ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υπόθεση αρ. 8786/2021
29 Απριλίου 2024
[Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
M.G.S
Αιτητής
Και
Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η αίτηση
Ο αιτητής εμφανίζεται προσωπικά
Στ. Σταύρου (κα), Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση
[Παρών ο κος Khan Zada Rahmanollah για πιστή μετάφραση από τα Farsi στα Ελληνικά και αντίστροφα]
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Με την προσφυγή του ο αιτητής, αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 08/11/2021, η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 29/11/2021 και δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση του για παροχή διεθνούς προστασίας.
Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων της παρούσας προσφυγής ως Τεκμήριο 1, ο αιτητής κατάγεται από το Ιράν, εισήλθε παράνομα στην Κυπριακή Δημοκρατία μέσω των κατεχόμενων περιοχών, και υπέβαλε αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας στις 16/03/2020.
Στις 19/10/2021 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο - Ε.Υ.Υ.Α ( πλέον Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο - Ο.Ε.Ε.Α), για την οποία του παραχωρήθηκε δωρεάν βοήθεια διερμηνέα. Ακολούθως, στις 04/11/2021 ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε σχετική Εισηγητική Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου για απόρριψη της αίτησης του αιτητή, η οποία εγκρίθηκε στις 08/11/2021. Ακολούθως, η Υπηρεσία Ασύλου ετοίμασε επιστολή ενημέρωσης περί της απόρριψης του αιτήματος του αιτητή, η οποία παραλήφθηκε και υπογράφτηκε ιδιοχείρως από τον Αιτητή στις 29/11/2021 μαζί με την σχετική αιτιολογία αυτής αφού του μεταφράστηκε σε γλώσσα κατανοητή για τον ίδιο. Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.
Στο δικόγραφο της προσφυγής του αιτητή, δεν καταγράφονται νομικοί λόγοι και δεν υπάρχει έκθεση γεγονότων. Το μόνο που αναφέρεται χειρόγραφα είναι ότι επιθυμεί να προσφύγει κατά της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου καθώς έχει πρόβλημα με κάποιο άτομο στην χώρα καταγωγής του και πως εκκρεμεί υπόθεση του στην αστυνομία. Συνέχισε πως δεν μπορεί να επιστρέψει και θα ήθελε να μείνει μόνιμα στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Εξίσου, στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης, δεν καταγράφεται οποιαδήποτε ανάλυση νομικών λόγων πέραν από τα γεγονότα στη βάση των οποίων οδηγήθηκε να εγκαταλείψει ο αιτητής την χώρα του. Συγκεκριμένα, στην γραπτή του αγόρευση, ο αιτητής δήλωσε πως εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του επειδή κατηγορήθηκε για την δολοφονία ενός ανθρώπου που δεν διέπραξε από την οικογένεια του θύματος. Δήλωσε πως ο ίδιος τσακώθηκε με ένα άτομο από τον χώρο όπου εργαζόταν με τον αδελφό του, και πως το ίδιο βράδυ κάποιος πήγε στο σπίτι αυτού του ανθρώπου και τον πυροβόλησε μέχρι θανάτου. Η οικογένεια του θύματος τον κατηγόρησε για τον θάνατο του, υπέβαλε καταγγελία και έκτοτε η αστυνομία τον ψάχνει. Πρόσθεσε πως σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής του η ζωή του θα τεθεί σε κίνδυνο αφού η ισλαμική δημοκρατία δεν τον αφήνει ήσυχο.
Οι καθ' ων η αίτηση υπεραμύνθηκαν της νομιμότητας της επίδικης πράξης και στην γραπτή τους αγόρευση ανάφεραν ότι ορθώς η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε το αίτημα του Αιτητή μιας και ο ίδιος δεν πληροί τις προϋποθέσεις για παροχή διεθνούς προστασίας και δια τούτο η παρούσα προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.
Έχω εξετάσει προσεκτικά τις εκατέρωθεν θέσεις και των δύο πλευρών, υπό το φως του περιεχομένου του οικείου διοικητικού φακέλου και, γενικότερα, όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, τα οποία αποτέλεσαν το υπόβαθρο για προώθηση των εκατέρωθεν θέσεων.
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να επισημανθεί ότι σε περίπτωση που διάδικος εμφανίζεται σε διαδικασία χωρίς να εκπροσωπείται από δικηγόρο, δεν υποχρεούται σε ενεργό συμμόρφωση με την επιτακτική ανάγκη του Κανονισμού 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, εν αντιθέσει με το τί ισχύει για διαδίκους που εκπροσωπούνται με δικηγόρο. Στον εν λόγω Κανονισμό 7 αναφέρεται (παραθέτω αυτολεξεί):
«Έκαστος διάδικος δέον διά των εγγράφων προτάσεων αυτού να εκθέτη τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως. Διάδικος εμφανιζόμενος άνευ συνηγόρου δεν υποχρεούται εις συμμόρφωσιν προς τον κανονισμόν τούτον» (η υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου).
Επομένως, σύμφωνα με τα ως άνω, η μη συμπερίληψη στο δικόγραφο της αίτησης ακυρώσεως/ προσφυγής λόγων ακυρώσεως/ νομικών σημείων, δεν αποστερεί την εξουσία από το παρόν Δικαστήριο να προχωρήσει να εξετάσει την προσφυγή του αιτητή και να ελέγξει την ορθότητα της απόφασης ήτοι να προβεί σε έλεγχο επί της ουσίας σύμφωνα με το άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας του 2018 (Ν. 73 (Ι)/2018).
Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, θα ασκήσω την εξουσία που μου παρέχει το πιο πάνω άρθρο και θα προχωρήσω να εξετάσω την ορθότητα της απόφασης.
Είναι χρήσιμο να παρατεθούν όλοι οι ισχυρισμοί που προέβαλε ο αιτητής σε όλα τα στάδια της διαδικασίας εξέτασης του αιτήματος του προκειμένου να διαπιστωθεί εάν το αρμόδιο όργανο ορθώς αποφάσισε να απορρίψει το αίτημα του.
Κατά την υποβολή του αιτήματος για διεθνή προστασία, ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή, ο αιτητής ανέφερε, ότι είχε πρόβλημα στην χώρα καταγωγής του κάτι που θα αναφέρει στο Δικαστήριο (Ερυθρό 1 του Διοικητικού Φακέλου).
Κατά το στάδιο της συνέντευξης (Ερυθρά 26-46 του Δ.Φ), o Αιτητής δήλωσε πως κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, ο αδελφός του και οι εξάδελφοι του ενεπλάκησαν το 2001 σε διαμάχη για τη γη με μέλη άλλης οικογένειας από την ίδια φυλή κατά την οποία ένα μέλος της αντίπαλης οικογένειας σκοτώθηκε από τον εξάδελφο του. Μετά την δολοφονία η αντίπαλη οικογένεια ήθελε να πάρει εκδίκηση από τα μέλη της οικογένειας του και για αυτό το λόγο οι εξάδελφοί του διασκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη της χώρας. Εν συνεχεία, δήλωσε πως μετά τον θάνατο του ανωτέρω προσώπου η αστυνομία ξεκίνησε να ερευνά την υπόθεση, ο εξάδελφός του κρύφτηκε για ένα διάστημα αλλά αργότερα εμφανίστηκε εθελοντικά στην αστυνομία, συνελήφθη, φυλακίστηκε και εν τέλει εκτελέστηκε για το έγκλημά που τέλεσε.
