ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ι. Α. Χατζητζιοβάννη, Πρόεδρος
Ν. Παρισσινού και Μ. Ρώσση, Μελών
Αρ. Υπόθεσης: 526/2016
Μεταξύ:
Χρυσούλλας Πολυκάρπου
Αιτήτρια
-και-
Ενιαία Οργάνωση Όλων των Δημοσίων Υπαλλήλων με την επωνυμία Παγκύπρια Συντεχνία Δημοσίων Υπαλλήλων γνωστή ως ΠΑ.ΣΥ.Δ.Υ.
Καθ’ ων η αίτηση
Ημερομηνία: 29η Ιουλίου 2024
Εμφανίσεις:
Για Αιτήτρια: κ. Ε. Κ. Ευσταθίου με κ. Ε. Νικολετόπουλο
Για Καθ’ ων η αίτηση: κ. Α. Πέτσας
Αίτηση για αναστολή Εκτέλεσης της Απόφασης ημερ. 5.1.2024
ΑΠΟΦΑΣΗ
Στις 10.7.2023 εκδόθηκε απόφαση, στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση, υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον των Καθ’ ων η αίτηση για το ποσό των €19.254,37 με νόμιμο τόκο από 17.6.2016 μέχρι τελικής εξόφλησης Σύμφωνα με το άρθρο 3(2) του Ν. 24/67, εκ του ποσού τούτου ποσό €14.833- που αντιστοιχεί με ημερομίσθια ενός έτους πλέον τόκο θα καταβληθεί στην Αιτήτρια από τους Καθ’ ων η αίτηση και το υπόλοιπο ποσό των €4.421,37- που αντιστοιχεί με ημερομίσθια 15,5 εβδομάδων πλέον τόκο από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού. Επιδικάστηκαν επίσης υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον των Καθ’ ων η αίτηση, έξοδα €2.000 με νόμιμο τόκο και ΦΠΑ.
Με την υπό κρίσιν ενδιάμεση αίτηση οι Καθ’ ων η αίτηση εξαιτούνται:
Α. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να αναστέλλεται η εκτέλεση τα απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών Λευκωσίας ημερομηνίας 10.7.2023, μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της Πολιτικής Έφεσης υπ’ αρ.224/2023 που καταχωρήθηκε την 10.8.2023 εναντίον της απόφασης του Πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Β. Οιανδήποτε άλλη ή περαιτέρω διαταγή το Δικαστήριο ήθελε κρίνει ορθή και εύλογη υπό τις περιστάσεις.
Γ. Έξοδα πλέον Φ.Π.Α.
Η αίτηση βασίζεται στους περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικούς Κανονισμούς Δ.35 θ.18, θ.19, Δ.48 θ.θ.1-8(ee), στο άρθρο 25 και 47 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60, στη Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και στη διακριτική εξουσία και πρακτική του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα επί των οποίων βασίζεται η αίτηση περιέχονται στην συνημμένη ένορκη δήλωση του κ. Στρατή Ματθαίου, Γενικού Γραμματέα των Καθ’ ων η αίτηση ο οποίος δηλώνει πλήρως εξουσιοδοτημένος να προβεί στην παρούσα ένορκη δήλωση. Σύμφωνα με τον ενόρκως δηλούντα, την απόφαση του Δικαστηρίου οι Καθ’ ων η αίτηση προσέβαλαν με την Πολιτική Έφεση 224/23 που καταχώρησαν στις 10.8.2023. Εξ όσων ειλικρινά πιστεύει η εν λόγω Πολιτική Έφεση έχει σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας για τους λόγους που αναφέρονται στην ειδοποίηση Έφεσης, την οποία επισυνάπτει. Ότι η αναστολή εκτέλεσης της απόφασης δεν θα εμπεριέχει κανένα κίνδυνο, ενώ η μη αναστολή εμπεριέχει κινδύνους ανεπανόρθωτης ζημιάς σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης λόγω της ηλικίας της Αιτήτριας και του γεγονότος ότι δεν εργάζεται. Σε κάθε περίπτωση δηλώνει ότι οι Καθ’ ων η αίτηση είναι διατεθειμένοι να καταθέσουν τραπεζική εγγύηση προς όφελος της Αιτήτριας προς εξόφληση της απόφασης.
