερώτηση, απάντησε αρνητικά. Τέλος, όσον αφορά τη ζωή του στη Δημοκρατία δήλωσε ότι δεν έχει επαφές με πρόσωπα του ίδιου φύλου, λόγω της εργασίας του.
Σημειώνεται ότι, ερωτηθείς σχετικά με το εάν ο ίδιος συμπλήρωσε και υπέγραψε την αίτηση του για διεθνή προστασία, απάντησε αρνητικά, δηλώνοντας πώς μια κυρία το έκανε για τον ίδιο, δεδομένου ότι ο ίδιος δεν γνώριζε τη διαδικασία και ούτε έλαβε κάποια σχετική πληροφόρηση, ενώ ως προς το περιεχόμενο της αίτησης δήλωσε άγνοια, καθώς η εν λόγω κυρία μιλούσε τη Κυπριακή γλώσσα. Κατόπιν επισήμανσης ότι η αίτηση συντάχθηκε στη γλώσσα φαρσί, δήλωσε ότι δεν θυμάται και ότι ο ίδιος τη συμπλήρωσε βάσει των όσων του είπε η κυρία και πως ο ίδιος δεν ήξερε τι να γράψει στην αίτηση, καθώς ένιωθε ντροπή.
Ο αρμόδιος λειτουργός της Ε.Υ.Υ.Α, αξιολογώντας τα όσα ο Αιτητής δήλωσε στην συνέντευξη του, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο ισχυρισμός του αναφορικά με την ταυτότητα και τη χώρα καταγωγής του γίνεται αποδεκτός. Αντιθέτως, αναφορικά με τον ισχυρισμό του περί του σεξουαλικού του προσανατολισμού ότι είναι αμφιφυλόφιλος, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι οι δηλώσεις του Αιτητή δεν περιέχουν επαρκείς πληροφορίες, απουσίαζε το βιωματικό στοιχείο, ενώ στο σύνολό τους διέπονταν από ασάφεια και γενικότητα και συναφώς έκρινε αυτόν ως μη αξιόπιστο.
Ειδικότερα σε σχέση με τον τελευταίο ισχυρισμό, ο αρμόδιος λειτουργός προέβη στην αξιολόγηση του, βάσει του μοντέλου Difference, Stigma, Shame Harm (DSSH). Όσον αφορά τη διαφορετικότητα (difference), κρίθηκε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει επαρκείς πληροφορίες σε σχέση με την συνειδητοποίηση αυτής της διαφορετικότητας από τον ίδιο, παρά το γεγονός, ότι κατ’ ισχυρισμό του ιδίου, τη βίωσε ήδη από τα παιδικά του χρόνια, ενώ, επιπλέον, κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του στερούνταν βιωματικότητας. Ως προς το δεύτερο στοιχείο του μοντέλου, το στίγμα (stigma), κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του Αιτητή αναφορικά με τις αντιδράσεις του κοινωνικού του περίγυρου, υπήρξαν επιπόλαιες και στερούνταν σαφήνειας και επάρκειας πληροφοριών, δεδομένου ότι στις σχετικές ερωτήσεις που του απευθύνθηκαν, είτε απάντησε εκτός θέματος, προβάλλοντας τη διαφοροποίηση μεταξύ ομοφυλοφιλίας και ετεροφυλοφιλίας, είτε αρνήθηκε τυχόν αντιδράσεις, επικαλούμενος την περιορισμένη κοινωνική του ζωή, λόγω ντροπής. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του αναφορικά με την πρώτη του σχέση, δεν εμπεριείχαν τον απαιτούμενο βαθμό λεπτομέρειας, λαμβάνοντας ιδίως υπόψη την ιδιαίτερη αξία που είχε αυτή η σχέση για τον ίδιο. Αναφορικά με το τρίτο στοιχείο του μοντέλου, την ντροπή (shame), κρίθηκε ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδώσει με βιωματικό τρόπο τα συναισθήματα που βίωνε εξαιτίας του κατά δήλωσή του εξαναγκαστικού γάμου του. Επιπλέον, οι δηλώσεις του αναφορικά με τη παράλληλη σχέση που διατηρούσε κατά τη διάρκεια του γάμου του κρίθηκαν φειδωλές και ασαφείς, δεδομένου ότι δεν ήταν σε θέση να παρουσιάσει τις συνθήκες αυτής της σχέσης, τόσο ως προς την έναρξη και εξέλιξή της, όσο και ως προς τον τρόπο με τον οποίο αυτή παρέμενε κρυφή, ενώ απουσίαζε και οποιοδήποτε στοιχείο εσωτερικής διεργασίας και αντίληψης σε σχέση με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Τέλος, όσον αφορά το τέταρτο στοιχείο του μοντέλου, τη βλάβη (harm), κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του Αιτητή αναφορικά με τα δύο περιστατικά, κατά τα οποία η τότε σύζυγος του αντιλήφθηκε την παράλληλη σχέση του, υπήρξαν ασαφείς και γενικές, ενώ στερούνταν βιωματικών στοιχείων και του απαιτούμενου βαθμού λεπτομέρειας. Ειδικότερα, κρίθηκε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να αποδώσει τη στιγμή που η πρώην σύζυγός του αντιλήφθηκε τη παράλληλη σχέση του, τις αντιδράσεις και τους διαλόγους που εξελίχθηκαν, αλλά και τον αντίκτυπο που δημιούργησε στον γάμο του. Εξίσου φειδωλές κρίθηκαν οι δηλώσεις του αναφορικά με τα συναισθήματα του, σε σχέση με την αδυναμία του να συναντήσει ξανά τον άνθρωπο με τον οποίο διατηρούσε τη παράλληλη σχέση. Περαιτέρω, κρίθηκε ασαφής σε σχέση με το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τα ανωτέρω περιστατικά μέχρι και τη φυγή του, ήτοι επτά χρόνια αργότερα, αλλά και σε σχέση με τις συνέπειες που αντιμετώπισε από τη διάδοση του περιστατικού, τόσο από την οικογένεια του, αλλά και από την κοινωνία εν γένει. Επιπρόσθετα, και όσον αφορά το περιστατικό σε οικία πελάτη του, κατά το οποίο παρευρέθηκαν και τρία άτομα τρανσέξουαλ, κρίθηκε ότι δεν ήταν σε θέση να παρουσιάσει τους λόγους για τους οποίους ο πελάτης του τον εμπιστεύτηκε και τον κάλεσε. Τέλος, κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του Αιτητή σε σχέση με τη ζωή του στη Δημοκρατία, δεν παρουσιάζουν συνέπεια σε σχέση με τον πυρήνα του αιτήματος του, δεδομένου ότι δεν αναφέρθηκε σε γνωριμίες με ανθρώπους του ιδίου φύλου.