Ο Αιτητής δήλωσε πως εξαιτίας της ως άνω βεντέτας δέχθηκε δύο σωματικές επιθέσεις από μέλη της οικογένειας του θανόντος. Κληθείς να περιγράψει αυτές τις δύο επιθέσεις δήλωσε πως η πρώτη φορά έλαβε χώρα πριν από επτά έτη ενώ εργαζόταν στην γη του όταν ο υιός ενός εξαδέλφου από την ανωτέρω οικογένεια έφερε τα ζώα του για βοσκή στην γη του, ο αιτητής αρνήθηκε και τότε αυτός του επιτέθηκε με μαχαίρι με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει στο δάχτυλο. Η δεύτερη επίθεση δήλωσε πως έλαβε χώρα 2 έτη αργότερα όταν δέχθηκαν επίθεση με τον εξάδελφό του που ζει στην πόλη από μέλη της αντίπαλης οικογένειας με αποτέλεσμα ο ίδιος να τραυματισθεί με μαχαίρι στην πλάτη. Δήλωσε πως μετά από αυτά τα επεισόδια δεν προσέφυγαν στη δικαιοσύνη καθώς σε τέτοιες διαφορές οι γηραιοί συνήθως παρεμβαίνουν προκειμένου να συμβιβάσουν τις δύο πλευρές αλλά και η οικογένεια του επιθυμούσε να τελειώσει αυτή η διαμάχη και να ζήσουν με ηρεμία.
Πρόσθεσε ότι πριν περίπου 3 έτη η αντίπαλη οικογένεια εξαιτίας της μεταξύ τους βεντέτας αποπειράθηκε να παγιδεύσει τον ίδιο και τα αδέλφια του για την δολοφονία ενός άλλου ατόμου. Ένα βράδυ ενώ ήταν στην γη του και πότιζε άκουσε πυρά, εκείνο το βράδυ ένα άτομο δέχθηκε πυρά στο σπίτι του, έπεσε σε κώμα για δύο ημέρες και εν συνεχεία το ανωτέρω πρόσωπο απεβίωσε. Ο αιτητής δήλωσε πως δεν είχαν καμία σχέση με το ανωτέρω πρόσωπο. Η οικογένεια με την οποία είχαν εν εξελίξει βεντέτα πήγε στην οικογένεια αυτού του ατόμου και υπέδειξε ως υπεύθυνους για τον θάνατο του τον ίδιο και τα αδέλφια του. Κατά τις ημέρες που βρίσκονταν σε κώμα το ανωτέρω πρόσωπο η αστυνομία ανέκρινε τον μεγαλύτερο αδελφό του. Μετά τον θάνατο του ανωτέρω προσώπου η οικογένεια του τελευταίου ξεκίνησε να τους ενοχλεί όμως η δική του οικογένεια δεν αντιδρούσε μέχρι που τέσσερις με πέντε μήνες μετά αυτοί υπέβαλλαν καταγγελία στην αστυνομία. Τότε η αστυνομία κάλεσε σε ανάκριση τον ίδιο και τα αδέλφια του. Ο Αιτητής δήλωσε πως κλήθηκε σε ανάκριση δύο φορές, δεν συνελήφθη επειδή δεν υπήρχαν αποδείξεις εναντίον τους. Την δεύτερη φορά που κλήθηκε σε ανάκριση, του είπαν να μην εγκαταλείψει την πόλη και να τους βοηθήσει να βρουν τον δολοφόνο. Ο Αιτητής επέστρεψε σπίτι του και επειδή είχε κουρασθεί με όλα αυτά μάζεψε τα πράγματα του και αποφάσισε με την σύμφωνη γνώμη των γονέων του να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του.
Ερωτηθείς τι πιστεύει ότι θα του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής του δήλωσε πως φοβάται μήπως αντιμετωπίσει τα ίδια προβλήματα, πως θα συλληφθεί και δεν θα έχει την δυνατότητα να αποδείξει την αθωότητα του. Ερωτηθείς αν θα μπορούσε να διαμείνει σε άλλη περιοχή εντός της χώρας καταγωγής του ο αιτητής αποκρίθηκε αρνητικά επειδή δεν έχει περιουσία και γη σε άλλη περιοχή εντός της χώρας καταγωγής του.
Ο αρμόδιος λειτουργός της Ε.Υ.Υ.Α. ( πλέον Ο.Ε.Ε.Α.) αξιολογώντας τα όσα ο αιτητής ανέφερε στη συνέντευξη του κατηγοριοποίησε τους ισχυρισμούς του ως εξής: 1) ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής του αιτητή, 2) ο αιτητής δέχθηκε σωματική επίθεση δύο φορές εξαιτίας βεντέτας και 2) ο αιτητής κατηγορήθηκε ψευδώς για την δολοφονία ενός ανθρώπου.
Αναφορικά με τον πρώτο ισχυρισμό, ο αρμόδιος λειτουργός τον έκανε δεκτό, τόσο επί τη βάσει της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής αξιοπιστίας.
Σε ότι αφορά τον δεύτερο ισχυρισμό του αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι οι δηλώσεις του αιτητή στερούνταν εσωτερικής αξιοπιστίας. Ειδικότερα, ο λειτουργός έκρινε πως οι δηλώσεις του αιτητή, αναφορικά με τις δύο σωματικές επιθέσεις που ως δήλωσε δέχθηκε τα τελευταία επτά έτη στερούνταν λεπτομερειών και ακρίβειας, ενώ θα αναμένονταν από τον αιτητή να παραθέσει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβαν χώρα οι ανωτέρω δύο επιθέσεις λαμβάνοντας υπόψη ότι τα ανωτέρω περιστατικά αποτελούν τον πυρήνα του ισχυρισμού του. Ούτε ήταν σε θέση ο αιτητής να προσδιορίσει με χρονική ακρίβεια τις ως άνω δύο σωματικές επιθέσεις. Περαιτέρω, ο λειτουργός έκρινε πως ο αιτητής δεν κατάφερε να παραθέσει επαρκείς πληροφορίες σχετικά με την βεντέτα στην οποία ενεπλάκη η οικογένεια του και η οποία αποτέλεσε το κίνητρο για τις σωματικές επιθέσεις που ο ίδιος ως δήλωσε δέχθηκε από μέλη της αντίπαλης οικογένειας ενώ του δόθηκε η ευκαιρία σε πολλά σημεία της συνέντευξης του να αναφερθεί στο ανωτέρω γεγονός. Επιπλέον, κρίθηκε πως ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να επεξηγήσει τον λόγο για τον οποίο στοχοποιήθηκε από μέλη της ανωτέρω οικογένειας με τον Αιτητή να αποκρίνεται αόριστα και γενικόλογα όταν του τέθηκε σχετική ερώτηση πως τα μέλη της άλλης οικογένειας δεν ήθελαν τον ίδιο και τον πατέρα του να ζουν στην γη τους και πως ο ίδιος ήταν ο μόνος που εργαζόταν με τον πατέρα του στην έκταση τους, χωρίς να εισφέρει οιανδήποτε άλλη πληροφορία επί των ως άνω δηλώσεων του. Ακόμη ως γενικόλογες κρίθηκαν οι αποκρίσεις του αιτητή όταν κλήθηκε να διασαφηνίσει για ποιο λόγο η οικογένεια του θανόντος επιθυμούσε περαιτέρω αντίποινα από την στιγμή που ο εξάδελφός του συνελήφθη, φυλακίσθηκε και εν τέλει εκτελέσθηκε για το έγκλημα του τέλεσε. Επιπλέον, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε πως παρόλο που ο αιτητής παρέθεσε κάποιες πληροφορίες σχετικά με την φυλή στην οποία άνηκε η αντίπαλη οικογένεια και το όνομα του θανόντος, παρά ταύτα ο αιτητής δεν μπορούσε να παραθέσεις πληροφορίες σχετικά με τα μέλη της οικογένειας που επιθυμούν να τον βλάψουν, ισχυριζόμενος αόριστα πως αυτοί δεν είναι αναγνωρίσιμοι καθώς αυτοί συνήθως πλησιάζουν ανθρώπους το βράδυ ή προσλαμβάνουν κάποιο άτομο για να εκτελέσει άτομα. Επισημάνθηκε, ακόμη, από τον αρμόδιο λειτουργό πως ο αιτητής δεν παρείχε συνεκτικές και επαρκείς πληροφορίες σχετικά με την διαμάχη στην οποία συμμετείχε ο αδελφός και ο εξάδελφός του και η οποία κατέληξε στην δολοφονία ενός ανθρώπου από τον εξάδελφό του, ενώ θα αναμένονταν να αναφερθεί σε αυτήν με λεπτομέρειες αφ’ης στιγμής αυτή η διαμάχη αποτελεί τον πυρήνα του αιτήματος του για διεθνή προστασία. Τέλος, κρίθηκε ως γενικόλογη η δήλωση του αιτητή περί του ότι δεν απευθύνθηκε στην δικαιοσύνη για τις επιθέσεις που δέχθηκε επειδή η οικογένεια του ήθελε να σταματήσει η μεταξύ τους διαμάχη, το οποίο κατά τον λειτουργό εγείρει αμφιβολίες σχετικά με το πραγματικό κίνητρο πίσω από τις επιθέσεις που ως δήλωσε υπέστη.
