Τ. L. T. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου, Υπόθεση αρ.8906/21, 25/4/2024

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση αρ.8906/21

25 Απριλίου 2024

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Τ. L. T.

Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ’ ων η αίτηση

Κος Χρ. Χριστούδιας για Ν. Λοΐζου & Χ. Χριστούδιας, δικηγόροι για τον αιτητή

Κα Π. Βρυωνίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.29/11/21, η οποία επιδόθηκε δια χειρός στις 02/12/21, και δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτησή διεθνούς προστασίας που υπέβαλε, ως άκυρης, παράνομης, και στερούμενης νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, ο αιτητής κατάγεται από το Καμερούν, εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές παρατύπως, μέσω κατεχομένων, στις 10/11/19 και υπέβαλε αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας στις 12/11/19 (ερ.1-3, 38).

Στις 29/06/20 και 13/10/21 διεξάχθηκαν συνεντεύξεις με τον αιτητή από την Υπηρεσία Ασύλου όπου δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.17-38, 47-56). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε σχετική Έκθεση-Εισήγηση (ερ.108-123) και στις, 06/11/21, η Υπηρεσία αποφάσισε να μην παραχωρήσει στον αιτητή καθεστώς διεθνούς προστασίας.

Ακολούθως ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία επιδόθηκε διά χειρός στις 02/12/21, σε γλώσσα κατανοητή από αυτόν (ερ.127-128).

Επί της αιτήσεως ασύλου που υπέβαλε ο αιτητής καταγράφει ότι εγκατέλειψε την χώρα του λόγω της πολιτικής κρίσης, η οποία έχει θέσει πολλές οικογένειες, μεταξύ αυτών και της δικής του, σε κίνδυνο. Περαιτέρω προβάλλει ότι ο παππούς του είναι επικεφαλής ενός πολιτικού κόμματος και το ότι ο ίδιος διέμενε μαζί του, καθότι είναι ορφανός, έθεσε τη ζωή του σε περαιτέρω κίνδυνο. Τέλος, προσθέτει ότι δεν μπορεί να επιστρέψει στην χώρα καταγωγής γιατί πιθανόν να σκοτωθεί από τους Ambazonians. Συνεπεία των ανωτέρω, εγκατέλειψε την χώρα του και εισήλθε στις μη ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές με άδεια φοίτησης (student visa).

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που διενεργήθηκε από την Υπηρεσία ο αιτητής ανέφερε ότι προέρχεται από το χωριό Mbingo πλησίον της πόλης Bamenda, στο βορειοδυτικό Καμερούν, όπου γεννήθηκε και διέμενε. Είναι χριστιανός καθολικός, ανήκει στην εθνοτική φυλή των «Bamenda», είναι κάτοχος πτυχίου με τίτλο «Προστασία περιβάλλοντος και ανάλυση κινδύνου», μιλάει αγγλικά και γαλλικά και δεν εργάστηκε στην χώρα καταγωγής του. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση δήλωσε άγαμος και άτεκνος, οι γονείς του έχουν αποβιώσει και δεν διαθέτει αδέρφια ή άλλους συγγενείς στην χώρα καταγωγής του πέραν από μακρινά ξαδέρφια με τα οποία δεν βρίσκονται πλέον σε επαφή.

Ως προς τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής ο αιτητής προέβαλε πως όλα ξεκίνησαν το έτος 2015, όταν είχε ολοκληρώσει τον βασικό κύκλο σπουδών του, γεγονός που όφειλε στην χρηματοδότηση ενός άντρα πολιτικού, που του σύστησε η γιαγιά του από την κοινότητα, καθότι ήταν ορφανός από γονείς. Ο άντρας αυτός (που ο ίδιος τον αποκαλεί «παππού») του πρότεινε είτε να ενταχθεί στις δυνάμεις του κρατικού στρατού είτε να ξεκινήσει σχολή των ορυχείων. Ο αιτητής επέλεξε το ορυχείο λόγω της αποστροφής που είχε προς τον στρατό και το 2016 ξεκίνησε η αγγλόφωνη κρίση. Το διάστημα αυτό λόγω της κρίσης το χωριό του καταστράφηκε ολοσχερώς και τα αγόρια είχαν δύο επιλογές, είτε να ενταχθούν οικειοθελώς στις τάξεις των Ambazonians είτε να ενταχθούν με τη βία. Τότε έλαβε τηλεφώνημα από ένα παιδικό του φίλο και μέλος των Ambazonians, με τον οποίον μεγάλωσαν μαζί, ο οποίος του είπε να γυρίσει πίσω για να πολεμήσει. Ταυτόχρονα δε ο «παππούς» του τον πίεζε από τη δικιά του μεριά να ενταχθεί στον στρατό μετά την αποφοίτησή του.

Ο αιτητής δεν ήθελε να ενταχθεί πουθενά και αποφάσισε να επιστρέψει στην Bamenda, όπου τον προσέγγισε ο παιδικός του φίλος, ο οποίος προσπάθησε εκ νέου να τον πείσει να ενταχθεί στους Ambazonians, λόγω των σπουδών του στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος και της ανάλυσης κινδύνου, ώστε η ομάδα να επωφεληθεί από τις γνώσεις του. Παρότι αρχικά αρνήθηκε, πήρε χρόνο για να σκεφτεί την πρόταση του φίλου του. Κατά το διάστημα εκείνο περί τον Οκτώβρη του 2018, ως αναφέρει, αυξάνονταν οι επιχειρήσεις των Ambazonians στην περιοχή και ο ίδιος, κατόπιν συνεχών πιέσεων, αποφάσισε τελικά να συνοδεύσει τους μαχητές ώστε να δει πως ενεργούν και να συνδράμει, είτε ζωγραφίζοντας χάρτες είτε μεταφράζοντας από τα γαλλικά στα αγγλικά πληροφορίες, διότι ήταν ο μόνος που γνώριζε τη γαλλική γλώσσα.

Δύο μήνες αργότερα, τον Δεκέμβρη 2018, τους ανακοίνωσε πως εγκαταλείπει την ομάδα διότι κατά την εκτίμησή του οι Ambazonians δεν είχαν ελπίδες να κερδίσουν τις μάχες εξαιτίας του ότι τα ηγετικά μέλη είχαν φυλακιστεί. Τότε ο «παππούς» του, που τύγχανε επικεφαλής του κόμματος «UPD» στην Yaoundé, τον κάλεσε να επιστρέψει στην Yaoundé για να τον εγγράψει στην στρατιωτική σχολή. Τη συνομιλία αυτήν την άκουσε ο παιδικός του φίλος, μέλος των Ambazonians, και τον φυλάκισε για δύο εβδομάδες επειδή πίστεψε πως ήταν πληροφοριοδότης. Το διάστημα εκείνο τον κακομεταχειρίστηκαν και τον κακοποίησαν σωματικά. Δύο εβδομάδες αργότερα, κατάφερε και απέδρασε και τον Ιανουάριο επέστρεψε στην Yaoundé.

Εκεί ο «παππούς» του τον προσέγγισε εκ νέου και του ζήτησε να εγγραφεί σε στρατιωτική σχολή, πράγμα που δέχτηκε διότι δεν είχε άλλη επιλογή από την στιγμή που αυτή ήταν η επιθυμία ενός πολιτικού προσώπου και εξυπηρετούσε πολιτικά συμφέροντα. Κατόπιν ο αιτητής του ζήτησε χρήματα για να προετοιμαστεί για το εισαγωγικό διαγώνισμα, αλλά αντ’ αυτού μόλις πήρε τα χρήματα εξέδωσε διαβατήριο και θεώρηση εισόδου για τα κατεχόμενα και εγκατέλειψε οριστικά τη χώρα. Όπως δήλωσε, στη χώρα του δεν έχει μέλλον, καθότι πρέπει είτε να ενταχθεί στον στρατό είτε να ενταχθεί στο αποσχιστικό κίνημα των Ambazonians, πολεμώντας τον στρατό. Ερωτηθείς ποιες θα είναι οι συνέπειες σε περίπτωση επιστροφής του ισχυρίστηκε πως θα κατηγορηθεί από τον «παππού» του για απάτη καθώς του έκλεψε τα χρήματα, και επίσης θα φυλακιστεί ή θα σκοτωθεί από τον φίλο του επειδή αρνήθηκε να ενταχθεί sτους Ambazonians. Ερωτηθείς αν συντρέχουν άλλοι λόγοι για τους οποίους αιτείται διεθνή προστασία, απάντησε αρνητικά.

Ερωτώμενος για την ισχυριζόμενη συμμετοχή του σε επιχειρήσεις των Ambazonians ο αιτητής διευκρίνισε ότι ουδέποτε εντάχθηκε στην ομάδα, αλλά τον Νοέμβριο/Δεκέμβριο του 2018 αποφάσισε να τους ακολουθήσει ώστε να δει πως πολεμούν και η βοήθεια που τους προσέφερε συνίστατο στο να τους ζωγραφίζει χάρτες του πεδίου δράσης και να τους αναλύει πιθανούς κινδύνους αλλά και τις πιθανότητες επιβίωσης. Ερωτηθείς για ποιόν λόγο αποφάσισε να τους βοηθήσει, απάντησε πως το έκανε από ένδειξη φιλίας προς τον φίλο του, τον οποίον δεν ήθελε να χάσει στην μάχη καθότι ήταν ο επικεφαλής της ομάδας σε εκείνη την περιοχή.

