ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
14 Μαΐου 2024
[Β.ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ ΚΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ, ΔΔΔΔΠ.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
1) N. G. 2) M.M.V. 3) A.G. και 4) A.G.
Αιτητές
-και-
Κυπριακής Δημοκρατίας Υπηρεσία Ασύλου
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ε. Μαχταβή (κα) για Έλενα Αργυροπούλου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε, δικηγόρος για τον Αιτητή
Α. Αναστασιάδη (κα), Δικηγόρος για τους Καθ' ων η αίτηση.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Με την παρούσα προσφυγή οι Αιτητές βάλλουν κατά της από 25/9/23 απόφασης των Καθ' ων η Αίτηση, της οποίας έλαβαν γνώση με την από 10/10/2023 απορριπτική επιστολή, η οποία τους κοινοποιήθηκε αυθημερόν και με την οποία τους πληροφορούν ότι το αίτημα τους για διεθνή προστασία απορρίπτεται καθότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Σύμφωνα με τα στοιχεία του φακέλου, η υπόθεση αφορά οικογένεια υπηκόων της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν (εφεξής Ιράν), η οποία αποτελείται από τον πρωτεύοντα Αιτητή (εφεξής Αιτητής 1 ), τη σύζυγό του (εφεξής Αιτήτρια 2) και δύο ανήλικα τέκνα (εφεξής τέκνο 1 και τέκνο 2). Εγκατέλειψαν τη χώρα καταγωγής τους και αφού εισήλθαν παρατύπως στη Δημοκρατία, υπέβαλλαν αίτημα χορήγησης Διεθνούς Προστασίας, ο μεν Αιτητής στις 10/7/2023, η δε Αιτήτρια και τα ανήλικα τέκνα στις 6/9/2023. Στις 8/9/2023 και στις 7/9/2023 διεξήχθη αντιστοίχως η συνέντευξη στον Αιτητή και την Αιτήτρια από αρμόδιο λειτουργό του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο - Ο.Ε.Ε.Α. (αγγλ. European Union Agency for Asylum - E.U.A.A.), ο οποίος στις 25/9/2023 ετοίμασε έκθεση-εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας, η οποία εγκρίθηκε από τον τελευταίο αυθημερόν. Στις 10/10/2023, ετοιμάστηκε επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου προς τους Αιτητές σχετικά με την απόρριψη της αίτησης και αιτιολόγηση της απόφασης, η οποία παραλήφθηκε και υπογράφηκε ιδιοχείρως από το τον Αιτητή αυθημερόν. Ακολούθως, προχώρησαν στην καταχώρηση της παρούσας προσφυγής στις 2/11/2023.
ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΑΙΤΗΤΩΝ
Τόσο στο εισαγωγικό δικόγραφο της προσφυγής τους , όσο και στη Γραπτή τους Αγόρευση, οι Αιτητές δια της συνηγόρου τους, επικαλούνται πλείονες λόγους ακύρωσης της προσβαλλόμενης, χωρίς εντούτοις να εξειδικεύονται. Περαιτέρω και μέσω της Γραπτής Αγόρευσης, η συνήγορος των Αιτητών προβάλει το πρώτον επί της ουσίας της υπόθεσης ότι ο Αιτητής κατά το τελευταίο διάστημα παραμονής του στη χώρα καταγωγής του παρέμεινε σε οικεία φιλικού του προσώπου, ενημερώνοντας το σχολείο που εργάζονταν ότι είναι άρρωστος, υπό το φόβο καταγγελίας εις βάρος του, αλλά και για την αποφυγή υπονοιών σχετικά με τη μέλλουσα φυγή του και ότι τρεις βδομάδες αργότερα της φυγής του η σύζυγός του έλαβε κλήση από το σχολείο αναζητώντας το σύζυγό της. Περαιτέρω, διατείνονται ότι δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξουν επαρκώς τους ισχυρισμούς τους, επικαλούμενοι παραπληροφόρηση από άλλους Αιτητές Διεθνούς προστασίας σχετικά με τη διαδικασία της συνέντευξης.
Η Δικηγόρος των Καθ' ων η Αίτηση, με τη γραπτή της αγόρευση, αιτείται την απόρριψη του συνόλου των ισχυρισμών λόγω παραβίασης του άρθρου 7 του Κανονισμού του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 ως γενικούς και αόριστους και ανεπίδεκτους δικαστικής εκτιμήσεως. Παράλληλα, αντιτείνει ότι η επίδικη απόφαση έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, μετά από δέουσα έρευνα και ορθή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ' ων η αίτηση και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία, γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης, είναι δε επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη. Τέλος, εισηγούνται ότι το βάρος απόδειξης τόσο των λόγων ακύρωσης, όσο και των ισχυρισμών βαρύνει τους Αιτητές, οι οποίοι δεν κατάφεραν να αποδείξουν βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας, μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή αντιλήψεων.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Καταρχάς, παρατηρείται ότι οι λόγοι ακύρωσης που εγείρονται στην παρούσα αίτηση παρατίθενται με γενικότητα και αοριστία. Η απλή καταγραφή κατά ιδιαίτερο συνοπτικό τρόπο στους λόγους ακύρωσης της νομικής βάσης της προσφυγής δεν ικανοποιεί την επιτακτική ανάγκη του Καν. 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, όπως οι νομικοί λόγοι αναφέρονται πλήρως.
«Η αναφορά, για παράδειγμα, ότι «Η απόφαση πάσχει γιατί λήφθηκε χωρίς την δέουσα έρευνα» (το ίδιο αοριστολόγοι είναι και οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης), δεν εξηγεί καθόλου, ούτε παραπέμπει σε συγκεκριμένα κατ' ισχυρισμόν δεδομένα που οδήγησαν σε μη έρευνα, ή σε πλάνη, ή καταπάτηση των αρχών της ίσης μεταχείρισης κλπ. Η προσφυγή θα μπορούσε να απορριφθεί για τους πιο πάνω διαδικαστικούς λόγους οι οποίοι αντανακλούν βεβαίως και επί της ουσίας. Αυστηρώς ομιλούντες τα όσα αναφέρονται στην αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, εφόσον παγίως αναγνωρίζεται ότι οι αγορεύσεις δεν αποτελούν μέσο για τη θεμελίωση γεγονότων. (δέστε Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Ελισσαίου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 412 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 384) (δέστε Υπόθεση Αρ. 1119/2009 ημερ. 31 Ιανουαρίου 2012 FARHAN KHALIL, και Κυπριακής Δημοκρατίας).