Εξετάζοντας την εξωτερική αξιοπιστία του ανωτέρω ισχυρισμού, ο αρμόδιος λειτουργός σημειώνει πως, λόγω της προσωπικής του φύσης, αυτός δεν είναι δυνατό να διασταυρωθεί με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Επί τη βάσει των ανωτέρω, ο υπό αξιολόγηση ισχυρισμός απορρίφθηκε στο σύνολό του ως μη αξιόπιστος.
Αναφορικά με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό του αιτητή, περί του ότι κατηγορήθηκε εσφαλμένως για τον θάνατο ενός ανθρώπου, αυτός απορρίφθηκε ως εσωτερικά και εξωτερικά αναξιόπιστος καθότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να τεκμηριώσει με επάρκεια πληροφοριών και σαφήνεια τον ως άνω ισχυρισμό του. Αρχικά, ο αρμόδιος λειτουργός ανέφερε πως η αληθοφάνεια του εν λόγω ισχυρισμού έχει επηρεασθεί αρνητικά ένεκα του ότι κρίθηκε αναξιόπιστος ο δεύτερος ισχυρισμός, περί των δύο σωματικών επιθέσεων που δέχθηκε λόγω εν εξελίξει βεντέτας, με τον οποίο ο υπό κρίση ισχυρισμός βρίσκεται σε άμεση συνάφεια, εντούτοις κρίθηκε σκόπιμο να παρουσιαστούν οι ισχυρισμοί του αιτητή αναφορικά με τον ανωτέρω ισχυρισμό.
Ειδικότερα, κατά την εξέταση της εσωτερικής αξιοπιστίας του υπό κρίση ισχυρισμού, κρίθηκε πως ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να επεξηγήσει με συνεκτικότητα τον λόγο για τον οποίο ο ίδιος στοχοποιήθηκε προσωπικά από την οικογένεια του ανθρώπου που δολοφονήθηκε. Επίσης, ισχυρίστηκε με μη επαρκή και συνεκτικό τρόπο πως η οικογένεια με την οποία είχαν βεντέτα έπεισε την οικογένεια του ανθρώπου που δολοφονήθηκε πως ο ίδιος και ο αδελφός του ήταν οι δράστες της δολοφονίας. Παράλληλα, κρίθηκε πως ο αιτητής δεν κατάφερε να περιγράψει με λεπτομέρεια τις πράξεις στις οποίες προέβη η οικογένεια του θανόντος προκειμένου να εκκινήσει τις νομικές διαδικασίες εναντίον του αλλά και να παραθέσει επαρκείς και συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τις ακριβείς κατηγορίες που υποβλήθηκαν εναντίον τους ως ευλόγως θα αναμένονταν καθώς το εν λόγω γεγονός αποτελεί κρίσιμο στοιχείο της αίτησης του. Περαιτέρω, ο λειτουργός ανέφερε πως ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παραθέσει το χρονικό περίγραμμα/ιστορικό μέσα στο οποίο έλαβαν χώρα οι ανακρίσεις του ιδίου και των αδελφών του ισχυριζόμενος αορίστως πως πριν από 2,5 έτη το ποινικό τμήμα ερευνών τον εντόπισε και ανέκρινε τον ίδιο και τα αδέλφια του χωρίς να είναι σε θέση να εισφέρει οιανδήποτε πρόσθετη χρονική πληροφορία. Τέλος, κρίθηκαν ως γενικόλογες και μη συνεκτικές οι αποκρίσεις του αιτητή όταν κλήθηκε να επεξηγήσει τους λόγους για τους οποίους ενώ και ο αδελφός του κατηγορήθηκε και ανακρίθηκε για τον θάνατο του ανωτέρω προσώπου, παρά ταύτα αυτός δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα σε σχέση με την ανωτέρω υπόθεση στο Ιράν, με τον αιτητή να αποκρίνεται βασιζόμενος σε προσωπικές του εκτιμήσεις και όχι σε συγκεκριμένα στοιχεία. Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ανωτέρω ισχυρισμού, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε, ομοίως, πως λόγω της εγγενούς υποκειμενικής φύσης του ως άνω ισχυρισμού του αιτητή δεν είναι δυνατή η διασταύρωση αυτού με πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης από την χώρα καταγωγής του αιτητή και ως εκ τούτου ο ανωτέρω ισχυρισμός απορρίφθηκε στο σύνολο του ως αναξιόπιστος.
Εν συνεχεία, ο αρμόδιος λειτουργός, προχώρησε σε αξιολόγηση του κινδύνου αναφορικά με το μέρος του αιτήματος του Αιτητή που έγινε αποδεκτό, δηλαδή την ταυτότητα, το προσωπικό προφίλ και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή. Ο αρμόδιος λειτουργός ανέτρεξε σε πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στην χώρα καταγωγής του αιτητή, οι οποίες αποτυπώνουν πως η πολιτική κατάσταση στην χώρα καταγωγής του είναι τεταμένη, εντούτοις δεν υπάρχουν πληροφορίες που να καταγράφουν επιδείνωση της κατάστασης ασφαλείας στο Ιράν, αλλά και η κατάσταση ασφαλείας στην περιοχή συνήθους διαμονής του αιτητή στην χώρα καταγωγής του (χωριό Chahar Barreh, Lorestan province) είναι ήρεμη με ελάχιστα περιστατικά ασφαλείας σε περίοδο ενός έτους (περί τα 8 περιστατικά). Επομένως, ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε πως, επί τη βάσει των προσωπικών περιστάσεων του αιτητή ως αυτές έγιναν αποδεκτές και σε συνάρτηση αυτών με πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης από την χώρα καταγωγής του αιτητή, δεν συντρέχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι ο αιτητής σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής του κινδυνεύει να υποστεί μεταχείριση που ισοδυναμεί με δίωξη ή σοβαρή βλάβη.