Με βάση τα ως άνω, ο αρμόδιος λειτουργός της Ε.Υ.Υ.Α κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει εύλογος βαθμός πιθανότητας ο Αιτητής, να υποστεί σε μεταχείριση η οποία να συνιστά δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στην Τεχεράνη, στο Ιράν. Ο αρμόδιος λειτουργός της Ε.Υ.Υ.Α κατέγραψε ότι, με βάση τις δηλώσεις του Αιτητή, το προσωπικό του προφίλ και την εκτίμηση ενδεχόμενης ύπαρξης κινδύνου, συνάγεται ότι κανένας φόβος δίωξης δεν καθορίστηκε με βάση την εθνικότητα, τη φυλή, τη θρησκεία, την ιδιότητα μέλους σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή την πολιτική γνώμη σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951, άρθρο 2 (δ) της Οδηγίας 2011/95/EE και το άρθρο 3 (1) των περί Προσφύγων Νόμου για να του παραχωρηθεί προσφυγικό καθεστώς. Ο αρμόδιος λειτουργός της Ε.Υ.Υ.Α κατέγραψε επίσης ότι ο κίνδυνος που μπορεί να αντιμετωπίσει ευλόγως ο Αιτητής κατά την επιστροφή στο Ιράν δεν συνιστά πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης σύμφωνα με το άρθρο 15(α) της Οδηγίας όπως ούτε και μπορεί να θεωρηθεί ούτε ως πραγματικός κίνδυνος βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σύμφωνα με το άρθρο 15 (β) της Οδηγίας. Όσον αφορά το άρθρο 15 (γ) της Οδηγίας και λαμβάνοντας υπόψη τις πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση που επικρατούσε στο Ιράν που είναι η χώρα καταγωγής του Αιτητή, συνάγεται το συμπέρασμα ότι ο Αιτητής, εάν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στην Τεχεράνη, δεν θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Συνεπώς, ο αρμόδιος λειτουργός Ασύλου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Αιτητής δεν δικαιούται καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.
Ο Αιτητής, στο πλαίσιο των Διευκρινήσεων ανέφερε ότι εγκατέλειψε τη χώρα του λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού και συγκεκριμένα, λόγω του ότι είναι ομοφυλόφιλος, κάτι το οποίο δεν είναι αποδεκτό στη χώρα καταγωγής του. Ερωτηθείς σχετικά με την διαπίστωση της διαφορετικότητας του, δήλωσε ότι το συνειδητοποίησε όταν ήταν στο στρατό, όπου διατηρούσε σχέση με πρόσωπο του ιδίου φύλου, ενώ στη συνέχεια παντρεύτηκε λόγω της πίεσης που του ασκούσαν οι γονείς του. Σχετικά με τη διαφοροποίηση των δηλώσεων του από τη συνέντευξη, αναφορικά με το χρόνο της συνειδητοποίησης, δήλωσε ότι όταν ήταν μικρός ήταν με τους γονείς του και δεν είχε τέτοια συναισθήματα και πως παρότι γνώριζε ότι ήταν ομοφυλόφιλος δεν μπορούσε να αντιδράσει. Ερωτηθείς σχετικά με τα χαρακτηριστικά που τον καθορίζουν ως ομοφυλόφιλο, τα συναισθήματα και την συνειδητοποίηση, απάντησε ότι του αρέσουν οι άντρες, πώς του αρέσει να κάνει τέτοια πράγματα και πώς είναι δύσκολο να εξηγήσει, ενώ όταν του επισημάνθηκε η διαφοροποίηση από τη συνέντευξη, όπου είχε δηλώσει ότι είναι αμφιφυλόφιλος, δήλωσε ότι αυτό εννοούσε και ότι ανήκει σε αυτή τη κατηγορία. Ερωτηθείς σχετικά με τους κινδύνους που αντιμετώπισε λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού, δήλωσε ότι όταν η τότε σύζυγός του έμαθε για τη σχέση του με ένα πρόσωπο του ιδίου φύλου ενημέρωσε τους πάντες και δεν μπορούσε πλέον να ζήσει εκεί, καθώς πως δεν τους άρεσε, δεδομένου ότι στη χώρα καταγωγής του σε κανέναν δεν αρέσει να κάνει κάτι τέτοιό. Όσον αφορά το γάμο του, δήλωσε ότι παντρεύτηκε περί το 2005, λόγω της θέλησης των γονέων του, ενώ ερωτηθείς για τα συναισθήματά του δήλωσε ότι ένιωθε αναγκασμένος. Όσον αφορά το χρόνο που πήρε διαζύγιο δήλωσε άγνοια. Περαιτέρω, ερωτηθείς σχετικώς, δήλωσε ότι είχε πολλές σχέσεις με πρόσωπα του ιδίου φύλου και μια εξ αυτών, όσο ήταν έγγαμος. Ερωτηθείς περαιτέρω για τυχόν προβλήματα που αντιμετώπισε στη χώρα καταγωγής του, λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού, δήλωσε ότι ο κόσμος τον κοιτούσε περίεργα, η κοινωνία δε τον δέχονταν και πώς δε συνεργάζονταν κανείς μαζί του. Σε σχέση με τη παρούσα κατάσταση της ζωής του, ανέφερε ότι διατηρεί σχέση με γυναίκα, ενώ σε σχέση με την απουσία συναναστροφών με πρόσωπα του ιδίου φύλου, δήλωσε ότι υπήρχαν.
Λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του Αιτητή, ως αυτές προβλήθηκαν καθόλη τη διαδικασία εξέτασης του Αιτήματός του και οι οποίες παρατέθηκαν λεπτομερώς ανωτέρω, παρατηρώ εκ προοιμίου ότι αυτός υπέπεσε σε πολλές ανακρίβειες και αντιφάσεις, οι οποίες πλήττουν καίρια την αξιοπιστία του.
Επί του κρίσιμου ρόλου της αξιοπιστίας των αιτητών ασύλου κατά την εξέταση του αιτήματός τους, παραπέμπω στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Αναθεωρητική Δικαιοδοσία) στην Υποθ. Αρ. 626/2010, JAFAR KALASH v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ημερ. 08/10/2013, το σκεπτικό της οποίας υιοθετώ και δια της παρούσης: « ΄Έχει νομολογηθεί ότι κρίση επί της αξιοπιστίας του αιτητή και έγκριση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον αιτητή είναι επιτρεπτή (Amiri v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων κ.α. (2009) 3 Α.Α.Δ. 358). Όπως ορθώς υποδεικνύει η συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση, ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν έγινε δεκτό το αίτημα του αιτητή ήταν το γεγονός της μη απόδειξης της αληθοφάνειας των βασικών ισχυρισμών του και του κλονισμού της αξιοπιστίας του λόγω ουσιωδών αντιφάσεων, ελλείψεων και αδυναμιών όπως εντοπίστηκαν στις συνεντεύξεις. Αυτό είναι ένα εμπόδιο που ρητά αναγνωρίζεται ως κώλυμα στην έγκριση αιτήματος ασύλου, από τις πρόνοιες του ιδίου του Εγχειριδίου στο οποίο παραπέμπει τόσο ο αρμόδιος Λειτουργός στην εισήγησή του, όσο και η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων στην προσβαλλόμενη απόφασή της. Συγκεκριμένα το άρθρο 196 του Εγχειριδίου προβλέπει:
«Αλλά ακόμη και μια τόσο ανεξάρτητη έρευνα μπορεί να μην έχει πάντοτε επιτυχία και είναι μάλιστα ενδεχόμενο να υπάρχουν ισχυρισμοί ανεπίδεκτοι απόδειξης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αν η αφήγηση του αιτούντος φαίνεται αξιόπιστη, η περίπτωση του πρέπει, εκτός αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι για το αντίθετο, να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας».
Και στο δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 197 του Εγχειριδίου:
«Η προϋπόθεση έτσι της τεκμηρίωσης δεν πρέπει να τηρείται με μεγάλη αυστηρότητα ενόψει της δυσχέρειας της απόδειξης που είναι εγγενής στην ειδική κατάσταση, στην οποία βρίσκεται ο αιτών το καθεστώς του πρόσφυγα. Η ανοχή μιας τέτοιας πιθανής έλλειψης τεκμηρίωσης δεν σημαίνει πάντως ότι οι αθεμελίωτοι ισχυρισμοί πρέπει να εκλαμβάνονται κατ΄ ανάγκη ως αληθείς εάν είναι ανακόλουθοι προς τη συνολική αφήγηση του αιτούντος».
Ο αιτητής κρίθηκε αναξιόπιστος επειδή ακριβώς δεν μπόρεσε να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του κατά τη συνέντευξη: δεν κατάφερε να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του σε αναφορά με τη θέση του ότι θα συλληφθεί από τις Συριακές αρχές λόγω της συμμετοχής του σε διαδήλωση στην πόλη Qamishli. Τα σημεία αναξιοπιστίας του διαπιστώθηκαν τόσο κατά την εξέταση από το αρμόδιο Λειτουργό Ασύλου στη συνέντευξη ημερ. 3.3.2009, όσο και κατά τη δευτεροβάθμια εξέταση του αιτήματος με αποτέλεσμα να πλήττουν σοβαρά την αξιοπιστία του αιτητή στον πυρήνα του αιτήματός του και δικαιολογημένα εγείρει κώλυμα έγκρισης της αίτησης (Mohammad Amiri v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων κ.α. (2009) 3 Α.Α.Δ. 358). »
Περαιτέρω, στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», αναφέρονται στην σελ.204 τα εξής:
«Όσον αφορά την αξιολόγηση της αξιοπιστίας, οι αιτήσεις που βασίζονται σε γενετήσιο προσανατολισμό ή ταυτότητα φύλου μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολες στον χειρισμό, επειδή οι λόγοι της αίτησης συνδέονται με ευαίσθητες και προσωπικές πτυχές της ιδιωτικής ζωής. Οι αιτούντες ενδέχεται να νιώθουν στιγματισμένοι, να ντρέπονται και/ή να αρνούνται την πραγματικότητα· ενδέχεται επίσης να έχουν υποστεί απόρριψη και/ή κακομεταχείριση από την οικογένεια και/ή την κοινότητά τους. Οι παράγοντες αυτοί μπορεί να καθιστούν δύσκολη για τους αιτούντες την αποκάλυψη των ουσιωδών πραγματικών περιστατικών με σαφή και συνεκτικό τρόπο και, ως εκ τούτου, τα αποδεικτικά στοιχεία που παρουσιάζουν μπορεί να γνωστοποιούνται με καθυστέρηση, να είναι ελλιπή και να περιέχουν ανακολουθίες.
