T. I. B. ν. Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, Υπόθεση Αρ.: 6196/22, 28/6/2024

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 6196/22

28 Ιουνίου, 2024

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

T. I. B.

Αιτητού,

και

Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

Γ. Π. Ουστάς (κ.), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Α. Καρλσιάδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερούμενη κάθε έννομου αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 5.9.2022, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του τελευταίου για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2022 (στο εξής: ο Περί Προσφύγων Νόμος). Αιτείται εξάλλου την αναγνώριση καθεστώτος διεθνούς προστασίας σε σχέση με τον ίδιο και απόφαση με την οποία αναγνωρίζεται ότι ο Αιτητή δικαιούται προστασίας από τυχόν επαναπροώθησή του δυνάμει των άρθρων 2 κι 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: η ΕΣΔΑ).

Γεγονότα

1. Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Γουινέα. Ο Αιτητής συμπλήρωσε αίτηση διεθνούς προστασίας στις 12.1.2021, αφού εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές.. Στις 04.5.2022 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Aιτητή σχετικά με την ηλικία του κατά την οποία έδωσε τη συγκατάθεσή του για να εξεταστεί ιατρικά προς διακρίβωση της ηλικίας του. Στις 6.5.2021 το Τμήμα Οδοντιατρικών Υπηρεσιών κατέληξε στο συμπέρασμα πως πρόκειται για ενήλικο άτομο. Στις 15.5.2021, Αρμόδιος Λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου υπέβαλε Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: o Προϊστάμενος) αναφορικά με τον προσδιορισμό της ηλικίας του Αιτητή, την οποία ενέκρινε ο Προϊστάμενος στις 21.5.2021. Αυθημερόν, ο Αιτητής ενημερώθηκε για την εκτίμηση ηλικίας σύμφωνα με την απόφαση του Προϊστάμενου. Στις 13.7.2022 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή και αυθημερόν υποβλήθηκε έκθεση/ εισήγηση, στο Προϊστάμενο για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή. Στις 5.9.2022, ο Προϊστάμενος ενέκρινε την εισήγηση για απόρριψη της αίτησής του για διεθνή προστασίας και επιστροφής στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, απόφαση η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 8.9.2922. Η τελευταία αυτή απόφαση αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, η οποία καταχωρίστηκε στις 23.9.2022.

Νομικοί Ισχυρισμοί

2. Ο Αιτητής προωθεί με τη γραπτή του αγόρευση του ακόλουθους λόγους προσφυγής[1]. Κατά πρώτον, επικαλείται παραβίαση του άρθρου 10 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 σχετικά με τις ειδικές διαδικαστικές εγγυήσεις για τους ανηλίκους. Ειδικότερα, με τον πρώτο λόγο προσφυγής, ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι έγινε εσφαλμένη εκτίμηση της ηλικίας του Αιτητή, καθώς στην ουσία επρόκειτο για ασυνόδευτο ανήλικο και θα έπρεπε να τηρηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες, όπως ορισμός κηδεμόνα με τα εχέγγυα προσόντα και νομικού εκπροσώπου, ενημέρωση σχετικά με τις συνέπειες της συνέντευξης και προετοιμασία αυτής, διεξαγωγή της συνέντευξης από αρμόδιο λειτουργό με τις απαραίτητες γνώσεις, λήψη υπόψη του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού. Επιπλέον συναφώς με τη διαδικασία προσδιορισμού της ηλικίας του Αιτητή, υποστηρίζεται ότι δεν έγινε ορθή αξιολόγηση των ιατρικών εξετάσεων στις οποίες υποβλήθηκε ο Αιτητής.

3. Κατά δεύτερον, ισχυρίζεται ότι δεν εφαρμόστηκαν ορθά στην περίπτωσή του το άρθρο 13(4) του περί Προσφύγων Νόμου αναφορικά με τη χορήγησης στο πρόσωπό του, του ευεργετήματος της αμφιβολίας και το άρθρο 18(3) περί αντικειμενικής και αμερόληπτης αξιολόγησης της αίτησής του, ισχυριζόμενος, αφενός ότι δεν του δόθηκε η ευκαιρία να εκθέσει με πληρότητα τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και αφετέρου ότι οι ισχυρισμοί του απομονώθηκαν επιλεκτικά από τους Καθ' ων με σκοπό να βάλλουν κατά της αξιοπιστίας του. Κατά τρίτον επικαλείται έλλειψη δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης των γεγονότων και των περιστατικών της υπόθεσης που έγκειται στην μη πληρότητα της συνέντευξης και στην ελλιπή αξιολόγηση του κινδύνου και ιδίως των προϋποθέσεων συμπληρωματικής προστασίας. Υποστηρίζει εξάλλου ότι υπήρξε κατάχρηση εξουσίας και πλάνη περί τα πράγματα. Τέλος προωθεί την έλλειψη αιτιολογίας και ότι απουσιάζουν τα στοιχεία που οδήγησαν στην κρίση των Καθ’ ων η αίτηση, οι οποίοι, όπως τέλος υποστηρίζει εφάρμοσαν εσφαλμένα το άρθρο 19 καθώς, μεταξύ άλλων δεν λήφθηκαν υπόψη οι συνθήκες που επικρατούν στη χώρα καταγωγής του Αιτητή.

4. Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση υπεραμύνονται της ορθότητας της επίδικης πράξης και αντικρούοντας τους ισχυρισμούς του Αιτητή, παραπέμπουν στην τηρηθείσα διαδικασία και στις δηλώσεις του Αιτητή υποστηρίζοντας ότι αυτός δεν κατόρθωσε να καταδείξει ότι συντρέχουν στην περίπτωσή του οι προϋποθέσεις υπαγωγής του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Ειδικότερα, επισημαίνουν ότι οι ουσιώδεις ισχυρισμοί του πλην των προσωπικών στοιχείων και της χώρας καταγωγής του κρίθηκαν αναξιόπιστοι, ενώ στη βάση της ανάλυσης κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής του σε αυτήν διαπιστώθηκε ότι αυτός θα υποστεί οποιαδήποτε δίωξή ή κίνδυνο βλάβης. Σχολιάζοντας τους σχηματισθέντες από τους Καθ' ων η αίτηση ισχυρισμούς, υποδεικνύουν της αντιφάσεις στις οποίες περιέπεσε ο Αιτητής προς υποστήριξη της κατάληξης περί αναξιοπιστίας του Αιτητή. Υποστηρίζουν ότι η ακολουθητέα διαδικασία ήταν η δέουσα, στο πλαίσιο της οποίας δόθηκε η ευκαιρία στον Αιτητή να εκθέσει τους ισχυρισμούς του. Επισημαίνουν εξάλλου ότι ο Αιτητής δεν θα μπορούσε να τύχει του ευεργετήματος της αμφιβολίας καθώς κρίθηκε ως αναξιόπιστος. Υποστηρίζουν ότι της επίδικης απόφασης προηγήθηκε δέουσα έρευνα, συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης υπαγωγής του Αιτητής σε καθεστώς διεθνούς προστασίας, καμία πλάνη δεν εμφιλοχώρησε και επίδικη απόφαση είναι δεόντως αιτιολογημένη.