Με βάση τα ως άνω, ο αρμόδιος λειτουργός, έκρινε ότι, με βάση τις δηλώσεις του Αιτητή, το προσωπικό του προφίλ και την εκτίμηση ενδεχόμενης ύπαρξης κινδύνου, δεν δικαιούται προσφυγικό καθεστώς, μιας και δεν τεκμηριώθηκε κανένας φόβος δίωξης συνδεόμενος με την εθνικότητα, τη φυλή, τη θρησκεία, την ιδιότητα μέλους σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή την πολιτική γνώμη σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951, άρθρο 2 (δ) της Οδηγίας 2011/95/EE και το άρθρο 3 (1) των περί Προσφύγων Νόμου. Περαιτέρω, ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε ότι δεν δικαιολογείται αναγνώριση συμπληρωματικής προστασίας στο πρόσωπο του Αιτητή, καθότι ο κίνδυνος που μπορεί να αντιμετωπίσει ο Αιτητής κατά την επιστροφή στο Ιράν, δεν συνιστά πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης σύμφωνα με το άρθρο 15(α) της Οδηγίας όπως και ούτε μπορεί να θεωρηθεί ως πραγματικός κίνδυνος βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σύμφωνα με το άρθρο 15 (β) της Οδηγίας. Όσον αφορά το άρθρο 15 (γ) της Οδηγίας και λαμβάνοντας υπόψη τις πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση στο Ιράν και τα προσωπικά στοιχεία του αιτητή, αξιολογήθηκε πως αυτός δεν θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης βάσει του ως άνω άρθρου, αφού δεν είναι δυνατό το Ιράν να χαρακτηριστεί ως ευρισκόμενο σε κατάσταση διεθνούς ή μη διεθνούς ένοπλης σύρραξης. Συνεπώς, ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Αιτητής δεν δικαιούται ούτε καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.
Ο Αιτητής στο πλαίσιο των Διευκρινήσεων ισχυρίστηκε πως εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του επειδή κατηγορήθηκε αδίκως για τον θάνατο ενός ανθρώπου από την οικογένεια αυτού και από το κράτος. Ερωτηθείς από το Δικαστήριο εάν υπάρχει εκκρεμούσα δικαστική διαδικασία εναντίον του στην χώρα καταγωγής του, ο αιτητής αποκρίθηκε πως τον έπιασαν, τον πήγαν στο δικαστήριο, όμως δεν μπορούσαν να αποδείξουν την ενοχή του και με πολλές προσπάθειες κατάφερε να βγει. Πρόσθεσε πως ακόμη και σήμερα η ανωτέρω οικογένεια τον ψάχνει και απειλεί την οικογένεια του. Δήλωσε ότι δεν έχει εκδοθεί απόφαση ακόμα από το δικαστήριο και πως είχε έγγραφα από το δικαστήριο αλλά τα άφησε στο Ιράν. Κληθείς να επεξηγήσει με ποιον τρόπο κινδυνεύει από την οικογένεια του θανόντος ο αιτητής δήλωσε πως αυτοί θέλουν να τον σκοτώσουν και πως όταν έγινε το ανωτέρω περιστατικό πήγε στην Τεχεράνη για να προστατευθεί και εκεί κάποιοι του επιτέθηκαν με μαχαίρι, πιθανολογεί ότι ήταν αυτοί επειδή είχε δεχτεί απειλές. Συνέχισε πως έχει δεχθεί δύο σωματικές επιθέσεις από αυτή την οικογένεια τις οποίες προσδιόρισε χρονικά το 2017 με 2018. Ερωτηθείς σχετικά με την βεντέτα στην οποία ενεπλάκη η οικογένεια του το 2001 με μέλη άλλης οικογένειας, εξαιτίας της δολοφονίας ενός μέλους της ανωτέρω οικογένειας από τον εξάδελφό του, ο Αιτητής δήλωσε πως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έφυγε την πρώτη φορά από την χώρα καταγωγής του και επέστρεψε πίσω στο Ιράν όταν συνέλαβαν και εκτέλεσαν τον εξάδελφό του και έκλεισε αυτή η υπόθεση. Κληθείς από το δικαστήριο να αποκριθεί αν έχει οιονδήποτε φόβο σχετικά με την ανωτέρω βεντέτα ο αιτητής αποκρίθηκε αρνητικά και πως φοβάται περισσότερο για την νέα υπόθεση. Κληθείς να προσδιορίσει χρονικά τις δύο σωματικές επιθέσεις που ως δήλωσε δέχθηκε ένεκα της ανωτέρω βεντέτας, ο αιτητής τις προσδιόρισε χρονικά αρχικά τα έτη 2017 με 2018 και εν συνεχεία όταν επισημάνθηκε στο αιτητή από το Δικαστήριο πως στο ίδιος έτος τοποθέτησε και τις σωματικές επιθέσεις από την ανωτέρω οικογένεια, ο αιτητής αποκρίθηκε το 2001. Περαιτέρω, ερωτηθείς σχετικά με τον τρόπο υπό τον οποίο εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του δήλωσε πως έφυγε παράνομα ενώ όταν του επισημάνθηκε από το Δικαστήριο πως κατά την συνέντευξη του δήλωσε πως έφυγε νόμιμα, ο ίδιος αποκρίθηκε ότι έφυγε νόμιμα. Ερωτηθείς από το δικαστήριο εάν αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα κατά την έξοδο του από την χώρα ενώ εκκρεμούσε ποινική διαδικασία εναντίον του ο αιτητής δήλωσε πως εικάζει ότι μάλλον δεν θα είχε ακόμη ανακοινωθεί η απόφαση του δικαστηρίου.
Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, θα προχωρήσω να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης στη βάση του άρθρου 11 (3) (α) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν. 73(I)/2018) και ενόψει τούτου να κρίνω αν ορθά το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημα του αιτητή.
Λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του Αιτητή, ως αυτές προβλήθηκαν καθόλη τη διαδικασία εξέτασης του Αιτήματός του και οι οποίες παρατέθηκαν λεπτομερώς ανωτέρω, παρατηρώ εκ προοιμίου ότι αυτός υπέπεσε σε πολλές ανακρίβειες και ασάφειες, οι οποίες πλήττουν καίρια την αξιοπιστία του.
Περαιτέρω, επί του κρίσιμου ρόλου της αξιοπιστίας των αιτητών ασύλου κατά την εξέταση του αιτήματός τους, παραπέμπω στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Αναθεωρητική Δικαιοδοσία) στην Υποθ. Αρ. 626/2010, JAFAR KALASH v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ημερ. 08/10/2013, το σκεπτικό της οποίας υιοθετώ και δια της παρούσης: « ΄Έχει νομολογηθεί ότι κρίση επί της αξιοπιστίας του αιτητή και έγκριση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον αιτητή είναι επιτρεπτή (Amiri v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων κ.α. (2009) 3 Α.Α.Δ. 358). Όπως ορθώς υποδεικνύει η συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση, ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν έγινε δεκτό το αίτημα του αιτητή ήταν το γεγονός της μη απόδειξης της αληθοφάνειας των βασικών ισχυρισμών του και του κλονισμού της αξιοπιστίας του λόγω ουσιωδών αντιφάσεων, ελλείψεων και αδυναμιών όπως εντοπίστηκαν στις συνεντεύξεις. Αυτό είναι ένα εμπόδιο που ρητά αναγνωρίζεται ως κώλυμα στην έγκριση αιτήματος ασύλου, από τις πρόνοιες του ιδίου του Εγχειριδίου στο οποίο παραπέμπει τόσο ο αρμόδιος Λειτουργός στην εισήγησή του, όσο και η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων στην προσβαλλόμενη απόφασή της. Συγκεκριμένα το άρθρο 196 του Εγχειριδίου προβλέπει:
«Αλλά ακόμη και μια τόσο ανεξάρτητη έρευνα μπορεί να μην έχει πάντοτε επιτυχία και είναι μάλιστα ενδεχόμενο να υπάρχουν ισχυρισμοί ανεπίδεκτοι απόδειξης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αν η αφήγηση του αιτούντος φαίνεται αξιόπιστη, η περίπτωση του πρέπει, εκτός αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι για το αντίθετο, να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας».
Και στο δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 197 του Εγχειριδίου:
«Η προϋπόθεση έτσι της τεκμηρίωσης δεν πρέπει να τηρείται με μεγάλη αυστηρότητα ενόψει της δυσχέρειας της απόδειξης που είναι εγγενής στην ειδική κατάσταση, στην οποία βρίσκεται ο αιτών το καθεστώς του πρόσφυγα. Η ανοχή μιας τέτοιας πιθανής έλλειψης τεκμηρίωσης δεν σημαίνει πάντως ότι οι αθεμελίωτοι ισχυρισμοί πρέπει να εκλαμβάνονται κατ΄ ανάγκη ως αληθείς εάν είναι ανακόλουθοι προς τη συνολική αφήγηση του αιτούντος».