Κληθείς να περιγράψει την επιχείρηση στην οποία του ζητήθηκε να παράσχει βοήθεια ο αιτητής ανέφερε ότι ο φίλος του τον κάλεσε να πάει μαζί του στην κεντρική αγορά στο Mbingo για να επιτεθούν σε ένα στρατιωτικό φορτηγό που ερχόταν από την Bamenda για να κλέψουν όπλα, όμως υπήρχε στρατιωτική βάση και στο Belo, οπότε είχαν παγιδευτεί και από τις δύο κατευθύνσεις και έτσι η ανάλυση που κλήθηκε να κάνει ο αιτητής βάσει των σπουδών του ήταν αν έπρεπε να επιτεθούν και τι πιθανότητες είχαν να επιβιώσουν αν το έπρατταν. Τελικά, εκείνη την ημέρα κανείς δεν έχασε την ζωή του καθώς ο αιτητής τους υπέδειξε μια δίοδο διαφυγής και δεν ενεπλάκησαν σε διαμάχη. Μάλιστα διευκρίνισε πως αυτή ήταν και η μοναδική φορά που τους παρείχε βοήθεια.

Στη 2^η συνέντευξη κλήθηκε να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις αναφορικά με την συνδρομή του προς τους Ambazonians. Ερωτηθείς ποια ακριβώς ήταν η λύση που τους έδωσε στην επιχείρηση στο Mbingo ανέφερε ότι, σκεπτόμενος τη γεωγραφική θέση του, υπήρχε μόνο ένας τρόπος εισόδου και εξόδου, που αποτελούσε μειονέκτημα για την επιχείρηση γιατί στο διπλανό χωριό υπάρχει στρατώνας. Έτσι, ως ανέφερε, αν επιτίθονταν στο φορτηγό, ο στρατός θα είχε ένα εφεδρικό, θα άκουγαν τον πυροβολισμό και θα προχωρούσαν από το χωριό Belo. Λόγω των σπουδών του στην εξόρυξη, ισχυρίζεται ότι υπήρχαν ορισμένα μέρη που ο στρατός έπρεπε να σεβαστεί, όπως εκκλησίες, νεκροταφεία και νοσοκομεία και έτσι, δεδομένου ότι υπήρχε ένα νοσοκομείο στην περιοχή που θα επιτίθεντο, πρότεινε στους Ambazonians να χρησιμοποιήσουν το νοσοκομείο ως διέξοδο, γιατί ο στρατός δεν θα πυροβολούσε απευθείας στο νοσοκομείο. Αυτή ήταν η λύση που πρότεινε αλλά δεν άρεσε στους Ambazonians. Ερωτηθείς εκ νέου, αν υπήρξαν θύματα στην επιχείρηση αυτή, απάντησε πως δεν ήταν δεν ήταν επιτυχές το εγχείρημα, είχαν κάποιες απώλειες και δεν μπόρεσαν τελικά να πάρουν κανένα όπλο.

Αναφορικά με την φυλάκισή του από τους Ambazonians ο αιτητής προέβαλε ότι συνέβη τον Ιανουάριο του 2019, όταν ο φίλος του τον άκουσε να μιλάει στο τηλέφωνο με τον «παππού» του και, όντας εξοργισμένος που η επίθεση κατά του στρατιωτικού φορτηγού απέτυχε, θεώρησε πως αυτό οφειλόταν στον αιτητή. Τον έκλεισαν τότε σε κελί μέσα στις θαμνώδεις εκτάσεις για διάστημα δυο εβδομάδων δίνοντας του μόνο νερό, προκειμένου να τον κάνουν να αλλάξει γνώμη. Έπειτα από δύο εβδομάδες συνειδητοποίησαν πως δεν είχε νόημα η κράτηση του εκεί και τον μετέφεραν στο κεντρικό «στρατόπεδο». Στο σημείο αυτό κατά την μεταφορά του ο αιτητής ζήτησε από τον φίλο του να του επιτρέψουν να αποχαιρετήσει την γιαγιά του και στον δρόμο προς αυτήν βρήκε την ευκαιρία να πέσει από το ποδήλατο στο οποίο τον μετέφεραν να διαφύγει τρέχοντας.

Αναφορικά με τον «παππού» του, τον οποίον ονοματίζει, ανέφερε πως είναι αυτός που κληρονόμησε το σπίτι της γιαγιάς του και ανέλαβε την οικονομική στήριξη του αιτητή, ο οποίος έμενε μαζί του κατά διαστήματα. Δεν ήταν στην πραγματικότητα παππούς του αλλά τον αποκαλούσε έτσι. Είναι πολιτικό πρόσωπο με επιρροή και δεν μπορούσε να του φέρει αντίρρηση. Μετά την σχολή ορυχείων δεν μπορούσε να βρει δουλειά αν δεν είχε συστατική επιστολή από τον παππού του. Ο τελευταίος επέμεινε ο αιτητής να γραφτεί στην στρατιωτική σχολή και για τον σκοπό αυτόν του έδωσε ένα χρηματικό ποσό για να κάνει ιατρικές εξετάσεις και να προετοιμαστεί για την στρατιωτική ακαδημία. Μόλις πήρε τα χρήματα ο αιτητής διέφυγε στην πόλη Maroua και για δύο εβδομάδες πηγαινοερχόταν στην Yaoundé για να τακτοποιήσει τα ταξιδιωτικά του έγγραφα. Ερωτηθείς τι έκανε από τον Μάρτιο του 2019, οπότε και συνέβησαν τα παραπάνω, μέχρι και τον Οκτώβριο του 2019, οπότε και εγκατέλειψε την χώρα, ανέφερε ότι μετακινούνταν για να εξεύρει χρήματα για την πτήση του.

Οι καθ’ ων η αίτηση, κατά την εξέταση της επίδικης αίτησης εντόπισαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ως ακολούθως:

· Η ταυτότητα, το προφίλ, η χώρα καταγωγής και ο τόπος διαμονής του αιτητή.

· Ο αιτητής βοήθησε τους Ambazonians και κατόπιν στοχοποιήθηκε από αυτούς.

· Ο αιτητής είναι συγγενής του El-Hadji Bako Lawah, ο οποίος τον απείλησε επειδή δεν τον υπάκουσε.

Από τους ως άνω ισχυρισμούς ο 1^ος έγινε δεκτός ενώ ο 2^οςκαι 3^ος απορρίφθηκαν, λόγω ανεπαρκούς εσωτερικής αξιοπιστίας καθώς οι δηλώσεις του αιτητή κρίθηκαν ασαφείς και ότι στερούνταν λεπτομέρειας.

Συγκεκριμένα, επί του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού, κρίθηκε ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να περιγράψει τη χρονική σειρά των γεγονότων, πότε ακριβώς και πόσες φορές βοήθησε τους Ambazonians, ενώ ομοίως γενικόλογη και ασαφής κρίθηκε πως ήταν η περιγραφή του είδους της συνδρομής που τους παρείχε. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι δεν αποσαφήνισε με ποιόν τρόπο ακριβώς οι Ambazonians έλαβαν γνώση του τηλεφωνήματος που είχε με τον «παππού» του αλλά και πότε, που και τι συγκεκριμένα συνέβη. Πέραν των ανωτέρω, ανεπαρκής κρίθηκε και η περιγραφή της στιγμής της απόδρασης, καθώς ελλείπουν οι συγκεκριμένες πληροφορίες των περιστάσεων.

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ως άνω ισχυρισμού, παραπέμποντας σε πηγές πληροφόρησης, οι καθ’ ων η αίτηση διαπίστωσαν την ύπαρξη των λεγόμενων «Amba boys», αποσχιστικού κινήματος της περιοχής, που επιτίθενται κατά του στρατού αλλά και όποιου πολίτη κρίνουν ότι συνεργάζεται με τις κυβερνητικές δυνάμεις και ευθύνονται για θανάτους, απαγωγές, αυθαίρετες κρατήσεις και αναγκαστική στρατολόγηση. Παρότι όμως οι ισχυρισμοί του αιτητή περί των επιθέσεων και της πίεσης που δέχονται οι πολίτες από μέλη του αποσχιστικού κινήματος βρίσκουν έρεισμα σε πηγές πληροφόρησης, εντούτοις ο ισχυρισμός απορρίφθηκε λόγω έλλειψης εσωτερικής αξιοπιστίας.

Όσον αφορά τον 3^ο ισχυρισμό, κρίθηκε πως ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει συγκεκριμένες και σαφείς πληροφορίες για το πρόσωπο που αποκαλούσε «παππού» και αναμενόταν να παραθέσει αναλυτικότερες πληροφορίες για το προφίλ αυτού. Επίσης, δεν διευκρινίζεται εμπεριστατωμένα για ποιόν λόγο δεν μπορούσε να φέρει αντίρρηση στις επιθυμίες του άνδρα αυτού και σε τι ακριβώς συνίστατο η πίεση που δεχόταν που, όπως ισχυρίζεται, εξυπηρετούσε πολιτικές σκοπιμότητες. Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία, δεν βρέθηκαν πηγές που να επιβεβαιώνουν το παραπάνω ιστορικό, ωστόσο το όνομα El-Hadji Bako Lawah ως πολιτικού ηγέτη του κόμματος UPD επιβεβαιώθηκε από σωρεία πηγών.

Εκ των ως άνω, στη βάση του μόνου αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού, κρίθηκε δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις στο πρόσωπο του αιτούντα για χορήγηση προσφυγικού καθεστώτος και, κατόπιν εξέτασης της γενικής κατάστασης ασφαλείας στο Mbingo, οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι, παρότι η περιοχή πλήττεται από αδιακρίτως ασκούμενη βία εκατέρωθεν, εντούτοις τα επίπεδα δεν είναι τέτοια ώστε να δικαιολογείται η υπαγωγή του σε καθεστώς επικουρικής προστασίας, στη βάση του αρ.19 (2) (γ) του Νόμου.

Για τους πιο πάνω λόγους η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη.

Επί της αιτήσεως ο αιτητής αναφέρει διάφορους νομικούς ισχυρισμούς προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης οι οποίοι τίθενται με γενικότητα και χωρίς να συναρτώνται με τα επίδικα γεγονότα και οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν προωθούνται με την Γραπτή Αγόρευση.

