ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 2106/23

14 Αυγούστου, 2024

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

 Ο.Α.Ε.

Αιτητή,

και

Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

 

Κ. Αριστοδήμου (κα) για M. Παπαλοΐζου (κ.) για τον Αιτητή

Μ. Φιλίππου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερούμενη κάθε έννομου αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 24.6.2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του τελευταίου για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2022 (στο εξής: ο Περί Προσφύγων Νόμος).

 

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία. Εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία και περί τις 3.6.2022, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 13.6.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή. Ακολούθως, ο λειτουργός υπέβαλε Έκθεση / Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 24.6.2023. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 3.7.2023, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης, ο Αιτητής ως προς τους λόγους προσφυγής, επικαλείται δια του συνηγόρου του αναρμοδιότητα του φορέα το οργάνου που εξέδωσε την επίδικη απόφαση. Επικαλείται διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την διοικητική εξέταση της αίτησής του και έλλειψη δέουσας έρευνας.

 

3.             Κατά την ακροαματική διαδικασία, ο Αιτητής διά του συνηγόρου του, υιοθετεί το περιεχόμενο της Αίτησης και της γραπτής του αγόρευσης. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στις ιδιαίτερες προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή και τα οικονομικά προβλήματα που ο ίδιος αντιμετωπίζει όπως αυτά εκτενώς αναλύονται στην γραπτή του αγόρευση, χωρίς ωστόσο να σχολιάζεται περαιτέρω το εύρημα των Καθ’ ων η αίτηση περί αναξιοπιστίας του Αιτητή. 

   

4.             Από πλευρά τους οι Καθ’ ων η αίτηση υπεραμύνονται της επίδικης πράξης προβάλλοντας ότι αυτή εκδόθηκε ορθώς και νομίμως από αρμόδιο όργανο και κατόπιν δέουσας έρευνας. Στο πλαίσιο δε της γραπτής τους αγόρευσης, επισημαίνουν τα σημεία στη βάση των οποίων βασίστηκε το εύρημά τους περί αναξιοπιστίας του Αιτητή ως προς τον ισχυρισμό του περί δίωξής του από το θείο του. Τέλος, επισημαίνουν ότι η χώρα καταγωγής του συγκαταλέγεται στις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας.

 

Το νομικό πλαίσιο

5.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως (η υπογράμμιση είναι δική μου):

 

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

 

6.             Ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 προβλέπει τα εξής:

 

«Έκαστος διάδικος δέον δια των εγγράφων προτάσεων αυτού να εκθέτη τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται και αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως. Διάδικος εμφανιζόμενος άνευ συνηγόρου δεν υποχρεούται εις συμμόρφωσιν προς τον κανονισμό αυτόν».

 

7.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

8.             Στο ερμηνευτικό άρθρο 2 του περί Προσφύγων νόμου, ο όρος «Προϊστάμενος» ορίζεται ως ακολούθως (η υπογράμμιση είναι δική μου):

 

«Προϊστάμενος» σημαίνει αρμόδιο λειτουργό ο οποίος προΐσταται της Υπηρεσίας Ασύλου και περιλαμβάνει οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο λειτουργό της εν λόγω Υπηρεσίας που εξουσιοδοτείται από τον Υπουργό, για να ασκεί όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες ή να εκτελεί όλα ή οποιαδήποτε από τα καθήκοντα του Προϊσταμένου·»

 

9.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει την έννοια του όρου πρόσφυγας και τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε αυτόν τον ορισμό.

 

10.          Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τις περιπτώσεις, όπου αναγνωρίζεται το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

 

11.          Το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών δυνάμει του άρθρου 12Βτρις των περί Προσφύγων ημερομηνίας 31.5.2024 (στο εξής: η ΚΔΠ 191/2024) ορίζει τη Νιγηρία ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας.

 

 

Κατάληξη

12.           Εκ προοιμίου, επισημαίνω ότι η περίμετρος των ζητημάτων που έχει δικαιοδοσία να εξετάσει το παρόν Δικαστήριο καθορίζονται και σε αυτή την περίπτωση καταρχήν από τα δικόγραφα των διαδίκων. Μόνη εξαίρεση αποτελούν οι λόγοι ακύρωσης που άπτονται ζητημάτων δημοσίας τάξεως, τα οποία δύναται το Δικαστήριο να εξετάσει και αυτεπαγγέλτως κάτω και πάλι από συγκεκριμένες προϋποθέσεις [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260 και «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 247»].

 

13.          Η αναγκαιότητα έγερσης των λόγων ακύρωσης με ευκρίνεια και λεπτομέρεια είναι θεμελιώδους σημασίας διαφορετικά το Δικαστήριο δεν νομιμοποιείται να τα εξετάσει αυτεπαγγέλτως, έστω και εάν έχουν εγερθεί με την αγόρευση [Βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598, Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Δημοκρατία ν. Σπύρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 533 και Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (2009) 3 Α.Α.Δ. 655]. 

 

14.          Επισημαίνεται συγκεκριμένα ότι το ζήτημα που εγείρεται αναφορικά με την κατ΄ ισχυρισμό αναρμοδιότητα του διοικητικού οργάνου, παρά το γεγονός ότι δεν δικογραφείται δεόντως στο πλαίσιο του εισαγωγικού δικογράφου της παρούσας διαδικασίας, εντούτοις ως θέμα απτόμενο δημοσίας τάξεως, δύναται να εξεταστεί και αυτεπαγγέλτως από το παρόν Δικαστήριο.

 

15.          Εν προκειμένω, θα προχωρήσω στην εξέταση αυτού του εγειρόμενου λόγου προσφυγής, καθώς έχω ενώπιόν μου όλα τα ουσιώδη στοιχεία. Ο ισχυρισμός του Αιτητή περί έκδοσης της απόφασης από αναρμόδιο πρόσωπο, επικαλούμενος ότι δυνάμει νέας εξουσιοδότησης του νέου Υπουργού, ο κ. Α.Α. δεν ήταν πλέον αρμόδιος για την έκδοση αποφάσεων επί αιτήσεων διεθνούς προστασίας, αλλά έτεροι λειτουργοί.