Η αίτηση αντίκρισε την ένσταση της Αιτήτριας, η οποία βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.27 Θ.Θ. 1-4, Δ.48 Θ.Θ. 1-9, Δ.64, στο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας αρ.30, στα αρ. 21, 31 αι 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, τον περί Τερματισμού Απασχόλησης Νόμο Ν.24/1967, στον περί Ετησίων Αδειών Μετ’ Απολαβών Νόμο Ν.8/67, στην Επιείκεια, στη Νομολογία και στις συμφυείς εξουσίες και στην πρακτική του Δικαστηρίου.
Οι λόγοι ένστασης είναι οι ακόλουθοι:
1. Η Έφεση που ασκήθηκε δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα για συμμόρφωση στην απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου.
2. Η Έφεση που ασκήθηκε δεν έχει καμία βάση.
3. Η Έφεση που ασκήθηκε είναι νομικώς απαράδεκτη.
4. Η αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης και η ένορκη δήλωση που τη συνοδεύει είναι εκδικητική.
5. Η αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης και η ένορκη δήλωση που τη συνοδεύει είναι καταχρηστική.
6. Η Έφεση δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας και μέχρι την εκδίκασή της θα υπάρξει μεγάλη καθυστέρηση.
7. Η απόφαση του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών αφορά υπόθεση που καταχωρήθηκε το 2016, δηλαδή 8 έτη μέχρι σήμερα.
7. Η έφεση ουδέποτε επιδόθηκε στην Αιτήτρια.
8. Η εκτέλεση απόφασης αφορά αποζημιώσεις και/ή περιουσία της Αιτήτριας η οποία προστατεύεται από το Νόμο και το Σύνταγμα.
9. Οι Καθ’ ων η αίτηση δεν θα υποστούν καμία ζημιά.
Την ένσταση συνοδεύει ένορκη δήλωση της Αιτήτριας, με την οποία ουσιαστικά υιοθετεί και επαναλαμβάνει τους λόγους ένστασης. Ισχυρίζεται ότι η υπό αναφορά καταχωρηθείσα Έφεση ουδέποτε της επιδόθηκε. Επίσης ότι δεν έχει καθόλου βάση επιτυχίας καθότι αντιτίθεται στα παραδεκτά γεγονότα της υπόθεσης και τη δικογραφία, θέτοντας μια εντελώς διαφορετική βάση υπεράσπισης. Ότι η παρούσα αίτηση στηρίζεται αποκλειστικά στους λόγους Έφεσης, η οποία Έφεση στερείται νομικής και πραγματικής βάσης. Ότι οι Καθ’ ων η αίτηση δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν την οικονομική της κατάσταση και ο λόγος που προβάλλουν ότι είναι προχωρημένης ηλικίας και έχει περιορισμένο προσδόκιμο ζωής, βαθύτατα τη λυπεί και της προκαλεί ψυχική οδύνη, ότι δηλαδή θα πεθάνει πριν την εκδίκαση της Έφεσης.
Μέσα από τις αγορεύσεις των συνηγόρων αποτυπώνονται και οι εκατέρωθεν προσεγγίσεις τους ως προς την όλη διάσταση της αίτησης και της ένστασης, τις οποίες έχουμε εξετάσει. Έχουμε επίσης διεξέλθει του φακέλου της υπόθεσης.
Η διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών ρυθμίζεται από τους περί Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών Διαδικαστικούς Κανονισμούς του 1999 «Οι Κανονισμοί». Με το K.11 παρέχεται στο Δικαστήριο η διακριτική ευχέρεια «να εκδώσει οποιοδήποτε διάταγμα αναγκαίο για τους σκοπούς της υπόθεσης ή την ολοκλήρωση της». Σύμφωνα με τον Κ.12(1), «ενδιάμεση αίτηση υποβάλλεται εγγράφως, είναι σύμφωνη και περιέχει τις λεπτομέρειες που περιγράφονται στον Τύπο 6». Στη νομική βάση του Τύπου 6 αναφέρεται ότι θα πρέπει να προσδιορίζονται τα άρθρα του Νόμου ή και του Κανονισμού στα οποία βασίζεται η αίτηση.
