ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Υπόθ. Αρ.: 1899/23
11 Ιουλίου, 2024
[Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΔΔΔΔΠ.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Μεταξύ:
K.J.
Αιτητής
-και-
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου
Καθ' ων η Αίτηση
Μ. Μπαγιαζίδου (κα), Δικηγόρος για τον Αιτητή
Μ. Σουρουλλά (κα), Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση
ΑΠΟΦΑΣΗ
Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π: Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση, ημερομηνίας 07/03/2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία ως άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη, στερημένη οποιουδήποτε νόμιμου αποτελέσματος και ούσα αποτέλεσμα κατάχρησης εξουσίας, πλάνης και κακής εφαρμογής του νόμου. Αιτείται επίσης την έκδοση νέας απόφασης επί της ουσίας του αιτήματος του Αιτητή προς αντικατάσταση της προσβαλλόμενης απόφασης.
Τα ουσιώδη γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, ως έχουν τεθεί στην Ένσταση των Καθ' ων η Αίτηση, έχουν ως ακολούθως:
Ο Αιτητής είναι υπήκοος Γκάμπια και στις 11/05/2022 υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία. Προς εξέταση του αιτήματός του διεξήχθη συνέντευξη στην Υπηρεσία Ασύλου στις 23/02/2023 από λειτουργό του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (εφεξής «EUAA»).
Στις 01/03/2023 ο/η αρμόδιος/α λειτουργός ετοίμασε έκθεση-εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία εγκρίθηκε στις 07/03/2023. Στις 26/05/2023 ετοιμάστηκε επιστολή γνωστοποίησης της απορριπτικής απόφασης του Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου προς τον Αιτητή, μαζί με συνοδευτική επιστολή αιτιολόγησης της απόφασης, οι οποίες παραδόθηκαν δια χειρός στον Αιτητή αυθημερόν. Στις 20/06/2023 καταχωρήθηκε η υπό κρίση προσφυγή.
Προς ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, η ευπαίδευτη συνήγορος για τον Αιτητή προέβαλε, μέσω της γραπτής αγόρευσης πλείονες λόγους, οι οποίοι, καίτοι δεν ακολουθούν διακριτή δομή, σχετίζονται με την έλλειψη δέουσας έρευνας και την πλάνη περί τα πράγματα, ισχυριζόμενη ότι θα έπρεπε να αποδοθεί στον Αιτητή καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.
Η συνήγορος των Καθ' ων η Αίτηση, με τη δική της αγόρευση, αναπτύσσει επιχειρηματολογία προς αντίκρουση των λόγων ακυρώσεως που προβάλλονται από τη συνήγορο του Αιτητή και εισηγείται ότι η επίδικη απόφαση έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, μετά από δέουσα έρευνα και σωστή ενάσκηση των εξουσιών που δίδει ο Νόμος στους Καθ΄ ων η Αίτηση και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης και ότι η επίδικη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη.
Καταρχάς παρατηρώ ότι η γραπτή αγόρευση που κατέθεσαν οι συνήγοροι του Αιτητή δεν συμμορφώνεται με τις διατάξεις των παραγράφων (α) και (β) του άρθρου 7 των περί Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 (3/2019) καθότι δεν χωρίζεται ευκρινώς σε παραγράφους που αναφέρονται στα νομικά σημεία που επιθυμούσε να προβάλλει και για το λόγο αυτό οι λόγοι ακύρωσης δεν μπορούν να τύχουν εξέτασης.
Επισημαίνω, ωστόσο ότι η συνήγορος του Αιτητή έχει προβάλει ισχυρισμούς ως προς την ουσία της προσφυγής και συγκεκριμένα ότι δεν έγινε ορθή ανάλυση και αξιολόγηση των λεχθέντων του Αιτητή. Με αυτό το δεδομένο, προχωρώ στην εξέταση της επίδικης απόφασης σε συνάρτηση με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, όπως προκύπτουν από τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης. Περί τούτου, κρίνω σκόπιμη την παράθεση αρχικά των ισχυρισμών του Αιτητή, ως αυτοί προβλήθηκαν καθ' όλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του και οι οποίοι συμπεριλαμβάνονται στο περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου.