5. Από την πλευρά τους οι Καθ΄ ων η αίτηση απέτυχαν να συμμορφωθούν με τις οδηγίες του Δικαστηρίου και μέχρι και το στάδιο των Διευκρινίσεων δεν είχαν καταχωρίσει γραπτή αγόρευση. Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις της υπόθεσης, προχώρησε στην ακροαματική διαδικασία βασιζόμενο στην ένσταση της Δημοκρατίας και στα στοιχεία του διοικητικού φακέλου που κατατέθηκε ως τεκμήριο, δεδομένου του βάρους απόδειξης που φέρει ο Αιτητής ως προς του εγειρόμενους λόγους προσφυγής.

Το νομικό πλαίσιο

6. Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως (η υπογράμμιση είναι δική μου):

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

7. Ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 προβλέπει τα εξής:

«Έκαστος διάδικος δέον δια των εγγράφων προτάσεων αυτού να εκθέτη τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται και αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως. Διάδικος εμφανιζόμενος άνευ συνηγόρου δεν υποχρεούται εις συμμόρφωσιν προς τον κανονισμό αυτόν».

8. Στο ερμηνευτικό άρθρο 2 του περί Προσφύγων Νόμου, καθορίζεται ότι –

««ανήλικος» σημαίνει υπήκοο τρίτης χώρας ή ανιθαγενή ηλικίας κάτω των δεκαοχτώ (18) ετών

"ασυνόδευτος ανήλικος" σημαίνει ανήλικο που -

(α) φθάνει στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές χωρίς να συνοδεύεται από ενήλικο πρόσωπο υπεύθυνο για αυτόν βάσει νόμου ή πρακτικής και για όσο χρόνο κανένα τέτοιο ενήλικο πρόσωπο δεν ασκεί στην πράξη την επιμέλειά του ή

(β) παύει να συνοδεύεται μετά την είσοδό του στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές∙».

9. Στο άρθρο 10 του περί Προσφύγων Νόμου θεσπίζονται ειδικές διατάξεις αναφορικά με τους ασυνόδευτούς ανηλίκους, συμπεριλαμβανομένης της διαδικασίας προσδιορισμού της ηλικίας προσώπου σε σχέση με το οποίο εγείρονται αμφιβολίες ως προς το κατά πόσον είναι ανήλικος.

10. Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

11. Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει την έννοια του όρου πρόσφυγας και τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε αυτόν τον ορισμό.

12. Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τις περιπτώσεις, όπου αναγνωρίζεται το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Κατάληξη

66. Ως προς τους εγειρόμενους λόγος προσφυγής, η εξέταση των λόγων που ανάγονται στην αρμοδιότητα και τη διοικητική διαδικασία, που αφορούν δηλαδή στην τυπική ή εξωτερική νομιμότητα, προηγείται της εξέτασης των λόγων που ανάγονται στην εσωτερική νομιμότητα, όπως η νομιμότητα της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης πράξης. Εν προκειμένω υπενθυμίζεται ότι επίδικη απόφαση εν προκειμένω είναι η απορριπτική απόφαση επί της αιτήσεως ασύλου του Αιτητή και η επακόλουθη απόφαση επιστροφής του.

67. Ο Αιτητής στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης αμφισβητεί την νομιμότητα της διαδικασίας προσδιορισμού της ηλικίας του Αιτητή και επικαλείται ότι η εκπρόσωπος του Αιτητή δεν φέρει τα νόμιμα εχέγγυα προκειμένου να ενεργεί ως εκπρόσωπος του Αιτητή και κατ’ ισχυρισμό ανηλίκου. Αμφισβητεί εξάλλου και τον τρόπο που αξιολογήθηκαν οι ιατρικές εξετάσεις στις οποίες αυτός υποβλήθηκε.

68. Καταρχάς όπως έχει επισημάνει το παρόν Δικαστήριο στην απόφασή του στην Υπόθεση Αρ.: 698/19, S.A. v. Δημοκρατίας, ημερ. 7.7.2022, στις παραγράφους 46 και επόμενες, το πόρισμα της διαδικασίας προσδιορισμού της ηλικίας αιτούντος άσυλο αποτελεί καταρχήν εκτελεστή διοικητική πράξη. Επισημαίνεται ότι επίδικη πράξη στην εν λόγω απόφαση αποτελούσε το πόρισμα της διαδικασίας προσδιορισμού ηλικίας καθώς δεν είχε εκδοθεί μέχρι εκείνο το στάδιο τελική απόφαση επί της αιτήσεως διεθνούς προστασίας του Αιτητή. Αντίθετα στην παρούσα διαδικασία επίδικη πλέον απόφαση αποτελεί η απορριπτική απόφαση επί της αιτήσεως ασύλου του Αιτητή.

69. Περαιτέρω, όπως το παρόν δικαστήριο κατέληξε στην ενδιάμεση απόφαση επί αιτήσεως τροποποίησης στην Υπόθεση Αρ.: 5966/22, Κ. Τ. F. v. Δημοκρατίας, ημερ. 31.10.2023, με την έκδοση της απόφασης επί της αιτήσεως ασύλου η απόφαση του προσδιορισμού της ηλικίας του Αιτητή χάνει την εκτελεστότητά της και συγχωνεύεται με την πρώτη. Τυχόν δε πλημμέλειες που αφορούν στην απόφαση προσδιορισμού ηλικίας δύνανται να εγερθούν στο πλαίσιο της δικαστικής διαδικασίας εξέτασης της απορριπτικής απόφασης ιδίως στην παρούσα υπόθεση όπου δεν είχε ενημερωθεί ο Αιτητής για τη δυνατότητά του να ασκήσει ένδικο μέσο κατά του πορίσματος προσδιορισμού της ηλικίας του.

70. Εφόσον εξάλλου το αντικείμενο πλέον εξέτασης είναι η απορριπτική απόφασης επί της αιτήσεως ασύλου ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, το οποίο ασκεί πλήρη έλεγχο της ορθότητας της επίδικης απόφασης ex nunc και de novo, θα πρέπει τυχόν παραλήψεις της διαδικασίας προσδιορισμού ηλικίας να προβάλλονται λυσιτελώς. Ως αλυσιτελείς χαρακτηρίζονται οι λόγοι προσφυγής, οι οποίοι ακόμα και αν γίνουν δεκτοί δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100]. Εν προκειμένω, αναμένεται από τον Αιτητή να καταδείξει πώς οι προβαλλόμενες πλημμέλειες είναι τέτοιας έκτασης και τέτοιας σημασίας για την αξιολόγηση της αίτησης του Αιτητή για διεθνή προστασία ώστε να δικαιολογούν την ακύρωση της επίδικης απόφασης. Τούτο θα πρέπει να ισχύει δεδομένης κυρίως της έκτασης του ελέγχου που ασκεί το παρόν Δικαστήριο, των εξουσιών του και κυρίως της δυνατότητάς του να λάβει υπόψη του νέα δεδομένα, τα οποία προωθούνται μέσω κατάλληλου δικονομικού διαβήματος, και να τροποποιήσει την επίδικη απόφαση.