Οι ισχυρισμοί για την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να εξειδικεύουν ποια νομοθετική πρόνοια ή αρχή διοικητικού δικαίου παραβιάζεται. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Latomia Estate Ltd. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672:
Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων πάνω στα οποία βασίζεται μια προσφυγή είναι απαραίτητη για την εξέταση από ένα Διοικητικό Δικαστήριο των λόγων που προσβάλλουν τη νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης.
Περαιτέρω δεν αρκεί η παράθεση των συγκεκριμένων διατάξεων της νομοθεσίας που κατ' ισχυρισμόν παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά θα πρέπει επίσης τα επικαλούμενα νομικά σημεία να αιτιολογούνται πλήρως. Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια σε σχέση με αυτά μπορεί να έχει ως συνέπεια την απόρριψη της προσφυγής. (βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 AAΔ.598).
Η συνήγορος των Αιτητών παραθέτει γενικά και αόριστα τα νομικά σημεία στην προσφυγή και επικαλείται παραβιάσεις του Συντάγματος, του περί Προσφύγων Νόμου, των Γενικών Αρχών και του Διοικητικού Δικαίου χωρίς ωστόσο να παραθέτει τις συγκεκριμένες διατάξεις της νομοθεσίας που κατ' ισχυρισμό παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά επίσης ελλείπει οποιαδήποτε τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης.
Επίσης είναι πλειστάκις νομολογημένο ότι, λόγοι ακύρωσης που δεν εγείρονται στο δικόγραφο της προσφυγής δεν μπορούν να εξεταστούν με το να εγείρονται για πρώτη φορά στις γραπτές αγορεύσεις. Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση της Ολομέλειας στη Φλωρεντία Πετρίδου ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, (2004) 3 Α.Α.Δ. 636:
«Παρατηρούμε ότι στο κείμενο της προσφυγής δεν εγείρεται τέτοιος λόγος ακύρωσης, αν και σχετική επιχειρηματολογία πράγματι προβάλλεται στη γραπτή αγόρευση της εφεσείουσας. Έχει επανειλημμένα λεχθεί πως λόγος ακύρωσης που δεν εγείρεται στην προσφυγή δεν μπορεί να εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, αφού οι γραπτές αγορεύσεις αποτελούν απλώς επιχειρηματολογία».
Σχετική είναι και η υπόθεση Σπύρου και Άλλων ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 571/94 κ.α., ημερ. 22.11.1995, στη σελ. 4.
«Το γεγονός ότι το άρθρο 146.1. του Συντάγματος καταγράφει ως αιτίες ακυρότητας την αντίθεση προς τις διατάξεις του Συντάγματος, ή του Νόμου και την υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας, δεν σημαίνει ότι αρκεί η γενική επίκληση κάποιας από αυτές χωρίς άλλο. Η ταξινόμηση κάποιου νομικού λόγου ως υπαγόμενου στα πιο πάνω, είναι εγχείρημα ουσίας που προϋποθέτει την έγερσή του σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις».
Τα όσα επομένως πιο κάτω εξετάζονται και αποφασίζονται τελούν υπό την πιο πάνω τοποθέτηση του Δικαστηρίου.
Στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης, το Δικαστήριο εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντας οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (βλ. Απόφαση αρ. 128/2008 JAMAL KAROU V Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουάριου, 2010).
Όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Πολυξένη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 606/91, ημερομηνίας 22.9.92, στις σελ. 2-3: «Το τι αποτελεί επαρκή έρευνα, εξαρτάται από τα γεγονότα και περιστατικά της κάθε υπόθεσης (KNAI ν. The Republic (1987) 3 CLR 1534). Η έκταση της έρευνας που ένα διοικητικό όργανο διεξάγει για τη λήψη απόφασης εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης» (Δημοκρατίας ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων), Αναθεωρητικές Εφέσεις 868, 868, ημερομηνίας 13.12.90)».
Αναφορικά με τον ισχυρισμό της συνηγόρου ων Αιτητών περί έλλειψης δέουσας έρευνας έχει πλειστάκις νομολογηθεί ότι η έκταση, ο τρόπος και η διαδικασία που ακολουθείται ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης. Περαιτέρω, η έρευνα είναι επαρκής εφόσον εκτείνεται στη διερεύνηση κάθε γεγονότος που σχετίζεται με το θέμα που εξετάζεται. Το κριτήριο για την πληρότητα της έρευνας έγκειται στη συλλογή και τη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων τα οποία παρέχουν ασφαλή συμπεράσματα (Βλέπε Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.α., Α.Ε. 1518/1.11.96, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου, Α.Ε. 1575/14.7.97, A.Ε.2371,Motorways Ltd ν Δημοκρατίας ημερ. 25/6/99).
Στην παρούσα περίπτωση η απλή επίκληση της παραβίασης συγκεκριμένων νόμων χωρίς οποιαδήποτε συγκεκριμενοποίηση δεν είναι αρκετή. Το Δικαστήριο στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντας οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (βλ. απόφαση αρ. 128/2008 JAMAL KAROU V Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουάριου, 2010).
Περαιτέρω όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Πολυξένη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 606/91, ημερομηνίας 22.9.92, στις σελ. 2-3: «Το τι αποτελεί επαρκή έρευνα, εξαρτάται από τα γεγονότα και περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Avra Georghiou Knai ν. The Republic (1987) 3 CLR 1534). Η έκταση της έρευνας που ένα διοικητικό όργανο διεξάγει για τη λήψη απόφασης εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης» (Δημοκρατίας ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων), Αναθεωρητικές Εφέσεις 868, 868, ημερομηνίας 13.12.90)».
Η υπό κρίση απόφαση λήφθηκε στα πλαίσια της άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του αρμοδίου διοικητικού οργάνου, ήτοι της Υπηρεσίας Ασύλου, κατόπιν συνεκτίμησης των πραγματικών στοιχείων και δεδομένων, στηριζόμενη στο ορθό νομικό υπόβαθρο όπως έχει αναφερθεί πιο πάνω στην απόφαση μου. Οι Αιτητές δεν τεκμηρίωσαν κανένα βάσιμο φόβο δίωξης, ο οποίος σύμφωνα με το Άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου πρέπει να συντρέχει από κυβερνητικά ή μη κυβερνητικά όργανα δίωξης.
Όπως καταδεικνύεται από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου οι Καθ' ων η αίτηση ενήργησαν σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου και εξέτασαν όλα τα ουσιώδη στοιχεία που είχαν ενώπιον τους.
Κρίνεται σκόπιμο στο στάδιο αυτό αρχικά να καταγραφούν οι ισχυρισμοί που πρόβαλε οι Αιτητές στα πλαίσια της εξέτασης του αιτήματός τους για διεθνή προστασία από την Υπηρεσία Ασύλου.
