ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ.: 8851/2021

 

30 Αυγούστου, 2024

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

                                                   A.Κ.D.D.

Αιτήτριας

 

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ’ ων η αίτηση

…………………….

 

(κα.) Λάνα Αμπού Αλ Τάχερ, για την Αιτήτρια

 

(κα.) Α. Ρούσου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Η Αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη η απόφαση των Καθ’ ων η αίτηση, ημερομηνίας 26.11.2021, με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή της για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2020 (στο εξής: o περί Προσφύγων Νόμος).

 

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Η Αιτήτρια κατάγεται από το Καμερούν και εισήλθε παρανόμως στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές. Περί τις 19.6.2018 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 2.7.2021, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στην Αιτήτρια από λειτουργό. Στις 18.11.2021, ο λειτουργός συνέταξε σχετική έκθεση-εισήγηση,  εισηγούμενος την απόρριψη της αίτησης ασύλου της Αιτήτριας. Στις 26.11.2021, ο Προϊστάμενος ενέκρινε την Εισήγηση. Στις 21.12.2021, η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας, κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια.  

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

 

1.             Η Αιτήτρια προωθεί, ως δήλωσε δια του συνηγόρου της κατά την ακροαματική διαδικασία της παρούσας προσφυγής, τον ισχυρισμό της περί έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας και πλάνης. Ο συνήγορος της Αιτήτριας επισημαίνει το γεγονός ότι η Αιτήτρια είναι μητέρα δύο ανηλίκων τέκνων και ότι ως υποστηρίζει, αυτή υπήρξε θύμα εμπορίας.

 

2.             Από την πλευρά τους οι Καθ’ ων η αίτηση, υπεραμύνονται της επίδικη απορριπτικής τους απόφασης και παραπέμποντας στις περιστάσεις και στις δηλώσεις της Αιτήτρια υποστηρίζουν ότι η Αιτήτρια δεν υπήρξε αξιόπιστη ως προς τις δηλώσεις της περί  σεξουαλικής κακοποίησής της από το σύζυγό της ξαδέλφης της και ως προς τον ισχυρισμό της ότι αυτή υπήρξε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης κατά το ταξίδι της από τη Νιγηρία στη Δημοκρατία. Επισημαίνουν δε, ότι η ίδια είναι ενήλικας, χωρίς προβλήματα υγείας, είναι σωματικά σε θέση να συντηρήσει οικονομικά τον εαυτό της και τα τέκνα της στη χώρα καταγωγής της.

To νομικό πλαίσιο

3.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

4.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τον ορισμό και την έννοια του όρου πρόσφυγας και ποιο πρόσωπο εμπίπτει σε αυτό τον ορισμό.

5.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2)  Ιδίως, ο αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙

 [.]

(3) Η Υπηρεσία Ασύλου αξιολογεί, σε συνεργασία με τον αιτητή, τα προβλεπόμενα στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2) στοιχεία.».

 

6.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τις περιπτώσεις όπου αναγνωρίζεται καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

7.             Ως προς τον ισχυρισμούς που προωθούνται από την Αιτήτρια περί έλλειψης δέουσας έρευνας, γεγονός που οδήγησε σε πλάνη τη διοίκηση, και έλλειψης αιτιολογίας, είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc. Η Αιτήρια αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας, ορισμένες ελάσσονος σημασίας διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, η Αιτήτρια εκπροσωπούμενη και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

8.             Επισημαίνεται επιπλέον συναφώς ότι αποτελεί βασική νομολογιακή αρχή ότι η έκταση της έρευνας, ο τρόπος και η διαδικασία που θα ακολουθηθεί ποικίλλει ανάλογα με το υπό εξέταση ζήτημα,  ανάγεται δε στην διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης [Βλ. Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 503, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 270, Α.Ε. Aρ.: 3017, Αντώνης Ράφτης ν. Δημοκρατίας, ημερ. 5.6.2002, (2002) 3 ΑΑΔ 345].

 

9.             Η γενική αυτή νομολογιακή αρχή θα πρέπει να εξεταστεί εν προκειμένω υπό το φως του ειδικού δικαίου που διέπει τη διαδικασία εξέτασης μίας αιτήσεως ασύλου και των αρχών που θεσπίζει τόσο η εθνική όσο και η ενωσιακή νομοθεσία. Συναφές εν προκειμένω είναι το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας των αιτητών ασύλου να τεκμηριώσουν με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή τους, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

 

10.          Εν προκειμένω, η Αιτήτρια στο έντυπο της αίτησής της για άσυλο ανέφερε ότι  εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της, διότι βρίσκονταν σε κίνδυνο ζωής. Ως δήλωσε, μετά το θάνατο των γονέων της το 2016, υιοθετήθηκε από τη μεγάλη της ξαδέλφη, της οποίας ο άντρας την κακοποιούσε σεξουαλικά, τη χτυπούσε βάναυσα και για το λόγο αυτό αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι και να ζει στους δρόμους, όπου γνώρισε ανθρώπους με τους οποίους αποφάσισαν να φύγουν σε «αναζήτηση περιπέτειας».

 

11.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ως προς τα προσωπικά της στοιχεία, η Αιτήτρια ανέφερε ότι γεννήθηκε το 2001 στην πόλη Bafoussam, όπου διέμενε όλη της τη ζωή (μετέβαλε την ημερομηνία γέννησής της κατόπιν αιτήματος, που υπέβαλε την 4.9.2018, από 2001 σε 2000 βλ. ερ. 15 και 16 δ.φ.), πως ανήκει στη φυλή Bamileke, και ότι είναι Χριστιανή Ορθόδοξη ως προς το θρήσκευμα. Ως μητρική γλώσσα δήλωσε τη γαλλική. Ως προς την οικογενειακή της κατάσταση, δήλωσε ότι είναι άγαμη και ότι πλέον έχει μία κόρη, γεννηθείσα το 2019 στη Δημοκρατία, με πατέρα υπηκοότητα από την Burkina Faso, λόγω ιθαγένειας του πατέρα της. Με τον πατέρα του τέκνου της δεν είναι παντρεμένη, ούτε έχουν σχέση και το ανήλικο τέκνο διαμένει με την ίδια, αλλά εκείνος κάποιες φορές στηρίζει το ανήλικο οικονομικά. Δήλωσε δε, πως ο πατέρας είναι αναγνωρισμένος πρόσφυγας, ότι έχει αναγνωρίσει επισήμως το ανήλικο τέκνο και ότι τα σχετικά έγγραφα τα έχουν καταθέσει στο Τμήμα Aρχείου Πληθυσμού και  Μετανάστευσης της Λάρνακας. Αναφορικά με την πατρική της οικογένεια, κατέθεσε πως οι γονείς της απεβίωσαν το 2015 σε ατύχημα, ενώ δεν έχει αδέλφια. Αναφορικά με το μορφωτικό της επίπεδο, η Αιτήτρια ανέφερε ότι ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ ανέφερε ότι μιλάει γαλλικά, και Bafoussam, την τοπική της διάλεκτο καθώς και ότι γνωρίζει λίγα αγγλικά. Τέλος, δήλωσε ότι έφυγε από τη χώρα καταγωγής της στις  2.2.2017 και πως εισήλθε παρανόμως στη Δημοκρατία στις 18.6.2018.

 

12.          Ως προς τα κίνητρα εγκατάλειψης της χώρα της, η Αιτήτρια ανέφερε ότι μετά το θάνατο των γονέων της το 2015, την υιοθέτησε η ξαδέλφη της, ωστόσο μόλις μετακόμισε στο σπίτι της, ο σύζυγός της άρχισε να την κακοποιεί σεξουαλικά και να τη χτυπάει, με την ανοχή της ξαδέλφης της. Η κατάσταση αυτή διήρκεσε δύο χρόνια. Λόγω αυτού, έφευγε συχνά από το σπίτι, αλλά ο σύζυγος της ξαδέλφης ήταν ένας ισχυρός άνδρας με διασυνδέσεις στην αστυνομία, που τις χρησιμοποιούσε για να την εντοπίζει και να τη φέρνει πίσω. Ερωτηθείσα γιατί δεν επιθυμεί να επιστρέψει στην χώρα καταγωγής της, απάντησε ότι φοβάται τον σύζυγο της ξαδέλφης της, πως θα τη σκοτώσει. Ερωτηθείσα σχετικά με την κακοποίησή της από τον άνδρα αυτό, είπε πως δε θυμάται την ακριβή ημερομηνία, αλλά ήταν λίγο μετά το θάνατο των γονιών της, όταν, καθώς κοιμόταν, αισθάνθηκε κάποιον από πάνω της που της έκλεισε το στόμα για να μη φωνάζει και που ήταν πολύ δυνατός να του ξεφύγει. Το συμβάν επαναλήφθηκε πολλές φορές και μία ημέρα, η ξαδέλφη τους έπιασε επ’ αυτοφώρω την ώρα του βιασμού, αλλά δεν αντέδρασε. Μάλιστα, στη συνέχεια, η ξαδέλφη την ακινητοποιούσε προκειμένου να τη χτυπά ο σύζυγός της.

 

13.          Αναφορικά με το ταξίδι της στη Δημοκρατία, ανέφερε τα εξής: Δήλωσε ότι δε θυμάται από ποιες χώρες πέρασε μέχρι να φτάσει στη Δημοκρατία, πως από τη  Bafoussam μετέβη στην Bamenda για να φύγει από τη χώρα της και εκεί γνώρισε δύο γυναίκες και έναν άνδρα που πήγαιναν στη Νιγηρία, οι οποίοι την πήραν μαζί τους. Για τη Νιγηρία ταξίδεψαν παράνομα, κρυμμένοι στην καρότσα φορτηγού που μετέφερε προϊόντα. Ο οδηγός του φορτηγού τους ανακάλυψε στο τέλος της διαδρομής και τους έβαλε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, όπου παρέμειναν για δύο εβδομάδες, κατά τη διάρκεια των οποίων έρχονταν άνδρες και τους βίαζαν. Δε γνωρίζει αν ο άνδρας (οδηγός φορτηγού) έπαιρνε χρήματα από τους άνδρες που τους κακοποιούσαν σεξουαλικά. Μετά από δύο εβδομάδες τους χώρισαν, κάθε ένας οδηγήθηκε σε διαφορετικό μέρος, αλλά δεν είναι σίγουρη πού ήταν το μέρος όπου οδηγήθηκε η ίδια, γιατί κατά τη μεταφορά είχε καλυμμένο το πρόσωπό της. Κατάλαβε, όμως, πως βρίσκονταν πάνω σε ένα πλοίο. Άλλαζε σκάφη κατά διαστήματα, αλλά πάντα κατά τη μεταφορά είχε καλυμμένο το πρόσωπό της, έτσι δε γνωρίζει τις τοποθεσίες, μόνο θυμάται πως επρόκειτο για ένα μεγάλο ταξίδι, με τελικό προορισμό τη Δημοκρατία. Σε ερωτήσεις που της τέθηκαν σχετικά με το διάστημα που διαρκούσαν οι στάσεις στο ταξίδι, απάντησε πως δε θυμάται τίποτα, παρά μόνο τους βιασμούς και τα ναρκωτικά που της χορηγούσαν, ενώ δεν ήξερε ποιοι ήταν οι άνδρες που τη βίαζαν κατ’ επανάληψη. Ερωτηθείσα γιατί την έβαλε ο οδηγός του φορτηγού στο πλοίο αποκρίθηκε πως δεν ξέρει, προσθέτοντας πως το μεγαλύτερο διάστημα που ήταν στο πλοίο, ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών που της χορηγούσαν παρά τη θέλησή της. Στην ερώτηση ποια η εθνικότητα του οδηγού του λεωφορείου απάντησε πως δε γνωρίζει, αλλά επεσήμανε πως μιλούσε σπαστά αγγλικά. Επίσης, δε γνώριζε αν ο οδηγός του λεωφορείου ήταν στο πλοίο μαζί της, ούτε και επικοινώνησε έκτοτε μαζί του. Στη συνέχεια, ερωτηθείσα για τη διαμονή της στο σκοτεινό δωμάτιο, ισχυρίστηκε και πάλι πως δε θυμάται πού ήταν, πως όσο βρίσκονταν εκεί ή κάθονταν ή κοιμόταν, πως τη βίαζαν καθημερινά και πως κάποιος έφερνε τους άνδρες μέσα για να τη βιάσουν. Επίσης, όταν ρωτήθηκε από ποιο σημείο επιβιβάστηκε στο πλοίο, απάντησε πως δε θα μπορούσε να ξέρει, γιατί όπως είπε ήδη, το πρόσωπό της ήταν καλυμμένο.

 

14.          Αξιολογώντας την αφήγηση της Αιτήτριας, οι Καθ’ ων η αίτηση σχημάτισαν τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς, πρώτον τον ισχυρισμό περί ταυτότητας, προφίλ και χώρας καταγωγής της Αιτήτριας, ισχυρισμός ο οποίος έγινε δεκτός στο σύνολό του ως αξιόπιστος και αληθής.

 

15.          Ως προς τον δεύτερο ισχυρισμό, ότι η Αιτήτρια κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον σύζυγο της ξαδέλφης της, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν πως ο συγκεκριμένος ισχυρισμός παρουσιάστηκε με τρόπο γενικόλογο και επιπόλαιο, επομένως απορρίφθηκε λόγω έλλειψης εσωτερικής και εξωτερικής αξιοπιστίας. Συγκεκριμένα, κατέγραψαν ότι η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να παρέχει λεπτομέρειες, αναφορικά με τα περιστατικά που σχετίζονται με τις επιθέσεις που είχε δεχθεί από τον σύζυγο της ξαδέλφης της. Η περιγραφή της για την κακοποίηση που δεχόταν ήταν επαναλαμβανόμενη και αόριστη. Επιπλέον, δεν μπόρεσε να αιτιολογήσει με συνέπεια και να προσκομίσει αποδείξεις για την υποστηρικτική συμπεριφορά που υπέδειξε η ξαδέλφη της στη συμπεριφορά του συζύγου της κατά της Αιτήτριας. Αντίθετα, επαναλάμβανε γενικές δηλώσεις. Αν και ανέφερε ότι η ξαδέλφη της και ο σύζυγός της δεν την υποστήριξαν οικονομικά κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο σπίτι τους για περίπου δύο χρόνια, δεν μπόρεσε να αποδείξει πώς μπόρεσε να ανταπεξέλθει οικονομικά κατά την περίοδο αυτή. Επισημαίνουν δε, ότι δεν κατάφερε να διευκρινίσει πώς γνώριζε ότι ο σύζυγος της ξαδέλφης της, απευθυνόταν στην αστυνομία και τους χρημάτιζε, κάθε φορά που η Αιτήτρια ήθελε να φύγει από το σπίτι. Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ανωτέρω ισχυρισμού, επισημαίνουν ότι δεν μπορεί να αξιολογηθεί λόγω της προσωπικής φύσης του ισχυρισμού της.

 

16.          Ως προς τον τρίτο ισχυρισμό της Αιτήτριας ότι κακοποιήθηκε σεξουαλικά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της από τη Νιγηρία στην Κυπριακή Δημοκρατία, ομοίως, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν πως ο συγκεκριμένος ισχυρισμός ήταν αόριστος, διατυπώθηκε με ασυνέπεια και χωρίς επαρκείς λεπτομέρειες και τον απέρριψαν. Επισημαίνουν, ότι δεν μπόρεσε να προσδιορίσει με συνέπεια την περιοχή όπου οι άνδρες έρχονταν για να την κακοποιήσουν σεξουαλικά, ενώ παρέμειναν απροσδιόριστα το δωμάτιο και το περιβάλλον, καθώς και η τοποθεσία όπου κρατείτο. Αν και ήταν σαφής στην περιγραφή της ότι ήταν με δεμένα μάτια σε κάθε αλλαγή τοποθεσίας, παρατηρείται ότι έλειπε η γνώση συγκεκριμένων περιστάσεων, όπως πώς την μετακινούσαν, τί ώρα της ημέρας και εάν βρισκόταν σε εξωτερικό ή εσωτερικό χώρο. Περαιτέρω, βρέθηκε συνεπής ως προς τον ισχυρισμό της ότι της χορηγούσαν ναρκωτικά, ωστόσο δεν ήταν σε θέση να διευκρινίσει τη συχνότητα. Αναφορικά με το ταξίδι της, επισημαίνουν ότι ήταν συνεπής ως προς τον ισχυρισμό της ότι κρατείτο σε ένα δωμάτιο. Ωστόσο, δεν κατάφερε να διευκρινίσει τις τοποθεσίες του ταξιδιού, τον τύπο ή το μέγεθος του πλοίου, τη ροή τον ατόμων που την εκμεταλλεύονταν σεξουαλικά καθώς και τον λόγο που το ταξίδι κράτησε έξι μήνες. Της έλειπε ακόμη και κάθε είδους προσωπική λεπτομέρεια στις περιγραφές της για τον φερόμενο ως διακινητή της, τον οποίο δήλωσε ως τον οδηγό του φορτηγού. Τέλος, επισημαίνουν ότι παρά το ευαίσθητο περιεχόμενο του ισχυρισμού της, εκφράζεται με τρόπο που δείχνει ότι δεν προέρχεται από τη δική της εμπειρία

17.          Στη βάση του μοναδικού ισχυρισμού που έγινε αποδεκτός, ήτοι αυτού σχετικά με τα προσωπικά στοιχεία της Αιτήτριας, οι Καθ’ ων η αίτηση προχώρησαν στην αξιολόγηση κινδύνου και κατέληξαν ότι δεν πιθανολογήθηκε βάσιμα και δικαιολογημένα ότι σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια θα αντιμετωπίσει κάποια πράξη δίωξης ή άλλως θα κινδυνεύσει με σοβαρή βλάβη.

 

18.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση και επί τη απουσία βάσιμου και δικαιολογημένου φόβου δίωξης ή σοβαρής βλάβης, οι Καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής της Αιτήτριας στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και στις πρόνοιες του άρθρου 19(1) και (2) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

19.          Κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου στις 20.11.2023 ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ο συνήγορος της Αιτήτριας δήλωσε ότι η Αιτήτρια έχει αποκτήσει ένα τέκνο, γεννηθέν το 2019 στην Κυπριακή Δημοκρατία, ο πατέρας του οποίου έχει αναγνωριστεί ως πρόσφυγας και με τον οποίο η Αιτήτρια δεν διατηρεί δεσμό. Δήλωσε επιπλέον, ότι η Αιτήτρια έχει αποκτήσει και ένα ακόμη ανήλικο τέκνο, γεννηθέν το 2022 στην Κυπριακή Δημοκρατία, του οποίου ο πατέρας είναι υπήκοος Καμερούν και αιτών άσυλο στη  Δημοκρατία. Προσκόμισε προς τούτο σχετικά πιστοποιητικά γέννησης των τέκνων της, τα οποία κατατέθηκαν ως Τεκμήριο 4 και 5, αντίστοιχα. Δήλωσε περαιτέρω, ότι η Αιτήτρια έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά από τον σύζυγο της ξαδέλφης της και ότι έπεσε θύμα βιασμού κατά το ταξίδι της από την Νιγηρία στην Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ οι αρχές της χώρας της δεν μπορούν να της παρέχουν προστασία. Οι Καθ’ ων η αίτηση, δήλωσαν ότι η Αιτήτρια κατά την συνέντευξή της ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, δήλωσε ότι ο σύζυγος της ξαδέλφης της, δεν προσπάθησε ξανά να την εντοπίσει. Προβάλλουν, ότι η Αιτήτρια μπορεί να επιστρέψει στην χώρα καταγωγής της, να εργαστεί εκεί διότι διαθέτει επαρκές μορφωτικό επίπεδο, ενώ είναι σε θέση να συντηρήσει τα ανήλικα τέκνα της.

 

20.          Κατά την ακροαματική διαδικασία στις 28.11.2023 ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, η Αιτήτρια επανέλαβε τα όσα είχε δηλώσει κατά την συνέντευξή της ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου. Ερωτηθείσα εάν είχε διαμείνει σε άλλη πόλη πέρα από την Bafoussam στο Καμερούν, απάντησε αρνητικά. Έπειτα ερωτηθείσα, γιατί δεν πήγε να διαμείνει σε κάποιο άλλο μέρος, όταν της συνέβαιναν τα περιστατικά στο σπίτι της θείας της, δήλωσε ότι μετέβη στην πόλη Yaound?, όπου παρέμεινε για πέντε μήνες. Σε διευκρινιστική ερώτηση του Δικαστηρίου, γιατί κατά την συνέντευξή της ενώπιον του αρμόδιου λειτουργού της EUAA, δήλωσε ότι μετέβη στην Bamenda, ενώ τώρα ισχυρίστηκε ότι μετέβη στην Yaound?, ανέφερε ότι δεν ήξερε και ότι πήγε στην Bamenda. Ως προς το επάγγελμα του συζύγου της ξαδέλφης της, δήλωσε ότι ήταν οδηγός ταξί στην πόλη Bafoussam.  Ως προς το ανήλικο τέκνο της, το οποίο γεννήθηκε το 2019, δήλωσε ότι ο πατέρας του έχει αναγνωριστεί ως πρόσφυγας και με τον οποίο δεν διατηρεί δεσμό, αλλά ο ίδιος βοηθά οικονομικά το τέκνο. Ως προς το ανήλικο τέκνο της, το οποίο γεννήθηκε το 2022, δήλωσε ότι ο πατέρας του είναι υπήκοος Καμερούν, ο οποίος βρίσκεται στο Καμερούν, διότι απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, το οποίο είχε υποβάλει ενόσω βρισκόταν στην Κυπριακή Δημοκρατία. Η Αιτήτρια ανέφερε ότι δεν έχει επικοινωνία με τον συγκεκριμένο άντρα, διότι δεν βρίσκεται. Δήλωσε ότι διατηρούσαν δεσμό από το 2021 μέχρι το 2023 και ότι δεν γνωρίζει από ποια περιοχή κατάγεται. Περαιτέρω, δήλωσε ότι δεν έχει καμία επικοινωνία μαζί του, διότι ο αριθμός τηλεφώνου που είχε πλέον δεν ισχύει. Ερωτηθείσα εάν μπορεί να βρει τον εν λόγω άντρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απάντησε αρνητικά, δηλώνοντας ότι δεν έχει σταθεροποιηθεί διότι έχει τα παιδιά της και δεν έχει ελεύθερο χρόνο. Ερωτηθείσα, εάν θεωρεί ότι θα μπορούσε να επικοινωνήσει ο πατέρας του παιδιού μαζί της, απάντησε ότι δεν γνωρίζει. Ως προς την επαγγελματική της πείρα, δήλωσε ότι εργάστηκε ως καθαρίστρια στη Δημοκρατία, και μια γυναίκα φρόντιζε τα παιδιά της ενόσω εκείνη εργαζόταν.

 

21.          Κατά την ακροαματική διαδικασία στις 2.2.2024 ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ο συνήγορος της Αιτήτριας ανέφερε ότι η Αιτήτρια πρόκειται για μητέρα με δύο ανήλικα τέκνα, η οποία σε περίπτωση επιστροφής της στην χώρα καταγωγής της, θα βρεθεί χωρίς εργασία, και χωρίς να γνωρίζει που να πάει. Δήλωσε δε, ότι υπάρχει κίνδυνος εκμετάλλευσης και να πέσει θύμα εμπορίας. Επιπλέον, δήλωσε ότι για το ταξίδι της στη Δημοκρατία την βοήθησε οικονομικά ένας θείος της. Από την πλευρά τους οι Καθ’ ων η Αίτηση, τονίζουν ότι ο ισχυρισμός ότι έπεσε θύμα εμπορίας δεν έχει γίνει αποδεκτός. Περαιτέρω, τονίζουν ότι η Αιτήτρια είναι υγιής και ενήλικη και μπορεί να επιστρέψει στην χώρα καταγωγής της και να στηρίξει οικονομικά την ίδια και τα τέκνα της. Δήλωσαν δε, ότι στην χώρα καταγωγής της, υπάρχουν οι κατάλληλες δομές να τη στηρίξουν. Τέλος, αναφέρουν ότι η κατάσταση ασφαλείας στην Bafoussam, τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας είναι καλή και δεν λαμβάνει χώρα αδιάκριτη βία.

 

22.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου και  υπό το φως των ανωτέρω, καταλήγω αρχικά ότι ορθώς η Αιτήτρια κρίθηκε ως αξιόπιστη ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό της, ήτοι τα προσωπικά της στοιχεία, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής της, για τους λόγους που αναλύονται στη σχετική εισηγητική έκθεση, η οποία αποτελεί την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης.

 

23.          Ως προς το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό της Αιτήτριας, αναφορικά με την εσωτερική αξιοπιστία της Αιτήτριας, η περιγραφή της για την κακοποίηση που δεχόταν, σημειώνεται αρχικά ότι δεν αναμένεται από την Αιτήτρια να θυμάται και να επαναφέρει στην μνήμη της λεπτομέρειες λόγω της φύσης του περιστατικού. Παρατηρείται αρχικά, ότι η αιτήτρια σε κάποια σημεία της αφήγησής της ήταν λεπτομερής, όπως για παράδειγμα όταν ρωτήθηκε από τον αρμόδιο λειτουργό πώς ο σύζυγος της ξαδέλφης της την πλησίασε την πρώτη φορά (βλ. ερυθρό 45). Ωστόσο, η Αιτήτρια υπέπεσε σε ανακρίβειες και αντιφάσεις, ενώ οι απαντήσεις της ήταν αόριστες και επαναλαμβανόμενες. Ως προς την συγγένεια της Αιτήτριας με την ξαδέλφη της, παρατηρείται ότι κατά την συνέντευξή της ενώπιον της EUAA, την αποκάλεσε ξαδέλφη, ενώ κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου την αποκάλεσε θεία. Το Δικαστήριο ωστόσο, δεν κρίνει ότι τα λεγόμενα αυτά της Αιτήτριας υποβαθμίζουν την αξιοπιστία της, εφόσον όπως και η ίδια δήλωσε η συγκεκριμένη γυναίκα δεν ήταν αδελφή του πατέρα ή της μητέρας της, αλλά είχαν μια πιο μακρινή σχέση.

 

24.          Αναφορικά με την περιγραφή της ως προς τις απειλές του συζύγου της ξαδέλφης της, σημειώνεται ότι στερούνται περιγραφικής λεπτομέρειας και συνοχής κατά τρόπο που να παραπέμπουν σε βιωματική εμπειρία της Αιτήτριας. Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι το εν λόγω άτομο, αφού την κακοποιούσε σεξουαλικά, την απειλούσε ότι θα την σκοτώσει όπως σκοτώθηκαν οι γονείς της, χωρίς να δίνει περισσότερες λεπτομέρειες. Κατόπιν, ερωτηθείσα το λόγο που ήθελε να την σκοτώσει, απάντησε ότι δεν γνωρίζει.

 

25.          Σημειώνεται επιπλέον, η αντίφαση των δηλώσεών της ως προς το επάγγελμα του συζύγου της ξαδέλφης της Αιτήτριας. Συγκεκριμένα, κατά την συνέντευξή της η Αιτήτρια είχε δηλώσει εντελώς αόριστα ότι ο εν λόγω άντρας είχε πολλές διασυνδέσεις και ότι είχε την δύναμη να χρησιμοποιεί την αστυνομία (ερυθρό 46). Ερωτηθείσα να εξηγήσει περαιτέρω την επιρροή του, δήλωσε ότι εργαζόταν για την Κυβέρνηση, αναφέροντας ωστόσο ότι δεν γνωρίζει ποιο ήταν το επάγγελμά του (βλ. ερυθρό 45). Παρατηρείται ότι οι ισχυρισμοί αυτοί της Αιτήτριας, πέρα του γεγονότος ότι διακρίνονται από αοριστία, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την κατάθεση κατά την ακροαματική Διαδικασία του παρόντος Δικαστηρίου, κατά την οποία δήλωσε ότι ο εν λόγω άντρας έκανε μικρές δουλειές, ότι ήταν οδηγός ταξί και ότι εργαζόταν αποκλειστικά στην περιοχή Bafoussam την ημέρα, ενώ το βράδυ επέστρεφε στο σπίτι. Επισημαίνεται, ότι ένας οδηγός ταξί δεν είναι ευλογοφανές να δουλεύει για την Κυβέρνηση, να έχει πολλές διασυνδέσεις, και να ασκεί επιρροή στην αστυνομία.

 

26.          Περαιτέρω, ερωτηθείσα εάν απευθύνθηκε στην αστυνομία, απάντησε ότι απευθύνθηκε δύο φορές στην Αστυνομία, και ότι ο εν λόγω άντρας συνήθιζε να καλεί την αστυνομία και  να τους χρηματίζει για να την φέρουν πίσω. Σημειώνεται ότι η Αιτήτρια δήλωσε πώς πολλές φορές είχε εγκαταλείψει το σπίτι. Ερωτηθείσα τί έλαβε χώρα αφότου εκείνος πλήρωσε την αστυνομία, απάντησε αόριστα ότι η αστυνομία της ζήτησε να επιστρέψει στο σπίτι, χωρίς να διευκρινίζει σε κανένα σημείο πώς ακριβώς την εντόπισαν. Έπειτα ερωτηθείσα πώς γνωρίζει ότι χρημάτισε την αστυνομία, απάντησε ότι ο εν λόγω άντρας της δήλωσε ότι πλήρωσε την αστυνομία, λέγοντάς της ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι (βλ. ερυθρό 44). Από τα λεγόμενα αυτά της Αιτήτριας, διαφαίνεται ότι η Αιτήτρια δεν ήταν εγκλωβισμένη στο σπίτι και ότι είχε την δυνατότητα να το εγκαταλείψει και να ζητήσει βοήθεια. Στον ισχυρισμό αυτό συνηγορεί και το γεγονός ότι δήλωσε πως στην εν λόγω οικεία διέμεναν μόνο η ξαδέλφη της με τον σύζυγό της. Πέραν τούτου, όπως δήλωσε η Αιτήτρια κατά την ακροαματική διαδικασία, η ίδια διέμενε σε ξεχωριστό δωμάτιο, το οποίο βρισκόταν έξω από το σπίτι. Επομένως, διαφαίνεται ότι η Αιτήτρια είχε σχετική ανεξαρτησία από τα υπόλοιπα μέλη, εφόσον είχε τον δικό της χώρο.

 

27.          Περαιτέρω, ερωτηθείσα πώς ζούσε εκείνο το διάστημα που δεχόταν την κακοποιητική συμπεριφορά, δήλωσε ότι ήταν δύσκολο και ότι ζούσε με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα μπορέσει να ελευθερώσει τον εαυτό της. Ωστόσο, εκτός από το γεγονός ότι ο ισχυρισμός της αυτός είναι αόριστος, έρχεται σε αντίθεση με τον ισχυρισμό της ότι είχε ήδη απευθυνθεί στην αστυνομία από μόνη της δύο φορές, ενώ είχε δηλώσει ότι πολλές φορές είχε φύγει από το σπίτι.

 

28.          Αναφορικά με το τρόπο διαφυγή της, παρατηρείται ότι η Αιτήτρια αόριστα πρόβαλε ότι εγκατέλειψε το σπίτι, χωρίς να δίνει καμία λεπτομέρεια για το πώς κατάφερε να διαφύγει από εκεί, γεγονός που συνηγορεί στην ανωτέρω κατάληξη, ότι μπορούσε να διαφύγει από το σπίτι οποτεδήποτε με την θέλησή της.

 

29.          Η Αιτήτρια επιπλέον, ισχυρίστηκε κατά την διάρκεια της συνέντευξής της ενώπιον του αρμόδιου λειτουργού της EUAA, ότι όταν εγκατέλειψε το σπίτι, ζούσε στο δρόμο και ότι έπειτα μετέβη στην Bamenda. Ωστόσο κατά την ακροαματική διαδικασία δήλωσε αρχικά ότι μετέβη στην Yaound? όπου παρέμεινε για πέντε μήνες (βλ. πρακτικά ημερ. 28.11.2023), ενώ ερωτηθείσα ως προς αυτή την αντίφαση, ανέφερε ότι εννοούσε την Bamenda. Περαιτέρω παρατηρείται, ότι ως ημερομηνία θανάτου τον γονέων της κατά την καταγραφή της αίτησης ασύλου της, δήλωσε το 2016, ενώ κατά την συνέντευξη και κατά την ακροαματική διαδικασία, δήλωσε  το 2015. Όπως επισημαίνουν και οι Καθ’ ων η αίτηση στην συμπληρωματική αγόρευσή τους,  η Αιτήτρια κατά την ακροαματική διαδικασία δήλωσε, ως προς το ποιος την βοήθησε οικονομικά για το ταξίδι της στη Δημοκρατία, ότι δεν ταξίδεψε απευθείας με μια πτήση αλλά έκανε μικρές δουλειές. Ερωτηθείσα που εργαζόταν, δήλωσε τελικά ότι δεν εργαζόταν αλλά είχε κάποιες οικονομίες από τον πατέρα της, ενώ έπειτα δήλωσε ότι δεν πλήρωσε για το ταξίδι, διευκρινίζοντας στην συνέχεια ότι πλήρωσε μόνο το λεωφορείο μέχρι την Yaound?.

 

30.          Οι αντιφάσεις αυτές, αν και μεμονωμένα θα μπορούσαν να μην αποτελέσουν αρνητικό κριτήριο, ως προς την αξιολόγηση της αξιοπιστίας της, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολό τους, διαφαίνεται ότι η Αιτήτρια, δεν είχε μια συνοχή ως προς την προβολή των ισχυρισμών της, αλλά υπέπεσε σε πολλές αντιφάσεις κα αοριστίες. 

 

31.          Τέλος, ακόμη και εάν ο εν λόγω ισχυρισμός γίνει αποδεκτός, διαφαίνεται ότι η Αιτήτρια δεν διατρέχει κίνδυνο από τον εν λόγω άντρα, καθότι όπως δήλωσε και η ίδια, από τότε που εγκατέλειψε τελευταία φορά την οικεία, δεν προσπάθησε ο συγκεκριμένος άντρας να έλθει σε επικοινωνία μαζί της και δεν την πλησίασε, ενώ η ίδια δήλωσε ότι δεν είχε σκεφτεί να εγκαταλείψει την χώρα, αλλά ήθελε να μετοικήσει απλώς σε άλλη πόλη (βλ. ερυθρό 43). Διαπιστώνεται επομένως, ότι σε περίπτωση επιστροφής της στην χώρα καταγωγής της, δεν προκύπτει ότι διατρέχει κίνδυνο ο εν λόγω άντρας καθώς και η ξαδέλφη της, να την αναζητήσουν και  να επαναληφθούν οι ίδιες πράξεις και στο μέλλον. Εξάλλου, δεν διαφαίνεται ότι ο συγκεκριμένος άντρας θα είχε κάποιο λόγο να αναζητά μέχρι και σήμερα την Αιτήτρια για να τη βλάψει (υπενθυμίζεται ότι η Αιτήτρια παρέμεινε στη χώρα της για σημαντικό χρονικό διάστημα στη χώρα της αφότου εγκατέλειψε την οικία της θείας της ενώ παρήλθαν περί τα επτά έτη από τότε που εγκατάλειψε τη χώρα καταγωγής της).

 

32.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του υπό εξέταση ισχυρισμού, το Δικαστήριο διεξήγαγε έρευνα όσον αφορά τα περιστατικά έμφυλης βίας στη χώρα καταγωγής, σύμφωνα με την οποία δημόσιες πηγές αναφέρουν τα ακόλουθα:

 

33.          Όπως σημειώνεται από το Freedom House και το Υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών (USDOS), το Σύνταγμα στο Καμερούν εγγυάται το ίδιο νομικό καθεστώς και δικαιώματα σε άνδρες και γυναίκες.[1] Ωστόσο, στην πράξη, η κυβέρνηση του Καμερούν συχνά δεν εφαρμόζει το νόμο, με αποτέλεσμα να επικρατούν οι παραδοσιακοί κανόνες και πρακτικές.[2] Οι ανισότητες  μεταξύ ανδρών και γυναικών εξακολουθούν να υφίστανται (επιπλέον των ανισοτήτων μεταξύ πλουσίων και φτωχών και μεταξύ διαφορετικών περιοχών), ιδίως όσον αφορά την πρόσβαση στην υγεία, την εκπαίδευση και την απασχόληση.[3] Σύμφωνα με έκθεση του USDOS για την κατάσταση ανθρωπίνων δικαιωμάτων του 2020, η «κοινωνικοπολιτισμική πρακτική της άρνησης στις γυναίκες του δικαιώματος της ιδιοκτησίας γης, ειδικά μέσω της κληρονομιάς, ήταν διαδεδομένη στις περισσότερες περιοχές».[4]

 

34.          Πλήθος πηγών επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η βία με βάση το φύλο είναι ευρέως διαδεδομένη, και η επικράτησή της είναι υψηλή σε ολόκληρη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένης της συχνής σεξουαλικής παρενόχλησης ασυνόδευτων γυναικών που ταξιδεύουν μόνες. Οι δράστες σπάνια διώκονται ποινικά, εν μέρει λόγω της απροθυμίας των θυμάτων να αναφέρουν τα περιστατικά κακοποίησης από φόβο αντεκδίκησης ή στιγματισμού.[5]

 

35.          Η απάντηση σε σχετικό ερώτημα που ετοίμασε η EUAA και δημοσιεύτηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2023, σημειώνει: «Σύμφωνα με μια ετήσια έκθεση της Human Rights Watch (HRW) για το Καμερούν που καλύπτει το 2021, «οι διακρίσεις κατά των γυναικών είναι διαδεδομένες στην κοινωνία του Καμερούν» και «η ενδοοικογενειακή βία είναι ενδημική».^[6] Η σεξουαλική βία χρησιμοποιήθηκε επίσης κατά γυναικών και κοριτσιών στο πλαίσιο των συγκρούσεων στο Καμερούν, σύμφωνα με αναφορές του 2021.^[7]

 

36.          Η πιο πρόσφατη αναφορά για το Καμερούν με συγκεντρωτικά δεδομένα για την έμφυλη βία που συγκέντρωσαν οι αρχές του Καμερούν, καλύπτει το έτος 2020, και καταγράφει 9.292 περιπτώσεις έμφυλης βίας: 2.443 περιπτώσεις σωματικής βίας, 3.426 περιπτώσεις ψυχολογικής ή συναισθηματικής βίας, 2.009 περιπτώσεις οικονομικής βίας , 856 περιπτώσεις βιασμού, 100 περιπτώσεις τελετουργικών που σχετίζονται με την κατάσταση χηρείας, 57 γάμοι ανηλίκων, 101 περιπτώσεις ακρωτηριασμού γυναικείων γεννητικών οργάνων (FGM) και 100 περιπτώσεις πολιτικής ή θεσμικής βίας.^[8]

 

37.          Τον Νοέμβριο του 2023, το Υπουργείο για την Ενδυνάμωση των Γυναικών και την Οικογένεια του Καμερούν ξεκίνησαν μια διαδικασία για τη σύνταξη ενός νομοσχεδίου για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας.^[9]

 

38.          Περαιτέρω, ο νόμος 2016/007 της 12ης Ιουλίου 2016 σχετικά με τον Ποινικό Κώδικα τιμωρεί τον βιασμό και τη σεξουαλική παρενόχληση ως εξής[10]:

 

39.          Ο Ποινικός Κώδικας του Καμερούν, στο άρθρο 296 τιμωρεί το βιασμό ανηλίκων ή ενηλίκων με κάθειρξη πέντε έως δέκα ετών.[11] Σύμφωνα με την ίδια πηγή, στα Δικαστήρια του Καμερούν φτάνει περιορισμένος αριθμός υποθέσεων σεξουαλικής κακοποίησης, κυρίως λόγω του ότι τα θύματα εξαιτίας ντροπής και φόβου εξοστρακισμού από την κοινότητα, δεν καταθέτουν μηνύσεις. Συχνά, οι περιπτώσεις βιασμών και σεξουαλικής κακοποίησης τιμωρούνται από την οικογένεια του θύματος ή το χωριό. Τέλος, η ως άνω πηγή αναφέρει ότι περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας αντιμετωπίζονται απαξιωτικά από τις δικαστικές αρχές, διότι επικρατεί η αντίληψη πως ο άνδρας έχει δικαιώματα σωφρονισμού επί της γυναίκας, πληροφορία ενδεικτική της επικρατούσας αντίληψης για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και μάλιστα σε κρατικό επίπεδο.

 

40.          Αναφορικά με την δυνατότητα κρατικής προστασίας, αναφέρονται τα εξής: Η πιο πρόσφατη απάντηση σε ερώτημα για την αντιμετώπιση των γυναικών θυμάτων βιασμού που ετοίμασε η EUAA και αφορά το διάστημα Ιανουάριος 2019 - Ιανουάριος 2024 και δημοσιεύτηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024, αναφέρεται σε ένα ερευνητικό άρθρο του 2023 που εξέτασε έφηβους θύματα σεξουαλικής βίας στη βορειοδυτική επαρχία του Καμερούν, και δημοσιεύτηκε από το Journal of Global Health Reports. Σύμφωνα με αυτό, ο βιασμός «δεν λαμβανόταν πάντα στα σοβαρά» ή/και «δεν αντιμετωπίζονταν στις κοινότητες». Το άρθρο περιέγραφε ότι «ακόμα και οι μητέρες» «απορρίπτουν τα παράπονα και τις αναφορές των κοριτσιών τους για βιασμό». Το άρθρο ανέφερε περαιτέρω ότι «το νομικό σύστημα σε αυτή τη ζώνη κρίσης [Βορειοδυτική περιοχή] δεν έδωσε συνέχεια στις λίγες περιπτώσεις που πράγματι καταγγέλθηκαν επίσημα» και «δεν υπήρξαν συνέπειες για τον δράστη και καμία βοήθεια για τα θύματα».[12]^,[13]

 

41.          Ως προς το νομικό πλαίσιο και την ύπαρξη νομικής προστασίας, το OECD αναφέρει ότι δεν υπάρχει εθνική νομοθεσία στο Καμερούν που να αντιμετωπίζει τη βία κατά των γυναικών. Ωστόσο, η χώρα έχει ψηφίσει ορισμένους νόμους που αντιμετωπίζουν διάφορες μορφές βίας κατά των γυναικών, όπως τον βιασμό, τη σεξουαλική παρενόχληση και τον ΑΓΓΟ. Το 2012, η Κυβέρνηση συνέταξε μια Εθνική Στρατηγική για την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών, δημιούργησε μια ανοιχτή γραμμή για την υποστήριξη θυμάτων και την αναφορά υποθέσεων και εφάρμοσε δραστηριότητες ευαισθητοποίησης σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.^[14] Στην πράξη, η βία κατά των γυναικών είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη σε ολόκληρη τη χώρα, σε μεγάλο βαθμό λόγω της έλλειψης κατάλληλης νομοθεσίας και συστηματικής δράσης για την εξάλειψη των στερεοτύπων και των επιβλαβών πρακτικών κατά των γυναικών.^[15]

 

42.          Παρά τις ανωτέρω πληροφορίες, οι σημαντικές πλημμέλειες που διαπιστώθηκαν στο σκέλος της εσωτερικής αξιοπιστίας (έλλειψη επαρκών λεπτομερειών, αντιφάσεις) συνηγορούν υπέρ της απόρριψης του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού της Αιτήτριας.