Ένα από τα μοντέλα που αναφέρονται στη βιβλιογραφία, το μοντέλο DSSH υπ' αριθ. 2 [Difference, Stigma, Shame, Harm (Διαφορά, Στίγμα, Ντροπή, Βλάβη)], βασίζεται στην αντίληψη ότι υπάρχουν ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά ή στοιχεία τα οποία είναι πιθανό να είναι κοινά σε άτομα που αναγνωρίζουν ένα φύλο ή μια σεξουαλική ταυτότητα που δεν συνάδει με τις ετεροκανονικές κοινωνίες στις οποίες ζουν (όπου ο κανόνας είναι η ταύτιση του βιολογικού και του κοινωνικού φύλου και η ετεροφυλοφιλία). Το μοντέλο προτείνει μια διαρθρωμένη μεθοδολογία για την αξιολόγηση αιτήσεων, η οποία βασίζεται στο φύλο και στη σεξουαλική ταυτότητα και εξηγείται, με πρακτικά παραδείγματα, στον δεύτερο τόμο του εγχειριδίου με τίτλο Credibility assessment training manual της Ουγγρικής Επιτροπής του Ελσίνκι.
[.]
Η ύπαρξη ή μη ορισμένων στερεοτυπικών συμπεριφορών ή εμφανίσεων δεν θα πρέπει να αποτελεί βάση για να συναχθεί το συμπέρασμα ότι ο αιτών έχει ή δεν έχει ορισμένο γενετήσιο προσανατολισμό και/ή ορισμένη ταυτότητα φύλου. Δεν υπάρχουν καθολικά χαρακτηριστικά ή ιδιότητες που τυποποιούν τα άτομα ΛΟΑΔΜ (λεσβίες, ομοφυλόφιλοι αμφιφυλόφιλα, διεμφυλικά και μεσοφυλικά άτομα), όπως δεν υπάρχουν και για τα ετεροφυλόφιλα άτομα. Οι εμπειρίες της ζωής τους μπορεί να διαφέρουν σημαντικά, ακόμη και αν προέρχονται από την ίδια χώρα».
Εν προκειμένω, παρατηρώ ότι οι δηλώσεις του αιτητή αναφορικά με την ισχυριζόμενη δίωξή του στη χώρα καταγωγής του επί τη βάσει του σεξουαλικού του προσανατολισμού ήταν αντιφατικές, αόριστες και συγκεχυμένες, καθότι δεν κατάφερε να εξειδικεύσει σε κανένα στάδιο της διαδικασίας, ούτε τον πυρήνα του αιτήματός του, δηλαδή τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, αλλά ούτε και τα περιστατικά εκείνα που έλαβαν χώρα εξαιτίας αυτού και που τον οδήγησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του. Ειδικότερα, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει επαρκείς και σαφείς πληροφορίες σχετικά με την αναγνώριση και συνειδητοποίηση της διαφορετικότητάς του, αναφερόμενος αφενός κατά τρόπο ασαφή και γενικόλογο σε κάποια περιστατικά της παιδικής του ηλικίας και αφετέρου στη περίοδο που πραγματοποιούσε τη στρατιωτική του θητεία και είχε τη πρώτη του σεξουαλική επαφή με πρόσωπο του ιδίου φύλου. Σε σχέση με το τελευταίο περιστατικό, οι δηλώσεις του αιτητή παρέμειναν γενικές, χωρίς να μπορεί να αποδώσει με σαφήνεια, τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίστηκαν σεξουαλικά με τον σύντροφό του, και τον συναισθημάτων που ο ίδιος βίωσε, παραπέμποντας σε πρόσωπο που δεν εξιστορείται ιδία βιώματα. Περαιτέρω, οι δηλώσεις του σχετικά με τη δυνατότητα τους να έχουν σεξουαλική επαφή σε έναν ενιαίο χώρο, όπου παρευρίσκονταν πλήθος προσώπων, στερούνταν ευλογοφάνειας. Εξίσου και για τη δεύτερη του σχέση, ο αιτητής υπήρξε αρκετά φειδωλός στις δηλώσεις του και ασαφής, χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει τον συναισθηματικό του κόσμο, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο, κατάφερναν να κρατήσουν αυτή τη σχέση μυστική. Εξίσου, και για τα δύο περιστατικά, κατά τα οποία η τότε σύζυγός του, τους ανακάλυψε, παρά τη πληθώρα των ερωτήσεων που του τέθηκαν, και των επεξηγήσεων περί των λεπτομερειών που απαιτούνται, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς πληροφορίες, που θα αναμένονταν εύλογα από κάποιο πρόσωπο που έχει βιώσει τα εν λόγω περιστατικά, λαμβάνοντας υπόψη και της ηλικίας και του μορφωτικού επιπέδου του αιτητή. Περαιτέρω, και σε σχέση με τον κοινωνικό στιγματισμό που επικαλέστηκε και τον οδήγησε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, εκ νέου υπήρξε ασαφής και αόριστος, αναφέροντας γενικόλογα ότι ο κόσμος πλέον δεν τον χαιρετούσε, χωρίς να είναι σε θέση να προσδιορίσει τους λόγους που τον οδήγησαν να εγκαταλείψει τη χώρα του, ιδίως λαμβάνοντας υπόψη, ότι έφυγε επτά περίπου χρόνια μετά τα συμβάντα που επικαλέστηκε. Τέλος, κρίνεται σκόπιμο όπως σημειωθεί, ότι ο αιτητής κατά τη καταγραφή του αιτήματος του για άσυλο, δήλωσε άλλους λόγους από αυτούς που επικαλέστηκε στη συνέντευξη, κάτι το οποίο δεν ήταν σε θέση να δικαιολογήσει, δηλώνοντας αρχικώς ότι δεν συμπλήρωσε ο ίδιος την αίτηση και πώς δεν γνώριζε τη γλώσσα και δεν καταλάβαινε, ενώ στη συνέχεια και όταν του επισημάνθηκε ότι το αίτημα έχει συμπληρωθεί στη μητρική του γλώσσα, δήλωσε ότι τρίτο πρόσωπο του υπαγόρευσε τι θα γράψει.
Όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε κανένα ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη, ενώ υπέπεσε σε σωρεία αντιφάσεων τόσο ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου όσο και του παρόντος Δικαστηρίου, οι οποίες άπτονταν του πυρήνα του αιτήματος του. Συγκεκριμένα, πέρα από τις αντιφάσεις οι οποίες προέκυψαν κατά την πρωτοβάθμια εξέταση του αιτήματος του κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, διαπιστώθηκε και στο πλαίσιο των Διευκρινήσεων ενώπιον του Δικαστηρίου ότι ο Αιτητής δεν ήταν πειστικός ως προς τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Συγκεκριμένα, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει καμία πληροφορία σχετικά με τα συναισθήματα του και τις σκέψεις του σχετικά με τη συνειδητοποίηση του σεξουαλικού του προσανατολισμού, ενώ εξέλιπε παντελώς το βιωματικό στοιχείο στις αφηγήσεις του, υποπίπτοντας μάλιστα σε αντιφάσεις σε σχέση με το χρόνο αυτής της συνειδητοποίησης. Παρατηρήθηκε επίσης, ότι ο αιτητής υπέπεσε και σε αντιφάσεις σε σχέση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αναφερόμενος αρχικά σε ομοφυλοφιλία και εν συνεχεία σε αμφιφυλοφιλία, κάτι το οποίο δε δικαιολογείται, ιδίως λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι κατά τη συνέντευξη του επικαλούνταν δίωξη εις βάρος του από τη κοινωνία, λόγω άγνοιας και σύγχυσης των δυο ανωτέρω εννοιών.
Επομένως, ορθώς θεωρώ κρίθηκε από τους καθ' ων η αίτηση ότι, τα όσα προβλήθηκαν στη συνέντευξη του αιτητή, ως ανωτέρω καταγράφονται, έθεταν εύλογα εν αμφιβόλω την αξιοπιστία των λεγομένων του αναφορικά με την ισχυριζόμενη δίωξή του στο Ιράν λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού.
Σχετικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, σύμφωνα με πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνεται ότι πράγματι υφίσταται η ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας στο Ιράν και διακριτική μεταχείριση που υπόκεινται. Ειδικότερα, σύμφωνα με Έκθεση του USDOS[1], σχετικά με τα ανθρώπινα στο Ιράν το 2022, ο νόμος ποινικοποιεί τη σεξουαλική δραστηριότητα του ιδίου φύλου (συναινετική ή μη), η οποία τιμωρείται με θάνατο, μαστίγωμα ή μικρότερη ποινή. Οι δυνάμεις ασφαλείας παρενόχλησαν, συνέλαβαν και κρατούσαν άτομα που υποπτεύονταν ή θεωρούσαν ότι ήταν LGBTQI+. Τα άτομα LGBTQI+ δέχονταν συχνά βία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι δυνάμεις ασφαλείας έκαναν επιδρομές σε σπίτια και παρακολουθούσαν ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο για πληροφορίες σχετικά με άτομα LGBTQI+. Μια έκθεση του 2020 από το 6Rang διαπίστωσε ότι τουλάχιστον το 42 τοις εκατό των ατόμων LGBTQI+ είχαν επιζήσει σεξουαλικής βίας σε δημόσιους χώρους. Περαιτέρω, ο νόμος δεν απαγορεύει τις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή έκφρασης φύλου ή χαρακτηριστικών φύλου κατατάσσοντας τους ομοφυλόφιλους άνδρες και τις τρανς γυναίκες ως πάσχοντες από ψυχικές διαταραχές. Παρόλο που η κυβέρνηση δεν συλλέγει επίσημα δεδομένα σχετικά με τις διακρίσεις σε βάρος των LGBTQI+ ατόμων, οι ΜΚΟ αναφέρουν ότι τα μέλη της κοινότητας LGBTQI+ αντιμετωπίζουν εκτεταμένες διακρίσεις στην εκπαίδευση, την απασχόληση, την υγειονομική περίθαλψη, την προσωπική ασφάλεια και τις οικογένειές τους.
Τα ανωτέρω προκύπτουν και από Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Ιράν, το 2022, όπου αναφέρεται ότι τα LGBTI άτομα υπέστησαν συστημικές διακρίσεις και βία. Οι συναινετικές σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου παρέμειναν ποινικοποιημένες με ποινές που κυμαίνονταν από μαστίγωμα έως θανατική ποινή. Οι «θεραπείες μετατροπής» που εγκρίθηκαν από το κράτος που ισοδυναμούσαν με βασανιστήρια ή άλλη κακομεταχείριση παρέμειναν διαδεδομένες, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών. Η ορμονοθεραπεία και οι χειρουργικές επεμβάσεις συμπεριλαμβανομένης της στείρωσης ήταν υποχρεωτικές για νομικές αλλαγές φύλου. Τα άτομα που δεν συμμορφώνονται με το φύλο κινδύνευαν να ποινικοποιηθούν και να μην έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και την απασχόληση.[2]
Συνεπώς ουδόλως διαφοροποιεί την κατάληξη μου το γεγονός ότι, ως προκύπτει και από αξιόπιστες πηγές, άτομα που ανήκουν ή θεωρείται ότι ανήκουν στο συγκεκριμένο κοινωνικό σύνολο (ΛΟΑΤΚΙ+) υπόκεινται δίωξη εξ αυτής και μόνο της ιδιότητας τους. Παρ’ όλη την επιβεβαίωση και από τις εξωτερικές πηγές, ο ισχυρισμός απορρίπτεται λόγω έλλειψης της εσωτερικής αξιοπιστίας του Αιτητή.
Συνεπώς, κρίνω ότι ορθά ο εν λόγω ισχυρισμός περί του σεξουαλικού προσανατολισμού του Αιτητή έχει απορριφθεί λόγω έλλειψης εσωτερικής αξιοπιστίας του Αιτητή. Επομένως, η Υπηρεσία Ασύλου ορθά έκρινε ότι ο Αιτητής, συνεπεία της έλλειψης αξιοπιστίας του ισχυρισμού του, δεν εμπίπτει στο άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου για χορήγηση προσφυγικού καθεστώτος.
Προχωρώντας στην εξέταση χορήγησης επικουρικής προστασίας αναφορικά με το άρθρο 19 (1) και (2), ο Αιτητής δεν επικαλέστηκε κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης όπως επίσης ούτε βασανιστήρια, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση. Αναφορικά με το άρθρο 19 (3) του Περί Προσφύγων Νόμου, έπειτα από έρευνα σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στο Ιράν, προκύπτουν τα ακόλουθα:
Σύμφωνα με το διαδραστικό χάρτη του portal Rule of Law in Armed Conflict (RULAC), πρωτοβουλία της Ακαδημίας της Γενεύης για το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα[3] το Ιράν δε βρίσκεται σε κατάσταση διεθνούς ή μη διεθνούς ένοπλης σύρραξης.[4]
Σε έγκυρη πηγή, ήτοι άρθρο του ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού Radio Free Europe/ Radio Liberty δημοσιευθέν τον Ιανουάριο του 2023, καταγράφονται τα όσα ακολουθήσαν του Σεπτεμβρίου του 2022 όταν και ξέσπασαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στο Ιράν για το θάνατο της γυναίκας που απεβίωσε κατά την κράτηση της από τις αστυνομικές αρχές, κατόπιν σύλληψης της. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι, βάσει πηγής του άρθρου, τουλάχιστον 527 πρόσωπα δολοφονήθηκαν στο Ιράν από την έναρξη των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, μεταξύ των οποίων 71 ανήλικοι και 70 μέλη της αστυνομίας και των δυνάμεων ασφαλείας. Υπολογίζεται ότι 20.000 πρόσωπα συνελήφθησαν, ενώ περισσότερα από 100 βρίσκονται αντιμέτωπα με θανατική ποινή. Αναφέρεται ακόμα ότι αρκετοί διαδηλωτές έχουν ήδη εκτελεστεί, ενώ οι αρχές του Ιράν δεν έχουν παράσχει πληροφορίες επί του συνολικού αριθμού θανάτων και συλλήψεων.[5]
Περαιτέρω, σε περιφερειακή αναφορά για την κατάσταση ασφαλείας στη Μέση Ανατολή εκδοθείσα από τη βάση δεδομένων ACLED (Armed Conflict Location & Event Data Project) που αφορά το Δεκέμβριο 2022, καταγράφονται οι πρώτες δύο εκτελέσεις διαδηλωτών, ενώ περίπου 100 διαδηλωτές βρίσκονται σε κίνδυνο εκτέλεσης, έχοντας ήδη λάβει θανατική ποινή ή έχοντας κατηγορηθεί για εγκλήματα τιμωρούμενα με θανατική ποινή. Η ίδια πηγή καταγράφει πως αν και αρκετές διαδηλώσεις έλαβαν χώρα σε απάντηση των εκτελέσεων, ο συνολικός αριθμός των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων μειώθηκε το Δεκέμβριο περισσότερο από 45% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Σποραδικές διαδηλώσεων εξακολούθησαν σε τουλάχιστον 25 επαρχίες της χώρας, ενώ, ιδίως, σε κουρδικές πόλεις έλαβαν βίαιο χαρακτήρα, με εμπρησμούς και επιθέσεις με Molotov κατά κυβερνητικών κτιρίων και εδρών των δυνάμεων ασφαλείας και του κλήρου. Κατά τη διάρκεια του Δεκεμβρίου φέρεται να απεβίωσαν τουλάχιστον τρεις διαδηλωτές και ένα μέλος των δυνάμεων ασφαλείας[6] .
Σύμφωνα επιπλέον με άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα ACLED τον Απρίλιο του 2023, «οι διαδηλώσεις οι οποίες λαμβάνουν χώρα σε όλη την επικράτεια σε μεγάλο βαθμό έχουν εξασθενίσει το 2023, και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το καθεστώς του Ιράν αντιμετωπίζει άμεση απειλή κατάρρευσης. Ο τελευταίος γύρος διαδηλώσεων δεν εξελίχθηκε σε ένα οργανωμένο κίνημα, ενώ εξέλιπε ο συντονισμός, η ηγεσία και η στρατηγική. Ενώ το κίνημα απολάμβανε υποστήριξης από την ευρύτερη κοινωνία, ο αριθμός των διαδηλωτών παρέμεινε μικρός. [..]»[7]
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Human Rights Watch για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν, η οποία καλύπτει το έτος 2023, αναφέρεται πως «οι ιρανικές αρχές κατέστειλαν βάναυσα τις διαμαρτυρίες με το πρόταγμα «γυναίκα, ζωή, και ελευθερία» που πυροδοτήθηκαν μετά τον θάνατο της Mahsa Jina Amini, μιας Ιρανοκούρδισας από την αστυνομία τον Σεπτέμβριο του 2022, σκοτώνοντας εκατοντάδες και συλλαμβάνοντας χιλιάδες διαδηλωτές. Δεκάδες ακτιβιστές, συμπεριλαμβανομένων υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μελών εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων και αντιφρονούντων, παραμένουν στη φυλακή με αόριστες κατηγορίες περί κινδύνου για την εθνική ασφάλεια ή εκτίουν ποινές μετά από κατάφωρα άδικες δίκες. Η ατιμωρησία των δυνάμεων ασφαλείας είναι ανεξέλεγκτη, χωρίς να διεξάγονται κυβερνητικές έρευνες για τη χρήση υπερβολικής και θανατηφόρας βίας, βασανιστηρίων, σεξουαλικών επιθέσεων και άλλων σοβαρών κακοποιήσεων από τις δυνάμεις ασφαλείας. Οι αρχές έχουν επεκτείνει τις προσπάθειές τους για την επιβολή καταχρηστικών νόμων για την υποχρεωτική χρήση της χιτζάμπ. Οι υπηρεσίες ασφαλείας έχουν επίσης στοχοποιήσει μέλη από τις οικογένενεις εκείνων που σκοτώθηκαν στις διαδηλώσεις»[8].
Τα ανωτέρω επιβεβαιώνονται και από έκθεση του Freedom House για την χώρα, η οποία καλύπτει το έτος 2023, και στην οποία αναφέρεται πως οι Ιρανικές αρχές συνέχισαν μια εκστρατεία καταστολής μετά το κίνημα διαμαρτυρίας "Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία", εντείνοντας την πίεση στους διαφωνούντες και τους ακτιβιστές ενόψει της επετείου ενός έτους τον Σεπτέμβριο. Παρόλα αυτά, οι διαδηλώσεις για την επέτειο πραγματοποιήθηκαν, και ορισμένες από αυτές αντιμετωπίστηκαν με βίαιη αντίδραση από τις δυνάμεις ασφαλείας. Επίσης, οι ιρανικές αρχές προσπαθούν να αυξήσουν τις ποινές για όσες γυναίκες παραβιάζουν τον υποχρεωτικό νόμο για την hijab καθώς και πολλά άτομα συνελήφθησαν για την αντίθεση τους στο καθεστώς το 2023[9].
Από ανάλυση των δεδομένων που καταγράφηκαν σε έγκυρη πηγή όσον αφορά τα περιστατικά ασφαλείας στο Ιράν κατά την περίοδο 12/04/2023 – 12/04/2024 καταγράφηκαν συνολικά στην χώρα 248 περιστατικά με 352 ανθρώπινες απώλειες[10]. Τα εν λόγω περιστατικά ασφαλείας είχαν ως εξής: 67 περιστατικά που αφορούσαν μάχες (με 151 ανθρώπινες απώλειες), 70 περιστατικά που αφορούσαν βία εναντίον πολιτών (με 78 ανθρώπινες απώλειες), 30 περιστατικά που αφορούσαν εκρήξεις ή εξ αποστάσεως βία (με 113 ανθρώπινες απώλειες) και 81 περιστατικά που αφορούσαν εξεγέρσεις (με 10 ανθρώπινες απώλειες).
Για την ίδια περίοδο, από ανάλυση των δεδομένων που καταγράφηκαν στην ίδια πηγή όσον αφορά τα περιστατικά ασφαλείας στην πρωτεύουσα Τεχεράνη του Ιράν, παρατηρείται ότι συνολικά στην Τεχεράνη (που είναι η πόλη καταγωγής και συνήθους διαμονής του Αιτητή) υπήρξαν 8 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία δεν προέκυψε καμία απώλεια, εξ αυτών τα 6 περιστατικά ασφαλείας κωδικοποιήθηκαν ως εξεγέρσεις και τα 2 ως βία κατά αμάχων[11].
Δεδομένου ότι ο πληθυσμός της Τεχεράνης ανέρχεται περί τoυς 9,616,007κατοίκους[12], καθίσταται σαφές ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός περιστατικών ασφαλείας δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε η κατάσταση στην εν λόγω περιοχή να μπορεί να χαρακτηριστεί ως κατάσταση αδιάκριτης βίας. Συνεπώς, δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για κάποιον πολίτη να επηρεαστεί προσωπικά από συνθήκες οι οποίες εμπίπτουν στις πρόνοιες του άρθρου 15 (γ) της οδηγίας 2011/95/ΕΕ, στην Τεχεράνη, όπου αποτελεί το τελευταίο τόπο διαμονής του αιτητή.