Κατά το στάδιο υποβολής της αίτησης διεθνούς προστασίας ο Αιτητής κλήθηκε να καταγράψει τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του και τους λόγους για τους οποίους δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτήν. Στο σχετικό τμήμα της αίτησης (βλ. ερυθρό 1 του διοικητικού φακέλου) αναφέρθηκε στις απειλές κατά της ζωής του που έλαβε από μέλη της οικογένειάς του για θρησκευτικούς λόγους. Πιο συγκεκριμένα, ο Αιτητής αναφέρει ότι και οι δύο γονείς του ήταν μουσουλμάνοι και ο ίδιος εξασκούσε θρησκευτικά καθήκοντα ως μουσουλμάνος από την παιδική του ηλικία, ώσπου οι ιδέες του για την θρησκεία άλλαξαν. Όταν ανακοίνωσε αυτή του την απομάκρυνση από την θρησκεία στους γονείς του, αυτοί θύμωσαν και του ζήτησαν να φύγει από το σπίτι, αλλά μην έχοντας που να πάει, παρέμεινε. Ωστόσο στις 17 Ιουλίου του 2021 δέχτηκε επίθεση και απειλές κατά της ζωής του από μέλος της οικογένειάς του σε περίπτωση που δεν έφευγε από το σπίτι.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του για διεθνή προστασία, ο Αιτητής δήλωσε πως γεννήθηκε στην πόλη Boraba αλλά μεγάλωσε και έζησε κυρίως στην πόλη Wellingara, εκτός από τους τελευταίους μήνες, κατά τους οποίους κρυβόταν στην πόλη Latrikunda. Οι γονείς του ζουν κατά περιόδους στην Boraba και στην Wellingara, ενώ έχει πέντε αδελφούς και επτά αδελφές, οι οποίοι άλλοι μένουν στην Boraba και άλλοι στην Wellingara. Ο πατέρας του είναι ιμάμης και έχει παραδοσιακό σχολείο στην Boraba με το όνομα Dara. Ο Αιτητής δεν διατηρεί επικοινωνία με την οικογένειά του. Ο Αιτητής ανήκει στην φυλή Mandinka και, εκτός από Αγγλικά, ομιλεί Fula και Wolof. Έχει ολοκληρώσει πανεπιστημιακές σπουδές στην Αγγλική γλώσσα και τις Κοινωνικές Επιστήμες και στην χώρα του εργάστηκε ως δάσκαλος για πέντε χρόνια. Από την Γκάμπια αναχώρησε και πήγε στην Σενεγάλη, από όπου έφυγε αεροπορικώς και έφτασε στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές και έπειτα από πέντε μέρες μετέβη παρανόμως στις ελεγχόμενες.
Ερωτηθείς σχετικά με τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του, επανέλαβε ότι αντιμετώπισε προβλήματα από την οικογένειά του λόγω του ότι αποφάσισε να τους εκφράσει ότι δεν πιστεύει στο Ισλάμ. Ο Αιτητής δήλωσε ότι παρόλο που γεννήθηκε σε μουσουλμανική οικογένεια και τα υπόλοιπα αδέρφια του φοιτούσαν σε θρησκευτικό σχολείο, αυτός είχε την τύχη να φοιτήσει σε συμβατικό σχολείο και έτσι κατάφερε να αναπτύξει κριτική σκέψη όσον αφορά το θέμα της θρησκείας ήδη από πολύ μικρή ηλικία. Αναφέρει ότι όταν εκφράστηκε επικριτικά κατά της θρησκείας ενώπιον συνομηλίκων του, λέγοντας ότι δεν πιστεύει σε κάποια θρησκεία, τον απέφευγαν και έτσι σταμάτησε να εκφράζεται ως προς αυτό το θέμα. Τα προβλήματα όμως ξεκίνησαν όταν άρχισε να μαλώνει με τον πατέρα του επειδή δεν πήγαινε στο τζαμί.
Ο Αιτητής υπέμεινε αυτή την κατάσταση δεχόμενος κατ’ επανάληψη σωματική βία από τον πατέρα του μέχρι την ηλικία που πήγε γυμνάσιο, όταν έφυγε από το σπίτι. Ωστόσο, την τελευταία χρονιά του γυμνασίου οι γονείς του δεν κάλυψαν τα εξέταστρα και έτσι ο Αιτητής έδωσε εξετάσεις την επόμενη χρονιά αλλά εισήχθη σε κολλέγιο, το οποίο είναι δωρεάν στην Γκάμπια, και όχι σε πανεπιστήμιο, επειδή δεν του κάλυπταν οι γονείς του τα δίδακτρα. Μετά την αποφοίτησή του από το κολλέγιο εργάστηκε ως δάσκαλος αλλά κάθε φορά που πήγαινε σπίτι τους είχε προβλήματα με τον πατέρα του. Στις 17 Ιουλίου του 2021, ο Αιτητής αποφάσισε να ανακοινώσει στην οικογένειά του ότι δεν πιστεύει στο Ισλάμ και στα πλαίσια του διαπληκτισμού που ακολούθησε, ο πατέρας του τον απείλησε ότι θα τον σκοτώσει κρατώντας μεγάλο μαχαίρι.