 

16.          Παρά ταύτα παρατηρείται, με βάση τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, ότι ο κ. Α.Α., ο φορέας του διοικητικού οργάνου κατά τον ουσιώδη χρόνο και κατά την έκδοσης της επίδικης απόφασης στις 24.6.2023, ήταν ήδη εξουσιοδοτημένος προς τούτο με εξουσιοδότηση ημερομηνίας 9.6.2022 (ερυθρό 23 του διοικητικού φακέλου). Η εξουσιοδότηση σε μεταγενέστερο χρόνο και άλλων λειτουργών από τον νέο Υπουργό δυνάμει του άρθρου 2 του περί Προσφύγων Νόμου, του 17(4) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου (Ν. 158 (Ι)/1999) και του περί Εκχωρήσεως της Εvασκήσεως τωv Εξoυσιώv τωv Απoρρεoυσώv εκ τιvός Νόμoυ τoυ 1962, δεν οδηγεί σε σιωπηρή ανάκληση προηγούμενων εξουσιοδοτήσεων άνευ ετέρου και ιδίως της εξουσιοδότησης του κ. Α.Α, ούτε κάτι τέτοιο συνάγεται από το περιεχόμενο των εν λόγω εξουσιοδοτήσεων. Δεν προκύπτει από πουθενά ότι η μεταβολή στο φορέα του ενός οργάνου καθιστά ανίσχυρες τις αποφάσεις του προκάτοχο φορέα. Αντίθετη προσέγγισε θα οδηγούσε σε παράλογα αποτελέσματα εις βάρος της εύρυθμης και αδιάλειπτης λειτουργίας του κράτους. Όλως επικουρικώς και για λόγους πληρότητας, στο σημείο αυτό οφείλω να επισημάνω ότι ουδόλως επηρεάζει το εν λόγω εύρημα του Δικαστηρίου το γεγονός ότι οι μεταγενέστερες εξουσιοδοτήσεις και άλλων λειτουργών που υπάρχουν εντός του διοικητικού φακέλου έχουν δοθεί από τον νέο Υπουργό Εσωτερικών, ενώ η επίδικη εξουσιοδότηση ημερομηνίας 9.6.2022 είχε δοθεί από τον προηγούμενο Υπουργό Εσωτερικών, κύριο Νίκο Νουρή. 

 

17.          Σε κάθε περίπτωση, επισημαίνεται ότι δυνάμει του εδαφίου (4) του άρθρου 17 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου, Ν. 158 (Ι)/1999, όταν ο νόμος αναθέτει την άσκηση μιας εξουσίας σε ένα όργανο, το όργανο αυτό δεν μπορεί να μεταβιβάσει ολικά ή μερικά την εξουσία του αυτή σε άλλο όργανο, χωρίς να υπάρχει ρητή διάταξη του νόμου που να το επιτρέπει.

 

18.          Δυνάμει του ερμηνευτικού άρθρου 2 του περί Προσφύγων Νόμου, το οποίο παρατίθεται ανωτέρω, Προϊστάμενος με την έννοια του εν λόγω άρθρου, και άρα πρόσωπο το οποίο έχει, μεταξύ άλλων, και εξουσία να εκδίδει απορριπτικές αποφάσεις επί αιτήσεων ασύλου, είναι και οποιοσδήποτε αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου που εξουσιοδοτείται από τον Υπουργό, για να ασκεί όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες ή να εκτελεί όλα ή οποιαδήποτε από τα καθήκοντα του Προϊσταμένου, περιλαμβανομένης και της έκδοσης αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας. Ως εκ τούτου, υπάρχει ρητή πρόνοια στον περί Προσφύγων Νόμων, η οποία επιτρέπει την εκχώρηση των εξουσιών του Προϊσταμένου (Βλ. Απόφαση στην. Α.Ε. αρ. 2115, Ανδρούλλας Ζηνοβίου ν Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερ. 2.10.1997, (1997) 3 Α.Α.Δ 385).

 

19.          Ο Υπουργός Εσωτερικών με εξουσιοδότησή του ημερομηνίας 9.6.2022, εξουσιοδότησε τον κ. Α. Α. να εκδίδει αποφάσεις επί αιτήσεων διεθνούς προστασίας.  Η επίδικη πράξη εκδόθηκε στις 24.6.2023. Ως εκ τούτου, προκύπτει ότι κατά τον κρίσιμο ουσιώδη χρόνο, ο κ. Α.Α. ήταν δεόντως εξουσιοδοτημένος για την έκδοση της επίδικης απόφασης. Ο Αιτητής δεν έχει κατορθώσει να ανατρέψει το τεκμήριο νομιμότητας το οποίο περιβάλλει την εξουσιοδότηση προς τον κ. Α. Α.

 

20.          Ενόψει της ανωτέρω ανάλυσης και κατάληξης, η εξέταση του ισχυρισμού του Αιτητή περί παροχής εξουσιοδότησης προς τον κύριο Κ.Α. (ημερομηνίας 7.3.2023), ο οποίος συνιστά ανώτερο λειτουργό πολεοδομίας και ότι ο εν λόγω λειτουργός εμπίπτει σε διαφορετικό κλάδο από εκείνο για τον οποίο εξουσιοδοτείται να λαμβάνει αποφάσεις, ήτοι του κλάδου διεθνούς προστασίας, δεν είναι συναφής με την επίδικη εν προκειμένω πράξη καθώς αυτή έχει ληφθεί από διαφορετικό πρόσωπο το οποίο ήταν νομίμως εξουσιοδοτημένο για την έκδοση αυτής, όπως εκτενώς αναλύεται ανωτέρω.

 

21.          Ως προς τους λοιπούς εγειρόμενους λόγους προσφυγής είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των υπό εξέταση λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει τις περιστάσεις του εκάστοτε αιτούντος de novo και ex nunc. Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η έκταση του ελέγχου που ασκεί το παρόν Δικαστήριο επί της επίδικης πράξης και η εξουσία του να την τροποποιήσει καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης (προσόντα μεταφραστή, διάρκεια συνέντευξης κ.α.). Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552].

 

22.          Επισημαίνεται επιπλέον συναφώς ότι αποτελεί βασική νομολογιακή αρχή ότι η έκταση της έρευνας, ο τρόπος και η διαδικασία που θα ακολουθηθεί ποικίλλει ανάλογα με το υπό εξέταση ζήτημα, ανάγεται δε στη διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης [Βλ. Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 503, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 270, Α.Ε. Aρ.: 3017, Αντώνης Ράφτης ν. Δημοκρατίας, ημερ. 5.6.2002, (2002) 3 ΑΑΔ 345].

 

23.          Η γενική αυτή νομολογιακή αρχή θα πρέπει να εξεταστεί εν προκειμένω υπό το φως του ειδικού δικαίου που διέπει τη διαδικασία εξέτασης μίας αιτήσεως ασύλου και των αρχών που θεσπίζει τόσο η εθνική όσο και η ενωσιακή νομοθεσία. Συναφές εν προκειμένω είναι το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του και μάλιστα να υποβάλει το συντομότερο δυνατόν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης διεθνούς προστασίας. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητή ασύλου να επικαλεστεί, έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για έναν από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου [Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010]. Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας των αιτητών ασύλου να τεκμηριώσουν με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή τους, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του [Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68, Απόφαση του ΔΕΕ της 19ης Νοεμβρίου 2020, EZ κατά Bundesrepublik Deutschland, σκέψεις 51 έως 55).