71. Παρατηρείται προς τούτο συναφώς, ότι ο Αιτητής δια του συνηγόρου του δεν τροποποίησε ούτε και συμπλήρωσε με οποιονδήποτε τρόπο τις δηλώσεις του κατά τη συνέντευξή του ενώπιον της διοίκησης. Αντίθετα βασιζόμενος στις εκεί δηλώσεις του, προωθεί τον ίδιο πυρήνα του αιτήματός του για διεθνή προστασία, ήτοι, την κατ’ ισχυρισμό δίωξή του από πρόσωπα που δολοφόνησαν προηγουμένως τους γονείς του.

72. Ως εκ τούτου, ακόμα και αν γινόταν δεκτό ότι όντως υπήρξαν διαδικαστικές πλημμέλειες κατά τη διαδικασία προσδιορισμού ηλικίας, ο Αιτητής δεν κατορθώνει να καταδείξει ποια είναι η ζημία του στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας όπου επίδικη είναι η απορριπτική απόφαση επί της αιτήσεώς του για διεθνή προστασία. Σημειώνεται δε ότι τυχόν ακύρωση της επίδικης απόφασης εφόσον ο Αιτητής είναι πλέον ενήλικας, όπως προκύπτει από τις ακόλουθες παραγράφους και δεδομένης της μη διαφοροποίησης των ισχυρισμών του στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, δεν είναι σαφές σε τι θα εξυπηρετούσε. Να σημειωθεί εξάλλου ότι στο πλαίσιο της δικαστικής διαδικασίας, το Δικαστήριο κάλεσε τον Αιτητή υποβάλλοντάς του σχετικές διευκρινιστικές ερωτήσεις συναφείς με το αίτημά του για διεθνή προστασία.

73. Ως προς το ζήτημα της ηλικίας του, σημειώνεται ότι ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας στις 12.1.2021. Κατά την καταγραφή της αίτησής του δήλωσε ως ημερομηνία γέννησής του την 25.5.2004, υποστηρίζοντας ουσιαστικά ότι κατά την υποβολή της αίτησής του ήταν ανήλικος, ήτοι περίπου 16 ετών και οκτώ μηνών. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και με τη δηλωθείσα ημερομηνία γέννησής του κατά το χρόνο έκδοσης της επίδικης απόφασης (5.9.2022), ο Αιτητής ήταν πλέον ενήλικας.

74. Όλως επικουρικώς, είναι αξιοσημείωτο ότι όταν ο Αιτητής εμφανίστηκε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου προκειμένου να απαντήσει σε διευκρινιστικά ερωτήματα, στο ερώτημα ποια είναι η ηλικία του σήμερα (8.12.2023), ο Αιτητής αποκρίθηκε ότι είναι 22 ετών. Με βάση τη δήλωση του ίδιου του Αιτητή ενώπιον του Δικαστηρίου, αυτός ήταν ήδη ενήλικας κατά την είσοδό του στη Δημοκρατία.

75. Ως εκ τούτου, για τους λόγους που εξηγούνται ανωτέρω, ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίπτεται ως αλυσιτελής. Παρά το ανωτέρω εύρημα, όλως επικουρικώς παραπέμπω στην απόφαση μου στην Υπόθεση Αρ.: 698/19, S.A., βλ. ανωτέρω, όπου επισημαίνονται και αναλύονται όλες οι κρίσιμες διαδικαστικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις που οφείλει η διοίκηση να λάβει υπόψη της κατά τη διαδικασία προσδιορισμού ηλικίας. Εν προκειμένω, διαπιστώνεται ότι πράγματι κατά την αξιολόγηση των ιατρικών εξετάσεων στις οποίες υποβλήθηκε ο Αιτητή δεν λήφθηκε υπόψη η αρχή in dubio pro minore, η οποία υποβάλλει ότι λαμβάνεται υπόψη πάντοτε το κατώτερο ηλικιακό όριο όπου προκύπτει πιθανό ηλικιακό εύρος ((βλ. άρθρο 10(1Ζ) του περί Προσφύγων Νόμου που μεταφέρει το άρθρο 25(5) της Οδηγίας 2013/32 και UN Committee on the Rights of the Child, General Comment No 6). Ως εξηγείται στην ανωτέρω απόφαση, κρίσιμη ηλικία θεωρείται η ηλικία του Αιτητή κατά το χρόνο υποβολής της αίτησής του και όχι η ημερομηνία διεξαγωγής των ιατρικών εξετάσεων.

76. Επιπλέον, είναι αξιοσημείωτα τα σχόλια της εκπροσώπου του ανηλίκου, τα οποία καταγράφονται στο πρακτικό της συνέντευξης στο πλαίσιο της διαδικασίας προσδιορισμού ηλικίας (βλ. ερ. 29 σημείο 2χ, όπου καταγράφεται η θέση της εκπροσώπου ότι η ίδια έχει αμφιβολίες αναφορικά με το εάν ο Αιτητής είναι ανήλικος, εκφεύγοντας κατά τρόπο απαράδεκτο του ρόλου της ως ανεξάρτητου αρωγού του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 10 του περί Προσφύγων Νόμου, προς διασφάλιση των συμφερόντων του.[2] Τέλος, δεν προκύπτει εναργώς από το διοικητικό φάκελο ο λόγος για τον οποίο επιλέχθηκαν οι ιατρικές εξετάσεις έναντι άλλων λιγότερο παρεμβατικών μεθόδων, υπό το φως της αρχής του βέλτιστου συμφέροντος του ανηλίκου.

77. Ως προς τους λοιπούς λόγους προσφυγής, επαναλαμβάνεται ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των υπό εξέταση λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει τις περιστάσεις του εκάστοτε αιτούντος de novo και ex nunc. Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η έκταση του ελέγχου που ασκεί το παρόν Δικαστήριο επί της επίδικης πράξης και η εξουσία του να την τροποποιήσει καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης (προσόντα μεταφραστή, διάρκεια συνέντευξης κ.α.). Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552].

13. Επισημαίνεται επιπλέον συναφώς ότι αποτελεί βασική νομολογιακή αρχή ότι η έκταση της έρευνας, ο τρόπος και η διαδικασία που θα ακολουθηθεί ποικίλλει ανάλογα με το υπό εξέταση ζήτημα, ανάγεται δε στη διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης [Βλ. Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 503,Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 270, Α.Ε. Aρ.: 3017, Αντώνης Ράφτης ν. Δημοκρατίας, ημερ. 5.6.2002, (2002) 3 ΑΑΔ 345].