Έτσι ο Αιτητής φοβούμενος για την ζωή του έφυγε από το σπίτι και πήγε να ζήσει και να εργαστεί στην πόλη Latrikunda. Ωστόσο, εκεί υπήρχαν μαθητές από την κοινότητά του και κυκλοφόρησαν οι φήμες ότι δεν πιστεύει στο Ισλάμ και έτσι ο Αιτητής αντιμετώπιζε διακρίσεις και για τον λόγο αυτό αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα του. Κληθείς να περιγράψει πως τον αντιμετώπιζαν, ο Αιτητής αναφέρει ότι τον κοιτούσαν περίεργα και του άφηναν απειλητικά σημειώματα στην τουαλέτα και στον πίνακα ότι θα τον σκοτώσουν, τόσο οι υπόλοιποι δάσκαλοι όσο και οι μαθητές του. Ερωτηθείς αν απευθύνθηκε στην αστυνομία ο Αιτητής αποκρίθηκε αρνητικά, εξηγώντας ότι ο πατέρας του έχει διασυνδέσεις. Ερωτηθείς αν στην Γκάμπια ο αθεϊσμός είναι παράνομος, ο Αιτητής απάντησε ότι δεν γνωρίζει. Ερωτηθείς αν θα μπορούσε να επιστρέψει και να μείνει στην πόλη τελευταίας διαμονής του, ήτοι στην Latrikunda, ο Αιτητής αποκρίθηκε αρνητικά επαναλαμβάνοντας ότι ο πατέρας του είναι πολύ δικτυωμένος.
Ο/Η αρμόδιος/α λειτουργός του EUAA στην εισηγητική του/της έκθεση διέκρινε τέσσερις ουσιώδεις ισχυρισμούς, έναν αναφορικά με το προφίλ, ταυτότητα και ιθαγένεια του Αιτητή, έναν δεύτερο ισχυρισμό αναφορικά με ότι ο Αιτητής είναι άθεος, έναν τρίτο ισχυρισμό σε σχέση με την επίθεση που δέχτηκε από τον πατέρα του, ο οποίος είναι ιμάμης, για τον λόγο ότι είναι άθεος, και τέταρτο ισχυρισμό σχετικά με τις διακρίσεις που δέχτηκε επειδή είναι άθεος. Κατά το στάδιο αξιολόγησης της αξιοπιστίας των εν λόγω ισχυρισμών, ο λειτουργός τους έκανε αποδεκτούς τον πρώτο και δεύτερο ισχυρισμό σχετικά με την ταυτότητα, το προφίλ και την ιθαγένεια του Αιτητή καθώς και το ότι είναι άθεος. Ωστόσο δεν έκανε αποδεκτούς τον τρίτο και τέταρτο ισχυρισμό αναφορικά με την επίθεση από τον πατέρα του και τις διακρίσεις που δεχόταν λόγο του ότι είναι άθεος, διότι ο Αιτητής κρίθηκε αναξιόπιστος από τις δηλώσεις του.
Ειδικότερα, κατά την αξιολόγηση της αξιοπιστίας του τρίτου ισχυρισμού, ο αρμόδιος λειτουργός αναφέρει ότι οι απαντήσεις του Αιτητή ήταν συγκεκριμένες σχετικά με την ιδιότητα του πατέρα του ως ιμάμη, κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται κι από τα στοιχεία της ταυτότητας του πατέρα του, την οποία ο Αιτητής κατέθεσε. Παρόλα αυτά, το περιστατικό επίθεσης που αναφέρει στερείται επαρκών λεπτομερειών. Στα πλαίσια αξιολόγησης της αξιοπιστίας του τρίτου ισχυρισμού, ο λειτουργός παραθέτει επίσης πληροφορίες από διαδικτυακές πηγές βάσει των οποίων το μεγαλύτερο ποσοστό, για την ακρίβεια το 95%, των πολιτών της Γκάμπια είναι Μουσουλμάνοι Σουνίτες. Αναφορικά με την εσωτερική αξιοπιστία του τέταρτου ισχυρισμού, ο λειτουργός αναφέρει ότι οι απαντήσεις του Αιτητή δεν ήταν λεπτομερείς στις ερωτήσεις που του τέθηκαν σχετικά με την διακριτική μεταχείριση που υπέστη στο σχολείο της περιοχής Latrikunda, όπου δίδασκε, ενώ η απάντησή του ότι δεν απευθύνθηκε στις αστυνομικές αρχές της χώρας του καθότι οι αστυνομικοί χρηματίζονται προκειμένου να παράσχουν προστασία, κρίθηκε μη συνεκτική. Επιπλέον, κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του εν λόγω ισχυρισμού, ο αρμόδιος λειτουργός παραθέτει πληροφορίες από εξωτερικές αξιόπιστες πηγές βάσει των οποίων η ανεξιθρησκεία κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα της Γκάμπια ενώ δεν εντοπίστηκαν αναφορές για διακρίσεις ατόμων που δηλώνουν άθεοι.