Προς συμπλήρωση ωστόσο του θεσμικού πλαισίου που καθιερώνουν οι εν λόγω Κανονισμοί με τον Κ.17 προβλέπεται ότι,
«Για οποιοδήποτε ζήτημα για το οποίο δεν υπάρχει ειδική ρύθμιση στον παρόντα Κανονισμό για την ακολουθητέα διαδικασία και λαμβανομένου πάντοτε υπόψη του συνοπτικού χαρακτήρα της διαδικασίας που προβλέπεται στον παρόντα Κανονισμό, θα εφαρμόζονται, τηρουμένων των αναλογιών, οι σχετικές διατάξεις του περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικού Κανονισμού.»
Στην προκείμενη περίπτωση δεν υπάρχει οποιαδήποτε ειδική ρύθμιση στους κανονισμούς και συνεπώς η αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης εκκρεμούσης Εφέσεως θα πρέπει να στηριχθεί στις σχετικές διατάξεις του περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικού Κανονισμού. Η Δ.35 Θ.18 προνοεί τα ακόλουθα:
“18. An appeal shall not operate as a stay of execution or of proceedings under the decision appealed from except so far as the Court appealed from or the Court of Appeal, or a Judge of either Court, may order; and no intermediate act or proceeding shall be invalidated, except so far as the Court appealed from may direct. Before any order staying execution is entered, the person obtaining the order shall furnish such security (if any) as may have been directed. If the security is to be given by means of a bond, the bond shall be made to the party in whose favour the decision under appeal was given."
Kαι σε μετάφραση:
«18. Μια έφεση δεν θα ενεργεί σαν αναστολή εκτελέσεως ή διαδικασίας στην απόφαση που εφεσιβάλλεται εκτός κατόπιν διατάγματος του Δικαστηρίου που εφεσιβάλλεται ή του Εφετείου ή ενός Δικαστού των ανωτέρω Δικαστηρίων και ουδεμία ενδιάμεση πράξη ή διαδικασία θα παύει να ισχύει εκτός κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου που εφεσιβάλλεται. Προτού εκδοθεί διάταγμα που να αναστέλλει την εκτέλεση το πρόσωπο που θα ζητήσει το διάταγμα θα πρέπει να παράσχει τέτοια εγγύηση (αν υπάρχει) που θα διαταχθεί. Αν η ασφάλεια θα δοθεί υπό τύπο γραμματίου, το γραμμάτιο θα γίνει προς όφελος του διαδίκου υπέρ του οποίου η υπό έφεση απόφαση εδόθη.»
Οι αρχές που διέπουν το υπό κρίση ζήτημα της αναστολής εκτέλεσης απόφασης εκκρεμούσης Εφέσεως, συνοψίζονται στην Χαραλάμπους v. A. Panayides Contracting Ltd (2001) 1Γ Α.Α.Δ. 1978 ως ακολούθως:
(α) Η απόφαση για αναστολή ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου η άσκηση της οποίας γίνεται στο πλαίσιο της Διαταγής 35 καν. 18 και σε συνάρτηση προς τα γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης.
(β) Η έφεση δεν αναστέλλει το δικαίωμα εκτέλεσης ούτε μειώνει το κύρος της πρωτόδικης απόφασης η οποία, παραμένει ισχυρή και διατηρεί την τελεσιδικία της μέχρι την τροποποίηση ή την ανατροπή της από το Εφετείο. Έπεται ότι ο επιτυχών διάδικος δεν πρέπει να αποστερείται τους καρπούς της επιτυχίας του εκ μόνου του γεγονότος ότι εκκρεμεί η εκδίκαση της έφεσης του αντιδίκου του. Από την άλλη όμως αποτελεί βασική προϋπόθεση για την απονομή της δικαιοσύνης, η διασφάλιση της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για άσκηση έφεσης. Η άρνηση έκδοσης διαταγής για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης δυνητικά συνεπάγεται κίνδυνο εξανέμισης της αξίας της έφεσης.