 

43.          Ως προς τον τρίτο ισχυρισμό, ότι η Αιτήτρια έπεσε θύμα βιασμού κατά την διάρκεια του ταξιδιού της από την Νιγηρία στην Κυπριακή Δημοκρατία, επισημαίνονται τα εξής. Επισημαίνεται αρχικά ότι οι Καθ’ ων η αίτηση όφειλαν να τον διατυπώσουν ως εξής: «Η Αιτήτρια έπεσε θύμα εμπορίας προσώπων κατά την διάρκεια του ταξιδιού της από την Νιγηρία στην Κυπριακή Δημοκρατία » (ως προς το σχηματισμό των ουσιωδών ισχυρισμών, βλ. σχετικό Πρακτικό Οδηγό της EASO αναφορικά με την αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων^[16]). Παρατηρείται καταρχάς ότι η Αιτήτρια δια του συνηγόρου της δεν προβαίνει σε οποιαδήποτε σαφή υπαγωγή των προσωπικών της περιστάσεων στον ορισμό του εν λόγω όρου. Ούτε περαιτέρω γίνεται οποιαδήποτε σαφής διασύνδεση με το δικαίωμά της να υπαχθεί σε καθεστώς διεθνούς προστασίας, εάν ήθελε θεωρηθεί ότι υπήρξε θύμα εμπορίας υπό τις περιστάσεις που η ίδια επικαλείται. Ως προς την αξιολόγηση αυτού του ισχυρισμού και το συνολικό αντίκτυπο αυτού στην αξιολόγηση της αίτησης διεθνούς προστασίας της Αιτήτριας, θεωρώ απαραίτητη την παράθεση του σχετικού νομικού πλαισίου. Το Πρωτόκολλο του Παλέρμο, το οποίο ολοκληρώθηκε το Νοέμβριο του 2000 και τέθηκε σε ισχύ το 2003, ορίζει τον όρο εμπορία προσώπων ως τη 'στρατολόγηση, μεταφορά, μετακίνηση, εγκατάσταση (στέγαση, μέριμνα για τη συνέχιση της παραμονής) ή παραλαβή προσώπων, μέσω της απειλής ή της χρήσης βίας ή άλλων μορφών εξαναγκασμού, της απαγωγής, του δόλου, της εξαπάτησης, της κατάχρησης της δύναμης/ μιας τρωτής ή ευάλωτης θέσης, της προσφοράς ή της αποδοχής οικονομικού ή άλλου οφέλους για την επίτευξη της σύμφωνης γνώμης ενός προσώπου το οποίο ασκεί έλεγχο ή εξουσία επί άλλου προσώπου, για το σκοπό της εκμετάλλευσης, η οποία θα περιλαμβάνει κατ' ελάχιστο την εκμετάλλευση της πορνείας των άλλων ή άλλες μορφές σεξουαλικής εκμετάλλευσης, την εξαναγκαστική εργασία ή παροχή υπηρεσιών, τη διαμόρφωση συνθηκών σκλαβιάς ή παρόμοιων με αυτή πρακτικών, τη διαμόρφωση συνθηκών δουλείας (δεσμευτική παροχή υπηρεσιών) ή τη λήψη σωματικών οργάνων.

 

44.          Ανάλογος ορισμός του όρου εμπορία προσώπων περιλαμβάνεται στο ερμηνευτικό άρθρο 2, των περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Εμπορίας και Εκμετάλλευσης Προσώπων και της Προστασίας των Θυμάτων Νόμων του 2014 και 2019, οι οποίοι μεταφέρουν στην εθνική έννομη τάξη την Οδηγία 2011/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2011, για την πρόληψη και την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και για την προστασία των θυμάτων της, καθώς και για την αντικατάσταση της απόφασης-πλαίσιο 2002/629/ΔΕΥ του Συμβουλίου

 

45.          Σύμφωνα με τον συναφή ορισμό, «εμπορία προσώπων» σημαίνει τη στρατολόγηση, πρόσληψη, μεταφορά, διακίνηση, υπόθαλψη ή παραλαβή ή στέγαση ή υποδοχή προσώπων, συμπεριλαμβανομένης της ανταλλαγής ή μεταβίβασης του ελέγχου ή/και της εξουσίας επί των προσώπων αυτών, μέσω απειλών ή χρήσης βίας ή άλλων μορφών εξαναγκασμού, απαγωγής, δόλου, εξαπάτησης, παραπλάνησης, κατάχρησης εξουσίας ή ευάλωτης θέσης ή προσφοράς ή παροχής ή λήψης πληρωμών ή ωφελημάτων ή απολαβών για εξασφάλιση της συγκατάθεσης προσώπου κατέχοντος εξουσίας επί ενός άλλου, με σκοπό την εκμετάλλευση αυτού∙ ο όρος «εμπορεύομαι πρόσωπο» τυγχάνει αντίστοιχης ερμηνείας·».

 

46.          Η εμπορία ανθρώπων λαμβάνει τις εξής μορφές[17]:  την εκμετάλλευση της εργασίας (καταναγκαστική ή υποχρεωτική εργασία), την παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών/σεξουαλική εκμετάλλευση (ιδίως γυναικών και παιδιών), την παιδική πορνογραφία, την επαιτεία, την αφαίρεση οργάνων, ιστών η/και άλλων στοιχείων του ανθρώπινου σώματος, το εμπόριο βρεφών και παιδιών για παράνομες υιοθεσίες, τους καταναγκαστικούς γάμους[18] και τη στρατολόγηση ανηλίκων σε ένοπλες συρράξεις.

 

47.          Η εμπορία ανθρώπων έχει τρία βασικά στάδια[19]. Το πρώτο βασικό στάδιο του φαινομένου, είναι η στρατολόγηση. Αυτή αφορά στο στάδιο προ της αναχώρησης του υποψήφιου θύματος, μέσω κάποιου από τους τρόπους που έχουν αδρά αναφερθεί ήδη ανωτέρω: άσκηση βίας, εξαπάτηση - συνήθως με τη χρήση αγγελιών που προσφέρουν υψηλό ημερομίσθιο σε νέες γυναίκες προκειμένου να εργαστούν στο εξωτερικό, ως καλλιτέχνιδες, χορεύτριες, νταντάδες, συνοδοί σε άτομα μεγάλης ηλικίας, το οποίο αποτελεί κοινή μέθοδος στρατολόγησης σε όλες τις χώρες - ολική ή μερική[20], υποδούλωση ή δέσμευση του ατόμου μέσω χρεών, αγορά από την ίδια την οικογένεια του θύματος, ακόμα και απαγωγή.

 

48.          Το επόμενο στάδιο είναι η μεταφορά του ατόμου από τη χώρα προέλευσης στη χώρα προορισμού του, με νόμιμα ή παράνομα μέσα. Αυτό το στάδιο δύναται να ξεκινήσει από 'απλή' παράνομη μεταφορά μεταναστών, και να εξελιχθεί σε εμπορία ανθρώπων, όταν το παράνομα μεταφερθέν και αφηχθέν άτομο στη χώρα προορισμού, βρεθεί υπόχρεο στο διακινητή για αυτή του τη μεταφορά, και υποστεί απάνθρωπη σεξουαλική ή εργασιακή εκμετάλλευση, προκειμένου να ξεχρεώσει[21].

 

49.          Το τελικό στάδιο σχετίζεται με τον προορισμό του ατόμου - εκεί που προορίζεται να λαμβάνει χώρα η οικονομική (σεξουαλική, εργασιακή ή άλλη) εκμετάλλευσή του. Συνήθως στο πλαίσιο αυτό επέρχεται η κακομεταχείριση του θύματος, οι κίνδυνοι σωματικής και ψυχικής υγείας του, η χρήση ή και κατάχρηση ουσιών, η μεταβολή στη νοητική και ψυχική του κατάσταση, η οικονομική του ανασφάλεια, η οριστική κατακράτηση ταξιδιωτικών εγγράφων και εγγράφων ταυτότητας, ο περιορισμός του και η συνεχής επιτήρηση σε οίκους ανοχής ή αλλού, η συνεχής αλλαγή τόπου διαμονής, οι απειλές, οι εκφοβισμοί και εν γένει όλα τα μέσα καθυπόταξης του ατόμου και αποσυγκρότησης της προσωπικότητάς του.[22]

 

50.          Εν προκειμένω, θα συμφωνήσω, ότι η Αιτήτρια υπέπεσε σε αντιφάσεις ως προς τον εν λόγω ισχυρισμό της. Αρχικά συντάσσομαι με το συμπέρασμα των Καθ’ ων η αίτηση ότι οι δηλώσεις της χαρακτηρίζονταν από ασυνέπεια και αοριστία καθότι δεν μπόρεσε να προσδιορίσει με συνέπεια την περιοχή όπου οι άνδρες έρχονταν για να την κακοποιήσουν σεξουαλικά, ενώ παρέμειναν απροσδιόριστα το δωμάτιο και το περιβάλλον της, καθώς και η τοποθεσία όπου κρατείτο. Επιπλέον, δεν μπορούσε  να διευκρινίσει πώς την μετακινούσαν, τί ώρα της ημέρας και εάν βρισκόταν σε εξωτερικό ή εσωτερικό χώρο. Επιπλέον, δεν κατάφερε να διευκρινίσει τις τοποθεσίες του ταξιδιού, τον τύπο ή το μέγεθος του πλοίου, καθώς και τη ροή τον ατόμων που την εκμεταλλεύονταν σεξουαλικά.

 

51.          Περαιτέρω,  ο ισχυρισμός ότι δεν θυμάται τις τοποθεσίας και γενικά λεπτομέρειες από το ταξίδι, διότι πάντα κατά τη μεταφορά είχε καλυμμένο το πρόσωπό της και ότι άλλαζε σκάφη κατά διαστήματα, κρίνεται αόριστος, ενώ η ίδια δεν μπορούσε να τεκμηριώσει για ποιο λόγο το ταξίδι κράτησε τόσο πολύ καιρό, ήτοι έξι μήνες.

 

52.          Κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου, επανέλαβε τις δηλώσεις της ότι μετέβη μαζί με άλλες κοπέλες στην Νιγηρία, όπου εκεί την εκμεταλλεύτηκαν σεξουαλικά. Παρατηρείται αντίφαση στα λεγόμενά της, καθότι κατά την συνέντευξή της, είχε αναφέρει ότι οικειοθελώς μετέβη στην Νιγηρία, καθότι κρύφτηκε σε ένα φορτηγό που τους μετέφερε εκεί. Ωστόσο, κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου, ανέφερε ότι υπήρχε κάποιος και τους πήρε στην Νιγηρία. Διευκρίνισε μάλιστα, ότι δεν είχαν θέληση να μεταβούν εκεί, απλά το συγκεκριμένο άτομο τους εξήγησε ότι θα πάνε εκεί για εργασία.

 

53.          Επιπλέον, παρατηρείται ότι, ενώ κατά την συνέντευξη είχε δηλώσει ότι μαζί με άλλες δύο κοπέλες και έναν άντρα κατάφεραν να κρυφτούν σε φορτηγό μεταφοράς εμπορευμάτων, το οποίο τους μετέφερε στην Νιγηρία, κατά την ακροαματική διαδικασία ανέφερε ότι ήταν μαζί με πέντε κοπέλες οι οποίες οικειοθελώς, θέλοντας να βρουν εργασία, μετέβησαν στο όχημα ενός προσώπου αφρικανικής καταγωγής. Ερωτηθείσα από το Δικαστήριο να διευκρινίσει την αντίφαση αυτή, δεν έδωσε κάποια απάντηση.

 

54.          Παρατηρείται επιπλέον, αντίφαση ως προς την διάρκεια του ταξιδιού της στη Δημοκρατία. Συγκεκριμένα, ενώ κατά την διάρκεια της συνέντευξης ισχυρίστηκε ότι το ταξίδι από την Νιγηρία έως την Κυπριακή Δημοκρατία διήρκησε έξι μήνες (ερυθρό 49), κατά την ακροαματική διαδικασία, πέρα από το γεγονός ότι δεν μπορούσε να προσδιορίσει το χρονικό  πλαίσιο, εν τέλει ισχυρίστηκε ότι διήρκησε μερικές εβδομάδες.

 

55.          Τέλος, η Αιτήτρια υπέπεσε σε αντιφάσεις ως προς τον τρόπο που χρηματοδότησε το ταξίδι της στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αρχικά ανέφερε ότι είχε κάποιες οικονομίες από την οικογένειά της, ενώ έπειτα ανέφερε ότι δεν πλήρωσε για το ταξίδι, και ότι απλώς πλήρωσε το λεωφορείο για την Yaound?.

 

56.          Η Αιτήτρια υπήρξε γενικόλογη και ως προς τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες κατόρθωσε να διαφύγει από τους κατ’ ισχυρισμό διακινητές της.

 

57.           Δεν παροράται ο ισχυρισμός της Αιτήτριας ότι κατά το ταξίδι της, της χορηγούνταν ναρκωτικές ουσίες, ως δήλωσε κατά τη συνέντευξή της γεγονός που θα δικαιολογούσε την απώλεια μνήμης. Εντούτοις παρατηρείται ότι κατά την ένωπιόν μου διαδικασία, όταν η Αιτήτρια ερωτήθηκε για τις περιστάσεις της κατ’ ισχυρισμό κακοποίησης που υπέστη κατά το ταξίδι της στη Δημοκρατία απουσιάζει παντελώς οποιαδήποτε σχετική αναφορά.

 

58.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας, όσον αφορά τα προφίλ των ατόμων που διακινούνται στη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας, δημόσιες πηγές αναφέρουν τα ακόλουθα:

 

59.          Ως προς τα προφίλ των ατόμων που διακινούνται, σε σχετική έκθεση του USDOS για το 2023 για το Καμερούν, ανευρέθηκαν τα εξής.[23]  Οι διακινητές εκμεταλλεύονται τόσο υπηκόους του Καμερούν όσο και ξένους υπηκόους τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας, ενώ ψηλά ποσοστά ανεργίας και οικονομική αβεβαιότητα οδηγούν, κυρίως γυναίκες, σε αμφισβητήσιμες συνθήκες εργασίας αφήνοντας τις έτσι ευάλωτες στον κίνδυνο εμπορίας. Οι διακινητές εκμεταλλεύονται Καμερουνέζους από μειονεκτικά κοινωνικά στρώματα, ιδίως από αγροτικές περιοχές, σε καταναγκαστική εργασία και σεξουαλική εμπορία στη Μέση Ανατολή (ιδίως στο Κουβέιτ και τον Λίβανο), στην Ευρώπη (συμπεριλαμβανομένης της Ελβετίας και της Κύπρου), σε πολλές αφρικανικές χώρες (συμπεριλαμβανομένου του Μπενίν και της Νιγηρίας), στις Ηνωμένες Πολιτείες πολιτειών και της Ταϊλάνδης. Οι περισσότεροι Καμερουνέζοι που υφίστανται εκμετάλλευση στο εξωτερικό είναι μεταξύ 20 και 38 ετών και προέρχονται από τις βορειοδυτικές, νοτιοδυτικές, παράκτιες, κέντρο, νότια και δυτικές περιοχές. Δόλιοι μεσίτες εργασίας στρατολογούν μερικές γυναίκες από το Καμερούν για οικιακή εργασία στη Μέση Ανατολή, όπου οι έμποροι τις εκμεταλλεύονται για σεξουαλική διακίνηση ή οικιακή δουλεία. Το κλείσιμο των συνόρων λόγω πανδημίας μείωσε, αλλά δεν εξάλειψε, τον κίνδυνο οι εγκληματίες να εκμεταλλεύονται ορισμένους οικονομικούς μετανάστες αναζητώντας ευκαιρίες στη Λιβύη ή κατά τη διέλευση μέσω του Νίγηρα. ΜΚΟ ανέφεραν ότι οι Νιγηριανοί στις ανατολικές πολιτείες αυτής της χώρας εκμεταλλεύονταν Καμερουνέζους πρόσφυγες που εκτοπίστηκαν λόγω της κρίσης στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν σε καταναγκαστική εργασία και σεξουαλική διακίνηση.

 

60.          Λόγω του ότι ο ισχυρισμός της ότι έπεσε θύμα εμπορίας προσώπων, αποτελεί περιστατικό που ανάγεται στην ιδιωτική σφαίρα της Αιτήτριας και λόγω των αντιφάσεων και ελλείψεων στις οποίες υπέπεσε κατά την διάρκεια της συνέντευξής της και κατά την ακροαματική διαδικασία, ο ισχυρισμός απορρίπτεται ως μη αξιόπιστος.

 

61.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχει η Αιτήτρια, στην βάση του αποδεκτού ισχυρισμού της, ήτοι ότι είναι υπήκοος Καμερούν, με τόπο συνήθους και τελευταίας διαμονής της την Bafoussam, έχοντας ενώπιόν μου τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης καθώς και την ίδια την επίδικη απόφαση, παρατηρώ τα εξής:

 

62.          Ως προς το (γενικό) προφίλ της Αιτήτριας, δεν προκύπτει φόβος δίωξης καθαυτός από τα προσωπικά στοιχεία της Αιτήτριας τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά[24]. Ειδικότερα δε, η Αιτήτρια πρόκειται για ένα άτομο ενήλικο, χωρίς εμφανή σημεία ευαλωτότητας, με βασική μόρφωση καθώς και με επαγγελματική πείρα αλλά και ικανότητα να εργαστεί.

 

63.          Περαιτέρω, στην αξιολόγηση κινδύνου θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η Αιτήτρια, όπως καταγράφηκε και ανωτέρω, πρόκειται για μια γυναίκα με δύο ανήλικα τέκνα, τα οποία δεν αποτελούν διάδικοι της παρούσας διαδικασίας. Υπογραμμίζεται ότι παρά την αναφορά στο ανωτέρω δεδομένο, η Αιτήτρια δια του συνηγόρου της δεν διασυνδέει κατά τρόπο σαφή και εμπεριστατωμένο πώς η εν λόγω παράμετρος επιδρά εν προκειμένω στο ενδεχόμενο υπαγωγής της Αιτήτρια σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

64.          Για την πληρότητα της έρευνας, το Δικαστήριο θα προχωρήσει σε έρευνα εξωτερικών πηγών πληροφόρησης, αναφορικά με την κατάσταση των μόνων γυναικών με ανήλικα τέκνα στο Καμερούν. Σύμφωνα με εξωτερικές πηγές, οι ανισότητες  μεταξύ ανδρών και γυναικών εξακολουθούν να υφίστανται (επιπλέον των ανισοτήτων μεταξύ πλουσίων και φτωχών και μεταξύ διαφορετικών περιοχών), ιδίως όσον αφορά την πρόσβαση στην υγεία, την εκπαίδευση και την απασχόληση.^[25] Οι γυναίκες χωρίς ανδρική υποστήριξη που ζουν σε εκτοπισμό (ως προς την Αιτήτρια εν προκειμένω δεν πρόκειται για εκτοπισθείσα) είναι ευάλωτες καθώς μπορεί να εκτεθούν σε σεξουαλική βία από μέλη ένοπλων ομάδων, κοινότητες υποδοχής και συγγενείς^[26]. Σύμφωνα με έκθεση που εκπόνησε το Population Council, μια διεθνής ΜΚΟ που εστιάζει στο φύλο και την αναπαραγωγική υγεία, οι εγκυμοσύνες εκτός γάμου, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των εγκυμοσύνων που προέκυψαν ως αποτέλεσμα βιασμού ή ακόμα και έπειτα από συναινετική σεξουαλική επαφή, θεωρούνται πηγή ντροπής^[27].

 

65.          Ομοίως, σε ένα άρθρο περιοδικού σχετικά με την επίδραση της ένοπλης σύγκρουσης στη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία των νέων, οι συγγραφείς ανέφεραν ότι η μητρότητα ενός παιδιού εκτός γάμου θεωρείται πηγή ντροπής και ότι, συχνά, η μητέρα κάνει έκτρωση από φόβο για οικογενειακή απόρριψη^[28]. Το Immigration and Refugee Board of Canada παραθέτει επίσης πληροφορίες από το 'Rural Women Center for Education and Development Cameroon (RuWCED)', μια ΜΚΟ που προωθεί τα δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών που ζουν σε αγροτικές περιοχές και την πρόσβασή τους σε εκπαίδευση και πόρους. Με βάση τις συγκεκριμένες πληροφορίες για τις γυναίκες, το καθεστώς της άγαμης είναι ως επί το πλείστον «πολιτιστικά και κοινωνικά ταπεινωτικό», ειδικά για τις έφηβες μητέρες ή τις άγαμες αρχηγούς νοικοκυριών με παιδιά. Η ίδια πηγή σημείωσε ότι οι ανύπαντρες γυναίκες «συνήθως αντιμετωπίζονται στερεοτυπικά» και θεωρείται ότι έχουν έναν «κακό χαρακτήρα» ή κάποιο «πρόβλημα» που τις «αποτρέπει» από το να παντρευτούν, καθώς ο γάμος χαίρει «υψηλής εκτίμησης» στην κουλτούρα του Καμερούν^[29]. Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε από έναν ανταποκριτή από το Καμερούν στο Your Commonwealth, έναν ιστότοπο που δημιουργήθηκε από το Commonwealth Youth Program ως «μια πλατφόρμα για τις φωνές των νέων από χώρες της Κοινοπολιτείας» και επιμελήθηκε από «έμπειρους δημοσιογράφους» (Commonwealth Youth Program n.d.), αναφέρει επίσης ότι «πολλές ανύπαντρες γυναίκες, ιδιαίτερα εκείνες στα τέλη της δεκαετίας των 20 με 30», βιώνουν «τεράστιο στίγμα» και «συνήθως ερωτώνται γιατί δεν είναι παντρεμένες ή πού είναι ο σύζυγός τους»^[30].

 

66.          Παρά τις ανωτέρω πληροφορίες, και παρά το γεγονός ότι η Αιτήτρια αποτελεί γυναίκα μόνη με δύο ανήλικα τέκνα, πρόκειται για μια ενήλικη γυναίκα, υγιή, και ικανή προς εργασία. Επιπλέον, διαθέτει βασικό μορφωτικό επίπεδο, και μιλά άπταιστα την γαλλική γλώσσα, ενώ φέρει και βασικές γνώσεις της αγγλικής γλώσσας. Επιπλέον, στη Δημοκρατία εργαζόταν ως οικιακή βοηθός, όπως δήλωσε, επομένως είναι ικανή προς εργασία έχει σχετική πείρα, και σε περίπτωση επιστροφής της, θα μπορέσει να ανεύρει εργασία και να συντηρήσει εκείνη και τα ανήλικα τέκνα της. Η ίδια μάλιστα έχει δηλώσει ότι ο πατέρας του ανήλικου τέκνου, γεννηθέν το 2019, το στηρίζει οικονομικά, επομένως σε περίπτωση επιστροφής της στην χώρα καταγωγής της, ευλόγως αναμένεται ότι θα εξακολουθεί να λαμβάνει οικονομική βοήθεια για το ένα ανήλικο τέκνο της. Επιπλέον, έχει ζήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Καμερούν και συγκεκριμένα στην πόλη Bafoussam, και επομένως γνωρίζει πολύ καλά την περιοχή και πώς να προστατευθεί από τους κινδύνους.

 

67.          Επιπλέον, το Δικαστήριο προέβη σε έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, αναφορικά με την πρόσβαση των παιδιών στην εκπαίδευση στο
Καμερούν, σημειώνοντας τα εξής. Η εκπαίδευση στο Καμερούν παραμένει ένας τομέας σε κρίση, καθώς τα σχολεία συνεχίζουν να δέχονται επιθέσεις σε πολλές περιοχές της χώρας, κυρίως  στη βορειοδυτική και η νοτιοδυτική περιοχή ενώ πάνω από 1,4 εκατομμύρια παιδιά συνωστίζονται σε κακοσυντηρημένες και υπερπλήρεις αίθουσες διδασκαλίας.^[31] Παρόλο που το Καμερούν συνεχίζει να βιώνει πολλαπλές μοναδικές κρίσεις, υπάρχουν αρκετές γενικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα παιδιά κατά την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό σε περιοχές όπως η βορειοδυτική και η νοτιοδυτική περιοχή, όπου το 68% και το 39% των σχολείων δεν λειτουργούν. Συνολικά 2.245 σχολεία εξακολουθούν να μην λειτουργούν μόνο σε αυτές τις δύο περιοχές.

 

68.          Η ανασφάλεια και οι βίαιες επιθέσεις έχουν επίσης οδηγήσει σε μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, με πάνω από 900.000 ανθρώπους να έχουν εκτοπιστεί στη χώρα το 2023.^[32] Καθώς οι άνθρωποι αναζητούν καταφύγιο σε αστικά κέντρα τα οποία θεωρούν ασφαλέστερα, αυτή η συνεχής εισροή παιδιών σχολικής ηλικίας, επιβαρύνει σοβαρά τις εκπαιδευτικές υποδομές. Ενώ η υψηλότερη αναλογία δασκάλων/μαθητών που επιτρέπεται από τους κυβερνητικούς κανονισμούς είναι 1/60, η μέση αναλογία είναι 1/149 στον Άπω Βορρά και στο Βορρά, με πολλά σχολεία να αντιμετωπίζουν πάνω από 200 παιδιά σε μία μόνο αίθουσα διδασκαλίας.^[33]

 

69.          Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Unicef^[34]  του 2024, στις Βορειοδυτικές (ΒΔ) και Νοτιοδυτικές (ΝΔ) περιοχές, η κατάσταση ασφαλείας παρέμεινε ασταθής το 2024. Οι επιθέσεις στην εκπαίδευση συνεχίστηκαν, με τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές να πέφτουν θύματα απαγωγών και να διεγείρονται πυρπολήσεις σχολικών κτιρίων.^[35]

 

70.          Για τη βελτίωση του προστατευτικού περιβάλλοντος μάθησης για τα παιδιά, η UNICEF εξόπλισε 148 (55 γυναίκες) εργαζόμενους στην εκπαίδευση και τις κοινωνικές υπηρεσίες πρώτης γραμμής με δεξιότητες για την πρόληψη, τον εντοπισμό και την παραπομπή περιπτώσεων παιδιών που αντιμετωπίζουν βία και κακοποίηση στο σχολικό περιβάλλον. Συνεδρίες ευαισθητοποίησης  προσέγγισαν 154.389 παιδιά (79.542 κορίτσια). Στο πλαίσιο της ανθρωπιστικής ανταπόκρισης, η UNICEF εφάρμοσε μια δέσμη παρεμβάσεων, συμπεριλαμβανομένης της ψυχικής υποστήριξη της υγείας, διαχείριση υποθέσεων, μηχανισμούς καταγγελιών και ανατροφοδότησης με βάση την κοινότητα, εναλλακτικές φροντίδας, καθώς και επανένωση και επανένταξη οικογενειών παιδιών που φέρονται να συνδέονται με ένοπλες ομάδες.

 

71.          Περαιτέρω, στην ετήσια έκθεση της Unicef του 2023^[36], καταγράφεται ότι για να διασφαλιστεί ότι κάθε παιδί έχει πρόσβαση στην εκπαίδευση, η UNICEF έδωσε προτεραιότητα στην εφαρμογή των δεσμεύσεων που ανέλαβε η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής για τον Μετασχηματισμό της Εκπαίδευσης που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη το 2022. Σε συνεργασία με άλλους σημαντικούς ενδιαφερόμενους φορείς, ιδίως την UNESCO, την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, το WFP και την Παγκόσμια Τράπεζα, η UNICEF παρείχε πολυδύναμη υποστήριξη για την προετοιμασία των μεταρρυθμίσεων διαρθρωτικής πολιτικής. Η στρατηγική του τομέα εκπαίδευσης και κατάρτισης του Καμερούν αναθεωρήθηκε και ευθυγραμμίστηκε με το μακροπρόθεσμο όραμα για το εκπαιδευτικό σύστημα του Καμερούν. Η UNICEF υποστήριξε τη σύνταξη του εθνικού σχεδίου για την εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς στρατηγικής. Σε ανταπόκριση στην υψηλού επιπέδου συνηγορία των μελών της τοπικής ομάδας για την εκπαίδευση υπό την ηγεσία της UNICEF, η κυβέρνηση αποφάσισε να προσλάβει 3.000 εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στο πλαίσιο του δημόσιου προϋπολογισμού του 2024 (με αναλογία 1:60 μαθητές). Αυτό θα ωφελήσει άμεσα 180.000 παιδιά της ηλικίας δημοτικού σχολείου.

 

72.          Περαιτέρω, σύμφωνα με δημοσίευμα του International Plan, το πρόγραμμα επιτάχυνσης της εκπαίδευσης έχει αποδειχθεί ανεκτίμητο στο να παρέχει σε παιδιά και νέους μια δεύτερη ευκαιρία στην εκπαίδευση.^[37] Προκειμένου να προωθηθεί η ασφαλής πρόσβαση των παιδιών σε ποιοτική εκπαίδευση, στο πλαίσιο του έργου αναλήφθηκε μια σειρά δραστηριοτήτων σε κοινοπραξία με το Νορβηγικό Συμβούλιο Προσφύγων. Αυτές περιλαμβάνουν εκστρατείες ευαισθητοποίησης για τη δέσμευση της κοινότητας στο πρόγραμμα, την κατασκευή ενός χώρου προσωρινής μάθησης και τη διοργάνωση εκστρατειών "Επιστροφή στο σχολείο" και "Μείνετε στο σχολείο". Έχει επίσης συμμετάσχει στη διανομή σχολικών και διδακτικών πακέτων, στην πρόσληψη, κατάρτιση και παρακίνηση κοινοτικών ηγετών και παρατηρητών. Έχει επίσης αναληφθεί η ανάπτυξη ικανοτήτων για τους εκπαιδευτικούς του επίσημου τομέα, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι μαθητές λαμβάνουν ποιοτική εκπαίδευση.

 

73.          Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι στο Καμερούν, πολλά παιδιά στερούνται την πρόσβαση στην εκπαίδευση λόγω μιας σειράς παραγόντων. Η έλλειψη σχολικών υποδομών, καθιστά δύσκολή τη φοίτηση για πολλούς μαθητές. Επιπλέον, η πολιτική αστάθεια και οι συγκρούσεις στην περιοχή, επίσης συμβάλλουν στη διακοπή της εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα χιλιάδες παιδιά να μην έχουν την ευκαιρία να μορφωθούν. Ωστόσο, παρατηρείται ότι γίνονται προσπάθειες αναβάθμισης του συστήματος εκπαίδευσης, σύμφωνα με τις ανωτέρω εξωτερικές πηγές, ώστε να βελτιωθούν οι συνθήκες διδασκαλίας και να έχουν περισσότερα παιδιά πρόσβαση στην εκπαίδευση. Περαιτέρω, παρατηρείται ότι τα ανωτέρω λαμβάνουν χώρα στις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές περιοχές και στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν, όπου η πολιτική αστάθεια και η κρίση κυριαρχεί. Εν προκειμένω, η Αιτήτρια, γεννήθηκε στην πόλη Bafoussam του Καμερούν όπου και μεγάλωσε. Οι εν λόγω περιοχές, δεν συγκαταλέγονται μεταξύ των αναφερόμενων ανωτέρω, ενώ η κατάσταση ασφαλείας χαρακτηρίζεται σταθερή, όπως αναλυτικά θα εκτεθεί στη συνέχεια. Επιπλέον, έχοντας, ο πατέρας του  ενός τέκνου της Αιτήτριας, αναλάβει τις ευθύνες του καθώς και την φροντίδα του, αναμένεται ότι σε περίπτωση που η Αιτήτρια επιστρέψει στην χώρα καταγωγής της, δεδομένης και της δική της ικανότητας προς εργασία ότι δεν θα αντιμετωπίσει σοβαρό κίνδυνο βλάβης.

 

74.          Γενικότερα, κατόπιν έρευνας που πραγματοποίησε το παρόν Δικαστήριο, οι σοβαρές προκλήσεις για τα παιδιά (εκπαίδευση, υγεία και πρόσβαση σε τροφή) εστιάζονται στις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές περιοχές της χώρας όχι στα αστικά κέντρα όπως εν προκειμένω στις γαλλόφωνες περιοχές της χώρας, εξ ου και οι αντίστοιχες εκθέσεις από διάφορους φορείς κυβερνητικούς ή μη εστιάζονται στις εν λόγω περιοχές.[38]

 

75.          Περαιτέρω και στην υποθετική περίπτωση που ο ισχυρισμός της Αιτήτριας ότι έπεσε θύμα εμπορίας προσώπων, γινόταν αποδεκτός από το Δικαστήριο, θα πρέπει να σημειωθούν τα εξής. Είναι δέον όπως εξεταστεί το βασικό θέμα της επαναθυματοποίησης της Αιτήτριας άμα τη επιστροφή της στο Καμερούν. Καταρχάς, η Αιτήτρια ανέφερε ότι δεν οφείλει σε κάποιον χρήματα, δεν έχει οποιαδήποτε επαφή με τον διακινητή και συνολικά τον συνάντησε μια φορά στην ζωή της, ενώ κατά την διάρκεια της συνέντευξής της ανέφερε ότι οικειοθελώς μετέβη στην Νιγηρία. Παράλληλα, δεν είχε καμία πληροφόρηση για τον διακινητή, ενώ δήλωσε ότι στη Δημοκρατία δεν ήταν τα ίδια άτομα με αυτά στη Νιγηρία, αλλά είχαν επικοινωνία μεταξύ τους. Συνυπολογίζεται επίσης το γεγονός ότι η Αιτήτρια έχει ένα βασικό μορφωτικό επίπεδο, έχει εργασιακή πείρα, ενώ η ίδια κατά τη συνέντευξή της δεν εξέφρασε υποκειμενικό φόβο επαναθυματοποίησης της. Θεωρώ ότι τα ως άνω αναφερθέντα, ευλόγως επιτρέπουν το συμπέρασμα περί απουσίας κινδύνου επαναθυματοποίησης. Περαιτέρω, αναφέρεται ότι η διακίνηση της Αιτήτριας, κατά τις δηλώσεις έλαβε χώρα στη Νιγηρία και τη Δημοκρατία προ επτά τουλάχιστον ετών, αντί στο Καμερούν, γεγονός που καθιστά την επικοινωνία ή/και εξάρτηση της από τα δίκτυα διακίνησης στην χώρα καταγωγής της απομακρυσμένο ενδεχόμενο.

 

76.          Επικουρικώς, και παρά την απόρριψη του συναφούς ισχυρισμού, όσον αφορά δε στην πιθανότητα υποβολής της σε απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση μέσω στιγματισμού και εξοστρακισμού από την κοινότητα, ως πρώην θύμα εμπορίας ανθρώπων, κατ’αρχήν, παρατηρώ, πως τα στοιχεία από τις δημόσιες πηγές, επιβεβαιώνουν το απαιτούμενο ελάχιστο επίπεδο σοβαρότητας στιγματισμού. Ωστόσο, επειδή όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενη σκέψη, η Αιτήτρια δεν προκύπτει ότι υπήρξε θύμα ενός δικτύου δραστηριοποιούμενου στη χώρα της, έτσι ώστε η κοινότητα να γνωρίζει την περίπτωσή της, δεν είναι εύλογο να αναμένεται πως θα στιγματιστεί ή θα εξοστρακιστεί για το λόγο αυτό, διότι η κοινωνία, αν δεν το αναφέρει η ίδια, δε θα έχει τρόπο να γνωρίζει το παρελθόν της.

 

77.          Ως εκ τούτου, στην προκειμένη περίπτωση λαμβάνοντας υπόψη και το προσωπικό προφίλ της Αιτήτριας, ως αυτό έγινε αποδεκτό και ειδικότερα ότι η Αιτήτρια είναι υγιής, με βασικό μορφωτικό επίπεδο, ικανή προς εργασία, χωρίς καμία δράση ή συμμετοχή σε αντιπολιτευτικές ή απελευθερωτικές δραστηριότητες, κρίνεται πως σε συνάρτηση με τις πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στην Bafoussam, όπως αυτές παρατίθενται κατωτέρω, δεν πιθανολογείται η Αιτήτρια σε περίπτωση επιστροφής της εκεί με τα ανήλικα τέκνα της, θα εκτεθεί σε κίνδυνο που να ισοδυναμεί με σοβαρή βλάβη ή δίωξη.

 

78.          Καταλήγω βάσει όλων των ανωτέρων και από τα στοιχεία του φακέλου ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή της Αιτήτριας στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Φόβος δίωξης δεν προκύπτει καθαυτός από τα προσωπικά στοιχεία της Αιτήτριας τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά.[39]

 

79.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή της στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς η Αιτήτρια δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς της, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

80.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό της Αιτήτριας δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών της περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ότι αυτή διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)]. Παρατηρείται ότι  η Αιτήτρια, δεν έθεσε υπόψη των Καθ’ ων η αίτηση τα πραγματικά περιστατικά εκείνα που θα επέτρεπαν να αντληθούν τέτοια συμπεράσματα.

 

81.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής της Αιτήτριας ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι η ίδια, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή μαζί με τα ανήλικα τέκνα της, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας της και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

82.          Ειδικότερα, ως προς την γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στην χώρα καταγωγής της Αιτήτριας και στην περιοχή διαμονής της, ήτοι την Bafoussam του Καμερούν, το οποίο προσδιόρισε η Αιτήτρια όταν ρωτήθηκε σχετικά ως την περιοχή συνήθους διαμονής της, από πληροφορίες που καταγράφονται σε έγκυρη πηγή παρατηρείται ότι το Καμερούν «εμπλέκεται σε μη διεθνή ένοπλη σύρραξη (NIAC) εναντίον της Boko Haram στην περιοχή Far North και εναντίον αριθμού ομάδων αγγλόφωνων αποσχιστών, οι οποίες διαμάχονται εναντίον της κυβέρνησης για την ανεξαρτησία των περιοχών στις περιφέρειες Northwest και Southwest»^[40].

 

83.          Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σε έκθεση αναφορικά με τις εξελίξεις στην κατάσταση ασφαλείας στην Κεντρική Αφρική, η οποία δημοσιεύτηκε στις 31 Μαΐου 2023 σημειώνει ότι στις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές Περιφέρειες του Καμερούν, συνέχισαν οι αναφορές και καταγγελίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχτηκαν από δυνάμεις ασφαλείας και άμυνας και ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες εναντίον αμάχων, συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών και της καταστροφής περιουσίας. Επιπλέον, η αναγκαστική απαγόρευση κυκλοφορίας, η χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών και η απαγωγή αμάχων από ένοπλες ομάδες περιόρισαν την διανομή της απαραίτητης ανθρωπιστικής βοήθειας.[41] Σύμφωνα με προηγούμενη έκθεση του ίδιου φορέα της 1^ης Δεκεμβρίου 2022, η κατάσταση στο Καμερούν χαρακτηρίστηκε από συνεχιζόμενη βία στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές, μια προσφυγική κρίση στις ανατολικές περιφέρειες  και την Adamawa και συνεχιζόμενες τρομοκρατικές επιθέσεις και διακοινοτικές συγκρούσεις στην περιοχή του Άπω Βορρά. Αυτές οι κρίσεις έχουν σημαντικό αντίκτυπο στις γυναίκες και τα κορίτσια. Αυτονομιστικές ένοπλες ομάδες σε Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές Περιφέρειες πραγματοποίησαν αρκετές επιθέσεις στη Δυτική Περιφέρεια.[42]

 

84.          Ως προς την κορύφωση της κρίσης, σημειώνεται ότι από το 2017, οι συγκρούσεις μεταξύ του στρατού του Καμερούν και των ένοπλων αυτονομιστών είχαν ως αποτέλεσμα να μαίνεται ένοπλη σύγκρουση και στις δύο αγγλόφωνες περιοχές. Η ένοπλη βία είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο, με εξάρσεις γύρω από γεγονότα- σύμβολα όπως εκλογές, η έναρξη της σχολικής χρονιάς, η εθνική εορτή του Καμερούν, η επέτειος της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της περιοχής «Ambazonia» και οι αθλητικές εκδηλώσεις. Τέτοια γεγονότα οδηγούν σε ιδιαίτερα θανατηφόρα επεισόδια. Η βία οδήγησε στον εκτοπισμό 628.000 ανθρώπων σε άλλες περιοχές της χώρας και 87.000 ανθρώπων στη γειτονική Νιγηρία,[43] ποσοστό που αντιπροσωπεύει το 20% του συνολικού πληθυσμού των δύο αγγλόφωνων περιοχών, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2023.[44]

 

85.          Ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας στη νότια πλευρά του Καμερούν, όπου συμπεριλαμβάνεται και η Bafoussam, η τελευταία περιοχή συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, μεταξύ 22.7.2023 και 19.7.2024 καταγράφηκαν από τη βάση δεδομένων ACLED 13 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων προέκυψαν 11 απώλειες, 1 εξ αυτών καταγράφηκε ως μάχη, 5 ως ταραχές και 7 ως βία κατά αμάχων.[45] Σημειώνεται ότι κανένα από τα περιστατικά δεν έλαβε χώρα στην Bafoussam. O πληθυσμός στην νότια πλευρά του Καμερούν ανέρχεται στους 1,921,600, ενώ στην Bafoussam στους 239,287 κατοίκων.[46]

 

86.          Από τις ως αναφερθείσες πληροφορίες παρατηρείται αρχικώς, πως η κατάσταση ασφαλείας στην Bafoussam είναι σταθερή και δεν παρουσιάζονται οποιεσδήποτε δευτερογενείς επιπτώσεις από την σύρραξη στις δυτικές περιοχές, δεδομένων των ως άνω αριθμητικών δεδομένων, με τον τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας να μην έχει δεχτεί κάποιο περιστατικό ασφαλείας κατά τον τελευταίο χρόνο.

 

87.          Επισημαίνεται ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

88.          Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[…]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakit?, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

89.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

90.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζουσα βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

 

91.          Επί τη βάσει των πληροφοριών από τις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης ως αυτές παρατέθηκαν ανωτέρω κατά την αξιολόγηση του κινδύνου σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στην Bafoussam, που προσδιόρισε η Αιτήτρια ως περιοχή συνήθους διαμονής της, προκύπτει ότι στην εν λόγω περιοχή δεν υφίσταται καν ένοπλη σύρραξη, εφόσον αυτή η σύρραξη περιορίζεται στις δυτικές περιοχές της χώρας. Επομένως, δε συντρέχει περίπτωση υπαγωγής της Αιτήτριας στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας στη βάση του άρθρου 19(2)(γ).

 

92.          Ενόψει της πιο πάνω ανάλυσης και διαπίστωσης, η εξέταση των  ισχυρισμών του Αιτητή περί έλλειψης δέουσας έρευνας, ύπαρξης πλάνης περί τα πράγματα και έλλειψης επαρκούς, δέουσας και νόμιμης αιτιολογίας καθίσταται αλυσιτελής.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας και υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση.

 

                                                                Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.