14. Η γενική αυτή νομολογιακή αρχή θα πρέπει να εξεταστεί εν προκειμένω υπό το φως του ειδικού δικαίου που διέπει τη διαδικασία εξέτασης μίας αιτήσεως ασύλου και των αρχών που θεσπίζει τόσο η εθνική όσο και η ενωσιακή νομοθεσία. Συναφές εν προκειμένω είναι το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του αιτητού να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του και μάλιστα να υποβάλει το συντομότερο δυνατόν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης διεθνούς προστασίας. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητού ασύλου να επικαλεστεί, έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για έναν από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου [Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010]. Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας των αιτητών ασύλου να τεκμηριώσουν με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή τους, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του [Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68, Απόφαση του ΔΕΕ της 19ης Νοεμβρίου 2020, EZ κατά Bundesrepublik Deutschland, σκέψεις 51 έως 55).

15. Ιδίως ως προς την κατ' ισχυρισμό κατάχρηση εξουσίας (βλ. σελ. 14 της γραπτής αγόρευσης του Αιτητή), παρατηρείται ότι εν προκειμένω ο εν λόγω ισχυρισμός δεν εξειδικεύεται δεόντως καθώς δεν επεξηγείται πώς η κατ’ ισχυρισμό πλημμελής εκτίμηση των Καθ' ων η αίτηση απολήγει σε κατάχρηση εξουσίας. Υπενθυμίζεται ότι κατάχρηση εξουσίας υφίσταται όταν μία διοικητική πράξη φέρει όλα τα εξωτερικά στοιχεία νομιμότητας, ωστόσο εξυπηρετεί αλλότριο συμφέρον από αυτό για το οποίο θεσπίστηκε (Βλ. ενδεικτικώς Α.Ε. 2327, Τριλλίδου ν. Δημοτικού Συμβουλίου Στροβόλου, (1999) 3 ΑΑΔ 284, ημερ. 29.4.1999). Από τις περιστάσεις της εκάστοτε υπόθεσης θα πρέπει να προκύπτει εναργώς η κατ΄ ισχυρισμό κατάχρηση (Βλ. Theodoros G. Papapetrou v. The Republic, 2 R.S.C.C. 61). Κατάχρηση υφίσταται και όταν υφίσταται υπέρβαση των άκρων ορίων της διακριτικής εξουσίας της διοίκησης, όταν δηλαδή η διοίκηση ενεργεί αυθαίρετα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της τα όρια κρίσης που θέτει ο νόμος (Βλ. ενδεικτικώς Α.Ε. Αρ. 2993, 2995, Ε.Δ.Υ. ν. Παπαχριστοδούλου, (2002) 3 ΑΑΔ 329, 5.6.2002, Ν. Χρ. Χαραλάμπους, Εγχιερίδιο Κυπριακού Δικαίου, 3η έκδοση, 2016, σ. 309 έως 311). Ο Αιτητής δεν επεξηγεί ποιος είναι αυτός ο αλλότριος σκοπός της διοίκησης ή/και από πού προκύπτει η έκδηλα λανθασμένη εφαρμογή του νόμου. Ως εκ τούτου, ο συναφής ισχυρισμός εγείρεται απαραδέκτως. Σε κάθε περίπτωση, όπως επεξηγείται και στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο η εξ υπαρχής εξέταση από το παρόν Δικαστήριο των περιστάσεων της αίτησης διεθνούς προστασίας του Αιτητή, καθιστά την εξέταση του εν λόγω λόγου προσφυγή αλυσιτελή, καθώς δεν επεξηγεί ο Αιτητή το κατάλοιπο ζημίας για τον ίδιο. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και εάν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. ΑΘ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

16. Εν προκειμένω, ο Αιτητής κατά την καταγραφή του αιτήματός του για διεθνή προστασία δήλωσε ότι εγκατέλειψε την Γουινέα επειδή τον κυνηγούσαν τα μέλη μιας συμμορίας τα οποία προηγουμένως είχαν σκοτώσει τους γονείς του (ερυθρό 2 του διοικητικού φακέλου).

17. Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξής του, ο Αιτητής επιβεβαίωσε τα προσωπικά του στοιχεία, ότι δηλαδή προέρχεται από την Γουινέα και συγκεκριμένα από την πόλη Conakry, ανήκει στην φυλή Peul και είναι άγαμος και άτεκνος. Αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο, δήλωσε πως έχει ολοκληρώσει τις περισσότερες τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αλλά δεν εργάστηκε λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Ισχυρίζεται πως δεν έχει οικογενειακό δίκτυο στην χώρα καταγωγής του λόγω του ότι οι γονείς του δολοφονήθηκαν από τα μέλη μιας οργάνωσης το 2019 και ο μοναδικός αδερφός του απεβίωσε το 2013 από τον έμπολα. Αναφορικά με τους κατ’ ιδίαν λόγους που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του, επιβεβαίωσε τα όσα κατέθεσε περί δολοφονίας των γονέων του από τα μέλη μιας οργάνωσης. Πιο αναλυτικά, ισχυρίστηκε ότι το καλοκαίρι του 2019 ενόσω ήταν στο σχολείο, ήρθε σε επικοινωνία μαζί του ένας φίλος του πατέρα του ο οποίος τον ενημέρωσε ότι οι γονείς του δολοφονήθηκαν από τα μέλη μιας άγνωστης συμμορίας λόγω του ότι ο πατέρας του ήταν μπλεγμένος με κύκλωμα διακίνησης χρυσού. Αυτές ήταν οι μόνες πληροφορίες που είχε από τον φίλο του πατέρα του, ο οποίος στη συνέχεια τον φιλοξένησε και τον Δεκέμβριο του 2020 τον βοήθησε να εγκαταλείψει οριστικά την χώρα γιατί τα μέλη αναζητούσαν τον ίδιον μιας και ήταν ο μοναδικός γιος. Ερωτηθείς γιατί τα μέλη αυτής της συμμορίας τον αναζητούν, απάντησε ότι δεν γνωρίζει αλλά, όπως πληροφορήθηκε από τον φίλο του πατέρα του, οι γονείς του πριν δολοφονηθούν αποκάλυψαν το όνομά του στους διώκτες και οι τελευταίοι τώρα τον αναζητούν. Ερωτηθείς αν οποτεδήποτε προσπάθησε κανείς να τον πλησιάσει, να τον βλάψει ή αν τον απειλήσει, απάντησε αρνητικά. Στην ερώτηση αν τον ενάμιση χρόνο που έμενε μαζί με τον φίλο του πατέρα του στην ίδια πόλη, του συνέβη το οτιδήποτε απάντησε αρνητικά ισχυριζόμενος ότι δεν έβγαινε από το σπίτι. Τέλος, ισχυρίστηκε ότι ουδέποτε ανήκε σε κάποια πολιτική, ακτιβιστική ή άλλου είδους οργάνωση την χώρα καταγωγής του, δεν αντιμετώπισε προβλήματα με τις αρχές και πως φοβάται ότι αν επιτρέψει η συμμορία θα τον περιμένει (ερ. 78-81 του διοικητικού φακέλου).