 

24.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή, επισημαίνονται συναφώς τα ακόλουθα. Στην αίτησή του για διεθνή προστασία, ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, ο Αιτητής δήλωσε υπήκοος Νιγηρίας, γεννηθείς το 1985 στην πόλη Onitsha της πολιτείας Anambra. Η μητρική του γλώσσα είναι τα αγγλικά και ως προς το θρήσκευμα του δήλωσε Χριστιανός. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ο Αιτητής δήλωσε άγαμος. Αναφορικά με τους λόγους  εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του,  ο Αιτητής δήλωσε ότι έπραξε τούτο επειδή ο θείος του διεκδικεί την περιουσία του πατέρα του και επιθυμεί να τον σκοτώσει ως ο μοναδικός υιός και κληρονόμος του πατέρα του.

 

25.           Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξής του, ο Αιτητής επανέλαβε ότι είναι νιγηριανής καταγωγής, γεννηθείς το 1985 στην πόλη Onitsha της πολιτείας Anambra. Ως προς το θρήσκευμά του δήλωσε Χριστιανός και ως προς την εθνοτική του καταγωγή Igbo. Είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η μητρική του γλώσσα είναι η Igbo ενώ ομιλεί και την αγγλική γλώσσα. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ανέφερε ότι είναι άγαμος, ο θετός του πατέρας απεβίωσε περί τον Αύγουστο του 2022 και ο ίδιος δεν γνωρίζει που βρίσκεται η σύζυγος του θετού του πατέρα, με την οποία διέμενε στη γενέτειρα του μέχρι το 2012, καθώς δεν έχει καμία επικοινωνία μαζί της από τότε που αυτή εγκατέλειψε τον θετό του πατέρα όταν αυτός αρρώστησε. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, όταν αρρώστησε ο θετός του πατέρας, ήταν τότε που είχε ενημερωθεί από τον τελευταίο ότι είχε υιοθετηθεί σε πολύ μικρή ηλικία.  Ο λόγος που ώθησε τον θετό του πατέρα του να τον ενημερώσει τότε ότι είναι υιοθετημένος, ήταν τα προβλήματα που υπήρχαν αναφορικά με την ακίνητη περιουσία του θετού του πατέρα, καθώς ο αδελφός του δεν επιθυμούσε ο Αιτητής, όντας υιοθετημένος και ως εκ τούτου ένας ξένος, να κληρονομήσει την εν λόγω περιουσία. Επιπρόσθετα, ως προς τους τόπους διαμονής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι μέχρι το 2012 διέμενε στη γενέτειρά του την πόλη Onitsha της πολιτείας Anambra μαζί με τη σύζυγο του θετού του πατέρα, ενώ τα τελευταία 10 χρόνια προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ήτοι από το 2012 μέχρι το 2022, διέμενε στην πολιτεία Lagos μαζί με τον θετό του πατέρα που τον στήριζε οικονομικά, όπου και εργαζόταν στην επιχείρησή του θετού του πατέρα που δραστηριοποιείτο στον τομέα της μόδας και του ρουχισμού. Η επιχείρηση του θετού του πατέρα επέφερε σημαντικά κέρδη, μέχρι που ο ίδιος αρρώστησε, οπότε και η απόδοσή της είχε επηρεαστεί αρνητικά.

 

26.          Ως προς τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, αρχικά ο Αιτητής αναφέρει ότι ήρθε στη Δημοκρατία προκειμένου να σπουδάσει. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις μη ελεγχόμενες περιοχές της Δημοκρατίας, αντιμετώπιζε οικονομικές δυσχέρειες, καθώς ο πατέρας του που θα επιχορηγούσε τόσο την παραμονή του, όσο και τις σπουδές του, δεν μπορούσε να τον στηρίξει οικονομικά λόγω της αρρώστιας που τον ταλαιπωρούσε. Ενόψει του ότι ο ίδιος δεν διέθετε τους πόρους για να καλύψει τη διαμονή του, αποφάσισε να έρθει στις ελεγχόμενες περιοχές προκειμένου να εξεύρει εργασία. Ωστόσο, καθώς, δεν κατόρθωσε αν εξεύρει εργασία και επειδή δεν είχε κάπου να μείνει, αποφάσισε να υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας προκειμένου να εξασφαλίσει κάποιο μέρος για να ζήσει. Όπως ο ίδιος ανέφερε, το διάστημα που έψαχνε ανεπιτυχώς μόνιμη δουλειά, σκέφτηκε ενδεχόμενο να επιστρέψει πίσω στη χώρα καταγωγής του, πλην όμως δεν έπραξε τούτο διότι η ζωή του είναι σε κίνδυνο λόγω του θείου του και επειδή από τότε που είχε πληροφορηθεί για το θάνατο του θετού του πατέρα περί τον Αύγουστο του 2022, ο ίδιος δεν έχει οποιοδήποτε άλλο συγγενή να τον στηρίξει σε περίπτωση επιστροφής του, αλλά ούτε και κάπου να ζήσει. Σε σχετική διευκρινιστική ερώτηση, ο Αιτητής επιβεβαίωσε ότι ο λόγος που εγκατάλειψε τη χώρα καταγωγής του ήταν για να σπουδάσει, αλλά οι οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετώπιζε τον ώθησαν να έρθει στις ελεγχόμενες περιοχές για να εργαστεί και να εξασφαλίσει δωρεάν διαμονή (ερυθρό 16 του διοικητικού φακέλου).

 

27.          Επιπρόσθετα, κληθείς να δώσει περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με τις διαφορές που έχει με το θείο του, ο ίδιος ανέφερε ότι το πρόβλημα που υπάρχει με το θείο του οφείλεται στο ότι ο τελευταίος δεν επιθυμεί ο Αιτητής να κληρονομήσει την ακίνητη περιουσία του θετού του πατέρα επειδή είναι υιοθετημένος, χωρίς ο Αιτητής να έχει δεχθεί ποτέ οποιεσδήποτε απειλές κατά της ζωής του ή να έχει υποστεί οτιδήποτε από το θείο του που να τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, αλλά ενδέχεται να υποστεί ο ίδιος κάτι κακό σε περίπτωση επιστροφής του σε αυτή. Σε σχετική διευκρινιστική ερώτηση ως προς την ακίνητη περιουσία που αποτελεί την αιτία των διαφορών με το θείο του, ο Αιτητής ανέφερε ότι αυτή βρίσκεται στην πολιτεία Enugu και ότι πριν αποχωρήσει από τη χώρα καταγωγής του αυτή ήταν διαθέσιμη, πλην όμως δεν γνωρίζει εάν εξακολουθεί να είναι διαθέσιμη και κατά το χρόνο διεξαγωγής της συνέντευξης, καθώς αγνοεί σε ποια κατάσταση βρίσκεται από τότε που ο ίδιος εγκατέλειψε τη χώρα του. Επιπρόσθετα, ο Αιτητής ανέφερε ότι εάν το επιθυμεί, μπορεί ο ίδιος να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, πλην όμως ο θείος του δεν πρόκειται να του παρέχει διαμονή ούτε και να του επιτρέψει να αποκτήσει την ακίνητη περιουσία του θετού του πατέρα. Καταληκτικά, σε σχετική ερώτηση ως προς το τι μπορεί να του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του, ο ίδιος απάντησε ότι τίποτα δεν θα του συμβεί σε περίπτωση που ο θείος του που ζει στην πολιτεία Lagos, δεν ανακαλύψει ότι ο ίδιος έχει επιστρέψει, ενώ κληθείς να σχολιάσει το ενδεχόμενο να μετεγκατασταθεί και να ζήσει κάπου άλλου στη Νιγηρία σε περίπτωση επιστροφής του, ο Αιτητής ανέφερε ότι θα μπορούσε να ζήσει οπουδήποτε, αλλά το πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι ότι δεν έχει κάπου να ζήσει, όπως επίσης και οι οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετωπίζει.  

