ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υπόθεση Αρ.: 186/23
27 Ιουνίου, 2024
[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
B. Η.
Αιτητή
και
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η αίτηση
........
N. A. Λοΐζου & Χ. Γ. Χριστούδιας (κα), Δικηγόρος για τον Αιτητή
Στ. Σταύρου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 20.11.2022 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2022 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος). Ταυτόχρονα αιτείται την έκδοση απόφασης από τον παρόν Δικαστήριο με την οποία να αναγνωρίζεται ως δικαιούχος διεθνούς προστασίας
Γεγονότα
1. Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: ο Αιτητής κατάγεται από τη Δημοκρατία του Καμερούν. Αναχώρησε απο την πατρίδα του στις 18.9.2019, εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία στις 23.9.2019 και περί τις 27.9.2019 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Την 1.8.2022, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO, πλέον Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο - EUAA). Στις 14.10.2022, ο λειτουργός υπέβαλε Έκθεση /Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 21.11.2022. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 20.12.2022, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.
Νομικοί Ισχυρισμοί
2. Ο Αιτητής με τη γραπτή του αγόρευση προβάλλει ως λόγους προσφυγής τη κατ’ ισχυρισμό αναρμοδιότητα του προσώπου που έλαβε την επίδικη απόφασης και επιπλέον επικαλείται την έλλειψη πρακτικού της απόφασης. Περαιτέρω υποστηρίζει ότι η επίδικη απόφαση δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη. Κάτω από τον ίδιο τίτλο ο Αιτητής επικαλείται αναρμοδιότητα του προσώπου που πραγματοποίησε τη συνέντευξη. Ως προς την ουσία της αίτησής του, ο Αιτητής υποστηρίζει ότι ο ίδιος, ανήκων στην αγγλόφωνη κοινότητα του Καμερούν κατηγορήθηκε από της αρχές της χώρας για σύμπραξή του με τους αποσχιστές με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να φυλακιστεί. Για τους λόγους αυτούς θεωρεί ότι θα πρέπει να υπαχθεί στο καθεστώς του πρόσφυγα ή επικουρικώς σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.
3. Από την πλευρά τους οι Καθ΄ ων η αίτηση απέτυχαν να συμμορφωθούν με τις οδηγίες του Δικαστηρίου και μέχρι και τα στάδιο των Διευκρινίσεων δεν είχαν καταχωρίσει γραπτή αγόρευση. Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις της υπόθεσης, προχώρησε στην ακροαματική διαδικασία βασιζόμενο στην ένσταση της Δημοκρατίας και στα στοιχεία του διοικητικού φακέλου που κατατέθηκε ως τεκμήριο.
To νομικό πλαίσιο
4. Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:
«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ’ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».
5. Ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 προβλέπει τα εξής:
«Έκαστος διάδικος δέον δια των εγγράφων προτάσεων αυτού να εκθέτη τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται και αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως. Διάδικος εμφανιζόμενος άνευ συνηγόρου δεν υποχρεούται εις συμμόρφωσιν προς τον κανονισμό αυτόν.».
6. Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.
7. Στο ερμηνευτικό άρθρο 2 του περί Προσφύγων νόμου, ο όρος «Προϊστάμενος» ορίζεται ως ακολούθως:
«"Προϊστάμενος" σημαίνει αρμόδιο λειτουργό ο οποίος προΐσταται της Υπηρεσίας Ασύλου και περιλαμβάνει οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο λειτουργό της εν λόγω Υπηρεσίας που εξουσιοδοτείται από τον Υπουργό, για να ασκεί όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες ή να εκτελεί όλα ή οποιαδήποτε από τα καθήκοντα του Προϊσταμένου·».
8. Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει την έννοια του όρου πρόσφυγας και τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε αυτόν τον ορισμό.
9. Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τις περιπτώσεις, όπου χορηγείται το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.
Κατάληξη
10. Εκ προοιμίου, επισημαίνω ότι η περίμετρος των ζητημάτων που έχει δικαιοδοσία να εξετάσει το παρόν Δικαστήριο καθορίζονται και σε αυτή την περίπτωση καταρχήν από τα δικόγραφα των διαδίκων. Μόνη εξαίρεση αποτελούν οι λόγοι προσφυγής που άπτονται ζητημάτων δημοσίας τάξεως, τα οποία δύναται το δικαστήριο να εξετάσει και αυτεπαγγέλτως κάτω και πάλι κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260 και «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 247»].
11. Η αναγκαιότητα έγερσης των λόγων προσφυγής με ευκρίνεια και λεπτομέρεια είναι θεμελιώδους σημασίας διαφορετικά το Δικαστήριο δεν νομιμοποιείται να τα εξετάσει αυτεπαγγέλτως, έστω και εάν έχουν εγερθεί με την αγόρευση [Βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598, Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Δημοκρατία ν. Σπύρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 533 και Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (2009) 3 Α.Α.Δ. 655].
12. Εν πρώτοις επισημαίνω ότι, το ζήτημα που εγείρεται αναφορικά με την κατ’ ισχυρισμό αναρμοδιότητα του διοικητικού οργάνου να εγκρίνει την έκθεση-εισήγηση του λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, παρά το γεγονός ότι δεν δικογραφείται δεόντως στο πλαίσιο του εισαγωγικού δικογράφου της διαδικασίας, εντούτοις ως θέμα δημοσίας τάξεως, δύναται να εξεταστεί και αυτεπαγγέλτως από το παρόν Δικαστήριο
13. Εν προκειμένω, θα προχωρήσω στην εξέταση αυτού του εγειρόμενου λόγου προσφυγής, καθώς έχω ενώπιον μου όλα τα ουσιώδη στοιχεία. Ο ισχυρισμός του Αιτητή περί έκδοσης της απόφασης από αναρμόδιο πρόσωπο εδράζεται σε δύο επιμέρους ζητήματα. Αφενός, του κατά πόσο η κα. Α.Α. έχει την εξουσία να ενεργήσει ως Προϊστάμενος εκδίδοντας την επίδικη πράξη και αφετέρου, εάν η έγκριση/ έκδοση της επίδικης πράξης έγινε κατά τρόπο που να μπορεί να αποδοθεί σε αυτόν η έκδοση της επίδικης πράξης σύμφωνα με τον προσήκοντα τύπο και κατόπιν άσκησης της δικής του αρμοδιότητας/ ή και χωρίς την τήρηση πρακτικού.
14. Ως προς το πρώτο σκέλος, επισημαίνω, ότι δυνάμει άρθρου εδαφίου (4) του άρθρου 17 του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου, Ν. 158 (Ι)/1999), όταν ο νόμος αναθέτει την άσκηση μιας εξουσίας σε ένα όργανο, το όργανο αυτό δεν μπορεί να μεταβιβάσει ολικά ή μερικά την εξουσία του αυτή σε άλλο όργανο, χωρίς να υπάρχει ρητή διάταξη του νόμου που να το επιτρέπει.
15. Εν προκειμένω, δυνάμει του ερμηνευτικού άρθρου 2 του περί Προσφύγων Νόμου, το οποίο παρατίθεται ανωτέρω, Προϊστάμενος με την έννοια του εν λόγω νόμου, και άρα πρόσωπο το οποίο έχει εξουσία να εκδίδει απορριπτικές αποφάσεις επί αιτήσεων ασύλου, είναι και οποιοσδήποτε αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου που εξουσιοδοτείται από τον Υπουργό, για να ασκεί όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες ή να εκτελεί όλα ή οποιαδήποτε από τα καθήκοντα του Προϊσταμένου. Ως εκ τούτου, υπάρχει ρητή πρόνοια στον περί Προσφύγων Νόμων, η οποία επιτρέπει την εκχώρηση των εξουσιών του Προϊσταμένου, (Βλ. Απόφαση στην. Α.Ε. αρ. 2115, Ανδρούλλας Ζηνοβίου ν Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερ. 2.10.1997, (1997) 3 Α.Α.Δ 385).
16. Ο Υπουργός Εσωτερικών με εξουσιοδότησή του ημερομηνίας 9.6.2022, εξουσιοδότησε την κ. Α. Α. να εκδίδει αποφάσεις επί αιτήσεων διεθνούς προστασίας. Η επίδικη πράξη εκδόθηκε στις 21.11.2022. Ως εκ τούτου, προκύπτει ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο, o κ. Α.Α. ήταν δεόντως εξουσιοδοτημένος για την έκδοση της επίδικης απόφασης.