Ο Αιτητής 1, κατά το στάδιο υποβολής της αίτησής του για διεθνή προστασία δήλωσε ότι εγκατάλειψε τη χώρα καταγωγής του, καθώς ως δάσκαλος συνήθιζε να συζητάει με τους μαθητές του για πολιτική και θρησκευτικά ζητήματα, απαντώντας σε απορίες των μαθητών με τρόπο που ουδείς κατανοούσε. Το τελευταίο έτος, λόγω του πατέρα ενός μαθητή, ο οποίος τύγχανε της Sepah, ξεκίνησαν τα προβλήματα για τον ίδιο. Η δε Αιτήτρια 2, δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της εξαιτίας της φυγής του συζύγου της και του φόβου της να παραμείνει μόνη της στη χώρα της, των κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετώπιζαν, την υποχρέωση να φοράει hijab και την απαγόρευση έκφρασης των πολιτικών πιστεύω τους.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο Αιτητής 1, δήλωσε ότι κατάγεται από το Tabriz του Ιράν, ως συνήθη τόπο διαμονής του στη χώρα καταγωγής του. Αζέρικης καταγωγής, αγνωστικιστής ως προς τη θρησκεία, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος και υγιής. Έγγαμος με την Αιτήτρια 2 και πατέρας δύο τέκνων (τέκνο 1 και τέκνο 2). Η πατρική του οικογένεια αποτελείται από τους γονείς του και τρία αδέρφια, όλοι τους διαμένοντες στο Tabriz. Σε σχέση με υποχρέωσή του προς στράτευση, δήλωσε ότι συμφώνησε με τις αρχές σε εναλλακτική θητεία, διδάσκοντας αμισθί σε σχολεία για 10 με 12 χρόνια. Εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του στις 22/6/2023.
Αναφορικά με την εργασία του, δήλωσε ότι από το 2005 εργάζονταν ως καθηγητής σε λύκειο, και το τελευταίο έτος είχε προαχθεί σε υποδιευθυντή. Τα τελευταία σχολεία που εργάζονταν ήταν το Imam Jafer Sadiq και Shahid Tamran, στο Tabiz.
Ερωτηθείς σχετικά με τη φυλετική του καταγωγή και τη μεταχείριση που χαίρουν, δήλωσε ότι ο κόσμος είναι αγενής μαζί τους, προσβάλλοντάς τους κα αποκαλώντας τους γαϊδούρια, ενίοτε δε και σε επίπεδο κρατικής τηλεόρασης. Ερωτηθείς δε αν ο ίδιος αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα λόγω της φυλετικής του καταγωγής, δήλωσε πως στο πανεπιστήμιο ένας καθηγητής τον κορόιδευε λόγω της προφοράς του.
Ερωτηθείς σχετικά με τη θρησκεία του, δήλωσε ότι στη χώρα καταγωγής του απαγορεύεται να απαρνηθεί κάποιος τη θρησκεία, ακόμη και όταν δεν πιστεύει σε εκείνη. Όσον αφορά τυχόν προβλήματα που αντιμετώπισε λόγω της θρησκείας του, δήλωσε ότι ο ίδιος προσπαθούσε να εξηγήσει στα παιδιά ότι το ισλάμ διαφέρει από τον τρόπο που τον ερμηνεύει η κυβέρνηση της χώρα του, που προσομοιάζει με τον τρόπο που ερμηνεύεται και στο Αφγανιστάν. Ερωτηθείς περαιτέρω αν αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα ως αγνωστικιστής, δήλωσε ότι έπρεπε να το κρύβει, καθώς ακόμη και η οικογένεια και οι φίλοι του θα είχαν πρόβλημα. Ερωτηθείς πιο συγκεκριμένα για τα πιστεύω του, δήλωσε ότι σέβεται όλες τις θρησκείες, εν αντιθέσει με τους ανθρώπους που τις καταχρώνται και εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους. Ερωτηθείς σχετικά με διάσημους συγγραφείς ή άλλα πρόσωπα με τα ίδια πιστεύω, δήλωσε ότι υπήρχε ένας φυσικός, ο οποίος ήταν παράλυτος και μπορούσε να κουνήσει μόνο τα δάχτυλά του, χωρίς να θυμάται το όνομά του, ακούει ομιλίες άλλων άθεων, χωρίς εντούτοις να ακολουθεί συστηματικά κάποιον, ερωτηθείς δε για τυχόν βιβλία, απάντησε ότι υπάρχει ένα βιβλίο με τίτλο ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και ο άνθρωπος το Θεό, χωρίς να θυμάται τον συγγραφέα, ενώ ερωτηθείς για τη δημιουργία του κόσμου, αναφέρθηκε στη θεωρία του Big Bang, χωρίς να γνωρίζει περαιτέρω πρόσωπα και επιστήμονες που αναπαρήγαν πρόσφατα την εν λόγω θεωρία. Τέλος ερωτηθείς για τα σύμβολα που χρησιμοποιούν άνθρωποι με τα ίδια πιστεύω, δήλωσε ότι δεν γνωρίζει.
Ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του ο Αιτητής αναφέρθηκε στη λογοκρισία που βίωνε ως δάσκαλος, αλλά και στην εν γένει στοχοποίησή του, λόγω των πολιτικών του απόψεων. Ειδικότερα, δήλωσε ότι ανέκαθεν μιλούσε για τη θρησκεία στους μαθητές του, ενώ παράλληλα συμμετείχε σε πορείες και διαδηλώσεις, χωρίς εντούτοις να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα, κάτι το οποίο μεταβλήθηκε στη πορεία, λόγω του πατέρα ενός από τους μαθητές, ο οποίος τύγχανε μέλος της Sepah. Έκτοτε, καλούνταν από τον εργοδότη του για να παράσχει εξηγήσεις, αποκρύπτοντας ωστόσο ο ίδιος την αλήθεια, ενώ ξεκίνησε και ενδελεχής έλεγχος από τους διευθυντές, οι οποίοι ρωτούσαν τους μαθητές για τα δρώμενα. Περαιτέρω, αναφέρθηκε σε δύο πορείες που έλαβαν χώρα στη χώρα καταγωγής του το 2022, στις οποίες προέτρεπε τους μαθητές του να συμμετάσχουν, με αποτέλεσμα να κληθεί εκ νέου 3-4 φορές από τους εργοδότες του. Κατόπιν τούτων, οι γονείς του τον προέτρεψαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του.