 

28.          Αξιολογώντας τις δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ’ ων η αίτηση σχημάτισαν τρείς ουσιώδεις ισχυρισμούς, ο μεν πρώτος ως προς τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή, την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο συνήθους διαμονής του, ο δε δεύτερος ως προς τον κατ’ ισχυρισμό φόβος δίωξής του από το θείο του εξαιτίας της ακίνητης περιουσίας του θετού του πατέρα και ο δε τρίτος ως προς τους λόγους οικονομικού περιεχομένου που τον ώθησαν να μεταβεί στην Κυπριακή Δημοκρατία.

 

29.          Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, δεδομένου ότι κρίθηκε ότι τα όσα παρατέθηκαν από τον ίδιο περί τούτου του ισχυρισμού χαρακτηρίζονται από αξιοπιστία και πως, βρισκόταν σε συμφωνία με τα προσκομισθέντα από τον Αιτητή έγγραφα και τις εξωτερικές πηγές.

 

30.          Ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός, περί φόβου δίωξής του από το θείο του απορρίφθηκε, καθώς κρίθηκε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παρέχει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες για θέματα που άπτονται του πυρήνα του αιτήματός του και ενόψει του ότι κληθείς να δώσει περισσότερες πληροφορίες επί των όσων ο ίδιος παρέθεσε, υπέπεσε σε αντιφάσεις, ασάφειες, ασυνέπειες, αοριστίες και έλλειψη ευλογοφάνειας. Ειδικότερα, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι η πρώτη ασυνέπεια και αντίφαση στην οποία υπέπεσε ο Αιτητής έγκειται στο ότι ενώ στην αίτησή του για διεθνή προστασία ισχυρίζεται πως είναι θύμα δίωξης από το θείο του, κατά τη συνέντευξη του δήλωσε πως δεν δέχεται οποιεσδήποτε απειλές από αυτόν, ουδέποτε έχει συμβεί οτιδήποτε στον ίδιο προσωπικά, αλλά ούτε και επεσυνέβη οποιοδήποτε σχετικό περιστατικό που να τον ώθησε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του. Επιπρόσθετα, οι αναφορές του περί φόβου δίωξης του από το θείο του κρίθηκαν ως ασαφείς και αόριστες, ενώ το γεγονός ότι σε διευκρινιστικής φύσεως ερωτήσεις ο Αιτητής δήλωσε ότι ο λόγος που εγκατέλειψε τη χώρα του είναι για να σπουδάσει και ότι μετέπειτα εισήλθε στη Δημοκρατία ενόψει των οικονομικών δυσχερειών που αντιμετώπιζε κατά τη διαμονή του στα κατεχόμενα και υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας προκειμένου να εξασφαλίσει δωρεάν διαμονή επειδή ήταν άστεγος, υποδηλώνει ασυνέπεια και έλλειψη ευλογοφάνειας, πλήττοντας περαιτέρω την αξιοπιστία του ως προς τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης του. Καταληκτικά, οι Καθ’ ων η αίτηση επεσήμαναν ότι δε διαφαίνεται ότι ο Αιτητής έχει υποστεί οποιαδήποτε μορφή δίωξης που να δικαιολογεί την απόφαση του να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, αφενός διότι ο θείος του που συνιστά τον ισχυριζόμενο φορέα δίωξης του ζει σε άλλη πολιτεία από αυτή που βρίσκεται η ακίνητη περιουσία, και αφετέρου αυτή η ακίνητη περιουσία η οποία αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία της ισχυριζόμενης δίωξης του, παραμένει ανεκμετάλλευτη. Λόγω της υποκειμενικής φύσεως των ισχυρισμών του Αιτητή δεν εξετάστηκε περαιτέρω η εξωτερική του αξιοπιστία.

 

31.          Αναφορικά με την αξιολόγηση του τρίτου ουσιώδους ισχυρισμού, οι Καθ΄ων η αίτηση διαπίστωσαν ότι σύμφωνα με τα λεγόμενά του κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο Αιτητής αρχικά εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του προκειμένου να σπουδάσει, αλλά λόγω των οικονομικών δυσχερειών που αντιμετώπιζε εισήλθε στην Κυπριακή Δημοκρατία προκειμένου να αναζητήσει εργασία και αιτήθηκε διεθνούς προστασίας προκειμένου να διασφαλίσει δωρεάν στέγαση. Επισημαίνεται στην σχετική Έκθεση/Εισήγηση, ότι σύμφωνα με τον Αιτητή ο λόγος που δεν μπορεί να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του είναι διότι δεν έχει εκεί οποιοδήποτε άλλο συγγενή που θα μπορούσε να τον βοηθήσει, θα αντιμετωπίσει οικονομικές δυσχέρειες, ενώ μάλιστα δεν θα έχει οπουδήποτε να ζήσει. Οι Καθ΄ων η αίτηση σημειώνουν πως από τα λεγόμενα του διαπιστώνεται πως πρόκειται για οικονομικό μετανάστη που εισήλθε στην Κυπριακή Δημοκρατία με σκοπό να εργαστεί και ως εκ τούτου ο εν λόγω ισχυρισμός του γίνεται αποδεκτός. Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία, λόγω της προσωπικής φύσεως των ισχυρισμών του Αιτητή, κρίθηκε ότι δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούν την οποιαδήποτε ανάλυση και τεκμηρίωση των δηλώσεων του Αιτητή μέσω εξωτερικών πηγών πληροφόρησης.

 

32.          Στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών του Αιτητή, δεν διαπιστώθηκε βάσιμος φόβος δίωξής ή πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία και πιο συγκεκριμένα στην πολιτεία Anambra.

 

33.          Προχωρώντας τέλος, στην νομική ανάλυση, οι Καθ’ ων η αίτηση διαπιστώνουν ότι δεν προκύπτει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του Περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 19(2) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

34.          Στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, ο Αιτητής δεν προέβαλε οποιουσδήποτε νέους τεκμηριωμένους ισχυρισμούς συναφείς με το αίτημά του για διεθνή προστασία, ενώ δεν σχολιάζει και δεν επιχειρεί να ανατρέψει το εύρημα περί αναξιοπιστίας των Καθ΄ων η αίτηση. Ειδικότερα, ο Αιτητής δεν επιχειρεί να επεξηγήσει περαιτέρω τις εντοπισθείσες από τους Καθ' ων η αίτηση αντιφάσεις, ούτε και να εξειδικεύσει περαιτέρω την αφήγησή του εκεί όπου κρίθηκε ότι οι αναφορές του δεν είναι επαρκώς λεπτομερείς.