17. Συνεπώς, στην παρούσα περίπτωση όπου προκύπτει ευκρινώς το όνομα του προσώπου που προβαίνει στην μονογραφή, ήτοι Α. Α., υπάρχει μονογραφή πλησίον του ονόματος που λογικώς ανήκει στο πρόσωπο το οποίο προβαίνει στην έγκριση και ειδική σφραγίδα ότι η εν λόγω εισήγηση εγκρίνεται, κρίνω ότι η εν λόγω πράξη ικανοποιεί όλα τα εξωτερικά στοιχεία που την καθιστούν έγκυρη. Το βάρος ανατροπής του τεκμηρίου αυτού της κανονικότητας της επίδικης απόφασης φέρει ο ίδιος ο Αιτητής, ο οποίος δεν έχει προσκομίσει οτιδήποτε το οποίο να ανατρέπει αυτό το τεκμήριο (Βλ. ως προς το τεκμήριο της κανονικότητας των διοικητικών πράξεων, βλ. Απόφαση στην Υπόθεση Αρ. 1639/2005, Μd Moin Uddin ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 27.4.2007 και Απόφαση στην Υπόθεση αρ. 465/1998, Ανδρούλλα Κωνσταντινίδου ν. Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, ημερ. 8.3.2000, (2000) 4 ΑΑΔ 148 και την εκεί μνημονευόμενη νομολογία).
18. Περαιτέρω, απολύτως θεμιτή, σύμφωνα και με την παρατεθείσα νομολογία, είναι και η έγκριση της εισήγησης του αρμοδίου λειτουργού, η οποία με την έγκρισή της αποτελεί την αιτιολογική βάση της εκδιδόμενης απόφασης, χωρίς να καθίσταται αναγκαία η επανάληψη της αιτιολογίας σε ξεχωριστό έγγραφο και χωρίς αυτό να θεωρείται εγκατάλειψη της δική του αποφασιστικής αρμοδιότητας. Όπως συναφώς προβλέπει το άρθρο 17(8) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου, Ν. 158 (Ι)/1999), δε συνιστά αποχή από άσκηση αρμοδιότητας η υιοθέτηση ενός σημειώματος ή μιας πρότασης που υποβάλλεται από υφιστάμενο υπάλληλο ή όργανο στο αρμόδιο διοικητικό όργανο, αν το σημείωμα ή η πρόταση περιέχει συγκεκριμένη εισήγηση και από το σύνολο της όλης διοικητικής ενέργειας προκύπτει ότι το αρμόδιο όργανο άσκησε ουσιαστικά την αποφασιστική του αρμοδιότητα. Εν προκειμένω, η υιοθέτηση της Έκθεσης / Εισήγησης, η οποία εμπεριέχει πολύ συγκεκριμένη ανάλυση και εισήγηση, δεν συνιστά αποχή από την άσκηση της εξουσίας του αποφασίζοντος οργάνου αλλά με την έγκρισή της εκδόθηκε η επίδικη πράξη και το περιεχόμενο της εισήγησης, καθίσταται παράλληλα η αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης. Ανάλογο ζήτημα εξέτασα και σε άλλες αποφάσεις μου την κατάληξη των οποίων υιοθετώ ως προς το σημείο αυτό (Βλ. ενδεικτικώς Υπόθεση Αρ.: 7/20, Β. S. v. Δημοκρατίας, μέσω Yπηρεσίας Ασύλου, ημερ. 5.3.2021, Υπόθεση Αρ.: 389/20, V.P. v. Δημοκρατίας, μέσω Yπηρεσίας Ασύλου., ημερ. 12.2.2021 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία). Όπως υπαγορεύει η πρακτική που ακολουθείται στο δημόσιο τομέα και η λογική προσέγγιση των πραγμάτων, κανένας Διευθυντής δεν λειτουργεί χωρίς την υποστήριξη στελεχωμένης υπηρεσίας. Υπάρχει δε εγγενής εξουσιοδότηση όλων των λειτουργών να ενεργούν στο πλαίσιο των οδηγιών τους. Κατά αναλογία δεν αναμένεται ευλόγως ο Προϊστάμενος να διενεργεί ο ίδιος ως φυσικό πρόσωπο όλες τις συνεντεύξεις και να προβαίνει σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες προ της εκδόσεως της απόφασης επί αιτήσεως ασύλου, αλλά μπορεί να ενεργεί στη βάση εισήγησης λειτουργών που έχουν ακριβώς το καθήκον να προβαίνουν σε ενδελεχή εξέταση κάθε περίπτωσης και να συντάσσουν σχετικό εμπεριστατωμένο πόρισμα, το οποίο δύναται στη συνέχεια ο Προϊστάμενος να εγκρίνει, εκδίδοντας κατά αυτό τον τρόπο την απόφασή του (Βλ. Προσφυγή υπ' αριθμό: 42/2011, Guilan Zou v. Δημοκρατίας, ημερ. 24.1.2013, Προσφυγή υπ' αριθμό 1606/2015, Σολωμού ν. Δημοκρατίας, ημερ. 6.9.2018, Συνεκδικαζόμενες υποθέσεις αρ. 1159/2021 κ.α., Εgypt Air v. Δημοκρατίας, ημερ. 11.4.2019).
19. Υπό το φως των ανωτέρω, απορρίπτεται ο ισχυρισμός του Αιτητή περί αναρμοδιότητας του προσώπου που εξέδωσε την επίδικη απόφαση.
20. Ούτε εξάλλου ο ισχυρισμός του Αιτητή περί αναρμοδιότητας των λειτουργών της EUAA κατά τη διαδικασία της συνέντευξης δικογραφείται δεόντως. Σε κάθε δε περίπτωση, παρατηρώ ότι δυνάμει της Κ.Δ.Π. 297/2019,[1] η οποία εκδίδεται δυνάμει του άρθρο 13Α(1Α) του περί Προσφύγων Νόμου, οι εμπειρογνώμονες της EUAA δύνανται να συνδράμουν τις αρχές της Δημοκρατίας, μεταξύ άλλων, διενεργώντας συνεντεύξεις των αιτούντων άσυλο. Συνεπώς, ο ισχυρισμός του Αιτητού περί παράτυπης συμμετοχής των εμπειρογνωμόνων της EUAA στη διαδικασία εξέτασης ασύλου πέραν από αλυσιτελής, καθότι δεν προκύπτει οποιαδήποτε ζημία για τον Αιτητή, είναι και αβάσιμος. Επιπλέον, ο Αιτητής δεν κατορθώνει με οποιοδήποτε τρόπο να ανατρέψει το τεκμήριο της κανονικότητας καθώς, στο πρακτικό της συνέντευξης και στην έκθεση εισήγηση, αναφέρεται ως τίτλος «EUAA expert») (σε ελεύθερη μετάφραση “εμπειρογνώμονας της EUAA”), ο οποίος συνοδεύεται από κωδικό, ο οποίος ευλόγως ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένο φυσικό πρόσωπο.
21. Επισημαίνεται επίσης ότι η εισηγητική έκθεση ετοιμάστηκε και υποβλήθηκε προς έγκριση στον ασκούντα τις εξουσίες του Προϊσταμένου από τον λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος είχε προηγουμένως διενεργήσει τη συνέντευξη στον Αιτητή. Ως εκ τούτου, δεν υφίσταται ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι το ίδιο πρόσωπο που ετοίμασε την εισηγητική έκθεση προέβη εντέλει και στην έκδοση της επίδικης πράξης. Ο δε ισχυρισμός περί κατάχρησης εξουσίας πέραν από απαραδέκτως εγειρόμενος ως μη δικογραφημένος δεόντως και γενικός, είναι και κατ' ουσία αβάσιμος. Ουδεμία επίδραση επιπλέον μπορεί να έχει στην νομιμότητα της διαδικασίας έκδοσης της πράξης, το γεγονός ότι την επιστολή κοινοποίησης της επίδικης πράξης υπογράφει άλλος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου για λογαριασμό του Προϊσταμένου (Βλ. Υπόθεση αρ. 790/2015, Stepanova v. Yπ. Εσωτερικών κ.α. ημερ. 31.10.2018 και Υπόθεση αρ. 6447/2013, Μενέλαος Χειμώνας ν. Δημοκρατίας, μέσω του Υπ. Εσωτερικών, ημερ. 30.9.2015, και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).
22. Ως προς τον ισχυρισμό που προωθείται από τη συνήγορο του Αιτητή περί έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc. Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελείς χαρακτηρίζονται οι λόγοι προσφυγής, οι οποίοι ακόμα και αν γίνουν δεκτοί δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].