Στα πλαίσια λοιπόν της γραπτής της αγόρευσης ο αιτητής προώθησε ισχυρισμούς προς ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξεως λόγω του ότι ελλείπει η δέουσα αιτιολογία, ότι αυτή λήφθηκε καθ’ υπέρβαση εξουσίας και εκφράζει επιφυλάξεις για την ικανότητα του μεταφραστή που παρέστη στη συνέντευξη να μεταφράζει στη μητρική γλώσσα του αιτητή και αντίστροφα. Κατά τις διευκρινήσεις ο συνήγορος του αιτητή απέσυρε ρητά τους ισχυρισμούς του που αφορούσαν την μη τήρηση άρτιου πρακτικού και αναρμοδιότητας του αποφασίζοντος οργάνου.

Οι καθ’ ων η αίτηση αντιτάσσουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ’ όλα νόμιμη και απορρίπτουν τους εναπομείναντες προωθούμενους ισχυρισμούς ως αβάσιμους. Θα αναφερθώ στους επιμέρους ισχυρισμούς των καθ’ ων η αίτηση, αν κριθεί σκόπιμο, πιο κάτω.

Σχετικά με τον ισχυρισμό περί πλημμέλειας κατά την μετάφραση, σημειώνω ότι δεν μπορώ να εντοπίσω σφάλμα στη διαδικασία λαμβανομένων υπόψη και των υπογραφών τόσο του αιτητή όσο και του μεταφραστή στο τέλος του πρακτικού όπου ο αιτητής αναφέρει ότι έλαβε γνώση των λεγομένων του και βεβαιώνει ότι τούτα καταγράφηκαν με ακρίβεια. Περαιτέρω, ως προκύπτει από το πρακτικό, προτού αρχίσει η συνέντευξη, εξηγήθηκε στον αιτητή η διαδικασία που θα ακολουθηθεί και ερωτήθηκε δεόντως κατά πόσο αντιλαμβάνεται επαρκώς τη μετάφραση και απάντησε καταφατικά.

Στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στην υπ. αρ.1694/11, Noel De Silva v. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων κ.α., ημ.07/02/14, λέχθηκαν τα ακόλουθα:

«Σε κανένα στάδιο της διαδικασίας δεν προβλήθηκε ισχυρισμός από τον αιτητή ότι ο διερμηνέας, τον οποίο οι καθ'ων η αίτηση επέλεξαν, δεν γνώριζε τη μητρική του γλώσσα ή δεν μετέφραζε ορθώς τα όσα είχαν διαμειφθεί κατά τη συνέντευξη.

Ούτε στο φάκελο υπάρχει οτιδήποτε το οποίο να δημιουργεί αμφιβολίες για την ικανότητα ή ακεραιότητα του μεταφραστή, τις ικανότητες του οποίου ο αιτητής ουδόλως αμφισβήτησε κατά τον ουσιώδη χρόνο.

Στα συγκεκριμένα έγγραφα, ο αιτητής υπέγραψε δήλωση ότι, όλες οι πληροφορίες που περιλαμβάνονται είναι αληθινές και ότι αντιλαμβάνεται το ερωτηματολόγιο και τις αντίστοιχες απαντήσεις. Στη συνέχεια βεβαιώνει, ότι έχει καταγραφεί αντικατοπτρίζει επακριβώς τη δήλωσή του. Συνεπώς το επιχείρημα αυτό δεν έχει έρεισμα».

Δεν μπορώ λοιπόν να εντοπίσω οιονδήποτε σημείο εκ του οποίου να καταδεικνύεται ότι ο αιτητής στερήθηκε των βασικών διαδικαστικών εγγυήσεων ως τίθενται, μεταξύ άλλων, από τα αρ.13Α και 18 του Νόμου.

Με δεδομένα τα ως άνω, σημειώνεται ότι οι γενικοί ισχυρισμοί περί πλημμέλειας κατά την μετάφραση από τον μεταφραστή της υπόθεσης, τη στιγμή που, στην απουσία περί του αντίθετου μαρτυρίας, το τεκμήριο κανονικότητας της διαδικασίας παραμένει ακλόνητο, απορρίπτονται ως ατεκμηρίωτοι [βλ. Κόκκινου ν. Δημοκρατίας (1999) 4 ΑΑΔ 263 και Kousoulides & Others v. Republic (1967) 3 C.L.R. 438].

Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι αναιτιολόγητη, στην Pissas ν. The Republic , ημ.29/11/74, λέχθηκε ότι η δέουσα αιτιολογία εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε περίπτωσης. Στην Παπαγεωργίου ν. Δημοκρατίας, (1999) 3 Α.Α.Δ. 648, ημ.28/09/99, αναφέρθηκε ότι: «[η] αιτιολογία πρέπει να είναι ειδική και επαρκής. […] Η επάρκεια της κρίνεται ανάλογα με τα ιδιαίτερα περιστατικά και τη φύση της κάθε υπόθεσης. (Ίδε Δημοκρατία v. Σταύρου [1993] 3 Α.Α.Δ. 71).»

Προχωρώ σε αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων και δεδομένων, στα πλαίσια της οποίας θα αξιολογηθεί και η επάρκεια της αιτιολογίας, δεδομένου ότι συνδέεται και συνεπλέκεται άρρηκτα με την επί της ουσίας ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης.

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, σελ.98 του εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[…] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.».

Στην σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρεται ότι:

«[Οι] δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾. […]

Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.»

Επί των απορριφθέντων ισχυρισμών του αιτητή θα συμφωνήσω με τα ευρήματα των καθ’ ων η αίτηση αναφορικά με την εσωτερική συνοχή και αξιοπιστία του αφηγήματος του επί του 2^ου και 3^ου ουσιώδους ισχυρισμού, ως και ανωτέρω καταγράφονται. Συμφωνώ λοιπόν ότι οι ισχυρισμοί του αιτητή περί σύμπραξης του και μετέπειτα διώξεως του από τους Ambazonians αλλά και από το πρόσωπο που ονομάζει παππού, στερούνται εσωτερικής συνοχής, καθότι εντοπίζονται σε καίρια σημεία αυτών κενά.

Πέραν των όσων οι καθ’ ων η αίτηση εντοπίζουν, ως λεπτομερώς καταγράφονται στα ερ.116-120, σημειώνω ενδεικτικά ότι ο αιτητής, παρόλο που, ως ισχυρίστηκε, βοηθούσε τους Ambazonians με χάρτες και τους μετέφραζε από γαλλικά σε αγγλικά, εντούτοις δεν εξειδικεύει τι ακριβώς χρειάστηκε να τους μεταφράσει, υπό ποιες συνθήκες, πότε ακριβώς και πόσες φορές. Ομοίως ελλείπει από το αφήγημα του, τόσο αναφορικά με τη βοήθεια προς τους Ambazonians αναφορικά με την επίθεση σε στρατιωτικό φορτηγό όσο και την μετέπειτα κράτηση και απόδραση του, κάθε ψήγμα βιωματικής λεπτομέρειας, συνοχής, χρονικής συνέχειας και ευλογοφάνειας. Τα ίδια ισχύουν και αναφορικά με τον ισχυρισμό του ότι ο φίλος του τον άκουσε να μιλά με τον «παππού» και έτσι τον υποπτεύθηκε ότι συμπράττει με τον στρατό. Η παντελής έλλειψη συνοχής και ευλογοφάνειας συνεχίζεται και στον ισχυρισμό του για τη σχέση που είχε με τον λεγόμενο «παππού» του, εκ του οποίου και πάλι απουσιάζουν απαντήσεις σε καίρια σχετικά ερωτήματα όπως το πότε τον γνώρισε, όσο καιρό έμεινε μαζί του, τι σχέση εξάρτησης είχαν, αν υπήρχε συγγένεια;, σε τοι συνίστατο η πίεση που δεχόταν απ’ αυτόν, ποια ήταν τα πολιτικά συμφέροντα που ισχυρίζεται ο εξυπηρετούσε ο άντρας αυτός, γιατί θεωρούσε ότι τον βοήθησε οικονομικά να φοιτήσει σε σχολή ορυχείων για λόγους που σχετίζονται με την πολιτική του καριέρα και γιατί ήθελε να τον στρατολογήσει.

Σημειώνω δε ότι στις πολλές διευκρινιστικές ερωτήσεις που του τέθηκαν υπήρξε ομοίως γενικόλογος, περιοριζόμενος σε εν πολλοίς μονολεκτικές αποκρίσεις, χωρίς να παραθέτει ουδεμία λεπτομέρεια για το όλο περιστατικό που ανέφερε. Δεδομένου και του υψηλού μορφωτικού του επιπέδου του αιτητή θεωρώ ότι ευλόγως αναμενόταν απ’ αυτόν να είναι σε θέση να παράσχει πιο σαφείς πληροφορίες επί όλων των ανωτέρω.

Η τελική κρίση επί της αξιοπιστίας των ισχυρισμών του αιτητή διέρχεται και μέσα από την εξέταση και αντιπαραβολή τους με πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής (ΠΧΚ), πολλές εκ των οποίων εντοπίστηκαν και από τους καθ’ ων η αίτηση.

Έκθεση από το Υπουργείο Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου[1] αναφέρει ότι «Η σύγκρουση γίνεται ολοένα και πιο βάναυση. Οι νέοι άνδρες, που ονομάζονται Amba boys, πολεμούν στις θαμνώδεις εκτάσεις εναντίον του στρατού. Πόσα αγόρια Amba υπάρχουν είναι δύσκολο να ειπωθεί. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται Από 200 έως το 2000. Χωρίστηκαν σε ανταγωνιστικές ομάδες, κυρίως από τη διασπορά στις ΗΠΑ και τη Νορβηγία. «Μερικά από αυτά τα αγόρια δεν είναι καν 15 ετών», λέει ο Thomas Mokoko. «Είναι αποκαρδιωτικό που οι νέοι, που αποτελούν ουσιαστικό μέρος της κοινωνίας μας, πεθαίνουν για έναν άσκοπο πόλεμο.».

Η εξέλιξη της αγγλόφωνης κρίσης, όπως η καταναγκαστική στρατολόγηση και οι εξωδικαστικές δολοφονίες, έχουν εξεταστεί σε έκθεση του 2019 από το Συμβούλιο του ΟΗΕ, δηλώνοντας ότι στο Καμερούν, η κλιμάκωση της βίας και της ανασφάλειας έφερε την ανθρωπιστική ανάγκη στο υψηλότερο επίπεδο. Περίπου 4,3 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάστηκαν βοήθεια έκτακτης ανάγκης, μια αύξηση 30 τοις εκατό σε σύγκριση με το 2018. Στις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές Περιφέρειες, η βία συνέχισε να επηρεάζει 1,3 εκατομμύρια ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων πάνω από 700.000 ανθρώπων που εκριζώθηκαν από τα σπίτια τους. Οι ένοπλες μάχες και η ανασφάλεια στις δύο περιοχές συνέχισαν να αποτελούν το κύριο εμπόδιο για την παροχή βοήθειας και εμπόδιο για όσους έχουν ανάγκη να φτάσουν σε περιοχές όπου μπορούσαν να λάβουν βοήθεια. Οι επιθέσεις σε υποδομές υγείας και προσωπικό, σχολεία, δασκάλους, γονείς και παιδιά συνεχίστηκαν.[2]

Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων [3] από το 2018 δήλωσε ότι «Η κυβέρνηση είπε ότι ένοπλοι αυτονομιστές σκότωσαν περισσότερους από 100 πολίτες και 84 μέλη του προσωπικού των δυνάμεων ασφαλείας από τότε που ξέσπασε η σύγκρουση. Μαρτυρίες μαρτύρων και αξιόπιστες αναφορές μέσων ενημέρωσης παρουσιάζουν ισχυρές ενδείξεις ότι οι άμαχοι που θεωρείται ότι συνεργάζονται με την κυβέρνηση έχουν επίσης γίνει στόχος αυτών των ομάδων για εκβιασμό, βασανιστήρια και δολοφονίες.». Η ίδια έκθεση αναφέρει «καταχρήσεις που διαπράχθηκαν τόσο από ένοπλους αυτονομιστές όσο και από κυβερνητικές δυνάμεις από τα τέλη 2016. Αυτές περιλαμβάνουν εξωδικαστικές εκτελέσεις, υπερβολική χρήση βίας και αδικαιολόγητη χρήση πυροβόλων όπλων κατά ως επί το πλείστον άοπλων διαδηλωτών, βασανιστήρια και κακομεταχείριση υπόπτων αυτονομιστών και άλλα κρατουμένων και το κάψιμο σπιτιών και περιουσιακών στοιχείων σε πολλά χωριά από τις κυβερνητικές δυνάμεις ασφαλείας. Οι καταχρήσεις που διέπραξαν οι αυτονομιστές περιελάμβαναν απειλές κατά δασκάλων και γονέων με στόχο να τους εμποδίσουν να στείλουν τα παιδιά τους στην τάξη, επιθέσεις σε σχολεία, δολοφονίες, απαγωγές και εκβιασμό πολιτών και κρατικών υπαλλήλων»

Σύμφωνα με την Deutsche Welle, την 01/10/17, αυτονομιστές κήρυξαν ένα ανεξάρτητο κράτος, το οποίο ονόμασαν Ambazonia. Η κυβέρνηση έστειλε δυνάμεις και ξέσπασαν μεγάλες μάχες. Σφαίρες και δακρυγόνα εξαπολύθηκαν στον άμαχο πληθυσμό. Έκτοτε 3.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει και σχεδόν μισό εκατομμύριο έχουν εκτοπιστεί. Οι μάχες έγιναν όλο και πιο βάναυσες, σχολεία, νοσοκομεία και χωριά κάηκαν, άνθρωποι δολοφονήθηκαν και εκφοβίστηκαν. Ορισμένες από τις ένοπλες ομάδες διευθύνονται και χρηματοδοτούνται από Καμερουνέζους της διασποράς.^{^[4]}

Δημοσίευμα της DW του 2019 σημειώνει ότι χιλιάδες άνθρωποι τράπηκαν σε φυγή από τα σπίτια τους σε πόλεις, όπως είναι η Bamenda, η Buea και η Kumba – στο επίκεντρο της σύγκρουσης. Κάποιοι προσπάθησαν να κρυφτούν στο δάσος για να διαφύγουν από την οργή τόσο των κυβερνητικών δυνάμεων όσο και των ένοπλων αυτονομιστών. Τα ταξιδιωτικά γραφεία στις πόλεις Bamenda και Buea ήταν γεμάτα και επικρατούς χάος, καθώς οι κάτοικοι προσπαθούν να ρυθμίσουν τη φυγή τους, κυρίως οδικώς. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι ναύλοι διπλασιάστηκαν ή τριπλασιάστηκαν.^{^[5]}

Συμπληρωματικά αναφέρεται ότι «η συμβολική και μονομερής διακήρυξη από τις αυτονομιστικές δυνάμεις ενός ανεξάρτητου κράτους με το όνομα Ambazonia την 1η Οκτωβρίου 2017 υπήρξε σημείο καμπής στην κρίση και οδήγησε στην άμεση ανάπτυξη του στρατού στις αγγλόφωνες περιοχές. Δεκάδες άνθρωποι σκοτώνονται στο περιθώριο αυτής της εκδήλωσης. Στα τέλη Νοεμβρίου 2017, ως απάντηση σε αυτές τις αυταρχικές μεθόδους, μέρος του κινήματος διαμαρτυρίας ριζοσπαστικοποιήθηκε. Η κατάσταση χειροτερεύει και εξελίσσεται προς ένοπλη σύγκρουση. Έκτοτε, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί σημαντικά. Από το 2018, σημειώνονται σχεδόν καθημερινές συγκρούσεις μεταξύ ένοπλων αυτονομιστικών ομάδων και κυβερνητικών δυνάμεων. Παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παρατηρούνται και από τις δύο πλευρές στις δύο αγγλόφωνες περιοχές».^{^[6]}

Σύμφωνα με έκθεση της 1^ης Μαρτίου του 2023 της R2P Monitor, «περισσότεροι από 6.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί ως αποτέλεσμα της κρίσης από το 2016. Οι δυνάμεις ασφαλείας διέπραξαν εξωδικαστικές δολοφονίες και εκτεταμένη σεξουαλική βία και βία λόγω φύλου, έκαψαν αγγλόφωνα χωριά και υπέβαλαν σε αυθαίρετη κράτηση, βασανιστήρια και κακομεταχείριση άτομα που θεωρούνταν ύποπτα ως αυτονομιστές. Οι ένοπλοι αυτονομιστές γίνονται επίσης ολοένα και πιο βίαιοι, σκοτώνοντας, απαγάγοντας και τρομοκρατώντας πληθυσμούς ενώ διεκδικούν σταθερά τον έλεγχο σε μεγάλα τμήματα των αγγλόφωνων περιοχών. Από τις αρχές του 2022 η κυβέρνηση αύξησε τις επιχειρήσεις της κατά των ένοπλων αυτονομιστικών προπύργιων. Οι αγγλόφωνοι αυτονομιστές απάντησαν εντείνοντας τις επιθέσεις εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων ασφαλείας, χρησιμοποιώντας περισσότερα φονικά όπλα και αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς IED. Οι αυτονομιστές έχουν απαγορεύσει την κυβερνητική εκπαίδευση και συχνά επιτίθενται, απειλούν και απαγάγουν μαθητές και καθηγητές, και επιπλέον καίνε, καταστρέφουν και λεηλατούν σχολεία. Αυτές οι επιθέσεις, καθώς και τα αυστηρά lockdown που επιβλήθηκαν από ένοπλους αυτονομιστές, έχουν στερήσει την εκπαίδευσή τους από τα παιδιά. Σύμφωνα με τον OCHA, μόνο το 46 τοις εκατό των σχολείων λειτουργούν και το 54 τοις εκατό των μαθητών πραγματοποίησαν εγγραφή για το ακαδημαϊκό έτος 2022-2023. Περισσότεροι από 2 εκατομμύρια άνθρωποι πλήττονται στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές και χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια. Η OCHA εκτιμά, όπως αναφέρει η ίδια ως άνω έκθεση, ότι τουλάχιστον 628.000 άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί εσωτερικά λόγω βίας στις δύο περιοχές, ενώ περισσότεροι από 87.000 έχουν καταφύγει στη Νιγηρία».^{^[7]}

Σε έκθεση του UN Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA), η οποία δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 2022 και καλύπτει τις εξελίξεις στην North West και South West περιοχή του Cameroon για τον Δεκέμβριο 2021, αναφέρονται τα εξής σχετικά με το ζήτημα της άσκησης αδιάκριτης βίας:

«Οι μάχες συνεχίζονται μεταξύ των κρατικών δυνάμεων ασφαλείας (SSF) και μη κρατικών ένοπλων ομάδων (NSAG). Ο πληθυσμός στα νοτιοδυτικά και βοριοδυτικά της χώρας συνεχίζει να υφίσταται τις επιπτώσεις των ένοπλων συγκρούσεων και της έλλειψης ασφάλειας, είτε πρόκειται για έκθεση σε διασταυρούμενα πυρά και απαγωγές είτε πρόκειται για εκρήξεις οφειλόμενες σε αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς (IEDs). Το Τμήμα Ασφάλειας και Προστασίας του ΟΗΕ (UNDSS) κατέγραψε 11 περιστατικά ασφάλειας με τη χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών το μήνα Δεκέμβριο- τέσσερα στην North-West και επτά στην South West. Ενώ τα περισσότερα περιστατικά είχαν ως στόχο τις SSF, τρία περιστατικά που καταγράφηκαν στην διοικητική περιοχή του Fako είχαν ως άμεσο στόχο άμαχο πληθυσμό. Στις 6 Δεκεμβρίου, φερόμενοι ως μαχητές μη κρατικών ένοπλων ομάδων πυροδότησαν έναν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό στην αγορά του Soppo. Ένας δεύτερος αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός ανακαλύφθηκε στην αγορά και απενεργοποιήθηκε από τις SSF. Στις 13 Δεκεμβρίου, καταγράφηκε έκρηξη αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού σε εμπορική έκθεση στην πλατεία Bongo στη συνοικία Clerks Quarter. Απροσδιόριστος αριθμός ατόμων τραυματίστηκε. Αυτές οι επιθέσεις και άλλες που έχουν καταγραφεί στην πόλη Buea τους τελευταίους μήνες με στόχο αμάχους έχουν ενσταλάξει το φόβο στους πολίτες».^{^[8]}

Σύμφωνα με την πρόσφατη αναφορά του Παρατηρητήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που δημοσιεύτκε στις 12 Ιανουαρίου 2023, η οποία καλύπτει τα γεγονότα του 2022, οι αυτονομιστές μαχητές συνέχισαν να σκοτώνουν, να βασανίζουν, να επιτίθενται και να απαγάγουν αμάχους. Συνέχισαν επίσης τις επιθέσεις κατά των μαθητών, των δασκάλων και της εκπαίδευσης, στερώντας από χιλιάδες μαθητές το δικαίωμα στην εκπαίδευση.[9]

Περαιτέρω ως προς τις χρησιμοποιούμενες τακτικές, μεθόδους, μέσα και όπλα πολέμου, το 2021 φαίνεται να έλαβε χώρα στρατιωτική αναδιοργάνωση εντός των αποσχιστικών ομάδων οι οποίες προκρίνουν την τακτική της φθοράς και στοχεύουν συγκεκριμένα το στρατό.^{^[10]} Πιο συγκεκριμένα αντί να χτυπούν τα αστικά κέντρα προς δημιουργία χάους προκρίνουν τη στοχοποίηση του στρατού.^{^[11]} Ένας ελαφρύς οπλισμός καθιστά δυσχερή την αναγνώριση των αυτονομιστών και έχει βοηθήσει στη στρατηγική αυτή, σύμφωνα με έκθεση του COI Unit του Βελγίου.^{^[12]} Κατά τη διάρκεια των επιθέσεών τους στο στρατό, οι αυτονομιστές χρησιμοποιούν αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, καθώς και περισσότερο προηγμένα όπλα όπως εκτοξευτές αντιαρματικών.^{^[13]}

Αναφορικά με τον El-Hadji Bako Lawah, τον οποίο ο αιτητής αναφέρει ως «παππού» του, εντοπίζω τα εξής.

Μια εφημερίδα του Καμερούν αναφέρει σε άρθρο αναφέρει «Ο El Hadj Bako Lawan, Εθνικός Πρόεδρος του Ενωμένου Δημοκρατικού Κόμματος, μιλά για ενημερώσεις στο κόμμα του»[14]. Μια άλλη εφημερίδα, το Cameroon Tribute αναφέρει ότι ο Πρόεδρος του Κόμματος, «El Hadj Lawan Bako κάνει έκκληση στους μαχητές στους θάμνους να ρίξουν όπλα, να ενταχθούν στην ομάδα εκστρατείας του UDP για να επικρατήσει η αλήθεια μετά τις διπλές εκλογές της 9ης Φεβρουαρίου 2020.» [15]. «Ο El Hadj Lawan Bako είναι ο εκπρόσωπος της Προεδρικής πλειοψηφίας από τον Οκτώβριο του 1992 και φαίνεται σαν ένας τέλειος διευθυντής που εκπαιδεύτηκε στη δημόσια διοίκηση στη Νιγηρία»[16].

Εκ των ως άνω προκύπτει ότι αναμφισβήτητα τα όσα αναφέρει ο αιτητής για τη δράση των Ambazonians, τις βίαιες συγκρούσεις με τον στρατό, την καταστροφή χωριών και τις μεγάλες παράπλευρες απώλειες άμαχου πληθυσμού στο βορειοδυτικό Καμερούν, τις πιέσεις για αναγκαστική στρατολόγηση νεαρών αλλά και την ύπαρξη του προσώπου που αυτός ονομάζει «παππού» του, συνάδουν με τις διαθέσιμες πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής.

Όμως η έλλειψη εσωτερικής συνοχής των ισχυρισμών του αιτητή, ως ανωτέρω εξηγώ, είναι τέτοια που, στα πλαίσια συνολικής αξιολόγησης και αποτίμησης των στοιχείων που απαρτίζουν την υπόθεση, δεν μπορεί παρά να αποβεί μοιραία για τη γενική αξιοπιστία του αφηγήματος του. Σημειώνεται ότι η συμφωνία όσων αναφέρει ο αιτητής με διαθέσιμες πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής δεν αρκεί από μόνη της για την αποδοχή του αφηγήματος του, τη στιγμή που τούτο στερείται σε καίρια σημεία αυτού εσωτερικής συνοχής, ενόψει και της συνολικής θεώρησης και αποτίμησης των δεικτών αξιοπιστίας, ως και στο ανωτέρω απόσπασμα από το εγχειρίδιο του EASO αναφέρεται.

Αν η αξιολόγηση γινόταν στη βάση μόνο της εξωτερικής συνοχής, θα οδηγούσε σε αποδοχή ισχυρισμών για τούτο και μόνο τον λόγο, οι οποίοι στερούνται εσωτερικής συνοχής και θα οδηγούσε σε ανεπιφύλακτη αποδοχή, ενάντια, πολλές φορές, σε κάθε εύλογη κριτική θεώρηση των λεγομένων του. Ως στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», 2018, σελ.97, αναφέρεται, «[…] είναι αναγκαία η επαγρύπνηση για καταστάσεις στις οποίες ορισμένοι αιτούντες μπορεί να προσαρμόσουν τους ισχυρισμούς τους ώστε να είναι συνεπείς με συναφείς ΠΧΚ, οι οποίες κατά την άποψή τους θα στηρίξουν την αίτησή τους.» Στη δε σελ.131 του ιδίου εγχειριδίου τονίζεται σχετικώς ότι «[η] γενικευμένη προσβασιμότητα πολλών πηγών ΠΧΚ, μέσω του διαδικτύου ή άλλων μέσων ενημέρωσης, συνεπάγεται την ανάγκη οι δικαστικοί λειτουργοί να έχουν υπόψη τους την πιθανότητα ορισμένες αιτήσεις διεθνούς προστασίας να έχουν καταρτιστεί κατά τρόπο ώστε να είναι συνεπείς με τις συναφείς ΠΧΚ.»

Εν προκειμένω λοιπόν οι σημαντικές ελλείψεις εσωτερικής συνοχής των ισχυρισμών του δημιουργούν σημαντικά και μοιραία ρήγματα στη συνολική αξιοπιστία του αιτητή και δεν αφήνουν περιθώριο αποδοχής τους. Στην απουσία δε περαιτέρω μαρτυρίας που θα συμπλήρωνε τις ελλείψεις και ασάφειες, ως ανωτέρω λεπτομερώς καταγράφονται, είναι η κατάληξη μου ότι τα κενά παραμένουν και γι’ αυτό η κατάληξη των καθ’ ων η αίτηση επί της αξιοπιστίας του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού και κατ’ επέκταση του 3^ου ισχυρισμού παραμένει ακλόνητη, δεδομένου του ότι το όλο αφήγημα παρουσιάζει κενά, ελλείψεις και αοριστίες, οι οποίες πλήττουν αναπόφευκτα την συνολική συνοχή και αξιοπιστία του αιτητή.

Ενόψει των ως άνω απομένει μια αποτίμηση της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή (Mbingo/Bamenda).

Έκθεση του OCHA (United Nations Office for the Coordination of Humanitarian Affairs) η οποία καλύπτει τον μήνα Ιανουάριο του 2023 και ανανεώθηκε στις 15/03/23 αναφέρει ότι η κατάσταση και στη βορειοδυτική και στη νοτιοδυτική περιφέρεια παραμένει τεταμένη, με συνεχιζόμενη βία και στοχευμένες επιθέσεις. Οι ένοπλες συγκρούσεις και η αυξημένη χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών (IED, Improvised Explosive Devices) συνέχισαν να οδηγούν στο θάνατο, τραυματισμό και εκτοπισμό αμάχων. Περισσότεροι από 15.130 άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τους τόπους καταγωγής τους λόγω της βίας και στοχευμένων επιθέσεων. Οι περισσότεροι από τους εκτοπισμένους παραμένουν σε εκκρεμή κατάσταση, με την πλειονότητα των εκτοπισμένων να επιστρέφουν στον τόπο καταγωγής τους μόλις το επιτρέψει η κατάσταση ασφαλείας.^{^[17]}

Ως προς τα πιο πρόσφατα περιστατικά ασφαλείας, έκθεση της BAMF παραπέμπει σε δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, τα οποία ανέφεραν ότι άγνωστοι ένοπλοι άνοιξαν πυρ εναντίον πολιτών σε πολυσύχναστη διασταύρωση στην περιοχή Nacho της πόλης Bamenda, αργά το βράδυ στις 16.07.23. Δέκα άνθρωποι σκοτώθηκαν και δύο άνθρωποι τραυματίστηκαν. Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι ένοπλοι κατηγόρησαν τα θύματα για συνεργασία με την κυβέρνηση της Αμερικής ή για μη συμμόρφωση με τις εντολές των αυτονομιστών. Μέχρι στιγμής, κανείς δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την επίθεση. Στις 20.07.23, περίπου 500 άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους στην Bamenda απαιτώντας τον τερματισμό της βίας στις αγγλόφωνες περιοχές.^{^[18]} Σημειώνεται σε έκθεση ημ.01/09/23 ότι οι αυτονομιστικές ομάδες χρησιμοποιούν επίσης όλο και περισσότερο τις απαγωγές ως τακτική. Κατά τη διάρκεια του Μαΐου, ένοπλοι αυτονομιστές φέρεται να απήγαγαν περίπου 50 γυναίκες στη βορειοδυτική περιοχή οι οποίες διαμαρτυρήθηκαν για την αύξηση βίας και τους παράνομους φόρους που επιβλήθηκαν από τους αυτονομιστές. Αναφέρεται ότι μερικές από τις γυναίκες βασανίστηκαν με όπλα και ματσέτες.^{^[19]} Περαιτέρω, στις 7 Μαΐου, ο δημοσιογράφος Anye Nde Nsoh, δολοφονήθηκε στην Bamenda από φερόμενους ως ένοπλους αυτονομιστές, σύμφωνα με το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.^{^[20]}

Έκθεση του Νορβηγικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες αναφέρει τον Ιούλιο του 2022 σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας για τους έφηβους νέους και τους άνδρες στη περιοχή ότι αυτή επηρεάζει κορίτσια, αγόρια, γυναίκες και άνδρες με διαφορετικούς τρόπους, καθώς ο καθένας είναι ευάλωτος σε συγκεκριμένους κινδύνους. Αναγνωρίζεται ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια αντιμετωπίζουν αυξανόμενες απειλές βίας από την έναρξη της κρίσης, αλλά είναι σημαντικό να αναγνωριστεί ότι τα έφηβα αγόρια και οι άνδρες αντιμετωπίζουν επίσης κινδύνους και απειλές που τους καθιστούν ευάλωτους. Τα αγόρια και οι άνδρες της περιοχής εκτίθενται σε διάφορες μορφές διακρίσεων, παρενόχλησης και βίας από ένοπλους. Από την έναρξη των εχθροπραξιών, οι αντιμαχόμενες πλευρές υποθέτουν συχνά για τους άρρενες ότι ανήκουν στην αντίθετη πλευρά. Αυτή η καχυποψία είναι συχνή σε περιοχές όπου η ένοπλη διαμάχη είναι ισχυρότερη και αφορά κυρίως έφηβους και νεαρούς άνδρες. Αυτή η αντίληψη, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι άνδρες κατέχουν τα υλικά αγαθά και τα χρήματα, τους εκθέτει σε απειλές, συμπεριλαμβανομένου του λεκτικού εκφοβισμού, της δωροδοκίας, του εκβιασμού, της σωματικής επίθεσης, της αυθαίρετης σύλληψης και της κράτησης, ειδικά κατά τη διάρκεια ένοπλων συγκρούσεων σε αγροτικές και αστικές περιοχές.^{^[21]}

Η ίδια ως άνω έκθεση συνεχίζει σημειώνοντας ότι η αποδιδόμενη σχέση αγοριών και ανδρών με κάποιο από τα αντιμαχόμενα μέρη ή η συμμετοχή τους σε αυτά επηρεάζει την κινητικότητά τους και την πρόσβασή τους σε υπηρεσίες. Συχνά λόγω φόβου να μην τους κατατάξουν σε συγκεκριμένη οργάνωση, αποφεύγουν να νοσηλευτούν σε νοσοκομείο έπειτα από βίαιο περιστατικό. Ως αποτέλεσμα, οι τραυματίες συχνά καταφεύγουν σε άτυπη ή μη-επαγγελματική φροντίδα. Αυτή η πίεση, ιδιαίτερα σημαντική στις αγροτικές περιοχές, απευθύνεται κυρίως σε άνδρες. Η άρνηση συμμετοχής στην ένοπλη διαμάχη ενέχει τον κίνδυνο να θεωρηθεί ένας άνδρας ως κατάσκοπος και δεν έχει εν τέλει άλλη επιλογή από το να ενταχθεί, να κρυφτεί ή να φύγει από την κοινότητα.^{^[22]}

Ως προς την επισιτιστική ανασφάλεια και την πρόσβαση στην πόλη Bamenda, έκθεση του World Food Programme που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2023 αναφέρει ότι το αεροδρόμιο της Bamenda έκλεισε για λόγους ασφαλείας. Τα εμπόδια που τίθενται στην πρόσβαση στην χώρα έχουν επιδεινώσει την κατάσταση της επισιτιστικής ανασφάλειας στη χώρα, επηρεάζοντας περαιτέρω ζητήματα προστασίας που ήταν ήδη κοινά στη χώρα.^{^[23]}

Ως προς τον αριθμό των εσωτερικά εκτοπισμένων προσώπων, σύμφωνα με εκτιμήσεις της UNOCHA (United Nations Office for the Coordination of Humanitarian Affairs), τουλάχιστον 598.000 πρόσωπα έχουν εκτοπιστεί εσωτερικά εξαιτίας της βίας στις αγγλόφωνες περιοχές, ενώ 79.600 έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, διαφεύγοντας στη Νιγηρία.^{^[24]} Σύμφωνα με την πλέον πρόσφατη αναφορά του Γραφείου Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ (UN OCHA), η πρόσβαση των ανθρωπιστικών φορέων στη Βορειοδυτική και Νοτιοδυτική περιφέρεια αποτελεί πρόκληση και παρέμεινε ασταθής, αλλά κατέστη δυνατή.^{^[25]}

Ως προς τα περιστατικά ασφαλείας γενικότερα στη Βορειοδυτική επαρχία καταγράφηκαν από τη βάση δεδομένων ACLED, για την περίοδο μεταξύ 12/04/23 και 12/04/24, 1030 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων προέκυψαν 630 απώλειες ανθρώπινων ζωών. Πιο αναλυτικά, 421 εξ αυτών καταγράφηκαν ως μάχες (με 372 θανάτους), 17 ως ταραχές (με 5 θανάτους), 30 ως απομακρυσμένη ή εξ’ αποστάσεως ασκούμενη βία (με 21 θανάτους) και 562 ως περιστατικά βίας κατά αμάχων (με 232 θανάτους).^{^[26]} Σύμφωνα με εκτίμηση για το 2015 ο πληθυσμός της Βορειοδυτικής περιοχής ανήλθε περί το 1 ½ εκατομμύριο κατοίκους.^{^[27]} Ο πληθυσμός της Bamenda για το 2023 υπολογίζεται περί τις 600.000 κατοίκους.^{^[28]}

Στη βάση των ως άνω είναι κατάληξη μου ότι καταδεικνύεται εδώ εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή στην Bamenda κίνδυνο σοβαρής βλάβης, με την έννοια που σ’ αυτήν αποδίδεται από το αρ.19 (2) (γ) του Νόμου, καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε, είναι τέτοιας έντασης – λαμβανομένης υπόψη και της φύσεως των περιστατικών ασφαλείας, τα οποία συχνά καταλήγουν σε απώλειες αμάχων, πολλές φορές στα πλαίσια τυφλών μαζικών επιθέσεων εκατέρωθεν - ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή. Τούτο λαμβανομένων υπόψη και των περιστάσεων του αιτητή σε σύγκρισή με τον γενικό πληθυσμό της περιοχής, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» [29] (βλ. και απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19 CF and DN), ήτοι το γεγονός της μη ύπαρξης στοιχειώδους έστω υποστηρικτικού δικτύου, το οποίο θα απάμβλυνε την έκθεση του στον κίνδυνο και θα του επέτρεπε, κατ’ ελάχιστο, άμεση πρόσβαση σε στέγαση,.

Δεδομένων των ως άνω, προχωρώ με την εξέταση του κατά πόσο υπάρχει η δυνατότητα εσωτερική μετεγκατάστασης σε άλλο τμήμα της χώρας καταγωγής του, στο οποίο δεν θα διατρέχει τους ως άνω κινδύνους.

Με βάση τα διαλαμβανόμενα στο αρ.12Γ του Νόμου [βλ. και αρ.8 (1) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ] η δυνατότητα εσωτερικής μετεγκατάστασης αποκλείει την παροχή διεθνούς προστασίας. Προκειμένου να στοιχειοθετήθει η δυνατότητα θα πρέπει να τεκμηριωθούν τα εξής στη βάση των διαθέσιμων πληροφοριών για τη χώρα καταγωγής:

«[…] σε τμήμα της χώρας ιθαγένειάς του-

(i) δεν υπάρχει βάσιμος φόβος ότι θα υποστεί δίωξη ή ότι διατρέχει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, ή

(ii) έχει πρόσβαση σε προστασία κατά της δίωξης ή της σοβαρής βλάβης, όπως η εν λόγω προστασία ορίζεται στο άρθρο 3Β,

και ο αιτητής μπορεί νόμιμα και με ασφάλεια να ταξιδέψει και να γίνει δεκτός σε εκείνο το τμήμα της χώρας και μπορεί εύλογα να αναμένεται να εγκατασταθεί εκεί.»