Στην Παναγιώτα Νεοφύτου v. Χρυσάνθης Δημητρίου (1989) 1 Α.Α.Δ. 592 αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:
«Η άσκηση Έφεσης δεν αναιρεί ούτε αναστέλλει την πρωτόδικη απόφαση…. Η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου για αναστολή πρωτόδικής απόφασης εξαρτάται από το αποτέλεσμα της εξισορρόπησης δύο εξίσου σημαντικών παραγόντων για την απονομή δικαιοσύνης. Τη διασφάλιση, αφενός, του τελεσιδίκου χαρακτήρα της πρωτόδικης απόφασης και της απόδοσης στον διάδικο που έχει επιτύχει τον καρπό της επιτυχίας του και την εξασφάλιση, αφετέρου, της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος για την άσκηση έφεσης. Οι αρχές αυτές καθώς και η νομολογία επεξηγούνται στην υπόθεση E.Y.R.I.K. and others v. Kotsonis (1986) 1CLR 617. Ο συγκερασμός των δύο αρχών επιτυγχάνεται συνήθως με την πληρωμή του εξ αποφάσεως χρέους στον Ενάγοντα (εξ αποφάσεως δανειστή), όταν το αντικείμενο της απόφασης αποτιμάται σε χρήμα και την παράλληλη παροχή εγγύησης από τον εξ αποφάσεως δανειστή ότι θα επιστρέψει το αντικείμενο της απόφασης ή μέρος του ανάλογα και σύμφωνα με οποιαδήποτε τροποποίηση της πρωτόδικης απόφασης ήθελε διατάξει το Εφετείο».
Με βάση την ισχύουσα νομολογία, το όλο θέμα ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, το οποίο δεν αναστέλλει την απόφαση εκτός εάν (α) η εκτέλεση της απόφασης θα καταστήσει την Έφεση άνευ ουσίας (nugatory) ή (β) η αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση που καταδεικνύει ότι σε περίπτωση καταβολής των ποσών της απόφασης δεν υπάρχει καμία λογική πιθανότητα να επανακτηθούν σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης “there is no reasonable probability of getting them back if the Appeal succeeds” (“Annual Practice” 1957, p.1279).
Αναφορικά με τις προοπτικές επιτυχίας της έφεσης, στην υπόθεση Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχή Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147, 1150-1 διατυπώνονται τα εξής:
«Οι προοπτικές επιτυχίας της έφεσης είναι μεν παράγοντας σχετικός, αλλά οριακής σημασίας στις πλείστες περιπτώσεις. Το πλαίσιο για τη διάγνωση των δικαιωμάτων του εφεσείοντα σε συνάρτηση με την αποτίμηση των λόγων της έφεσης είναι η ακρόαση της έφεσης. Μόνο όπου μπορεί να γίνει πρόγνωση με βεβαιότητα ως προς την επιτυχία ή αποτυχία της έφεσης, χωρίς περαιτέρω συζήτηση του θέματος, ο παράγοντας αυτός αποκτά σπουδαιότητα στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου. Στην προκείμενη περίπτωση δεν υφίστανται οι προϋποθέσεις για την προεξόφληση του αποτελέσματος της.»
Επίσης στην υπόθεση ABP Holdings Ltd και άλλοι. ν. Ανδρέα Κιταλίδη και άλλων (Αρ. 1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 287,
«Οι προοπτικές επιτυχίας της έφεσης είναι παράγοντας σχετικός αλλά οριακής σημασίας. Η πιθανότητα επιτυχίας της έφεσης δεν είναι ο δεσπόζων και αποφασιστικός παράγων στην επίλυση τέτοιου ζητήματος. Μόνο η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων είναι δυνατόν να κλίνει την πλάστιγγα υπέρ της δεύτερης αρχής σε βάρος της πρώτης» (βλ. Χ"Ευαγγέλου ν. Dozami Marine Ltd κ.ά. (1991) 1 Α.Α.Δ. 172).