18. Αξιολογώντας τις δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ’ ων η αίτηση σχημάτισαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ο μεν πρώτος ως προς τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή, την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο συνήθους διαμονής του, ο δε δεύτερος ως προς την κατ’ ισχυρισμό δίωξή του από μέλη μιας συμμορίας οι οποίοι σκότωσαν τους γονείς του λόγω χρυσού.

19. Ο πρώτος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, δεδομένου ότι κρίθηκε ότι παρατέθηκε με επαρκή λεπτομέρεια και πως, βρισκόταν σε συμφωνία με τις εξωτερικές πηγές.

20. Ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός, περί δίωξής του από το θείο του απορρίφθηκε. Ειδικότερα, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι κατά τη διερεύνηση αυτού του μέρους της αξίωσης του Αιτητή, οι ισχυρισμοί του δεν διακρίνονταν από λογική συνέπεια, από λεπτομέρεια και ακρίβεια. Περαιτέρω, ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παρέχει σαφείς και ικανοποιητικές απαντήσεις σε ερωτήσεις που του τέθηκαν. Πιο αναλυτικά, ο Αιτητής ανέφερε με ασάφεια ότι οι γονείς του σκοτώθηκαν τον Ιούνιο – Ιούλιο του 2019 (Π.Β. ερυθ. 25 – 3Χ), ενώ κατά τη συνέντευξη της αξιολόγησης ηλικίας ανέφερε ότι οι γονείς του απεβίωσαν κατά το 2020 (Π.Β. ερυθ. 32 1Χ), υποπίπτοντας σε αντίφαση. Ο ΑΔΠ ρωτήθηκε αν βίωσε οποιοδήποτε γεγονός μετά το θάνατο του πατέρα του και ανέφερε με γενικότητα ότι η συμμορία έψαχνε για αυτόν, ότι ο ίδιος μετακόμισε στο σπίτι του φίλου του πατέρα του, αυτός διευθέτησε τα έγγραφά του και έπειτα διέφυγε από την χώρα (Π.Β. ερυθ. 80 – 1Χ). Του υποβλήθηκε συγκεκριμένα ερώτημα εάν οποιοσδήποτε τον προσέγγισε προσωπικά και ανέφερε ότι δεν γνωρίζει και δεν θυμάται αν κάποιος από την συμμορία τον προσέγγισε. Ανέφερε ότι δεν μίλησε ποτέ σε κανέναν για αυτό το θέμα (Π.Β. ερυθ. 80 – 3Χ). Κλήθηκε να επιβεβαιώσει ότι δεν γνωρίζει αν κάποιος τον πλησίασε ή τον απείλησε και επέμεινε ότι δεν θυμάται και ότι δεν γνωρίζει (Π.Β. ερυθ. 80-4X). Εν συνεχεία, ρωτήθηκε με ποιο τρόπο ο φίλος του πατέρα του έμαθε ότι τον ψάχνουν και ο Αιτητής ανέφερε ότι δεν γνωρίζει (Π.Β. ερυθ. 80 – 2Χ). Ρωτήθηκε γιατί θέλουν να τον βλάψουν και ανέφερε πως όταν σκότωσαν τους γονείς του, ανέφεραν το όνομά του και τον έψαχναν, όμως δεν βρισκόταν ο ίδιος εκεί (Π.Β. ερυθ. 80 – 8Χ). Ρωτήθηκε σε ποιον ακριβώς ανέφεραν το όνομά του και ανέφερε ότι δεν γνωρίζει πως ο φίλος του πατέρα του έμαθε για αυτό (Π.Β. ερυθ. 79 – 1Χ). Οι ισχυρισμοί του κρίθηκαν γενικοί και ασαφείς. Περαιτέρω, διέμεινε με τον φίλο το πατέρα του για 1 χρόνο και 5 μήνες μετά από την δολοφονία των γονέων πριν να διαφύγει από την χώρα (Π.Β. ερυθ. 80 – 5Χ). Ωστόσο, κλήθηκε να αναφερθεί σε πληροφορίες για την περιοχή Kaloum, στην οποία διέμεινε μετά το θάνατο των γονέων του για 1 χρόνο και πέντε μήνες και δεν γνώριζε οτιδήποτε να αναφέρει, ισχυριζόμενος ότι δεν γνωρίζει την περιοχή καθώς έμενε στο σπίτι όλη μέρα (Π.Β. ερυθ. 80 6Χ). Οι εξηγήσεις του κρίθηκαν μη ικανοποιητικές. Είναι θέση των Καθ’ ων η αίτηση ότι αναμενόταν από αυτόν να γνωρίζει περισσότερες πληροφορίες για την περιοχή όπου διέμεινε μετά το θάνατο του πατέρα του. Ρωτήθηκε αν συνέβη οποιοδήποτε γεγονός μετά το θάνατο των γονέων και μέχρι να διαφύγει από τη χώρα και ανέφερε ότι βρισκόταν στο σπίτι και τίποτα δεν του συνέβη (Π.Β. ερυθ. 80 – 7Χ), παρόλα αυτά φοβάται ότι με την επιστροφή του στη χώρα θα τον εντοπίσουν αμέσως καθώς πιστεύει ότι η συμμορία πιθανόν να βρίσκεται ακόμη στη χώρα (Π.Β. ερυθ. 79 – 3,4Χ). Κλήθηκε να εξηγήσει γιατί δεν του έκανε κανείς κακό κατά τον ένα (1) χρόνο και πέντε (5) μήνες κατά την παραμονή του στη χώρα και γιατί δεν τον πλησίασαν, εφόσον ήθελαν να του κάνουν κακό και απάντησε ότι βρισκόταν στο σπίτι συνεχώς, δεν γνωρίζει αν έψαχναν για αυτόν, ενώ ο ίδιος δεν έβγαινε (Π.Β. ερυθ. 79 – 2Χ). Οι ισχυρισμοί του αξιολογήθηκαν ως ασαφείς και γενικοί. Επίσης, ο Αιτητής φοβάται δίωξη από άτομα τα οποία δεν τον προσέγγισαν ποτέ ενώ διέμεινε στη χώρα για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τον ισχυριζόμενο θάνατο των γονέων του. Δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς και ικανοποιητικές πληροφορίες για τη δίωξη του από τη συμμορία αυτή. Υπέπεσε σε ασαφείς και μη ευλογοφανείς ισχυρισμούς. Μετά από τις διευκρινίσεις που έδωσε ο Αιτητής, κρίθηκε ότι δεν χρήζει οποιασδήποτε περαιτέρω διερεύνησης στο συγκεκριμένο σημείο εφόσον με βάση τις δηλώσεις του δεν διαπιστώθηκε βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης ή κίνδυνος σοβαρής βλάβης.