23. Ειδικώς ως προς τις διαδικαστικής φύσεως πλημμέλειες, τις οποίες επικαλείται ο Αιτητής επαναλαμβάνεται ότι εγείρονται αλυσιτελώς για τους λόγους που ανέφερα ανωτέρω και οι οποίοι συνδέονται με τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου. Αλυσιτελώς συγκεκριμένα προβάλλει ο Αιτητής ελλείψεις κατά το στάδιο της συνέντευξης και των προσώπων που συμμετείχαν στη διαδικασία από πλευράς της διοίκησης, καθώς και σε αυτή την περίπτωση δεν κατορθώνει να καταδείξει τη ζημία που κατ' ισχυρισμό έχει υποστεί και κυρίως τι ισχυρισμούς και ποιες επισημάνσεις θα προσέθετε, οι οποίες επιπλέον θα ήταν ικανές να ανέτρεπαν το αποτέλεσμα της επίδικης πράξης. Οι διαδικαστικές πλημμέλειες που υποδεικνύει άπτονται της ικανότητας του Αιτητή να εκθέσει διεξοδικά τους λόγους της αίτησής του. Εν προκειμένω ο Αιτητής δεν επεξηγεί με ποιο τρόπο η ακολουθηθείσα διαδικασία επηρέασε αυτή τη δυνατότητα και το κυριότερο, λαμβάνοντας υπόψη τη δυνατότητα να εκθέσει εκ νέου τις θέσεις του ενώπιον του Δικαστηρίου, γιατί αυτή η κατ' ισχυρισμό παράλειψη είναι καταλυτικής φύσεως σε σχέση με το δικαίωμά του αυτός να εκθέσει διεξοδικά τις θέσεις του. Ο Αιτητής παρατηρώ ότι δεν προβάλλει οποιοδήποτε νέο ισχυρισμό στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, τον οποίο δεν μπόρεσε να προβάλει εξαιτίας των κατ' ισχυρισμόν παραλείψεων της διοίκησης. Αντίθετα παρατηρώ ότι προσυπογράφει το πρακτικό της συνέντευξης και ότι κατανόησε πλήρως τα διαμειφθέντα.
24. Επισημαίνεται επιπλέον συναφώς ότι αποτελεί βασική νομολογιακή αρχή ότι η έκταση της έρευνας, ο τρόπος και η διαδικασία που θα ακολουθηθεί ποικίλλει ανάλογα με το υπό εξέταση ζήτημα, ανάγεται δε στην διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης (Βλ. Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 503, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 270, Α.Ε. Aρ.: 3017, Αντώνης Ράφτης ν. Δημοκρατίας, ημερ. 5.6.2002, (2002) 3 ΑΑΔ 345).
25. Η γενική αυτή νομολογιακή αρχή θα πρέπει να εξεταστεί εν προκειμένω υπό το φως του ειδικού δικαίου που διέπει τη διαδικασία εξέτασης μίας αιτήσεως ασύλου και των αρχών που θεσπίζει τόσο η εθνική όσο και η ενωσιακή νομοθεσία. Συναφές εν προκειμένω είναι το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας των αιτητών ασύλου να τεκμηριώσουν με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή τους, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68)
26. Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή, επισημαίνω συναφώς τα ακόλουθα: Στο έντυπο της αίτησή του για διεθνή προστασία, ως προς τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του, ο Αιτητής δήλωσε πως εγκατέλειψε το Καμερούν καθώς η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο από την αστυνομία και από τους αυτονομιστές (ερ. 1 του διοικητικού φακέλου).
27. Κατά το στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής επανέλαβε τους ως άνω ισχυρισμούς. Αρχικά, ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, δήλωσε ότι έχει γεννηθεί στην πόλη Limbe και ανήκει στην φυλή Μeta. Συμμετείχε στο εκπαιδευτικό σύστημα της πατρίδας του για 14 χρονια και είναι απόφοιτος του λυκείου GBHS της Limbe. Ο πατερας του, εγκατέλειψε την μητέρα του, την αδερφή του και τον ίδιο, όταν βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. Έζησε στη Limbe έως το θάνατο της μητέρας του το 2005 και μετεγκαταστάθηκε για δυο έτη στον θείο του στην Βamenda. Ωστόσο, καθώς ο θείος του δεν μπορούσε να τον φροντίζει, επέστρεψε στη γενέτειρά του, όπου ζούσε με έναν φίλο της μητέρας του. Το 2012, εγκαταστάθηκε στο χωριό Wututu, στην νοτιοδυτική περιοχή, στην υποδιαίρεση Buea, προκειμένου να ασχοληθεί με τις καλλιέργειες. Το 2013, απέκτησε στην ίδια περιοχή με την οικονομική υποστήριξη ενός θείου του, το δικό του μπαρ, το οποίο διαχειριζόταν έως ότου εγκαταλείψει την πατρίδα του. Ο Αιτητής δήλωσε ότι διατηρεί επικοινωνία με την αδερφή του η οποία βρίσκεται στο Καμερούν ερ. 33 του διοικητικού φακέλου). Δήλωσε τέλος ότι είναι φορέας ηπατίτιδας Β.
28. Αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους αναχώρησε απο την πατρίδα του, ο Αιτητής δήλωσε πώς όταν εργαζόταν στο μπαρ που του ανήκε, τον επισκέπτονταν αυτονομιστές ζητώντας να καταβάλει μια εισφορά «την υποστήριξη στον αγώνα» όπως την αποκάλεσε. Ο Αιτητής δήλωσε ότι φοβούμενος για τη ζωή του, τους παρείχε τη συνδρομή. Ωστόσο, μια μέρα, όταν δύο μέλη των αυτονομιστών εισήλθαν στο μπαρ για να την εισπράξουν, παρόντες ήταν και δυο μυστικοί αστυνομικοί που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες καταβολής από τον ίδιο αυτής της εισφοράς. Δέκα μέρες αργότερα, οι ίδιοι αστυνομικοί τον επισκέφτηκαν στο σπίτι του, απαιτώντας να τους οδηγήσει στη βάση των Ambazonians. O Αιτητής, τους οδήγησε στο σπίτι των δυο αυτονομιστών και κατόπιν ο ίδιος και οι δυο αυτονομιστές οδηγήθηκαν στη φυλακή. Ο Αιτητής δήλωσε ότι παρέμεινε στη φυλακή για δύο εβδομάδες. Κατα τη διάρκεια της κράτησής του, δήλωσε πως υπέστη βασανιστήρια απο τους συγκρατούμενους του και τους δεσμοφύλακες. Παράλληλα, δεχόταν απειλές από τους αυτονομιστές συγκρατούμενούς του, οι οποίοι θεωρούσαν πως τους πρόδωσε. Ο Αιτητής δήλωσε ότι αφέθηκε ελεύθερος κατόπιν δωροδοκίας από τον θείο του. Μετά την απελευθέρωσή του έλαβε απειλητικές κλήσεις απο αυτονομιστές μαχητές αλλά και από τον στρατηγό ο οποίος του δήλωσε ότι δεν μπορεί να ξεφύγει καθώς έχουν τις φωτογραφίες του. Ο Αιτητής δήλωσε επίσης ότι στις 20/5/2029 ο στρατός, επιτέθηκε στο στρατόπεδο των Ambazonias και σκοτωθήκαν 5 αυτονομιστές μεταξύ των οποίων και οι δυο τους οποίους κατέδωσε στις αρχές. Τρείς μέρες αργότερα, ο θείος του στην Douala τον πληροφόρησε ότι η φωτογραφία του ειναι στις εφημερίδες και ότι καταζητείται από την κυβέρνηση. Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι τον αναζητεί η αστυνομία καθώς διέφυγε παρανόμως απο την φυλακή, αλλα και οι οικογένειες των νεκρών αυτονομιστών προκειμένου να τον εκδικηθούν. Τέλος, ο Αιτητής δήλωσε ότι η αδερφή του τον πληροφόρησε ότι οι Ambazonians τον αναζητούν για να τον σκοτώσουν.
29. Αναφορικά με το ταξίδι του, ο αιτητής δήλωσε ότι αναχώρησε από το αεροδρόμιο Douala με το αυθεντικο του διαβατήριο και με την οικονομική συνδρομή του θείου του. Επίσης δήλωσε πως σε όλα τα σημεία ελέγχου, συνοδευόταν απο ένα μέλος του στρατού, το οποίο γνώρισε ο θείος του.
30. Οι Καθ’ ων η αίτηση σχημάτισαν τέσσερις ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο μεν πρώτος σχετικά με τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή, ο δεύτερος αναφορικά με τη φυλάκισή του από το στρατό την 1.5.2019 λόγω κατηγορίας ότι υποστήριξε τους Ambazonians, o τρίτος σχετικά με τις απειλές που δέχτηκε από τους Ambazonians κατά τη διάρκεια παραμονής του στη Douala και ο τέταρτος ότι αναζητείται από το στρατό και τις οικογένειες των νεκρών αυτονομιστών ύστερα από το περιστατικό που έλαβε χώρα στις 20.5.2019.
31. Κατά την ανάλυση του πρώτου ισχυρισμού αναφορικά με τα προσωπικά του στοιχεία, ( τόπο γέννησης, καταγωγή, φυλή, οικογενειακή κατάσταση και εκπαίδευση,) οι Καθ΄ων η αίτηση θεώρησαν ότι στοιχειοθετείται τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική αξιοπιστία αυτού, με αποτέλεσμα να γίνει αποδεκτός.
32. Κατά την ανάλυση του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού, (φυλάκιση του Αιτητή από τους στρατιωτικούς), οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι δεν στοιχειοθετείται η εσωτερική αξιοπιστία του καθώς θεωρήθηκε ότι οι πληροφορίες που παρείχε ο Αιτητής ήταν γενικές, μη συγκεκριμένες και χωρίς συνοχή. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους Καθ’ ων η αίτηση ο Αιτητής δεν μπορούσε να προσδιορίσει τόσο το χρονικό διάστημα όσο και το πόσες φορές παρείχε υποστήριξη στους αυτονομιστές. Επίσης, σύμφωνα με τους Καθ’ ων η αίτηση , η εξήγηση του Αιτητή αναφορικά με τη σύλληψη των δυο αυτονομιστών τους οποίους ο ίδιος κατέδωσε, δεν διέπεται απο συνοχή. Και τούτο διότι, ενώ δήλωσε ότι οι δυο αυτονομιστές κρύβονταν στη βάση τους στους θάμνους αλλάζοντας βάρδια, εντούτοις και οι δύο συνελήφθησαν στην κατοικία τους. Επιπροσθέτως, τούτο θεωρήθηκε ότι έρχεται σε αντίθεση με τη δήλωσή του ότι όλη η περιοχή βρισκόταν υπό τον έλεγχο του στρατού. Επιπλέον, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι ο Αιτητής δεν παρείχε λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία που ακολούθησε τη σύλληψη του, καθώς αρκέστηκε να δηλωσει ότι απλώς ήθελαν να τον πανε στο δικαστήριο. Εν συνεχεία, οι Καθών κρίθηκε ότι οι αναφορές του Αιτητή ως προς τις συνθήκες κράτησής του είναι γενικές και όχι λεπτομερείς, καθώς δεν περιέγραψε επαρκώς το κελί του, τα βασανιστήρια που κατ’ ισχυρισμό υπέστη αλλά και τις απειλές που δεχόταν κατά τη διάρκεια της κράτησής του. Τέλος, δεν ηταν σε θέση να προσφέρει καμία πληροφορία σχετικά με τον τρόπο που αφέθηκε ελεύθερος, δηλαδή με τον τροπο που ο θείος του πέτυχε την απελευθέρωση του, πχ την συμφωνία που πραγματοποίησε. Για τους ανωτέρω λόγους, κρίθηκε ότι δεν στοιχειοθετείται η εσωτερική αξιοπιστία αναφορικά με τον συγκεκριμένο ισχυρισμό.
33. Ως προς την εξωτερική του αξιοπιστία σχετικά με τον συγκεκριμένο ισχυρισμό, οι Καθ’ ών η αίτηση έκριναν ότι οι δηλώσεις του Αιτητή σχετικά με το κίνημα αυτονόμησης στο Καμερούν και τις συλλήψεις απο τους στρατιωτικούς, επιβεβαιώνονται από διαθέσιμες πηγές πληροφόρησης (ερ. 127, 126). Ωστόσο, έκριναν πως καθώς δεν στοιχειοθετείτο η εσωτερική αξιοπιστία αναφορικά με τον συγκεκριμένο ισχυρισμό, δεν γίνεται δεκτός στο σύνολό του (ερ. 126).
34. Ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός του Αιτητή (ότι οι Ambazonians τον απείλησαν το 2019 κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Douala) επίσης έτυχε απόρριψης. Ως προς την εσωτερική αξιοπιστία του, κρίθηκε ότι οι πληροφορίες που παρείχε o Αιτητής σχετικά με τις απειλές που δέχτηκε ενόσω βρισκόταν στην Douala δεν διέπονται απο τις απαιτουμενες λεπτομέρειες. Πιο συγκεκριμένα, δεν ηταν σε θέση να αναφέρει το όνομα του στρατηγού που τον απειλούσε τηλεφωνικώς. Επίσης, δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει με συνεκτικό τρόπο το λόγο για τον οποίο στοχοποιήθηκε προσωπικά από τους Ambazonians (ερ. 126).
35. Όσον αφορά στην εξωτερική αξιοπιστία σχετικά με τον συγκεκριμένο ισχυρισμό, διαπιστώθηκε ότι βάσει πληροφοριών σχετικά με τη χώρα καταγωγής, ο Αιτητής δεν εμπίπτει στο προφίλ των ατόμων που στοχοποιούνται από τους Aμbazonians. Κατα συνέπεια, συνεκτιμώντας την απόρριψη και του δεύτερου ισχυρισμού, ο τρίτος ισχυρισμός του Αιτητή δεν έγινε δεκτός (Ερ. 125).
36. Ο τέταρτος ισχυρισμός του Αιτητή, ότι αναζητείται από τον στρατό και τις οικογένειες των νεκρών αυτονομιστών ύστερα απο το περιστατικό της 20.5.2019, επίσης απορρίφθηκε. Σύμφωνα με τους Καθ’ ων η αίτηση, ο Αιτητής δεν ήταν ικανός να παράσχει πληροφορίες σχετικά με το συμβάν. Ως προς αυτό, ο Αιτητής δήλωσε πως δεν ήταν παρών και ότι ο ίδιος το πληροφορήθηκε από τον θείο του στην Douala που με τη σειρά του το πληροφορήθηκε από τον άλλο θείο του στο Wututu. Ωστόσο, όταν του ζητήθηκε να παράσχει περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με το τί του είπε ο θείος του, οι εξηγήσεις του κρίθηκαν γενικές και όχι λεπτομερείς. Σύμφωνα με τους Καθ’ ων, η αίτηση ο Αιτητής αρκέστηκε να αναφέρει με αόριστο τρόπο ότι ο θείος του τόν ενημέρωσε ότι η φωτογραφία του ήταν στις εφημερίδες και ότι καταζητείτο από το στρατό ως υποστηρικτής των Ambazonians. Επίσης ο Aιτητής, δεν ήταν σε θέση να παράσχει εξηγήσεις για τον λόγο για τον οποίο οι αρχές τον συνέδεσαν με το περιστατικό της 20.5.2019, λέγοντας πως οι αρχές τον είχαν δει να παράσχει υποστήριξη. Ομοίως, ερωτηθείς για τον λόγο που η φωτογραφία του ήταν στις εφημερίδες, απάντησε με αόριστο τρόπο λέγοντας ότι συνέβη επειδή υποστήριξε τους Ambazonians και δραπέτευσε από τη φυλακή. Σύμφωνα με τους Kαθ’ ων η αίτηση παρουσιάζονται επίσης ανακολουθίες στις δηλώσεις του Αιτητή σχετικά τη φυγή του από τη χώρα για τις οποίες δεν παρείχε επαρκείς εξηγήσεις. Αρχικά, ζητήθηκε από τον Αιτητή να εξηγήσει τον τροπο με τον οποίο κατάφερε να εξέλθει της χώρας, με το διαβατήριό του χωρίς κανένα πρόβλημα τη στιγμή που οι αρχές της χώρας τον αναζητουσαν. Στο σημείο αυτό ο Αιτητής απάντησε ότι ο θείος του γνωρισε έαν στρατιωτικό τον οποίο δωροδόκησε. Ωστόσο, σε άλλο σημείο της αφήγησης, ο Αιτητής είχε δηλώσει ότι εξερχόμενος απο τη χώρα δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα. Σε διευκρινιστική ερώτηση, απάντησε ότι δεν το ανέφερε επειδή δεν το θεώρησε σημαντικό ζήτημα. Επίσης, δεν κρίθηκε ικανοποιητική η απάντηση του Αιτητή αναφορικά με τον λόγο για τον οποιο ο στρατιωτικός που τον βοήθησε να φύγει από τη χώρα επωμίστηκε έναν τόσο μεγάλο κίνδυνο, τη στιγμη που καταζητείτο απο τις αρχές και η φωτογραφία του ήταν στις εφημερίδες. Στην συνέχεια, ο Αιτητής, δεν μπόρεσε να παράσχει εξηγήσεις αναφορικά με τη δήλωση του ότι αναζητείται απο τις οικογένειες των δυο νεκρών αυτονομιστών που ο ίδιος κατέδωσε. Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις, δήλωσε αρχικά ότι δεν μπορεί να παρασχει πληροφορίες καθώς ο θείος του ειναι αυτός που τον ενημέρωσε σχετικά ενώ στη συνέχεια όταν του ζητήθηκε να δηλώσει επακριβώς τί του ανέφερε ο θείος του, ο ίδιος αρκέστηκε να πει ότι οι οικογένειες των αυτονομιστών των αναζητουν να τον σκοτώσουν. Επιπροσθέτως, δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει ποιός ακριβώς τον αναζητεί. Τέλος, ερωτηθείς για τον λόγο για τον οποίο οι οικογένειες τον αυτονομιστών τον θεωρούν υπεύθυνο για τον θάνατό τους, απάντησε πώς ο λόγος είναι πως ο ίδιος οδήγησε τις αρχές στη σύλληψη τους.
37. Προς υποστήριξη του σχετικού ισχυρισμού, ο Αιτητής υπέβαλε τρία φωτοαντίγραφα τεύχους της εφημερίδας “ The Sun” ( εκδ. 22.5.2019, Νο 0541) και το συγκεκριμένο τεύχος της εφημερίδας -ισχυριζόμενος ότι αποτελεί το πρωτότυπο,- στο οποίο αναφέρεται ότι αναζητείται από τις αρχές της χώρας του γιατί είναι χορηγός των αυτονομιστών. Διαπιστώθηκε ότι η αυθεντικότητα του εγγράφου δεν μπορούσε να αξιολογηθεί καθώς ο ιστότοπος της εφημερίδας βρισκόταν υπο καθεστώς συντήρησης. Για τους λόγους αυτους, η εξωτερική αξιοπιστία αναφορικά με τον συγκεκριμένο ισχυρισμό, στηρίχθηκε στις διαθέσιμες πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής. Καθώς η εσωτερική αξιοπιστία αναφορικά με το συγκεκριμένο ισχυρισμό δεν στοιχειοθετήθηκε, οι Καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν μπορεί να γίνει δεκτός.
38. Κατά το στάδιο της αξιολόγησής του κινδύνου και επί τη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών, ήτοι των προσωπικών στοιχείων του Αιτητή, κρίθηκε ότι δεν θεμελιώθηκε βάσιμος φόβος δίωξης του για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικώς αναφέρονται στο άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου.
39. Επίσης, αξιολογήθηκε και ενδεχόμενη υπαγωγή του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου. Λαμβάνοντας υπόψιν πληροφορίες σχετικά με τη χώρα καταγωγής και ιδίως την κατάσταση ασφαλείας στις νοτιοδυτικές επαρχίες σε συνδυασμό με τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή και το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, καταλήγοντας ότι δεν πληρούνται οι εκεί προβλεπόμενες προϋποθέσεις.
40. Στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, ο Αιτητής δεν προέβαλε οποιοδήποτε νέο, ειδικό και τεκμηριωμένο ισχυρισμό συναφή με τον πυρήνα του αιτήματός του για διεθνή προστασία προσφέροντας νέα στοιχεία προκειμένου να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς του.
41. Όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, με βάση τα ενώπιον μου δεδομένα, θα προχωρήσω σε εξ υπαρχής και ex nunc αξιολόγηση των περιστάσεων του Αιτητή.
42. Συντάσσομαι με τους Καθ’ ων η αίτηση ως προς την αξιολόγηση και αποδοχή του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού αναφορικά με τα προσωπικά στοιχεία, του Αιτητή (τόπο γέννησης, καταγωγή, φυλή, οικογενειακή κατάσταση και εκπαίδευση) για τους λόγους που καταγράφονται στην Έκθεση/Εισήγηση, η οποία αποτελεί την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης.
43. Ως προς το σχηματισθέντα από δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, αναφορικά με τη φυλάκισή του από το στρατό στις 1.5.2019 συντάσσομαι ως προς την απόρριψη αυτού ελλείψει εσωτερικής αξιοπιστίας. Η αφήγηση του, δεν διέπεται από την απαιτούμενη επάρκεια πληροφοριών, απουσιάζει το στοιχείο της βιωματικότητας, ενώ παρουσιάζονται αντιφάσεις και ανακολουθίες. Αρχικά, αναφορικά με την δράση των Ambazonians στο Wututu και την υποστήριξη που ο Aιτητής τους παρείχε, δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει ούτε το χρονικό διάστημα ούτε τη συχνότητα που παρείχε υποστήριξη (ερ. 38 ). Περαιτέρω παρουσιάζονται αντιφάσεις, οι οποίες υπονομεύουν την εσωτερική συνοχή των δηλώσεων του. Ο Aιτητής, δήλωσε ότι οι δύο αυτονομιστές κρύβονταν στους θάμνους σε βάρδιες ωστόσο και οι δυο συνελήφθησαν στην κατοικία τους. Επιπροσθέτως, σύμφωνα με δήλωση του, η περιοχή τελούσε υπό τον έλεγχο του στρατού, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την άνεση με την οποία οι αυτονομιστές δρούσαν στην συγκεκριμένη περιοχή εισπράττοντας τις εισφορές (ερ. 37). Ομοίως, ο Αιτητής δεν παρείχε επαρκείς πληροφορίες, αναφορικά με τη σύλληψή του, τις συνθήκες κράτησής του και τον τρόπο που έλαβε χώρα η απελευθέρωσή του (ερ. 37). Οι ασαφείς περιγραφές αυτών των περιστατικών δεν παραπέμπουν σε όντως βιωμένες εμπειρίες. Επαναλαμβάνεται ότι ούτε στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, ο Αιτητής επιχειρεί με οποιοδήποτε δικονομικό να ανατρέψει τα ανωτέρω ευρήματα. Για τους παραπάνω λόγους, επιβεβαιώνεται η μη στοιχειοθέτηση της εσωτερικής αξιοπιστίας του Αιτητή.
44. Όσον αφορά στην εξωτερική αξιοπιστία αναφορικά με το συγκεκριμένο ισχυρισμό, αξιόπιστες πηγές επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα του Αιτητή. Ακολουθούν αποσπάσματα από αξιόπιστες πηγές που αναφέρονται στην κατάσταση ασφαλείας στο νοτιοδυτικό Καμερούν, κατά το έτος 2019 και τη δράση των αντάρτικων ομάδων των Ambazonians, καθώς και στη σύγκρουση με το κράτος. Σύμφωνα με το Human Rights Watch (HRW), "Cameroon: Escalation of Anglophone Conflict" - Μάρτιος 2019 «Από τον Οκτώβριο 2018, το επίπεδο βίας έχει αυξηθεί σημαντικά με πάνω από 170 πολίτες να έχουν σκοτωθεί σε περισσότερες από 220 περιστάσεις στη Βόρεια και Νοτιοδυτική περιοχή του Καμερούν. Οι συγκρούσεις μεταξύ των ενόπλων ομάδων των αυτονομιστών και των κρατικών δυνάμεων είναι σφοδρές και οδηγούν σε σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»[2]. Επιπλέον, σύμφωνα με το Crisis Group: « Cameroon’s Anglophone Crisis at the Crossroads» Αύγουστος 2019, «Οι ένοπλοι αυτονομιστές, οι οποίοι έχουν αποσχιστεί από την τοπική κυβέρνηση, χρησιμοποιούν βία και εκφοβισμό για να προωθήσουν τις επιδιώξεις τους. Οι τοπικές κοινότητες στη Νοτιοδυτική και Βόρεια Δυτική περιοχή βρίσκονται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, με συνεχείς επιθέσεις και συγκρούσεις που δεν δείχνουν σημάδια αποκλιμάκωσης.»[3]
45. Κατά την κρίση των Καθ’ ων, το αντίτυπο εφημερίδας που προσκόμισε ο αιτών, όπως και τα αντίγραφα, δεν ελήφθησαν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συγκεκριμένου ισχυρισμού. Εντούτοις το εν λόγω έγγραφο παρατηρώ ότι είναι άμεσα συναφές με τον υπό εξέταση ουσιώδη ισχυρισμό, καθώς γίνεται αναφορά στα συγκεκριμένα περιστατικά που οδήγησαν στη σύλληψη του, στην κράτηση του και στην απελευθέρωση του Αιτητή.
46. Ως προς τον τύπο του εγγράφου και τη γνησιότητα του, δεν μπορεί να εξαχθεί κάποιο ασφαλές πόρισμα. Ωστόσο ύστερα από έλεγχο στη σχετική ιστοσελίδα της εφημερίδας προκειμένου να διασταυρωθεί η ύπαρξη του συγκεκριμένου άρθρου, δεν προέκυψαν σχετικά αποτελέσματα. Ασχέτως του ζητήματος της αυθεντικότητας του, εγείρονται σοβαρά ζητήματα αξιοπιστίας και αντικειμενικότητας του συγκεκριμένου άρθρου. Το έγγραφο, παρουσιάζει ένα υψηλό βαθμό σημαντικών λεπτομερειών που έχουν συνάφεια με τα λεγόμενα του Αιτητή. Ωστόσο εγείρονται αμφιβολίες σχετικά με το πώς ο συντάκτης απέκτησε πρόσβαση σε τέτοιου είδους πληροφορίες (το όλο ιστορικό της υπόθεσης, το είδος της εισφοράς που παρείχε ο Aιτητής, την ακριβή ημερομηνία έως και ώρα που οι αρχές επισκέφτηκαν την οικία του). Για τους λόγους αυτούς, το συγκεκριμένο έγγραφο δεν μπορεί να γίνει δεκτό ως αποδεικτικό μέσο στην αξιολόγηση των πραγματικών περιστατικών που συνθέτουν τον συναφή ισχυρισμό. Όλως επικουρικώς, αναφέρω ότι ακόμη και αν λαμβανόταν υπόψιν θα λειτουργούσε εις βάρος του Αιτητή καθώς διέπεται από εσωτερικές αντιφάσεις. Πιο συγκεκριμένα, στο συγκεκριμένο έγγραφο αναφέρεται ότι ο Αιτητής αφού συνελήφθη και κρατήθηκε για δυο εβδομάδες, αφέθηκε ελεύθερος, πληροφορία που δεν συνάδει με την μετέπειτα πληροφορία ότι ο Αιτητής δωροδόκησε για να αφεθεί ελεύθερος και αναζητείται από τις αρχές της χώρας. Λαμβάνοντας υπόψιν τα ανωτέρω, και καθώς ο σχετικός ισχυρισμός του Αιτητή δεν διέπεται από εσωτερική αξιοπιστία, δεν γίνεται δεκτός.
47. Όσον αφορά στον τρίτο ισχυρισμό του Αιτητή αναφορικά με τις απειλές που δέχτηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Douala, επίσης συντάσσομαι με την κρίση των Καθ’ ων η αίτηση.
48. Ως προς την εσωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, οι πληροφορίες που παρείχε o Αιτητής δεν διέπονται από επάρκεια αλλά ούτε και από τις απαιτούμενες λεπτομέρειες που αφορούν στην σύνδεση του Αιτητή με τα συγκεκριμένα γεγονότα που ισχυρίζεται πως βίωσε, ώστε να σχηματιστεί η απαραίτητη εικόνα για την στοιχειοθέτησή του. Πιο συγκεκριμένα, ο Αιτητής ανέφερε ότι έλαβε διάφορες κλήσεις από αυτονομιστές πολεμιστές και από τον ίδιο τον στρατηγό. Ωστόσο, οι πληροφορίες που παρείχε κατά τη συνέντευξη σχετικά με το περιεχόμενο των κλήσεων δεν κρίνονται ικανοποιητικές. Ο Αιτητης ανέφερε μόνο ότι « Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι η κληση ήταν “θα σε σκοτωσουμε και έχουμε τις φωτογραφίες σου στο Whats up” ενώ όταν του ζητήθηκε, δήλωσε ότι δεν είχε να προσθέσει κάτι άλλο σχετικά με τις κλήσεις, Επιπροσθέτως, όταν ρωτήθηκε το όνομα του στρατηγού, δήλωσε ότι δεν το γνωρίζει (ερ. 35). Τέλος, αν και δεν επισημάνθηκε από τους Καθών, όταν ο Αιτητής ρωτήθηκε κατά τη συνέντευξη αν άλλαξε τον αριθμό του τηλεφώνου του, απάντησε ότι το κράτησε γιατί ήθελε να διατηρήσει τις επαφές του, αντίδραση που δεν κρίνεται ευλογοφανής λαμβάνοντας υπόψιν τον κίνδυνο που διέτρεχε (ερ. 34). Συνεπώς, δεν στοιχειοθετείται η εσωτερική αξιοπιστία του συγκεκριμένου ισχυρισμού.
49. Όσον αφορά στην αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του Αιτητή, οι Καθ’ ων η αίτηση παρέθεσαν πληροφορίες από διάφορες πηγές, σύμφωνα με τις οποίες ο Αιτητής δεν εμπίπτει στο προφίλ των ατόμων που στοχοποιούνται από τους αυτονομιστές. Δεν συντάσσομαι με τα συγκεκριμένα ευρήματα. Έγκυρες και αξιόπιστες πηγές, οι οποίες αφορούν στην επίμαχη χρονική περίοδο και περιοχή, επιβεβαιώνουν ότι και απλοί πολίτες που θεωρήθηκαν ότι συνεργάζονται με το κράτος ως πληροφοριοδότες κατά των αυτονομιστών, στοχοποιήθηκαν από αυτούς. Ειδικότερα σε αναφορά της Διεθνούς Αμνηστίας με τίτλο “Παραβιάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Βορειοδυτική Αγγλόφωνη Περιοχή του Καμερούν,” αναφέρεται ότι οι αυτονομιστές στη Νότια και Βόρεια Περιοχή του Καμερούν έχουν επανειλημμένα απαγάγει και βασανίσει πολίτες που υποπτεύονται ότι παρέχουν πληροφορίες στην κυβέρνηση.[4] Επίσης στο Crisis24, αναφέρεται ότι "Οι αυτονομιστές συχνά εκδίδουν εντολές παραμονής στο σπίτι, γνωστές ως "ghost towns", και οι πολίτες που δεν συμμορφώνονται με αυτές αντιμετωπίζουν εκφοβισμούς και βία. Οι επιθέσεις περιλαμβάνουν απαγωγές και δολοφονίες, με στόχους να είναι συχνά πολίτες που κατηγορούνται ότι παρέχουν πληροφορίες στην κυβέρνηση ή ότι δεν υποστηρίζουν τον αυτονομιστικό αγώνα.”[5] Εξάλλου στο Human Right Watch, αναφέρθηκε ότι "Σε μια επίθεση στην αγορά του χωριού Μάμφε στη Νότια Περιοχή του Καμερούν, αυτονομιστές άφησαν πίσω τους τουλάχιστον 20 νεκρούς πολίτες τον Νοέμβριο του 2019. Οι αυτονομιστές συχνά απαγάγουν και σκοτώνουν πολίτες που κατηγορούνται ότι παρέχουν πληροφορίες στην κυβέρνηση ή δεν συμμορφώνονται με τις εντολές τους, όπως η παραμονή στο σπίτι κατά τη διάρκεια απεργιών και lockdowns."[6] Καθώς ωστόσο δεν έχει διαπιστωθεί η εσωτερική αξιοπιστία αναφορικά με τον συγκεκριμένο ισχυρισμό, οι ανωτέρω πηγές οι οποίες αφορούν τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας και όχι τις ατομικώς τον Αιτητή δεν δύνανται να ανατρέψουν το εύρημα περί αναξιοπιστίας του Αιτητή αναφορικά με τον υπό εξέταση ουσιώδη ισχυρισμό.
50. Επιπροσθέτως, οι Καθών, κατά την αξιολόγηση του συγκεκριμένου ισχυρισμού, ορθώς συνεκτίμησαν την απόρριψη του δευτέρου ισχυρισμού, ο οποίος αφορά στη γενεσιουργό αιτία των γεγονότων που στοιχειοθετούν τον τρίτο ισχυρισμό του Αιτητή. Εφόσον ο τρίτος ισχυρισμός του Αιτητή αφορά σε γεγονότα τα οποία αποτελούν επακόλουθα εκείνων που επικαλείται ο Αιτητής κατά το δεύτερο ισχυρισμό, από τη στιγμή που ο δεύτερος ισχυρισμός δεν γίνεται δεκτός, κατά λογικό επακόλουθο η απόρριψη του συμπαρασύρει όσα απορρέουν και εξαρτώνται άμεσα από αυτόν.
51. Όσον αφορά στον τέταρτο ισχυρισμό του αιτούντος, ήτοι ότι αυτός αναζητείται από τις οικογένειας του αποθανόντων αυτονομιστών και από την αστυνομία της χώρας του μετά το περιστατικό της 20.5.2019, κρίνεται σκόπιμο να διακριθεί σε τρία επιμέρους μέρη.
52. Ως προς την αξιολόγηση της εσωτερικής αξιοπιστίας του εν λόγω ισχυρισμού δεν συντάσσομαι με το εύρημα των Καθ’ ων η αίτηση ότι αυτός δεν κρίθηκε αξιόπιστος εξαιτίας των έλλειψης λεπτομερειών του συμβάντος. Ο Αιτητής δήλωσε ότι δεν ήταν παρών στο συγκεκριμένο περιστατικό, επομένως δεν αναμένεται από αυτόν να είναι σε θέση να περιγράψει τί επακριβώς συνέβη. Επιπλέον κατά τους Καθών ο Αιτητής δεν παρείχε επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με το ποιος ακριβώς θέλει να τον σκοτώσει, διότι αρκέστηκε στα λόγια του θείου του που τον πληροφόρησε ότι οι οικογένειες των θυμάτων τους οποίους κατέδωσε θέλουν να εκδικηθούν. Η απάντηση του κρίνεται ικανοποιητική καθώς δεν αναμένεται να γνωρίζει ποιος ακριβώς θέλει να τον βλάψει εφόσον μάλιστα η πληροφόρηση του δεν είναι άμεση.
53. Ερωτηθείς για τον λόγο για τον οποίο η φωτογραφία του βρίσκεται στην εφημερίδα, ο Αιτητής απάντησε ότι συνέβη λόγω του γεγονότος ότι οι αρχές τον είδαν να παρέχει υποστήριξη στους αυτονομιστές, η οποία κρίνεται καταρχήν επίσης ικανοποιητική
54. Όσον αφορά στην εξωτερική αξιοπιστία του σχετικού ισχυρισμού, σύμφωνα με εξωτερικές πηγές επιβεβαιώνεται ότι στις 20 Μαΐου 2019, οι αγγλόφωνες περιοχές βίωσαν σημαντικά περιστατικά ασφαλείας. Κατά τη διάρκεια των εορτασμών της Εθνικής Ημέρας, ομάδες αυτονομιστών συγκρούστηκαν με κυβερνητικές δυνάμεις, οδηγώντας σε πολυάριθμα θύματα και αναταραχές.
55. Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με την πηγή Voice of America, Violence, Lockdown, Running Battles Paralyze Cameroon National Day in Western Regions στις 20 Μαΐου 2019:
«Οι συγκρούσεις μεταξύ κυβερνητικών στρατευμάτων και αυτονομιστών, οι οποίοι επέβαλαν απαγόρευση κυκλοφορίας, παράλυσαν τις εορταστικές εκδηλώσεις για την Εθνική Ημέρα στις αγγλόφωνες δυτικές περιοχές. Ο στρατός ανέφερε ότι τουλάχιστον 28 αυτονομιστές, οι οποίοι ορκίστηκαν να διαταράξουν τους εορτασμούς στις αγγλόφωνες περιοχές της γαλλόφωνης πλειοψηφίας, σκοτώθηκαν σε βίαιες μάχες.»[7]
56. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψιν τη γενικότερη αξιοπιστία του Αιτητή καθώς και το γεγονός ότι απορρίφθηκαν ο δεύτερος και τρίτος ισχυρισμός του, με τους οποίους το συγκεκριμένο σκέλος του τέταρτου ισχυρισμού τελεί σε σχέση εξάρτησης, κατά λογικό επακόλουθο δεν γίνεται δεκτό.
57. Όσον αφορά στη φυγή του από τη χώρα, οι Καθ’ ων η αίτηση ορθώς έκριναν ότι υπάρχουν ανακολουθίες στις δηλώσεις του Αιτητή. Αρχικά, ο Αιτητής ανέφερε ότι κατάφερε διαφύγει χωρίς κανένα πρόβλημα χρησιμοποιώντας το διαβατήριό του, παρά το γεγονός ότι οι αρχές τον αναζητούσαν. Ωστόσο, στη συνέχεια, δήλωσε ότι ο θείος του δωροδόκησε έναν στρατιωτικό για να διευκολύνει την αναχώρησή του. Σε διευκρινιστική ερώτηση, ο Αιτητής ανέφερε ότι δεν σχολίασε αρχικά τη δωροδοκία επειδή δεν το θεώρησε σημαντικό ζήτημα.
58. Οι διευκρινίσεις που παρείχε δεν κρίνονται ικανοποιητικές, καθώς αφορούν κρίσιμα ζητήματα του αιτήματος του. Επιπροσθέτως, δεν παρουσιάζεται ως αληθοφανές το γεγονός ότι ένα άτομο που καταζητείτο από τις αρχές της χώρας του και η φωτογραφία του ήταν στις εφημερίδες, κατάφερε να διαφύγει κάνοντας χρήση του αυθεντικού του διαβατηρίου. Για τους ανωτέρω λόγους, δεν στοιχειοθετείται η εσωτερική αξιοπιστία των ανωτέρω ισχυρισμών του Αιτητή αναφορικά με τη φυγή του από τη χώρα.
59. Ως προς το τελευταίο σκέλος του ισχυρισμού ήτοι τη δίωξή του από τις οικογένειες των αποθανόντων αυτονομιστών, επισημαίνεται ότι πρόκειται περί ισχυρισμό άμεσα συναφή με τους ανωτέρω απορριφθέντες, γεγονός που κατά λογική αναγκαιότητα οδηγεί και στην απόρριψη και του υπό εξέταση ισχυρισμού. Επιπλέον, οι πληροφορίες ως αναφέρει για τη δίωξή του από τα εν λόγω πρόσωπα προέρχονται από τρίτα πρόσωπο και ο ίδιος ο Αιτητής δεν ήταν άμεσα αποδέκτης κάποιας απειλής.
60. Κατά την εκτίμηση του δικαστηρίου για την ορθή αξιολόγηση της αίτησης, χρήσιμο είναι να διαμορφωθεί και ένας πέμπτος ισχυρισμός του Αιτητή αναφορικά με τις εξελίξεις που έλαβαν χώρα από τη στιγμή που αναχώρησε από την πατρίδα του έως το διάστημα της συνέντευξης, αναφορικά με τις πληροφορίες που έλαβε σχετικά με τους κινδύνους που θα διέτρεχε σε περίπτωση επιστροφής του. Πιο συγκεκριμένα, ο Αιτητής δήλωσε ότι η αδερφή και ο θείος του τον πληροφόρησαν ότι οι Ambaboys και οι στρατιωτικοί εξακολουθούν να τον αναζητούν για τον σκοτώσουν.
61. Ως προς την εσωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, παρατηρείται ότι ο Αιτητής δεν παρείχε επαρκείς πληροφορίες σχετικά με τις πληροφορίες που του μετέφερε η αδερφή του και ο θείος του. Επιπροσθέτως, ερωτηθείς για το αν τον αναζητούν οι στρατιωτικοί, απάντησε ότι δεν έχει καμία ένδειξη επί τούτου.
62. Καθώς ο συγκεκριμένος ισχυρισμός δεν διέπεται από εσωτερική αξιοπιστία και λόγω απόρριψης των ισχυρισμών 2,3 και 4 κατά λογικό επακόλουθο οφείλει να τύχει απόρριψης
63. Αξιολογώντας τον μελλοντικό κίνδυνο που θα αντιμετώπιζε ο Αιτητής σε περίπτωση επιστροφής στην πατρίδα του, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ο μόνος αποδεκτός ισχυρισμός του, ήτοι αυτός αναφορικά με τα προσωπικά του στοιχεία και τον τόπο καταγωγής του. Λαμβάνοντας υπόψη το προφίλ του κρίνω ότι σε περίπτωση επιστροφής του στην Douala, o Αιτητής δεν θα κινδυνεύσει να υποβληθεί σε μεταχείριση η οποία θα μπορούσε σωρευτικά να ανέλθει σε επίπεδο δίωξης και ως εκ τούτου προκύπτει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει, αλλά και από τα ενώπιον μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη. Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής της [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].
64. Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητή, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας της και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].
65. Στο πλαίσιο εξέτασης των προϋποθέσεων υπαγωγής του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, το Δικαστήριο προέβη σε αυτοτελή έρευνα αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τόπο προηγούμενης διαμονής του Αιτητή και αξιολογήθηκε πως δεν προκύπτει πιθανότητα υπαγωγής του σε αυτό.
66. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων RULAC[8], μια πρωτοβουλία της Ακαδημίας Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γενεύης, το Καμερούν εμπλέκεται σε μια μη διεθνή ένοπλη σύγκρουση (Non International Armed Conflict - NIAC) κατά της Μπόκο Χαράμ στον Άπω Βορρά (Far North), ενώ στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές, ορισμένες αγγλόφωνες αυτονομιστικές ομάδες μάχονται εναντίον της κυβέρνησης για την ανεξαρτησία της περιοχής, ωστόσο, η βία δεν ισοδυναμεί με μη διεθνή ένοπλη σύγκρουση. Συνεπώς, στις υπόλοιπες επαρχίες της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της επαρχίας Littoral, δεν καταγράφονται περιστατικά ενόπλων συρράξεων.
67. Πιο συγκεκριμένα, ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας στην επαρχία Littoral, όπου εντοπίζεται και η πόλη Douala, ήτοι στην περιοχή τελευταίας διαμονής του Αιτητή παρατίθενται αριθμητικά δεδομένα από την βάση δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data Project).Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 24/05/2023-24/05/2024 σημειώθηκαν 22 περιστατικά με σημαντική πτώση 100%. Στην εν λόγω περιοχή καταγράφηκαν από την εν λόγω βάση δεδομένων συνολικά 22 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων προέκυψαν 8 απώλειες ζωών. Πιο αναλυτικά, εξ αυτών καταγράφηκαν 2 μάχες ( με 2 απώλειες ζωής), 4 περιστατικά χρήσης βίας κατά αμάχων (με 1 απώλεια), 12 ταραχές (με 5 απώλειες) και 4 διαμαρτυρίες (καμία απώλεια), και κανένα ένα περιστατικό εκρήξεων / απομακρυσμένης χρήσης βίας. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, τα 13 από τα ανωτέρω περιστατικά έλαβαν χώρα στην πόλη Douala, αλλά αφορούσαν αποκλειστικά σε μεμονωμένα περιστατικά κοινής εγκληματικότητας ή άλλως βία του όχλου/μαφία (“mob violence”).
Σημειωτέον, ο πληθυσμός της επαρχίας καταγράφεται στους κατοίκους, σύμφωνα με εκτίμηση που έλαβε χώρα το έτος 2015 ανέρχεται στους 3,355,000 κατοίκους (με τελευταία επίσημη καταμέριση το 2015)[9].
68. Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C 285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).
69. Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.
70. Περαιτέρω, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009) Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».
Όλα τα ανωτέρω επιβεβαιώνουν ότι ο τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή είναι ασφαλής. Όπως επικουρικώς σημειώνεται ότι σε συνδυασμό με τις ιδιάζουσες ατομικές και προσωπικές περιστάσεις του αιτούντος, όπως ηλικία, υγεία, μορφωτικό επίπεδο και η προηγούμενη εμπειρία του στην χώρα καταγωγής του, δεν καθιστούν εύλογη την πιθανότητα επέλευσης κινδύνου στο πρόσωπο του Αιτητή άμα τη επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του.
71. Ειδικότερα, λαμβάνοντας υπόψιν και το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, (Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας) η θεραπεία της Ηπατίτιδας Β στο Καμερούν έχει σημειώσει σημαντικές προόδους, ιδιαίτερα με τη διαθεσιμότητα αποτελεσματικών αντιιικών φαρμάκων όπως η Τενοφοβίρη και η Εντεκαβίρη.[10]
72. Ως προς την πρόσβαση στην εν λόγω θεραπεία, έτερες πηγές[11] δεικνύουν ότι το Καμερούν έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στη βελτίωση της πρόσβασης στη θεραπεία για την ηπατίτιδα Β, μια κατάσταση που επηρεάζει περίπου το 13% του πληθυσμού. Η ολοκληρωμένη προσέγγιση της κυβέρνησης συνδυάζει τη μείωση του κόστους, την ανάπτυξη εργαζομένων στον τομέα της υγείας και τις πρωτοβουλίες δημόσιας υγείας για την ενίσχυση της προσβασιμότητας και της κάλυψης της θεραπείας. Ορισμένες από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες είναι οι ακόλουθες. α) Μείωση Κόστους: Ένα από τα κύρια εμπόδια στη θεραπεία ήταν το υψηλό κόστος, που προηγουμένως ανερχόταν σε περίπου 250 δολάρια το μήνα. Σε μια σημαντική κίνηση για την ανακούφιση αυτού του οικονομικού βάρους, η κυβέρνηση μείωσε το κόστος της θεραπείας για την ηπατίτιδα Β σε λιγότερο από 50 δολάρια το μήνα. Αυτή η μείωση στοχεύει να καταστήσει τη θεραπεία πιο προσιτή σε ένα ευρύτερο τμήμα του πληθυσμού β) Ανάπτυξη Εργαζομένων στον Τομέα της Υγείας: Για να εξασφαλιστεί ότι οι ασθενείς λαμβάνουν έγκαιρη και επαρκή φροντίδα, η κυβέρνηση έχει αποστείλει εργαζόμενους στον τομέα της υγείας σε όλη τη χώρα. Αυτοί οι εργαζόμενοι έχουν ως αποστολή να εντοπίζουν και να θεραπεύουν ασθενείς με ηπατίτιδα Β, ιδιαίτερα σε αγροτικές και υποεξυπηρετούμενες περιοχές. Αυτή η προληπτική προσέγγιση βοηθά στη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ των υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης και αυτών που τις χρειάζονται γ) Προγράμματα Εμβολιασμού: Οι προσπάθειες για την αύξηση των ποσοστών εμβολιασμού αποτελούν επίσης κρίσιμο στοιχείο της στρατηγικής της κυβέρνησης. Ενώ η παγκόσμια κάλυψη του εμβολίου κατά τη γέννηση για την ηπατίτιδα Β είναι 43%, μόνο το 6% των νεογέννητων στην Αφρικανική Περιφέρεια του ΠΟΥ, που περιλαμβάνει το Καμερούν, λαμβάνει αυτό το ζωτικής σημασίας εμβόλιο. Η κυβέρνηση εργάζεται για να βελτιώσει αυτό το ποσοστό προωθώντας τον εμβολιασμό των νεογέννητων και την εξέταση των εγκύων γυναικών δ) Δημόσιες Εκστρατείες Ευαισθητοποίησης: Αναγνωρίζοντας τη σημασία της δημόσιας ευαισθητοποίησης, η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει εκστρατείες για να ενημερώσει τον πληθυσμό σχετικά με τη σημασία της ιατρικής θεραπείας έναντι των παραδοσιακών θεραπευτικών πρακτικών. Αυτές οι εκστρατείες είναι κρίσιμες για την αλλαγή της δημόσιας αντίληψης και την ενθάρρυνση των ανθρώπων να αναζητήσουν επαγγελματική ιατρική περίθαλψη.
73. Περαιτέρω, η ενσωμάτωση της φροντίδας της ηπατίτιδας Β με τα υπάρχοντα προγράμματα για τον HIV έχει επιτρέψει την καλύτερη παρακολούθηση και θεραπεία των ασθενών. Δεδομένου ότι πολλοί ασθενείς έχουν συννοσηρότητα με HIV και ηπατίτιδα Β, αυτή η προσέγγιση έχει βελτιώσει την πρόσβαση στη θεραπεία για πολλές κοινότητες[12]. Τέλος, η αύξηση της διαθεσιμότητας και η βελτίωση των διαγνωστικών μέσων έχει επιτρέψει τη γρήγορη και ακριβή διάγνωση της ηπατίτιδας Β. Αυτό είναι σημαντικό για την έγκαιρη έναρξη της θεραπείας και τη μείωση των επιπλοκών.[13]
74. Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή τoυ Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Ούτε επίσης τεκμηριώνεται υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν καταδεικνύεται ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.
Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.
Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] Η Κ.Δ.Π. 297/2019, ημερομηνίας 13.9.2019, η οποία εκδόθηκε δυνάμει του άρθρου 13Α(1Α) του περί Προσφύγων Νόμου προνοεί τα εξής: «Επειδή έχουν υποβληθεί στην Κυπριακή Δημοκρατία ταυτόχρονες αιτήσεις διεθνούς προστασίας από μεγάλο αριθμό υπηκόων τρίτων χωρών ή ανιθαγενών και η Υπηρεσία Ασύλου του Υπουργείου Εσωτερικών αδυνατεί να διεξάγει εγκαίρως συνεντεύξεις επί της ουσίας για την κάθε αίτηση, εμπειρογνώμονες οι οποίοι επιστρατεύονται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο μπορούν να διεξάγουν τις συνεντεύξεις αυτές για όσο διάστημα ευρίσκεται σε ισχύ Σχέδιο Στήριξης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο, το οποίο περιλαμβάνει την αποστολή εμπειρογνωμόνων για τη διεξαγωγή συνεντεύξεων.»
[2] Human Rights Watch (HRW), "Cameroon: Escalation of Anglophone Conflict" – Μάρτιος 2019, https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-981-99-8163-2_8, ημερομηνία τελ. πρόσβασης 20/6/2024
[3]Crisis Group: Cameroon’s Anglophone Crisis at the Crossroads, https://www.crisisgroup.org/africa/central-africa/cameroon/250-cameroons-anglophone-crisis-crossroads, ημερομηνία τελ. πρόσβασης 20/6/2024
[4] Human Rights Violations in Cameroon’s Anglophone North-West Region,18 Μαρτίου 2019,https://www.amnesty.org/en/latest/research/2019/04/human-rights-violations-cameroon-anglophone-region
[5] Crisis 24, “Separatist activism likely to continue in Southwest and Northwest regions through at least mid-2024” 26 Δεκεμβρίου 2019, https://crisis24.garda.com/alerts/2023/12/cameroon-separatist-activism-likely-to-continue-in-southwest-and-northwest-regions-through-at-least-mid-2024-update-2
[6] Cameroon: New Attacks on Civilians By Troops, Separatists, 28 Μαρτίου 2019,https://www.hrw.org/news/2019/03/28/cameroon-new-attacks-civilians-troops-separatists
[7] Voice of America, Violence, Lockdown, Running Battles Paralyze Cameroon National Day in Western Regions , 20 Μαΐου 2019 :https://www.voanews.com/a/violence-lockdown-running-battles-paralyze-cameroon-national-day-in-western-regions/6582116.html
[8] RULAC - https://www.rulac.org/browse/map (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 26.6.2024).
[9] City Population – Cameroon, Littoral Region, https://www.citypopulation.de/en/cameroon/cities/?admid=6821 (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 26.6.2024).
[10] WHO, “Guidelines for the prevention, diagnosis, care and treatment for people with chronic hepatitis B infection” Ημερομηνία: 29 Μαρτίου 2024, https://www.who.int/publications/i/item/9789240090903, WHO, WHO publishes new guidelines on hepatitis B: Ημερομηνία: 29 Μαρτίου 2024, https://www.who.int/news/item/29-03-2024-who-publishes-updated-guidelines-on-hepatitis-b , WHO Regional Office for Africa:, Hepatitis Scorecard for the WHO Africa Region Implementing the hepatitis elimination strategy Ημερομηνία: 19 Ιουνίου 2024, Link: https://www.afro.who.int/publications/hepatitis-scorecard-who-africa-region-implementing-hepatitis-elimination-strategy, Ημ. Προσβασης 21/6/2024
[11] Voice of America, Cameroon Dispatches Healthcare Workers to Find, Treat Hepatitis Patients (voanews.com), (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 26/6/2024)
[12] Hepatitis B testing, treatment, and virologic suppression in HIV-infected patients in Cameroon (ANRS 12288 EVOLCAM), (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 26/6/2024)
[13] Hepatitis B testing, treatment, and virologic suppression in HIV-infected patients in Cameroon (ANRS 12288 EVOLCAM), (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 26/6/2024)