Περαιτέρω, σε περιπτώσεις όπως η παρούσα, όπου το αντικείμενο της αναστολής αφορά την υποχρέωση καταβολής χρηματικού ποσού στον επιτυχόντα ενάγοντα (εξ αποφάσεως δανειστή), η αναστολή της διαδικασίας δίνεται όπου με την απόφαση θα πρέπει να καταβληθεί ορισμένο χρηματικό ποσό, οπότε αν η έφεση επιτύχει τότε θα παραμείνει άνευ αντικειμένου εάν στο μεταξύ έχει καταβληθεί το ποσό και ο ενάγων είναι είτε κάτοικος εξωτερικού, είτε αφερέγγυος ή υπάρχει ένδειξη με την καταχώρηση σχετικής ένορκης δήλωσης, ότι δεν θα μπορέσει να επιστρέψει το ποσό στον εναγόμενο (Βλ. Μ. Δημητρούδης ν. Α.Ν. Λουγκρίδη (2011) 1 Α.Α.Δ. 687).
Εφ' όσον κριθεί ότι η περίπτωση είναι κατάλληλη για έκδοση διαταγής για την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης το Δικαστήριο έχει καθήκον να επιλέξει τους κατάλληλους για την περίπτωση όρους για να τεθεί σε ισχύ η διαταγή της αναστολής. Είναι στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου η επιλογή τέτοιων όρων που να επιφέρουν την εξισορρόπηση των συγκρουόμενων δικαιωμάτων μέχρι την αποπεράτωση της έφεσης (βλ. Χαραλάμπους ν. Α. Panayides Contracting Ltd (2001) 1(Γ) A.A.Δ. 1978). Η συνήθης πρακτική είναι η κατάθεση τραπεζικής εγγύησης από τον εξ αποφάσεως χρεώστη για το ποσό της απόφασης ή ακόμη και η πληρωμή στο Δικαστήριο όλου ή μέρους του εξ αποφάσεως χρέους.
Έχουμε μελετήσει τις εκατέρωθεν θέσεις υπό το πρίσμα των νομικών αρχών που διέπουν το ζήτημα αναστολής εκτέλεσης, όπως τις έχουμε ήδη παραθέσει.
Οι προοπτικές επιτυχίας της έφεσης στην παρούσα περίπτωση είναι οριακής σημασίας, καθώς η γενική αναφορά στην ένορκη δήλωση του κ. Ματθαίου περί βάσιμων λόγω έφεσης με πραγματική προοπτική επιτυχίας, χωρίς την παράθεση υποστηρικτικών στοιχείων, δεν προγιγνώσκουν με βεβαιότητα επιτυχή έκβαση ενός ή περισσότερων από τους λόγους που διατυπώνονται στην ειδοποίηση έφεσης, χωρίς περαιτέρω συζήτηση του θέματος. Συνεπώς, ο παράγοντας επιτυχίας της έφεσης στην προκείμενη περίπτωση δεν αποκτά ιδιαίτερη σημασία και σπουδαιότητα στην άσκηση της διακριτική ευχέρειας του Δικαστηρίου.
Όσον αφορά το κρίσιμο ζήτημα που προτάθηκε από τους Καθ’ ων η αίτηση και που αναφέρεται σε κατ’ ισχυρισμό ανεπανόρθωτη ζημιά την οποία ενδέχεται να υποστούν σε περίπτωση καταβολής του επιδικασθέντος ποσού λόγω ηλικίας της Αιτήτριας και του γεγονότος ότι δεν εργάζεται, ο κ. Ματθαίου, δεν παρέθεσε οποιαδήποτε στοιχεία ή αποδείξεις που να υποστηρίζουν τη θέση του και δεν έδωσε με την ένορκη δήλωση του οποιεσδήποτε ενδείξεις σε σχέση με την οικονομική κατάσταση της Αιτήτριας. Από την άλλη ούτε και η Αιτήτρια παρέθεσε οποιαδήποτε στοιχεία που να καταδεικνύουν τη δυνατότητα της για συμμόρφωση σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης. Το μόνο που αναφέρει στην ένορκη δήλωση της, είναι ότι οι Καθ’ ων η αίτηση δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν την οικονομική κατάσταση της και ότι σε κάθε περίπτωση που επιτύχει η Έφεση ο νόμος παρέχει πολλαπλά μέσα στους Καθ’ ων η αίτηση να επανακτήσουν οποιοδήποτε ποσό. Ότι έχει οικονομική επάρκεια και ότι ο ισχυρισμός περί ανεπανόρθωτης ζημιάς δεν ισχύει. Πλην τούτου δεν επιβεβαιώνει την οικονομική της επάρκεια με οποιαδήποτε στοιχεία.