21. Στη βάση του μόνου αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή, δεν διαπιστώθηκε βάσιμος φόβος δίωξής ή σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του στη Γουινέα και πιο συγκεκριμένα στην πολιτεία Rivers.

22. Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, οι Καθ’ ων η αίτηση διαπιστώνουν ότι δεν προκύπτει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητού δυνάμει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας δυνάμει του άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

23. Ενώπιον της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, ο Αιτητής αναφορικά με τον θάνατο των γονέων του προέβαλε ότι μια ημέρα ο πατέρας του είχε μια δουλειά με χρυσό και δούλευε μαζί με έναν φίλο του και όταν έμαθαν στην περιοχή ότι είχε χρυσό, ήρθαν συμμορίες και τον δολοφόνησαν. Ερωτηθείς πως το πληροφορήθηκε αυτό, απάντησε πως τον ενημέρωσαν τα άτομα της γειτονιάς, γύρω στα 5-6 άτομα, που ήταν παρόντα και εν συνεχεία ένα από αυτά τηλεφώνησε στον φίλο του πατέρα του, ο οποίος εν συνεχεία ήρθε να τον πάρει. Ερωτηθείς για ποιόν λόγο η συμμορία θέλει να του κάνει κακό, απάντησε πως δεν είναι ασφαλές για ένα παιδί να γυρίσει μόνο του στην χώρα χωρίς υποστηρικτικό δίκτυο. Από τη μεριά του το Δικαστήριο επεσήμανε ότι ο Αιτητής δήλωσε πως είναι κατά την ημέρα της δικασίμου 22 ετών και άρα εφόσον αναχώρησε από την χώρα του το 2020 αυτός ήταν ενήλικας, και πως ορθώς κρίθηκε έτσι και από τα πορίσματα των γιατρών. Περαιτέρω, το Δικαστήριο θεώρησε τους ισχυρισμούς του Αιτητή ως αντιφατικούς, καθότι στην μεν συνέντευξη ανέφερε ότι πληροφορήθηκε τον θάνατο των γονέων ενόσω από τον φίλο του πατέρα του ενόσω ήταν στο σχολείο, ενώ κατά το ακροατήριο δήλωσε πως ενημερώθηκε από άτομα της γειτονιάς. Τέλος, τονίζεται ότι στην περιοχή απ’ όπου προέρχεται ο Αιτητής δεν επικρατούν συνθήκες αδιάκριτης βίας που θα μπορούσαν να θέσουν τον Αιτητή σε κίνδυνο με μόνη την παρουσία του στο έδαφος της περιοχής αυτής.

24. Κατ’ εφαρμογή του άρθρου 11(3) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο δυνάμει του οποίου το παρόν δικαστήριο προβαίνει σε έλεγχο νομιμότητας και ορθότητας αυτής, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής, θα προχωρήσω στην αξιολόγηση των ενώπιον μου δεδομένων ως προς την αίτησή του Αιτητή για διεθνή προστασία.

25. Υπό το φως των ενώπιoν μου δεδομένων, καταρχάς, συντάσσομαι με την αποδοχή από τους Καθ’ ων η αίτηση του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού για τους λόγους που καταγράφονται στην εισηγητική έκθεση, η οποία αποτελεί και την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης.

26. Ως προς τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, συντάσσομαι με τα ευρήματα αναξιοπιστίας που εντοπίστηκαν από τους Καθ’ ων η αίτηση και οδήγησαν στην απόρριψη του. Πέραν των όσων αναφέρουν οι Καθ’ ων η αίτηση, ο Αιτητής υπέπεσε σε μια μεγάλη αντίφαση ως προς το πως πληροφορήθηκε τον θάνατο των γονέων του. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την διοικητική διαδικασία δήλωσε πως πληροφορήθηκε το γεγονός από τον φίλο του πατέρα του ο οποίος έσπευσε να τον βρει στην ώρα που ήταν στο σχολείο, ενώ στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας δήλωσε πως τον ενημέρωσαν οι γείτονες του (5-6 άτομα) το βράδυ και κατόπιν επειδή ήταν σε σοκ τον πήγαν προσωρινά σε ένα άλλο σπίτι, από όπου στη συνέχεια τηλεφώνησαν στον φίλο του πατέρα του να έρθει να τον πάρει. Στο σημείο αυτό σημειώνεται ότι παρά το νεαρό της ηλικίας του Αιτητή αυτός βρισκόταν σε κάθε περίπτωση σε μία ώριμη ηλικία τουλάχιστον λίγο προ της ενηλικίωσής του, ενώ πρόκειται περί υγιούς προσώπου, σημαντικού μορφωτικού επιπέδου κατά τις δηλώσεις του Ως προς τα λοιπά, συντάσσομαι με τις επιμέρους θέσεις των Καθ’ ων, όπως αυτές αναλύονται ανωτέρω αλλά και στη επίδικη απόφαση. Ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παραθέσει επαρκείς και σαφείς πληροφορίες για τον θάνατο των γονέων του, τα αίτια αυτού, την ταυτότητα των δραστών και το πως πληροφορήθηκε τα ανωτέρω. Η αφήγησή του είναι αποσπασματική κα παρότι διέμεινε πάνω από ενάμιση χρόνο με τον άνδρα που τον βοήθησε να διαφύγει και που κατ’ ισχυρισμόν, γνώριζε τα περί θανάτου των γονέων του, εντούτοις δεν έμαθε καμία συγκεκριμένη πληροφορία για τα ανωτέρω ζητήματα, ενώ παράλληλα χαρακτηριστική είναι και ή έλλειψη πληροφοριών σχετικά με την περιοχή όπου διέμενε με τον άντρα αυτόν. Ομοίως, δεν επεξηγείται η αδράνειά του να καταγγείλει το περιστατικό στην αστυνομία, καθότι ακόμα κι αν εκείνος ήταν ανήλικος θα μπορούσε ένα το πράξει μέσω του φίλου του πατέρα του που τον βοήθησε να διαφύγει και που επί ενάμιση χρόνο τον φιλοξενούσε. Τέλος, ορθώς κρίθηκε από τους Καθ’ ων η αίτηση ότι δεν θεμελιώθηκε κάποιος φόβος δίωξης ή σοβαρής βλάβης, καθότι για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Αιτητής βρισκόταν στην πόλη καταγωγής του χωρίς να του έχει συμβεί το οτιδήποτε. Στο σημείο αυτό τονίζεται ότι ο Αιτητής εκπροσωπούμενος δια συνηγόρου παραλείπει να επιχειρήσει οποιαδήποτε περαιτέρω στοιχειοθέτηση της υπόθεσής του και να καλύψει τα κενά που οι Καθ’ ων η αίτηση επεσήμαναν κατά την αξιολόγηση των δηλώσεών του. Επιπλέον, δεδομένης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου δεν επιχειρείται οποιαδήποτε υπαγωγή των περιστάσεων του στις διατάξεις των άρθρων 3 και, επικουρικώς 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

27. Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού, συντάσσομαι με την θέση των Καθ΄ ων ότι λόγω της εξαιρετικά προσωπικής φύσεως του ισχυρισμού και δεδομένης της ανεπάρκειας συγκεκριμένων πληροφοριών, όπως του ονόματος της συμμορίας, καθίσταται ανέφικτος οποιοσδήποτε περαιτέρω έλεγχος του ισχυρισμού μέσω εξωτερικών πηγών πληροφόρησης.