Ο αιτητής κρίθηκε αναξιόπιστος επειδή ακριβώς δεν μπόρεσε να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του κατά τη συνέντευξη: δεν κατάφερε να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του σε αναφορά με τη θέση του ότι θα συλληφθεί από τις Συριακές αρχές λόγω της συμμετοχής του σε διαδήλωση στην πόλη Qamishli. Τα σημεία αναξιοπιστίας του διαπιστώθηκαν τόσο κατά την εξέταση από το αρμόδιο Λειτουργό Ασύλου στη συνέντευξη ημερ. 3.3.2009, όσο και κατά τη δευτεροβάθμια εξέταση του αιτήματος με αποτέλεσμα να πλήττουν σοβαρά την αξιοπιστία του αιτητή στον πυρήνα του αιτήματός του και δικαιολογημένα εγείρει κώλυμα έγκρισης της αίτησης (Mohammad Amiri v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων κ.α. (2009) 3 Α.Α.Δ. 358).
Αναφορικά με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του, περί των σωματικών επιθέσεων που ως δήλωσε δέχθηκε λόγω βεντέτας, το Δικαστήριο συντάσσεται με τα ευρήματα αναξιοπιστίας ως αυτά εντοπίστηκαν από τους Καθ’ων η αίτηση κατά την εισηγητική τους έκθεση. Επιπροσθέτως των ανωτέρω, επισημαίνω τα κάτωθι: Παρατηρώ πως ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση ως διαπιστώθηκε από τους Καθ’ων η αίτηση να παραθέσει επαρκείς και συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τις ως άνω δύο σωματικές επιθέσεις που ως ισχυρίστηκε δέχθηκε από μέλη της οικογένειας με την οποία είχαν βεντέτα, τις οποίες ευλόγως θα αναμένονταν να παραθέσει με χρονική ακρίβεια -όχι κατά προσέγγιση-, σαφήνεια και επάρκεια πληροφοριών λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πως ο αιτητής εξιστόρησε βιωμένες προσωπικές του εμπειρίες. Διαπιστώνω, ακόμη, πως ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει μια χρονικά συνεκτική και συνεπής περιγραφή των ουσιωδών γεγονότων που συνθέτουν τον πυρήνα του ως άνω ισχυρισμού του, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση περί της χρονικής σειράς υπό την οποία έλαβαν χώρα τα γεγονότα στα οποία αναφέρθηκε κατά την συνέντευξη του.
Επίσης, ο Αιτητής δεν κατάφερε να επεξηγήσει με πειστικότητα και επάρκεια τον λόγο για τον οποίο η οικογένεια του θανόντος επιθυμούσε περαιτέρω αντίποινα αφ’ης στιγμής ο εξάδελφός του και δράστης της δολοφονίας συνελήφθη, φυλακίσθηκε και εν τέλει εκτελέστηκε, παρά δήλωσε γενικόλογα και ασαφώς ενώ κλήθηκε να αποκριθεί σχετικά πως μετά την σύλληψη του εξαδέλφου του και πριν την εκτέλεση του τα πράγματα είχαν ηρεμήσει ενώ μετά την εκτέλεση του – το οποίο δεν προσδιορίζει χρονικά- και με την επιστροφή του στο Ιράν η κατάσταση οξύνθηκε. Εξίσου αόριστες και συγκεχυμένες είναι και οι αποκρίσεις του αιτητή όταν κλήθηκε να προσδιορίσει τα πρόσωπα από τα οποία κινδυνεύει με τον αιτητή να παραθέτει κάποιες γενικόλογες πληροφορίες σχετικά με την φυλή στην οποία ανήκουν και το όνομα του ανθρώπου που δολοφονήθηκε από τον θείο του.
Περαιτέρω, παρατηρώ ως ορθά διεπίστωσαν οι Καθ’ων η αίτηση πως ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παραθέσει επαρκείς πληροφορίες σχετικά με την διαμάχη στην οποία ενεπλάκη ο αδελφός και ο εξάδελφός του, κατά την οποία ένα μέλος της άλλης πλευράς δολοφονήθηκε από τον εξάδελφό του, ενώ ευλόγως θα αναμένονταν ο αιτητής να περιγράψει το ανωτέρω περιστατικό με λεπτομέρειες λαμβάνοντας υπόψη πως το ανωτέρω γεγονός εκκίνησε την βεντέτα μεταξύ των δύο οικογενειών καθώς και τα προβλήματα για τον ίδιο και την οικογένεια του, οδήγησε μέλη της οικογένειας του να εγκαταλείψουν την περιοχή διαμονής του αλλά και αποτέλεσε ως ο ίδιος ισχυρίστηκε το κίνητρο πίσω από τις σωματικές επιθέσεις που δέχθηκε κατά τις οποίες τραυματίστηκε ως δήλωσε σοβαρά στην πλάτη και το χέρι καθώς και ένεκα της ανωτέρω βεντέτας ως ισχυρίστηκε κατηγορήθηκε ο ίδιος και τα αδέλφια του εσφαλμένως για τον θάνατο ενός άλλου προσώπου.
Επίσης, κατά το στάδιο των διευκρινήσεων, ο αιτητής δεν συνέδεσε τις ανωτέρω δύο σωματικές επιθέσεις με την ανωτέρω βεντέτα, αλλά με την οικογένεια από την οποία κατηγορείται για τον θάνατο ενός μέλους της καθώς και τοποθέτησε χρονικά τις ανωτέρω επιθέσεις σε ετέρους χρόνους από αυτούς που δήλωσε κατά την συνέντευξη του, οι ως άνω αποκλίσεις στις δηλώσεις του πλήττουν έτι περαιτέρω την ήδη κλονισθείσα ως αναλύθηκε ανωτέρω εσωτερική αξιοπιστία του ως άνω ισχυρισμού του.
Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ως άνω ισχυρισμού του αιτητή, συμφωνώ ως διεπίστωσαν οι Καθ’ων η αίτηση πως ένεκα της προσωπικής φύσεως των ανωτέρω περιστατικών αλλά και ελλείψει συγκεκριμένων πληροφοριών από τον αιτητή αναφορικά με τις κατά τους ισχυρισμούς του σωματικές επιθέσεις που δέχθηκε, δεν δύναται να διασταυρωθούν τα ανωτέρω περιστατικά με εξειδικευμένες εξωτερικές πηγές πληροφόρησης από την χώρα καταγωγής του Αιτητή.
Επομένως, ορθώς απορρίφθηκε ο ανωτέρω ισχυρισμός του περί των δύο σωματικών επιθέσεων που υπέστη ένεκα εν εξελίξει βεντέτας και κρίθηκε ο αιτητής ως αναξιόπιστος.
Σε ό,τι αφορά τον τρίτο ισχυρισμό του αιτητή, περί του ότι η οικογένεια με την οποία είχαν εμπλακεί σε βεντέτα για λόγους εκδίκησης έπεισε την οικογένεια ενός άλλου προσώπου πως ο ίδιος και τα αδέλφια του είναι υπεύθυνοι για τον θάνατο του, θα συμφωνήσω με τους Καθ’ων η αίτηση πως λόγω της συνάφειας του με τον ως άνω ισχυρισμό του αιτητή ο οποίος στο σύνολο του απορρίφθηκε, θα έπρεπε και ο υπό κρίση ισχυρισμός να τύχει απόρριψης. Συντάσσομαι δε με τις διαπιστώσεις των Καθ’ων η αίτηση πως ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να τεκμηριώσει με συγκεκριμένες πληροφορίες, ευλογοφάνεια και συνεκτικότητα τον ως άνω ισχυρισμό του, περί του ότι εσφαλμένως κατηγορήθηκε για τον θάνατο ενός ανθρώπου.
