ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υποθ. Αρ.: 4120/23
13 Μαΐου 2024
[Β. ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ-KΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με τo άρθροo 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
O.J.L. ARC 581XXXXXX ,από τη Νιγηρία και τώρα Λάρνακα
Αιτήτρια
-και-
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ μέσω του Διευθυντή της Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η Αίτηση
Π. Μπενέτης (κος) και Μ. Μαυρονικόλας (κος) για Αλ Ταχέρ, Μπενέτη & Συνεργάτες, Δικηγόροι για την Αιτήτρια.
Α. Αναστασιάδη (κα) για Μ. Παραδεισιώτη (κα), Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 11/09/23, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια στις 05/10/23 και με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά της για παροχή Διεθνούς Προστασίας καθότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του περί Προσφύγων Νόμου 6(Ι)/2000 είναι παράνομη, άκυρη και στερείται κάθε νόμιμου αποτελέσματος. Περαιτέρω αιτείται νέας απόφασης με την οποία να της χορηγείται καθεστώς διεθνούς προστασίας.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Σύμφωνα με τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου που βρίσκονται ενώπιον μου, η Αιτήτρια είναι υπήκοος Νιγηρίας και στις 02/05/22 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία μέσω των μη ελεγχόμενων από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχών. Στις 09/08/2023 διεξήχθη συνέντευξη στην Αιτήτρια από αρμόδιο λειτουργό του European Union Agency for Asylum (EUAA), ο οποίος υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου στις 31/08/2023, εισηγούμενος την απόρριψη του αιτήματος της Αιτήτριας. Στις 11/09/2023 ο δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός, ενέκρινε την πιο πάνω Έκθεση-Εισήγηση αποφασίζοντας την απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας της Αιτήτριας και εξέδωσε απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του με αναστολή είτε μέχρι την άπρακτη πάροδο της προθεσμίας για καταχώριση προσφυγής είτε μέχρι την έκδοση πρωτόδικης απόφασης. Στις 05/10/2023 εκδόθηκε απορριπτική του αιτήματος της Αιτήτριας επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου συνοδευόμενη από αιτιολόγηση της απόφασής της, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια αυθημερόν. Η Αιτήτρια καταχώρησε στις 03/11/2023 την παρούσα προσφυγή μέσω νομικού αντιπροσώπου.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Η Αιτήτρια, δια των συνηγόρων του, προβάλει διάφορους νομικούς ισχυρισμούς προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, οι οποίοι τίθενται με γενικότητα και χωρίς να συναρτώνται με τα επίδικα γεγονότα, και οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν προωθούνται με τη Γραπτή Αγόρευση.
Στη βάση σχετικής νομολογίας (βλ. Χριστοδουλίδης ν. Πανεπιστήμιου Κύπρου, Αναθ. Έφεση αρ. 95/2012, ημ.6/7/2018 και Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) Φ3 Α.Α.Δ. 598) εξετάζονται μόνο οι ισχυρισμοί του αιτητή οι οποίοι εξειδικεύονται δεόντως στο εισαγωγικό δικόγραφο και αναπτύσσονται επαρκώς στις αγορεύσεις που επακολουθούν. Εν προκειμένω, οι συνήγοροι της Αιτήτριας προχώρησαν σε καταχώρηση της Γραπτής τους Αγόρευσης ενώ είχε παρέλθει η προθεσμία, η οποία είχε τεθεί από το παρόν Δικαστήριο με ρήτρα απόρριψης, και ως εκ τούτου κατά την ημέρα των διευκρινήσεων, ήτοι στις 09/02/2024, το Δικαστήριο δεν έκανε δεκτή την ως άνω καταχώρηση και κάλεσε τους συνηγόρους της Αιτήτριας να αγορεύσουν προφορικά. Συγκεκριμένα, από τον ευπαίδευτο συνήγορο, ο οποίος προέβη στην προφορική αγόρευση, προβλήθηκε ότι η Αιτήτρια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της επειδή δέχθηκε απειλές από την κοινότητα Ogboni λόγω της άρνησής της να μυηθεί σε αυτή και η διαφυγή της οδηγούν τα μέλη της εν λόγω κοινότητας να τιμωρηθεί με την αφαίρεση της ζωής της και μάλιστα με βασανιστικό τρόπο. Επίσης, το γεγονός ότι δεν της παρασχέθηκε βοήθεια από τις αρχές της χώρας καταγωγής της συνέβαλε στην απόφασή της να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της. Ο ευπαίδευτος συνήγορος που προέβη στην προφορική αγόρευση ως ανωτέρω δεν προώθησε κανένα νομικό λόγο ακύρωσης της επίδικης απόφασης και περιορίστηκε μόνο στην ουσία της υπόθεσης.
Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω και η δικηγόρος των Καθ' ων η Αίτηση προχώρησαν σε προφορική αγόρευση κατά τη διάρκεια των διευκρινήσεων στις 09/02/2024. Συγκεκριμένα, ανέφεραν ότι υιοθετούν την ένστασή τους και σημειώνει ότι η Αιτήτρια κρίθηκε αναξιόπιστη. Επίσης, επισημαίνει πως η Νιγηρία συγκαταλέγεται στις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας και η Αιτήτρια θα μπορούσε να αναζητήσει βοήθεια στις αρχές της χώρας.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Καταρχάς θα πρέπει να τονιστεί ότι τα νομικά σημεία που εγείρονται στην αίτηση ακύρωσης της επίδικης προσβαλλόμενης απόφασης από τους συνήγορους της Αιτήτριας εγείρονται με γενικότητα και αοριστία. Η απλή καταγραφή κατά ιδιαίτερα συνοπτικό τρόπο στους λόγους ακυρώσεως της νομικής βάσης της προσφυγής δεν ικανοποιεί την επιτακτική ανάγκη του Καν. 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, όπως οι νομικοί λόγοι αναφέρονται και εξειδικεύονται πλήρως.
Οι ισχυρισμοί για την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να εξειδικεύουν ποια νομοθετική πρόνοια ή αρχή διοικητικού δικαίου παραβιάζεται. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Latomia Estate Ltd. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672:
«Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων πάνω στα οποία βασίζεται μια προσφυγή είναι απαραίτητη για την εξέταση από ένα Διοικητικό Δικαστήριο των λόγων που προσβάλλουν τη νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης. Στην παρούσα περίπτωση η απλή επίκληση της παραβίασης συγκεκριμένων νόμων και Γενικών Διοικητικών Αρχών χωρίς οποιαδήποτε συγκεκριμενοποίηση δεν είναι αρκετή.» Επομένως, συμφωνώ με τη θέση των Καθ' ων η αίτηση ως προς τούτο.
Επίσης έχει πλειστάκις νομολογηθεί ότι, λόγοι ακύρωσης που δεν εγείρονται στο δικόγραφο της προσφυγής δεν μπορούν να εξεταστούν με το να εγείρονται για πρώτη φορά στο πλαίσιο των γραπτών αγορεύσεων. Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στη Φλωρεντία Πετρίδου ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, (2004) 3 Α.Α.Δ. 636:
«Παρατηρούμε ότι στο κείμενο της προσφυγής δεν εγείρεται τέτοιος λόγος ακύρωσης, αν και σχετική επιχειρηματολογία πράγματι προβάλλεται στη γραπτή αγόρευση της εφεσείουσας. Έχει επανειλημμένα λεχθεί πως λόγος ακύρωσης που δεν εγείρεται στην προσφυγή δεν μπορεί να εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, αφού οι γραπτές αγορεύσεις αποτελούν απλώς επιχειρηματολογία.»
Σχετική είναι και η υπόθεση Σπύρου και Άλλων ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 571/94 κ.α., ημερ. 22.11.1995, σελ. 4.
«Το γεγονός ότι το άρθρο 146.1. του Συντάγματος καταγράφει ως αιτίες ακυρότητας την αντίθεση προς τις διατάξεις του Συντάγματος, ή του Νόμου και την υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας, δεν σημαίνει ότι αρκεί η γενική επίκληση κάποιας από αυτές χωρίς άλλο. Η ταξινόμηση κάποιου νομικού λόγου ως υπαγόμενου στα πιο πάνω, είναι εγχείρημα ουσίας που προϋποθέτει την έγερσή του σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις».
Επιπλέον, οι αγορεύσεις αποτελούν τη μόνη μέθοδο ανάπτυξης των λόγων ακύρωσης ή ισχυρισμών που ήδη προβλήθηκαν με το δικόγραφο της προσφυγής. Ως εκ τούτου, όλοι οι λόγοι ακύρωσης οι οποίοι δεν αναπτύσσονται επαρκώς με την αγόρευση γραπτή ή προφορική θεωρούνται νομολογιακά εγκατελειφθέντες και δεν δύνανται να τύχουν εξέτασης από το δικαστήριο. Εν προκειμένω και ενώ οι συνήγοροι της Αιτήτριας αγόρευσαν προφορικά δεν προέβαλαν κανένα νομικό λόγο ακύρωσης. Επομένως, το παρόν Δικαστήριο και στα πλαίσια της δικαιοδοσίας της οποίας αντλεί από το νόμο θα προχωρήσει μόνο στον επί της ουσίας προβαλλόμενο ισχυρισμό όπως προβλήθηκε και καταγράφεται πιο πάνω .
Στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης, το Δικαστήριο εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντας οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (βλ. Απόφαση αρ. 128/2008 JAMAL KAROU V Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουάριου, 2010).
Όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Πολυξένη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 606/91, ημερομηνίας 22.9.92, στις σελ. 2-3: «Το τι αποτελεί επαρκή έρευνα, εξαρτάται από τα γεγονότα και περιστατικά της κάθε υπόθεσης (KNAI ν. The Republic (1987) 3 CLR 1534). Η έκταση της έρευνας που ένα διοικητικό όργανο διεξάγει για τη λήψη απόφασης εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης» (Δημοκρατίας ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων), Αναθεωρητικές Εφέσεις 868, 868, ημερομηνίας 13.12.90).
Έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, κυρίως των όσων η Αιτήτρια δήλωσε τόσο με την υποβολή της αίτησης διεθνούς προστασίας, όσο και κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, αλλά και όσων προβάλλει με την παρούσα προσφυγή.
Ειδικότερα, η Αιτήτρια είναι ενήλικη, υπήκοος Νιγηρίας. Κατά την υποβολή της αίτησής της για παραχώρηση διεθνούς προστασίας, δήλωσε πως o λόγος για τον οποίο εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της είναι διότι η αίρεση Ogboni η οποία ανήκει στην κοινότητά της την αναγκάζει να μυηθεί σε αυτή ως η μεγαλύτερη θυγατέρα της οικογένειάς της κάτι το οποίο η ίδια αρνήθηκε γιατί κάτι τέτοιο είναι ενάντια στη θρησκεία της. Αυτό το γεγονός είχε ως αποτέλεσμα να απειλείται η ζωή της και μάλιστα ισχυρίστηκε ότι έχει απαχθεί και έχει χάσει το παιδί της. Επίσης, ανέφερε ότι και η οικογένειά της αναγκάστηκε να μετεγκατασταθεί και πως όλη αυτή η κατάσταση έχει προκαλέσει «λίγη κατάθλιψη» στην οικογένειά της (ερυθρό 1 του διοικητικού φακέλου).
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι αναχώρησε από τη χώρα καταγωγής του στις 08/02/2022 και εισήλθε στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές στις 30/03/2022 με αυτοκίνητο (ερυθρό 48 του διοικητικού φακέλου). Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Uneme Nekhua, Ibilo της πολιτείας Edo (ερυθρό 46 – 1Χ του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με την εκπαίδευσή της δήλωσε ότι είναι κάτοχος διπλώματος μικροβιολογίας και ομιλεί Uneme Nekhua και αγγλικά (ερυθρά 44 & 46 του διοικητικού φακέλου). Στη χώρα του ισχυρίστηκε ότι εργαζόταν ως μικροβιολόγος σε εργαστήρι ιατρικού κέντρου (ερυθρό 46 – 1Χ του διοικητικού φακέλου). Όσον αφορά την οικογένειά της, η Αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι είναι άγαμη και άτεκνη, αφού στις 11/07/21 γέννησε ένα κοριτσάκι το οποίο απεβίωσε λίγο μετά τη γέννησή του λόγω έλλειψης οξυγόνου (ερυθρό 45 – 2Χ του διοικητικού φακέλου). Οι γονείς της είναι διαζευγμένοι, η μητέρα της ευρίσκεται στην Abuja, ενώ ο πατέρας της δε γνωρίζει (ερυθρό 45 του διοικητικού φακέλου) Επίσης, δήλωσε ότι έχει τέσσερα αδέλφια από τη μητέρα της (ερυθρό 45 – 1Χ του διοικητικού φακέλου).
Αναφορικά με τους λόγους που την οδήγησαν να εγκαταλείψει τη Νιγηρία, η Αιτήτρια ισχυρίστηκε κατά τη διάρκεια της ελεύθερης αφήγησής της ότι κληρονόμησε μία θέση ιέρειας στην μυστική αίρεση της κοινότητάς της ως η πρωτότοκη κόρη της οικογένειας, κάτι το οποίο η ίδια δεν επιθυμεί και αρνήθηκε επειδή είναι Χριστιανή παρά τις προσπάθειες του πατέρα της να της εξηγήσει από μικρή ηλικία ότι για αυτό προορίζεται. Η Αιτήτρια δεν παρουσιάστηκε στην τελετή ταφής της προκατόχου της θέσης και τελετής μύησης της ίδιας και ως αποτέλεσμα δέχθηκε πιέσεις από το θείο της και στη συνέχεια τον πατέρα της, ο οποίος την κλείδωσε σε ένα δωμάτιο και έξι άνδρες την χτύπησαν στην πλάτη, στο στήθος και στο κεφάλι. Η Αιτήτρια συνέχισε να αρνείται τη μύηση η οποία γινόταν μέσω αίματος και όταν διαπληκτίστηκε μαζί τους την επόμενη ημέρα στο ναό, ο πατέρα της αποφάσισε και την βοήθησε να διαφύγει κρυφά. Η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι θα πρέπει να παραμείνει κρυμμένη και η ίδια και ο πατέρας της καθότι έχουν παραβιάσει τον κανόνα και έχουν δει τα μυστικά της μυστικής αυτής αίρεσης γιατί θα πρέπει να πληρώσουν πρόστιμο. Τέλος, δήλωσε ότι εάν επιστρέψει θα πρέπει να αυτοκτονήσει επειδή έχει δει τις διαδικασίες της μυστικής αυτής αίρεσης με το όνομα Ogboni (ερυθρό 42 – 1Χ του διοικητικού φακέλου).
Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις του αρμόδιου λειτουργού η Αιτήτρια δήλωσε αναφορικά με την αίρεση ότι έχουν το δικό τους μενταγιόν, σύμβολα για τους άνδρες και τις γυναίκες, εμπλέκονται σε τελετουργίες κανιβαλισμού και ανθρωποθυσιών, κατά κύριο λόγο οι θέσεις σε αυτήν κληρονομούνται επειδή κάποιος πρόγονος έχει δώσει σχετική δέσμευση σε ηλικία 21 ετών ενώ σε κάποια μέρη συμμετέχουν σε πολιτικό, τοπικό ή εθνικό επίπεδο (ερυθρό 42 – 4Χ του διοικητικού φακέλου). Σχετικά με το σκοπό ανέφερε ότι τα μέλη της υπηρετούσαν το Θεό της Γης και σκοπός τους είναι η δύναμη, ο πλούτος, η πολιτική κυριαρχία και προστασία, ενώ πιστεύουν πως εάν προσφέρουν θυσίες στο Θεό της Γης θα τους ανταποδώσει καρπούς (ερυθρό 42 – 4Χ του διοικητικού φακέλου). Μέλος αυτής της αίρεσης, η οποία προϋπήρχε της γεννήσεως της, ήταν ο πατέρας της, ο θείος της και ο παππούς της (ερυθρό 42 – 3Χ του διοικητικού φακέλου).
Αναφορικά με το ρόλο του πατέρα της δήλωσε ότι ήταν απλώς μέλος, ενώ ο θείος της ήταν ένας εκ των έξι κυβερνητών της αίρεσης, την οποία θέση η Αιτήτρια υποθέτει ότι την κληρονόμησε από τον δικό του πατέρα (ερυθρό 41 – 1Χ του διοικητικού φακέλου). Εν σχέση με τα καθήκοντα του πατέρα της σε αυτή την αίρεση η Αιτήτρια δήλωσε ότι δε γνώριζε λεπτομέρειες επειδή δεν έχει παρευρεθεί σε συναντήσεις τους ωστόσο γνώριζε ότι προέβαινε στην ετήσια θυσία του (ερυθρό 41 – 2Χ του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με τη δική της θέση δήλωσε ότι ήταν η ιέρεια και θα έπρεπε να είναι παρούσα στις τελετουργίες (ερυθρό 41 του διοικητικού φακέλου). Ο θείος της είναι μέλος από πάντα, ήτοι από την παιδική της ηλικία, και δήλωσε ότι γνωρίζει από τον πατέρα της πως ο ίδιος συμμετέχει από την ηλικία των 21 ετών. Επίσης, ανέφερε ότι σε ηλικία 12 ετών ο πατέρας της την ενημέρωσε ότι πρόκειται να κληρονομήσει την εν λόγω θέση, αλλά η ίδια του απάντησε ότι δεν κατανοεί για ποιο λόγο μία γυναίκα να είναι μέλος και πως δεν πρόκειται να προσκυνήσει είδωλα επειδή είναι Χριστιανή (ερυθρό 40 του διοικητικού φακέλου).
Όσον αφορά τα καθήκοντα της θέσης που ισχυρίζεται ότι οφείλει να αναλάβει δήλωσε πως αυτά συνίστανται στα εξής να είναι παρούσα στις θυσίες, να τοποθετεί το αίμα, να εκφωνεί το ξόρκι επειδή πιστεύεται πως για δώσει η καρποφορία θα πρέπει το αρσενικό και το θηλυκό να ενωθούν (ερυθρό 39 – 2Χ του διοικητικού φακέλου). Όλα τα ανωτέρω τα γνωρίζει από τον πατέρα της καθότι ως ανέφερε κάποιες πληροφορίες δεν είναι μυστικές (ερυθρό 39 – 2Χ του διοικητικού φακέλου). Επίσης, η γυναίκα που θα αντικαθιστούσε ήταν συγγενής της, συγκεκριμένα κόρη του αδελφού του παππού της Αιτήτριας, και απεβίωσε στα 70 της έτη τον Μάρτιο του 2021 (ερυθρά 39 – 2Χ & 37 του διοικητικού φακέλου).
Ακολούθως, κληθείσα να σχολιάσει την πηγή που εντόπισε ο λειτουργός, η οποία ανέφερε πως οι άνδρες εξαναγκάζονται να συμμετέχουν στα 21 και οι γυναίκες στα 40, η Αιτήτρια ανέφερε ότι δεν γνωρίζει για αυτές τις πηγές και ότι γνωρίζει πως στα 21 σε θεωρούν ενήλικο (ερυθρό 39 – 1Χ του διοικητικού φακέλου).
Εν συνεχεία, ο αρμόδιος λειτουργός κάλεσε την Αιτήτρια να δώσει λεπτομέρειες αναφορικά με την επίσκεψη του θείου της για να την πείσει να τον ακολουθήσει ώστε να μυηθεί και η ίδια ανέφερε ότι ο θείος της ήθελε να την μεταφέρει στο μέρος όπου θα γίνονταν η μύηση αλλά η Αιτήτρια αρνήθηκε επειδή έπρεπε να ενημερώσει το σύντροφό της και ήταν έγκυος παρ’ όλα αυτά ο θείος της τη μετέφερε. Όταν η Αιτήτρια ειδοποίησε το σύντροφό της και εκείνος μετέβη στο σημείο δημιουργήθηκε μία διαμάχη και ο σύντροφός της χτύπησε κάποιον με ένα ξύλο (ερυθρό 39 του διοικητικού φακέλου). Η Αιτήτρια δήλωσε πως ο θείος της έφθασε στο σπίτι της μαζί με ακόμη δύο αγόρια οι οποίοι ήταν κάτι σαν σωματοφύλακες του θείου της (ερυθρά 38 – 39 του διοικητικού φακέλου). Η Αιτήτρια ισχυρίστηκε, περαιτέρω, ότι ο θείος της την εξανάγκασε να τον ακολουθήσει ωστόσο έκανε μία στάση στην περιοχή Abaji όπου παρέμειναν για όλη τη νύχτα με σκοπό να περιμένουν το σύντροφό της για να μην τραβήξουν την προσοχή των γειτόνων (ερυθρό 38 – 1Χ του διοικητικού φακέλου). Το επόμενο πρωί η Αιτήτρια μετέβη στο νοσοκομείο λόγω της εγκυμοσύνης της μαζί με το σύντροφό της, ο θείος της την επισκέφθηκε αλλά δεν μίλησε μαζί της και αργότερα όταν απεβίωσε το νεογέννητο ο θείος της παρέλαβε τη σωρό του καθότι λόγω της παράδοσης δεν μπορούσαν να το παραλάβουν οι γονείς (ερυθρό 37 του διοικητικού φακέλου).
Σε σχετικές ερωτήσεις του λειτουργού εάν η Αιτήτρια δήλωσε πως από τον Μάρτιο του 2021, οπότε απεβίωσε η προκάτοχος της θέσης, έως τον Ιούλιο του 2021 δεν είχαν προχωρήσει στην ταφή της διότι ανέμεναν από την Αιτήτρια ώστε να παρευρεθεί όπως όριζαν οι κανόνες της αίρεσης, ενώ δήλωσε ότι στη Νιγηρία δικαιούται κάποιος να μην ενταφιάσει έναν αποθανόντα για 5 χρόνια (ερυθρό 36 – 1Χ του διοικητικού φακέλου) . Επίσης, δήλωσε πως καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των μηνών ο θείος της Αιτήτριας μόνο της τηλεφωνούσε και δεν την ενόχλησε προσωπικά επειδή του έλεγε δικαιολογίες (ερυθρό 36 – 2Χ του διοικητικού φακέλου).
Ακολούθως, τέθηκαν ερωτήσεις στην Αιτήτρια αναφορικά την επίσκεψή της στο χωριό όταν την κάλεσε ο πατέρας της. Κληθείσα να δώσε λεπτομέρειες ανέφερε ότι αυτό συνέβη στις 18/10/2021 οπότε αναγκάστηκε να επισκεφθεί τον πατέρα της καθότι της ανέφερε πως σε έτερη περίπτωση θα τον έβλαπταν, παρά τις αντιρρήσεις της Αιτήτριας η διαδικασία ξεκίνησε, της προκάλεσαν κάποια σημάδια στην πλάτη, στο κεφάλι και στο χέρι και θα προχωρούσαν έπειτα στον ενταφιασμό (ερυθρό 36 του διοικητικού φακέλου). Το επόμενο πρωί και ενώ ο πατέρας της την κλείδωσε για να μην φύγει ήρθε ο θείος της μαζί με ακόμη δύο από τους έξι κυβερνώντες οπότε ξεκίνησαν τη διαδικασία την οποία περιέγραψε η Αιτήτρια και διήρκησε από μισή έως μία ώρα περίπου (ερυθρό 35 του διοικητικού φακέλου). Ο λειτουργός επεσήμανε στην Αιτήτρια ότι προγενέστερα ανέφερε πως είχαν προσέλθει στο σπίτι έξι άνδρες και η ίδια ανέφερε ότι οι τρεις ήταν εντός του δωματίου της και οι τρείς εκτός διευκρινίζοντας πως προσπαθεί να είναι όσο πιο συγκεκριμένη γίνεται όπως της ζητήθηκε (ερυθρό 35 – 1Χ του διοικητικού φακέλου).
Εν συνεχεία και όσον αφορά τη συνέχεια της διαδικασίας μύησης ενώπιον του ιερού η Αιτήτρια ανέφερε τη διαδικασία που ακολούθησαν, ωστόσο όταν αρνήθηκε να απαγγείλει έναν όρκο την χτύπησαν με εντολή του θείου της (ερυθρό 34 του διοικητικού φακέλου). Η Αιτήτρια δήλωσε, σε σχετικές ερωτήσεις του λειτουργού, ότι ένεκα της βίας που βίωσε ήταν αδύναμη με αποτέλεσμα να διακοπεί η διαδικασία, κατ’ εκείνο το χρονικό διάστημα ο πατέρας της Αιτήτριας τη βοήθησε να αποδράσει καθότι ως εξήγησε η Αιτήτρια ο ίδιος επιθυμούσε μόνο να ενταφιαστεί η προκάτοχος της θέσης και δεν επιθυμεί να την πιέσει να συμμετέχει εφόσον δεν το επιθυμεί (ερυθρό 34 του διοικητικού φακέλου).
Η Αιτήτρια σε σχετική ερώτηση απάντησε πως δεν μετέβη στην αστυνομία επειδή ο φίλος του πατέρα της τους ανέφερε πως δε θα βοηθήσουν επειδή πρόκειται για οικογενειακό ζήτημα (ερυθρό 33 του διοικητικού φακέλου). Ερωτηθείσα σχετικά η Αιτήτρια ανέφερε ότι αν έχεις κληρονομήσει θέση στην κοινότητα Ogboni δεν μπορείς να αρνηθείς τη θέση (ερυθρό 33 του διοικητικού δικαίου). Επίσης, η Αιτήτρια δήλωσε πως η συνέπεια για όποιον αρνείται θέση που έχει κληρονομήσει είναι η αυτοκτονία επειδή η κοινότητα θεωρεί ότι έχεις μάθει κάποιες από τις μυστικές τους πληροφορίες (ερυθρό 33 του διοικητικού δικαίου). Σε σχετική ερώτηση η Αιτήτρια ανέφερε πως όσο ήταν άρρωστη στην Abuja αφού γέννησε το τέκνο της δεν θα την ενοχλούσαν (ερυθρό 33 του διοικητικού δικαίου). Τέλος, ερωτηθείσα γιατί θεωρεί ότι είναι ακόμη στοχοποιημένη από την κοινότητα και βρίσκεται σε κίνδυνο αφού, κατά το χρόνο της συνέντευξης είχαν ήδη παρέλθει δύο έτη, η Αιτήτρια αποκρίθηκε ότι αυτοί οι κανόνες ισχύουν πριν ακόμη από τη γέννησή της και θα τιμωρηθεί για την πράξη της να διαφύγει της διαδικασίας της μυήσεως όπου κι αν βρίσκεται στη χώρα καταγωγής της (ερυθρό 33 του διοικητικού φακέλου).
Αναφερόμενη στο ενδεχόμενο εσωτερικής μετεγκατάστασης της Αιτήτριας ο τελευταίος δήλωσε πως δε θα μπορούσε να ζήσει σε άλλη περιοχή της χώρας, όπως η Abuja, καθότι το πρώτο περιστατικό έλαβε χώρα εκεί και πρόσθεσε πως η εν λόγω θρησκεία/πίστη ανήκει σε πολλά άτομα όχι μόνο στο χωριό της (ερυθρό 33 του διοικητικού φακέλου).
Σύμφωνα με τον διοικητικό φάκελο ο αρμόδιος λειτουργός στα πλαίσια της έκθεσης – εισήγησής του εντόπισε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο μεν πρώτος αφορά την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας και ο δε δεύτερος αφορά τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης της Αιτήτριας επειδή κληρονόμησε μία θέση στην κοινότητα Ogboni, ο θείος της την πίεσε να μυηθεί αλλά εκείνη δραπέτευσε.
Όσον αφορά τον πρώτο ισχυρισμό, αυτός έγινε αποδεκτός ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστός καθότι δεν εντοπίστηκαν στοιχεία τα οποία να αμφισβητούν τα όσα ισχυρίστηκε η Αιτήτρια κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της.
Αναφορικά με τον δεύτερο ισχυρισμό της Αιτήτριας, ο αρμόδιος λειτουργός εισηγήθηκε την απόρριψή του καθότι έκρινε την Αιτήτρια ως εσωτερικά και εξωτερικά αναξιόπιστη. Στην εισήγησή του ο λειτουργός επισημαίνει ότι η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να προωθήσει συγκεκριμένες απαντήσεις ούτε να προωθήσει επαρκείς και ακριβείς λεπτομέρειες, ενώ σε σημεία οι δηλώσεις της Αιτήτριας δεν είχαν συνοχή. Ως εκ τούτου κατέληξε ότι η εσωτερική αξιοπιστία δεν στοιχειοθετείται. Ακολούθως, ο λειτουργός προχώρησε σε έρευνα βασιζόμενος σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με τις μυστικές κοινότητες της Νιγηρίας και συγκεκριμένα για την Ogboni Society ώστε να αξιολογήσει την εξωτερική αξιοπιστία της Αιτήτριας μέσω της οποίας διαπίστωσε ότι η Αιτήτρια δεν είχε προωθήσει πληροφορίες σχετικά με την κοινότητα οι οποίες συνάδουν με τις διαθέσιμες πληροφορίες στις πηγές. Ως εκ τούτου κατέληξε πως ούτε η εξωτερική αξιοπιστία στοιχειοθετείται και ως εκ τούτου απορρίφθηκε ο ισχυρισμός στο σύνολό του.
Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου, ο λειτουργός του EUAA συνήγαγε ότι με βάση τα αποδεκτά πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν στο αίτημα της Αιτήτριας και λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι δεν διαπιστώθηκε πως η Αιτήτρια είχε υποστεί στη χώρα καταγωγής του οποιασδήποτε μορφής δίωξη ή σοβαρής βλάβης, ότι δεν υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύεται ότι σε περίπτωση που επιστρέψει η Αιτήτρια στη χώρα καταγωγής της θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.
Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, και ως προς το ενδεχόμενο υπαγωγής της Αιτήτριας σε προσφυγικό καθεστώς υπό την έννοια του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου συνήγαγε ότι η Αιτήτρια δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για έναν από τους πέντε λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο ανωτέρω άρθρο, αφού οι συνδεόμενοι ισχυρισμοί απορρίφθηκαν στο σύνολό τους. Ως εκ τούτου, το ενδεχόμενο εκχώρησης προσφυγικού καθεστώτος στο πρόσωπό του απορρίφθηκε.
Σε σχέση με το ενδεχόμενο υπαγωγής της Αιτήτριας σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε, αρχικά, ότι βάσει του μοναδικού ισχυρισμού που έγινε δεκτός, ήτοι η ταυτότητα και η καταγωγή της, δεν προκύπτουν λόγοι εκ των οποίων μπορεί να συναχθεί ότι σε περίπτωση επιστροφής της στη Νιγηρία, πιθανολογείται ότι η Αιτήτρια θα αντιμετωπίσει κίνδυνο σοβαρής βλάβης υπό την έννοια των Άρθρων 19 (2) (α) και (β), καθώς δεν έγινε δεκτός οποιοσδήποτε ισχυρισμός που θα δικαιολογούσε την υπαγωγή της στα ανωτέρω άρθρα.
Αναφορικά δε με το ενδεχόμενο υπαγωγής της Αιτήτριας στο Άρθρο 19 (2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου, ο αρμόδιος λειτουργός προχώρησε σε σχετική έρευνα αναφορικά με την επικρατούσα κατάσταση ασφαλείας στον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, με βάση τον αποδεκτό ουσιώδη ισχυρισμό, ήτοι την ταυτότητα και την καταγωγή του. Επί τούτου, ο αρμόδιος λειτουργός προέβη σε έρευνα κατά το στάδιο αξιολόγησης κινδύνου και με βάση την οποία διαπιστώθηκε ότι στην πολιτεία Edo, τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, αλλά και γενικότερα στη Νιγηρία δεν παρατηρούνται συνθήκες ένοπλων συγκρούσεων και επομένως δεν θα ήταν εύλογο να πιστεύεται ότι η Αιτήτρια θα υποστεί μεταχείριση που ισοδυναμεί με δίωξη ή σοβαρή βλάβη μόνο με την παρουσία της στην εν λόγω πολιτεία. Ως εκ τούτου, ο λειτουργός έκρινε ότι η Αιτήτρια δεν μπόρεσε να θεμελιώσει κίνδυνο σοβαρής βλάβης υπό την έννοια του Άρθρου 19 (2) (γ) και συνεπώς το αίτημά του απορρίφθηκε και ως προς την πιθανότητα υπαγωγής του σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.
Όπως διαφαίνεται από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου οι Καθ' ων η αίτηση ενήργησαν σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου και εξέτασαν όλα τα ουσιώδη στοιχεία που είχαν ενώπιόν τους.
Έχω εξετάσει με προσοχή τις απαντήσεις που η Αιτήτρια έδωσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου και έχω διαπιστώσει ότι ο αρμόδιος λειτουργός έκανε επαρκείς ερωτήσεις για να καλύψει, τόσο τον πυρήνα του αιτήματος, όσο και τα επιμέρους θέματα, ενώ ακολούθησε την ορθή διερευνητική διαδικασία.
Καταρχάς κρίνω ότι, ορθά ο αρμόδιος λειτουργός διαπίστωσε και κατέγραψε στην εισηγητική του έκθεση, η οποία υιοθετήθηκε από τoν εξουσιοδοτημένο από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ότι οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας δεν εμπίπτουν στους λόγους του Άρθρου 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, ούτε στο άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου.
Συγκεκριμένα, ορθά η Υπηρεσία Ασύλου έκανε αποδεκτό τον ισχυρισμό αναφορικά με τη χώρα καταγωγής και τον τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, αφού οι δηλώσεις του αναφορικά με τον εν λόγω ισχυρισμό χαρακτηρίζονται από σαφήνεια, δεν προέκυψε κανένα στοιχείο περί του αντιθέτου και οι δηλώσεις του επιβεβαιώθηκαν και/ή εντοπίστηκαν σε αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης.
Σε σχέση με τον δεύτερο ισχυρισμό της Αιτήτριας οι απαντήσεις της και υπήρξαν ελλιπείς και επιφανειακές, ενώ δεν ήταν σε θέση να παρέχει επαρκείς και ακριβείς πληροφορίες αναφορικά με ζητήματα που άπτονταν με τον πυρήνα του αιτήματός της. Tα κυριότερα σημεία αναξιοπιστίας της Αιτήτριας είναι τα ακόλουθα. Η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να δώσει συγκεκριμένη απάντηση αναφορικά με το ρόλο του πατέρα της στην κοινότητα αναφέροντας ότι ήταν μέλος αλλά ούτε και αναφορικά με πως ο πατέρας και ο θείος της έλαβαν τη θέση δηλώνοντας ότι ίσως να την κληρονόμησαν από τον πατέρα τους (ερυθρά 42 – 3Χ & 41 – 1Χ-2Χ του διοικητικού φακέλου). Επίσης, όταν ζητήθηκε από την Αιτήτρια να προωθήσει λεπτομέρειες σχετικά με την κοινότητα Ogboni η ίδια δεν ήταν σε θέση να το πράξει καθότι προώθησε πολύ γενικές πληροφορίες ως προς το ότι χρησιμοποιεί κανιβαλισμό, κάνει θυσίες, δεν εξαναγκάζει άτομα να γίνουν μέλη εκτός αν είναι κληρονόμοι θέσης και πως εμπλέκεται σε πολιτικά και εθνικά ζητήματα (ερυθρό 42 – 4Χ του διοικητικού φακέλου). Επιπλέον, όταν επισημάνθηκε ο ισχυρισμός της Αιτήτριας σχετικά με την ηλικία μύησης (21 ετών) έρχεται σε αντίφαση με τις πληροφορίες από εξωτερικές πηγές που αναφέρουν ότι για τους άνδρες είναι 21 ενώ για τις γυναίκες 40, η Αιτήτρια δεν παρείχε ικανοποιητική εξήγηση καθώς ανέφερε πως δεν γνωρίζει για αυτές τις πηγές και το μόνο που γνωρίζει είναι ότι στα 21 θεωρείται κάποιος ενήλικας (ερυθρό 39 – 1Χ του διοικητικού φακέλου). Ο λειτουργός ζήτησε από την Αιτήτρια να εξηγήσει πως είναι δυνατόν η προκάτοχός της να μην έχει ενταφιαστεί για μήνες επειδή η ίδια αρνούνταν να αναλάβει καθήκοντα στη θέση της, ωστόσο η εξήγηση της Αιτήτρια δεν είχε συνοχή και δεν ήταν συγκεκριμένη καθώς ανέφερε ότι στη Νιγηρία υπάρχει η δυνατότητα κάποιος να μην ενταφιαστεί για διάρκεια πέντε ετών (ερυθρό 36 – 1Χ του διοικητικού φακέλου). Η Αιτήτρια δεν παρείχε εύλογη επεξήγηση γιατί ο θείος της από το θάνατο της προκατόχου έως την επίσκεψή του στις 10/07/2021 δεν την είχε ενοχλήσει, αφού ανέφερε ότι μόνο της τηλεφωνούσε και δεν την είχε επισκεφθεί δια ζώσης επειδή η ίδια έδινε πολλές δικαιολογίες (ερυθρό 36 – 2Χ του διοικητικού φακέλου). Επιπρόσθετα, οι πληροφορίες που έδωσε η Αιτήτρια αναφορικά με το περιστατικό ημερομηνίας την 18η Οκτωβρίου ήταν ασυνάρτητες και χωρίς συνοχή, καθότι αρχικά αναφέρθηκε σε έξι και στη συνέχεια σε τρεις άνδρες οι οποίοι εισήλθαν στο δωμάτιο που την είχε κλειδώσει ο πατέρας της και τη χτύπησαν. Μάλιστα, δεν μπόρεσε να εξηγήσει ικανοποιητικά την εν λόγω αντίφαση διότι ανέφερε πως οι τρεις ήταν εκτός του δωματίου και ο θείος της μαζί με ακόμα δύο άνδρες εισέβαλλαν στο δωμάτιό της (ερυθρό 43 – 2Χ, 36 – 3Χ & 35 – 1Χ του διοικητικού φακέλου). Η Αιτήτρια δεν κατάφερε να εξηγήσει για ποιο λόγο την άφησαν μόνη στο ιερό κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μύησης αναφέροντας ότι όταν τη χτύπησαν ήταν αδύναμη και για αυτό το λόγο διέκοψαν τη διαδικασία προσωρινά και αποχώρησαν (ερυθρό 34 του διοικητικού φακέλου). Τέλος, δεν ήταν εύλογη η απάντηση της Αιτήτριας αναφορικά με το λόγο που τη βοήθησε ο πατέρας της να αποδράσει, αφού ο ίδιος την είχε καλέσει, λέγοντας ότι το μόνο που ήθελε ήταν να γίνει η ταφή και όχι να την πιέσει να γίνει μέλος εάν δεν το επιθυμεί (ερυθρό 34 του διοικητικού φακέλου).
Σχετικά με την εξέταση της εξωτερικής αξιοπιστίας του συγκεκριμένου ισχυρισμού, σημειώνεται ότι κρίνω πως οι πληροφορίες που έθεσε ο αρμόδιος λειτουργός είναι σχετικές, επικαιροποιημένες και πρόσφατες. Σύμφωνα με αυτές και όσον αφορά τις παραδοσιακές μυστικές κοινότητες, και ειδικότερα την μυστική κοινότητα Ogboni η οποία προαναφέρεται από την Αιτήτρια, αναφέρεται ότι υφίστανται σε κάποιες περιοχές, αλλά ιδίως στα μέρη Yoruba, ωστόσο σχετική παρουσία υπάρχει και σε αγροτικές και μικρές πόλεις. Από τις διαθέσιμες πληροφορίες διαφαίνεται ότι η ιδιότητα μέλους επιτρέπεται και σε άνδρες και σε γυναίκες εθνοτικής καταγωγής Yoruba αλλά όχι μόνο.
Συγκεκριμένα, στην ίδια ανεξάρτητη πηγή πληροφοριών αναφέρεται:
«Οι παραδοσιακές μυστικές κοινότητες στοχεύουν στη διατήρηση και υποστήριξη των κοινωνικό-ηθικών αρετών της κοινωνίας, στην κοινωνικοποίηση της νεολαίας και στη βοήθεια των αναγκαίων. Στο ίδιο πνεύμα, λειτουργεί και η κοινωνία Ogboni, δηλ. ως συμπληρωματική προστασία (δίπλα στην οικογένεια και τη φυλή), σκοπεύει να προστατεύσει την ευημερία των μελών του και της κοινωνίας, να προωθήσει την αρμονική συνύπαρξη και να βοηθήσει στα απαραίτητα. Ο ερευνητής Obi N.I Ebbe, […] χαρακτηρίζει την Ogboni ως εγκληματική οργάνωση. Στη δεκαετία του 1990, μόνο η ιδιότητα του μέλους του Ogboni θα μπορούσε να δώσει πρόσβαση σε μια σημαντική κυβερνητική θέση ή μία θέση επιρροής, ωστόσο σήμερα αυτή η απήχηση της κοινότητας έχει μειωθεί χωρίς να εξαφανιστεί. […] τα μέλη της υποτίθεται ότι δεν μοιράζονται τα μυστικά τους με τους ξένους. Σύμφωνα με μια πηγή του IRB, που ρωτήθηκε για την τρέχουσα ισχύ το Ogboni, τα μόνα μέρη των Yoruba της Νιγηρίας όπου εξακολουθούν να έχουν κάποια πραγματική επιρροή στην παραδοσιακή διοίκηση των πόλεων βρίσκονται στα λιμάνια Egba, Egbado και Abeokuta [Πολιτεία Ogun και Lagos] και σε ορισμένα αγροτικά χωριά και μικρές πόλεις κατά μήκος των συνόρων της πολιτείας Ogun όπως το Oyo, το Osun και το Ondo, μπορεί να εξακολουθούν να είναι σε θέση να εκφοβίζουν τους ανθρώπoυς της Νιγηρίας.»[1] (ελεύθερη μετάφραση του Δικαστηρίου)
Επιπλέον, με βάση την ίδια πηγή εντοπίζονται οι εξής πληροφορίες αναφορικά με το την ιδιότητα μέλους. «Πολλοί ανώτατοι κυβερνητικοί ηγέτες και αξιωματούχοι, καθώς και δικαστές, φέρεται να είναι μέλη μιας κοινωνίας Ogboni. Η ιδιότητα μέλους είναι ανοιχτή για άνδρες και γυναίκες Yoruba και άλλες εθνότητες. Η ιδιότητα μέλους είναι πρωτίστως εθελοντική, αλλά μπορεί να υπάρξει κοινωνική πίεση και εκφοβισμός για ένταξη, ειδικά αν το άτομο έχει κοντινή ιστορία και προσωπική γνώση της Ogboni, σύμφωνα με την πηγή IRΒ. Η ίδια πηγή προσθέτει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις “τα άτομα εντάσσονται εσκεμμένα και οικειοθελώς σε αυτές τις κοινωνίες επειδή θέλουν να έχουν εξουσία, χρήματα και επιτυχία”. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με την OFPRA η ιδιότητα μέλους είναι κληρονομική για τον μεγαλύτερο γιο ή τη θυγατέρα που εντάσσεται εθελοντικά μετά το θάνατο του γονέα τους, αυτό ισχύει και για τους Χριστιανούς. […] Τα νέα μέλη υποβάλλονται σε τελετές μύησης και φέρουν συγκεκριμένα διακριτικά. Η ιδιότητα μέλους περιορίζεται στους “freeborn men” και απαιτεί μια στάση αξιοπρέπειας και τιμής. Κατ' αρχήν, ανώριμα, ανήθικα και εγκληματικά άτομα δεν επιτρέπονται ως μέλη.»[2] (ελεύθερη μετάφραση του Δικαστηρίου).
Οι πληροφορίες αναφορικά με τα άτομα τα οποία αρνούνται να γίνουν μέλη της μυστικής κοινότητας αναφέρουν ότι «Ενώ η ένταξη στην Ogboni φέρεται να είναι κατά κύριο λόγο εθελοντική, η κοινωνική πίεση και εκφοβισμός μπορούν να προκύψουν για την ένταξη, σύμφωνα με την πηγή IRB. Αυτό μπορεί να συμβεί ιδιαίτερα όταν το άτομο έχει προσωπική γνώση της Ogboni, ή όταν ο γονέας έχει δεσμευτεί ότι το άτομο θα ήταν ο διάδοχός του/της στην κοινωνία. Η άρνηση συμμετοχής σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ δύσκολη.»[3] (ελεύθερη μετάφραση του Δικαστηρίου)
Σύμφωνα με έτερη πηγή αναφέρεται ότι το πρώτο παιδί πρέπει να κληρονομήσει τη θέση του πατέρα του, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι υποχρεωτικό, εκτός εάν ο γονέας – μέλος δεσμεύσει το αγέννητο παιδί του ή τον έφηβο ενώπιον της ομάδας, οπότε το παιδί αναγκάζεται να γίνει μέλος αν είναι άνδρας στα 21 και να είναι γυναίκα στα 40.[4]
Περαιτέρω, σημειώνω σε αυτό το σημείο πως η Αιτήτρια στα πλαίσια της διοικητικής διαδικασίας προσκόμισε τέσσερις ασπρόμαυρες φωτογραφίες (ερυθρό 31 του διοικητικού φακέλου). Η πρώτη απεικονίζει ένα δια σωληνωμένο βρέφος, από την οποία ωστόσο δεν είναι δυνατό να διακριθεί η ταυτότητά του, από ποιον τραβήχτηκε η φωτογραφία και πότε, αλλά παράλληλα θεωρώ ότι δεν ανατρέπει την αξιολόγηση των ισχυρισμών της Αιτήτριας ως ανωτέρω έχει καταγραφεί. Η δεύτερη φωτογραφία απεικονίζει το λαιμό μίας πιθανόν γυναίκας, διαπίστωση στην οποία οδηγούμαι και βασιζόμενη στην τέταρτη φωτογραφία, η οποία γυναίκα φαίνεται να έχει κάποια σημάδια στο λαιμό τα οποία ομοιάζουν με επιφανειακές εκδορές. Επιπλέον, όσον αφορά τη συγκριμένη φωτογραφία αυτή δεν ανατρέπει την αξιολόγηση των ισχυρισμών της Αιτήτριας καθότι δεν διαφαίνεται από κανένα στοιχείο του φακέλου η ταυτότητα του προσώπου που απεικονίζεται αλλά ούτε και η χρονική στιγμή κατά την οποία έγινε η λήψη. Επίσης, η τρίτη και η τέταρτη φωτογραφία, όπου αντίστοιχα απεικονίζουν τα δάχτυλα ενός χεριού και το πρόσωπο μίας γυναίκας κατά το ήμισυ, δεν ενισχύουν με οποιοδήποτε τρόπο τον ισχυρισμό της Αιτήτριας. Η μεν τρίτη φωτογραφία δεν στοιχειοθετεί με κανένα τρόπο σε ποιον ανήκει το χέρι το οποίο απεικονίζεται ούτε διακρίνεται κάποιος τραυματισμός ενώ ο χρόνος λήψης δεν αποδεικνύεται, η δε τέταρτη φωτογραφία συγκρινόμενη με την φωτογραφία του διαβατηρίου που προκομίσθηκε διαφαίνεται ότι τα δύο πρόσωπα ομοιάζουν αλλά δεν εξάγεται με σιγουριά το συμπέρασμα ότι πρόκειται για το ίδιο άτομο. Πέραν τούτου, όμως, και πάλι ο χρόνος λήψης δεν αποδεικνύεται, ενώ δεν διαπιστώνεται κανένας τραυματισμός ή οτιδήποτε άλλο το οποίο να υποστηρίζει τον πυρήνα του αιτήματος της Αιτήτριας. Ως εκ των άνω διαπιστώνεται ότι οι φωτογραφίες στερούνται εσωτερικής και εξωτερικής αξιοπιστίας.
Κατόπιν εξέτασης των όσων προέβαλε η Αιτήτρια, σε συνδυασμό με την ενδελεχή έρευνα της Υπηρεσίας Ασύλου επ' αυτών, εντοπίζω ότι ο ισχυρισμός αυτός της Αιτήτριας δεν προωθήθηκε με ακρίβεια, συνέπεια και με αληθοφάνεια, με αποτέλεσμα να κρίνεται αναξιόπιστη.
Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι σε κάθε περίπτωση και σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, εναπόκειται στον εκάστοτε αιτητή/αιτήτρια να τεκμηριώσει την αίτησή του για διεθνή προστασία. Στην υπό κρίση περίπτωση, για τους λόγους που αναλύθηκαν ανωτέρω, η Αιτήτρια δεν κατάφερε τεκμηριώσει κάποια παρελθούσα πράξη δίωξης σε βάρος της ούτε κατά τη διάρκεια της προφορικής της συνέντευξης, αλλά ούτε κατά την ενώπιόν μου διαδικασία.
Εν πάση περιπτώσει κρίνω ότι ο αρμόδιος λειτουργός, στην έκθεση-εισήγηση, αξιολόγησε κάθε έκαστο ισχυρισμό της Αιτήτριας και για τους λόγους που εκτενώς καταγράφηκαν στην εισήγησή του, εύλογα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξιοπιστία του δεν κρίνεται ως ικανοποιητική και ως εκ τούτου ορθά δεν παραχωρήθηκε το ευεργέτημα της αμφιβολίας, όπως αυτό καθορίζεται στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων.
Έχει, πολλάκις, νομολογηθεί ότι κρίση επί της αξιοπιστίας του αιτητή και έγκριση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον αιτητή είναι επιτρεπτή (AMIRI ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ Κ.Α. (2009 3 Α.Α.Δ. 358).
Στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, "Το ευεργέτημα της αμφιβολίας πρέπει να δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί και εξετασθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντος. Οι ισχυρισμοί του αιτούντος πρέπει να παρουσιάζουν συνοχή και αληθοφάνεια και να μην έρχονται σε αντίφαση με γεγονότα που είναι γενικά γνωστά σε όλους".
Επομένως, ορθά δεν παραχωρήθηκε σε αυτήν το ευεργέτημα της αμφιβολίας και ορθά ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης της για διεθνή προστασία.
Περαιτέρω, συμφωνώ με την αξιολόγηση κινδύνου στην οποία προέβη ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου στη βάση του αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού, καθώς και με το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε αναφορικά με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων αναγνώρισης προσφυγικού καθεστώτος καθώς η Αιτήτρια δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για ένα από τους πέντε λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο Άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου και του Άρθρου 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων.
Σημειώνεται πως λόγω του ότι οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας αναφορικά με τους λόγους που φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής απορρίφθηκαν στο σύνολό τους ως μη αξιόπιστοι, δεν πληρούνται και οι προϋποθέσεις υπαγωγής της Αιτήτριας στα άρθρα 19 (2) (α) και (β) περί συμπληρωματικής προστασίας, καθώς δεν προέκυψαν στοιχεία εκ των οποίων μπορεί να συναχθεί ότι σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια κινδυνεύει να αντιμετωπίσει θανατική ποινή ή εκτέλεση κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (α), ή άλλως βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (β).
Αναφορικά δε με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων παροχής συμπληρωματικής προστασίας προς το πρόσωπο της Αιτήτριας υπό την έννοια του άρθρου 19 (2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου ή άλλως του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, κρίνω σκόπιμο να παρατεθούν αρχικά τα κάτωθι:
Το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι η Αιτήτρια θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015) όσο και του ΔΕΕ (βλ. C-285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011) στις οποίες ερμηνεύεται η έννοια της «αδιακρίτως ασκούμενης βίας» και της «ένοπλης σύρραξης» και τίθενται κριτήρια ως προς τη σοβαρότητα του κινδύνου που προϋποτίθεται για την αξιολόγηση των περιπτώσεων στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.
Στην υπόθεση Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staats-secretarisvan Justitie παρ. 35, το ΔΕΕ αναφέρει ότι «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας[1]» ενώ στην παρ. 37 αναφέρει ότι «η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.» (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου). Περαιτέρω το ΔΕΕ στην εν λόγω υπόθεση αποφάσισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών την καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας» (παρ. 39).
Επιπλέον, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο του EUAA σχετικά με τη δικαστική ανάλυση του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ακόμη και αν ο αιτητής μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του (ή καθ' οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), το δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν ο αιτητής δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας, καθώς επίσης, όταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός αιτητή ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής.
Εν προκειμένω, αναφορικά με τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, ήτοι την πολιτεία Εdo, το Δικαστήριο προχώρησε σε επικαιροποιημένη έρευνα αναφορικά με τις επικρατούσες εκεί συνθήκες.
Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED προέκυψε ότι στη διάρκεια ενός έτους και συγκεκριμένα το διάστημα από τις 19/04/2023 έως τις 19/04/2024 στην πολιτεία Εdo καταγράφηκαν 55 περιστατικά ασφαλείας τα οποία οδήγησαν σε 43 απώλειες ανθρώπινων ζωών, από τα οποία τα 13 συνίστατο σε μάχες (με 20 απώλειες ανθρώπινων ζωών), τα 8 σε εξεγέρσεις (με 2 απώλειες ανθρώπινων ζωών) και τα 34 σε περιπτώσεις βίας κατά πολιτών( με 21 απώλειες ανθρώπινων ζωών).[5]
Κατά την τελευταία επίσημη απογραφή πληθυσμού της πολιτείας Edo το 2022 ανερχόταν σε 4.777.000 κατοίκους.[6] Καθίσταται, συνεπώς, κατανοητό ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή από περιστατικά ασφαλείας (43 θάνατοι) δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε η κατάσταση στην εν λόγω περιοχή να μπορεί να χαρακτηριστεί ως γενικευμένη κατάσταση αδιάκριτης βίας. Συνεπώς, δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για κάποιον πολίτη να επηρεαστεί προσωπικά από συνθήκες οι οποίες εμπίπτουν στις πρόνοιες του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας στην πολιτεία Edo.
Κατά συνέπεια, η πολιτεία Edo της Νιγηρίας, από την οποία κατάγεται η Αιτήτρια και την οποία το Δικαστήριο θεωρεί ως την περιοχή της προηγούμενης συνήθους διαμονής της, δεν φαίνεται να πλήττεται σε τέτοιο βαθμό από συγκρούσεις και περιστατικά βίας, τα οποία να ανάγονται σε τόσο υψηλό επίπεδο, ώστε να θεωρούνται ότι πληρούν το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας, ως αυτό ερμηνεύθηκε από τις αποφάσεις του ΔΕΕ. Λαμβάνοντας υπόψιν και τις ιδιαίτερες περιστάσεις της Αιτήτριας, η οποία είναι ενήλικη γυναίκα, υγιής, ικανή προς εργασία με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και με υποστηρικτικό περιβάλλον στη χώρα καταγωγής της, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτή θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρές βλάβες σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της και συγκεκριμένα στην πολιτεία Edo.
Στη βάση των παραπάνω δεν προκύπτει ότι με την επιστροφή της στη Νιγηρία η Αιτήτρια θα έλθει αντιμέτωπη με σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας της, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης βάσει του άρθρου 19 (2) (γ).
Τέλος, λαμβάνω υπόψη ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, στα πλαίσια των εξουσιών του άρθρου 12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου, καθόρισε με την Κ.Δ.Π. 166/2023 ημερ. 26/05/2023 τη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας (Νιγηρία) ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας.
Βάσει λοιπόν, και της επικαιροποιημένης έρευνας του Δικαστηρίου, κρίνεται ότι το ενδεχόμενο χορήγησης συμπληρωματικής προστασίας στην Αιτήτρια σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου απορρίπτεται, λόγω του ότι δεν πληρούνται οι προβλεπόμενες εκ του Νόμου προϋποθέσεις.
Επί τη βάσει όλων όσων παρατέθηκαν στην παρούσα απόφαση, το Δικαστήριο κρίνει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε έπειτα από δέουσα, πλήρη και εξατομικευμένη έρευνα και αξιολόγηση όλων των σχετικών στοιχείων της υπόθεσης και των δηλώσεων που προέβαλε η Αιτήτρια τόσο κατά τη διοικητική, όσο και κατά την παρούσα δικαστική διαδικασία.
Υπό το φως των πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με €1200 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας και υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση.
Βούλα Κουρουζίδου - Καρλεττίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] European Union Agency for Asylum (EUAA), “Country of Origin Information Report: Nigeria targeting of individuals”, November 2018, p. 115, https://coi.easo.europa.eu/administration/easo/PLib/2018_EASO_COI_Nigeria_TargetingIndividuals.pdf (assessed on 29/4/2024)
[2] European Union Agency for Asylum (EUAA), “Country of Origin Information Report: Nigeria targeting of individuals”, November 2018, p. 116, https://coi.easo.europa.eu/administration/easo/PLib/2018_EASO_COI_Nigeria_TargetingIndividuals.pdf (assessed on 29/4/2024)
[3] European Union Agency for Asylum (EUAA), “Country of Origin Information Report: Nigeria targeting of individuals”, November 2018, p. 117, https://coi.easo.europa.eu/administration/easo/PLib/2018_EASO_COI_Nigeria_TargetingIndividuals.pdf (assessed on 29/4/2024)
[4] Immigration and Refugee Board of Canada (IRB), “Nigeria: Ogboni society, including structure, rituals, ceremonies, and current status; membership and the consequences of refusing to join or trying to leave; relationship with police and judicial authorities (2017-April 2019)”, https://www.ecoi.net/en/document/2021322.html (assessed on 29/04/2024)
[5] Armed Conflict Events Location Data Project (ACLED), Εφαρμοζόμενες παράμετροι: Western Africa: Nigeria: Edo State, 19/04/2023 – 19/04/2024, https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard (assessed on 26/04/2024)
[6]City Population, Africa: Nigeria: Edo State, https://www.citypopulation.de/en/nigeria/admin/NGA012__edo/ (assessed on 26/04/2024)