Αξιολόγηση κινδύνου

28. Προχωρώντας στην ανάλυση του κινδύνου που ο Αιτητής διατρέχει σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα του σημειώνεται ότι από το προφίλ του δεν προκύπτει οποιοσδήποτε κίνδυνος ούτε και ο ίδιος επικαλείται οποιαδήποτε κίνδυνο που να απορρέει από αυτό. Σημειώνεται κατά τα άλλο ότι πρόκειται για άτομο νεαρό, πλήρως ικανό για εργασία, που δεν παρουσιάζει κάποια στοιχεία ευαλωτότητας και ουδέποτε αντιμετώπισε οποιοδήποτε πρόβλημα με τις αρχές της χώρας του.

29. Με βάση τα ανωτέρω, έχοντας ενώπιόν μου το διοικητικό φάκελο της υπόθεσης καθώς και την ίδια την επίδικη απόφαση καταλήγω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

30. Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

31. Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής της [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].

32. Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητού, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

33. Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

34. Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ( στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

35. Περαιτέρω, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009) Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

36. Σημειώνω ότι οι Καθ' ων η αίτηση, αναφέρονται σε έρευνα που έχουν διενεργήσει σχετικά με τον τόπο καταγωγής του Αιτητή και στο προφίλ του, καταλήγοντας ότι δεν υπάρχει διεθνής ή εσωτερική σύγκρουση ώστε ο Αιτητής να μην κινδυνεύει εξαιτίας της αδιάκριτης βίας ή να τον εκθέτει σε σοβαρή απειλή υπό την έννοια του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου. Ωστόσο, οι Καθ' ων η αίτηση ούτε παραθέτουν πηγές σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας ειδικά στον τόπο τελευταίας διαμονής το Αιτητή ούτε μετά από μελέτη του διοικητικού φακέλου εντοπίζεται καταχωρισμένη σχετική έρευνας.

37. Σύμφωνα με το RULAC, μια πρωτοβουλία της «Geneva Academy of International Humanitarian Law and Human Rights» για τον προσδιορισμό και την καταγραφή των ενόπλων συγκρούσεων, η Γουινέα δεν βρίσκεται υπό ένοπλη σύρραξη.[3]

38. Σύμφωνα με την εταιρία Crisis 24, η οποία εξειδικεύεται στην διαχείριση κινδύνου παρέχοντας σχετικές υπηρεσίες[4], «η Γουινέα θεωρείται ένας άξονας ασφαλείας [.] σε μία περιοχή όπου τρεις από τους γείτονές της, δηλαδή η Λιβερία, η Ακτή Ελεφαντοστού και η Σιέρρα Λεόνε επανέρχονται από εμφύλιες συγκρούσεις.»[5]. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι κοινωνικές αναταραχές, οδηγούμενες από αιτιάσεις ως προς την παροχή υπηρεσιών και τις υποδομές καθώς και από εθνοτικές-πολιτικές εντάσεις, λαμβάνουν συχνά χώρα, ιδίως κατά τη διάρκεια των εκλογικών περιόδων. Δεν υπάρχουν ενδείξεις τρομοκρατικών ομάδων οι οποίες δραστηριοποιούνται στη Γουινέα, αν και υπάρχουν γενικές ανησυχίες για την εξάπλωση ισλαμιστικής στρατιωτικής δραστηριότητας στην περιοχή[6].

39. Από τον συνδυασμό διάφορων πηγών προκύπτει ότι τα περιστατικά βίας στην Γουινέα συνδέονται με την πολιτική κατάσταση της χώρας. Ενώ η χώρα γνώρισε σχετική σταθερότητα μετά το 2010, όταν ο επί μακρόν ηγέτης της αντιπολίτευσης Alpha Conde έγινε ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος του έθνους, το πραξικόπημα του Σεπτεμβρίου 2021, που ανέτρεψε τον Conde, αφήνει τη χώρα σε ασταθή πολιτική κατάσταση.[7] Πιο συγκεκριμένα, οι πιο πρόσφατες αναφορές σε πολιτική βία και διαδηλώσεις εντοπίζονται στις περιοχές της πρωτεύουσας, Conakry, πριν και μετά τις προεδρικές εκλογές του 2020 καθώς και κατά το πραξικόπημα του Σεπτεμβρίου του 2021. Κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων σημειώθηκαν δολοφονίες, ξυλοδαρμοί, αυθαίρετες συλλήψεις και κρατήσεις και σημαντικοί περιορισμοί στο δικαίωμα του συνέρχεσθαι.[8]

40. Σε άλλες γενικές αναφορές για την κατάσταση ασφαλείας συμπεριλαμβάνονται το ευκαιριακό έγκλημα στο δρόμο και τα τροχαία ατυχήματα, οι ανεπαρκώς ανεπτυγμένες υποδομές μεταφορών, επικοινωνιών και ενέργειας, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές, οι ήδη περιορισμένες εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψής που επλήγησαν από τον ιό Έμπολα της Δυτικής Αφρικής το 2014 (EVD) και άλλες περιοδικές επιδημίες θανατηφόρων ασθενειών, οι εθνοπολιτικές εντάσεις, που συμβαίνουν συχνά στη Γουινέα, ειδικά κατά τις προεκλογικές περιόδους και οι γενικές ανησυχίες για την εξάπλωση της ισλαμιστικής μαχητικής δραστηριότητας στην περιοχή[9]. Παρόλο που στην κατάταξη του Crisis 24 το επίπεδο επικινδυνότητας στη Γουινέα θεωρείται υψηλό, στην ίδια έκθεση αναφέρει την Γουινέα ως ασφαλή περιοχή όπου τρεις από τους γείτονές της, συγκεκριμένα η Λιβερία, η Ακτή Ελεφαντοστού και η Σιέρα Λεόνε, ξεπερνούν εμφύλιες συγκρούσεις.[10]