Ερωτηθείς για το συγκεκριμένο λόγο που τον έκανε να εγκαταλείψει τη χώρα του, δήλωσε ότι ένας συνάδελφός του τον προέτρεψε να φύγει, καθώς τους επόμενους μήνες θα άνοιγαν όλες οι υποθέσεις που τον αφορούσαν, χωρίς ωστόσο ακόμα να έχει λάβει κάποια ενημέρωση, ενώ δήλωσε πως αν δεν λάβει σε 3-4 μήνες θα σκεφτεί να επιστρέψει πίσω, ενώ αντίθετα θα μεταβεί στον Καναδά για εργασία. Ερωτηθείς για τον πατέρα του μαθητή του και μέλος της Sepah, δήλωσε ότι επικεντρώθηκαν πάνω του, καθώς ο γιός του ανέφερε στο γραφείο ότι τους προτρέπει να διαδηλώνουν, ενώ συμπλήρωσε πως στη χώρα καταγωγής του δεν συλλαμβάνουν όλους τους διαδηλωτές, αλλά όσους έχουν έναν κομβικό ρόλο στις διαδηλώσεις.
Ερωτηθείς για τις κλήσεις του από το αρμόδιο γραφείο, δήλωσε ότι συνολικά κλήθηκε 3-4 φορές, η τελευταία έναν μήνα πριν εγκαταλείψει τη χώρα του, πως τις 3 πρώτες φορές δεν υπήρξε κάποιο πρόβλημα, αλλά την τελευταία παρίστατο και ένα μέλος της Sepah και ήταν επιθετικοί απέναντί του, ενώ ως προς τους λόγους που τον κάλεσαν δήλωσε ότι δεν μπορεί κάποιος να τους διδάξει ότι οι πράξεις που κάνουν είναι λάθος, συμπληρώνοντας ότι για να εξηγήσει κάποιος πεποιθήσεις του ισλάμ, χρειάζεται αρκετός καιρός.
Ερωτηθείς σχετικά με το μελλοντικό του φόβο, δήλωσε ότι δεν ξέρει τι θα του συμβεί, ενώ σχετικά με τη δυνατότητά του να επιστρέψει δήλωσε ότι αρχές δε θα του δημιουργήσουν κάποιο πρόβλημα κατά την είσοδό του, αλλά όταν είναι ήδη εκεί.
Η Αιτήτρια δήλωσε ότι κατάγεται από τη Mianeh, της επαρχίας του Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν, στο Ιράν, ενώ τόπος συνήθους διαμονής της μετά το γάμο της αποτέλεσε το Tabriz. Τουρκικής εθνοτικής προέλευσης, σιίτισσα μουσουλμάνα στο θρήσκευμα, απόφοιτος πανεπιστημίου, εργάζονταν ως καθηγήτρια αγγλικών. Εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της μαζί με τα τέκνα της στις 21/8/2023.
Ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της αναφέρθηκε στη φυγή του συζύγου της, στην αδυναμία της να μεγαλώσει μόνη της τα τέκνα της και στο φόβο της λόγω της κατάστασης του συζύγου της. Ερωτηθείσα για τα προβλήματα που αντιμετώπισε ο σύζυγός της, δήλωσε ότι ο σύζυγός της συμμετείχε σε δύο διαδηλώσεις, μια σχετικά με το μισθό του και μια σχετικά με τη δολοφονία της Masha Amini, ότι ενώ άλλοι διαδηλωτές φυλακίστηκαν, ο ίδιος έλαβε μόνο προειδοποίηση να μη συμμετέχει, ότι σε ερώτηση των μαθητών του, ο ίδιος μίλησε αρνητικά για τη κυβέρνηση και ότι λόγω του πατέρα ενός μαθητή που ήταν σε υψηλό αξίωμα, σχηματίστηκε φάκελος εις βάρος του. Περαιτέρω και σε σχέση με τις διαδηλώσεις δήλωσε ότι η διαδήλωση που αφορούσε το μισθό του πραγματοποιήθηκε περίπου πριν πέντε μήνες, ότι συνολικά συμμετείχε σε τρεις πορείες στο Tabriz, χωρίς να γνωρίζει το χρονικό πλαίσιο και ότι και η ίδια συμμετείχε δύο φορές σε πορείες, χωρίς να της συμβεί κάτι, σε αντίθεση με το σύζυγό της που έλαβε ειδοποίηση από τη κυβέρνηση. Ερωτηθείσα σχετικά με την ειδοποίηση, δήλωσε ότι δεν γνωρίζει το χρονικό πλαίσιο, αλλά αναφέρει τα όσα της είπε ο σύζυγός της, ενώ σχετικά με τα αρνητικά σχόλια εις βάρος της κυβέρνησης που έκανε ο σύζυγό της σε σχολικό χώρο, δήλωσε ότι δεν γνωρίζει το περιεχόμενο των δηλώσεων και πως το μόνο που γνωρίζει είναι ότι την τελευταία μέρα του στη χώρα καταγωγής του, ήταν τρομαγμένος και ήθελε να φύγει από τη χώρα. Τέλος, ερωτηθείσα αν η ίδια αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα λόγω του συζύγου της, απάντησε αρνητικά.
Ερωτηθείσα αν υπάρχουν άλλοι λόγοι που την ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη χώρα της, αναφέρθηκε στο ζήτημα της hijab, δηλώνοντας περαιτέρω πως για την ίδια δεν αποτελεί ζήτημα, αλλά για τα παιδιά της, αναφερόμενη στην άρνηση της κόρης να καλύψει το κεφάλι της ενώπιον του φωτογράφου. Περαιτέρω, δήλωσε ότι η ίδια τη φοράει κάθε φορά που εξέρχεται της οικείας της και πως σύμφωνα με τη θρησκεία της η χρήση της είναι υποχρεωτική για γυναίκες άνω των 9 ετών, ωστόσο η κυβέρνηση έχει θεσμοθετήσει την υποχρεωτική χρήση της για κάθε ηλικία σε περίπτωση λήψης φωτογραφιών για έκδοση διαβατηρίου.
Ερωτηθείσα για το μελλοντικό της φόβο, δήλωσε ότι δεν ξέρει τι θα της συμβεί, ωστόσο ο σύζυγός της βρίσκεται σε κίνδυνο, ενώ ερωτηθείσα για τη δυνατότητα επιστροφής της, δήλωσε άγνοια για την ίδια και ότι υπάρχει καταγγελία εις βάρος του συζύγου της.
Ο αρμόδιος λειτουργός εντόπισε και εξέτασε συνολικά δύο ισχυρισμούς. Ο πρώτος, αναφορικά τα προσωπικά στοιχεία, την καταγωγή του και τον τόπο συνήθους διαμονής των Αιτητών και ο δεύτερος αναφορικά με τις παρατηρήσεις που δέχονταν ο Αιτητής, λόγω της συμπεριφοράς του στο σχολικό χώρο.