Στην υπόθεση Χ’’ Ιωάννου ν. Goldian Holdings Limited, Πολ. Έφεση 273/2019 ημερ. 8.9.2020, αποδεχόμενο το Δικαστήριο τη θέση του Εφεσείοντα επισήμανε ότι:
«… ενώ το νομικό αποδεικτικό βάρος ήταν και παραμένει στους ώμους του (Εφεσείοντα), το μαρτυρικό βάρος απόδειξης θα μπορούσε να μετακινηθεί και έχει στην προκειμένη περίπτωση μετακινηθεί στους ώμους της Εφεσίβλητης να καταδείξει την ικανότητα της να επιστρέψει το ποσό της απόφασης στον Εφεσείοντα σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης, παρουσιάζοντας τα στοιχεία που η ίδια γνωρίζει και κατέχει και στα οποία δεν έχει διαφανεί ότι ο Εφεσείοντας θα μπορούσε να έχει πρόσβαση (Halsbury's Laws of England, 5η έκδ., παρ.704). Όπως αναφέρεται στη National Industrial Credit Bank Ltd v. Aquinas Francis Wasike and Others, Civil Application No.238/2005 του Εφετείου της Ναϊρόμπι της Κένυας, στη οποία μας παρέπεμψαν οι δικηγόροι του Εφεσείοντα, αφότου ο εξ αποφάσεως οφειλέτης προβάλει ένα λογικό φόβο ότι ο εξ αποφάσεως πιστωτής δεν θα μπορέσει να πληρώσει πίσω το ποσό της απόφασης, το μαρτυρικό βάρος απόδειξης πρέπει τότε να μεταφέρεται στον τελευταίο να καταδείξει τι πόρους έχει, εφόσον το ζήτημα βρίσκεται στη δική του αποκλειστική γνώση.
Στην υπόθεση Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου ν. Δημ. Γ. Συκοπετρίτης Λίμιτεδ, Πολιτική Έφεση Ε214/19, ημ. 29.9.2021, εγκρίνοντας το Δικαστήριο την αίτηση για αναστολή ανέφερε τα ακόλουθα:
Υπό αυτό το πρίσμα, επισημάναμε προσέτι πως αιτήσεις αυτού του είδους κρίνονται στα ιδιαίτερα περιστατικά τους με στόχευση την απόδοση δικαιοσύνης μεταξύ των διαδίκων και πως στα συνυπολογιζόμενα στοιχεία είναι και το ενδεχόμενο πρόκλησης ανεπανόρθωτης αδικίας στο ένα ή στο άλλο διάδικο μέρος, αν το Δικαστήριο χορηγήσει ή αρνηθεί να χορηγήσει διάταγμα αναστολής. Τέλος, υπογραμμίσαμε ότι η πιθανότητα ο εφεσίβλητος (εξ αποφάσεως πιστωτής) να μη δύναται σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης να επιστρέψει το εξ αποφάσεως ποσό (αν τούτο καταβλήθηκε), μπορεί να κριθεί ως ικανός λόγος, πάντα υπό τις περιστάσεις της περίπτωσης, για έγκριση αιτήματος αναστολής υπό όρους, οι οποίοι, ουσιαστικώς, πρέπει να διασφαλίζουν τα δικαιώματα όλων των πλευρών (βλ. επίσης, Πεύκου και Άλλης ν Ιερός Ναός Φανερωμένης Πέρα Πεδίου, ΠΕ 137/19, ημ. 8.7.21, ECLI:CY:AD:2021:A352, Ξενοφώντος και άλλων ν. Δημητρίου, ΠΕ 91/20, ημ. 20.7.21, ECLI:CY:AD:2021:A323, Χ" Ιωάννου ν Gordian Holdings Limited, ΠΕ 273/19, ημ. 8.9.20, ECLI:CY:AD:2020:A298, Charalambous v C Nicolaides and A Neophytou Co (1985) 1 CLR 737, 740-741) [.]».