35.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιον μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, επισημαίνονται τα εξής:

36.          Υπό το φως των ενώπιoν μου δεδομένων, καταρχάς, συντάσσομαι με την αποδοχή από τους Καθ’ ων η αίτηση του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού για τους λόγους που καταγράφονται στην Έκθεση/Εισήγηση, η οποία αποτελεί και την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης. Οφείλω ωστόσο να παρατηρήσω στο σημείο αυτό, ότι παρόλο που οι Καθ’ ων η αίτηση αναγνωρίζουν ως τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή την πολιτεία Lagos, στην οποία διέμενε και εργαζόταν τα τελευταία 10 χρόνια προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, εντούτοις παρατηρείται παντελής έλλειψη έρευνας σε εξωτερικές πηγές τόσο στα πλαίσια αξιολόγησης κινδύνου όσο και στα πλαίσια αξιολόγησης κινδύνου βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας αναφορικά με την πολιτεία Lagos, καθώς σχετικός έλεγχος έχει διενεργηθεί από τους Καθ’ ων η αίτηση μόνον αναφορικά με την πολιτεία Anambra από την οποία κατάγεται ο Αιτητής.

 

37.          Ως προς τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, ήτοι τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης του από τον θείο του λόγω διαφορών τους σε σχέση με την ακίνητη περιουσία του θετού του πατέρα, συντάσσομαι με το συμπέρασμα των Καθ’ ων η αίτηση περί μη αποδοχής του. Ειδικότερα, ενώ αρχικά στην αίτηση του για διεθνή προστασία, την οποία συμπλήρωσε και υπέγραψε ο ίδιος, ανέφερε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του επειδή ο θείος του διεκδικεί την περιουσία του θετού πατέρα του και επιθυμεί να τον σκοτώσει επειδή είναι ο μοναδικός υιός και κληρονόμος του θετού πατέρα του, μετέπειτα κατά τη συνέντευξη του δήλωσε πως εγκατέλειψε τη χώρα του με σκοπό να σπουδάσει, αλλά ενόψει των οικονομικών δυσχερειών που αντιμετώπιζε, αποφάσισε να μεταβεί στις ελεύθερες περιοχές προκειμένου να αναζητήσει εργασία και υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας για να διασφαλίσει δωρεάν διαμονή (ερυθρό 1, ερυθρό 16 x1-x2, x7-x8, x10 και ερυθρό 17 του διοικητικού φακέλου). Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αιτητή κατά το στάδιο της συνέντευξής του, ουδέποτε ο ίδιος δέχθηκε οποιαδήποτε απειλή κατά της ζωής του από τον θείο του και τίποτε δεν έχει υποστεί ο ίδιος μέχρι πριν την αναχώρηση του από τη χώρα καταγωγής του, πλην όμως ενδέχεται να του συμβεί κάτι κακό από το θείο του σε περίπτωση που περιέλθει στη γνώση του τελευταίου το γεγονός της επιστροφής του (ερυθρό 15 x2 και ερυθρό 16 x3, x4, x6 του διοικητικού φακέλου). Επιπρόσθετα, ενώ όπως ο ίδιος ανέφερε ο θείος του ανέκαθεν γνώριζε ότι ο Αιτητής είναι υιοθετημένος (ερυθρό 18 του διοικητικού φακέλου) και δεν ήταν κάτι που περιήλθε εις γνώση του μετά που αρρώστησε και πέθανε ο θετός πατέρας του Αιτητή, εάν το κίνητρο του ήταν να τον βλάψει ή ακόμα και να τον σκοτώσει προκειμένου να αποτρέψει τον ίδιο από του να κληρονομήσει την ακίνητη περιουσία του θετού του πατέρα, θα μπορούσε κάλλιστα να προβεί σε κάτι τέτοιο προτού ο Αιτητής εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, καθώς και ο θείος του ζει στην ίδια πολιτεία που ζούσε ο Αιτητής, ήτοι την πολιτεία Lagos (ερυθρό 15 x4 του διοικητικού φακέλου). Μάλιστα, επί του σημείου τούτου, οφείλω να επισημάνω και το γεγονός ότι ως ανέφερε ο Αιτητής, ποτέ δεν υπήρχε οποιασδήποτε μορφής επικοινωνία με τον θείο του ή τα παιδιά του, διότι ο θείος του δεν τον αποδεχόταν από πολύ μικρή ηλικία (“from the day I begin to grow my uncle was not happy with me”) (ερυθρό 16 του διοικητικού φακέλου). Επιπρόσθετα, σαφώς προκύπτει από τις δηλώσεις του Αιτητή ότι ο λόγος που ο ίδιος δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη Νιγηρία δεν είναι ο φόβος δίωξης του από το θείο του αλλά οι οικονομικές δυσχέρειες που θα αντιμετωπίσει καθώς δεν έχει κανένα συγγενή στη χώρα του πλην του θείου του, ο οποίος δεν πρόκειται να του παρέχει στέγη, αλλά και το γεγονός ότι δεν θα έχει κάπου να ζήσει (ερυθρό 15 και 16 του διοικητικού φακέλου). Καταληκτικά, αφής στιγμής η ακίνητη περιουσία του θετού του πατέρα συνιστά και την γενεσιουργό αιτία των διαφορών του με το θείο του, ευλόγως αναμένετο από τον ίδιο να είναι σε θέση να μπορεί να δώσει περισσότερες πληροφορίες για την εν λόγω περιουσία, πλην όμως ο ίδιος όταν ρωτήθηκε περί αυτής, ανέφερε κατά τρόπο γενικό και αόριστο ότι νόμίζει ότι πρόκειται για δύο ακίνητα και ότι μάλιστα δεν γνωρίζει για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται και εάν εξακολουθούν να είναι διαθέσιμα μετά την εγκατάλειψη της χώρας καταγωγής του (ερυθρό 15 x3, x5 και ερυθρό 16 του διοικητικού φακέλου). Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού, εκ της υποκειμενικής του φύσεως δεν κρίνεται εφικτή η οποιαδήποτε περαιτέρω εξέτασή του.   