Κατά το στάδιο της αξιολόγησης κινδύνου, βάσει των ισχυρισμών 1 και 2 οι οποίοι έγιναν αποδεκτοί, ο/η λειτουργός έκρινε ότι δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα ο Αιτητής να αντιμετωπίσει κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του στην πόλη Wellingara, η οποία αποτελεί και την περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή βάσει των δηλώσεών του, παραθέτοντας πληροφορίες για την κατάσταση ασφαλείας στην Γκάμπια.
Κατά το στάδιο της νομικής ανάλυσης, ο/η αρμόδια λειτουργός έκρινε αρχικά ότι o Αιτητής δεν εμπίπτει στις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου για χορήγηση προσφυγικού καθεστώτος. Στη συνέχεια, κατά την αξιολόγηση του νομοθετικού πλαισίου για το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, ο/η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής κατά την επιστροφή του στην Γκάμπια δεν θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης σύμφωνα με το άρθρο 15 (α) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ ή πραγματικό κίνδυνο βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας δυνάμει του άρθρου 15 (β) της ανωτέρω Οδηγίας, αλλά ούτε και πραγματικό κίνδυνο σοβαρής απειλής κατά της ζωής του κατά το 15 (γ) της ανωτέρω Οδηγίας, επί τη βάσει πληροφοριών από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, σύμφωνα με τις οποίες στην Γκάμπια δεν λαμβάνουν χώρα συγκρούσεις στα πλαίσια διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Τέλος, ο/η αρμόδια λειτουργός εισηγήθηκε την απόρριψη του αιτήματός του περί χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας.
Υπό το φως των ανωτέρω σημείων που έχω αναλύσει, κρίνω ότι ορθά και εμπεριστατωμένα οι Καθ’ων η Αίτηση αξιολόγησαν το αίτημα του Αιτητή και κατέληξαν τόσο στα ευρήματα περί αναξιοπιστίας του όσο και στη μη υπαγωγή του σε προσφυγικό καθεστώς. Συμφωνώ με την αιτιολόγηση των Καθ’ων ότι οι δηλώσεις του Αιτητή αναφορικά με τις απειλές κατά της ζωής του από τον πατέρα του, όταν ανακοίνωσε στην οικογένεια ότι είναι άθεος, καθώς και σε σχέση με τις διακρίσεις που ισχυρίζεται ότι υπέστη στο σχολείο της πόλης Latrikunda , όπου δίδασκε τους τελευταίους μήνες αφότου έφυγε από την πόλη του Wellingara και πριν φύγει από τη χώρα, στερούνταν επαρκών λεπτομερειών σε τέτοιο βαθμό ώστε να εκλείπει ο βιωματικός χαρακτήρας. Επιπλέον, θα συμφωνήσω ότι η απάντηση του Αιτητή ότι δεν απευθύνθηκε στις αστυνομικές αρχές γιατί είχε πολλές διασυνδέσεις ο πατέρας του, χωρίς καμία περαιτέρω επεξήγηση, είναι γενική και αόριστη.
Επιπλέον, μετά από έρευνα του παρόντος Δικαστηρίου σε αξιόπιστες πηγές προκύπτουν τα εξής:
Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ υπολογίζει τον συνολικό πληθυσμό σε 2,4 εκατομμύρια (μέσα του 2022). Περίπου το 96,4 % του πληθυσμού είναι Μουσουλμάνοι, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι Σουνίτες. Η μουσουλμανική κοινότητα Ahmadiyya δηλώνει ότι έχει περίπου 50.000 μέλη. Οι Χριστιανοί αποτελούν περίπου το 3,5 % του πληθυσμού, η πλειοψηφία των οποίων είναι Ρωμαιοκαθολικοί. Οι θρησκευτικές ομάδες που αποτελούν λιγότερο από το 1% του πληθυσμού περιλαμβάνουν μέλη Μπαχάι, Ινδουιστές και Εκκανκάρ. Τα άτομα τείνουν να αναμειγνύουν τις αυτόχθονες (ανιμιστικές) πεποιθήσεις με το Ισλάμ και τον Χριστιανισμό.[1]
Το Σύνταγμα της Γκάμπια κατοχυρώνει την ανεξιθρησκεία, εφόσον δεν θίγει τα δικαιώματα τρίτων ή το εθνικό συμφέρον. Το Σύνταγμα απαγορεύει τις διακρίσεις βάσει θρησκείας, την ίδρυση κρατικής θρησκείας και το σχηματισμό πολιτικών κομμάτων βάσει θρησκευτικών πεποιθήσεων.[2]
Προβλέπεται, ωστόσο, η σύσταση δικαστηρίων qadi (βάσει του νόμου της Σαρία), με δικαστές εκπαιδευμένους στην ισλαμική νομική παράδοση σε καθεμία από τις επτά περιοχές της χώρας, των οποίων η δικαιοδοσία περιορίζεται σε θέματα γάμου, διαζυγίου, επιμέλειας παιδιών και κληρονομικών διαφορών, όταν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη είναι Μουσουλμάνοι. Οι πολίτες μπορούν να επιλέξουν να χρησιμοποιήσουν είτε τα αστικά δικαστήρια είτε τα δικαστήρια qadi.[3]
Ο νόμος δεν απαιτεί από τα δημόσια ή ιδιωτικά σχολεία να περιλαμβάνουν τη θρησκευτική διδασκαλία στα προγράμματα σπουδών τους. Η κυβέρνηση, μέσω του Υπουργείου Βασικής και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (MoBSE), διορίζει δασκάλους θρησκευτικής εκπαίδευσης σε δημόσια σχολεία για να διδάξουν για τις κύριες παγκόσμιες θρησκείες. Τα περισσότερα δημόσια σχολεία προσφέρουν αυτό το μάθημα και οι περισσότεροι μαθητές παρακολουθούν την τάξη. Ορισμένα ιδιωτικά σχολεία προσφέρουν μαθήματα θρησκευτικής πίστης και ανοχής και παρέχουν μια παρουσίαση των μεγάλων παγκόσμιων θρησκειών.[4]
Βάσει εκτιμήσεων της Humanists International, οργάνωσης που αποτελείται από άλλες κατά τόπους ανθρωπιστικές, αθεϊστικές, κοσμικές και παρόμοιες οργανώσεις, εφαρμόζοντας ένα παγκόσμιο συγκριτικό σύστημα διαβάθμισης των κρατών αναλόγως με τον σεβασμό των δικαιωμάτων και την ισότητα των αθεϊστών, η Γκάμπια κατατάσσεται σε ‘’ικανοποιητικό επίπεδο’’. Πιο συγκεκριμένα αξιολογήθηκαν τέσσερις διαφορετική τομείς που θεωρήθηκαν σημαντικοί για τα δικαιώματα και την ισότητα των αθεϊστών, όπως η αντιμετώπιση από την κυβέρνηση, η οποία χαρακτηρίζεται ως ελεύθερη και ισότιμη, η προώθηση μέσω παιδείας, η οποία χαρακτηρίστηκε ως ικανοποιητική, ενώ η αντιμετώπιση από την κοινωνία και η ελευθερία έκφρασης των αθεϊστών χαρακτηρίστηκαν από σοβαρές διακρίσεις.[5]
Επομένως, βάσει των πληροφοριών που ανευρέθηκαν και παρατέθηκαν, ενισχύεται η κρίση των Καθ’ων να απορρίψουν τον τρίτο και τέταρτο ισχυρισμό του Αιτητή. Καταρχήν, διαφαίνεται ότι ο Αιτητής θα μπορούσε να απευθυνθεί στις αστυνομικές αρχές, εφόσον η ανεξιθρησκεία προστατεύεται από το Σύνταγμα, αλλά δεν το έπραξε. Περαιτέρω, τόσο βάσει των δηλώσεών του για την ένταση των διακρίσεων που υπέστη στο σχολείο, ακόμη κι αν αυτές γινόταν αποδεκτές ως αξιόπιστες, κρίνω ότι οι εν λόγω διακρίσεις δεν είναι σε συστημικό ή θεσμικό επίπεδο, ούτε έχουν λάβει γενικευμένες προεκτάσεις φαινομένου με τις κρατικές αρχές να παραλείπουν να το αντιμετωπίσουν, και επομένως, δεν μπορεί να θεωρηθεί δίωξη όπως την ορίζουν οι διατάξεις για χορήγηση προσφυγικού καθεστώτος.
