ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υπόθεση Αρ.: 786/23
2 Μαΐου, 2023
[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
K.B.L
Αιτητού,
και
Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η αίτηση
.........
Αιτητής Αυτοπροσώπως
Α. Αναστασιάδη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση
κα S. Gauchan - μεταφραστής για πιστή μετάφραση από νεπαλική σε αγγλικά και αντίστροφα.
κος Ρ. Ευαγγέλου-μεταφράστρια για πιστή μετάφραση από αγγλικά σε ελληνικά και αντίστροφα.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(ex tempore)
Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Η Αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή στρέφεται κατά της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 21.2.2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της τελευταίας για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2020 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος).
Γεγονότα
1. Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Η Αιτήτρια κατάγεται από το Νεπάλ και είναι κάτοχος διαβατηρίου της χώρας καταγωγής της. Περί τις 14.3.2022, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 14.2.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη της Αιτήτριας από λειτουργό, ο οποίος υπέβαλε σχετική Έκθεση/ Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: ο Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου της Αιτήτριας. Στις 21.2.2023, ο Προϊστάμενος ενέκρινε την εισήγηση για απόρριψη της αίτησης ασύλου της Αιτήτριας. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια στις 6.3.2023, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.
Νομικοί Ισχυρισμοί
2. Στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, η Αιτήτρια δηλώνει ότι επιθυμεί να παραμείνει στη Δημοκρατία προκειμένου να εργαστεί και να συνδράμει την οικογένειά της και ιδιαίτερα το γιο και τη μητέρα της. Αν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής της, θα έχει να αντιμετωπίσει διάφορες οικονομικές υποχρεώσεις, όπως δάνεια.
3. Από την πλευρά τους οι Καθ΄ ων η αίτηση υπεραμύνονται της επίδικης πράξης και αντικρούοντας τους ισχυρισμούς της Αιτήτριας παραπέμπουν στις δηλώσεις της κατά το στάδιο της διοικητικής διαδικασίας και υποστηρίζουν ότι πρόκειται περί οικονομικού μετανάστη, η οποία προέρχεται από ασφαλή χώρα ιθαγένειας. Εισηγούνται ότι εξ αυτού του λόγου δεν δικαιολογείται η υπαγωγή της σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.
Νομικό πλαίσιο
4. Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως (η υπογράμμιση είναι δική μου):
«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».
5. Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.
6. Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει την έννοια του όρου πρόσφυγας και τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε αυτόν τον ορισμό.
7. Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τις περιπτώσεις, όπου χορηγείται το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.
Κατάληξη
8. Είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό εκ προοιμίου ότι, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητά της (στο πλαίσιο πάντα που καθορίζουν οι ισχυρισμοί του εκάστοτε Αιτητή). Η Αιτήτρια αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή της στο καθεστώς διεθνούς προστασίας.
9. Παρατηρώ συναφώς, ότι στο έντυπο της πρώτης αίτησής της για άσυλο ο Αιτήτρια, δήλωσε ότι στη χώρα καταγωγής της οφείλει ένα σημαντικό ποσό, το οποίο δεν μπορεί να αποπληρώσει, δέχεται απειλές και γι’ αυτό τον λόγο υπέβαλε αίτημα διεθνούς προστασίας.
Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, η Αιτήτρια επιβεβαίωσε ότι οι λόγοι που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της είναι οικονομικοί, δήλωσε ότι επιθυμεί να παραμείνει στη Δημοκρατία για να κερδίσει χρήματα και να συνδράμει την οικογένειά της και ότι δεν συντρέχει οποιοσδήποτε άλλος λόγος που εγκατέλειψε τη χώρα της. Ουδέποτε συνελήφθη ή κρατήθηκε στη χώρα της και οι αρχές θα επιτρέψουν την εκεί επιστροφή της, ως δήλωσε. Ως προς τις ενδεχόμενες συνέπειες επιστροφής της, ανέφερε δεν θα είναι σε θέση να εξεύρει μία καλή εργασία, γιατί οι μισθοί εκεί είναι πολύ χαμηλοί και δεν υπάρχουν επαρκείς εργασιακές ευκαιρίες. Αξιολογώντας τους ανωτέρω ισχυρισμούς της, οι Καθ’ων η αίτηση απέρριψαν το αίτημά της, καταλήγοντας ότι πρόκειται περί οικονομικού μετανάστη και ότι δε δικαιολογείται η υπαγωγή της σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.
10. Η Αιτήτρια στο πλαίσιο της παρούσας δικαστικής διαδικασίας δεν εγείρει τεκμηριωμένως οποιουσδήποτε ισχυρισμούς επί της ουσίας της αίτησής της για άσυλο, οι οποίοι να ανατρέπουν την ορθότητα της επίδικης απόφασης.
11. Ως εκ τούτου, έχοντας ενώπιόν μου τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης καθώς και την ίδια την επίδικη απόφαση καταλήγω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή της Αιτήτριας στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.
12. Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή της σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς η Αιτήτρια δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς της, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.
13. Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτήτριας δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών της περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ότι αυτή διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].
14. Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής της Αιτήτριας ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι η Αιτήτρια, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας της και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].
15. Σημειώνω συναφώς, το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών ημερομηνίας 27.5.2022 (Κ.Δ.Π. 202/2022) δυνάμει του οποίου η χώρα καταγωγής της Αιτήτριας ορίζεται ως ασφαλής τρίτη χώρα, χωρίς εν προκειμένω η τελευταία να προβάλει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς/ στοιχεία που αφορούν προσωπικά στην ίδια και οι οποίοι να ανατρέπουν το τεκμήριο περί ασφαλούς τρίτης χώρας.
16. Είναι δε καλά γνωστή η διάκριση μεταξύ πρόσφυγα και οικονομικού μετανάστη, όπου στην περίπτωση της τελευταίας δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής της στο καθεστώς διεθνούς προστασίας καθώς τα κίνητρα εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής της είναι οικονομικά (Βλ. Εγχειρίδιο Ύπατης Αρμοστείας για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος του Πρόσφυγα, παρ.62).
17. Η επίκληση αμιγώς οικονομικών κινήτρων εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής της Αιτήτριας δεν δικαιολογεί από μόνη της την υπαγωγή της στο καθεστώς του πρόσφυγα ή την αναγνώριση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας [Βλ. ενδεικτικώς Υπόθεση Αρ. 2319/2006Md Jakir Hossain v. Δημοκρατίας, μέσω Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 16.7.2008, (2008) 4 ΑΑΔ 568, Απόφαση στην υπόθεση αρ. 444/20, S.Μ.S. ν. Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου, ημερ. 2.6.2021, Υπόθεση Αρ. 1051/2010, Irene Fesenko v. Δημοκρατίας, μέσω Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων].
18. Υπό το φως της πιο πάνω ανάλυσης, ενόψει και της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και της έκτασης του ελέγχου που αυτό διενεργεί σε σχέση με την επίδικη πράξη (εξ υπαρχής και ex nunc), επιβεβαιώνεται η ορθότητα της επίδικης απόφασης.
Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με €300 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.
Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.