 

38.          Αναφορικά με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, συντάσσομαι με το εύρημα των Καθ΄ων η Αίτηση, πως ο Αιτητής συνιστά οικονομικό μετανάστη για τους λόγους που εμπεριστατωμένα αναλύονται στην Έκθεση/Εισήγηση των Καθ΄ων η Αίτηση. Έστω και εάν  ο ίδιος αρχικά επικαλέστηκε κάποιους είδους μορφή δίωξης από το θείο του σε σχέση με την ακίνητη περιουσία του θετού του πατέρα, για όλους τους λόγους που εκτενώς αναλύονται ανωτέρω, προκύπτει σαφώς από τα διαλαμβανόμενα του Αιτητή κατά την συνέντευξη του, ότι εάν ο ίδιος το επιθυμεί μπορεί να επιστρέψει στην Νιγηρία (ερυθρό 16  του διοικητικού φακέλου), πλην όμως ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν το πράττει είναι οι οικονομικές δυσχέρειες που θα αντιμετωπίσει, καθώς από τότε που απεβίωσε ο πατέρας του δεν έχει κανένα συγγενή στη χώρα του πλην του θείου του ο οποίος δεν πρόκειται να τον δεχθεί και να του παρέχει στέγη, αλλά και το γεγονός ότι δεν έχει κάπου να μείνει (ερυθρό 15 και 16 του διοικητικού φακέλου). Αυτό άλλωστε διαφαίνεται και από το γεγονός ότι ως ο ίδιος αναφέρει, θα μπορούσε να μετακομίσει και να ζήσει σε διαφορετική πολιτεία από αυτή που μένει ο θείος του, πλην όμως το πρόβλημα του είναι οικονομικό και ότι δεν έχει χώρο για να διαμείνει (ερυθρό 16 του διοικητικού φακέλου). Σαφώς προκύπτει ότι οι επικείμενες σπουδές του ήταν ο λόγος που τον ώθησε αρχικά να εγκαταλείψει τη χώρα του, πλην όμως λόγω των οικονομικών δυσχερειών που αντιμετώπιζε κατά την παραμονή του στα κατεχόμενα εδάφη, οι λόγοι μετακίνησης του στις ελεύθερες περιοχές ήταν οικονομικοί, όπως επίσης και το βασικό του κίνητρο για την παραμονή του στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, συντάσσομαι με την αναφορά των Καθ΄ ων η αίτηση στην σχετική εξωτερική πηγή, ήτοι την παράγραφο 62 του Εγχειριδίου της Ύπατης Αρμοστείας για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος του Πρόσφυγα (ερυθρά 29-30 του διοικητικού φακέλου). Είναι δε καλά γνωστή η διάκριση μεταξύ πρόσφυγα και οικονομικού μετανάστη, όπου στην περίπτωση του Αιτητή δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας, καθώς τα κίνητρα παραμονής του στην Κυπριακή Δημοκρατία και μη επιθυμίας περί επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του είναι κυρίως οικονομικά.

 

Αξιολόγηση κινδύνου

39.          Προχωρώντας στην ανάλυση του κινδύνου που ο Αιτητής διατρέχει σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα του, σημειώνεται καταρχάς ότι δυνάμει της ισχύουσας κατά την έκδοσης της παρούσας Κ.Δ.Π. 191/2024, αυτός κατάγεται από χώρα που έχει χαρακτηριστεί ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας, χωρίς εν προκειμένω ο Αιτητής να έχει προβάλει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς/στοιχεία που αφορούν προσωπικά στον ίδιο και οι οποίοι να ανατρέπουν το τεκμήριο περί ασφαλούς χώρας ιθαγένειας. Σημειώνεται κατά τα άλλα ότι πρόκειται για άτομο που δεν παρουσιάζει κάποια στοιχεία ευαλωτότητας, καθότι είναι άρρενας, νεαρής ηλικίας, χωρίς προβλήματα υγείας, ουδέποτε αντιμετώπισε οποιοδήποτε πρόβλημα με τις αρχές της χώρας του και εργαζόταν στην πολιτεία Lagos προτού εγκαταλείψει τη χώρα του.  

 

40.          Ως προς την γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, σύμφωνα με το Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province), οι οποίες δεν εκτείνονται στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι την πολιτεία Lagos[1].

 

41.          Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED τη χρονική περίοδο 6.7.2023 – 12.7.2024 στην πολιτεία Lagos, τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, καταγράφηκαν  194 περιστατικά ασφαλείας στα οποία χάθηκαν 88 ανθρώπινες ζωές. Τα 194 περιστατικά έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ακολούθως: 30 ταραχές (riots) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 18 ανθρώπινες απώλειες, 88 διαμαρτυρίες (protests) χωρίς καμία ανθρώπινη απώλεια, 35 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 19 ανθρώπινες απώλειες, 41 μάχες (battles) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 51 ανθρώπινες απώλειες και κανένα περιστατικό εκρήξεων/απομακρυσμένης βίας (explosions/remote violence).[2] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πολιτείας Lagos εκτιμάται ότι το 2022 ανερχόταν στα 13,491,800.[3]

 

42.          Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED τη χρονική περίοδο 6.7.2023 – 12.7.2024 στην πολιτεία Anambra, καταγράφηκαν  153 περιστατικά ασφαλείας στα οποία χάθηκαν 142 ανθρώπινες ζωές. Τα 153 περιστατικά έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ακολούθως: 5 ταραχές (riots) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 3 ανθρώπινες απώλειες, 42 διαμαρτυρίες (protests) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 2 ανθρώπινες απώλειες, 54 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 55 ανθρώπινες απώλειες, 49 μάχες (battles) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 82 ανθρώπινες απώλειες και 3 περιστατικά εκρήξεων/απομακρυσμένης βίας (explosions/remote violence) χωρίς καμία ανθρώπινη απώλεια. Στην πόλη Onitsha που ανήκει στην πολιτεία Anambra και που είναι η γενέτειρα του Αιτητή, κατά την ίδια περίοδο αναφοράς σημειώθηκαν 13 περιστατικά ασφαλείας που έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ακολούθως: 1 ταραχή (riots) η οποία είχε ως αποτέλεσμα 2 ανθρώπινες απώλειες, 6 διαμαρτυρίες (protests) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 1 ανθρώπινη απώλεια, 4 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 1 ανθρώπινη απώλεια, 2 μάχες (battles) οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα 1 ανθρώπινη απώλεια και κανένα περιστατικό εκρήξεων/απομακρυσμένης βίας (explosions/remote violence).[4] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πολιτείας Anambra εκτιμάται ότι το 2022 ανερχόταν στα 5,953,500.[5]

 

43.          Ως εκ των ανωτέρω ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων σε σχέση με τόσο την πολιτεία Lagos, τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, όσο και με την πολιτεία Anambra, τόπος καταγωγής του Αιτητή, δεν προκύπτει ότι σε περίπτωση επιστροφής του αυτός θα βρεθεί αντιμέτωπος με συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης οι οποίες να θέτουν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας μόνο εκ της παρουσίας του στο έδαφος της συγκεκριμένης περιοχής εντός της έννοιας του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.[6] Επικουρικώς επισημαίνεται ότι δεν παρατηρούνται σε σχέση με τον Αιτητή οποιοιδήποτε παράγοντες επίτασης κινδύνου, καθώς πρόκειται για υγιή, μονήρη, νεαρό άνδρα, ικανό προς εργασία και με υπάρχουσα εργασιακή πείρα στη χώρα καταγωγής του, ο οποίος είναι εξοικειωμένος με τον τόπο επιστροφής του και χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε ένδειξη παρελθούσας δίωξης.