Είναι φανερό, λοιπόν, ότι τα όσα η Αιτήτρια παραθέτει στη ένορκη δήλωση της, προκειμένου να καταδείξει ότι θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε τυχόν απαίτηση για επιστροφή στους Καθ’ ων η αίτηση του ποσού του εξ αποφάσεως χρέους, δεν πείθουν για μια τέτοια ικανότητα. Επίσης, δεν προτείνει οποιαδήποτε άλλη διευθέτηση, που να διασφαλίζει ότι, σε περίπτωση που προκύψει η πιο πάνω ανάγκη, θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί, καθώς η ίδια είναι σε καλύτερη θέση να γνωρίζει την οικονομική κατάσταση της (Χ"Ιωάννου ν. Gordian Holdings Limited, ανωτέρω).
Ωστόσο η προσφορά από τους Καθ’ ων η αίτηση τραπεζικής εγγύησης ανάλογης με το επιδικασθέν ποσό τείνει να καταδείξει την ανυπαρξία οποιασδήποτε κακοπιστίας ή αλλότριων κινήτρων πλην του φόβου ότι το επιδικασθέν ποσό πιθανόν να μην αποδοθεί σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης. Συνεπώς, εάν η αίτηση αναστολής εγκριθεί και οι Καθ’ ων η αίτηση διαταχθούν να παράσχουν ανάλογη διασφάλιση κάλυψης του εξ αποφάσεως ποσού σε περίπτωση αποτυχίας της έφεσης τους, η Αιτήτρια θα είναι σε θέση να εισπράξει άμεσα το λαβείν της, με την ενεργοποίηση της εν λόγω διασφάλισης. Άλλωστε σε καμία περίπτωση, δεν έχει τεθεί υπό δοκιμασία η φερεγγυότητα των Καθ’ ων η αίτηση να καταβάλουν το εξ αποφάσεως χρέους τους σε περίπτωση αποτυχίας της έφεσης.
Από την άλλη, η Αιτήτρια δεν αναφέρει κατά πόσο η ίδια θα υποστεί οποιεσδήποτε δυσμενείς συνέπειες από τη μη άμεση είσπραξη του ποσού της απόφασης. Ως επακόλουθο η τραπεζική εγγύηση που εισηγούνται οι Καθ’ ων η αίτηση θα μπορεί να προσφέρει την απαιτούμενη διασφάλιση.
Για όλα τα πιο πάνω καταλήγουμε ότι η διακριτική μας ευχέρεια θα πρέπει να ασκηθεί υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση. Εκδίδεται λοιπόν διάταγμα αναστολή της απόφασης, υπό τον όρο ότι οι Καθ’ ων η αίτηση θα παράσχουν τραπεζική εγγύηση για το ποσό της απόφασης πλέον νόμιμο τόκο, και θα καταβάλουν τα επιδικασθέντα έξοδα της Αίτησης, εντός 30 ημερών από σήμερα.
Η αναστολή θα συνεχίζεται εφόσον η εγγύηση ανανεώνεται ανά εξάμηνο με έξοδα των Καθ’ ων η αίτηση, αρχομένης της περιόδου αυτής από της καταθέσεως της εγγύησης ώστε να περιλαμβάνονται σ’ αυτή οι δεδουλευμένοι τόκοι εκείνης της περιόδου.
Τα έξοδα της παρούσας αίτησης ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή επιδικάζονται υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση και εναντίον της Αιτήτριας.
(υπ)........................................................
Ι. Α. Χατζητζιοβάννης, Πρόεδρος
Ν. Παρισσινού, Μέλος
Μ. Ρώσσης, Μέλος
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