Όσον αφορά τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό, ο αρμόδιος λειτουργός, έκρινε αυτόν ως αξιόπιστο στο σκέλος που αφορά τα προσωπικά στοιχεία και το τόπο καταγωγής, ενώ απέρριψε το σκέλος που αφορά τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του Αιτητή. Ειδικότερα, σε σχέση με το τελευταίο, έκρινε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει επαρκείς πληροφορίες σχετικά με τον αγνωστικισμό, μεταξύ των οποίων ο συμβολισμός, οι αρχές που τον διέπουν, συγγραφείς και υποστηρικτές του, ιδίως λαμβάνοντας υπόψη και το εκπαιδευτικό υπόβαθρο του Αιτητή. Επιπλέον, έκρινε ότι οι δηλώσεις του Αιτητή σχετικά με τις διδαχές περί ερμηνείας του ισλάμ, καθώς και των δυσκολιών που αντιμετώπισε λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, ήταν ασαφείς και στερούνταν επαρκών λεπτομερειών. Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, αφού αξιολογήθηκαν τα προσκομισθέντα έγγραφα των Αιτητών που αφορούν τα προσωπικά τους στοιχεία, καθώς και το μορφωτικό τους επίπεδο, παρατέθηκα πληροφορίες σχετικά με τη θρησκευτική ελευθερία στη χώρα καταγωγής των Αιτητών.
Όσον αφορά τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει τους λόγους για τους οποίους δέχτηκε παρατηρήσεις από την αρμόδια επιτροπή, ενώ κρίθηκαν αντιφατικές οι δηλώσεις του αφενός περί διάδοσης των θρησκευτικών του πεποιθήσεων με τις δηλώσεις περί απόκρυψης των αντίθετών του θέσεων και αφετέρου περί προτροπής των μαθητών σε συμμετοχή στις διαδηλώσεις. Επιπλέον, κρίθηκε ότι οι δηλώσεις της Αιτήτριας περί δυσφήμησης της κυβέρνησης από το σύζυγό της και περί ενεργής συμμετοχής του τελευταίου σε διαδηλώσεις, ήταν αντιφατικές. Ανεπαρκείς πληροφοριών κρίθηκαν και οι δηλώσεις των Αιτητών περί στοχοποίησης του Αιτητή από πατέρα μαθητή, που τύγχανε μέλος της Sepah. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του Αιτητή αναφορικά με την καταγγελία εις βάρος του υπήρξαν ασαφείς, ενώ αντιφατικές κρίθηκαν οι δηλώσεις του περί προτροπής φυγής του από τους γονείς του αφενός, και αφετέρου από τρίτο φιλικό το πρόσωπο. Επιπλέον, κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του Αιτητή σχετικά με τη κλήση του από τους εργοδότες του ήταν συγκεχυμένες, χωρίς να είναι σε θέση να προσδιορίσει τον αριθμό των κλήσεων του, κάτι που θα αναμένονταν εύλογα λαμβάνοντας υπόψη το μορφωτικό του επίπεδο, όπως επίσης συγκεχυμένες κρίθηκαν και οι δηλώσεις του σχετικά τους λόγους που κλήθηκε. Εν συνεχεία, κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του Αιτητή περί επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του σε περίπτωση που δε λάβει νέα κλήση, αλλά και η απόφασή του να μεταβεί στον Καναδά σε αντίθετη περίπτωση στερούνται ευλογοφάνειας και υποβαθμίζουν την αναγκαιότητα χορήγησης διεθνούς προστασίας, ενώ επιπλέον κρίθηκε ότι ουδείς από τους Αιτητές ήταν σε θέση να προσδιορίσει με σαφήνεια τον κίνδυνο που διατρέχουν σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους. Τέλος, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι οι δηλώσεις της Αιτήτριας περί άρνησης της κόρης της να καλύψει το κεφάλι της με Hijab, δε χρήζει ανάλυσης, καθώς αφενός δεν ανέφερε κάποια δυσκολία, αφετέρου άπτεται της πολιτισμικής ταυτότητας του πληθυσμού.
Επί τη βάσει των ισχυρισμών που έγιναν αποδεκτοί, ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε στο συμπεράσματα, αξιολογώντας την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα καταγωγής των Αιτητών, σε συνδυασμό με το προσωπικό τους προφίλ, και τη φυλετική τους καταγωγή, ότι δεν προκύπτει εύλογη πιθανότητα να υποστούν μεταχείριση που ισοδυναμεί με δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής τους.
Κατά το στάδιο της νομικής ανάλυσης, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι στο πρόσωπο των Αιτητών δεν συντρέχουν τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής τους. Συνεπώς, διαπιστώθηκε ότι δεν δύναται να θεμελιωθεί βάσιμος φόβος δίωξης όπως αυτός ορίζεται στο άρθρο 1(Α)(2) της Σύμβασης της Γενεύης για το Καθεστώς των Προσφύγων και στο άρθρο 2(δ) του «Qualification Directive» ως επίσης και του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου [Ν.6(Ι)/2000], και ως εκ τούτου οι Αιτητές δεν δικαιούνται προσφυγικού καθεστώτος καθώς δεν συντρέχει κανένας λόγος δίωξης για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στον υπό αναφορά Νόμο.
Αναφορικά δε, με το δικαίωμα στη συμπληρωματική προστασία, με βάση τους ισχυρισμούς των Αιτητών, το προσωπικό τους προφίλ και την αξιολόγηση κινδύνου διαπιστώθηκε ότι: (α) δεν θεωρείται ότι οι Αιτητές θα αντιμετωπίσουν πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης δυνάμει του άρθρου 15 (α) του Qualification Directive, (β) δεν θεωρείται ότι οι Αιτητές θα αντιμετωπίσουν πραγματικό κίνδυνο βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας δυνάμει του άρθρου 15 (β) του Qualification Directive σε περίπτωση που επιστρέψουν στην χώρα καταγωγής τους και (γ) Ούτε και κρίθηκε ότι οι Αιτητές με την επιστροφή στη χώρα καταγωγής τους, διατρέχουν κίνδυνο σοβαρής βλάβης ως άμαχοι, συνεκτιμώντας τη κατάσταση που επικρατεί, σε συνδυασμό με το προφίλ τους.
Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω, υπό το φως βεβαίως και των σχετικών διατάξεων του Νόμου, κρίνω ότι ορθώς η Υπηρεσία Ασύλου έκρινε ότι οι Αιτητές δεν αντιμετώπισαν οποιουδήποτε είδους δίωξη στη χώρα του και ότι η περίπτωσή τους δεν πληρούσε τις υπό του Νόμου προβλεπόμενες προϋποθέσεις για αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα, αλλά ούτε και του καθεστώτος της συμπληρωματικής προστασίας.