 

44.          Όλως επικουρικώς αναφέρονται και τα ακόλουθα: Ακόμη και αν γίνει δεκτός ο ισχυρισμός του Αιτητή περί φόβου δίωξης του από το θείο του λόγω διαφορών τους σε σχέση με την ακίνητη περιουσία του θετού του πατέρα, δεν προκύπτει η ύπαρξη πράξης αρκούντως σοβαρής ώστε να χαρακτηριστεί ως δίωξη με την έννοια του άρθρου 3Γ του περί Προσφύγων Νόμου (πράξεις «[.] αρκούντως σοβαρές λόγω της φύσης ή της επανάληψης τους ώστε να συνιστούν σοβαρή παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά των δικαιωμάτων από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση, βάσει του άρθρου 15 παράγραφος 2, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών), πολλώ δε μάλλον για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικώς αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (δίωξη λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων). Επιπροσθέτως, ακόμη και αν γίνει δεκτός ο εν λόγω ισχυρισμός του Αιτητή,  πρέπει να ληφθούν υπόψιν και τα ακόλουθα. Όλως επικουρικώς και παρά το εύρημα περί αναξιοπιστίας του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού του Αιτητή, εφόσον ο κατ' ισχυρισμός φορέας δίωξής του είναι ιδιώτης, θα μπορούσε ο Αιτητής, εάν ήθελε προκύψει οποιοσδήποτε κίνδυνος για τον ίδιο από οποιοδήποτε μη κρατικό φορέα δίωξης, να ζητήσει τη συνδρομή των αρχών της χώρας καταγωγής του, η οποία συγκαταλέγεται στις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας και συνεπώς υφίσταται ανάλογο τεκμήριο ικανότητας των αρμοδίων κρατικών αρχών να του παρέχουν προστασία. Υπενθυμίζεται σχετικώς, ότι η διεθνής προστασία αποτελεί προστασία δευτερεύουσα εκείνης της χώρας καταγωγής.[7]   Επιπρόσθετα, ανέκαθεν ο θείος του γνώριζε ότι ο Αιτητής δεν ήταν βιολογικό παιδί του πατέρα του, μεσολάβησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που διέμενε στη χώρα καταγωγής του και μάλιστα στην ίδια πολιτεία με το θείο του, χωρίς ωστόσο να δεχθεί κάποια απειλή κατά της ζωής του ή χωρίς να έχει προσπαθήσει ο θείος του με οποιοδήποτε τρόπο να αποτρέψει όπως ο Αιτητής κληρονομήσει την περιουσία του θετού του πατέρα. Λαμβάνοντας υπόψιν τα ανωτέρω, δεν δρομολογείται αντικειμενικώς η επέλευση του κινδύνου για την οποία εξέφρασε υποκειμενικό φόβο ο Αιτητής σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του. Επαναλαμβάνεται δε ότι κάθε απόφαση χορήγησης του καθεστώτος του πρόσφυγα ή του καθεστώτος επικουρικής προστασίας πρέπει να στηρίζεται σε εξατομικευμένη αξιολόγηση (Βλ. απόφαση του ΔΕΕ της 25ης Ιανουαρίου 2018, F, C‑473/16, EU:C:2018:36, σκέψη 41 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία), σκοπός της οποίας είναι να διαπιστωθεί εάν, λαμβανομένης υπόψη της προσωπικής κατάστασης του αιτούντος, πληρούνται οι προϋποθέσεις χορήγησης τέτοιου καθεστώτος (Βλ. απόφαση του ΔΕΕ της 5ης Σεπτεμβρίου 2012, Y και Z, C‑71/11 και C‑99/11, EU:C:2012:518, σκέψη 68 και επίσης  απόφαση του ΔΕΕ, της 4ης  Οκτωβρίου 2018, Ahmedbekova, C-652/16 σκέψη 48). Εν προκειμένω, από την εξατομικευμένη ανάλυση των περιστάσεων του Αιτητή ακόμα και κατά τις δηλώσεις του, δεν παραπέμπουν σε κίνδυνο στη βάση αντικειμενικών δεδομένων.

 

45.          Με βάση τα ανωτέρω, έχοντας ενώπιόν μου το διοικητικό φάκελο της υπόθεσης καθώς και την ίδια την επίδικη απόφαση καταλήγω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

46.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

47.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής της [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].

 

48.          Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

49.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ( στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

50.          Περαιτέρω, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009) Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

 

51.          Αλλά και όλως επικουρικώς, των ανωτέρω, δεν εντοπίζω οποιοδήποτε παράγοντα επίτασης κινδύνου εξετάζοντας τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, διαπιστώνοντας ότι αυτός, σε κάθε περίπτωση,  συνιστά άρρενα, νεαρής ηλικίας, απόφοιτο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς προβλήματα υγείας, με προηγούμενο ιστορικό εργασίας στη χώρα καταγωγής του και ως εκ τούτου με δυνατότητα να εργαστεί σε περίπτωση επιστροφής του σε αυτή.

 

52.          Όλως επικουρικώς, ως προς τις διαδικαστικές πλημμέλειες, τις οποίες επικαλείται ο Αιτητής, κρίνεται σκόπιμο να σημειωθούν τα εξής. Σημειώνεται ότι ο εν λόγω ισχυρισμός προβάλλεται αλυσιτελώς, δεδομένου ότι δεν εξειδικεύεται από τον συνήγορο του Αιτητή η βλάβη που επήλθε στον Αιτητή από τις ως άνω παραλείψεις. Αρχικά, ως προς τον ισχυρισμό περί υποβολής καθοδηγούμενων ερωτήσεων από τους Καθ’ ων η αίτηση και ότι ο χρόνος που διέθεσαν οι τελευταίοι κατά την συνέντευξη του Αιτητή ήταν ελλιπής, παρατηρώ ότι τα ερωτήματα που του υποβλήθηκαν ήταν επαρκή και ανοικτής φύσεως και είχε τη δυνατότητα να εκθέσει και να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του. Όπως αναφέρεται και ανωτέρω, αποτελεί εξάλλου βασική νομολογιακή αρχή ότι η έκταση της έρευνας, ο τρόπος και η διαδικασία που θα ακολουθηθεί ποικίλλει ανάλογα με το υπό εξέταση ζήτημα, ανάγεται δε στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης (Βλ. Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 503, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 270, Α.Ε. Aρ.: 3017, Αντώνης Ράφτης ν. Δημοκρατίας, ημερ. 5.6.2002, (2002) 3 ΑΑΔ 345 ). Επιπρόσθετα, ως προς τον ισχυρισμό ότι δεν δόθηκε η δυνατότητα επικοινωνίας του Αιτητή με την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες ή με οργανώσεις που παρέχουν νομική αρωγή και ότι δεν του δόθηκε το δικαίωμα να εκπροσωπείται από δικηγόρο κατά την προσωπική συνέντευξη, επαναλαμβάνω ότι οι εν λόγω ισχυρισμοί προβάλλονται αλυσιτελώς και ο Αιτητής μη αναφερόμενος σε συγκεκριμένα στοιχεία και ισχυρισμούς που κατ' ισχυρισμό αποστερήθηκε του δικαιώματος  να προβάλει, καθιστά και εξ αυτού του λόγου το συναφή ισχυρισμό αλυσιτελή, καθώς δεν καταδεικνύεται οποιαδήποτε ζημία. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με το άρθρο 18 του περί Προσφύγων Νόμου ο  δικηγόρος ή ο νομικός σύμβουλος του Αιτητή, ο οποίος μπορεί να παρευρίσκεται κατά την προσωπική συνέντευξη επιτρέπεται να παρεμβαίνει μόνο στο τέλος της προσωπικής συνέντευξης και ο αρμόδιος λειτουργός προβαίνει σε προσωπική συνέντευξη του Αιτητή, ανεξαρτήτως αν ο Αιτητής εκπροσωπείται από δικηγόρο ή νομικό σύμβουλο. 