41. Σχετικά με τη δράση ενόπλων ομάδων, προκύπτει ότι λόγω της παρουσίας της Al Qaeda στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ και των φιλικά προσκείμενων σε αυτή ομάδων στο βόρειο Μάλι, μεγάλο μέρος της Δυτικής Αφρικής αντιμετωπίζει υψηλούς και αυξανόμενους κινδύνους επιθέσεων μαχητών. Η αντιτρομοκρατική επιχείρηση της Γαλλίας στο βόρειο Μάλι έχει αναγκάσει τους τζιχαντιστές να ανασυνταχθούν στις συνοριακές περιοχές και να επιδιώξουν να επεκτείνουν τη στρατολόγηση και τις επιχειρήσεις σε γειτονικές χώρες, αρχικά στο Sahel, αλλά τώρα και σε παράκτιες χώρες. Ωστόσο, η Γουινέα συνορεύει με τη νοτιοδυτική περιοχή του Μάλι, η οποία παραμένει σχετικά λιγότερο επηρεασμένη, και η Γουινέα έχει αδύναμους δεσμούς με τον κορυφαίο στόχο των τζιχαντιστών, τη Γαλλία. Επιπλέον, υπάρχουν λίγες ενδείξεις ότι οι αυτόχθονες θρησκευτικές οργανώσεις της Γουινέας επιδιώκουν οποιαδήποτε σχέση με ένοπλες ισλαμιστικές ομάδες.[11]

42. Παρόλα αυτά, προσφάτως καταγεγραμμένα περιστατικά δεν καταδεικνύουν την ύπαρξη αδιακρίτως ασκούμενης βίας στη χώρα καταγωγής και δη στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή. Σύμφωνα με τα δεδομένα της πηγής ACLED[12], στη περιφέρεια Conakry της Γουινέα , περιοχή στην οποία ανήκει και η ομώνυμη πρωτεύουσα, τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, μεταξύ 21.6.2023 και 21.6.2024 καταγράφηκαν 56 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων προέκυψαν συνολικά 32 απώλειες αμάχων. Πιο αναλυτικά, 1 εξ αυτών καταγράφηκε ως μάχη (με 9 απώλειες), 5 ως περιστατικά χρήσης βίας κατά αμάχων (με 3 απώλειες), και 50 ως ταραχές (με 20 απώλειες), ενώ δεν καταγράφηκαν περιστατικά εκρήξεων / απομακρυσμένης χρήσης βίας. Σημειωτέον δε ότι ο πληθυσμός της επαρχίας Conakry καταγράφεται στους κατοίκους 1,660,973, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση που έλαβε χώρα το έτος 2014.[13]

43. Συνεπώς, δεν προκύπτει ότι στον τόπο τελευταίας διαμονής του Αιτητού λαμβάνει χώρα διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη εντός του πλαισίου του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου. Ως προς τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, επισημαίνεται ότι πρόκειται περί υγιούς, νεαρού, ενήλικα άνδρα, άγαμου, αρκούντως πεπαιδευμένου και πλήρως ικανού για εργασία, όπως άλλωστε δεικνύει και η εργασιακή του απασχόληση στην Δημοκρατία, που ακόμη και αν δεν έχει συγγενικό δίκτυο, διαθέτει το ελάχιστο υποστηρικτικό, καθότι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο διέμενε με τον φίλο του πατέρα του ο οποίος τον βοήθησε και να εγκαταλείψει την χώρα.

44. Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητού στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Ούτε επίσης τεκμηριώνεται υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν καταδεικνύεται ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

45. Σημειώνεται εξάλλου ως προς τον ισχυρισμό του Αιτητή περί παράβασης της αρχής της μη επαναπροώθησης, ότι αυτός δεν ήγειρε οποιοδήποτε άλλο ισχυρισμό περί φόβου δίωξης ή κινδύνου σοβαρής βλάβης στη χώρα καταγωγής, πέραν των όσων ήδη εξετάστηκαν και, στην περίμετρο της αιτήσεώς του για διεθνή προστασία, η οποία απορρίφθηκε.

46. Ως εκ τούτου, όπως επισημαίνεται ανωτέρω, η εξέταση των ισχυρισμών του Αιτητή περί έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, περί πλάνης και περί ύπαρξης διαδικαστικών πλημμελειών καθίσταται αλυσιτελής.

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητού και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.

[1] Οι λόγοι της προσφυγής που δεν αναπτύσσονται στο πλαίσιο της αγόρευσης του Αιτητή θεωρούνται ως εγκατελειφθέντες. Το ίδιο ισχύει και με τους λόγους σε σχέση με τους οποίους δεν προβάλλεται οποιαδήποτε επιχειρηματολογία προς υποστήριξή τους. (Βλ. συναφώς Υπόθεση Αρ. 692/89, Level Tachexcavs Ltd v. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λευκωσίας, ημερ. 17.12.1990, (1990) 3 ΑΑΔ 4407, Α.Ε. Αρ. 2421, Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας, ημερ. 24.1.2020 (2000) 3 ΑΑΔ 21, Υπόθεση Αρ. 1073/2004, Γεώργιας Αντωνίου κ.α. ν. Δημοκρατίας, μέσω Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, ημερ. 6.2.2007)

[3] RULAC, Geneva Academy, map, available at: https://www.rulac.org/browse/map (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 27/06/2024).

[4] https://crisis24.garda.com/ (ημερομηνία πρόσβασης 27.06.2024).

[6] https://crisis24.garda.com/insights-intelligence/intelligence/country-reports/guinea (ημερομηνία πρόσβασης 27.06.2024).

[7] Crisis 24, Guinea Country Report, Last update: April 14, 2022, available at: https://crisis24.garda.com/insights-intelligence/intelligence/country-reports/guinea (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 27/06/2024).

[8] risis 24, Guinea Country Report, available at: https://crisis24.garda.com/insights-intelligence/intelligence/country-reports/guinea (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 27/06/2024) ; Amnesty International, Guinea: Defense and security forces killed people in pro-opposition neighbourhoods after presidential election, 15 December 2020, available at: https://www.amnesty.org/en/latest/press-release/2020/12/guinea-defense-and-security-forces-killed-people-in-proopposition-neighbourhoods/ (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 27/06/2024) ; USDOS - US Department of State: 2021 Country Reports on Human Rights Practices: Guinea, 12 April 2022, available at: https://www.ecoi.net/en/document/2071174.html (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 27/06/2024) ; HRW - Human Rights Watch: World Report 2021 - Guinea, 13 January 2022, available at: https://www.ecoi.net/en/document/2066496.html (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 27/06/2024) ; AI - Amnesty International: Amnesty International Report 2021/22; The State of the World's Human Rights; Guinea 2021, 29 March 2022, available at: https://www.ecoi.net/en/document/2048692.html, (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 27/06/2024); Freedom House: Freedom in the World 2022 - Guinea, 24 February 2022

https://www.ecoi.net/en/document/2074643.html (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 27/06/2024).

[9] Crisis 24, Guinea Country Report, Last update: April 14, 2022, available at: https://crisis24.garda.com/insights-intelligence/intelligence/country-reports/guinea (ημερομηνία τελευταίας πρόσβασης 25/06/2024).

[12] ACLED, Sierra Leone, διαθέσιμο σε : https://acleddata.com/dashboard/#/dashboard (τελευταία πρόσβαση 25/06/2024).

[13] City Polylation, Guinea – Conakry, https://www.citypopulation.de/en/guinea/admin/20__conakry/ (τελευταία πρόσβαση 25/06/2024).