Εξέτασα με προσοχή τις δηλώσεις των Αιτητών κατά τη διάρκεια της συνέντευξής τους, καθώς και τα προσκομισθέντα έγγραφα και κρίνω ότι η Υπηρεσία Ασύλου εξέτασε ενδελεχώς όλα τα κρίσιμα στοιχεία και στη βάση εμπεριστατωμένης έκθεσης του αρμόδιου λειτουργού της κατέληξε στη δική της κρίση. Παρατηρώ επίσης, ότι όλα τα ουσιώδη περιστατικά συμπεριελήφθησαν και συναξιολογήθηκαν στη διερεύνηση τυχόν μελλοντικού φόβου των Αιτητών, επί του οποίου η κρίση της διοικήσεως εναπόκειται στη διακριτική της ευχέρεια.
Συμπληρωματικά δε στην αξιολόγηση των Καθ’ ων, παρατηρώ ότι οι ισχυρισμοί των Αιτητών σε σχέση με τη στοχοποίηση του Αιτητή αναπτύχθηκαν κατά τρόπο γενικό και αόριστο, χωρίς να είναι σε θέση να παράσχουν επαρκείς πληροφορίες τόσο σε σχέση με τις διαλέξεις που πραγματοποιούσε ο Αιτητής και τον έθεσαν στο στόχαστρο της κυβέρνησης, όσο και σε σχέση με τις μετέπειτα εξελίξεις, της επαφές που είχε με τους εργοδότες του, το περιεχόμενο των συναντήσεων, το προφίλ του ανθρώπου που φέρεται να είναι μέλος της Sepah και την εν γένει συγκεκριμενοποίηση του φόβου τους. Και για την μεν Αιτήτρια, ως ένα βαθμό, η άγνοια της μπορεί να δικαιολογηθεί, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα βιώματα αφορούσαν το σύζυγό της και η ίδια γνώριζε μόνον όσα της μεταφέρθηκαν. Δεν μπορεί ωστόσο να γίνει το ίδιο για τον Αιτητή, όπου εύλογα αναμένεται να παραθέσει με σαφήνεια και λεπτομέρεια τους λόγους που τον οδήγησαν να εγκαταλείψει τη χώρα του, δεδομένου και του υψηλού μορφωτικού του επιπέδου, αλλά και του περιεχομένου των ισχυρισμών, οι οποίοι προϋποθέτουν συναίσθηση των πράξεων του. Αντ’ αυτού, ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να αναπτύξει ούτε τους ισχυρισμούς του περί θρησκευτικών πεποιθήσεων και πολιτικών πεποιθήσεων, αγνοώντας ουσιώδη σημεία και απαντώντας γενικά και αόριστα σε ζητήματα που αφορούσαν τον πυρήνα του αιτήματός του.
Στο σημείο αυτό, δέον όπως αναφερθεί ότι τόσο οι ισχυρισμοί περί αναζήτησης του Αιτητή μετά τη φυγή του, όσο και η παρανόηση σχετικά με τη διαδικασία λόγω παραπληροφόρησης, απορρίπτονται οι μεν πρώτοι καθώς αδικαιολόγητα δεν προβλήθηκαν σε κανένα στάδιο της διαδικασίας, ενώ δόθηκε επαρκώς η ευκαιρία στους Αιτητές να το πράξουν, ενώ μάλιστα έρχονται και σε αντίφαση με τα λεγόμενα των Αιτητών κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, όπου αναφέρουν ότι ουδεμία ενημέρωση είχαν από τη φυγή του Αιτητή και έκτοτε, οι δε δεύτεροι καθώς προκύπτει ότι οι Αιτητές έλαβαν την απαραίτητη ενημέρωση κατά την έναρξη της συνέντευξης σχετικά με το σκοπό της, κατανοώντας το περιεχόμενο και υπογράφοντας το, αλλά και από το γεγονός ότι τους τέθηκαν οι ερωτήσεις και τους δόθηκε επαρκείς χρόνος ώστε να αναπτύξουν τους ισχυρισμούς τους.
Εξάλλου, ούτε για τα ανήλικά τέκνα προκύπτει κάποια ένδειξη ότι θα αντιμετωπίσουν δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους. Ούτε οι Αιτητής και Αιτήτρια επικαλέστηκαν κάτι αντίστοιχο, αλλά ούτε προκύπτει από κάποιο στοιχείο του προφίλ τους.
Συνεπώς, ορθά ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε ότι δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα να αντιμετωπίσουν οι Αιτητές δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους, υπό την έννοια του του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου.
Σε κάθε δε περίπτωση και παρά την ως άνω διαπίστωση, επικουρικά το Δικαστήριο θα εξετάσει τις συνθήκες που επικρατούν για τους από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με τους επιστραφέντες Ιρανούς Αιτητές ασύλου. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πηγές πληροφόρησης οι Ιρανοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα σε μεγάλους αριθμούς ύστερα από την επανάσταση του 1979 και οι αρχές αποδέχονται ότι πολλοί θα επιδιώξουν να ζήσουν και να εργαστούν στο εξωτερικό για οικονομικούς λόγους. Όσοι επιστρέφουν με άδεια διέλευσης (laissez - passer) ανακρίνονται από την Αστυνομία Μετανάστευσης στο Διεθνές Αεροδρόμιο Ιμάμ Χομεϊνί στην Τεχεράνη κατά την άφιξή τους σχετικά με τις συνθήκες αναχώρησής τους και γιατί ταξιδεύουν με άδεια διέλευσης. Η ανάκριση διαρκεί συνήθως από τριάντα λεπτά έως μία ώρα, αλλά μπορεί να διαρκέσει περισσότερο όταν ο επιστρεφόμενος θεωρείται ότι υπεκφεύγει με τις απαντήσεις του ή εάν οι αρχές υποψιάζονται ποινικό ιστορικό από την πλευρά του επαναπατριζόμενου. Η σύλληψη και η κακομεταχείριση δεν είναι συχνές κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Μια καλά τοποθετημένη πηγή δεν γνώριζε ότι οι εθελοντές επιστρεφόμενοι διώκονταν για κριτική στην Ισλαμική Δημοκρατία, ασπάστηκε τον Χριστιανισμό ή προσηλυτισμό στο εξωτερικό κατά την επιστροφή τους στο Ιράν. Οι αρχές δεν ελέγχουν τους λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των Ιρανών που επιστρέφουν από το εξωτερικό. Διεθνείς παρατηρητές αναφέρουν ότι οι ιρανικές αρχές δεν ενδιαφέρονται για τη δίωξη των αποτυχημένων αιτούντων άσυλο για δραστηριότητες που διεξάγονται εκτός Ιράν. Αυτό περιλαμβάνει τη δημοσίευση σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που επικρίνουν την κυβέρνηση (το βαρύ φιλτράρισμα του Διαδικτύου σημαίνει ότι οι περισσότεροι Ιρανοί δεν θα τα δουν ποτέ), διαμαρτυρίες έξω από μια ιρανική διπλωματική αποστολή, μεταστροφή στον Χριστιανισμό ή ενασχόληση με δραστηριότητες LGBTI. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το προφίλ κινδύνου για το άτομο θα είναι το ίδιο με οποιοδήποτε άλλο άτομο στο Ιράν εντός αυτής της κατηγορίας. Όσοι έχουν ήδη υψηλό προφίλ μπορεί να αντιμετωπίσουν μεγαλύτερο κίνδυνο να βρεθούν στο μικροσκόπιο των αρχών κατά την επιστροφή στο Ιράν, ιδιαίτερα πολιτικοί ακτιβιστές. Η μεταχείριση των επιστρεφόντων, συμπεριλαμβανομένων των αποτυχημένων αιτούντων άσυλο, εξαρτάται από το προφίλ των επιστρεφόντων πριν αναχωρήσουν από το Ιράν και τις ενέργειές τους κατά την επιστροφή. Σύμφωνα με τοπικές πηγές, η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι αποτυχημένοι αιτούντες άσυλο κατά την επιστροφή τους είναι η οικονομική επανένταξη και με ουσιαστική απασχόληση.[1] Συνεπώς και βάσει των ανωτέρω πληροφοριών, οι Αιτητές δεν αναμένεται να αντιμετωπίσουν κάποιο κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους.