 

53.          Παρατηρώ εξάλλου ότι ο Αιτητής δια του συνηγόρου του δεν προβαίνει σε οποιαδήποτε ανάλυση της ζημίας που έχει υποστεί από τον ισχυρισμό του περί διαδικαστικών παραλείψεων, ούτε και προβαίνει σε σύνδεση αυτού με τις προϋποθέσεις υπαγωγής του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας, το οποίο είναι και το ζητούμενο εν προκειμένω.

 

54.          Επισημαίνεται εξάλλου ότι δεν πρόκειται για περίπτωση σε σχέση με την οποία θα μπορούσε να χορηγηθεί το τεκμήριο της αμφιβολίας. Όπως εναργώς προκύπτει από το ίδιο το εδάφιο (4) του του άρθρου 13 του περί Προσφύγων Νόμου, το ευεργέτημα της αμφιβολίας δίδεται μόνο εκεί όπου ο αιτών άσυλο υποβάλει όλα τα διαθέσιμα απ΄ αυτόν στοιχεία σε σχέση με την αίτησή του, τα οποία έχουν ελεγχθεί και, ο αρμόδιος λειτουργός ή/και ο Προϊστάμενος ικανοποιούνται ότι ο αιτητής είναι γενικά αξιόπιστος.

 

55.          Το ευεργέτημα της αμφιβολίας χορηγείται εκεί όπου ο αιτών άσυλο καταβάλλει πραγματική προσπάθεια να τεκμηριώσει την προσωπική του ιστορία, η οποία βεβαίως δικαιολογεί καταρχήν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας και όταν, εντούτοις, υπάρχουν κενά και έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων προς τεκμηρίωση των συναφών ισχυρισμών.

 

56.          Εν προκειμένω, ο Αιτητής δεν προέβαλε οποιουσδήποτε αξιόπιστους ισχυρισμούς, οι οποίοι θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας, ώστε το έλλειμα των στοιχείων προς τεκμηρίωση συγκεκριμένων ισχυρισμών να καλυφθεί από το ευεργέτημα της αμφιβολίας. Συνεπώς, δεν δικαιολογείται στην περίπτωσή του η χορήγηση του ευεργετήματος της αμφιβολίας.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.


[1] RULAC (Rule of Law in Armed Conflict), Ακαδημία Γενεύης,  https://www.rulac.org/browse/conflicts/non-international-armed-conflict-in-nigeria (ημερομηνία πρόσβασης 16/07/2024), Nigeria Watch, 'Thirteenth Report on Violence in Nigeria 2023’ (2024), 13 διαθέσιμο σε https://www.nigeriawatch.org/media/html/Reports//NGA-Watch-Report23VF.pdf (ημερομηνία πρόσβασης 16/07/2024)

[2] ACLED - DISAGGREGATED DATA COLLECTION - ANALYSIS & CRISIS MAPPING PLATFORM, The Armed Conflict Location & Event Data Project, διαθέσιμο στον ακόλουθο διαδικτυακό σύνδεσμο https://acleddata.com/explorer/ (βλ. πλατφόρμα Explorer, με χρήση των ακόλουθων στοιχείων ανάλυσης: METRIC: Event Counts/Fatality Counts, EVENT CATEGORIES: Event Types (Battles / Violence against civilians / Explosions/Remote violence / Riots / Protests) DATE RANGE: 06/07/2023 – 12/07/2024, REGION: Africa, COUNTRY: Nigeria, ADMIN UNIT: Lagos) (ημερομηνία πρόσβασης 16/07/2024)

[3] City Population, https://www.citypopulation.de/en/nigeria/admin/ (Nigeria - Lagos State) (ημερομηνία πρόσβασης 16/07/2024)

[4] ACLED - DISAGGREGATED DATA COLLECTION - ANALYSIS & CRISIS MAPPING PLATFORM, The Armed Conflict Location & Event Data Project, διαθέσιμο στον ακόλουθο διαδικτυακό σύνδεσμο https://acleddata.com/explorer/ (βλ. πλατφόρμα Explorer, με χρήση των ακόλουθων στοιχείων ανάλυσης: METRIC: Event Counts/Fatality Counts, EVENT CATEGORIES: Event Types (Battles / Violence against civilians / Explosions/Remote violence / Riots / Protests) DATE RANGE: 06/07/2023 – 12/07/2024, REGION: Africa, COUNTRY: Nigeria, ADMIN UNIT: Anambra, LOCATION: Onitsha) (ημερομηνία πρόσβασης 16/07/2024)

[5] City Population, https://www.citypopulation.de/en/nigeria/admin/ (Nigeria - Anambra State) (ημερομηνία πρόσβασης 16/07/2024)

[6] Αξιολογώντας τα ως άνω δεδομένα συμφωνώ με το συμπέρασμα του Οδηγού Χώρας (Country Guidance) της Νιγηρίας, εκδοθέντος από το Ευρωπαϊκό Γραφείο Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO), ο οποίος δεν αποτελεί δεσμευτικό κείμενο, οφείλει ωστόσο να λαμβάνεται υπόψιν από τα κράτη-μέλη EASO, 'Country Guidance: Nigeria' (2021), 8, 116, 134-135  διαθέσιμο σε https://euaa.europa.eu/sites/default/files/publications/2022-01/Country_Guidance_Nigeria_2021.pdf (ημερομηνία πρόσβασης 16/07/2024)

[7] European Asylum Support Office (EASO), 'Practical Guide: Qualification for International Protection' (2018), 36 διαθέσιμο σε https://www.sogica.org/wp-content/uploads/2018/06/easo-practical-guide-qualification-for-international-protection-2018.pdf (ημερομηνία πρόσβασης 16/07/2024)

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο