ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ι. Α. Χατζητζιοβάννη, Προέδρου
Σ. Ηρακλέους και Κ. Χριστοδούλου, Μελών.
Αρ. Υπόθεσης: 325/2019
Μεταξύ:
SIMON PHILLIPS
Αιτήτρια
-και-
PASCAL EDUCATION (CYPRUS) LIMITED
Καθ’ ης η αίτηση
Ημερομηνία: 31η Ιανουαρίου, 2024
Εμφανίσεις:
Για τον Αιτητή: κ. Στ. Χριστοφόρου με κα Γ. Τσόκκου
Για την Καθ’ ης η αίτηση: κ. Λ. Χατζηπέτρου
ΑΠΟΦΑΣΗ
Με την παρούσα Αίτηση, ο Αιτητής αξιώνει από την Καθ’ ης η αίτηση 1 (στο εξής «η Εργοδότρια Εταιρεία») (α) αποζημιώσεις για παράνομο τερματισμό της απασχόλησης του (β) οκτώ βδομάδων μισθούς ως πληρωμή αντί προειδοποίησης, (γ) αναλογία 13ου μισθού (δ) αναλογία ετήσιας άδειας για το έτος 2019 (ε) απλήρωτους μισθούς μηνών Ιουλίου, Αυγούστου 2019 (στ) επαυξημένες αποζημιώσεις λόγω απώλειας καριέρας (ζ) νόμιμο τόκο (η) έξοδα συν ΦΠΑ.
Η Εργοδότρια Εταιρεία με τους γενικούς λόγους εμφάνισης απορρίπτει τις εναντίον της αξιώσεις και ισχυρίζεται ότι υπό τις περιστάσεις που η ίδια επικαλείται, ο τερματισμός της απασχόλησης του Αιτητή ήταν νόμιμος και δεν ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις για απόδοση στον Αιτητή αποζημιώσεων για απώλεια προοπτικής σταδιοδρομίας.
Η Εργοδότρια Εταιρεία δεν προσκόμισε ενώπιον του Δικαστηρίου οποιαδήποτε μαρτυρία. Αντίθετα, αναγνώρισε ότι ο τερματισμός της απασχόλησης του Αιτητή ήταν παράνομος και ότι δεχόταν απόφαση για αποζημίωση που αναλογούσε σε μισθούς 29 βδομάδων πλέον νόμιμη προειδοποίηση οκτώ βδομάδων. Εν όψει του-του, ο Αιτητής απέσυρε τα αιτητικά ως οι παραγράφοι (γ), (δ) και (ε) ανωτέρω και επέμεινε στην απαίτηση του για επαυξημένες αποζημιώσεις.
Η μοναδική μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου είναι αυτή του Αιτητή. Από τη μαρτυρία του προκύπτουν τα πιο κάτω παραδεκτά και ή αδιαμφισβήτητα γεγονότα:
Η Εργοδότρια Εταιρεία είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, η οποία δραστηριοποιείται στο τομέα της εκπαίδευσης. Προς τούτο λειτουργεί, και είναι ιδιοκτήτρια, Ιδιωτικών Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης στη Λευκωσία, Λεμεσό και Λάρνακα.
Ο Αιτητής είναι καθηγητής ιστορίας. Προσλήφθηκε στην υπηρεσία της Εργοδότριας Εταιρείας την 1.9.2007 για τις ανάγκες του σχολείου Λάρνακας και από 1.9.2016 μεταφέρθηκε στο σχολείο Λευκωσίας.
Στις 20.6.2019 η Εργοδότρια Εταιρεία ενημέρωσε γραπτώς τον Αιτητή ότι από το σχολικό έτος 2019-2020 η απασχόληση του θα συνεχιζόταν υπό καθεστώς μερικής αντί πλήρους απασχόλησης με ανάλογη μείωση των απολαβών του από €2211 σε €975 μηνιαίως (Τεκ.1).
Ο Αιτητής με επιστολή των δικηγόρων του ημερ. 27.6.2019 (Τεκ.2), διαφώνησε με την πιο πάνω απόφαση σημειώνοντας ότι οποιαδήποτε μεταβολή των ουσιωδών όρων απασχόλησης του θα τον οδηγούσε στη λήψη δικαστικών μέτρων και στη διεκδίκηση αποζημιώσεων.
Η Εργοδότρια Εταιρεία με επιστολή ημερ. 16.7.2019 (Τεκ.3), τερμάτισε απροειδοποίητα την απασχόληση του Αιτητή, με τον ισχυρισμό ότι δεν συγκατατέθηκε στην αλλαγή του καθεστώτος απασχόλησης του από πλήρη σε μερική απασχόληση, καθώς και στη μείωση των απολαβών του. Την εν λόγω επιστολή παραθέτουμε αυτούσια:
Dear Dr Phillips
Re: Termination of Your Employment with Immediate Effect
I am writing with reference to your letter of 20/6/2019 (sent through your legal representative) in which you stated clearly where you stand with regard to the Company’s recent decision to amend your employment status from full-time to part-time.
The Company has noted your refusal to accept such change of status in your employment. Your intention (expressed impliedly) to bring a private prosecution against the Company and its directors should your employment status (and consequently your salary) be adversely amended, has also been noted.
Even though the Company’s legal advisors do not believe that such a change of status in your employment would constitute a criminal offence on the part of the Company and its officers, the Company is neither willing to take the risk of committing a criminal offence nor does it wish to be dragged into a protracted criminal court battle.
In view of the above, we see no way out of this impasse other than to terminate your employment with immediate effect.
The Company will make a final wire transfer to you at the end of this month. The transferred amount will include your accrued salary until today and your 13th salary (paid pro rata).
Personally, I would like to wish you all the best in the future.
Respectfully,
Gregoris Markides
HR Manager
PASCAL Education Cyprus Ltd
Με νέα επιστολή της Εργοδότριας Εταιρείας προς τους συνηγόρους του Αιτητή ημερ. 18.7.2019 (Τεκ.4) και σε απάντηση της επιστολής (Τεκ.2), ισχυρίστηκε ότι οι λόγοι που οδήγησαν στην απόλυση του Αιτητή ήταν γιατί δεν μπορούσε να πείσει τους μαθητές να επιλέγουν το μάθημα της ιστορίας με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συνεχιστεί η απασχόληση του.
Ακολούθησε νέα απαντητική επιστολή των συνηγόρων του Αιτητή προς την Εργοδότρια Εταιρεία ημερ. 31.7.2019 (Τεκ.5), αναφέροντας ότι η επιλογή δεν αφορούσε τον Αιτητή ως καθηγητή και ότι η ίδια η Εργοδότρια Εταιρεία με τις ενέργειες της αποθάρρυνε τους μαθητές από του να επιλέγουν το μάθημα ιστορίας.
Ο Αιτητής με τη γραπτή κατάθεση του, ισχυρίστηκε μεταξύ άλλων, ότι ο τρόπος τερματισμού της απασχόλησης του δείχνει την κακόπιστη συμπεριφορά της Εργοδότριας Εταιρείας στο πρόσωπο του. Ότι κατά τον χρόνο τερματισμού της απασχόλησης του ήταν 56 ετών, νυμφευμένος και πατέρας ενός ανήλικου παιδιού ηλικίας 3½ ετών. Ότι η απασχόληση του τερματίστηκε ξαφνικά τον Ιούλιο 2019, όταν πλέον είχαν καλυφθεί όλες οι θέσεις εργασίας σε άλλα παρόμοια εκπαιδευτικά ιδρύματα, εξανεμίζοντας έτσι τις πιθανότητες του για εξεύρεση νέας εργασίας τουλάχιστον για τη σχολική χρονιά 2019-2020. Ανέφερε συγκεκριμένα ότι στον εκπαιδευτικό τομέα τα σχολεία καλύπτουν τις ανάγκες τους σε εκπαιδευτικό προσωπικό για το νέο σχολικό έτος που αρχίζει τον Σεπτέμβριο, από τον Απρίλιο ή Μάιο, οπόταν το γεγονός ότι η απασχόληση του τερματίστηκε στα μέσα Ιουλίου τον άφηνε εκτός εργασίας. Παρόλα αυτά γνωρίζοντας ότι οι ανάγκες για εκπαιδευτικό προσωπικό ανακοινώνονταν στις ιστοσελίδες των διαφόρων σχολείων, ψάχνοντας στις ιστοσελίδα κάποιων σχολείων στα οποία μπορούσε να εργοδοτηθεί και ειδικότερα του English School, American Academy στη Λευκωσία και Λάρνακα και Falcon στη Λευκωσία, δεν υπήρχε καμία κενή θέση. Όταν οι προσπάθειες του για εξεύρεση νέας εργασίας απέβησαν άκαρπες και βλέποντας ότι δεν μπορούσε να καλύπτει τα έξοδα της οικογένειας του και να πληρώνει ενοίκιο, αναγκάστηκε να εγκατασταθεί μόνιμα στη Ρόδο όπου η γυναίκα του έχει ιδιόκτητο σπίτι. Στη Ρόδο παρέμεινε άνεργος μέχρι τον Δεκέμβριο 2021 που εργοδοτήθηκε σε κέντρο εκμάθησης ξένων γλωσσών με μισθό που ανερχόταν κατά μέσο όρο στα €713 χωρίς 13ο μισθό. Άνεργη ήταν επίσης και η σύζυγος του μέχρι τον Οκτώβριο 2019. Ισχυρίζεται ότι από την ημέρα τερματισμού της απασχόλησης του, το επίπεδο ζωής τόσο του ιδίου όσο και της οικογένειας του έχει αλλάξει. Επίσης οι ασφαλιστικές του μονάδες έχουν μειωθεί σημαντικά, γεγονός που θα επιφέρει ουσιαστική μείωση στη σύνταξη του.
Αντεξεταζόμενος δεν αρνήθηκε ότι πριν την απόλυση του, του ανατέθηκε για κάποιες ώρες η διδασκαλία του μαθήματος της γεωγραφίας κάτι που δεν ήταν δική του επιλογή. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε, καθώς ισχυρίστηκε, δεν τον άφησαν να διδάσκει ιστορία στο Λύκειο για GSCC και A Level γιατί δεν ήθελαν να πληρώνουν άλλο δάσκαλο. Ενώ του υπεβλήθη ότι μετά την απόλυση του δεν αποτάθηκε σε άλλο σχολείο για εργασία, ισχυρίστηκε ότι κατά τον μήνα Ιούλιο που είχε απολυθεί δεν υπήρχαν διαθέσιμες θέσεις για εργασία. Έψαξε και δεν βρήκε. Σε νέα υποβολή ότι ήταν καλός καθηγητής, ότι δεν υπήρχε παράπονο ουσίας για την υπηρεσία του και δεν τον απέλυσαν γι’ αυτό το λόγο ο Αιτητής δεν διαφώνησε.
Αγορεύοντας οι συνήγοροι υποστήριξαν τη θέση της κάθε πλευράς αντίστοιχα με αναφορά στα γεγονότα της υπόθεσης και τη νομική της πτυχή. Ο συνήγορος για τον Αιτητή εισηγήθηκε ότι τα όσα ο Αιτητή έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου δικαιολογούν την επιδίκαση αυξημένων αποζημιώσεων με βάση τον Νόμο και τη Νομολογία. Αντίθετα ο συνήγορος για την Εργοδότρια Εταιρεία εισηγήθηκε ότι από τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, ο τερματισμός της απασχόλησης του Αιτητή δεν μπορεί να κριθεί κακόπιστος. Επίσης, ότι από τη μαρτυρία του Αιτητή δεν διεφάνη να κατέβαλε οποιεσδήποτε προσπάθειες για εξεύρεση νέας εργασίας.
Με δεδομένη την παραδοχή της Εργοδότριας Εταιρείας ότι ο τερματισμός της απασχόλησης του Αιτητή ήταν παράνομος, το μόνο επίδικο ζήτημα που παραμένει προς εξέταση είναι η απαίτηση του Αιτητή για επιδίκαση επαυξημένων αποζημιώσεων, όπως αυτή τίθεται στην Αίτηση του και την οποία ο ίδιος επιχείρησε να υποστηρίξει με τη μαρτυρία που παρουσίασε στο Δικαστήριο.
Αξιολογώντας κατ’ αρχάς την πιο πάνω μαρτυρία δεχόμαστε ότι ο Αιτητής κατέθεσε στο Δικαστήριο την πραγματικότητα και μόνο. Τα όσα ανέφερε βρίσκονται σε πλήρη εναρμόνιση μεταξύ τους και παρέμειναν αναντίλεκτα. Οι σχετικές υποβολές που δέχθηκε από την πλευρά της Εργοδότριας Εταιρείας παρέμειναν μετέωρες. Καμία μαρτυρία δεν προσκομίστηκε από την Εργοδότρια Εταιρεία για θεμελίωση των οποιωνδήποτε ισχυρισμών της.
Είναι, με βάση την πιο πάνω αξιολόγηση, εύρημα μας ότι τα γεγονότα σε σχέση με τον τερματισμό της απασχόλησης του Αιτητή και με όσα ακολούθησαν, έχουν όπως ο ίδιος κατέθεσε στο Δικαστήριο.
Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Νόμου, όπως τροποποιήθηκε από το Ν.92/79, όταν εργοδότης τερματίσει παράνομα την απασχόληση εργοδοτούμενου που έχει απασχοληθεί συνεχώς από αυτόν επί 26 τουλάχιστον εβδομάδες, ο εργοδοτούμενος έχει δικαίωμα σε αποζημίωση που υπολογίζεται σύμφωνα με τον Πρώτο Πίνακα του Νόμου.
Η αποζημίωση εργοδοτούμενου επαφίεται, σύμφωνα με το άρθρο 4 του Πρώτου Πίνακα του Νόμου, στην απόλυτο διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου. Στην άσκηση της εξουσίας αυτής ορίζεται από το ίδιο άρθρο του Νόμου, ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, ορισμένοι παράγοντες που είναι οι ακόλουθοι:
(α) τα ημερομίσθια και πάσας τας άλλας απολαβάς του εργοδοτούμενου
(β) την διάρκεια της υπηρεσίας του εργοδοτουμένου
(γ) την απώλειαν προοπτικής σταδιοδρομίας του εργοδοτουμένου
(δ) τας πραγματικάς συνθήκας του τερματισμού των υπηρεσιών του εργοδοτουμένου
(ε) την ηλικίαν του εργοδοτουμένου
Σημειώνουμε ότι η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, ως προς το ποσό που θα επιδικάσει υπό μορφή αποζημίωσης, κρίνεται με βάση τα ενώπιον του τιθέμενα πραγματικά γεγονότα. Σε καμία περίπτωση το Δικαστήριο δεν μπορεί να στηριχθεί σε υποθέσεις για να καταλήξει σε εύλογο αποτέλεσμα. Όπως αναφέρθηκε στην Θ. Θεμιστοκλέους ν. Elysee Irrigation Ltd, Πολ. Έφεση 131/2012, ημερ. 22.09.2017, ECLI:CY:AD:2017:A312:
«Η αποζημίωση του εργοδοτουμένου επαφίεται, σύμφωνα με το άρθρο 4 του Πρώτου Πίνακα του Νόμου, στην απόλυτο διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, το οποίο πρέπει κατά την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας να λάβει υπόψη τους παράγοντες που απαριθμούνται στο εν λόγω άρθρο, μεταξύ των οποίων και η απώλεια προοπτικής σταδιοδρομίας, στην τερματισθείσα εργασία.
Επίσης στην υπόθεση Louis Tourist Agency Λτδ v. Αντιγόνης Ηλία (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 98 σελ.104-105 σημειώθηκαν τ΄ ακόλουθα:
«Το κριτήριο της αποζημίωσης βάσει του άρθρου 4 του Ν.24/67 δεν συναρτάται με το συμβατικό που καθορίζεται από το ΚΕΦ.149, και γενικά τις αρχές του δικαίου των συμβάσεων, δηλαδή ζημιά η οποία έπεται κατά λογική πρόβλεψη της διάρρηξης της συμφωνίας. Το θέμα των αποζημιώσεων επαφίεται στην απόλυτη κρίση του Διαιτητικού Δικαστηρίου, με μόνο περιορισμό εκείνο που τίθεται από το άρθρο 3 του Πίνακα, η αποζημίωση να μην υπερβαίνει τα ημερομίσθια των δύο ετών (Ν.92/79). Η υλική ζημιά την οποία υφίσταται από τον τερματισμό ο εργοδοτούμενος είναι αναμφίβολα παράγοντας σχετικός, αλλά όχι ο μόνος ο οποίος λαμβάνεται υπόψη.
Η διαγωγή των μερών είναι άλλος σχετικός παράγοντας, όπως συνάγεται από την παράγραφο 4(δ) του Πίνακα. Η απαρίθμηση των παραγόντων, που είναι σχετικοί με την αποζημίωση, θα ήταν αντινομική προς τον απόλυτο χαρακτήρα της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου.»
Στην προκείμενη περίπτωση, ο Αιτητής εργάστηκε στην υπηρεσία της Εργοδότριας Εταιρεία για 12 συναπτά έτη. Κατά τον χρόνο της απόλυσης του ήταν 56 ετών. Οι τελευταίες μηνιαίες απολαβές του ανερχόταν στα €2.211 πλέον 13ο μισθό που υπολογίζονται στα €552,75 εβδομαδιαίως.
Από την επιστολή απόλυσης (Τεκ.3) είναι φανερό ότι η Εργοδότρια Εταιρεία τερμάτισε την απασχόληση του Αιτητή επικαλούμενη κατά πρώτο λόγο την άρνηση του να αποδεχθεί την από μέρους της μονομερή και αυθαίρετη τροποποίηση του καθεστώτος εργοδότησης του από πλήρη σε μερική απασχόληση με ανάλογη μείωση των μισθολογικών απολαβών του από €2.211 σε €975 μηνιαίως, και κατά δεύτερο λόγο τη δηλωθείσα πρόθεση του να ακολουθήσει τη δικαστική οδό σε περίπτωση μεταβολής των όρων απασχόλησης του. Εν ολίγοις το λόγο του τερματισμού της απασχόλησης του Αιτητή αποτέλεσε η άρνηση του να αποδεχθεί τη βλαπτική μεταβολή των όρων απασχόλησης του. Πρόκειται για παράβαση θεμελιωδών όρων της σύμβασης εργασίας του Αιτητή και των προστατευτικών διατάξεων του περί Προστασίας των Μισθών Νόμου, που καθιστά άνευ ετέρου έκδηλα παράνομο τον τερματισμό της απασχόλησης του[1]. Σημειωτέον ότι ο Αιτητής, με βάση και την παραδοχή της Εργοδότριας Εταιρείας, ήταν ένας καλός καθηγητής που δεν δημιούργησε ποτέ οποιοδήποτε πρόβλημα στην υπηρεσία.
Περαιτέρω με βάση τα ευρήματα του Δικαστηρίου ο Αιτητής παρέμεινε άνεργος μέχρι τον Δεκέμβριο 2021 που εργοδοτήθηκε σε κέντρο εκμάθησης ξένων γλωσσών με μισθό που ανερχόταν κατά μέσο όρο στα €713 μηνιαίως χωρίς 13ο μισθό, καθώς κατά τον χρόνο τερματισμού της απασχόλησης του και δη τον Ιούλιο 2019, δεν υπήρχαν διαθέσιμες θέσεις για καθηγητή ιστορίας σε αντίστοιχα ιδιωτικά ιδρύματα για να μπορέσει να εργοδοτηθεί ο Αιτητής. Όπως ο ίδιος ανέφερε και δεν έχει αμφισβητηθεί, κατά την εν λόγω περίοδο που τα σχολεία είναι ήδη κλειστά για τις καλοκαιρινές διακοπές, είναι δύσκολη η εξεύρεση εργασίας καθώς τα ιδιωτικά σχολεία μεριμνούν εκ των προτέρων να καλύψουν τις ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό για την νέα σχολική χρονιά. Γι’ αυτό άλλωστε, όπως υποστηρίζει ο Π. Πολυβίου στο σύγγραμμα του «Το Εργατικό Δίκαιο στην Κύπρο» σελ. 369, το άρθρο 9(3) του Νόμου εφαρμόζεται κυρίως σε περιπτώσεις διευθυντικών στελεχών ή θέσεων εργασίας όπως π.χ. καθηγητές σε ιδιωτικά σχολεία που η θέση εργασίας δικαιολογεί την αυξημένη προειδοποίηση για τερματισμό της απασχόλησης από τον εργοδότη ή τον εργοδοτούμενο.
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη (α) τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τερματίστηκε η απασχόληση του Αιτητή, όπως αυτές παρατίθενται ανωτέρω (β) τη διάρκεια της απασχόλησης του ( 12 συνεχή έτη), (γ) τα ημερομίσθια του (€552,75 εβδομαδιαίως), (δ) την ηλικία του (56 ετών κατά τον επίδικό χρόνο που είναι δύσκολη ηλικία για εξεύρεση νέας εργασίας με τους ίδιους ή παραπλήσιους όρους και τα ίδια ή παραπλήσια ωφελήματα και ειδικότερα στο τομέα που αυτός απασχολείτο), (ε) την απώλεια προοπτικής σταδιοδρομίας με όσα έχουμε ήδη παραθέσει, ως και την οικογενειακή του κατάσταση με όλες τις συνέπειες που επέφερε η απόλυση του, ως ο ίδιος έχει αναφέρει, κρίνουμε υπό τις περιστάσεις εύλογο να του επιδικάσουμε υπό μορφή αποζημίωσης το ποσό των €28.743 που αντιστοιχούν απολαβές 52 βδομάδων (52 Χ €552,75).
Περαιτέρω, με βάση το άρθρο 9 (ζ) του Νόμου ο Αιτητής δικαιούται σε πληρωμή αντί προειδοποίησης που αντιστοιχεί σε απολαβές 8 βδομάδων, ήτοι ποσό €4.422.
Εκδίδεται επομένως απόφαση υπέρ του Αιτητή και εναντίον της Εργοδότριας Εταιρείας για το ποσό των €33.165 με νόμιμο τόκο από 18.9.2019 μέχρι τελικής εξόφλησης. Περαιτέρω η Εργοδότρια Εταιρεία διατάσσεται όπως καταβάλει στον Αιτητή έξοδα ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. Οι υπόλοιπες αξιώσεις του Αιτητή απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
(υπ)……………………………….……..…………
Ι.Α. Χατζητζιοβάννης, Πρόεδρος
Σ. Ηρακλέους, Μέλος
Κ. Χριστοδούλου, Μέλος
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[1] Νομολογικά, η ενέργεια του εργοδότη να μεταβάλει μονομερώς (χωρίς τη συγκατάθεση και τη σύμφωνη γνώμη του εργοδοτούμενου) και αυθαιρέτως (χωρίς να βασίζεται σε συμβατικό δικαίωμα) τους όρους απασχόλησης του εργοδοτούμενου συνιστά παράβαση (repudiation) της σύμβασης, η οποία παρέχει στον τελευταίο το δικαίωμα να τερματίσει νόμιμα την απασχόληση του, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 7(1) του Νόμου και να αξιώσει αποζημιώσεις για εξαναγκασμό του σε παραίτηση λόγω της διαγωγής του εργοδότη (“The Employment Contract” D. Brodie, p.221).
Σύμφωνα με καλά καθιερωμένες αρχές που προκύπτουν από αγγλική νομολογία (βλ. Rigby v. Ferodo (1987) IRLR 51, Cantor Fitzgerald International v. Callaghan (1999) IRLR 234), ο εργοδότης σε καμία περίπτωση δεν νομιμοποιείται, χωρίς τη συγκατάθεση του εργοδοτούμενου, να προβεί σε μονομερή τροποποίηση ή διαφοροποίηση των όρων απασχόλησης του, όπως μεταξύ άλλων, του καθεστώτος εργοδότησης του, του χρόνου εργασίας και των μισθολογικών απολαβών του. L’ Union National (Tourist & Sea Resorts) Limited ν. Γιώργος Χουλιώτης, (2015) 1 ΑΑΔ 1874, 1891.
Αναφορικά με τις μισθολογικές απολαβές του εργοδοτούμενου, το άρθρο 10 του περί Προστασίας των μισθών Νόμου (Ν.35(Ι)/2007) ως έχει τροποποιηθεί, ρητά αναφέρει ότι δεν επιτρέπονται αποκοπές ποσών από τον μισθό, παρά μόνο μετά από συγκατάθεση του εργοδοτούμενου.