Ειδικότερα, διαπιστώνω, βάσει και όσων ως άνω παρατέθηκαν, πως ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να στοιχειοθετήσει με επαρκή και πειστικό τρόπο τον ισχυρισμό του περί της προσωπικής του στοχοποίησης από την οικογένεια με την οποία είχαν εμπλακεί σε βεντέτα επειδή αυτή επιθυμούσε εκδίκηση για τον θάνατο του μέλους της. Ούτε κατάφερε ο αιτητής να συγκεκριμενοποιήσει τις συνθήκες (τον τρόπο) υπό τις οποίες η ανωτέρω οικογένεια έπεισε την οικογένεια του άλλου προσώπου πως υπεύθυνοι για τον θάνατο του είναι ο ίδιος και τα αδέλφια του ενώ ο ίδιος δήλωσε πως ανακρίθηκε από την αστυνομία δύο φορές και δεν κρατήθηκε επειδή δεν υπήρχαν αποδείξεις και στοιχεία σε βάρος τους. Ομοίως, καμία ουσιώδη πληροφορία δεν εισέφερε σχετικά με την ταυτότητα του προσώπου για τον θάνατο του οποίου κατηγορήθηκε ο ίδιος και τα αδέλφια του και την σχέση τους με την οικογένεια του, παρά δήλωσε αόριστα πως ο άνθρωπος που δολοφονήθηκε δεν είχε καμία σχέση με την οικογένεια με την οποία είχαν έχθρα. Περαιτέρω, διαπιστώνω πως ο αιτητής δεν κατάφερε να παραθέσει με σαφήνεια το χρονικό πλαίσιο υπό το οποίο έλαβαν χώρα οι ανακρίσεις τόσο του αιτητή όσο και των αδελφών του. Τουναντίον οι αποκρίσεις του σχετικά με τον χρόνο κατά τον οποίο έλαβαν χώρα οι ανακρίσεις ήταν συγκεχυμένες, με τον αιτητή να αναφέρει σε ένα σημείο πως πρώτα ανακρίθηκε ο μεγαλύτερος αδελφός του από την αστυνομία κατά τις δύο ημέρες που βρίσκονταν σε κώμα ο άνδρας για τον θάνατο του οποίου κατηγορούνται, και σε άλλο σημείο πως τέσσερις με πέντε μήνες μετά τον θάνατο του ανωτέρω άνδρα η οικογένεια του θανόντος υπέβαλε καταγγελία – το περιεχόμενο της οποίας δεν προσδιορίζει- εις βάρος τους και μετά το τμήμα ποινικών ερευνών τους κάλεσε σε ανάκριση, χωρίς πάλι να προσδιορίζει ποιους κάλεσε σε ανάκριση και να αναφέρει οιανδήποτε άλλη πληροφορία επί αυτού. Δεν καθίσταται ακόμη σαφές από τις δηλώσεις του αν απαγγέλθηκαν στον ίδιο ή στα αδέλφια του κατηγορίες για την ως άνω υπόθεση. Αντιφάσεις εντοπίζω στις δηλώσεις του αιτητή σχετικά με τα όσα του είπαν οι ανακριτικοί υπάλληλοι κατά την διάρκεια των δύο κατ’ ισχυρισμό του ανακρίσεων, καθώς στην πρώτη ανάκριση ισχυρίστηκε ότι του είπαν ότι ο ίδιος είναι ο κύριος ύποπτος ενώ κατά την διάρκεια της δεύτερης ανάκρισης του είπαν να μην φύγει από την χώρα και να προσπαθήσει να τους βοηθήσει να βρουν τον δράστη. Διαπιστώνω, τέλος, ως ορθά έκριναν οι Καθ’ων η αίτηση αδυναμία του αιτητή να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του πως σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής του κινδυνεύει να ανακριθεί εκ νέου ή να κρατηθεί και συλληφθεί εξαιτίας της ανωτέρω υπόθεσης, ενώ δήλωσε ότι τα αδέλφια του, τα οποία ομοίως κατηγορήθηκαν, ανακρίθηκαν και σε βάρος τους άνοιξε φάκελος, δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα στο Ιράν σχετικά με αυτή την υπόθεση αλλά και ο ίδιος αφέθηκε ως ισχυρίστηκε ελεύθερος επειδή δεν υπήρχαν στοιχεία εις βάρος τους.
Στα ως άνω εξάλλου προσθέτω ότι ο αιτητής διέφυγε αεροπορικώς από τη χώρα καταγωγής, με την άδεια των αρχών της χώρας του, χωρίς να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την έξοδό του. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής, οργανώσεις ασφαλείας είναι παρούσες σε όλα τα αεροδρόμια του Ιράν, το οποίο τους επιτρέπει να αποφασίζουν εάν οποιοσδήποτε Ιρανός πολίτης είναι σε θέση να εγκαταλείψει τη χώρα εναερίως.[1] Επίσης, η κυβέρνηση μπορεί να επιβάλει απαγόρευση εξόδου σε Ιρανούς πολίτες. Πολίτες της χώρας με εκκρεμείς κατηγορίες ή δικαστικές υποθέσεις και όσοι αφέθηκαν ελεύθεροι με εγγύηση ή υπό όρους υπόκεινται συνήθως σε ταξιδιωτικές απαγορεύσεις[2].
Παρατηρώ, εξάλλου, ότι κατά το στάδιο των διευκρινήσεων, ο αιτητής υπήρξε ασαφής και γενικόλογος ενώ υπέπεσε σε ουσιώδεις αντιφάσεις στις δηλώσεις του. Η απόκλιση στις δηλώσεις του πλήττει ουσιωδώς τον πυρήνα των ως άνω ισχυρισμών και λεγομένων και ως εκ τούτου, οι δηλώσεις του κατά το στάδιο των διευκρινήσεων θέτουν υπό αμφισβήτηση την βασιμότητα των ως άνω προβαλλόμενων ουσιωδών ισχυρισμών του. Πρόσθετα, επισημαίνω πως οι δηλώσεις του αιτητή καθόλη την διάρκεια των διευκρινήσεων ενώπιον του Δικαστηρίου, στο σύνολο τους ήταν ασαφείς και συγκεχυμένες με τον αιτητή να μην είναι σε θέση να προσδιορίσει σε τι στάδιο βρίσκεται η κατά τους ισχυρισμούς του ποινική διαδικασία εναντίον του καθώς και να στοιχειοθετήσει την πεποίθηση του περί του ότι σε περίπτωση επιστροφής του θα κινδυνεύσει από το κράτος και την οικογένεια του θανόντος.
Σημειώνω, ακόμη, πως ο αιτητής δεν προσκόμισε κανένα έγγραφο προς υποστήριξη των ουσιωδών ισχυρισμών του και ούτε κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασία προσκόμισε οιονδήποτε σχετικό με τους ισχυρισμούς τους έγγραφο προς ενίσχυση αυτών και αποδυνάμωσης των ευρημάτων της Υπηρεσίας Ασύλου.
Επομένως, ορθώς απορρίφθηκε και ο ανωτέρω ισχυρισμός του αιτητή και κρίθηκε ο αιτητής ως αναξιόπιστος.
Υπό το φως των πραγματικών περιστατικών της υπό κρίση υπόθεσης που έγιναν αποδεκτά, κρίνεται ότι ορθώς οι Καθ’ ων η αίτηση διαπίστωσαν, σύμφωνα και με τα πιο πάνω, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση του Αιτητή ως πρόσφυγα, καθώς όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο αιτητής δεν τεκμηρίωσε κατά τρόπο κανένα απολύτως ισχυρισμό ο οποίος στοιχειοθετεί βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης, που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα στο πρόσωπό του, έτσι όπως η έννοια του πρόσφυγα ερμηνεύεται στην Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από τον Περί Προσφύγων Νόμο, καθότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας, ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων σύμφωνα με το άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου.
Συνακόλουθα, ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε κανένα ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, για να του δοθεί συμπληρωματική προστασία για τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 19 του Περί προσφύγων Νόμου. Ειδικότερα, δεν επικαλέστηκε πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης, ή βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας στην χώρα καταγωγής του, δυνάμει του άρθρου 19(2), εδάφια (α) και (β), του Περί Προσφύγων Νόμου.
Αναφορικά με το άρθρο 19 (2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου, έπειτα από έρευνα σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στο Ιράν, προκύπτουν τα ακόλουθα:
Σύμφωνα με το διαδραστικό χάρτη του portal Rule of Law in Armed Conflict (RULAC), πρωτοβουλία της Ακαδημίας της Γενεύης για το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα[3] το Ιράν δε βρίσκεται σε κατάσταση διεθνούς ή μη διεθνούς ένοπλης σύρραξης.[4]
Σε έγκυρη πηγή, ήτοι άρθρο του ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού Radio Free Europe/ Radio Liberty δημοσιευθέν τον Ιανουάριο του 2023, καταγράφονται τα όσα ακολουθήσαν του Σεπτεμβρίου του 2022 όταν και ξέσπασαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στο Ιράν για το θάνατο της γυναίκας που απεβίωσε κατά την κράτηση της από τις αστυνομικές αρχές, κατόπιν σύλληψης της. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι, βάσει πηγής του άρθρου, τουλάχιστον 527 πρόσωπα δολοφονήθηκαν στο Ιράν από την έναρξη των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, μεταξύ των οποίων 71 ανήλικοι και 70 μέλη της αστυνομίας και των δυνάμεων ασφαλείας. Υπολογίζεται ότι 20.000 πρόσωπα συνελήφθησαν, ενώ περισσότερα από 100 βρίσκονται αντιμέτωπα με θανατική ποινή. Αναφέρεται ακόμα ότι αρκετοί διαδηλωτές έχουν ήδη εκτελεστεί, ενώ οι αρχές του Ιράν δεν έχουν παράσχει πληροφορίες επί του συνολικού αριθμού θανάτων και συλλήψεων.[5]
Σύμφωνα επιπλέον με άρθρο δημοσιευθέν στην ιστοσελίδα ACLED τον Απρίλιο του 2023, «οι διαδηλώσεις οι οποίες λαμβάνουν χώρα σε όλη την επικράτεια σε μεγάλο βαθμό έχουν εξασθενίσει το 2023, και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το καθεστώς του Ιράν αντιμετωπίζει άμεση απειλή κατάρρευσης. Ο τελευταίος γύρος διαδηλώσεων δεν εξελίχθηκε σε ένα οργανωμένο κίνημα, ενώ εξέλιπε ο συντονισμός, η ηγεσία και η στρατηγική. Ενώ το κίνημα απολάμβανε υποστήριξης από την ευρύτερη κοινωνία, ο αριθμός των διαδηλωτών παρέμεινε μικρός. [..]»[6]
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Human Rights Watch για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν, η οποία καλύπτει το έτος 2023, αναφέρεται πως «οι ιρανικές αρχές κατέστειλαν βάναυσα τις διαμαρτυρίες με το πρόταγμα «γυναίκα, ζωή, και ελευθερία» που πυροδοτήθηκαν μετά τον θάνατο της Mahsa Jina Amini, μιας Ιρανοκούρδισας από την αστυνομία τον Σεπτέμβριο του 2022, σκοτώνοντας εκατοντάδες και συλλαμβάνοντας χιλιάδες διαδηλωτές. Οι ιρανικές αρχές περιόρισαν αυστηρά τις ελευθερίες του συνέρχεσθαι και της έκφρασης, συλλαμβάνοντας εκατοντάδες ακτιβιστές, δικηγόρους, δημοσιογράφους, φοιτητές και καλλιτέχνες. Δεκάδες ακτιβιστές, συμπεριλαμβανομένων υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μελών εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων και αντιφρονούντων, παραμένουν στη φυλακή με αόριστες κατηγορίες περί κινδύνου για την εθνική ασφάλεια ή εκτίουν ποινές μετά από κατάφωρα άδικες δίκες ενώ η ατιμωρησία των δυνάμεων ασφαλείας για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραμένει σε αυξημένα επίπεδα»[7].
Τα ανωτέρω επιβεβαιώνονται και από έκθεση του Freedom House για την χώρα, η οποία καλύπτει το έτος 2023, και στην οποία αναφέρεται πως οι Ιρανικές αρχές συνέχισαν την εκστρατεία καταστολής των διαφωνούντων και ακτιβιστών ενόψει των επετειακών διαδηλώσεων από τον θάνατο της Mahsa Amini από την αστυνομία "ηθικής" του Ιράν τον Σεπτέμβριο του 2022, με τις διαδηλώσεις να πραγματοποιούνται παρόλα αυτά και ορισμένες από αυτές να αντιμετωπίζονται βιαίως από την αστυνομία. Η ανωτέρω έκθεση συνεχίζει πως οι ιρανικές αρχές προσπάθησαν να αυξήσουν τις ποινές για όσες γυναίκες παραβιάζουν τον υποχρεωτικό νόμο για την hijab καθώς και πολλά άτομα συνελήφθησαν για την αντίθεση τους στο καθεστώς το 2023[8].
Σε έκθεση του Australian Government - Department of Foreign Affairs and Trade αναφέρεται για την κατάσταση ασφαλείας στο Ιράν πως οι δυνάμεις ασφαλείας της χώρας ασκούν αποτελεσματικό έλεγχο επί του συνόλου του εδάφους της χώρας, τα μεγάλης κλίμακας περιστατικά ασφαλείας στην χώρα είναι σπάνια, ασταθής, ωστόσο, παρουσιάζεται η συνοριακή περιοχή μεταξύ Ιράν- Αφγανιστάν ενώ το Ιράν αποτελεί τόπο έλξης για το οργανωμένο έγκλημα και ειδικότερα της διακίνησης ναρκωτικών[9].
Από ανάλυση των δεδομένων που καταγράφηκαν σε έγκυρη πηγή όσον αφορά τα περιστατικά ασφαλείας στο Ιράν κατά την περίοδο 12/04/2023 – 12/04/2024 καταγράφηκαν συνολικά στην χώρα 248 περιστατικά με 352 ανθρώπινες απώλειες[10]. Τα εν λόγω περιστατικά ασφαλείας είχαν ως εξής: 67 περιστατικά που αφορούσαν μάχες (με 151 ανθρώπινες απώλειες), 70 περιστατικά που αφορούσαν βία εναντίον πολιτών (με 78 ανθρώπινες απώλειες), 30 περιστατικά που αφορούσαν εκρήξεις ή εξ αποστάσεως βία (με 113 ανθρώπινες απώλειες) και 81 περιστατικά που αφορούσαν εξεγέρσεις (με 10 ανθρώπινες απώλειες).
Κατά την αντίστοιχη χρονική περίοδο του προηγούμενου έτους (12/04/2022-12/04/2023) καταγράφηκαν βάσει ποσοτικών δεδομένων από την ανωτέρω βάση ACLED 799 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων προκλήθηκαν 663 απώλειες σε αμάχους, εξ αυτών τα 54 κωδικοποιήθηκαν ως μάχες, τα 565 ως εξεγέρσεις, τα 179 ως βία κατά αμάχων και το 1 ως απομακρυσμένη βία[11]. Επομένως συγκρίνοντας τα ανωτέρω δεδομένα με αυτά που καταγράφονται το τρέχοντα έτος παρουσιάζεται πτώση του αριθμού των εξεγέρσεων αλλά και των περιστατικών ασφαλείας κατά το έτος 2023/2024 στην χώρα, από τα οποία συμπεραίνεται ότι η κατάσταση στην χώρα είναι σχετικά ήρεμη.
Για την χρονική περίοδο 12/04/2023 – 12/04/2024, από ανάλυση των δεδομένων που καταγράφηκαν στην ίδια πηγή όσον αφορά τα περιστατικά ασφαλείας στην επαρχία Lorestan ( στην οποία υπάγεται το χωριό συνήθους διαμονής του αιτητή στην χώρα καταγωγής του) υπήρξαν 2 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία δεν προέκυψε καμία απώλεια, εξ αυτών 1 περιστατικό ασφαλείας κωδικοποιήθηκε ως εξέγερση με πολιτικά κίνητρα και 1 ως βία κατά αμάχων όταν άγνωστοι άνδρες άνοιξαν πυρά κατά του προέδρου του ανώτατου δικαστηρίου στην πόλη Kuhdasht [12].
Δεδομένου ότι ο πληθυσμός της Lorestan ανέρχεται περί τoυς 1,760,649 κατοίκους[13], καθίσταται σαφές ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός περιστατικών ασφαλείας δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε η κατάσταση στην εν λόγω περιοχή να μπορεί να χαρακτηριστεί ως κατάσταση αδιάκριτης βίας. Συνεπώς, δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για κάποιον πολίτη να επηρεαστεί προσωπικά από συνθήκες οι οποίες εμπίπτουν στις πρόνοιες του άρθρου 15 (γ) της οδηγίας 2011/95/ΕΕ, στην επαρχία Lorestan, όπου αποτελεί το τελευταίο τόπο διαμονής του αιτητή.
Πρόσθετα, από τα πιο πάνω στοιχεία προκύπτει ότι το επίπεδο αδιάκριτης βίας δεν είναι σε τέτοιο υψηλό βαθμό ώστε να θεωρείται ότι πληρούται το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας, ως αυτό ερμηνεύθηκε από τις αποφάσεις C-465/07 - Elgafaji και C‑285/12 - Diakité του ΔΕΕ [14] , ώστε ο Αιτητής να διατρέχει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη ως άμαχος πολίτης, απλώς και μόνο λόγω της παρουσίας του στην χώρα του και συγκεκριμένα στην επαρχία Lorestan, ενώ ως επίσης προκύπτει από τα πιο πάνω δεδομένα, διακρίνεται αποκλιμάκωση και πτωτική τάση της (αρχικά αυξανόμενης) έντασης που είχε καταγραφεί σχετικά με τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που ξέσπασαν στο Ιράν από τον Σεπτέμβριο του 2022. Συνεπώς, έχοντας υπόψη το σύνολο των αναφορών από τις ως άνω έγκυρες πηγές πληροφόρησης καθώς και δεδομένου του προφίλ του Αιτητή, ήτοι ότι πρόκειται για ενήλικο άνδρα, υγιή σε ηλικία που μπορεί να εργαστεί, δεν αναμένεται με την ενδεχόμενη επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του, να αντιμετωπίσει κίνδυνο σοβαρής βλάβης.
Έχοντας εξετάσει τα ανωτέρω, ορθά η Υπηρεσία Ασύλου έκρινε ότι ο Αιτητής δε εμπίπτει στις πρόνοιες του νόμου αναφορικά με την χορήγηση επικουρικής προστασίας.
Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου και αφού εξέτασα την ουσία της υπό αναφορά υπόθεσης, καταλήγω ότι το αίτημα του Αιτητή εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και εύλογα η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση του Αιτητή. Κρίνω ότι η επίδικη πράξη είναι ορθή.
Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με € 600 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.
Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] DFAT, ‘Country Information Report Iran’ (2020), 69 διαθέσιμο σε https://www.ecoi.net/en/file/local/2029778/country-information-report-iran.pdf, DFAT – Australian Government - Department of Foreign Affairs and Trade (Author): DFAT Country Information Report Iran, 24 July 2023
https://www.ecoi.net/en/file/local/2095685/country-information-report-iran.pdf (ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[2] DFAT – Australian Government - Department of Foreign Affairs and Trade (Author): DFAT Country Information Report Iran, 24 July 2023
https://www.ecoi.net/en/file/local/2095685/country-information-report-iran.pdf(ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[3] βλ. σχετικά Rule of Law in Armed Conflict (RULAC), διαθέσιμο σε https://www.rulac.org/about (ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[4] Βλ. σχετικά Rule of Law in Armed Conflict (RULAC), διαθέσιμο σε https://www.rulac.org/browse/map# (ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[5] RFE/RL - Radio Free Europe / Radio Liberty, Over 500 Dead Since Start Of Unrest In Iran, Activists Say, Media Report (2023), διαθέσιμο σε https://www.ecoi.net/en/document/2086068.html (ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[6] Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED), ‘Anti-Government Demonstrations in Iran A Long Term Challenge for the Islamic Republic’ (2023), υπό A Crisis Weathered?, διαθέσιμο σε https://acleddata.com/2023/04/12/anti-government-demonstrations-in-iran-a-long-term-challenge-for-the-islamic-republic/ (ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[7] HRW – Human Rights Watch (Author): World Report 2024 - Iran, 11 January 2024
https://www.ecoi.net/en/document/2103132.html [ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[8] Freedom House (Author): Freedom in the World 2024 - Iran, 2024
https://www.ecoi.net/en/document/2105034.html [ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[9] DFAT – Australian Government - Department of Foreign Affairs and Trade (Author): DFAT Country Information Report Iran, 24 July 2023, σελ.14,
https://www.ecoi.net/en/file/local/2095685/country-information-report-iran.pdf[ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[10] ACLED - DISAGGREGATED DATA COLLECTION - ANALYSIS & CRISIS MAPPING PLATFORM, The Armed Conflict Location & Event Data Project, 2023, Link: https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard (βλ. πλατφόρμα Dashboard, με στοιχεία ανάλυσης ως εξής: ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ – 12/04/2023 – 12/04/2024, ΤΥΠΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ - Battles / Violence against civilians / Explosions/Remote violence / Riots / Protests και ΠΕΡΙΟΧΗ – Middle East – Iran[ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[11] ACLED - DISAGGREGATED DATA COLLECTION - ANALYSIS & CRISIS MAPPING PLATFORM, The Armed Conflict Location & Event Data Project, 2023, Link: https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard (βλ. πλατφόρμα Dashboard, με στοιχεία ανάλυσης ως εξής: ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ – 12/04/2022 – 12/04/2023, ΤΥΠΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ - Battles / Violence against civilians / Explosions/Remote violence / Riots / Protests και ΠΕΡΙΟΧΗ – Middle East – Iran[ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[12] ACLED - DISAGGREGATED DATA COLLECTION - ANALYSIS & CRISIS MAPPING PLATFORM, The Armed Conflict Location & Event Data Project, 2023, Link: https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard (βλ. πλατφόρμα Dashboard, με στοιχεία ανάλυσης ως εξής: ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ – 12/04/2023 – 12/04/2024, ΤΥΠΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ - Battles / Violence against civilians / Explosions/Remote violence / Riots / Protests και ΠΕΡΙΟΧΗ – Middle East – Iran[ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[13] https://www.citypopulation.de/en/iran/lorestan/ [ημερομηνία πρόσβασης 19/04/2024]
[14] Βλ. Απόφαση ΔΕΕ C-285/12 Aboubacar Diakité ν. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides ημερ.30/01/2014 (βλ. σκέψη 31), όπως επίσης απόφαση ΔΕΕ C-465/07 Meki Elgafaji, Noor Elgafali v Staatssecretaris van Justitie ημερ. 17/2/2009 (βλ. σκέψη 39, 43).