Συνεπώς, ορθά η Υπηρεσία κατέληξε ότι δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα να αντιμετωπίσουν οι Αιτητές δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπό την έννοια του του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, ενώ ούτε κάτι τέτοιο αναδείχθηκε κατά την ενώπιόν μου διαδικασία.
Περαιτέρω, θα εξετάσω ενδεχόμενη υπαγωγή των Αιτητών στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου (αντίστοιχο άρθρο 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ), παραθέτοντας επικαιροποιημένες πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής.
Σχετικά με τη χορήγηση επικουρικής προστασίας για τους σκοπούς του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, δηλαδή για σκοπούς αξιολόγησης σοβαρής και προσωπικής απειλής κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας των Αιτητών ως αμάχων πολιτών, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, διεθνής έγκυρες πηγές αναφέρουν τα πιο κάτω:
Σύμφωνα με το RULAC, μια πρωτοβουλία της «Geneva Academy of International Humanitarian Law and Human Rights» για τον προσδιορισμό και την καταγραφή των ενόπλων συγκρούσεων, το Ιράν δεν βρίσκεται υπό ένοπλη σύρραξη.[2] Ωστόσο, σε διάφορες πηγές γίνονται αναφορές στις διαμαρτυρίες που ακολούθησαν την σύλληψη Mahsa Amini επειδή δεν φορούσε με κατάλληλο τρόπο την hijab και τον επακόλουθο θάνατο της υπό κράτηση.[3] Στις 30 Σεπτεμβρίου 2022, οι δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν πυρ εναντίον διαδηλωτών στην πόλη Ζαχεντάν (επαρχία Σιστάν και Μπαλουχιστάν), σκοτώνοντας και τραυματίζοντας δεκάδες. Από τις 14 Νοεμβρίου 2022, οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων διερευνούσαν τους αναφερόμενους θανάτους 341 διαδηλωτών, συμπεριλαμβανομένων 52 παιδιών.[4]
H έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για το 2022 που δημοσιεύτηκε στις 27 Μαρτίου 2023 συνοψίζει τα εξής για την κατάσταση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα: «Το Ιράν συγκλονίστηκε από μια άνευ προηγουμένου λαϊκή εξέγερση ενάντια στο σύστημα της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Οι δυνάμεις ασφαλείας εκτόξευσαν παράνομα αληθινά πυρομαχικά και μεταλλικά σφαιρίδια για να συντρίψουν τις διαδηλώσεις, σκοτώνοντας εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά και τραυματίζοντας χιλιάδες. Χιλιάδες άνθρωποι κρατήθηκαν αυθαίρετα ή/και διώχθηκαν άδικα αποκλειστικά και μόνο για την ειρηνική άσκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Οι γυναίκες, τα LGBTI άτομα και οι εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες υπέστησαν εντεινόμενες διακρίσεις και βία. Οι εξαναγκαστικές εξαφανίσεις, τα βασανιστήρια και άλλη κακομεταχείριση, μεταξύ άλλων μέσω της εσκεμμένης άρνησης ιατρικής περίθαλψης, ήταν ευρέως διαδεδομένες και συστηματικές. Επιβλήθηκαν και/ή εκτελέστηκαν σκληρές και απάνθρωπες τιμωρίες, όπως μαστίγωμα, ακρωτηριασμός και τύφλωση. Η χρήση της θανατικής ποινής αυξήθηκε και οι δημόσιες εκτελέσεις ξανάρχισαν. Οι δίκες παρέμεναν συστηματικά άδικες. Η συστημική ατιμωρησία επικράτησε για παλαιότερα και συνεχιζόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που σχετίζονται με σφαγές στις φυλακές το 1988 και άλλα εγκλήματα βάσει του διεθνούς δικαίου».[5]
Τα ως άνω επιβεβαιώνονται από πλήθος πηγών. Συγκεκριμένα, το καθεστώς του Ιράν λαμβάνει σκληρά μέτρα εναντίον των μουσουλμάνων, των οποίων ο τρόπος ζωής έρχεται σε αντίθεση με την κρατική ιδεολογία και ερμηνεία του Ισλάμ, σύμφωνα με την έκθεση της Freedom House που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο του 2023. Η αστυνομία πραγματοποιεί εδώ και καιρό επιδρομές σε ιδιωτικές συγκεντρώσεις που παραβιάζουν τους κανόνες κατά της κατανάλωσης αλκοόλ και της συναναστροφής ανδρών και γυναικών άγνωστων μεταξύ τους. Όσοι παρευρίσκονται σε τέτοιες συγκεντρώσεις μπορεί να κρατηθούν και να τους επιβληθούν πρόστιμα ή να καταδικαστούν σε ποινή που περιλαμβάνει σωματική βία με τη χρήση μαστίγιου.[6] Η ιρανική νομοθεσία θεωρεί πράξεις όπως η «προσβολή του προφήτη» και η «αποστασία», ως εγκλήματα που τιμωρούνται με θάνατο. Ο νόμος προβλέπει επίσης ως ποινή το μαστίγωμα, για περισσότερα από 100 αδικήματα, συμπεριλαμβανομένης της «διατάραξης της δημόσιας τάξης», μια κατηγορία που έχει χρησιμοποιηθεί για την καταδίκη ατόμων σε μαστίγωμα για τη συμμετοχή τους σε διαδηλώσεις.[7]
Επομένως δέον είναι να εξεταστεί η κατάσταση ασφαλείας στο Tabriz, όπου ευρίσκεται και ο τόπος προηγούμενης συνήθους διαμονής των Αιτητών. Όσον αφορά τα πιο πρόσφατα δεδομένα, παρατηρείται ότι κατά την περίοδο 19.4.2023 έως 19.4.2024, καταγράφηκαν συνολικά στη χώρα 252 περιστατικά, με 353 ανθρώπινες απώλειες[8]. Ειδικότερα, όσον αφορά την επαρχία του Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν, όπου ανήκει η πόλη Tabriz, από δεδομένα που υπάρχουν στην ίδια πηγή, παρατηρείται ότι κατά την ίδια περίοδο καταγράφηκαν συνολικά 2 περιστατικά, που αφορούσαν εξεγέρσεις, χωρίς κάποια ανθρώπινη απώλεια.[9]. Συνεπώς και ως προκύπτει από τα πιο πάνω δεδομένα, διακρίνεται αποκλιμάκωση και πτωτική τάση των περιστατικών ασφαλείας που είχε καταγραφεί στο Ιράν εν γένει, ενώ στην επαρχία των Αιτητών παρατηρείται ελάχιστος αριθμός περιστατικών.
Ως εκ των ανωτέρω, συμπεραίνεται ότι δεν υπάρχουν ένοπλες συγκρούσεις στο Ιράν αλλά ούτε και στοχοποίηση αμάχων πολιτών μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας τους. Λαμβάνοντας υπόψη την απουσία προσωπικών υποκειμενικών εξατομικευμένων στοιχείων στο προφίλ των Αιτητών, η αξιολόγηση του κινδύνου επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής του, γίνεται στη βάση της κατάστασης ασφαλείας στο περιοχή όπου αναμένεται να επιστρέψουν. Λαμβάνοντας υπόψη τα προαναφερθέντα δεδομένα όσον αφορά την κατάσταση ασφαλείας Ανατολικό Αζερμπαϊτζάν του Ιράν, συνάγεται εύλογα και με ασφάλεια το συμπέρασμα ότι η φύση και η έκταση των περιστατικών ασφαλείας μαζί με το ατομικό προφίλ των Αιτητών δεν συνιστούν την ύπαρξη ουσιωδών λόγων να πιστεύεται ότι θα κινδυνεύσουν ως άμαχοι πολίτες, σε περίπτωση επιστροφής στην περιοχή του;, η κατάσταση της οποίας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κατάσταση αδιάκριτης βίας, κατά την έννοια του άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ και του αντίστοιχου άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.
Υπενθυμίζεται συναφώς ότι, σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του Νόμου, εναπόκειται στον Αιτητή να τεκμηριώσει την αίτηση του για διεθνή προστασία και εν προκειμένω ο Αιτητής με τα όσα δήλωσε στη συνέντευξη του και που αναφέρθηκαν πιο πάνω και καταγράφονται στην έκθεση του αρμόδιου λειτουργού, ουδόλως τον ενέτασσαν στις περιπτώσεις της αναγκαιότητας παροχής του καθεστώτος της συμπληρωματικής προστασίας. Εν προκειμένω, ορθά κρίθηκε ότι δεν έχει αποδειχθεί οτιδήποτε εκ μέρους των Αιτητών που να στοιχειοθετεί τον ισχυρισμό τους για βάσιμο φόβο ότι θα υποστούν σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη.
Ως εκ τούτου ορθά δεν τους χορηγήθηκε το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας που προβλέπεται στο άρθρο 19 του Νόμου, αφού δεν κατάφεραν να αποδείξουν βάσιμο φόβο ότι θα υποστούν σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη, ως καθορίζεται στο άρθρο 19(2).
Συνεπώς, κρίνω, με βάση τα ανωτέρω, ότι οι λόγοι ακυρώσεως της προσβαλλόμενης απόφασης δεν ευσταθούν.
Η παρούσα προσφυγή αποτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με €1500 έξοδα εναντίον των Αιτητών και υπέρ των Καθ΄ ων η Αίτηση.
Βούλα Κουρουζίδου – Καρλεττίδου Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] Australian Government, Department of foreign affairs and trade (April 2020), 'Country information report: Iran', διαθέσιμο στη διεύθυνση: DFAT Country Information Report - Iran - 14 April 2020 (ecoi.net) (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 29.04.2024)
[2] RULAC, Geneva Academy, map, available at: https://www.rulac.org/browse/map (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 29/4/2024)
[3] HRW - Human Rights Watch: World Report 2023 - Iran, 12 January 2023, available at: https://www.ecoi.net/en/document/2085460.html ((ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 29/4/2024)
[4] HRW - Human Rights Watch: World Report 2023 - Iran, 12 January 2023, available at: https://www.ecoi.net/en/document/2085460.html (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 29/4/2024)
[5] AI - Amnesty International: Amnesty International Report 2022/23; The State of the World's Human Rights; Iran 2022, 27 March 2023 https://www.ecoi.net/en/document/2089406.html (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 29/4/2024)
[6] Freedom House: Freedom in the World 2023 - Iran, 2023, available at: https://www.ecoi.net/en/document/2088518.html (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 29/4/2024)
[7] HRW - Human Rights Watch: World Report 2023 - Iran, 12 January 2023, available at: https://www.ecoi.net/en/document/2085460.html (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 29/4/2024)
[8] ACLED -DISAGGREGATED DATA COLLECTION - ANALYSIS & CRISIS MAPPING PLATFORM, The Armed Conflict Location & Event Data Project https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard (βλ. Πλατφόρμα Dashboard, με στοιχεία ανάλυσης ως εξής: ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ: 19/04/2023-19/4/2024, ΤΥΠΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ: Violence against civilians / Explosions / Remote violence/ Riots / Battles / Strategic Developments και ΠΕΡΙΟΧΗ: Middle East - Iran (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 29/4/2024)
[9] ACLED -DISAGGREGATED DATA COLLECTION - ANALYSIS & CRISIS MAPPING PLATFORM, The Armed Conflict Location & Event Data Project https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard (βλ. Πλατφόρμα Dashboard, με στοιχεία ανάλυσης ως εξής: ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ: 19/04/2023-19/4/2024, ΤΥΠΟΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ: Violence against civilians / Explosions / Remote violence/ Riots / Battles / Strategic Developments και ΠΕΡΙΟΧΗ: Middle East - Iran – East Azerbaijan (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 29/4/2024)