(Αρ.12Γ (1) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 (6(I)/2000))

Στο εγχειρίδιο του EASO Προϋποθέσεις χορήγησης διεθνούς προστασίας (οδηγία 2011/95/ΕΕ), Δικαστική Ανάλυση, σελ.83 αναφέρονται τα εξής:

«Το άρθρο 8 παράγραφος 1 στοιχείο α) απαιτεί να μην υπάρχει για τον αιτούντα βάσιμος φόβος ότι θα υποστεί δίωξη ή ότι θα διατρέχει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στο τμήμα της χώρας στο οποίο προτείνεται να παρασχεθεί εγχώρια προστασία. Η αρχική ή οποιαδήποτε νέα μορφή δίωξης ή σοβαρής βλάβης σε τμήματης χώρας εμποδίζει την εφαρμογή της έννοιας της εγχώριας προστασίας [εκτός εάν υπάρχει πρόσβαση σε προστασία βάσει του άρθρου 8 παράγραφος 1 στοιχείο β)]. Η ερμηνεία αυτή μπορεί να υποστηριχθεί περαιτέρω, τηρουμένων των αναλογιών, από τις διαπιστώσεις του ΔΕΕ στην υπόθεση Abdulla, η οποία αφορούσε την ερμηνεία του άρθρου 11 παράγραφος 1 στοιχείο ε) της ΟΕΑΑ [επίσης άρθρο 11 παράγραφος 1 στοιχείο ε) της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση)] σχετικά με την παύση. Το ΔΕΕ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όχι μόνο δεν πρέπει να υφίστανται πλέον οι αρχικές περιστάσεις που δικαιολογούσαν τον φόβο του ενδιαφερομένου ότι θα υποστεί δίωξη, αλλά «δεν [πρέπει να] υφίστανται άλλοι λόγοι που να του προκαλούν φόβο ότι θα “υποστεί δίωξη”».»

Στην σελ.88 του ίδιου εγχειριδίου αναφέρονται τα εξής:

«Βάσει της νομολογίας του Ηνωμένου Βασιλείου ⁽⁴⁷⁵⁾, ο όρος «λογικά» σημαίνει ότι δεν πρέπει να είναι αδικαιολόγητα δύσκολο να αναμένεται ότι ο αιτών θα μετεγκατασταθεί. Η House of Lords (Βουλή των Λόρδων) του Ηνωμένου Βασιλείου εξέτασε διάφορα κριτήρια «λογικής προσδοκίας». Στην υπόθεση Januzi, ο λόρδος Bingham περιέγραψε την προσέγγιση ως εξής:

Ας υποθέσουμε ότι ένα πρόσωπο υφίσταται στη χώρα ιθαγένειάς του δίωξη για λόγους που προβλέπονται στη Σύμβαση. Η χώρα είναι φτωχή. Το επίπεδο κοινωνικής προστασίας είναι χαμηλό. Το επίπεδο στερήσεων και ελλείψεων είναι υψηλό. Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ελάχιστος. […]

Θα μπορούσε, χωρίς φόβο δίωξης, να ζήσει αλλού στη χώρα ιθαγένειάς του, αλλά θα υφίστατο εκεί όλα τα μειονεκτήματα της ζωής σε μια φτωχή και καθυστερημένη χώρα. Θα ήταν παράξενο εάν το τυχαίο γεγονός της δίωξης του παρείχε τη δυνατότητα να διαφύγει όχι μόνο από τη συγκεκριμένη δίωξη, αλλά και από τις στερήσεις που γνωρίζει η χώρα καταγωγής του. Φυσικά, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά εάν η έλλειψη σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δημιουργούσε απειλές για τη ζωή του ή τον εξέθετε σε κίνδυνο απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ⁽⁴⁷⁶⁾.»

Ο αιτητής εδώ, υγιής ενήλικας, με πανεπιστημιακή μόρφωση και χωρίς παρελθόν δίωξης από τις αρχές θα μπορούσε να διαμείνει σε μέρος έξω από το βορειοδυτικό Καμερούν.

Η Yaounde είναι η πρωτεύουσα του Καμερούν καθώς και η οικονομική πρωτεύουσα της χώρας με πληθυσμό περί των 3 εκατομμυρίων κατοίκων [30]. Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου (UK Home Office), σε έκθεση Δεκέμβριου 2020, αναφέρεται ότι η κατάσταση εκεί χαρακτηρίζεται ως σχετικά ασφαλής:

«Areas outside of the conflict zones in the NWSW regions and northern Cameroon are stable and offer relative security. A person returning to these areas, including the main cities of Douala and Yaoundé, will not face a real risk of being subject to a threat to their life or person and a breach of Article 15(c) QD (see Situation of Anglophones outside of the SW and NW regions). » [31]

Σε άρθρο του The Africa Report ημ.20/04/20 αναφορικά με την κατάσταση των εσωτερικά εκτοπισμένων από τις ΒΔ και ΝΔ περιοχές, αναφέρεται ότι παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, τα άτομα με τα οποία μίλησε το δίκτυο, ανέφεραν ότι σε αντίθεση με τις ΒΔ και ΝΔ περιοχές, στην Yaounde δεν φοβούνται για τη ζωή τους, αλλά αντιμετωπίζουν σοβαρές οικονομικές και βιοποριστικές δυσκολίες, ιδίως οι Αγγλόφωνοι εσωτερικά εκτοπισμένοι. [32] Συμφωνά με το ACLED, κατά το 2020 στην περιοχή Littoral σημειωθήκαν 62 περιστατικά όπου σκοτώθηκαν 7 άτομα. Μεταξύ των επηρεαζόμενων περιοχών ήταν και η Yaounde.[33]

Δεν παραβλέπω ότι, εξαιτίας του μεγάλου ρυθμού μετεγκατάστασης πληθυσμού στην Yaounde, οι συνθήκες διαβίωσης, ειδικώς επιστρεφόντων οι οποίοι δεν έχουν δεσμούς, κοινωνικούς ή οικογενειακούς με την πόλη, χειροτερεύουν, όμως, με βάση αναφορά της Παγκόσμιας Τράπεζας, φαίνεται ότι μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχουν οι ελάχιστες συνθήκες οι οποίες επιτρέπουν σε άτομα τα οποία εγκαθίστανται στην πόλη να εξεύρουν πόρους διαβίωσης. Σχετικώς, στο σχετικά πρόσφατο Query του EASO με τίτλο Internally displaced persons (IDPs) and returnees in Douala and Yaoundé, ημ.24/08/21, αναφέρονται τα κάτωθι (σελ.3-4):

«The significant displacement of Anglophone populations has strained host communities and service delivery capacities in the neighbouring Littoral and West regions, and in the main urban centres of Douala and Yaoundé.¹⁴

[…]

In its January 2021 report, the World Bank outlined that ‘the capital, Yaoundé, offered a wider range of economic activities, but IDPs have still struggled due to a lack of financial capital and equipment. The lack of identification documents further exacerbates IDPs’ vulnerability, increasing the risk of exploitation and preventing them from accessing education and government assistance’.¹⁸»

Σύμφωνα με τον International Organization for Migration (ΙΟΜ), έχουν ήδη καταγραφεί πέραν των 233 επιτυχημένων εθελοντικών επιστροφών από άτομα τα οποία έλαβαν και βοήθεια επανένταξης κατά το 1^ον εξάμηνο 2021.[34]

Η πρωτεύουσα Yaoundé είναι αεροπορικώς προσβάσιμη ^{^[35]}. Μέσω του προγράμματος υποβοηθούμενης εθελοντικής επιστροφής και επανένταξης (AVRR), το IOM έχει υποστηρίξει το Καμερούν στην υποδοχή περισσότερων από 400 μεταναστών. Πηγές κάνουν λόγο για πρωτοβουλίες του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (IOM) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς την προσφορά φαρμακευτικής περίθαλψης καθώς και ψυχολογικής υποστήριξης με σκοπό την ενσωμάτωση των επιστραφέντων.^{^[36]}

Σχετικά με το εύλογο της μετεγκατάστασης ενδιαφέρουσα καθοδήγηση παρέχει και η απόφαση του Εφετείου του Ην. Βασιλείου, το οποίο, στην υπόθεση AS (Afghanistan) v SSHD [2019] EWCA Civ 873 [37], ημ.24/05/19, παραθέτοντας τις κατευθυντήριες οδηγίες της UNHCR, οι οποίες υιοθετήθηκαν και από τον λόρδο Bingham στην υπόθεση Januzi [38], επισημαίνει ότι επί δυνατότητας εσωτερικής μετεγκατάστασης στα πλαίσια υποθέσεων ασύλου θα πρέπει να εξετάζεται αν ο αιτητής, σε περίπτωση επιστροφής του, θα διάγει μία σχετικά φυσιολογική ζωή χωρίς υπέρμετρες δυσκολίες. Η εσωτερική μετεγκατάσταση εξακολουθεί να είναι εύλογη ακόμη κι αν οι συνθήκες είναι χειρότερες σε σχέση με την χώρα ασύλου.

Στην ανωτέρω απόφαση, παρ.47, αναφέρεται, σε ελεύθερη μετάφραση, ότι «Όσο σκληρό και αν ακούγεται, και παρ’ όλη την συμπάθεια που ένας αναπόφευκτα νιώθει προς αυτούς που υπέφεραν ως οι εφεσείοντες (και οι δεκάδες χιλιάδες όμοιοι τους), η Σύμβαση για τους Πρόσφυγες, όπως επιχείρησα να εξηγήσω, έχει πραγματικά σκοπό να προστατεύσει μόνο αυτούς που απειλούνται με συγκεκριμένες μορφές δίωξης. Δεν είναι γενικό ανθρωπιστικό μέτρο. […] Με δεδομένο ότι μπορούν να επιστρέψουν με ασφάλεια στη χώρα τους, μόνο απόδειξη ότι οι ζωές τους μετά την επιστροφή τους θα ήταν πολύ απλά ανυπόφορες, συγκρινόμενες ακόμα και στα προβλήματα και τις στερήσεις τόσων άλλων συμπατριωτών τους, θα μπορούσε να τους καταστήσει δικαιούχους προσφυγικού καθεστώτος.».

Στην παρούσα οι καθημερινές συνθήκες διαβίωσης σε περίπτωση μετεγκατάστασης του αιτητή στην πόλη Yaounde δεν θεωρώ ότι θα είναι κάτω από το εύλογα αποδεκτό επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, παρά τις όποιες οικονομικές ή άλλες δυσκολίες που θα κληθεί ενδεχομένως να αντιμετωπίσει κατά την ένταξη του στην τοπική κοινωνία, δεδομένου και του ότι ο αιτητής διέμενε εκεί στο παρελθόν (ερ.32), έστω περιστασιακά. Στα ως άνω θα πρέπει να συνυπολογιστεί ότι ο αιτητής είναι νεαρός, πτυχιούχος πανεπιστημίου, μιλά γαλλικά, υγιής και χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας.

Εκ των ως άνω καταλήγω ότι οι όποιες δυσκολίες αντιμετωπίσει δεν είναι τέτοιες, παρά τη μη ύπαρξη υποστηρικτικού δικτύου στην περιοχή, που θα καθιστούσαν την ζωή του ανυπόφορη και θα τον εξέθεταν σε κινδύνους που υπερβαίνουν τον μέσο κίνδυνο που αντιμετωπίζει ο τοπικός πληθυσμός στην καθημερινότητα του εξαιτίας των κακών οικονομικών και άλλων συνθηκών, ως ανωτέρω καταγράφονται. Ως και στην αιτιολογική σκέψη 35 της Οδ.2011/95/ΕΕ αναφέρεται, «[οι] κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη.»

Για τους λόγους που πιο πάνω αναφέρονται η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται.

Δεδομένων των πλημμελειών που εντοπίστηκαν αναφορικά με την εξέταση της επίδικης αιτήσεως και της κατάληξης των καθ’ ων η αίτηση, ήτοι του ότι δεν έγινε αποδεκτός ο κίνδυνος στα πλαίσια του αρ.19 (2) (γ) του Νόμου και συνεπώς δεν εξετάστηκε η δυνατότητα εσωτερικής μετεγκατάστασης του αιτητή, παρότι – τελικώς – το αποτέλεσμα παραμένει ότι ο αιτητής δεν είναι άτομο που χρήζει διεθνούς προστασίας, θεωρώ δίκαιο υπό τις περιστάσεις να μην επιδικαστούν έξοδα.

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.

[1] UK Home Office, March 2020, available at: UK Home Office: "Country Policy and Information Note Cameroon: Anglophones, Document #2027427-ecoinet para. 8.1.5 https://www.ecoi.net/en/document/2027427.html [Accessed 25/10/2021]

[2] United Nations Security Council, The situation in Central Africa and the activities of the United Nations Regional Office for Central Africa, 29 November 2019, Available at: https://www.ecoi.net/en/file/local/2020948/S_2019_913_E.pdf p.5 [Accessed 25/10/2021]

[3] Human Rights Watch, These killings can be stopped, 2018. https://www.justice.gov/eoir/page/file/1082791/download p. 3, 21-22 [accessed 25.10.2021)

[4] Deutsche Welle, Who are Cameroon's self-named Ambazonia secessionists?, 30.09.2019, https://www.dw.com/en/who-are-cameroons-self-named-ambazonia-secessionists/a-50639426 (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 22/04/2024).

[5] DW, ‘A new surge of people fleeing Cameroon's Anglophone regions’, 27 August 2019, A new surge of people fleeing Cameroon's Anglophone regions – DW – 08/27/2019 (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 22/04/2024).

[6] Belgium - Cedoca (CGVS/CGRA), COI Focus Cameroun. Crise anglophone - situation sécuritaire, 19/11/2021, p. 8, https://coi.euaa.europa.eu/administration/belgium/PLib/COI_Focus_Cameroun_Crise_anglophone_situation_s%C3%A9curitaire_%2020211119.pdf (ημ. πρόσβασης 22/04/2024).

[7] Global Centre for the Responsibility to Protect (Author), published by ReliefWeb: R2P Monitor, Issue 64, 1 March 2023, 2 March 2023, σελ. 4, https://reliefweb.int/attachments/4df72bc8-c5c2-4e1b-a2db-95e32a179862/R2P-Monitor-March-2023.pdf (ημ. 22/04/2024).

[8] OCHA, Cameroon Situation Report, 3 February 2022, διαθέσιμο στη διεύθυνση: https://reliefweb.int/report/cameroon/cameroon-situation-report-3-february-2022 (ημ. πρόσβασης 22/04/2024)

[9] HRW – Human Rights Watch: World Report 2023 - Cameroon, 12 January 2023 https://www.ecoi.net/en/document/2085399.html (ημ. πρόσβασης 22/04/2024).

[10] rfi, ‘Cameroun: la nouvelle stratégie des séparatistes’ (23/9/2021) διαθέσιμο σε https://www.rfi.fr/fr/afrique/20210923-cameroun-la-nouvelle-strat%C3%A9gie-des-s%C3%A9paratistes (ημ. πρόσβασης 22/04/2024).

[11] rfi, ‘Cameroun: la nouvelle stratégie des séparatistes’ (23/9/2021) διαθέσιμο σε https://www.rfi.fr/fr/afrique/20210923-cameroun-la-nouvelle-strat%C3%A9gie-des-s%C3%A9paratistes (22/04/2024)

[13] Rulac, ‘Non-international Armed Conflicts in Cameroon’ (last updated 12/1/2023), διαθέσιμο σε https://www.rulac.org/browse/conflicts/non-international-armed-conflict-in-cameroon#collapse2accord (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 22/04/2024)

[17] ΟCHA, Cameroon: North-West and South-West, January 2023 , SITREP_NWSW_January 2023_Final.pdf (ημ. πρόσβασης 22/04/2024).

[18] BAMF – Federal Office for Migration and Refugees (Germany) (Author): Briefing Notes (KW30/2023), 24 July 2023
https://www.bamf.de/SharedDocs/Anlagen/EN/Behoerde/Informationszentrum/BriefingNotes/2023/briefingnotes-kw30-2023.pdf?__blob=publicationFile&v=3 (ημ. πρόσβασης 22/04/2024)

[19] GSR2P - Global Centre for the Responsibility to Protect (Author), published by ReliefWeb: R2P Monitor, Issue 66, 1 September 2023, 1 September 2023
https://reliefweb.int/attachments/9f79cf94-f481-4a5e-8ff4-8095ad1a0e84/GCR2P_Monitor_Sept2023_Final.pdf (ημ. πρόσβασης 22/04/2024)

[20] UN Security Council (Author): The situation in Central Africa and the activities of the United Nations Regional Office for Central Africa; Report of the Secretary-General [S/2023/389], 31 May 2023
https://www.ecoi.net/en/file/local/2093063/N2313778.pdf (ημ. πρόσβασης 22/04/2024)

[21] GenCap (Author), published by NRC – Norwegian Refugee Council: A more generous embrace: Why addressing the needs of adolescent boys and men is essential to an effective humanitarian response in Cameroon’s North West and South West, July 2022
https://www.nrc.no/globalassets/_reports/a-more-generous-embrace/a-more-generous-embrace.pdf σελ. 11 (ημ. πρόσβασης 22/04/2024)

[23] WFP – World Food Programme (Author), published by ReliefWeb: WFP Cameroon: Annual Country Report 2022 - Country Strategic Plan (2018-2022), 31 March 2023
https://reliefweb.int/attachments/e9d2b9b5-7719-4866-8f5b-7ef410af3494/WFP-0000147939.pdf σελ. 25 (ημ. πρόσβασης 22/04/2024)

[24] R2P Monitor, διαθέσιμο σε https://www.ecoi.net/en/document/2083197.html (ημ. πρόσβασης 22/04/2024)

[25] Βλ. εξάλλου και UN OCHA, 'Cameroon Situation Report' (14/2/2023), διαθέσιμο σε https://reports.unocha.org/en/country/cameroon/ (ημ. πρόσβασης 22/04/2024)

[26] ACLED Dashboard, Παράμετροι: 12/04/2023-12/04/2024, Middle Africa, Cameroon, Nord-Ouest, διαθέσιμο σε https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 22/04/2024)

[27] South-West - Cameroon | Data and Statistics - knoema.com (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 22/04/2024)

[28] World Population Review, available at: https://worldpopulationreview.com/world-cities/bamenda-population (ημ. πρόσβασης 22/04/2024)

[29] Εγχειρίδιο EASO, Άρθρο 15 στοιχείο γ) της οδηγίας για τις ελάχιστες απαιτήσεις ασύλου (2011/95/ΕΕ) Δικαστική ανάλυση, σελ.26-28, διαθέσιμο εδώ: https://euaa.europa.eu/sites/default/files/publications/Article-15c-QD_a-judicial-analysis-EL.pdf

[30] CIA World Factbook, ‘Cameroon’ (section People and society), updated June 14, 2021, Available: https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/cm.html

[31] UK Home Office, ‘Country Police and Information Note, Cameroon: North-West/South-West crisis’, December 2020, Par. 2.4.30, p. 13, Available: https://www.ecoi.net/en/file/local/2042244/Cameroon_-_North-West_South-West_crisis_-_CPIN_-_v2.0_.pdf

[32] The Africa Report, ‘Fleeing violence in Anglophone Cameroon, life in Douala is a different hardship’, 20 April 2020, Available: https://www.theafricareport.com/26446/fleeing-violence-in-anglophone-cameroon-life-in-douala-is-a-different-hardship/

[33] ACCORD, ‘Cameroon, Year 2020: Update on incidents according to the Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED)’, 23 March 2021 (Available: https://www.ecoi.net/en/file/local/2050720/2020yCameroon_en.pdf

[36] EASO, COI Query Cameroon Internally Displaced Persons and Returnees in Douala and Yaoundé, p. 2-3, available at: https://coi.easo.europa.eu/administration/easo/PLib/2021_08_Q27_EASO_COI_Query_Response_CAMEROON_IDPs.pdf , 20/10/2022

[37] AS (Afghanistan) v SSHD [2019] EWCA Civ 873, 24 May 2019, available at: https://www.asylumlawdatabase.eu/en/content/afghanistan-v-secretary-state-home-department-2019#content (accessed on 4 May 2021)