Περαιτέρω, ο Αιτητής δεν προσκόμισε επιπρόσθετα στοιχεία και/ή μαρτυρία στο Δικαστήριο για να αντικρούσει τα ευρήματα των Καθ’ων η Αίτηση, τόσο όσον αφορά την απόρριψη του τρίτου και τέταρτου ουσιώδους ισχυρισμούς του, όσο και την αξιολόγηση της κατάστασης που επικρατεί στη χώρα καταγωγής του.
Ως εκ τούτου, από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε ορθά και νόμιμα, και η αιτιολόγηση της συμπληρώνεται από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου (βλ. άρθρο 29 του Ν. 158(Ι)/1999, Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1171 και Διογένους ν. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ. 371 και Στέφανος Φράγκου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270). Η έρευνα που είχε προηγηθεί ήταν επαρκής και είχαν συλλεγεί και διερευνηθεί όλα τα ουσιώδη στοιχεία σε συνάρτηση πάντα με τους ισχυρισμούς που είχε προβάλει ο Αιτητής, όπως αναλύεται ανωτέρω.
Κατά τα παραπάνω, δεν μπορεί να παραχωρηθεί στον Αιτητή καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας επί τη βάσει των άρθρων 19 (2) (α) και (β) του Περί Προσφύγων Νόμου, καθώς δεν έχει στοιχειοθετηθεί πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης υπό τις εκεί προβλεπόμενες μορφές.
Περαιτέρω, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, στα πλαίσια των εξουσιών του που απορρέουν από το άρθρο 12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου, καθόρισε με την Κ.Δ.Π. 166/2023 αλλά και με τον εν ισχύ Διάταγμα Κ.Δ.Π. 191/2024 τη χώρα καταγωγής του Αιτητή (Γκάμπια) ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, σε συνάρτηση με το γεγονός ότι ο Αιτητής δεν προέβαλε ισχυρισμούς που να θέτουν αυτή την κρίση υπό αμφισβήτηση, κρίνω ότι δεν είναι αναγκαία η περαιτέρω έρευνα από το Δικαστήριο σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής της ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.
Επομένως, στη βάση των όσων αναλύθηκαν ανωτέρω, κρίνω πως ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πάσχει η ορθότητα και νομιμότητα της επίδικης απόφασης και ότι στο πρόσωπό του πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο καθεστώς του πρόσφυγα ή της παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6(Ι)/2000) και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951.
Ως εκ τούτου, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Επιδικάζονται €800 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.
[1] USDOS – US Department of State (Author): 2022 Report on International Religious Freedom: The Gambia, 15 May 2023, available at: https://www.ecoi.net/en/document/2091923.html (accessed on 18 April 2024)
[2] USDOS – US Department of State (Author): 2022 Report on International Religious Freedom: The Gambia, 15 May 2023, available at: https://www.ecoi.net/en/document/2091923.html ; Humanists International, The Freedom of Thought Report, Gambia (last updated 15 November 2021) available at: https://fot.humanists.international/countries/africa-western-africa/gambia/ (accessed on 18 April 2024)
[3] USDOS – US Department of State (Author): 2022 Report on International Religious Freedom: The Gambia, 15 May 2023, available at: https://www.ecoi.net/en/document/2091923.html ; Humanists International, The Freedom of Thought Report, Gambia (last updated 15 November 2021) available at: https://fot.humanists.international/countries/africa-western-africa/gambia/ (accessed on 18 April 2024)
[4] USDOS – US Department of State (Author): 2022 Report on International Religious Freedom: The Gambia, 15 May 2023, available at: https://www.ecoi.net/en/document/2091923.html ; Humanists International, The Freedom of Thought Report, Gambia (last updated 15 November 2021) available at: https://fot.humanists.international/countries/africa-western-africa/gambia/ (accessed on 18 April 2024)
[5] Humanists International, The Freedom of Thought Report, Maps, 2024, available at: https://fot.humanists.international/countries/africa-western-africa/gambia/ (accessed on 18 April 2024)