Πρόσθετα, από τα πιο πάνω στοιχεία προκύπτει ότι το επίπεδο αδιάκριτης βίας δεν είναι σε τέτοιο υψηλό βαθμό ώστε να θεωρείται ότι πληρούται το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας, ως αυτό ερμηνεύθηκε από τις αποφάσεις C-465/07 - Elgafaji και C‑285/12 - Diakité του ΔΕΕ [13] , ώστε ο Αιτητής να διατρέχει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη ως άμαχος πολίτης, απλώς και μόνο λόγω της παρουσίας του στην χώρα του και συγκεκριμένα στην Τεχεράνη, ενώ ως επίσης προκύπτει από τα πιο πάνω δεδομένα, διακρίνεται αποκλιμάκωση και πτωτική τάση της (αρχικά αυξανόμενης) έντασης που είχε καταγραφεί σχετικά με τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που ξέσπασαν στο Ιράν από τον Σεπτέμβριο του 2022. Συνεπώς, έχοντας υπόψη το σύνολο των αναφορών από τις ως άνω έγκυρες πηγές πληροφόρησης καθώς και δεδομένου του προφίλ του Αιτητή, ήτοι ότι πρόκειται για ενήλικο άνδρα, υγιή σε ηλικία που μπορεί να εργαστεί, δεν αναμένεται με την ενδεχόμενη επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του, να αντιμετωπίσει κίνδυνο σοβαρής βλάβης.
Έχοντας εξετάσει τα ανωτέρω, ορθά η Υπηρεσία Ασύλου έκρινε ότι ο Αιτητής δε εμπίπτει στις πρόνοιες του νόμου αναφορικά με την χορήγηση επικουρικής προστασίας.
Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου και αφού εξέτασα την ουσία της υπό αναφορά υπόθεσης, καταλήγω ότι το αίτημα του Αιτητή εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και εύλογα η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση του Αιτητή. Κρίνω ότι η επίδικη πράξη είναι ορθή.
Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με €600 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.
Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] USDOS, 2022 Country Reports on Human Rights Practices: Iran, διαθέσιμο σε: https://www.state.gov/reports/2022-country-reports-on-human-rights-practices/iran/ (ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[2] Amnesty International, Iran, 2022, διαθέσιμο σε: <https://www.amnesty.org/en/location/middle-east-and-north-africa/iran/report-iran/ (.ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[3] βλ. σχετικά Rule of Law in Armed Conflict (RULAC), διαθέσιμο σε https://www.rulac.org/about (ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[4] Βλ. σχετικά Rule of Law in Armed Conflict (RULAC), διαθέσιμο σε https://www.rulac.org/browse/map# (ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[5] RFE/RL - Radio Free Europe / Radio Liberty, Over 500 Dead Since Start Of Unrest In Iran, Activists Say, Media Report ( 2023), διαθέσιμο σε https://www.ecoi.net/en/document/2086068.html (ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[6] Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED), ‘Regional Overview: Middle East: December 2022’, (2023), υπό Iran: Sporadic continuation of unrest amid executions of demonstrators διαθέσιμο σε: https://acleddata.com/middle-east/regional-overview/ (ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[7] Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED), ‘Anti-Government Demonstrations in Iran A Long Term Challenge for the Islamic Republic’ (2023), υπό A Crisis Weathered?, διαθέσιμο σε https://acleddata.com/2023/04/12/anti-government-demonstrations-in-iran-a-long-term-challenge-for-the-islamic-republic/ (ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[8] HRW – Human Rights Watch (Author): World Report 2024 - Iran, 11 January 2024
https://www.ecoi.net/en/document/2103132.html [ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[9] Freedom House (Author): Freedom in the World 2024 - Iran, 2024
https://www.ecoi.net/en/document/2105034.html [ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[10] ACLED - DISAGGREGATED DATA COLLECTION - ANALYSIS & CRISIS MAPPING PLATFORM, The Armed Conflict Location & Event Data Project, 2023, Link: https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard (βλ. πλατφόρμα Dashboard, με στοιχεία ανάλυσης ως εξής: ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ – 12/04/2023 – 12/04/2024, ΤΥΠΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ - Battles / Violence against civilians / Explosions/Remote violence / Riots / Protests και ΠΕΡΙΟΧΗ – Middle East – Iran[ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[11] ACLED - DISAGGREGATED DATA COLLECTION - ANALYSIS & CRISIS MAPPING PLATFORM, The Armed Conflict Location & Event Data Project, 2023, Link: https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard (βλ. πλατφόρμα Dashboard, με στοιχεία ανάλυσης ως εξής: ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ – 12/04/2023 – 12/04/2024, ΤΥΠΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ - Battles / Violence against civilians / Explosions/Remote violence / Riots / Protests και ΠΕΡΙΟΧΗ – Middle East – Iran[ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[12] https://worldpopulationreview.com/world-cities/tehran-population [ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[13] Βλ. Απόφαση ΔΕΕ C-285/12 Aboubacar Diakité ν. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides ημερ.30/01/2014 (βλ. σκέψη 31), όπως επίσης απόφαση ΔΕΕ C-465/07 Meki Elgafaji, Noor Elgafali v Staatssecretaris van Justitie ημερ. 17/2/2009 (βλ. σκέψη 39, 43).